Στηρίζουμε τα αιτήματα των απεργών πείνας. Απαιτούμε:

• Την κατάργηση των άρθρων 187 και 187Α
• Την κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμος»)
• Την κατάργηση του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ.
• Την κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA
• Την πρόσβαση κι ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί
• Την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων
• Την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.

Ο Πάνος Λάμπρου, νεοεκλεγέν μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και σύμβουλος (κατά δήλωσή του) του υπουργού Δικαιοσύνης Νίκου Παρασκευόπουλου, και η νεοεκλεγείσα βουλευτίνα Φθιώτιδας του ΣΥΡΙΖΑ Βασιλική Λέβα (καταγόμενη πολιτικά από το χώρο του «Δικτύου») επισκέφτηκαν σήμερα τους απεργούς πείνας κρατούμενους στην Ε1 πτέρυγα της φυλακής Γ τύπου του Δομοκού, για να τους μεταφέρουν τη δέσμευση του υπουργού για κατάργηση των φυλακών Γ τύπου.

Η απάντηση των απεργών πείνας στους απεσταλμένους του υπουργού ήταν ξεκάθαρη: θα σταματήσουν την απεργία πείνας μόνο αν δουν τα αιτήματά τους να κατατίθενται στη Βουλή με τη μορφή νομοσχεδίου.

Δεν γνωρίζουμε αν ο κ. Λάμπρου είναι πράγματι σύμβουλος του υπουργού (διορισμένος με απόφαση, δηλαδή) ή αν απλά χρησιμοποιείται ως στέλεχος «ειδικών αποστολών», λόγω της ενασχόλησής του στο πρόσφατο παρελθόν με ζητήματα κρατουμένων. Εκείνο που με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε είναι πως αυτά τα παιχνιδάκια πρέπει να σταματήσουν.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν έκανε ούτε μια κίνηση καλής θέλησης. Να διατάξει, ας πούμε, την άμεση μεταγωγή στον Κορυδαλλό του Γιώργου Σοφιανίδη, απεργού πείνας από την Παρασκευή 27 Φλεβάρη, ο οποίος μετήχθη από τον Κορυδαλλό στο Δομοκό μολονότι είναι φοιτητής στο ΤΕΙ Πειραιά και στο ΙΕΚ της φυλακής Κορυδαλλού (αναλυτικά για την απεργία πείνας του Γ. Σοφιανίδη μπορείτε να δείτε εδώ – η αρχική δήλωση των κρατούμενων της Ε1 πτέρυγας της φυλακής Γ τύπου εδώ). Πώς, λοιπόν, να δώσουν οι απεργοί πείνας οποιαδήποτε βάση στα λεγόμενα των «αυτοκρατορικών απεσταλμένων»;

Στην απεργία πείνας συμμετέχουν μέχρι στιγμής οι πολιτικοί κρατούμενοι Δημήτρης Κουφοντίνας, Κώστας Γουρνάς (η δήλωσή τους εδώ), Νίκος Μαζιώτης (η δήλωσή του εδώ) και τα μέλη του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων Αντώνης Σταμπούλος (φυλακή Λάρισας), Τάσος Θεοφίλου (φυλακή Δομοκού), Φοίβος Χαρίσης, Αργύρης Ντάλιος και Γιώργος Καραγιαννίδης (φυλακή Κορυδαλλού). Οι υπόλοιποι συμμετέχοντες στο ΔΑΚ πολιτικοί κρατούμενοι θα ακολουθήσουν σε επόμενες ομάδες.

Επίσης, εκτός από τον Γιώργο Σοφιανίδη, απεργία πείνας ξεκίνησε από σήμερα, Δευτέρα 2 Μάρτη, και ο κρατούμενος στη φυλακή Γ τύπου του Δομοκού Μωχάμεντ-Σαΐντ Ελτσιμπάχ.

Δευτέρα 02 Μαρτίου 2015

https://mpalothia.wordpress.com/2015/03/02/%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%8D-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%83%CF%8D%CE%BD/

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΝΑΡΞΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ

ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Ξεκινάμε με μία διαπίστωση που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε. Όλα κατακτιούνται με αγώνες. Αν στις φυλακές σήμερα μπορούμε να έχουμε βιβλία, τηλεόραση, ελεύθερη τηλεφωνική επικοινωνία, άδειες, αναστολές, αν δε μας χτυπάνε οι δεσμοφύλακες το οφείλουμε στις αιματηρές εξεγέρσεις και τις απεργίες πείνας παλιότερων κρατουμένων.

Σήμερα είναι η δικιά μας ώρα να παλέψουμε και να κερδίσουμε. Ήρθε η ώρα να μειωθούν οι εξωφρενικές ποινές που αφειδώς μοιράζονται, να δίνονται υποχρεωτικά οι άδειες και οι αναστολές στο τυπικό όριο, να μειωθεί η ισόβια σε 12 χρόνια υποχρεωτικής έκτισης και 4 χρόνια μεροκάματα, να δίνεται η αναστολήστα 2/5 έκτισης στις υπόλοιπες ποινές, να μειωθεί ο χρόνος προφυλάκισης στους 12 μήνες, να υπάρχει η δυνατότητα χρήσης internet, να μετατραπούν τα επισκεπτήρια σε ελεύθερα, να εξασφαλιστεί η ερωτική συνεύρεση.

