Το NO TAV είναι μια κινητοποίηση στη Val di Susa στο Πιεμόντε της Ιταλίας, ενάντια στην κατασκευή ενός νέου σιδηροδρόμου υψηλής ταχύτητας που θα ενώνει το Τορίνο με τη Λυόν στη Γαλλία. Η γραμμή αυτή είναι μέρος ενός σχεδίου της Ε.Ε. για τη σιδηροδρομική ένωση της Λυόν με τη Βουδαπέστη κι έπειτα την Ουκρανία. Ανάλογες κινητοποιήσεις εμφανίστηκαν στις αρχές του ’90 στη Φλωρεντία, την Μπολόνια και τη Ρώμη, όμως η μαχητικότητα και η άγρια καταστολή με την οποία αντιμετωπίστηκε το κίνημα στη Val di Susa έκαναν τη συζήτηση να διαδοθεί παντού.

Η απλή λογική πίσω απ’ το κίνημα είναι ότι μια νέα σιδηροδρομική γραμμή μέσα απ’ την κοιλάδα είναι παντελώς άχρηστη και περιττή, και ο μόνος σκοπός που εξυπηρετεί είναι η κερδοφορία των διαφόρων ιδιωτικών εταιριών που έχουν μερίδιο στην κατασκευή και λειτουργία της. Το NO TAV θεωρεί πως η τρέχουσα σιδηροδρομική σύνδεση μεταξύ Πιεμόντε και Γαλλίας είναι αποτελεσματική, δεδομένου ότι η κίνηση στην περιοχή δεν είναι ποτέ τόσο ψηλή. Ακόμα πιο σημαντικό, η κατασκευή μιας νέας γραμμής θα κατέστρεφε οριστικά και αμετάκλητα ένα τεράστιο μέρος της κοιλάδας Susa, προκαλώντας μια περιβαλλοντική, οικονομική και κοινωνική καταστροφή, με τις επιχειρήσεις να κλείνουν και τα χωριά να χάνουν τον χαρακτήρα τους ή να εξαφανίζονται εντελώς.

Τα τρένα υψηλής ταχύτητας θεωρούνται στην Ιταλία “στρατηγικού ενδιαφέροντος” επενδύσεις, κάτι που σε μετάφραση απ’ την πολιτική παπαρολογία σημαίνει ότι η νομοθεσία επιτρέπει οποιοδήποτε έργο ΧΩΡΙΣ διαβούλευση με τον τοπικό πληθυσμό και οποιονδήποτε αρμόδιο θεσμό (στμ: συγκεκριμένα η περιοχή του TAV στη Val di Susa έχει κηρυχθεί στρατιωτικοποιημένη με συνέπεια μεταξύ άλλων οι γεωργοί να περνούν από αστυνομικό-στρατιωτικό έλεγχο για να πάνε στα χωράφια τους). Σε μια εποχή οικονομικής κατάρρευσης όπως αυτή που διέρχεται η Ιταλία, τα έργα αυτά αξιώνουν δισεκατομμύρια απ’ τα χρήματα των φορολογουμένων, εις βάρος των βασικών αναγκών τους, όπως η εκπαίδευση και η υγεία. Οι μόνοι κερδισμένοι δεν είναι παρά οι κατασκευαστικές και εκμεταλλεύτριες ιδιωτικές εταιρίες που κερδοσκοπούν, και που όταν λόγω της χαμηλής ζήτησης για τη γραμμή το έργο θα τους φανεί μη-βιώσιμο, οι φορολογούμενοι θα ξανακληθούν να φορτωθούν τη χασούρα. Όπως στο Rossport, στην Ιρλανδία, οι αντιρρήσεις και οι προτάσεις του τοπικού πληθυσμού αγνοούνται πλήρως μπροστά στην μόνη σύγχρονη θεότητα: το χρήμα.

