Μεγάλη αύξηση των κερδών και εξάπλωση με νέα καταστήματα σε Ελλάδα και Ρουμανία γνώρισε ο όμιλος Jumbo το τελευταίο εννιάμηνο.
Συγκεκριμένα, τα κέρδη του ομίλου κατέγραψαν αύξηση 7,25%, αγγίζοντας τα 74,52 εκατ. ευρώ, ενώ οι πωλήσεις παρουσίασαν αύξηση 8,57%, αγγίζοντας τα 446,13 εκατ. ευρώ, έναντι 410,94 εκατ. ευρώ την προηγούμενη αντίστοιχη περίοδο.
Παράλληλα τους τελευταίους μήνες η Jumbo άνοιξε πέντε νέα καταστήματα: Ένα στην Ελλάδα, ένα στην Κύπρο και τρία στη Ρουμανία.
Το δίκτυο καταστημάτων του ομίλου αριθμεί πλέον περισσότερα από 70 καταστήματα, εκ των οποίων τα 52 στην Ελλάδα, 5 στην Κύπρο, 8 στη Βουλγαρία, 5 στη Ρουμανία, 2 στα Σκόπια και 1 στην Αλβανία.
Πίσω από τα υπερκέρδη των Jumbo κρύβεται ο πιο σκληρός εργασιακός Μεσαίωνας, στα καταστήματα και τις αποθήκες της αλυσίδας.
Η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων είχε καταγγείλει παλαιότερα ότι τις περιόδους με αυξημένη κίνηση, όπως Χριστούγεννα, Πάσχα και κατά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, η εταιρεία προσλαμβάνει νέους κάτω των 25 ετών με μηνιαία σύμβαση 4ωρης απασχόλησης προς 180 ευρώ τον μήνα, δηλαδή προς 2,25 ευρώ την ώρα.
Βρισκόμενος στην εμπροσθοφυλακή της ισοπέδωσης των εργατικών δικαιωμάτων, αλλά και προωθώντας αμφιβόλου ποιότητας προϊόντα (πρόσφατα ανακλήθηκαν από τον ΕΦΕΤ προϊόντα μαγειρικής που διακινούνταν από την αλυσίδα και… διαλύονταν σιγά – σιγά στα τρόφιμα), ο όμιλος Jumbo κατάφερε να εκτινάξει τα κέρδη του εν μέσω κρίσης, και συνεχίζει την επέκτασή του στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια.
Εχασε την μάχη με την ζωή το απόγευμα του Σαββάτου 23 Μάη και τρίτος εργαζόμενος από το εργοδοτικό έγκλημα στα ΕΛΠΕ στον Ασπρόπυργο,στις 8 Μάη 2015. Πρόκειται για τον 27χρονο Αντώνη Αβράμπο, που νοσηλεύονταν πολυτραυματίας στο Νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς».
Την Τρίτη 19 Μάη είχαν χάσει τη μάχη με διαφορά ωρών, ο ένας το πρωί και ο άλλος το απόγευμα, άλλοι δύο από τους έξι εργάτες που είχαν «λαμπαδιάσει». Ηταν ο Μπάμπης Δευτεραίος, εργαζόμενος των ΕΛΠΕ, που νοσηλευόταν στο νοσοκομείο «Αττικόν» και ο Ντελιλάι Ραμαντάν, εργαζόμενος σε εργολαβικό συνεργείο, που νοσηλευόταν στο «Θριάσιο» σε πολύ σοβαρή κατάσταση.
Ακόμη ένας εργαζόμενος, νοσηλεύεται σε σοβαρή κατάσταση.
Αποτροπιασμό προκαλεί η προσπάθεια εροδοσίας ,ανακριτικών αρχών και κράτους να συγκαλύψουν την εροδοτική δολοφονία,ενώ είναι ακόμα νωπό το αίμα των εργαζομενων που δολοφονήθηκαν απο την εργοδότρια εταιρεία,ιδιοκτησίας Λάτση.Στο σχετικό πόρισμα της επιτροπής διερεύνησης του ατυχήματος που παραδόθηκε την Τρίτη στη διοίκηση της εταιρείας και τα αίτια της πυρκαγιάς και των εκρήξεων που ακολούθησαν φαίνεται να αποδίδονται σε «ανθρώπινο σφάλμα».Συγκεκριμένα, η αιτία που προκάλεσε την πυρκαγιά αποδίδεται στην ύπαρξη καυσίμου μέσα στον αγωγό της δεξαμενής, ενώ γίνεται λόγος για πλημμελή προετοιμασία των εγκαταστάσεων για την προγραμματισμένη συντήρηση.
. Οι θάνατοί τους δεν είναι φυσικά το αποτέλεσμα κάποιου “ανθρώπινου λάθους” όπως θα βόλευε την εταιρεία του Λάτση. Οι θάνατοί τους είναι εργοδοτικές δολοφονίες.,τονίζει στην ανακοίνωση της η αναρχοσυνδικαλιστική πρωτοβουλία ροσινάντε και προσθέτει:Οι δυο εργοδοτικές δολοφονίες στα Ελληνικά Πετρέλαια είναι ένα καμπανάκι που χτυπάει επιτακτικά για το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα.Το εργατικό κίνημα πρέπει επιτέλους να ξυπνήσει από τον ύπνο στον οποίο έχει πέσει – ήδη έχει κοιμηθεί πολύ. Να διεκδικήσει αυτά που έχουν κλέψει από την τάξη μας, να σπάσει την ηττοπάθεια και την αδράνεια μέσα από την δράση για την διεύρυνση των δικαιωμάτων της,καταλήγει ανακοίνωση της ροσινάντε.
Με αφορμή την τριπλή εργοδοτική δολοφονια στην ΕΛΠΕ ,ανακοίνωση εξέδωσε και το ελληνικο τμήμα των IWW, που αναφέρει ματαξύ άλλων οτι η ελπίδα δεν θα έρθει με την ανάθεση με καμμία αριστερή κυβέρνηση,η οποία αποδεικνύεται πως εξυπηρετει-και αυτη- τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των αφεντικών.
Νωρίτερα παρέμβαση στα γραφεία των Ελληνικών Πετρελαίων,στο Μαρούσι για τους δύο νεκρούς εργάτες συλλογικότητες «ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ – ομάδα για την εργατική αντεπίθεση» και η»αναρχική ομάδα ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ». Στο κείμενο που μοιράστηκε μεταξύ άλλων επισημαίνεται, οτι πρόκειται για μία ακόμα εργοδοτική δολοφονία που αποκαλύπτει το δολοφονικό πρόσωπο του καπιταλισμού
Με την συμμετοχή 400-500 συντρόφων και συντροφισών πραγματοποιήθηκε αντι-ιμπεραλιστική -αντικαπιταλιστική πορεία στη γερμανική πρεσβεια.Αμέσως μετά την πορεία, χωρίς καμία αφορμή, τα ένστολα καθάρματα της ομάδας δέλτα σταματήσανε για εξακρίβωση, πίσω από το Χιλτον 5-6 συντρόφους.
Συγκέντρωση ενάντια στα αφεντικά των ΜΜΕ πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 21 Μάη έξω απο τον όμιλο 24 του προέδρου της ΕΝΕΔ,Μαρή.Η συγκέντρωση πραγματοποήθηκε ενάντια στις συνθήκες γαλέρας που επικρατούν στις ενημερωτικές σελίδες το διαδικτύου.Οπως έλεγε και το σχετικό κάλεσμα στόχος είναι: ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ οι εργαζόμενοι στα διαδικτυακα μέσα ενμέρωσης ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΧΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΝ ΟΣΑ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ– Μισθό συντακτών, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα – Πενθήμερη εργασία με δυο ημέρες ρεπό την εβδομάδα και υπερωριακή αμοιβή για εργασία τα σαββατοκύριακα, τις αργίες και τις νυχτερινές βάρδιες.– Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα.
Με αφορμή τα100 χρόνια από τη δολοφονία του Joe Hill,η Ελευθεριακη Συνδικαλιστική Ενωση Αθήνας ,διοργανώνει ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ για τη ζωή και το έργο
του αμερικάνου συνδικαλιστή και τροβαδούρου,μετανάστη σουηδικής καταγωγής, μέλους των IWWστις Ηπα.Η προβολή έγινε τηνΠέμπτη 28 Μάη 8.00 μμ, αίθουσα «Αρμονία» του Συνεδριακού Κέντρου Θήβας .Ειχαν προηγηθει αντιστοιχες εκδηλώσεις συζητήσεις στην Αθήνα,στο πάρκο Ναυαρίνου και την κατάληψη της Βιλας Ζωγράφου.