Να μην ξαναχτιστούν φυλακές αισθητηριακής απομόνωσης όπως αυτές σε Μαλανδρίνο, Τρίκαλα, Γρεβενά, Δομοκό, Χανιά, Νιγρίτα, Δράμα, όπου οι κρατούμενοι δεν έχουν καμία επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον και βλέπουν ακόμα και τον ουρανό μέσω μεταλλικού πλέγματος. Οι ήδη υπάρχουσες πρέπει να μετασχηματιστούν αρχιτεκτονικά και να πάψουν να δίνουν βάση μόνο στην αποτροπή εξεγέρσεων κι αποδράσεων βάζοντας σε τρίτο πλάνο τις συνθήκες διαβίωσης.

Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών πρέπει να κλείσουν. Όλα αυτά είναι ζητήματα που οι κρατούμενοι στο σύνολο μας πρέπει να διεκδικήσουμε και να κερδίσουμε. Με αφορμή τον αγώνα που ξεκινάμε τα αναδεικνύουμε και ζητάμε από τους κρατούμενους σε όλες τις φυλακές να τα λάβουν υπόψην για τις νέες μάχες που έρχονται.

Η φυλακή και η καταστολή γενικότερα αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες του καπιταλιστικού συστήματος. Στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο καπιταλιστικής διαχείρισης που επικρατεί σήμερα η καταστολή κεντρικοποιείται όλο και περισσότερο ως επιλογή του κράτους εκφραζόμενη συμπυκνωμένα στο δόγμα Νόμος και Τάξη. Η εγκατάλειψη του προηγούμενου μοντέλου, του κεϋνσιανού κράτους κοινωνικής πρόνοιας οδήγησε στη φτωχοποίηση περισσότερων ανθρώπων τόσο στο εσωτερικό των δυτικών μητροπόλεων όσο και στην καπιταλιστική περιφέρεια. Από τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν μπόρει να απορρόφηθεί στην παραγωγική και καταναλωτική διαδικασία, η διαχείριση τους μπορεί να γίνει μόνο κατασταλτικά.

Η αποτελεσματική κατασταλτική διαχείριση επέβαλε τη δημιουργία ειδικών καθεστώτων εξαίρεσης οριοθετώντας παράνομες πράξεις σ’ ένα ειδικό νοηματικό πλαίσιο. Πράξεις που δεν αντιμετωπίζονται ανάλογα με τη συγκεκριμένη ποινική βαρύτητά τους, αλλά ανάλογα με την επικινδυνότητα τους για την εύρυθμη καθεστωτική λειτουργία..

Σε αυτό το καθεστώς εξαίρεσης εντάσσεται η αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού (με την εφαρμογή του «τρομονόμου» για τους κατηγορούμενους για ένοπλη πάλη και του «κουκουλονόμου» για όσους συλλαμβάνονται μετά από συγκρούσεις σε πορείες), του λεγόμενου «οργανωμένου εγκλήματος» ή καλύτερα της «μαύρης» καπιταλιστικής λειτουργίας, των μεταναστών οι οποίοι πλέον κρατούνται χωρίς τη διάπραξη κάποιου αδικήματος, αλλά απλώς λόγω της υπαρξής τους. Των χούλιγκαν που διώκονται με ειδικούς αθλητικούς νόμους, των γυναικών που στιγματίστηκαν ως μάστιγα για την κοινωνία κι ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί. Ό,τι εν δυνάμει μπορεί να προκαλέσει κλυδωνισμούς στην αποτελεσματική συστημική λειτουργία αντιμετωπίζεται με κάποια ειδική ρύθμιση.

Στην ελληνική πραγματικότητα η διαδικασία αυτή ξεκίνησε νομικά στις αρχές του 2000 κι έκτοτε εξελίσσεται συνεχώς. Το 2001 το ελληνικό κράτος συμπορευόμενο με τον από τότε ονομαζόμανο «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία», που σε παγκόσμιο επίπεδο αναβάθμισε και το πόλεμο ενάντια στον εσωτερικό εχθρό ψήφισε το άρθρο 187 περί εγκληματικής οργάνωσης. Το 2004 ψήφισε το άρθρο 187^Α περι τρομοκρατικής οργάνωσης.

Την ίδια χρονική περίοδο λειτούργησαν οι πρώτες φυλακές υψίστης ασφαλέιας στο Μαλανδρίνο, όπου μεταφέρθηκαν οι πιο απείθαρχοι κρατούμενοι, οι οποίοι βίωναν μια ειδική σωφρονιστική μεταχείριση με αισθητηριακή απομόνωση, κράτηση σε ολιγομελείς πτέρυγες και δυσκολίες στις άδειες και στις αναστολές.

Το 2002 οι κρατούμενοι της υπόθεσης 17Ν φυλακίστηκαν στα υπόγεια κελιά των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού επίσης σε συνθήκες απομόνωσης, φυσικής κι αισθητηριακής. Η λειτουργία των φυλακών Μαλανδρίνου και των υπόγειων κελιών στον Κορυδαλλό για ποινικούς και πολιτικούς κρατούμενους αντίστοιχα αποτέλεσε την πρώτη εφαρμογή ειδικών συνθηκών κράτησης στον ελλαδικό χώρο μεταπολιτευτικά.