Το NO TAV έχει δημιουργήσει τον δικό του σχεδιασμό για την περιοχή, που συμπεριλαμβάνει:
-Αναδιάρθρωση των διαδικασιών παραγωγής και διανομής προκειμένου να μειωθούν οι μεταφορές ανθρώπων και εμπορευμάτων, ειδικά οι μακρυνές.
-Υποστήριξη των τοπικών βιώσιμων ανταλλαγών αντί για τις μεγάλες επιχειρήσεις
-Δημιουργία ή βελτίωση των ήδη υπαρκτών μέσων βιώσιμης και πράσινης μεταφοράς για τους εργαζόμενους και τους φοιτητές
-Υποστήριξη της χρήσης της ήδη υπάρχουσας σιδηροδρομικής γραμμής

Πηγή: http://www.notavtorino.org/ μέσω http://italycalling.wordpress.com/2011/07/03/brief-history-of-the-no-tav-movement/

Μικρό χρονικό των τελευταίων ημερών:

24 Μάη: Πορεία και συγκρούσεις στην Maddalena του Chiomonte, μετά από επίθεση της αστυνομίας. Το ίδιο σκηνικό και 3 ημέρες μετά.

27 Ιούνη: Η νυχτερινή λαμπαδηδρομία εκατοντάδων διαδηλωτών έξω απ’ την πόλη Venaria δέχεται άγρια επίθεση 2.000 μπάτσων με πλήρη ανάρτηση. Στο κέντρο της πόλης, όχημα των ιταλικών ΜΑΤ επιταχείνοντας χτυπά και αφήνη νεκρή ηλικιωμένη γυναίκα. Διαδηλώσεις και δράσεις αλληλεγγύης οργανώνονται σε πολλές πόλεις ολόκληρης της χώρας. Ακτιβιστές που είχαν επισκεφτεί την Παλαιστίνη κάνουν λόγο για ομοιότητα στην κλίμακα και τις τακτικές της καταστολής. Μερικά βιντεάκια: video 1, video 2, video 3 . 30 διαδηλωτές και 30 αστυνομικοί τραυματίες.

3 Ιούλη: Οργανωμένες συγκρούσεις 6.000 (σύμφωνα με την αστυνομία) διαδηλωτών με την αστυνομία. Χρηση μολότωφ, μπουκαλιών με αμμωνία και κροτίδων από μεριάς των διαδηλωτών. Τουλάχιστον 188 αστυνομικοί τραυματίες και 15 διαδηλωτές. Τα ΜΜΕ κάνουν λόγο για εισαγόμενους ακτιβιστές από Γαλλία, Ισπανία και Γερμανία… Σύλληψη τεσσάρων διαδηλωτών. Ντοκουμέντο αστυνομικής βίας (κακοποίηση διαδηλωτή και είσοδος μπουλντόζας μέσα από αρχαιολογικό χώρο καταστρέφοντας μέρος του). Αστυνομικοί, μπράβοι και πυροσβέστες συνεργάζονται αγαστά στους προπηλακισμούς διαδηλωτών.

Τα ΜΜΕ κάνουν λόγο για ακτιβιστές απ’ τον ανταγωνιστικό χώρο που διείσδυσαν στη διαδήλωση με κράνη και εργαλεία για πόλεμο, προκαλώντας την αντίδραση της αστυνομίας. Αν και αυτή η τακτική του “Διαίρει και βασίλευε” είχε φέρει αποτελέσματα στην αντιμετώπιση του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης μετά τις συγκρούσεις στη Γένοβα, το δίκτυο των τοπικών επιτροπών NO TAV με συνέντευξη τύπου που θα δώσει την επόμενη μέρα θα πάρει μια αρκετά διαφορετική θέση: “Δεν ήταν το Black Block, ήταν απλοί άνθρωποι που συγκρούστηκαν, η πλειοψηφία των οποίων ντόπιοι. Ήρθαμε προετοιμασμένοι με κράνη και μάσκες μετά τα όσα συνέβησαν στις 27 Ιούνη, αλλά ήρθαμε με γυμνά χέρια. Μετά την επίθεση της αστυνομίας με δακρυγόνα, πέτρες και κανόνια νερού, υπερασπιστήκαμε τους εαυτούς μας με όποιον τρόπο μπορούσαμε. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο να κάνουμε”. δήλωσε ο Maurizio Piccione ανοίγοντας την εκδήλωση. Ένας άλλος εκπρόσωπος δήλωσε “η λαϊκή αντίσταση είναι ο τρόπος μας να κάνουμε πράγματα. Η μόνη κατηγορία που θα δεχθούμε είναι ότι αντισταθήκαμε σε μια κατάσταση που δε δημιουργήσαμε εμείς. Το Black Block xρησιμοποιείται σαν αποδιοπομπαίος τράγος, γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να πιστέψουν το γεγονός ότι μια ολόκληρη περιοχή αντιστέκεται. Πρέπει να ευχαριστήσουμε τους κατοίκους της Val di Susa που αντέξανε, και είμαστε περήφανοι γι αυτό.”