Επίθεση φασιστών στο μπλοκ της Ροσινάντε κατά την πορεία αλληλεγγύης στους Τούρκους της ΑΤΙΚ .Παρόλο που οι φασίστες ήταν πολυπληθέστεροι τους απώθησαν και άρχισαν την αντεπίθεση όπου σταμάτησε από την επέμβαση των ΜΑΤ.Και φυσικά δεν αποτελεί ουτε έκπληξη ,αλλά ούτε και είδηση οτι οι μπάτσοι να προστάτευσαν τα κολλητάρια τους τους “αντισυστημικους “κατα τα άλλα φασίστες…
Επιτροπή Αγώνα των εργαζομένων στις εταιρείες δημοσκοπήσεων συγκροτήθηκε με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας .Το διεκδικητικό πλαίσο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει:κατάργηση του ωρομίσθιου, της μερικής απασχόλησης, των συμβάσεων έργου και μετατροπή τους σε συμβάσεις αορίστου χρόνου με σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους, με σταθερό μισθό που να ανταποκρίνονται στις δικέςτους ανάγκες. Πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ασφάλιση, τα δώρα και τα επιδόματα που τους ανήκουν, τις άδειες που δικαιούνται. Άρτιο υλικοτεχνικό εξοπλισμό και τακτικά διαλείμματα κατά την εργασία.
Σε καθημερινό φαινόμενο έχουν εξελιχθεί πλέον τα εργατικά ατυχήματα με ανατροπές παλαιών οχημάτων στα ορυχεία της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα.
Την Πέμπτη 21 Μάη παραλίγο και πάλι να θρηνήσουμε θύματα καθώς το φορτηγό έπεσε σε κανάλι αποστράγγισης στο Ορυχείο Καρδιάς, ο οδηγός του οποίου αναφέρει δεν έπιασαν τα φρένα του. Να υπενθυμίσουμε πως το Σάββατο 9 Μάη στο Ορυχείο Μαυροπηγής ,είχαμε ένα ακόμα εργατικό ατύχημα,για εμάς παρόλίγον εργοδοτικη δολοφνία,όταν το όχημα που οδηγούσε εργαζόμενος,καθώς διένυε το δρόμο προς τον αποθέτη (Α1), γλίστρησε με αποτέλεσμα να τουμπάρει το όχημα του.
Συνεχίζονται τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ναυτεργάτες του Ε/Γ-Ο/Γ πλοίου «ΜΥΤΙΛΗΝΗ»,σύμφωνα με καταγγελία ναυτεργατικών σωματείων.Ειδικότερα τα ναυτεργατικά σωματεία καταγγέλουν τηνναυτιλικαή εταιρεία ΝΕΛ, που διατηρεί για μήνες απλήρωτους, το σύνολο των ναυτεργατών των πλοίων της, δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τροφοδοσία πετρελαίου στο Ε/Γ-Ο/Γ πλοίο “ΜΥΤΙΛΗΝΗ”, που βρίσκεται στο λιμάνι Καρλόβασι της Σάμου, με αποτέλεσμα να παραμένει για 2η μέρα σβηστό, να μην διασφαλίζεται η ενδιαίτηση των ναυτεργατών και με σοβαρούς κινδύνους στην ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής, του πλοίου, της λιμενικής εγκατάστασης .
24 πανελλαδική απεργία σε όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου των τυποποιημένων τροφίμων μέαίτημα αιχμής την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.,κύρηξε για την Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015,η Πανελλαδική Ομοσπονδία Εργατουπαλλήλων Εμφιαλωμένων Ποτών (ΠΟΕΕΠ).
Δέκα απολύσεις στη Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης και Αποχέτευσης Ηρακλείου.
Η Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης και Αποχέτευσης Ηρακλείου,με απόφαση της διοίκησης της εταιρείας, προχωρά απόλυση δέκα εργαζομένων μετά από σχετική απόφαση δικαστηρίου.Την αντίθεση τους εκφράζουν εργαζόμενοι και συνδικάτα.
Νέα 24ωρη απεργία των εργαζομένων την Πέμπτη 21/05/2015 στις Ελληνικές Ιχθυοκαλλιέργειες στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας,με κύριο αίτημα την καταβολή των δεδουλευμένων αρκετών μηνών που τους οφείλονται.Σημειωτέον σε ορισμένες περιπτώσεις η απλήρωτη εργασία φθάνει ακόμα και τον ένα χρόνο.
Τέλος εποχής για το εργασιακό δελτίο του omnia sunt communia,καθως αυτο ειναι το τελευταιο δελτιο που μεταδίδεται απο τα ΡΑΔΙΟΦΡΑΓΜΑΤΑ.Τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει το μπλόγκ,κανει δυσβάσταχτη την προσπάθεια.Ευχαριστούμε όσους εργάστηκαν νυχθημερόν για την παραγωγή του δελτίου,τα ΡΑΔΙΟΦΡΑΓΜΑΤΑ που το μετέδιδαν καθημερινα καθως και όλες όσες συλλογικότητες,αυτοδιαχεισμένα ραδιόφωνα,δομές αντιπληροφόρησης το αναπαρήγαγαν επίσης καθημερινα.Ευχαριστουμε και τις δεκαδες εκατονταδες συντρόφισες και συντρόφους που το διάβαζαν.Τέλος εποχής και για το μπλόγκ το οποίο εδω και επτά χρόνια,έκανε ενα αγώνα αντιπληροφόρησης αλλά και αναρχικό-αντιεξουσιαστικό ακτιβισμό.
Οι τίτλοι τέλους δεν σημαίνουν αποστασιοποίηση η φυγομαχία απο τους ταξικους αγώνες αλλά μία νέα αρχη όλων όσων συμμετείχαμε στο omnia sunt communia σε άλλες συλογικότητες.
Venceremos συντροφοι….
μπορείτε να ακουσετε η να κατεβάσετε το εργασιακο δελτίο σε μορφη mp3 εδω
Κανένα όριο ηλικίας πάνω από τα 65! Στις 2 Φλεβάρη του 2013, ο σημερινός αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων Δ. Στρατούλης και μερικοί ακόμη βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεταν μια Ερώτηση στον τότε υπουργό Ι. Βρούτση, με την οποία ζητούσαν την κατάργηση της μνημονιακής διάταξης που αύξησε το όριο ηλικίας για συνταξιοδότηση από τα 65 στα 67 χρόνια, επικαλούμενοι το ελληνικό σύνταγμα και την 102 ΔΣΕ (Διεθνής Σύμβαση Εργασίας).
Ηταν μια Ερώτηση που δεν την πίστευαν, αλλά αναγκάστηκαν να την κάνουν μετά από δική μας πίεση (όχι μόνο μέσω της αρθρογραφίας μας στην «Κόντρα», αλλά και με προσωπικές παρεμβάσεις προς τον Δ. Στρατούλη. Επειδή ως αντιπολίτευση «δε χαλούσαν καρδιές», αποφάσισαν να κινηθούν στο κατώτατο κοινοβουλευτικό επίπεδο (μια Ερώτηση δεν συζητιέται, αλλά απαντά γραπτά –αν απαντήσει- ο υπουργός). Για να δείξουν και στην τότε συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ότι δεν έχουν σκοπό να κάνουν φασαρία πάνω σ’ αυτό το μείζονος σημασίας ασφαλιστικό ζήτημα, δεν έδωσαν καμιά δημοσιότητα στην Ερώτηση. Δεν την ανήρτησαν καν στην ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ, όπου αναρτούσαν όλες τις Επερωτήσεις και Ερωτήσεις που έκαναν.
Εμείς δεν τους χαριστήκαμε, βέβαια. Σημειώσαμε την υποβάθμιση και την υποκριτική συμπεριφορά τους. Ενα χρόνο μετά, στις 27 Γενάρη του 2014, η διοίκηση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ εξέδωσε πανηγυρική ανακοίνωση επειδή μειώθηκαν σημαντικά οι αιτήσεις για συνταξιοδότηση (το 2012 είχαν υποβληθεί 58.056 αιτήσεις για σύνταξη λόγω γήρατος, ενώ το 2013 υποβλήθηκαν 36.751 αιτήσεις). «Η μείωση του αριθμού των ετήσιων συνταξιοδοτήσεων, εάν συνεχιστεί τα επόμενα χρόνια, θα βελτιώσει τη σχέση εργαζόμενων προς συνταξιούχους, με θετικά αποτελέσματα για την οικονομική κατάσταση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και του ΕΤΕΑΜ», κατέληγε η πανηγυρική ανακοίνωση του Σπυρόπουλου (τον οποίο έχει διατηρήσει στο νευραλγικό πόστο του διοικητή του ΙΚΑ και η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, μολονότι στο μεταξύ έχει καταστεί κατηγορούμενος για κακούργημα).
Γράψαμε τότε στην εφημερίδα μας, αναφερόμενοι στη στάση του ΣΥΡΙΖΑ: «Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον Δ. Στρατούλη περιορίστηκαν στην κατάθεση μιας ερώτησης, που δεν προβλήθηκε από το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ ούτε καν από την ιστοσελίδα του. Εγινε για καθαρά τυπικούς λόγους, για να λένε ότι κάτι έκαναν γι’ αυτό το θέμα. Τώρα που ξανατίθεται το ζήτημα, μετά τη δημοσιοποίηση των στοιχείων από το ΔΣ του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, ο Δ. Στρατούλης και το κόμμα του ποιούν την νήσσαν, σα να μη συμβαίνει τίποτα. Με τη σημερινή τους στάση απέναντι στο μείζον ζήτημα της αύξησης του ορίου ηλικίας στα 67πιστοποιούν ποια θα είναι η στάση τους αν γίνουν κυβέρνηση».