Με τα άρθρα 187 και 187Α διευρύνονται τα πλαίσια ώστε να χωρέσουν περισσότερες πράξεις κι ανεβαίνει ο πήχης της τιμωρίας. Η λειτουργία αυτών των νομθεσιών ορίζει ειδικούς δικαστές και εισαγγελείς, ειδικές αίθουσες δικαστηρίων, απουσία ενόρκων, μεγαλύτερες ποινές για κάθε αδίκημα και τελευταία τη δίωξη πρόθεσης τέλεσης παρόμοιου αδικήματος. Πρόκειται για ξεκάθαρα εκδικητική νομοθεσία που στοχεύει στην εξόντωση των κρατουμένων.

Μια ξεχωριστή περίπτωση εδώ είναι ο πολυτραυματίας αντάρτης Σάββας Ξηρός ο οποίος επί 13 χρόνια αντιμετωπίζει έναν αργό θάνατο μέσα στη φυλακή.

Η τελευταία χρονικά εφαρμογή του καθεστώτος εξαίρεσης είναι η λειτουργία των φυλακών τύπου Γ. Μέσα από την επιβάρυνση του νομικού πλαισίου που τις ορίζει επιμηκύνεται υπέρμετρα η έκτιση της ποινής όσων κρατούνται εκεί. Και αυτό εκτός της φυσικής κι αισθητηριακής απομόνωσης που συνεπάγεται ο εγκλεισμός σε φυλακές τύπου Γ.

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του καθεστώτος εξαίρεσης είναι η αρχικά πιλοτική εφαρμογή του κι η μετέπειτα συνεχόμενη διεύρυνσή του. Παράδειγμα η εφαρμογή του άρθρου 187 που αρχικά αφορούσε κάποιες δεκάδες κρατουμένων και πλέον μ’ αυτό κατηγορείται περίπου το 30% του συνολικού αριθμού των εγκλειστων.

Η εφαρμογή των φυλακών τύπου Γ είναι ένα άλλο παράδειγμα, όπου εκτός από όσους ορίζονται αρχικά ως κρατούμενοι τύπο Γ (κατηγορούμενοι με τα άρθρα 187 και 187Α) οποιοσδήποτε απείθαρχος φυλακισμένος μπορεί να οριστεί επικίνδυνος και να μεταχθεί εκεί.

Εκτός από το νόμικο το καθεστώς εξαίρεσης αποκρυσταλλώνεται και στο ερευνητικό- αποδεικτικό πεδίο. Η εμφάνιση της ανάλυσης του DNA δημιούργησε μια νέου τύπου αστυνομική- δικαστική προσέγγιση, η οποία παρουσιάζει τα πορίσματά της ως αναμφισβήτητες αλήθειες.

Εκ φύσεως το γενετικό υλικό αποτελεί ένα εξαιρετικά επισφαλές στοιχείο ως προς τα συμπεράσματα που μπορεί να εξάγει κάποιος αναλύοντάς το. Η ευκολία μεταφοράς του από άνθρωπο σε άνθρωπο ή σε αντικείμενα κι η ανάμιξή του αφήνει τόσες πιθανότητες ανοιχτές όσα και τα συμπεράσματα που θέλει να εξάγει κάποιος χρησιμοποιώντας το ως αποδεικτικό μέσο.

Αν κι αυτά είναι απολύτως γνωστά τόσο στους επιστήμονες που ασχολούνται με το ζήτημα όσο και στους κατασταλτικούς μηχανισμούς που το χρησιμοποιούν, η συλλογή, η επεξεργασία κι η καταγραφή του γενετικού υλικού αποτελεί το νέο νομικά κατασταλτικό υπερόπλο ακριβώς λόγω της ασάφειας που εμπεριέχει.

Η ανεπάρκεια της χρησιμοποιούμενης μεθόδου εμφαίνεται από την ηχηρή απουσία των βιολόγων αστυνομικών στα δικαστήρια προκειμένου να στηρίξουν τις αναλύσεις τους σε αντίθεση με αστυνομικούς που διενήργησαν τη σύλληψη, την ανάκριση, πυροτεχνουργούς κι άλλες ειδικότητες.

Η σημασία που αποδίδει η κατασταλτική πρακτική στην ανάλυση του DNA καταδεικνύεται από τη συνεχώς αυξανόμενη χρήση του στις δικαστικές αίθουσες. Άνθρωποι έχουν κατηγορηθέι για διάφορα αδικήματα με μοναδική ένδειξη ένα μίγμα γενετικών τύπων κοντά στον ύπο διερεύνυση χώρο. Παρόλο που η διεθνής επιστημονική μέθοδος ορίζει ως επισφαλή την ανάλυση μιγμάτων, έχουν υπάρξει αρκετές καταδίκες με μόνη ένδειξη την ανεύρεση μίγματος.

Εξ άλλου η επιμονή της αστυνομίας στη βίαια λήψη του DNA που όχι απλά επιτρέπεται αλλά επιβάλλεται μετατρέποντας την όλη διαδικασία σε βασανιστήριο είναι άλλη μια ένδειξη της σημασίας που έχει για το καθεστώς η δημιουργία βάσεων βιοδεδομένων.

Για όλους αυτούς τους λόγους θεωρούμε πως είναι καίριο πολιτικά να μπει ένας φραγμός στον τρόπο αξιολόγησης του γενετικού υλικού.