4 Ιούλη: Το τροχόσπιτο-στέκι του κινήματος NO TAV που είχε αγοραστεί με δωρεές των συμμετεχόντων στο κίνημα πυρπολήθηκε αργά την νύχτα, αποκαθιστώντας εν μέρει το πληγέν δέος της αστυνομίας.

5 Ιούλη: Κατάληψη των ταμείων στο σιδηροδρομικό σταθμό της Νάπολης από 70 αντιεξουσιαστές και αυτόνομους, σε αλληλεγγύη με το κίνημα NO TAV.

10 Ιούλη: Καθαρισμός του δάσους της κοιλάδας μετά από κάλεσμα του κινήματος NO TAV.

13 Ιούλη: Πορείες αλληλεγγύης στη Ρώμη και σε άλλες πόλεις.

14 Ιούλη: Τρία τάγματα αλπινιστών που επιστρέφουν από την Καμπούλ στρατοπεδεύουν στη Val di Susa. Φήμες ότι ο στρατός θα αντικαταστήσει την αστυνομία στην περιοχή.

15 Ιούλη: Δίκη και αποφυλάκιση των ως τώρα συλληφθέντων. Στρατιωτικο-αστυνομική φρουρά στις φυλακές του Τορίνο για πρόληψη αναταραχής.

16 Ιούλη: Λαϊκή γιορτή και συλλογικό δείπνο στο Τορίνο.

23 Ιούλη: Μετά από κάλεσμα του ανταγωνιστικού χώρου οργανώνονται πορείες που καταλήγουν σε πολύωρες οδομαχίες με τις δυνάμεις καταστολής στο Μιλάνο και σε άλλες πόλεις. Διαμεσολαβούν διάφορες δράσεις, μπλοκαρίσματα τρένων, εκδηλώσεις αντιπληροφόρησης, λαϊκές γιορτές, καταστροφές περιφράξεων, μηχανημάτων κοκ.

24 Ιούλη: Εμπρηστικό σαμποτάζ εναντίον συνεργάτιδος εταιρίες του TAV. Καταστράφηκαν τα γραφεία της εταιρίας και εκσκαφικά μηχανήματα. Έχουν προηγηθεί ανάλογες δράσεις, από τον ξυλοδαρμό του Ferdinando Lazzaro, ιδρυτικού μέλους της Italcoge που κατέληξε στο νοσοκομείο με σπασμένο αγκόνα, μέχρι βανδαλισμούς σε σχετικούς στόχους (μηχανήματα, περιφράξεις, προσωπικά οχήματα διευθυντών εταιριών). Η ιστοσελίδα ΝΟ TAV πάντως θα καταδικάσει τις δράσεις αυτές που “δεν προάγουν τον ίδιο σκοπό με την μαζική αντίσταση”, συνεχίζοντας μια προβληματική παράδοση αποστασιοποίησης απ’ την μειοψηφική δράση που κρατά απ’ το ’70 στο ιταλικό κίνημα. Πηγή: http://sysiphus-angrynewsfromaroundtheworld.blogspot.com/

25 Ιούλη: Νέος γύρος συγκρούσεων στο Chiomonte. 5 αστυνομικοί στο νοσοκομείο.

28 Ιούλη: Πορεία και συγκρούσεις εκ νέου στο Chiomonte. Στο Τρέντο, πυρπολείται μια κεραία της Vodafone σε αλληλεγγύη με τους αναρχικούς κρατουμένους Costa, Billy, Silvia (it) και τον αγώνα ενάντια στο TAV.

29 Ioύλη: Επιθετική πορεία 300 αντιεξουσιαστών-αυτόνομων στον χώρο του TAV στο Τορίνο, με πέτρες, κροτίδες, καπνογόνα, κατάφεραν ζημίες σε μηχανήματα, ενώ η αστυνομία χρησιμοποίησε δακρυγόνα και αντλίες νερού. 6 αστυνομικοί τραυματίστηκαν στις συγκρούσεις.