Σήμερα, λοιπόν, που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση, έχει φουντώσει ξανά η φιλολογία ενάντια στη λεγόμενη πρόωρη σύνταξη και το πιθανότερο είναι πως θα υπάρξει άμεσο σάρωμα (προβλέπεται στη «λίστα Βαρουφάκη» της 23ης Φλεβάρη). Δε γίνεται καμιά συζήτηση, όμως, για την κατάργηση της παράνομης και αντισυνταγματικής μνημονιακής διάταξης, με την οποία το όριο ηλικίας αυξήθηκε από τα 65 στα 67 χρόνια.
Κόντρα στο σύνταγμα και την 102 ΔΣΕ
Στις 28 Ιούνη του 1952, το ΔΣ του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας κύρωσε την 102 Διεθνή Σύμβαση Εργασίας (ΔΣΕ) με τίτλο «Περί ελαχίστων ορίων της κοινωνικής ασφάλειας». Το άρθρο 26 αυτής της σύμβασης καθορίζει ως ανώτατο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης τα 65 χρόνια. Ιδού τι αναφέρει ακριβώς:
«1. Η ασφαλιστική προστασία παρέχεται από της συμπληρώσεως καθορισμένου ορίου ηλικίας και πέραν. 2. Η τοιαύτη ηλικία δεν δύναται να καθοριστεί μείζων των 65. Δύναται όμως αι αρμόδιαι αρχαί να καθορίσουν ηλικίαν, λαμβανομένης υπ’ όψιν της ικανότηταςπρος εργασίαν των ηλικιωμένων προσώπων εις την περί ης πρόκειται χώραν».
Ο κανόνας, λοιπόν, είναι ότι απαγορεύεται να οριστούν γενικά όρια ηλικίαςπάνω από τα 65, ενώ η εξαίρεση που εισάγεται με το τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 2 αφορά μόνο περιπτώσεις ηλικιωμένων που είναι ικανοί για εργασία. Τέτοιες περιπτώσεις εξαίρεσης υπήρχαν και στην μέχρι τώρα ασφαλιστική νομοθεσία, όπως π.χ. οι καθηγητές των ΑΕΙ και κάποιες άλλες που καταργήθηκαν πρόσφατα. Ολες ήταν εξαιρέσεις στις οποίες οι ηλικιωμένοι ασφαλισμένοι εντάσσονταν εθελοντικά, με στόχο ν’ αυξήσουν λίγο τη χαμηλή (ιδιαίτερα σε σχέση με τα χρόνια δουλειάς) σύνταξή τους. Μ’ άλλα λόγια, η παράταση του ασφαλιστικού βίου πέραν των 65 χρόνων ήταν εθελοντική και αφορούσε στην πράξη ένα μικρό κομμάτι του συνόλου των εργαζόμενων.
Ολες οι προ-μνημονιακές κυβερνήσεις δεν τολμούσαν να στραφούν κατά της 102 ΔΣΕ, γιατί αυτό προσκρούει στο άρθρο 28 παράγραφος 1 του Συντάγματος, που αναφέρει: «Οι γενικά παραδεδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου». Η 102 ΔΣΕ ενσωματώθηκε στο ελληνικό δίκαιο (κυρώθηκε με το Ν. 3251/1955, ΦΕΚ 140Α και επικυρώθηκε με το νόμο 1426/1984, ΦΕΚ 32Α, που έχει τίτλο: «Για την κύρωση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη»), υπερισχύει κάθε άλλης αντίθετης διάταξης νόμου και έχει αυξημένη συνταγματική ισχύ.
Ο (μακαρίτης πλέον) ειδικός στα κοινωνικοασφαλιστικά ζητήματα και συγγραφέας πολλών βιβλίων Γ. Ψηλός διατύπωνε την ίδια άποψη σε άρθρο του στην «Καθημερινή», στις 20 Μάη του 2001, σημειώνοντας: «Διαχέονται κατά καιρούςπληροφορίες, οι περισσότερες δημοσιογραφικής προέλευσης, περί αυξήσεως του ανωτάτου ορίου ηλικίας για σύνταξη, που ισχύει σήμερα των 65 ετών (για τις γυναίκες «παλαιές» ασφαλισμένες είναι 60 ετών), στο 67ο. Για το προκείμενο θέμα, το όριο ηλικίας των 65 δεν είναι εύκολα υπερβατό, γιατίπροστατεύεται από την 102/1952/ΔΣΕ “περί ελαχίστων ορίων της κοινωνικής ασφάλειας’’ (…) Η ΔΣΕ κυρώθηκε από τη χώρα μας με τον 3251/55 και αποτελεί εσωτερικό δίκαιο αυξημένης τυπικής ισχύος κατά το άρθρο 28παρ. 1 του Συντάγματος. Η δέσμευση αυτή ως προς το όριο ηλικίας επιβεβαιώθηκε και με τον ευρωπαϊκό κοινωνικό χάρτη, άρθρο 12, που κύρωσε η Ελλάδα με το ν. 1426/84».
Μολονότι παραβιάστηκε ωμά η 102 ΔΣΕ, η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO), που είναι αρμόδια για την παρακολούθηση του σεβασμού της ΔΣΕ από τις κυβερνήσεις, δεν έκανε καμιά παρέμβαση. Εκανε πλάτες στις μνημονιακές κυβερνήσεις. Και ο νυν υπουργός Εργασίας Π. Σκουρλέτης, που μαζί με τον Δ. Στρατούλη συνθέτει ένα αχτύπητο δίδυμο εργατοκαπηλείας και φανφαρονισμού, δεν έθεσε κανένα τέτοιο θέμα στην επίσκεψη που έκανε πρόσφατα στην έδρα του ILO στη Γενεύη.
Φυσικά, τώρα ο Σκουρλέτης και ο Στρατούλης είναι κυβέρνηση και δεν έχουν την ανάγκη του ILO για να νομοθετήσουν. Είναι, όμως, αποφασισμένοι να συνεχίσουν τη μνημονιακή πολιτική, ειδικά στο Ασφαλιστικό που πρέπει να ετοιμάσουν νέες ανατροπές από το φθινόπωρο. Γι’ αυτό και έκαναν γαργάρα εκείνη την υποκριτική Ερώτηση του 2013, με την οποία Στρατούλης και σία ζητούσαν την επαναφορά του γενικού ορίου ηλικίας στα 65, κατ’ εφαρμογήν της 102 ΔΣΕ.
Το συμπέρασμα είναι πως από δαύτους δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα. Η εργατική τάξη είναι που πρέπει ν’ ανοίξει το Ασφαλιστικό με ταξικό τρόπο. Η επαναφορά του γενικού ορίου στα 65 είναι αίτημα ταξικά δίκαιο και συμβατό με την 102 ΔΣΕ και το ελληνικό σύνταγμα. Ας το βγάλουμε στο προσκήνιο, απαιτώντας την εφαρμογή του από την «πρώτη φορά Αριστερά».
We will not become German imperialism’s colony, nor any other’s
German and European workers, facing capitalism’s attack, we need your solidarity
In the last few months, the – no matter what kind – negotiations concerning the administration of public debt between the Greek government and the European institutions, that are being directed by German imperialism, have become the focal point of public deliberation. Besides the spectacle, the official statements and the alarmist predictions of any kind, even besides the matter of public debt itself, there lies the crux of the matter: at this present moment the life and future of each and every worker in Greece, as well as in Europe, is at stake.
The European Union was created from the start as an imperialistic center, onto which a multitude of dependent capitalistic states have leashed themselves. Since its creation the European Union constitutes an interstate mechanism that is being used by the prevailing “steersman” at each given time – currently German capitalism and its lackeys – in order to promote his interests against the exploited of the whole of Europe. The foundation upon which the EU has been created, as well as its never changing capitalistic, exploitative orientation and policy prove that the only goal the EU can work towards is the fortification of the business magnates’ interests, dispelling any illusion of a negotiation on a social basis.
German imperialism’s current two-fold strategy consists of the financial and political control of the member states through the control of their debt; in addition, it is ensured by means of the financial system that bank profits from lending to member states remain private, whereas losses are being shifted to the public sector, through the conversion of private sector debt to public sector debt and the recapitalization of banks. The obvious aim and result of this policy is to keep sucking dry the exploited peoples of Europe ad infinitum, with the European South currently facing the spearhead of this attack.
The introduction of the Euro as well as the financial regulations that have to be maintained by the members of the Eurozone, the composition of their production base and their financial interrelations have been subjugated to the interests of German capitalism for the absorption of its goods and the use of its accumulated funds through lending, especially towards the member states of the South. The Greek bourgeoisie, during their accession to the European Economic Community as well as their accession to the Eurozone, even nowadays concerning the matter of the administration of public debt and the introduction of capitalistic reforms through the memorandums has made a choice on the strategic level; to be attached to the European monopolies and to serve their needs first and foremost, while fulfilling their own interests at the same time.