Δε χωράει καμία αμφισβήτηση ότι το κράτος μεταχειρίζεται κάθε μέσο που του επιτρέπουν οι εκάστοτε κοινωνικοί συσχετισμοί για τη διατήρηση της ταξικής κυριαρχίας. Επομένως θα ήταν κουτό να περιμένουμε από όσους βλάπτονται από τον ανατρεπτικό αγώνα να μην πάρουν τα μέτρα τους. Αυτό που μπορούμε να απαιτήσουμε από τα αφεντικά και το κράτος τους μέσα απ’ το ανάλογο κόστος που θα τους επιφέρουμε είναι να οπισθοχωρήσουν καταργώντας :

• το άρθρο 187
• το άρθρο 187Α
• την επιβαρυντική διάταξη για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμο»)
• το νομικό πλαίσιο που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ.

Και οριοθετώντας την επεξεργασία και χρήση του γενετικού υλικού.Συγκεκριμένα απαιτούμε :

• την κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA
• την πρόσβαση κι ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί
• την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων

Επίσης απαιτούμε :

• την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.

Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στα λόγια οποιασδήποτε κυβέρνησης και δεν ξεχνάμε ότι όλα μέσα από αγώνες κατακτιούνται. Γι’ αυτό το λόγο ξεκινάμε απεργία πείνας από 2/3 απαιτώντας την ικανοποίηση των αιτημάτων μας.

Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων

* Από σήμερα ξεκινούν απεργία πείνας οι συμμετέχοντες στο Δ.Α.Κ σύντροφοι Αντώνης Σταμπούλος, Τάσος Θεοφίλου, Φοίβος Χαρίσης, Αργύρης Ντάλιος και Γιώργος Καραγιαννίδης μαζί με τους συντρόφους Δημήτρη Κουφοντίνα, Νίκο Μαζιώτη και Κώστα Γουρνά. Οι υπόλοιποι συμμετέχοντες στο δίκτυο σύντροφοι θα ακολουθήσουν σε μεταγενέστερο χρόνο.

Αναδημοσίευση από : athens.indymedia.org

Ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα και ως πολιτικός κρατούμενος των φυλακών τύπου Γ΄ στα πλαίσια της αγωνιστικής κινητοποίησης των πολιτικών κρατουμένων ενάντια στις ειδικές «αντιτρομοκρατικές» νομοθεσίες , τα ειδικά δικαστήρια και τις ειδικές φυλακές συμμετέχω από 2 Μαρτίου στην απεργία πείνας των πολιτικών κρατούμενων

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΝΊΚΟΥ ΜΑΖΙΏΤΗ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΏΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Τα τελευταία 15 χρόνια και ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα του πολέμου κατά της «τρομοκρατίας», το καπιταλιστικό σύστημα διεθνώς έχει πάρει ολοένα και πιο ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά προκειμένου να επιβάλλει την δικτατορία των αγορών, τα συμφέροντα της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ η οποία αναδείχτηκε μέσα από την διαδικασία της παγκοσμιοποίησης του συστήματος μετά το τέλος του διπολισμού. Στα πλαίσια αυτά , η καταστολή, η θωράκιση του νομικού και ποινικού οπλοστασίου των κρατών στο νέο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον απέναντι στους πολιτικούς εχθρούς της νέας τάξης πραγμάτων και ιδιαίτερα απέναντι στην απειλή της ένοπλης επαναστατικής δράσης έχει μείζονα σημασία και εφαρμογή για την αναπαραγωγή του συστήματος, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Το ελληνικό κράτος που είναι ενσωματωμένο στο άρμα του υπερεθνικού κεφαλαίου έχει αφενός υιοθετήσει τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις  που υπαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση και αφετέρου έχει αναβαθμίσει το νομικό και ποινικό του οπλοστάσιο στις επιταγές του διεθνούς «αντιτρομοκρατικού πολέμου». Έτσι το 2001 ψήφισε τον Α΄ «αντιτρομοκρατικό» νόμο, το άρθρο 187 του ποινικού κώδικα (εγκληματική οργάνωση), το 2004 ψήφισε τον Β΄ «αντιτρομοκρατικό» νόμο το άρθρο 187Α ( τρομοκρατική οργάνωση), το 2009 λίγο καιρό μετά την εξέγερση του 2008 ψήφισε τον κουκουλονόμο, το 2010 τροποποίησε το άρθρο 187 Α προς το δυσμενέστερο, TO 2012 με εισαγγελική διάταξη επέβαλαν την βίαιη απόσπαση του DNA και τέλος το καλοκαίρι του 2014 ψήφισε ως φυσική συνέχεια και συνέπεια της κατασταλτικής του πολιτικής τον νόμο για τις φυλακές τύπου Γ΄ για τους πολιτικούς κρατούμενους.

Η σταδιακή αυτή αναβάθμιση της κατασταλτικής επίθεσης του κράτους εντεινόταν παράλληλα όλα αυτά τα χρόνια με τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις των ελληνικών κυβερνήσεων όμως η επίθεση αυτή οξύνθηκε ακόμα περισσότερο μετά την έκρηξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και την υπαγωγή της χώρας στην εξουσία του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ με την υπογραφή του Α΄ μνημονίου του 2010.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες όπου το καθεστώς έχει χάσει την κοινωνική συναίνεση που απολάμβανε προ κρίσης λόγω της λαίλαπας που έχει εξαπολύσει εδώ και 6 χρόνια η καταστολή κι η «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία αποτελούν βασικοί πυλώνες και προϋποθέσεις για την διαιώνιση του συστήματος.