29-30 Iούλη: Επιχειρήσεις από τους Digos (εκαμ) εναντίον αγωνιστών του αντιεξουσιαστικού, αυτόνομου και του NO TAV κινήματος στο Chiomonte και στο Τορίνο. Τα εύρετρα (μάσκες, σφενδόνες κλπ) παρουσιάζονται στα ΜΜΕ με σοκαριστικό τρόπο. Στο μεταξύ, φαίνεται να έχουν εξαντληθεί οι αντιασφυξιογόνες μάσκες απ’ όλα τα καταστήματα της περιοχής. Πηγή-Φωτογραφίες: http://sysiphus-angrynewsfromaroundtheworld.blogspot.com/2011/07/la-stampa-29072011-digos-has-made.html

πηγή: http://rioters.espivblogs.net/2011/07/30/no-tav/

σχετικα:https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1484281

Σε μια κίνηση ακραίου ιστορικού συμβολισμού, δήμος και αστυνομία αποφάσισαν να επιτεθούν ξημερώματα 4ης προς 5η Αυγούστου, 77 χρόνια ακριβώς μετά την επιβολή της δικτατορίας Μεταξά, στο χώρο που συμβόλισε την αντίσταση κατά της χούντας των συνταγματαρχών. Στόχος ήταν το παράρτημα του Πανεπιστημίου της Πάτρας, ο τόπος που οι φοιτητές κατέλαβαν το Νοέμβρη του ’73 για να αντισταθούν στην κυβέρνηση Μαρκεζίνη, στο κτίριο που για 40 χρόνια χτυπά η καρδιά των κοινωνικών αγώνων της πόλης. Εκεί που γεννιούνται καθημερινά δομές αλληλεγγύης που γίνονται η ασπίδα των καταπιεσμένων. Παράλληλα σχεδίασαν και εκτέλεσαν, σε εντυπωσιακή συνεργασία με τοπικά δίκτυα «ενημέρωσης» που βρίσκονται πάντα σε ανοιχτή γραμμή ασυρμάτου με την αστυνομία, μαφιόζικες επιχειρήσεις σε δύο ακόμα χώρους που λειτουργούσαν ως καταλήψεις στέγης και πολιτικής παρέμβασης [Μαραγκοπούλειο και στέκι ΤΕΙ] συλλαμβάνοντας αγωνιστές με αστείες κατηγορίες.

Είναι το τέλος της αυταπάτης για όσους ζούσαν ακόμα με αυταπάτες. Η διάλυση του χώρου που Παραρτήματος δεν στρέφεται μόνο ενάντια στους αναρχικούς αλλά στους ίδιους τους κοινωνικούς αγώνες. Στόχος του δημάρχου, που πασχίζει να δείξει «έργο» ενόψει των εκλογών, είναι μια πόλη «καθαρή» από πορείες, απεργίες και συγκεντρώσεις. Τα συνεργεία του ήδη έπιασαν δουλειά χτίζοντας τις εισόδους. Αντί να απελευθερώσει την πόλη από την λαίλαπα των ιδιωτικών συμφερόντων κλείνει κάθε πραγματικά δημόσιο χώρο με μόνο του μέλημα να παραδώσει τα πάντα στην αγορά. Το πρότυπο είναι ο εμπορικός πεζόδρομος. Ελεύθερη πόλη για αυτόν σημαίνει μια πόλη ελεύθερη να καταναλώνεις, να περπατάς μόνο για να χαζεύεις βιτρίνες.

Η θέση και το κοινωνικό αποτύπωμα της κατάληψη του Μαραγκοπουλείου χαλούσε τα σχέδια για κοινωνικό άνοιγμα τη χρυσής αυγή στις φτωχές γειτονιές της πόλης. Αυτός ήταν και ο στόχος της άμεσης διάλυσης της. Η περίφημη θεωρία των ακρών – που βέβαια όλως τυχαίως χρησιμοποιείται αποκλειστικά ενάντια στο ανταγωνιστικό κίνημα – δεν είναι τίποτε παραπάνω από την επέκταση της θεωρίας του μεσαίου χώρου. Μια τυπικά φασίζουσα πολιτική που θέλει να επιβάλει στην κοινωνία το πρότυπο του «μέσου ανθρώπου», των μέσων αναγκών, συνηθειών, συμπεριφορών και απόψεων. Είναι προφανές πως αυτός ο μέσος άνθρωπος δεν υπάρχει! Αποτελεί απλά μια φασιστική κατασκευή της εξουσίας με σκοπό να ποινικοποιήσει όχι μόνο όποιον αντιστέκεται, αλλά και όποιον διαφέρει.

Κάποιοι μετρούν την πραγματικότητα με αριθμούς, την εξουσία με τραπεζικούς λογαριασμούς, την ισχύ με τα όπλα. Θεωρούν πως το ανταγωνιστικό κίνημα είναι κτίρια, ντουβάρια, μπετά. Θα απογοητευτούν. Το ελευθεριακό κίνημα είναι κάτι πολύ περισσότερο από όλα αυτά. Με βαθιές ρίζες στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες δεν κατοικεί ούτε φυλακίζεται σε ντουβάρια, ζει στα σπλάχνα της κοινωνίας. Τη στιγμή που ο φασισμός γίνεται η χρυσή ασπίδα του συστήματος και των αφεντικών το ελευθεριακό κίνημα γίνεται η ασπίδα της κοινωνίας. Προτάσσοντας την αλληλεγγύη απέναντι στον ατομισμό, την αντίσταση ενάντια στο φόβο, τη συλλογική δημιουργία απέναντι στην καταστροφή, τη ίδια τη ζωή απέναντι στο θάνατο.

Θα μας βρουν μπροστά τους…

No man’s land
Ελευθεριακή πρωτοβουλία ενάντια στο κράτος και στο κεφάλαιο

φωτογραφία: αρχειο O.S.C

 

Η Γη της Ουτοπίας, η Μαριναλέντα είναι ένα ουτοπικό χωριό 3.000 κατοίκων στην Ανδαλουσία. Ίσως η προσπάθεια να περιγράψει κάποιος τη διαφορετικότητα του χωριού με όρους πολιτικής και οικονομίας να είναι και δύσκολο και αντιφατικό. Στην Μαριναλέντα ταιριάζουν περισσότερο το παράδειγμα και οι ήρωες ενός κόμικ: Του Αστερίξ.
Ένα τρελό χωριό με τους δικούς του κανόνες μέσα στην αυτοκρατορία του χρήματος. Με αυτοδιαχείριση, κοινοκτημοσύνη και έναν τρελό δήμαρχο, απέναντι στους κανόνες λειτουργίας ενός καπιταλισμού σε βαθιά κρίση.
Η Μαριναλέντα δεν θα ήταν αυτό που είναι, αν ο Γκορντίγιο, στα δεκαεννιά του χρόνια, το 1979, δεν εκλεγόταν δήμαρχος. Η κομμούνα του κλείνει 31 χρόνια ύπαρξης. Την ώρα που η υφήλιος παλεύει με την κρίση, η Μαριναλέντα μοιάζει ένας άλλος κόσμος.

“Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους! Εφαρμόζουμε μια συμμετοχική δημοκρατία, αποφασίζουμε για όλα, από τους φόρους ως τις δημόσιες δαπάνες, σε μεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες”
Οι κάτοικοι ανήκουν στον τοπικό συνεταιρισμό και εργάζονται 6,5 ώρες την ημέρα έχοντας όλοι το ίδιο ημερομίσθιο (45 ευρώ), ανεξάρτητα αν απασχολούνται στους αγρούς ή στο τοπικό εργοστάσιο μεταποίησης των προϊόντων. Τα έσοδα δεν μοιράζονται αλλά επενδύονται στον συνεταιρισμό για να δημιουργηθούν νέες δουλειές.
“—-Στο χωριό δεν υπάρχει παπάς και αστυνομικός, ενώ η ενοικίαση ενός σπιτιού στοιχίζει 15 ευρώ τον μήνα.—–”

Πατηστε εδω
ή
εδω

 

http://video-morfwsh.blogspot.gr/2013/06/blog-post_982.html

 

άλλα σχετικά ποστ

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1208957

http://www.babylonia.gr/el/news/topika-nea/media/video-gallery/ntokimanter-synenteykseis/o-dimarxos-tis-marinaleda-sto-botaniko-kipo.html-βίντεο από την εκδήλωση στην Αθήνα με παρουσία του δημάρχου της Μαριναλέντα

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1484928

————————————————————————————————————–

http://www.marinaleda.com/ σύνδεσμός στα Ισπανικά

υγ Αξίζει πραγματικά