It is high time for the Greek and, broadly, the European peoples to jump to the forefront and fight with the imperialistic centers (and, mainly, their core) and their local collaborators for their own interests and survival.
In this struggle we call upon all the people of Europe to ally with us, to put up their own fights against exploitation and subjugation. In resisting an attack directed against all of us, the only possibility for victory lies in the common struggle of the workers in each and every country of the European Union.
The conflict, despite the content of misleading propaganda, is not between Greece and Germany, between Greeks and Germans; the peoples of Europe, Greeks, Spaniards, Italians, Germans, French and other workers have no conflicting interests. On the contrary, we have a common enemy, the imperialistic policy of German capitalism and its international and local allies. German capitalism is especially exploiting the peoples of the European South, exterminating them – hand in hand, of course, with the local bourgeoisie – in order to save its own banks and let the accumulation of financial capital continue. The austerity policy and the administration of public debt, as implemented these last years, are favouring German capitalism and the struggle against them is in the interest of the workers of European Union.
Greek capitalism and the bourgeoisie of every country do not have a common interest with the workers. They have chosen to ally themselves with the European monopolies in order to promote their own interests through exploitation and profit. The Greek bourgeoisie is misleading the workers and the popular masses. They are misleading us because at the same time that their propaganda instruments (the mass media and bourgeois parties) speak of “patriotic duty” and of ”Greeks united in the midst of crisis”, they are drowning the country’s economy by transferring abroad more than 25 billion euros within a month, something that has been done more than once in the past. Greek shipowners have not lost a single euro to taxation during the crisis years, on the contrary, they have grown richer. When the bourgeoisie speaks of ”the duty to the homeland”, they mean the violent impoverishment of small and medium-sized enterprises, farmers and mainly, the working class. They are not willing to share a part of their profits that they have accumulated in the past and that a part of them continues to accumulate. Their interests equalwith our impoverishment.
We, who live in a state of unemployment or precarious work, with reduced wages or pensions, with an uncertain future and mutilated rights, are not going to remain passive to the plundering of our lives and the vultures of national and international exploitation, we wait for no one to fight for us.
We who cannot endure the loss of anything else, take to the streets to win everything.
Demonstration on Saturday 23/5 – 12:00 Omonia Square
March towards the German Embassy
Anarchist Group ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ (Rouvikonas)
ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ (Kokini Grami) – group for the worker’s counteroffensive
Antifascist front of Kalithea-Moschato
ΑΣΥΝΦ – Anarchist Collective of Nea Filadelfia
Communist Group ΛΑΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ (Laiki Antepithesi)
Wir wollen keine Kolonie des deutschen noch irgendeines anderen Imperialismus werden. Deutsche und europäische Arbeiter_innen, gegen die Angriffe des Kapitalismus benötigen wir eure Solidarität!
Im Fokus der öffentlichen Überlegungen und Diskussionen standen in den letzten Monaten insbesondere Verhandlungen jeglicher Art zum Umgang mit den Staatsschulden der griechischen Regierung gegenüber den Europäischen Institutionen, die wiederum maßgeblich vom deutschen Imperialismus gestaltet werden. Neben dem ganzen Spektakel, all den offiziellen Aussagen und den verschiedenen Arten von Panikmache, auch jenseits der Frage der Staatsverschuldung, besteht der wesentliche Punkt darin: Derzeit stehen Leben und Zukunft jedes Arbeiters und jeder Arbeiterin, nicht nur in Griechenland sondern in der gesamten EU, auf dem Spiel.
Schon in ihren Anfängen wurde die EU als ein imperialistischer Zusammenschluss aufgebaut, dem sich eine Vielzahl abhängiger, kapitalistischer Staaten bereitwillig unterwarfen. Seit ihrer Gründung ist sie ein zwischenstaatlicher Mechanismus, der vom jeweiligen “Steuermann” – gegenwärtig dem deutschen Kapital und seinen Lakaien – genutzt wird, um eigene Interessen zu Lasten aller Ausgebeuteten Europas durchzusetzen. Die politische Grundlage auf welcher die EU gegründet wurde, wie auch ihre unveränderte kapitalistische und ausbeuterische Ausrichtung und Agenda, zeigen deutlich, dass die EU lediglich einer Konsolidierung der großen Kapitalien dienen kann und keine Perspektive für Verhandlungen unter der Berücksichtung sozialer Fragen bietet.
Die aktuelle Strategie des deutschen Imperialismus bemüht sich um die finanzielle und politische Kontrolle der Mitgliedsstaaten durch die Steuerung ihrer Verschuldung. Gleichzeitig wird mittels des Mechanismen des Finanzsystems sichergestellt, dass die Gewinne der Banken an der Kreditvergabe im privaten Sektor bleiben, während die Verluste durch die Umwandlung der Schulden und die Rekapitalisierung der Banken in den öffentlichen Sektor verlagert werden. Ziel und Wirkung dieser Politik sind ganz offensichtlich das Schröpfen der Ausgebeuteten in Europa, insbesondere der europäische Süden ist gegenwärtig der Speerspitze dieses Angriffs ausgesetzt.
Die Einführung des Euro und der entsprechenden Finanzregularien, die von den Mitgliedern der Eurozone einzuhalten sind, die Struktur ihrer produktiven Basis sowie ihre Finanzbeziehungen wurden den Interessen des deutschen Kapitals unterworfen. Das dient zum einen dem Absatz seiner Waren und zum anderen der Verwendung angesammelter Geldmittel durch Kreditvergabe, vor allem an die Mitgliedstaaten des Südens.
Die griechische Bourgeoisie hat sowohl während des EWG-Beitritts und der Integration in die Eurozone, wie auch heute in Bezug auf das staatliche Schulden-Management sowie die Förderung der kapitalistischen Reformen durch die Memoranden, eine strategische Wahl getroffen. Sie war und ist stets bemüht, sich an die europäischen Monopole zu binden, um gleichzeitig eigene Bedürfnisse zu bedienen und eigene Interessen durchzusetzen.
Es ist an der Zeit, dass sowohl die griechische wie auch die europäischen Bevölkerungen aufstehen und sich, im gemeinsamen Interesse und für das Überleben, den imperialistischen Zentren (vor allem aber ihrem Kern) sowie ihren lokalen Kollaborateur_innen widersetzen.
Zu diesem Kampf fordern wir alle Bevölkerungen Europas auf, sich mit uns zu verbünden und selbst gegen Ausbeutung und Unterwerfung zu kämpfen. Gegen den Angriff, den sich gegen uns alle richtet, können wir nur durch gemeinsame Kämpfe der Arbeiter_innen in jedem EU-Land siegen. Der Konflikt, trotz allem was irreführend propagiert wurde, besteht nicht zwischen Griechenland und Deutschland, nicht zwischen Griechen und Deutschen. Die Bevölkerung Europas, die Griechen, die Spanier, die Italiener, die Deutschen, die Franzosen und alle anderen Arbeiter_innen haben keine Interessenkonflikte. Stattdessen haben wir einen gemeinsamen Feind; die imperialistische Politik des deutschen Kapitals und seiner internationalen wie lokalen Verbündeten.
Das deutsche Kapital beutet insbesondere die Menschen in Südeuropa aus. Dazu bedienen sie sich der lokalen Bourgeoisie, die die eigenen Bankvermögen retten und die stetige Akkumulation von Finanzkapital fortsetzen möchte. Die Sparpolitik und das staatliche Schuldenmanagement, wie sie in den letzten Jahren umgesetzt wurde, begünstigen in erster Linie die Interessen des deutschen Kapitals, der Kampf dagegen liegt im Interesse der EU-Arbeiter_innen.
Das griechische Kapital wie auch die Bourgeoisie jedes anderen Landes haben keine gemeinsamen Interessen mit den Arbeiter_innen. Sie haben das Bündnis mit den europäischen Monopolen gewählt, um ihren eigenen Interessen und dem Profit mittels Ausbeutung zu dienen. Die griechische Bourgeoisie führt die Bevölkerung in die Irre. Sie betrügen uns, denn während ihre Propagandamittel (Medien und bürgerlichen Parteien) über “patriotische Pflicht” und “vereinte Griechen in der Krise” sprechen, versenken sie die Wirtschaft des Landes und überweisen innerhalb eines Monats mehr als 25 Milliarden Euro im Ausland. Und so etwas wurde in der Vergangenheit immer wieder getan. Die griechischen Reeder haben in den Jahren der Krise keinen Cent an Steuern gezahlt, sondern sie sind im Gegenteil noch reicher geworden. Wenn die Bourgeoisie von einer “Pflicht für die Heimat” spricht, dann meinen sie die gnadenlose Verarmung kleiner und mittlerer Unternehmen, der Bauernschaft und vor allem der Arbeiter_innen-Klasse. Sie wollen kein Stück ihrer Gewinne teilen, die sie in der Vergangenheit akkumuliert haben. Ihre Interessen sind gleichbedeutend mit unserer Verarmung.