Γιατί η απονομιμοποίηση του καθεστώτος στα μάτια της κοινωνικής πλειοψηφίας λόγω της μεγαλύτερης κοινωνικής ληστείας που έχει εξαπολυθεί εναντίον της, με την πείνα, την φτώχεια και την εξαθλίωση να μαστίζουν τον λαό, με τους χιλιάδες θανάτους από αυτοκτονίες, από αρρώστιες, από την έλλειψη βασικών αγαθών, με τους χιλιάδες αστέγους και αυτούς που τρέφονται από τα σκουπίδια ή εξαρτώνται από συσσίτια, όλα αυτά δημιουργούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την προοπτική της επανάστασης και της ανατροπής ενός καθεστώτος που ευθύνεται για την κρίση και όλα  τα δεινά που επακολούθησαν.

Η ανάληψη της εξουσίας και της διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης από τον Σύριζα μετά τις εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου 2015 δεν αλλάζει ουσιαστικά τα πράγματα. Παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις για κατάργηση των μνημονιακών συμβάσεων και του κουρέματος του χρέους, η πολιτική που έχει δεσμευτεί να ακολουθήσει η κυβέρνηση Σύριζα δεν διαφέρει από αυτήν που εφάρμοσαν οι προκάτοχες κυβερνήσεις και αυτό αποδεικνύεται μετά την αίτηση παράτασης του υπάρχοντος μνημονίου-προγράμματος διάσωσης άσχετα αν με τα επικοινωνιακά τους κόλπα δεν το ονομάζουν μνημόνιο ή δεν ονομάζουν το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ ως τρόικα αλλά ως θεσμούς. Στην ουσία η κυβέρνηση Σύριζα έχει αποδεχτεί και τα μνημόνια και το χρέος και θα υπογράψει νέο μνημόνιο-πρόγραμμα διάσωσης μετά την παράταση του ήδη υπάρχοντος με ότι αυτό συνεπάγεται.

Ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα και ως πολιτικός κρατούμενος των φυλακών τύπου Γ΄ πιστεύω ότι μόνο ο δρόμος της ανατροπής και της ένοπλης λαϊκής και κοινωνικής επανάστασης μπορεί να δώσει διέξοδο απέναντι στην κρίση, να ανατρέψει τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις και να διαγράψει το χρέος. Ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα και ως πολιτικός κρατούμενος των φυλακών τύπου Γ΄ στα πλαίσια της αγωνιστικής κινητοποίησης των πολιτικών κρατουμένων ενάντια στις ειδικές «αντιτρομοκρατικές» νομοθεσίες , τα ειδικά δικαστήρια και τις ειδικές φυλακές συμμετέχω από 2 Μαρτίου στην απεργία πείνας διεκδικώντας:

1) Την κατάργηση του Α΄ «αντιτρομοκρατικού» νόμου του 2001, του άρθρου 187 (εγκληματική οργάνωση).

2) Την κατάργηση του Β΄ «αντιτρομοκρατικού» νόμου του 2004, του άρθρου 187Α (τρομοκρατική οργάνωση).

3) Την κατάργηση του κουκουλονόμου.

4) Την κατάργηση του νόμου για τις φυλακές τύπου Γ΄.

5) Την απελευθέρωση του καταδικασμένου για την 17Ν Σάββα Ξηρού για λόγους υγείας. 

Νίκος Μαζιώτης, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα

Φυλακές τύπου Γ Δομοκού

Αναδημοσίευση από : athens.indymedia.org

Η Ανεξάρτητη Πρωτοβουλία Εργαζομένων στην Ταχυμεταφορά – Ταχυδρόμηση δηλώνει την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή της στον πολιτικό κρατούμενο, απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό ο οποίος ενώ έδωσε πανελλήνιες εξετάσεις και πέτυχε την εισαγωγή του στην ανώτατη εκπαίδευση,το κράτος αρνείται να του χορηγήσει τις εκπαιδευτικές άδειες. Από τις 10/11 ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται σε απεργία πείνας διεκδικώντας το δικαίωμα στη μόρφωση, την ελευθερία και τη δικαιοσύνη με όπλο την ίδια του τη ζωή.

Το  κράτος υποταγμένο πλήρως στο κεφάλαιο, έχει εξαπολύσει άγρια επίθεση σε εργαζομένους,ανέργους και σε όλους αυτούς που με υπερηφάνεια δηλώνουν ότι είναι απέναντί του σκοπεύοντας να τελειώνει με οποιαδήποτε αντίσταση.

Η άρνηση του δικαιώματος στη μόρφωση σε ένα νέο, ενώ είναι στη φυλακή και ενώ έχει όλες τις νόμιμες προϋποθέσεις δείχνει τα μεγάλα αδιέξοδα της ¨Δημοκρατίας¨ που με εκδικητικές πράξεις απέναντι στις ιδέες και σε φρόνημα αφήνει ένα νέο άνθρωπο να πεθαίνει για το αυτονόητο, ενώ την ίδια στιγμή εθελοτυφλεί για τη σαπίλα που υπάρχει μέσα της και γύρω της.

Η ενέργεια αυτή εντάσσεται στην ολομέτωπη επίθεση κράτους και κεφαλαίου στα δικαιώματα όλων, στη ζωή και την αξιοπρέπειά μας, με άγρια την καταστολή των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, την εφαρμογή του δόγματος «μηδενικής ανοχής» και την επιβολή των  ¨ειδικών συνθηκών  κράτησης¨ και των φυλακών Γ τύπου (Γκουαντάναμο).

