Δεν μας εκπλήσσει καθόλου το γεγονός ότι το κράτος επέλεξε τον Αύγουστο για να εξαπολύσει μια σειρά από κατασταλτικές επιθέσεις ενάντια σε όσους έχει ορίσει ως εχθρούς του, τους κοινωνικούς αγωνιστές, τους φτωχούς και τους μετανάστες.
Αν μιλήσουμε για την Αμυγδαλέζα και το κολαστήριο στο οποίο στοιβάζονται μετανάστες, οι οποίοι δεν έχουν διαπράξει κανενός είδους έγκλημα, η εξέγερση η οποία ξέσπασε λόγω της απόφασης παράτασης κράτησής τους από 12 σε 18 μήνες, και η οποία βάφτηκε με αίμα ήταν αναμενόμενη. Το κράτος και τα κατασταλτικά του όργανα, για ακόμη μια φορά, δείχνουν τα δόντια τους στην πιο αδύναμη κοινωνικά ομάδα που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη χώρα, οι απάνθρωπες συνθήκες κράτησης και η δογματική επιμονή στη διατήρηση αυτής της κατάστασης από την πλευρά του κράτους μας δείχνει ξεκάθαρα το πρόσωπο του πραγματικού, για την κοινωνία, εχθρού: κράτος, μπάτσοι, φασίστες, αφεντικά, χέρι – χέρι. Το να τους τα κόψουμε αποτελεί καθήκον όχι μόνο του αναρχικού κινήματος, αλλά του ίδιου του λαού.
Σαν να μην έφτανε η βίαιη καταστολή της εξέγερσης στην Αμυγδαλέζα, η εξουσία αποφάσισε το σφράγισμα μιας σειράς καταλήψεων στην πόλη της Πάτρας, με πρόσχημα την «δημιουργική αξιοποίησή τους».H αλήθεια είναι, ότι η συγκεκριμένη απόφαση δεν αποτελεί τίποτα άλλο από την εκδίκηση του ακροδεξιού κράτους στον αντιφασιστικό αγώνα τον οποίο διεξήγαγαν οι καταληψίες, σύντροφοι, αλλά και η ίδια η πατρινή κοινωνία στην πόλη τους εξαιτίας της παρουσίας νεοναζί χρυσαυγιτών.
Και αυτή η «επίδειξη δύναμης» του κράτους πραγματοποιήθηκε καλοκαίρι όπου τα αντανακλαστικά του κινήματος δείχνουν ισχνά. Η κατάσταση εξαίρεσης που γίνεται νομιμη έκφραση του κρατικού εκφασισμού, πάνω στα κορμιά των “λαθρομεταναστών” την προηγούμενη Τρίτη αποδείχτηκε ότι μπορεί να γίνει και δικαιολογία δολοφονίας ενάντια σε “λαθρεπιβάτη”. Το δόγμα της ζωής “που είναι άξια να βιωθεί” δεν είναι απλά μια φιλοσοφία αποκλεισμού, είναι η νέα ολοκληρωτική κατασκευή μιας συναίνεσης που όσο επιτυχαίνει την αδράνεια της κοινωνίας, θα σκορπά τη βία, το θάνατο και την τρομοκρατία στους καταπιεσμένους. Για έναν 18χρονο, τον Θανάση Κανούτη ο οποίος δεν είχε κόψει εισιτήριο στο τρόλεϊ γεγονός που προκάλεσε την βίαιη αποπομπή του από το βαγόνι, από ελεγκτή και οδηγό, και οδήγησε στον ακαριαίο θάνατό του, το κράτος τα όργανα του, και οι σύγχρονοι κεφαλοκηνυγοί δεν έδειξαν κανένα οίκτο, όπως ήταν αναμενόμενο. Αντ’ αυτού ο ελεγκτής διατράνωνε λίγη μόλις ώρα μετά το συμβάν ότι το θύμα “μπορεί να ήταν και αναρχικός”. Το ότι αυτό το σκουλήκι, ανήκει οργανικά στην πλευρά του κυβερνητικού και χρυσαυγίτικου μισανθρωπισμού το γνωρίζαμε, ότι η ιδιότητα του αναρχικού παίζει το ρόλο του εσωτερικού εχθρού για την εξουσία, το πιστεύαμε, ότι αυτή και μόνον η ιδιότητα ως καταδίκη στα χείλη και του τελευταίου υπαλληλίσκου του εξουσιαστικού βόθρου σημαίνει “ζωή ανάξια να βιωθεί” και ταυτόχρονα αποτελεί την καλύτερη πρώτη δικαιολογία για την δολοφονία όσων περισσεύουν, ένα πράγμα σημαίνει…ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ.