Wir, die in Arbeitslosigkeit oder prekärer Beschäftigung leben, mit reduzierten Löhnen und Renten, mit einer ungewissen Zukunft und zruückgestutzten Rechten, wir werden keine Zuschauer sein, wenn es um die Ausplünderung unseres Lebens durch lokale und internationale Ausbeutung geht. Wir warten nicht darauf, dass irgendwer diesen Kampf für uns führt.
Wir, die wir nichts mehr zu verlieren haben – gehen wir auf der Straße, um alles zu gewinnen.
Versammlung am Omonia Platz – Samstag 23.05 12:00 Uhr
Protestmarsch zur deutschen Botschaft
anarchistische Gruppe Rovikonas
Kokkini Grammi –Gruppe für den Gegenangriff
Antifaschistische Front in Kallithea-Moschato
ANSIF – Anarchistische Gruppe in Nea Philadelfia
kommunistische Gruppe Laiki Antepithesi
anarchistische Gruppe Thriallida
besetztes Sozialzentrum Κ* ΒΟΞ
Genossen / Genossinnen
Ασχέτως αν διαφωνούμε πολιτικά με τα προτάγματα και τον ρόλο του χώρου αυτού εξακολουθεί να έχει την δυνατότητα και την οργάνωση να παρακολουθεί και να αναλύει θέματα που μας αφορούν κι εμείς δεν έχουμε ούτε τις δομές ούτε τους υλικούς πόρους. Σαφώς και όσο έχει να κάνει με τα ΜΜΕ πια το μέσο του “λαϊκού καθοδηγητή” έχει απομείνει σαν απ’τα μόνα λίγα μέσα που αναφέρονται σε θέματα που οι άλλοι όλοι βρίσκουν δευτερεύοντα, ενώ η γιουροβίζιον και το μπάσκετ είναι σημαντικότατα. Καλό θα ήταν να παρακολουθούμε και αυτά τα περιεχόμενα γιατί για χρόνια χαϊδευόμασταν με μέσα τα οποία αποτελούν κυβερνητικά εργαλεία προπαγάνδας σήμερα. Μετά από 4 μήνες “αριστερά”, εκατομμύρια κακοπληρωμένους και απλήρωτους εργαζόμενους, τους ίδιους κι αν όχι ακόμα περισσότερους ανέργους, στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων, και άλλα πολλά, οι φορείς του συνδικαλισμού έστω και συμβολικά και τυπικά θα έπρεπε να δώσουν δείγμα “αντίστασης” ενώ και στα νηπιαγωγεία παρουσιάζεται σαν δεδομένο ότι μας χωρίζουν μέρες από την υπογραφή και ψήφιση ενός ακόμα μνημονίου. Τι κάνουν αυτά τα συνδικαλιστικά όργανα, κυρίως της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, πως περνούν τον χρόνο τους οι εργατοπατέρες; Τι νόημα βρίσκουν στην άθλια ζωή τους και στον ακόμα πιο άθλιο ρόλο τους μέσα στο εργατικό κίνημα; Τι επιρροή έχει επάνω τους μια “αριστερή διακυβέρνηση”; Υπογραμμίζω πράγματα για τα οποία κι εμείς θα συμφωνούσαμε ότι όντως έτσι είναι. Θα μπορούσαμε να κάνουμε κριτική στο ΠΑΜΕ για τον ρόλο του σε όλα αυτά αλλά θα έπρεπε πρώτα να κοιτάξουμε τι και πως μπορούμε κι εμείς να μιλήσουμε στο εργατικό κίνημα για τα ίδια θέματα και ποιές είναι οι δικές μας προτάσεις. Ο συνδικαλισμός βάσης δηλαδή, που βρίσκεται, ποιές είναι οι νίκες και κατακτήσεις του, πως προχωράει και τι αντιπροτείνει. Έχουμε μεγάλο δρόμο και πολλή, πάρα πολλή, δουλειά να κάνουμε.
ΓΣΕΕ – ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝΣεμινάριο για εργατοπατέρες με βιομήχανους ομιλητές!
Η συνδικαλιστική πλειοψηφία πρωτοστατεί στην «αναθέρμανση του κοινωνικού διαλόγου», που αποφασίστηκε σε ευρωπαϊκή διάσκεψη στις 5 Μάρτη
Στιγμιότυπο από τα σεμινάρια εργατοπατέρων που διοργανώνει ανά την Ευρώπη η ETUC – ΣΕΣ Με διοργανωτή τη ΓΣΕΕ και τη Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ) ολοκληρώθηκε την Τετάρτη στην Αθήνα ένα σεμινάριο εργατοπατερισμού, με τον τίτλο «Προωθώντας και Ενδυναμώνοντας τον Κοινωνικό Διάλογο της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Από τους βασικούς ομιλητές στο σεμινάριο, σύμφωνα με το πρόγραμμα που ανακοινώθηκε, ήταν εκπρόσωποι του ΣΕΒ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης των Βιομηχάνων (BUSINESSEUROPE).
Θυμίζουμε ότι στις 5 Μάρτη είχε γίνει στις Βρυξέλλες μια «διάσκεψη υψηλού επιπέδου» για μια «νέα αρχή για τον κοινωνικό διάλογο». Η διάσκεψη οργανώθηκε στο πλαίσιο των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή «για την ενίσχυση του διαλόγου με τους κοινωνικούς εταίρους» σε όλα τα επίπεδα, καθώς «είναι ζωτικής σημασίας για την προώθηση τόσο της ανταγωνιστικότητας όσο και της δικαιοσύνης».
Σε εκείνη τη διάσκεψη, συζητήθηκαν συγκεκριμένοι τρόποι για την ενίσχυση του «κοινωνικού διαλόγου» τόσο σε εθνικό όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ανάμεσα σε άλλους συμμετείχαν η Κομισιόν, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η Ευρωπαϊκή Ένωση των εργοδοτών, Businesseurope, και η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων. Συνέχεια και υλοποίηση των αποφάσεων που πάρθηκαν σε εκείνη τη διάσκεψη, είναι το σεμινάριο που ανέλαβε να διοργανώσει η ΓΣΕΕ.
Ενδεικτική των προθέσεων των διοργανωτών είναι η θεματολογία του σεμιναρίου. Οι εκπρόσωποι των εργοδοτών, που επέβαλαν στη νέα γενιά εργασιακές σχέσεις μεσαίωνα, με τεράστια ανεργία, ανασφάλεια, και εργασιακές σχέσεις – λάστιχο, μίλησαν για «Ανάπτυξη Δράσεων για τη Νεολαία».
Αυτοί που συνυπέγραψαν το σφαγιασμό των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε όλα τα κράτη – μέλη της ΕΕ και έχουν υποσκάψει τις Συλλογικές Συμβάσεις, μίλησαν για «Συλλογικές Διαπραγματεύσεις». Αυτοί που έχουν μετατρέψει τη μητρότητα της εργαζόμενης γυναίκας σε «έγκλημα», μίλησαν στο σεμινάριο για «Ισότητα των Φύλων».
Το κύριο θέμα, ωστόσο, του σεμιναρίου, ήταν «Ο ρόλος των κοινωνικών εταίρων στις κοινωνίες και οικονομίες που αλλάζουν». Δηλαδή, η καλύτερη συνεργασία εργατοπατέρων και εργοδοτών, προκειμένου να διασφαλίζεται η χειραγώγηση των εργαζομένων σε κάθε φάση του κύκλου που διαγράφει η καπιταλιστική οικονομία, σε κρίση και σε ανάκαμψη.
Τη Δευτέρα 18 /5 γίναμε μάρτυρες του εμπρησμού του θεάτρου της ρεματιάς αλλά και της ρεματιάς της ίδιας. Ως συλλογικότητα θεωρούμε χρέος μας να τοποθετηθούμε επί του θέματος όχι μόνο εξ αιτίας της αυτονόητα οργανικής σχέσης που έχει η ρεματιά με την Κατάληψη κτήματος Πραποπούλου, αλλά κυρίως λόγω του οτι η προάσπιση της, όπως άλλωστε και η προάσπιση όλων των δημόσιων και ελεύθερων χώρων στην ευρύτερη περιοχή του Χαλανδρίου έχει για μας τεράστια αξιακή σημασία και αποτελεί έναν από τους κεντρικούς άξονες της δράσης μας.
Η ρεματιά είναι και θα παραμείνει πράσινος πνεύμονας μέσα στη τσιμεντούπολη και ένας ελεύθερος για όλες/ους χώρος μακριά από τα καυσαέρια της εθνικής ‘’ανάπτυξης’’ ,κι αυτό δεν τίθεται σε καμία περίπτωση υπο συζήτηση ή υπο διαπραγμάτευση .Η αποφασισμένη συλλογική δράση για την προστασία της, μπορεί να κάνει εφιάλτες τα ΄΄βρώμικα όνειρα΄΄ του κάθε λογής μικρού ή μεγάλου καταπατητή/επιχειρηματία/τσιφλικά. Αυτά για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το γεγονός τώρα, ότι τη Δευτέρα στις 2 παρά 10’, φλόγες τύλιξαν από τη μια στιγμή στην άλλη το θεατράκι και κομμάτι της ρεματιάς απειλώντας τις γύρω κατοικίες καθώς και το μεγάλο σπίτι μας, σε καμία περίπτωση δεν είναι τυχαίο συμβάν ή πράξη κάποιου ‘’πυρομανούς’’. Κι ενώ αρχές κανάλια και ‘’ειδικοί’’ ξεκίνησαν από τη πρώτη στιγμή το πάρτυ του θεάματος και τα επικοινωνιακά παιχνίδια, εμείς αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον τα ‘’πώς’’, τα ‘’πότε’’ και τα ‘’γιατί’’ που θα ‘ρθουν να καλύψουν την ανάγκη του πεινασμένου για πιπεράτες αποκαλύψεις κοινού. Ενός κοινού που στη μεγάλη του πλειοψηφία, όταν κοπάσει ο επικοινωνιακός θόρυβος και πάντως πολύ πριν ξεθυμάνει η μυρωδιά των καμένων, θα έχει χάσει το όποιο ΄΄ενδιαφέρον΄΄ του για την υπόθεση αφού: ΄΄..Κρίμα βέβαια, αλλά αφού δεν κάηκαν περιουσίες, πάλι καλά, μικρό το κακό.΄΄
Από την δική μας πλευρά πάντως, λέμε να μην περιμένουμε ούτε τα αποτελέσματα των ερευνών ούτε τα σαΐνια του κράτους να μας πουν ποιος είναι ο ‘’πραγματικός’’ ένοχος. Αυτόν τον αναγνωρίζουμε από μακριά. Τον έχουμε βρει μπροστά μας πολλές φορές καθώς τον έχουμε αντιμετωπίσει σε πολλαπλά μέτωπα στους καθημερινούς μικρούς και μεγάλους κοινωνικούς αγώνες. Με διαφορετικά κάθε φορά ονόματα, εταιρικά σχήματα και μεθόδους, άλλοτε μοιράζοντας χάντρες και καθρεφτάκια στο πόπολο, άλλοτε στέλνοντας μπράβους και ΜΑΤ σε όσους αντιδρούν, κι άλλοτε απλά και όμορφα με υπουργικές αποφάσεις, ο πραγματικός ένοχος ,επιτίθεται παντού και αρπάζει αυτό που ανήκει σε όλους, τη γη, το νερό ,τον συλλογικό πλούτο τη γνώση, την υγεία μας. Απροκάλυπτα και αισχρά κερδοσκοπεί μολύνοντας τις θάλασσες και τον αέρα, στρώνοντας με τσιμέντο τις βουνοπλαγιές, καίγοντας δάση και ρεματιές για να τα πουλήσει σαν οικόπεδα, μπαζώνοντας χείμαρρους και όχθες, υποβαθμίζοντας κάθε μέρα τη ζωή όλων μας, αρκεί να υπάρχει το επιθυμητό ποσοστό κέρδους. Απλά χτες χτύπησε και στη γειτονιά μας για να μας θυμίσει ότι κανείς δεν εξαιρείται και ότι όλες μας είμαστε στο στόχαστρο, αρκεί να ικανοποιείται το επιχειρηματικό πλάνο και η απαραίτητη συνθήκη κερδοφορίας. Τόσο απλά..
Ο πραγματικός ένοχος , είναι ύπουλα κρυμμένος πίσω από φαινομενικά ουδέτερους όρους όπως ΄΄ιδιωτικό συμφέρον΄΄, ΄΄επενδυτής΄΄, ΄΄αγορά΄΄. ΄΄ιδιωτική πρωτοβουλία΄΄κλπ.
Αυτούς τους όρους όπου ένα τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας αποβλακωμένο και διαπαιδαγωγημένο στον ανθρωποφάγο ανταγωνισμό και με μοναδική της αξία την ατομική επιβίωση , έχει μάθει να τους θεωρεί κάτι σαν τίτλους τιμής .
Καλά τα σενάρια λοιπόν, όμως κάποιους/ες δεν μας ξεγελάνε. Εμείς ξέρουμε ότι ο πραγματικός εμπρηστής της ρεματιάς δεν είναι ούτε το πληρωμένο κάθαρμα που έβαλε τη φωτιά ούτε βέβαια κάποιος ασυνείδητος πυρομανής. Τον πραγματικό φταίχτη τον έχουμε ξανασυναντήσει με την μορφή της Eldorado Gold και της Ελληνικός Χρυσός που καταστρέφουν το αρχέγονο δάσος στις Σκουριές, τον γνωρίσαμε με την μορφή του μεγαλοεπιχειρηματία που προσπαθεί να φυτέψει τις γιγάντιες ανεμογεννήτριες του στα βουνά της Νάξου και της Ικαρίας, του εφοπλιστή που ξεφορτώνεται τα τοξικά κατάλοιπα από τα αμπάρια των πλοίων του στη θάλασσα γλυτώνοντας έτσι από ΄΄περιττά΄΄ έξοδα. Τον αναγνωρίζουμε από το λογότυπο του trendy μπουζουκομάγαζου και στη φάτσα του μαφιόζου ιδιοκτήτη του που καταπατά δημόσιο χώρο, μαντρώνει παραλίες και ξεσπιτώνει κατοίκους από ολόκληρες γειτονιές για να επεκτείνει την επιχείρησή του γεμίζοντας με τα σκουπίδια του το περιβάλλον και τα κεφάλια των χαζοχαρούμενων πελατών του μέχρι και το ‘’μικρό’’ αφεντικό που θα κάνει ότι περνά από το χέρι του για να ξεζουμίσει λίγο παραπάνω τους/ις εργαζόμενους/ες του. Εμείς τους ξέρουμε όλους αυτούς που καταστρέφουν τις ζωές μας στο όνομα της χιλιοτραγουδισμένης επιχειρηματικότητας, της ανάπτυξης (της δικής τους) και της σαχλαμάρας που έχουν βαφτίσει ελληνικό εμπορικό δαιμόνιο. Κι αυτοί μας ξέρουν. Και μας σιχαίνονται, γιατί μας βρίσκουν και θα μας βρίσκουν πάντοτε μπροστά τους να τους χαλάμε τα σχέδια, είτε αυτά τα σχέδια είναι να βάλουν χέρι στη ρεματιά είτε οτιδήποτε άλλο.
ΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, ΣΕ ΜΠΡΑΒΟΥΣ Κ’ ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ
ΜΙΑ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ : ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΦΑΛΙΑΡΕΣ, ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΛΩΤΣΙΕΣ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΥ
protovouliaxalandriou.blogspot.gr
100 χρόνια από τη δολοφονία του Joe Hill
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ
για τη ζωή και το έργο
του αμερικάνου συνδικαλιστή και τροβαδούρου, Joe Hill
(μετανάστης σουηδικής καταγωγής, μέλος των IWW των ΗΠΑ)
Οι συλλογικότητες “ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ – ομάδα για την εργατική αντεπίθεση” και η”αναρχική ομάδα ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ” πραγματοποίησαν παρέμβαση στα κεντρικά γραφεία των ΕΛΠΕ στο Μαρούσι.
Όπως αναφέρει η ανακοίνωση: “τις 8/5 στα διυλιστήρια του Ασπρόπυργου, στον όμιλο ΕΛΠΕ συμφερόντων Λάτση, γίνεται ανάφλεξη την ώρα που γίνονται επισκευαστικές εργασίες και τραυματίζονται βαριά 6 εργαζόμενοι. Λίγες μέρες μετά, στις 19/5, οι εργάτες Χ. Δευτεραίος και Ρ. Ντελιλάι, υπέκυψαν στα τραύματά τους. Το γεγονός αυτό αποτελεί μια ακόμα δολοφονική ενέργεια της εγχώριας αστικής τάξης, που στο βωμό της συσσώρευσης πλούτου δε διστάζει να πατήσει επί πτωμάτων, εντατικοποιώντας τους ρυθμούς εργασίας και αδιαφορώντας συνειδητά για τις συνθήκες και τα μέτρα ασφαλείας.”
Η ανακοίνωση συνεχίζει: “Οι εργαζόμενοι στα ΕΛΠΕ δουλεύουν πολλές υπερωρίες σε ένα πολύ επικίνδυνο περιβάλλον υπό την πίεση της παράδοσης των εργασιών. Τις επικίνδυνες εργασίες επιλέγουν να τις κάνουν με φθηνό και λειψά εκπαιδευμένο προσωπικό εργολάβων, γεγονός που αυξάνει τους κινδύνους για ατυχήματα κατακόρυφα.
Οι δολοφονίες αυτές αποκαλύπτουν για ακόμα μία φορά την εγκληματική φύση του καπιταλισμού και τον τρόπο που κερδοφορούν τα αστικά καθάρματα μέσω της υπερεκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.
Σε μια περίοδο που η τάξη μας δέχεται αδυσώπητη επίθεση από το κεφάλαιο, που στο όνομα των υπερκερδών του κάθε χρόνο εκατοντάδες εργάτες σκοτώνονται, τραυματίζονται ή ακρωτηριάζονται στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, μοναδικό μας καθήκον είναι να οργανώσουμε και να οξύνουμε την πάλη μας για την ταξική αντεπίθεση, κρατώντας ζωντανή τη μνήμη των νεκρών μας.
Γι’ αυτό σήμερα, ως ελάχιστη ενέργεια, πραγματοποιήθηκε δυναμική παρέμβαση στα κεντρικά γραφεία των ΕΛΠΕ στο Μαρούσι.
ΛΑΤΣΗ ΔΟΛΟΦΟΝΕ
Η ΤΑΞΙΚΗ ΜΑΣ ΟΡΓΗ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΑΣ
ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ – ομάδα για την εργατική αντεπίθεση
αναρχική ομάδα ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ”
Θέλουμε να σας ενημερώσουμε ότι μετά τις δυναμικές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήσαμε το τελευταίο διάστημα σε καταστήματα της μητρικής των everest με την συμμετοχή αρκετών αλληλέγγυων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη( από το ΣΣΜ Θεσσαλονίκης) και Χανιά , κερδίσαμε πάνω στα αιτήματα που είχαμε θέσει από κοινού με την συναδέλφισσα Ιωάννα! Η μητρική εταιρεία των everest μετά τις πιέσεις που δέχτηκε από τις κινητοποιήσεις αναδιπλώθηκε και αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Συγκεκριμένα, αναγνώρισε την αποζημίωση απόλυσης προς την συναδέλφισσα (συνολικά 9.400,00 ευρώ) και ήδη ξεκίνησε η αποπληρωμή της.Και όλα αυτά ενώ αρχικά με εκβιαστικές μεθόδους την είχαν υποχρεώσει να υπογράψει οικοιοθελή αποχώρηση. Σαν σωματείο θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε για την αλληλεγγύη που δείξατε στον αγώνα μας που κατέληξε νικηφόρος σε σύντομο χρονικό διάστημα.
ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΤΑ EVEREST, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ.
Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού
Ανακοίνωση της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε για τις εργοδοτικές δολοφονίες στα Ελληνικά Πετρέλαια
“Ένα ανθρώπινο λάθος”. Έτσι χαρακτηρίστηκε στο σχετικό πόρισμα η έκρηξη που έγινε στα Ελληνικά Πετρέλαια. Και λίγες ώρες αργότερα, αυτό το “ανθρώπινο λάθος” οδήγησε στους θανάτους δύο ανθρώπων: ο Μπάμπης Δευτεραίος και ο Ραμαντάν Ντελιλάι, που τραυματίστηκαν στην έκρηξη που έγινε στις 8 Μάη στο “κάτεργο” της Ελευσίνας, απεβίωσαν το απόγευμα της Τρίτης (19/5). Οι θάνατοί τους δεν είναι φυσικά το αποτέλεσμα κάποιου “ανθρώπινου λάθους” όπως θα βόλευε την εταιρεία του Λάτση. Οι θάνατοί τους είναι εργοδοτικές δολοφονίες.
Οι συνθήκες εργασίας που επικρατούν στο εργοστάσιο του Λάτση είναι γνωστές εδώ και χρόνια, άσχετα αν αποσιωπούνται συστηματικά για να μην χαλάσει το προφίλ της επιχείρησης. Η συνεχόμενη εντατικοποίηση της δουλειάς, οι υπερωρίες που εξαντλούν σε ασύλληπτο βαθμό τους εργαζόμενους, οι ανύπαρκτοι όροι ασφαλείας, όλα αυτά που κάνουν αναλώσιμους τους εργάτες για τα κέρδη των αφεντικών τους ήταν και είναι συσσωρευμένα μέσα στον εργασιακό χώρο των Ελληνικών Πετρελαίων. Ούτε ένα ανθρώπινο λάθος λοιπόν, ούτε η κακιά η ώρα, ούτε κανένα άλλο καλόβολο σχήμα για τα αφεντικά δεν είναι οι δολοφονίες του Μπάμπη Δευτεραίος και του Ραμαντάν Ντελιλάι.
Είναι τα αποτελέσματα της κυριαρχίας ενός κόσμου που κάθε μέρα αφαιρεί ζωές, βασίζει την ύπαρξή του στην εκμετάλλευση και την καταπίεση και θα συνεχίζει το καταστροφικό του έργο όσο οι εργάτες και οι εργάτριες δεν ενώνονται για να διεκδικήσουν αυτά που τους αναλογούν. Όσο δεν συλλογικοποιούνται για να τελειώνουν μια και καλή με αυτόν το σύστημα που υπάρχει απλά για να τους πίνει το αίμα.
Οι δυο εργοδοτικές δολοφονίες στα Ελληνικά Πετρέλαια είναι ένα καμπανάκι που χτυπάει επιτακτικά για το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα. Οι εποχές της λιτότητας και η οικονομική εξαθλίωση που υπέστη η εργατική τάξη τα τελευταία χρόνια οδήγησαν στην νοοτροπία ότι κάθε δουλειά είναι καλή αρκεί απλά να υπάρχει. Όροι όπως εργατικά δικαιώματα και συνθήκες εργασίας αντιμετωπίστηκαν ως τεράστιες πολυτέλειες από την ίδια την εργατική τάξη. Αντίστοιχα, τους τελευταίους μήνες, η έλλειψη απαιτήσεων έδωσε την θέση της στην επανάπαυση και την ανάθεση. Η ψευδαίσθηση πως τα πάντα θα αλλάξουν μέσα σε μια νύχτα και το Κεφάλαιο θα γίνει ξαφνικά καλό -διότι άλλωστε οι καιροί είναι τέτοιοι που μέχρι να βγούμε από την κρίση “Κεφάλαιο και Εργασία πρέπει να είναι μαζί”- διαψεύδονται από την ίδια, την σκληρή πραγματικότητα. Η μαζική δράση στην κατεύθυνση των ταξικών συμφερόντων είναι πιο αναγκαία από ποτέ.
Το εργατικό κίνημα πρέπει επιτέλους να ξυπνήσει από τον ύπνο στον οποίο έχει πέσει – ήδη έχει κοιμηθεί πολύ. Να διεκδικήσει αυτά που έχουν κλέψει από την τάξη μας, να σπάσει την ηττοπάθεια και την αδράνεια μέσα από την δράση για την διεύρυνση των δικαιωμάτων της. Να χτίσει τις δομές εκείνες που θα αναζοπυρώσουν και πάλι τους εργατικούς αγώνες και θα αντικαταστήσουν τον άχρηστο συνδικαλισμό που υπάρχει τώρα και που δεν είναι ικανός ούτε για μια απεργία την ημέρα που εργάτες σκοτώνονται στα κάτεργα των αφεντικών.
Ας μην θρηνήσουμε άλλους θανάτους μέχρι να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα για τις ζωές μας.
Το Σάββατο 23 Μάη οριζόντια και αντιεραρχικά οργανωμένες συλλογικότητες από το αναρχικό και μαρξιστικό κίνημα οργανώνουν μία πορεία διαμαρτυρίας – κάλεσμα, προς τον «ελληνικό όσο και ευρύτερα
τον ευρωπαϊκό λαϊκό παράγοντα να βγει στο προσκήνιο και να αντιπαρατεθεί με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα (και κυρίως τον πυρήνα τους) και τους ντόπιους συνεργάτες τους για το δικό του συμφέρον και την επιβίωση».
Στην ανακοίνωση του καλέσματος, οι οργανώτριες συλλογικότητες, υπογραμμίζουν ότι «οι λαοί της Ευρώπης, οι Έλληνες, Ισπανοί, Ιταλοί, Γερμανοί, Γάλλοι κλπ εργάτες δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε. Αντίθετα, έχουμε έναν κοινό εχθρό: την ιμπεριαλιστική πολιτική του γερμανικού κεφαλαίου και των διεθνών και ντόπιων συμμάχων του…Το ελληνικό κεφάλαιο και η αστική τάξη κάθε χώρας δεν έχουν κοινά συμφέροντα με τους εργαζόμενους…Εμείς όμως που ζούμε στην ανεργία ή στην επισφαλή εργασία, με μειωμένους μισθούς ή συντάξεις, με αβέβαιο μέλλον και πετσοκομμένα δικαιώματα, δεν μένουμε θεατές απέναντι στη λεηλασία της ζωής μας και στα κοράκια της ντόπιας και διεθνούς κερδοφορίας, δεν περιμένουμε κανένα να δώσει την μάχη για εμάς».
«Εμείς που δεν αντέχουμε να χάσουμε τίποτα παραπάνω, βγαίνουμε στο δρόμο για να κερδίσουμε τα πάντα».
Συγκέντρωσηστην Ελληνική Ένωση Τραπεζών: Τετάρτη 20/5 12.00, Αμερικής 21Α
Πορεία προς τη γερμανική πρεσβεία: ΣΑΒΒΑΤΟ 23/5 12:00, ΟΜΟΝΟΙΑ
———————————————————————————————————
ΑΝΤIΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ 23 ΜΑΗ
Δεν θα γίνουμε αποικία του γερμανικού και κανενός άλλου ιμπεριαλισμού.
Γερμανοί και ευρωπαίοι εργάτες ζητάμε την αλληλεγγύη σας
απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου.
Την τελευταία περίοδο στο επίκεντρο των συζητήσεων βρίσκονται οι (όποιου είδους) διαπραγματεύσεις σχετικά με τη διαχείριση του δημόσιου χρέους μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των ευρωπαϊκών μηχανισμών, τους οποίους κατευθύνει ο γερμανικός ιμπεριαλισμός. Πέρα από το θέαμα, τις δηλώσεις και τα κάθε λογής κινδυνολογικά σενάρια, πέρα ακόμη και από το ζήτημα του δημόσιου χρέους, βρίσκεται η ουσία: αυτή την ώρα παίζεται η ζωή και το μέλλον κάθε εργαζόμενου στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ε.Ε..
Η Ε.Ε. δημιουργήθηκε εξ αρχής ως ιμπεριαλιστικό κέντρο, στο οποίο προσδέθηκαν πλήθος άλλες εξαρτημένες καπιταλιστικές χώρες. Από τη γέννησή της αποτελεί έναν διακρατικό μηχανισμό που χρησιμοποιεί ο εκάστοτε «τιμονιέρης» –εν προκειμένω το γερμανικό κεφάλαιο και οι λακέδες του– για να προωθεί τα συμφέροντά του σε βάρος όλων των εκμεταλλευόμενων της Ευρώπης. Τα στεγανά στα οποία έχει δημιουργηθεί η Ε.Ε., όπως και η πάγια καπιταλιστική, εκμεταλλευτική της κατεύθυνση και πολιτική αποδεικνύουν ότι μπορεί να λειτουργήσει μόνο υπέρ της θωράκισης του μεγάλου κεφαλαίου και διαψεύδουν κάθε ελπίδα για διαπραγμάτευση με αυτή σε φιλολαϊκή βάση.
Η τωρινή στρατηγική του γερμανικού ιμπεριαλισμού συνίσταται από την μια στον δημοσιονομικό και πολιτικό έλεγχο των κρατών-μελών μέσω του ελέγχου του χρέους. Από την άλλη, με όχημα το χρηματοπιστωτικό σύστημα, εξασφαλίζεται ότι τα κέρδη των τραπεζών από τον δανεισμό στα κράτη-μέλη παραμένουν ιδιωτικά, ενώ παράλληλα όλη η «χασούρα» μετατοπίζεται στον δημόσιο τομέα, μέσω της μετατροπής του χρέους σε δημόσιο και της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Προφανής στόχος/αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η απομύζηση των εκμεταλλευόμενων της Ευρώπης στο διηνεκές, ενώ στην αιχμή αυτής της επίθεσης σήμερα βρίσκεται ο ευρωπαϊκός νότος.
Η εισαγωγή του Ευρώ και οι δημοσιονομικοί κανόνες που πρέπει να τηρούν τα μέλη της Ευρωζώνης, η παραγωγική συγκρότηση τους, οι οικονομικές σχέσεις μεταξύ τους, υποτάχθηκαν στα συμφέροντα του γερμανικού κεφαλαίου για απορρόφηση των εμπορευμάτων του και αξιοποίηση των συσσωρευμένων κεφαλαίων του μέσω του δανεισμού, ιδίως προς τις χώρες του νότου. Η ελληνική αστική τάξη, τόσο κατά την ένταξή της στην ΕΟΚ όσο και στην ένταξη της στην Ευρωζώνη, αλλά και σήμερα σε σχέση με την διαχείριση του ζητήματος του χρέους και της προώθησης των καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων μέσα από τα κάθε είδους μνημόνια έχει κάνει μια στρατηγική επιλογή: να προσδεθεί στα ευρωπαϊκά μονοπώλια και να εξυπηρετήσει πρώτα τα δικά τους συμφέροντα επιδιώκοντας παράπλευρα δικά της οφέλη.
Είναι η ώρα τόσο ο ελληνικός όσο και ευρύτερα ο ευρωπαϊκός λαϊκός παράγοντας να βγει στο προσκήνιο και να αντιπαρατεθεί με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα (και κυρίως τον πυρήνα τους) και τους ντόπιους συνεργάτες τους για το δικό του συμφέρον και την επιβίωση.
Σε αυτή τη μάχη καλούμε να συμμαχήσουν μαζί μας, να δώσουν τους δικούς τους αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση και την υποδούλωση όλοι οι λαοί της Ευρώπης. Απέναντι στην κοινή επίθεση που δεχόμαστε η νίκη μπορεί να έρθει μόνο μέσα από κοινούς αγώνες των εργαζομένων σε κάθε χώρα της Ε.Ε..
Η σύγκρουση, παρ’ όσα παραπλανητικά προπαγανδίζονται, δεν είναι ανάμεσα στην Ελλάδα και την Γερμανία, ανάμεσα στους Έλληνες και τους Γερμανούς · οι λαοί της Ευρώπης, οι Έλληνες, Ισπανοί, Ιταλοί, Γερμανοί, Γάλλοι κλπ εργάτες δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε. Αντίθετα, έχουμε έναν κοινό εχθρό : την ιμπεριαλιστική πολιτική του γερμανικού κεφαλαίου και των διεθνών και ντόπιων συμμάχων του. Το γερμανικό κεφάλαιο απομυζεί τους λαούς ειδικά του ευρωπαϊκού νότου, τους εξοντώνει -με την βοήθεια βεβαίως των ντόπιων αστών- προκειμένου να διασώσει τις δικές του τράπεζες και να συνεχίσει η χρηματιστηριακή συσσώρευση. Η πολιτική λιτότητας και η διαχείριση του χρέους, όπως πραγματοποιείται τα τελευταία χρόνια, συμφέρει το γερμανικό κεφαλαίο και η σύγκρουση μαζί της είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων της Ε.Ε..
Το ελληνικό κεφάλαιο και η αστική τάξη κάθε χώρας δεν έχουν κοινά συμφέροντα με τους εργαζόμενους. Έχουν επιλέξει τη συμμαχία με τα ευρωπαϊκά μονοπώλια μέσω της Ε.Ε. για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα στην εκμετάλλευση και την κερδοφορία. Η ελληνική αστική τάξη παραπλανεί τις εργατικές και λαϊκές μάζες. Μας κοροϊδεύει γιατί την ιδία ώρα που τα μέσα προπαγάνδας της (ΜΜΕ και αστικά κόμματα) μιλάνε για πατριωτικό καθήκον και «Έλληνες ενωμένους στην κρίση», ακριβώς την ιδία ώρα πνιγούν την οικονομία της χωράς βγάζοντας πάνω από 25 δις στο εξωτερικό μέσα σε ένα μήνα, κάτι που έκαναν και στο παρελθόν. Οι Έλληνες εφοπλιστές δεν έχουν πληρώσει ούτε ένα ευρώ ως φορολογία αυτά τα χρόνια της κρίσης, ίσα ίσα έχουν πλουτίσει κι άλλο. Όταν οι αστοί μιλάνε για «χρέος προς την πατρίδα» εννοούν την βίαιη εξαθλίωση της μικρομεσαίας τάξης, της αγροτιάς και κυρίως της εργατικής τάξης. Δεν είναι διατεθειμένοι να μοιραστούν κομμάτι των κερδών τους, που έχουν συσσωρεύσει στο παρελθόν και μερίδα τους συνεχίζει να συσσωρεύει. Τα συμφέροντά τους ισούνται με την εξαθλίωσή μας.
Εμείς όμως που ζούμε στην ανεργία ή στην επισφαλή εργασία, με μειωμένους μισθούς ή συντάξεις, με αβέβαιο μέλλον και πετσοκομμένα δικαιώματα, δεν μένουμε θεατές απέναντι στη λεηλασία της ζωής μας και στα κοράκια της ντόπιας και διεθνούς κερδοφορίας, δεν περιμένουμε κανένα να δώσει την μάχη για εμάς.
Εμείς που δεν αντέχουμε να χάσουμε τίποτα παραπάνω, βγαίνουμε στο δρόμο για να κερδίσουμε τα πάντα.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 23/5 – 12.00 – ΟΜΟΝΟΙΑ
ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ
αναρχική ομάδα ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ
ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ – ομάδα για την εργατική αντεπίθεση
Αφισάκι που κολλιέται στις γειτονιές της Κυψέλης και του Γκύζη για ένα ακόμα περιστατικό εργοδοτικής τρομοκρατίας και εξώθησης σε παραίτηση με μαφιόζικες μεθόδους, αυτή τη φόρα στα Everest (Αγ. Μελετίου & Πατησίων) στην Κυψέλη
![jumbo[1]](https://omniasuntcommunia.espivblogs.net/files/2015/05/jumbo1.jpg)