Η αφωνία και η συναίνεση σε τέτοιες καταστάσεις είναι συνενοχή, πολύ περισσότερο, όταν ένας νέος άνθρωπος μπροστά στην ξεφτίλα και το ζόφο της εποχής μας δίνει την πραγματική και ξεκάθαρη διάσταση  της αξιοπρέπειας και της αντίστασης βάζοντας μπροστά την ίδια την ζωή του.

Καλούμε όλα τα σωματεία του κλάδου ταχυμεταφοράς – ταχυδρόμησης  να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στον αγώνα του Νίκου Ρωμανού και να βγάλουν ψηφίσματα συμπαράστασης.

Εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη μας στους απεργούς πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη (από 17/11), Ανδρέα-Δημήτρη Μπουρζούκο, και Δημήτρη Πολίτη (από 1/12) οι οποίοι στέκονται αλληλέγγυοι στο σύντροφό τους Ν. Ρωμανό κάνοντας απεργία πείνας αλληλεγγύης μέχρι να του χορηγηθεί η εκπαιδευτική άδεια. Επίσης είμαστε αλληλέγγυοι στον πολιτικό κρατούμενο Ηρακλή Κωστάρη ο οποίος αγωνίστηκε για το δικαίωμα της εκπαιδευτικής άδειας (την οποία είχε για 3,5 χρόνια) κάνοντας 30 μέρες απεργία πείνας χωρίς να δικαιωθεί.

Αθήνα 3 Δεκεμβρίου 2014

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στην ΤΧΥΜΕΤΑΦΟΡΑ – ΤΑΧΥΔΡΟΜΗΣΗ

Άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου για τη δημιουργία «φυλακών τύπου Γ’»

Αλληλεγγύη στον αγώνα των κρατουμένων

Ως Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής δηλώνουμε κατηγορηματικά την εναντίωσή μας στο νομοσχέδιο που προωθεί η συγκυβέρνηση για τη δημιουργία «φυλακών υψίστης ασφαλείας» στα κολαστήρια-φυλακές της ελληνικής επικράτειας, και το οποίο κατατέθηκε προς ψήφιση στο θερινό τμήμα της βουλής. Παράλληλα εκφράζουμε και την αμέριστη συμπαράστασή μας στους αγώνες των κρατουμένων για δικαιώματα και αξιοπρέπεια και στην απεργία πείνας που χιλιάδες από αυτούς (4.500 περίπου μέχρι σήμερα) πραγματοποιούν από τις 23 Ιούνη. Και σε κάθε περίπτωση καταγγέλλουμε και την αδιαλλαξία της συγκυβέρνησης και του υπουργείου Δικαιοσύνης -μαζί και όλο το σύστημα που βρίσκεται πίσω από αυτούς- και την αδιαφορία τους απέναντι στα δίκαια αιτήματα και στην απεργία πείνας των κρατουμένων.

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο αυτό δημιουργούνται οι «φυλακές τύπου Γ» για τους κρατούμενους «ειδικής κατηγορίας και εξέχουσας επικινδυνότητας» ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγονται και οι πολιτικοί κρατούμενοι καθώς και όσοι ποινικοί κρατούμενοι αντιστέκονται στην απάνθρωπη πραγματικότητα του εγκλεισμού. Για όλους αυτούς θα προβλέπεται πλήρης στέρηση των αδειών και -με αγώνες- κεκτημένων όπως τα μεροκάματα που μειώνουν το χρόνο έκτισης ποινής, σκλήρυνση των όρων αποφυλάκισης (10 έτη ως ελάχιστος χρόνος κράτησης), περιορισμός στα επισκεπτήρια και στην επικοινωνία με συγγενείς και φίλους και δημιουργία συνθηκών απομόνωσης και πλήρους επιτήρησης. Η έως τώρα αυθαιρεσία που βίωναν οι κρατούμενοι, θεσμοποιείται με υπερεξουσίες στους διευθυντές και με την ανάθεση της φύλαξης σε ειδικά σώματα της ΕΛ.ΑΣ, ενώ ελαστικοποιείται και η χρήση πυροβόλου όπλου.

Το φασιστικό αυτό νομοσχέδιο, ως βασικό μέρος του συνολικού κατασταλτικού σχεδιασμού του καθεστώτος, έρχεται να δημιουργήσει «μια φυλακή μέσα στη φυλακή» και από μια σκοπιά και να συμπληρώσει το έργο των ήδη ψηφισμένων και εν λειτουργία «τρομονόμων». Στοχεύει στην απομόνωση των «επικίνδυνων» κρατουμένων, στη φίμωση των πολιτικών κρατουμένων, στη συστηματική σωματική και πνευματική τους εξόντωση μέσα στα ειδικά κελιά, στην παρεμπόδιση της ώσμωσης των αγώνων ανάμεσα στους φυλακισμένους αγωνιστές και τους υπόλοιπους κρατούμενους. Ταυτόχρονα μέσω αυτού παρέχονται κίνητρα για την προώθηση του χαφιεδισμού που φτάνουν ως την αποφυλάκιση όσων συνεργάζονται με την αστυνομία.

Παράλληλα, και σε συνδυασμό με την άγρια καταστολή των ταξικών και κοινωνικών αγώνων, στοχεύει και στο σύνολο του κόσμου του αγώνα και στα καταπιεζόμενα κομμάτια της κοινωνίας καταδεικνύοντας το ποια μοίρα επιφυλάσσεται για όσους τολμούν να αντιστέκονται.