Ο θάνατος ενός νέου ανθρώπου με αυτό τον συγκεκριμένο τρόπο δείχνει ουσιαστικά πόσο αξίζει μια ανθρώπινη ύπαρξη στο μυαλό κάθε γραφειοκράτη, «που κάνει τη δουλειά του» και πόσο «ευαίσθητο» είναι το κράτος και η δικαιοσύνη γι’ αυτή την υπόθεση: οδηγός και ελεγκτής, μελλοντικοί κατηγορούμενοι για ανθρωποκτονία από πρόθεση, αφέθηκαν ελεύθεροι.
Με αφορμή το γεγονός της δολοφονίας μετά από ανοιχτή συγκέντρωση, 7 σύντροφοι και συναγωνιστές, ανάμεσά τους και μέλη της Ελευθεριακής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης, έβαψαν με σπρέι εκδοτήριο εισιτηρίων του ΟΑΣΘ. Αυτή η τόσο επικίνδυνη για την κοινωνία πράξη κινητοποίησε πλήθος αστυνομικών δυνάμεων που συνέλαβε τους συντρόφους αλλά και κάποιους περαστικούς. Συνολικά 13 άτομα συνελήφθηκαν με την κατηγορία της διακεκριμένης φθοράς κατά συναυτουργία και αφού μεταφέρθηκαν υπό την συνοδεία-πομπή κάθε είδους μπάτσων, έκατσαν δύο μέρες στα κρατητήρια για παραδειγματισμό. Δεν τρομοκρατούμαστε, συνεχίζουμε τον αγώνα δηλώνοντας ότι και αυτή η δίκη θα μετατραπεί σε βήμα καταδίκης των πραγματικών δολοφόνων που αυτοί αποκρύβουν.
Το κράτος και η δικαιοσύνη πιστή στο ραντεβού τους με το άδικο, πράττουν και σε αυτή την περίπτωση το αυτονόητο: καλύπτουν τα «παιδιά τους» και τιμωρούν τους πραγματικούς εχθρούς τους, τον αγωνιζόμενο λαό και το κίνημα. Ας μην αφήσουμε καμιά επίθεση αναπάντητη.
Καλούμε αγωνιζόμενα σωματεία, κινήσεις και συνελεύσεις πολιτών, πολιτικές ομάδες και οργανώσεις να στηρίξουν έμπρακτα τους διωκόμενους.
ΑΘΩΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 7 ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ
ΟΠΛΟ ΜΑΣ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ, ΤΡΙΤΗ 27/08 ΣΤΙΣ 11:30
ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 22 /08 18.00 ΚΑΜΑΡΑ
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
Ήταν περίπου 9 το πρωί. Μπαίνει μέσα σε λεωφορείο στη γραμμή του Δαφνιού, ελεγκτής.
Ο κόσμος άρχισε να κοιτά αμήχανα μιας και πολλοί, φτωχοποιημένοι και άνεργοι, δεν είχαν εισιτήριο
Πηγαίνει στον πρώτο επιβάτη και διεξάγεται ο ακόλουθος διάλογος:
Ελεγκτής: Το εισιτήριο σας κύριε
Επιβάτης (25ρης): Δεν έχω, είμαι άνεργος εδώ και 1,5 χρόνο και ψάχνω για δουλειά
Ελεγκτής: Δεν μας ενδιαφέρει αυτό κύριε. Θα πρέπει να σας κόψω πρόστιμο. Δώστε μου σας παρακαλώ τα στοιχεία σας
Επιβάτης: Ονομάζομαι Θανάσης Καναούτης, οδός Αναπαύσεως 57 – Περιστέρι
Ο ελεγκτής έσκυψε το κεφάλι αντικρίζοντας την οργή στα μάτια του ανέργου επιβάτη καθώς και το βαρύ κλίμα που δημιούργηθηκε , σε βάρος του και από τους υπόλοιπους επιβάτες.
Πήγε κατευθείαν στον οδηγό, κάτι του είπε και κατέβηκε στην αμέσως επόμενη στάση χωρίς να βγάλει άχνα και σταματώντας τον έλεγχο.
Το συμβάν είναι αληθινό και συνέβη σε συναγωνιστή του Κινήματος Δεν Πληρώνω την στιγμή που ερχόταν να συμμετάσχει στην διαδήλωση διαμαρτυρίας μπροστά στο Υπουργείο Μεταφορών για την δολοφονία του 19χρονου Θανάση.
http://www.kinimadenplirono.gr