Οι ειδικές συνθήκες κράτησης μέσα στη φυλακή δεν είναι δυνατό να ειδωθούν ως μέτρο αποκομμένο από τις επιβαλλόμενες από τα αφεντικά και τους κυβερνώντες ειδικές συνθήκες διαβίωσης εκτός αυτής. Πίσω από τη μεθόδευση αυτή διαβλέπουμε ξεκάθαρα το ίδιο το «ολοκληρωτικό καθεστώς εκτάκτου ανάγκης», την εργοδοτική ασυδοσία και τρομοκρατία, τη συνολική επίθεση στα δικαιώματα και στην αξιοπρέπεια που βιώνουμε ως εργαζόμενοι, ως οι «από κάτω» αυτού του άδικου κόσμου.

Απαιτούμε την άμεση απόσυρση του φασιστικού νομοσχεδίου για τη δημιουργία «φυλακών τύπου Γ’»

Να σπάσουμε τη σιωπή που το καθεστώς μέσα από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ επιβάλλει.

Ο αγώνας αυτός να γίνει υπόθεση κι όλων των εργαζομένων και των σωματείων και των συλλογικοτήτων τους. Να γίνει υπόθεση του συνόλου του κόσμου του αγώνα, όλων των καταπιεζόμενων κι εκμεταλλευόμενων κομματιών της κοινωνίας.

Σε ένα κόσμο κοινωνικής αδικίας και άγριας ταξικής εκμετάλλευσης, όσο θα υπάρχουν φυλακές όλων των τύπων, κανείς μας δεν είναι ελεύθερος!

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210 – 3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | http://bookworker.wordpress.com

Στις 23 Ιουνίου κρατούμενοι από τις φυλακές όλης της χώρας ξεκινούν μαζική απεργία πείνας απαιτώντας την απόσυρση του φασιστικού νομοσχεδίου για τις φυλακές τύπου Γ’, φυλακές που σύμφωνα με τους ίδιους ισοδυναμούν με θανατική ποινή.

Κάλεσμα του Κ*ΒΟΞ για την πορεία ενάντια στις φυλακές υψίστης ασφαλείας (28/6/2104, 12.00μμ, Μοναστηράκι)

Αλληλεγγύη στη Μαζική Απεργία Πείνας των Φυλακισμένων

Στις 23 Ιουνίου κρατούμενοι από τις φυλακές όλης της χώρας ξεκινούν μαζική απεργία πείνας απαιτώντας την απόσυρση του φασιστικού νομοσχεδίου για τις φυλακές τύπου Γ’, φυλακές που σύμφωνα με τους ίδιους ισοδυναμούν με θανατική ποινή.

Το νομοσχέδιο, στο οποίο προβλέπεται η κατασκευή φυλακών υψίστης ασφαλείας, δόθηκε στη δημοσιότητα στα μέσα Μαρτίου από τον υπουργό Δικαιοσύνης Αθανασίου. Οι φυλακές αυτές θα ονομάζονται φυλακές τύπου Γ’ και στόχο έχουν μια εκδικητικού τύπου ομηρία απέναντι σε καταδικασμένους ή υπόδικους με τους νόμους 187 και 187^Α –δηλαδή όσους διώκονται για εγκληματική οργάνωση και όσους διώκονται με τον τρομονόμο-, ολοκληρώνοντας έτσι το κατασταλτικό θεσμικό πλαίσιο το οποίο οργανώνει το κράτος απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους.

Με προκλητικό τρόπο, μετά τον ανασχηματισμό και το αιφνίδιο κλείσιμο της Βουλής, το νομοσχέδιο αυτό κατατέθηκε πρώτο στη σειρά στο θερινό τμήμα στις 6 Ιούνη, για ψήφιση μέσα στο καλοκαίρι, αποδεικνύοντας ότι η προτεραιότητα της κυβέρνησης παραμένει η εξόντωση του «εσωτερικού εχθρού» και η ολοκλήρωση του θεσμικού πλαισίου της καταστολής σε επίπεδο αστυνομικό, δικαστικό και σωφρονιστικό. Στο αστυνομικό επίπεδο με την ενίσχυση των σωμάτων ασφαλείας και μια σειρά προνομιακές ρυθμίσεις υπέρ τους, σε αντίθεση με το ό,τι γίνεται στην υπόλοιπη κοινωνία, στο νομικό-δικαστικό επίπεδο με τον τρομονόμο, τον κουκουλονόμο και την αυστηροποίηση της ποινικής μεταχείρισης, εγκαθιδρύοντας το «κράτος έκτακτης ανάγκης» και στο σωφρονιστικό επίπεδο με το νόμο για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας όπου καθιερώνεται ένα καθεστώς εξαίρεσης και εκδικητικής μεταχείρισης εις βάρος συγκεκριμένων κρατούμενων.

Το νέο αυτό νομοσχέδιο αφορά μια σειρά νέων κανονισμών και αποφάσεων το οποίο αν και αφορά μεγάλο μέρος των κρατουμένων, στόχο έχει να τιμωρήσει με τον πιο σκληρό τρόπο όσους αγωνιστές επιλέγουν τον ένοπλο αγώνα ή όσους αγωνιστές βαρύνονται με κατηγορίες του νόμου 187^Α. Το νέο αυτό νομοσχέδιο απομονώνει παντελώς τους πολιτικούς αντιπάλους του καθεστώτος κλείνοντάς τους σε φυλακές ή πτέρυγες υψίστης ασφαλείας. Σ’ αυτές τις φυλακές δεν θα υπάρχουν σωφρονιστικοί υπάλληλοι αλλά μπάτσοι οι οποίοι θα έχουν το δικαίωμα να οπλοφορούν αλλά και να κάνουν χρήση των όπλων τους δίνοντας έτσι μια ανεξέλεγκτη εξουσία σ’ αυτούς, η οποία μέσα στο εσωτερικό μιας φυλακής θα σημαίνει μια δίχως έλεγχο άσκηση αστυνομικής βίας. Αν έξω τα όπλα “εκπυρσοκροτούν” μία φορά, μέσα θα “εκπυρσοκροτήσουν” δέκα με την απόλυτη κάλυψη των συνταξιούχων μπάτσων ή δικαστών οι οποίοι θα εκτελούν χρέη διευθυντών φυλακής.

Τα επισκεπτήρια και η επικοινωνία (γραπτή ή τηλεφωνική) θα περιοριστούν στο ελάχιστο μέχρι και θα λογοκριθούν. Οι άδειες και τα μεροκάματα που λειτουργούσαν ευεργετικά υπέρ του κρατουμένου δεν θα ισχύουν για τους κρατούμενους αυτών των φυλακών. Οι ποινές που θα πρέπει να εκτίσουν οι κρατούμενοι που τους αφορά το νέο νομοσχέδιο είναι τα 5/5 της αρχικής ποινής του δικαστηρίου κι όχι τα 3/5 και τα ισόβια θα είναι 20 και όχι 16 χρόνια, που μέχρι σήμερα ισχύει.

Ένα άλλο σημαντικό σημείο του νομοσχεδίου είναι πως θεσμοθετεί την έννοια του καταδότη αφού οποιοσδήποτε άλλος κρατούμενος που δεν δικάζεται για «τρομοκρατία» είναι διατεθειμένος να καταδώσει ή να δώσει οποιαδήποτε πληροφορία για έναν πολιτικό κρατούμενο, για μια οργάνωση ή οτιδήποτε μπορεί να σκαρφιστεί στο μυαλό του και ο ίδιος θα έχει τη δυνατότητα αποφυλάκισης για οποιοδήποτε λόγο κι αν έχει βρεθεί μέσα στη φυλακή. Ωθεί λοιπόν τους ποινικούς κρατούμενους να “κυνηγάνε” τους πολιτικούς κρατούμενους και τους πολιτικούς να αυτοαπομονώνονται από το σύνολο των κρατουμένων. Δεν είναι καθόλου τυχαία η επιλογή αυτής της διάταξης αφού ότι έχει κερδηθεί μέσα στις φυλακές, έχει κερδηθεί με αγώνες που από κοινού όλοι οι κρατούμενοι έχουν δώσει. Οι πολιτικοί κρατούμενοι πάντα με τον λόγο και τη δράση τους παρέμβαιναν ενεργά στις διεκδικήσεις μέσα στις φυλακές, πάντα προπαγάνδιζαν και μιλούσαν για τα πολιτικά πλαίσια της δράσης τους, πάντα συνέβαλαν ουσιαστικά και καθοριστικά στις όποιες διεκδικήσεις. Και σ’ αυτούς τους αγώνες ποινικοί και πολιτικοί κρατούμενοι βρίσκονται συνοδοιπόροι.

Επίσης στις φυλακές τύπου Γ θα κρατούνται, πέρα των παραπάνω, κρατούμενοι που κρίνονται «επικίνδυνοι». Και φυσικά επικίνδυνοι θα θεωρούνται όσοι κρατούμενοι με την αγωνιστική τους στάση συνεχίσουν, ατομικά ή συλλογικά, να διεκδικούν τα στοιχειώδη δικαιώματα μέσα στη φυλακή.  Ο αγώνας δηλαδή για τα στοιχειώδη θα οδηγεί σε καθεστώς ομηρίας, στις φυλακές τύπου Γ’.

Για μας καμία φυλακή δεν είναι όμορφη ή ανεκτή. Δεν υποστηρίζουμε σε καμία περίπτωση την προτίμησή μας στις ήδη υπάρχουσες φυλακές, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι στη φυλακή δεν υπάρχουν δικαιώματα και προνόμια: από τα καρτοτηλέφωνα και τα επισκεπτήρια μέχρι τα μεροκάματα και τις άδειες, όλα κατακτήθηκαν μετά από πολύχρονους αγώνες. Για μας επιτακτικό είναι να πολεμήσουμε την εκδικητικότητα του κράτους απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους και τους αγωνιζόμενους κρατούμενους που απειλούνται με διαρκή ομηρία στις φυλακές τύπου Γ’. Είναι επιτακτικό να πολεμάμε το καθεστώς απομόνωσης των πολιτικών κρατουμένων και να διατηρήσουμε με τους αγώνες μας όσα τόσα χρόνια οι κρατούμενοι με αίμα και αγώνες έχουν κερδίσει. Με κοινούς αγώνες μέσα κι έξω από τη φυλακή, αποδεικνύοντας πως όσο κι αν το κράτος φοβάται τους πολιτικούς του αντιπάλους, οι αγωνιστές θα συνεχίσουν τον δρόμο των επιλογών τους.

Συγκέντρωση και πορεία ενάντια στις φυλακές υψίστης ασφαλείας

Σάββατο 28/6/2014 στις 12.00 στο Μοναστηράκι

 Αγώνας μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής