Αρχείο ημέρας 14/10/2013
Μετά τους πρόσφυγες, ποιος νομίζεις πως έχει σειρά;
Παρασκευή 12-10-2013, γύρο στις 11 το πρωί, μια ομάδα εθελοντών και ατόμων που ασχολούνται με το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα, πηγαίνουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Μόρια.
Η πόρτα είχε ξεχαστεί ανοιχτή και έτσι μπήκαν στον χώρο χωρίς πρόβλημα.
Η κατάσταση που αντικρίσανε ήταν επιεικώς άθλια.
Άνθρωποι στοιβαγμένοι μέσα σε έναν πολύ μικρό χώρο, εγκλωβισμένοι πίσω από συρματοπλέγματα, κάποιοι εκ των οποίων είχαν χαρτιά τα οποία πιστοποιούσαν ότι ο εγκλεισμός τους θα έπρεπε να είχε ήδη λήξει και θα έπρεπε να είχαν αφεθεί ελεύθεροι, φυσικά οι αρχές τους είχαν δώσει αυτά τα χαρτιά, γραμμένα στα ελληνικά, δίχως ποτέ να τους κάνουν μετάφραση, με αποτέλεσμα οι πρόσφυγες να παρακαλούν τους εθελοντές να τους τα μεταφράσουν για να μάθουν περί τίνος πρόκριτε.
Εμφανίστηκαν οι ανθρωποφύλακές τους, 2 μπάτσοι, οι οποίοι αμέσως απαίτησαν από την ομάδα των εθελοντών να φύγουν από τον χώρο διότι έχουν διαπράξει ποινικό αδίκημα, καθώς όπως είπαν ο χώρος ανήκει στον στρατό και απαγορεύετε η είσοδος σε μη έχοντες ειδική άδεια. Πράγμα το οποίο έρχεται σε σύγκρουση με τα λεγόμενα του δημάρχου και των αντιπροσώπων της κυβέρνησης οι οποίοι όταν είχαν παραβρεθεί στο προτελευταίο δημοτικό συμβούλιο, προσπαθώντας να παραπλανήσουν ( τον κόσμο που απαιτούσε μια πιο ανθρώπινη λύση και πρακτική στο ζήτημα του μεταναστευτικού), υποστήριξαν ότι ο χώρος εκείνος είναι χώρος φιλοξενίας, προσβάσιμος από όλους όσους ενδιαφέρονται και ότι φυσικά είναι και ανθρώπινος. Οι φωτογραφίες και το χθεσινό περιστατικό τους διαψεύδουν .
Οι μπάτσοι χθες, φυσικά, κάλεσαν ενισχύσεις, εν’ το μεταξύ προσπάθησαν να κλέψουν τις κάμερες των εθελοντών, λέγοντάς τους ότι τώρα ανήκουν στο στρατό, ο κόσμος αντιστάθηκε και για αυτό οι κάμερες δεν κλαπήκαν και έτσι έχουμε και τις φωτογραφίες που ακολουθούν παρακάτω.
Όταν οι εθελοντές βγήκαν έξω, χωρίς να έχει προκληθεί η όποια βίαιη σύγκρουση, προκειμένου να ζητήσουν άδεια από τους αρμόδιους για να εισέλθουν στο χώρο, έχοντας ολοκληρώσει την απαραίτητη γραφειοκρατία , οι αρμόδιοι τους απάντησαν πως δεν θα τους δώσουν άδεια διότι εισέβαλαν βιαίως στον χώρο.
Η ρητορική που, τον τελευταίο ειδικά καιρό, έχει υιοθετήσει το κράτος, με την υποτιθέμενη πάταξη της υποτιθέμενης βίας δεν είναι τίποτα άλλο από μια ενίσχυση της προσπάθειας για διόγκωση της καταστολής και της καθίδρυσης του μονοπωλίου της βίας από την μεριά του κράτους, πράγμα το οποίο ισχύει λίγο πολύ εδώ και καιρό μιας και το κράτος ασκεί, άμεσα ή έμμεσα, βία στα κατωτέρα, κατά το κράτος, κοινωνικά στρώματα.
Στην περίπτωση της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου ζήσαμε μια κοινωνική εξέγερση την οποία το κράτος δεν ήταν έτοιμο να αντιμετωπίσει άμεσα.
Φοβούμενο λοιπόν για μια ακόμα κοινωνική εξέγερση, στην περίπτωση της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, το κράτος << έτρεξε >> να προλάβει τα γεγονότα και μάλιστα βρήκε τρόπο να εκμεταλλευτεί την όλη κατάσταση, μιλώντας για δύο άκρα και για πάταξη της βίας ( φυσικά και δεν αναφέρθηκε ποτέ στην κρατική βία η οποία είναι η πλέον διογκωμένη ) και μετά τις συλλήψεις των ναζίδων είναι φανερό πως ετοιμάζετε να καταστείλει τα αντιστεκόμενα κομμάτια αυτής της κοινωνίας,
( λες και δεν ήταν αυτό το σχέδιο από την αρχή )…
Οι επιθέσεις στις καταλήψεις και στα ριζοσπαστικά κομμάτια αυτής της κοινωνίας δεν γίνονται προς όφελος της κοινωνίας αλλά προς όφελος της εξουσίας.
Δεν υπάρχουν 2 άκρα αλλά 2 κόσμοι, ο ένας κόσμος εξουσιάζει και σπέρνει εθνικοπατριωτικές και φασιστικές λογικές, για να διχάζει την κοινωνία και να φυλακίζει ή και να εξοντώνει τις κοινωνικές ομάδες που θεωρεί ανεπιθύμητες, μετατρέποντάς την σε μια ελεγχόμενη και καθοδηγουμένη κυψέλη σκλάβων, ενώ ο άλλος κόσμος είναι αυτός που αντιστέκεται, φλερτάρει με την ελευθερία, μάχεται για αυτήν και πληρώνει τις συνέπιες, αυτής του της επιλογής καθημερινά, αλλά δεν τα παρατά γιατί γνωρίζει, πως πατρίδα του είναι ολόκληρη η Γη, πως δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι και πως λαθραία είναι μόνο τα κράτη και τα υποχείρια που τα προασπίζονται.
13-10-2013
Αντικαθεστωτική Φράξια πυρήνας Λέσβου
ΥΓ: Στο προαναφερθέν δημοτικό συμβούλιο σε επίσημο έγγραφο που μοιράστηκε στους παρευρισκόμενους , αναφερόταν ρητά ότι οι έγκλειστοι της Μόριας θα είχαν θέρμανση, κλιματισμό, πρόσβαση σε τουαλέτες και ντους, 24 ώρες το 24ωρο, πράγμα το οποίο δεν ισχύει συμφωνά με μαρτυρίες.
ΥΓ2: Τα πρόσωπα των εθελοντών καλύπτονται για την διατήρηση της ανωνυμίας τους και της ασφάλειάς τους.
φωτογραφίες εδώ
Οι Ναζί στην φυλακή για πάντα! Nα φροντίσουμε εμείς γι αυτό! / Ανακοίνωση του Antinazi Zone
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα και οι καταιγιστικές αποκαλύψεις που την ακολούθησαν προκάλεσαν σοκ στην κοινωνία και αποτελούν σημείο καμπής για τους αντιφασίστες και όλους τους προοδευτικά σκεπτόμενους στη χώρα.
Νόμιμοι;
«Είμαστε ένα νόμιμο πολιτικό κόμμα αναγνωρισμένο από τον Άρειο Πάγο» φώναζε στις ομιλίες του εδώ και 2 δεκαετίες ο Μιχαλολιάκος.
Η νομιμότητα ήταν πάντα ένα αναγκαίο φύλλο συκής για τους Ναζί προκειμένου να κρύψουν τις προθέσεις τους και να παραπλανήσουν λαϊκά στρώματα. Το ίδιο έκανε και ο Χίτλερ που νόμιμα και κοινοβουλευτικά αναρριχήθηκε στην εξουσία το 1933 για να σφαγιάσει όποιον διαφωνούσε, διαμαρτυρόταν, ήταν διαφορετικός ή απλά «αδύναμος», για να καταργήσει κάθε δικαίωμα, ελευθερία, πολιτική, πολιτιστική, κοινωνική, συνδικαλιστική οργάνωση, μέχρι τελικά να ματοκυλήσει την ανθρωπότητα .
Τώρα πια αποκαλύφτηκε και με τη βούλα του πορίσματος εισαγγελέων του Αρείου Πάγου ότι η Χρυσή Αυγή είναι αυτό που πάντα υποστήριζε το αντιφασιστικό κίνημα και η Αριστερά: μια ναζιστική εγκληματική συμμορία.
Το «νόμιμο» πολιτικό κόμμα στέγαζε δολοφονικά τάγματα εφόδου που εκπαιδευόντουσαν στρατιωτικά, είχαν γραφεία-ορμητήρια και οργάνωναν δολοφονικά χτυπήματα ενάντια σε όσους ήταν διαφορετικοί ή σκεφτόντουσαν διαφορετικά από τους Ναζί.
Αντισυστημικοί;
Παρίσταναν τους αντισυστημικούς.
Αποκαλύφτηκε όμως ότι είχαν πανίσχυρες προσβάσεις μέσα στο «ναό» του κατεστημένου, δηλαδή το κράτος και τις δυνάμεις ασφαλείας: Αστυνομία, Ασφάλεια, ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, Ζ, ΕΥΠ, αξιωματικοί του στρατού.
Στη Βουλή στήριζαν τους εφοπλιστές και τους τραπεζίτες, όποτε χρειάστηκε. Δεν υποστήριξαν ποτέ κανέναν αγώνα του κινήματος! Αντίθετα οργάνωναν απεργοσπαστικές ομάδες ή έστηναν δουλεμπόριο με νέους και φτηνούς εργαζόμενους για τους εργοδότες.
Ήταν τόσο «αντισυστημικοί» όσο ήταν ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ που κυβέρνησαν με τις ευλογίες και τα χρήματα του μεγάλου κεφαλαίου – της Pirelli, της FIAT, της Siemens, της Kroup, της General Motors, της Deutche Bank, της IBM, της Farben (σήμερα BAYER) και πολλών άλλων.
Πατριώτες και ιδεολόγοι;
Παρίσταναν τους πατριώτες! Είναι όμως οπαδοί του Ναζισμού που αιματοκύλησε την Ελλάδα στην Κατοχή, με 120.000 νεκρούς από σφαίρες και 600.000 από πείνα, με καμένες πόλεις και χωριά και κλοπή του πλούτου της χώρας.
Όσο κι αν τώρα προσπαθούν να το κρύψουν, στα σπίτια τους βρέθηκαν οι φωτογραφίες του Χίτλερ, τα βιβλία του Χίτλερ, ναζιστικά πιστόλια και κράνη. Την «ιδεολογία» τους μαρτυρούν οι σβάστικες που χάραξαν ακόμα και στα σώματά τους, με πρώτο και «καλύτερο» τον Κασιδιάρη, με τατουάζ (όσο κι αν πολλοί απ’ αυτούς τώρα τρέχουν να κάνουν πλαστικές να τα εξαφανίσουν).
Παρίσταναν τους αγνούς ιδεολόγους. Αποκαλύφτηκε όμως ότι το πρωί κυνήγαγαν τους μετανάστες και το βράδυ έκαναν δουλειές μαζί με τη Νιγηριανή ή Ρουμάνικη μαφία στον Α. Παντελεήμονα και αλλού, κι ότι έπαιρναν μίζες από αντικείμενα που πουλούσαν Πακιστανοί μετανάστες στη Νίκαια.
Η υποκρισία κυβέρνησης και μίντια
Πολύς κόσμος στέκεται με καχυποψία απέναντι στον όψιμο και υποκριτικό αντιφασισμό των μίντια και της κυβέρνησης. Και με το δίκαιό του. Πραγματικά η κυβέρνηση και τα μίντια «έπεσαν από τα σύννεφα» για ένα φαινόμενο που το σύστημά τους και οι ίδιοι εξέτρεφαν για 20 χρόνια.
Τα μίντια τους καλούσαν στις εκπομπές τους και τους παρουσίαζαν σαν καλά παιδιά. Στελέχη της κυβέρνησης και τα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ δήλωναν ανοικτά ότι θα ήθελαν συνεργασία με μια πιο σοβαρή Χρυσή Αυγή (Β. Πολύδωρας, Φ. Κρανιδιώτης, Μ. Παπαδημητρίου κα)
Στις καταγγελίες του αντιφασιστικού κινήματος όλες οι κυβερνήσεις κώφευαν ή έκαναν τα στραβά μάτια. Ακόμα και όταν ο Α. Ανδριτσόπουλος (Περίανδρος και υπαρχηγός τότε της ΧΑ) έστελνε το 1998 έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων 3 αριστερούς φοιτητές βαριά τραυματισμένους στο νοσοκομείο. Ακόμα και όταν τα ΜΑΤ μαζί με τους Χρυσαυγίτες επιτέθηκαν σε αντιφασίστες διαδηλωτές στην Πλατεία Κολοκοτρώνη το 2008 σε ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση.
Το σύστημα χρειάζεται τον φασισμό. Αλλά τον θέλει κάτω από τον έλεγχό του. Σαν χρήσιμο παρακράτος που θα κτυπήσει το κίνημα όταν δεν θα μπορεί να το κτυπήσει το επίσημο κράτος. Η Χρυσή Αυγή έτεινε να βγει εκτός ελέγχου. Αν η κυβέρνηση δεν αντιδρούσε δυναμικά στο σοκ που προκάλεσε η δολοφονία του Φύσσα η χιονοστιβάδα θα παρέσυρε και την ίδια σαν απόλυτα συνένοχη.
Έτσι τους «τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί». Όχι όλους αλλά τους περισσότερους. Μέσα σε ένα βράδυ «βρέθηκαν» 32 φάκελοι από τον Δένδια, «έμαθαν» ότι ο υπεύθυνος της ΕΥΠ για την Χρυσή Αυγή ήταν ξάδελφος του Κούζηλου, βουλευτή της ΧΑ στην Α΄ Πειραιά, «ανακάλυψαν» το ποιόν του πρώην διοικητή ασφαλείας του Α. Παντελεήμονα κλπ, κλπ…
Μόνο το κίνημα μπορεί να τσακίσει το φασισμό
Η υποκρισία της κυβέρνησης και των ΜΜΕ σημαίνει ότι όχι μόνο δεν πρέπει να έχουμε καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και στα ΜΜΕ ότι θα διαλύσουν την ΧΑ αλλά πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα το κάνουν. Θέλουν να την κτυπήσουν, να την ελέγξουν αλλά όχι να την διαλύσουν.
Αυτό είναι καθήκον του αντιφασιστικού κινήματος και των κοινωνικών κινημάτων. Γιατί εμείς είμαστε οι πραγματικοί στόχοι του ναζισμού και του κεφαλαίου.
Ξεκίνησαν από τους μετανάστες μετατρέποντάς τους σε αποδιοπομπαίους τράγους υπεύθυνους για όλα τα δεινά. Έτσι αφενός παρέσυραν τον αγανακτισμένο κόσμο και ταυτόχρονα διαιρούσαν το κίνημα και έβγαζαν έξω από το κάδρο των ευθυνών την κυβέρνηση και τις μνημονιακές πολιτικές.
Μετά στράφηκαν κατά των κομμάτων της Αριστεράς και του αντιφασιστικού κινήματος. Η επίθεση στο Πέραμα κατά των μελών του ΚΚΕ ήταν η αρχή. Λίγες μέρες μετά ήρθε η δολοφονία του Παύλου. Και ασφαλώς θα συνέχιζαν.
Καμιά ανοχή στην θεωρία των 2 άκρων
Πρέπει να είμαστε σίγουροι και για κάτι ακόμα. Η θεωρία των 2 άκρων που λανσάρει η κυβέρνηση και έχει σαφή στόχο τα κοινωνικά κινήματα και την Αριστερά θα προσπαθήσει να βρει άμεση εφαρμογή.
Ήδη με κατηγορίες για εγκληματική οργάνωση απειλούνται 27 αγωνιστές από τις Σκουριές Χαλκιδικής. Μαθητές στην Λαμία καταδικάστηκαν σε φυλάκιση με αναστολή λόγω κατάληψης. Ενώ Σαμαράς και Βορίδης δήλωσαν ευθαρσώς ότι το ίδιο επικίνδυνοι με την ΧΑ είναι όσοι μιλούν για έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ ή ότι ο νόμος ενάντια στην ΧΑ μπορεί να εφαρμοστεί και ενάντια στην Αριστερά.
Το αντιφασιστικό κίνημα δείχνει το δρόμο
Η έκρηξη του αντιφασιστικού κινήματος ήταν η καλύτερη απάντηση στην κυβέρνηση και τους Ναζί.
Πάνω από 100 διαδηλώσεις έχουν γίνει πανελλαδικά μετά τη δολοφονία του Παύλου στις 18/9. Στο Κερατσίνι την επόμενη της δολοφονίας και στην Αθήνα μια βδομάδα μετά(25/9) έγιναν οι πιο μαζικές και μαχητικές αντιφασιστικές διαδηλώσεις των τελευταίων δεκαετιών. Το ίδιο και σε δεκάδες πόλεις και γειτονιές.
Μια πολύ σημαντική εξέλιξη ήταν η δημιουργία αντιφασιστικών συντονιστικών που έχουν στόχο να ενώσουν και να συντονίσουν τις πάνω από 60 αντιφασιστικές επιτροπές που δρούσαν πανελλαδικά ακόμα και πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, και που αυξάνονται με ταχύτητα μετά τη δολοφονία.
Έτσι είχαμε:
– την δημιουργία του Αντιφασιστικού Συντονισμού Επιτροπών Συλλογικοτήτων και Πρωτοβουλιών Αθήνας – Πειραιά στις 29 Ιούνη στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ Αθήνας
– τη δημιουργία του τοπικού αντιφασιστικού συντονισμού Κερατσίνι-Δραπετσώνα-Πέραμα στις 3 Οκτώβρη στο Κερατσίνι
– το κάλεσμα της πρώτης σύσκεψης αντιφασιστικών πρωτοβουλιών από όλη την Θεσσαλία στο Βόλο στις 19 Οκτώβρη.
Τα αντιφασιστικά συντονιστικά είναι μια μεγάλη κατάκτηση για το κίνημα. Γιατί συμβάλλουν στην πολυπόθητη ενότητα του κινήματος. Στα σχέδια των συντονιστικών αυτών πρωτοβουλιών υπάρχουν ασφαλώς οι πορείες αλλά και η κατανόηση ότι οι πορείες από μόνες τους δεν αρκούν. Χρειάζεται η υπομονετική και επίμονη δουλειά πολιτικής εξήγησης σε κάθε γειτονιά και χώρο με ιδιαίτερη έμφαση τους χώρους που ζει ή συχνάζει η νεολαία (σχολεία, σχολές, γήπεδα, στέκια, κτλ).
Παλεύουμε για:
- Την παραδειγματική καταδίκη σε ισόβια των δολοφόνων του Παύλου Φύσσα και των ηγετικών στελεχών της ΧΑ
- Την πλήρη διάλυση της ναζιστικής ΧΑ με κλείσιμο των γραφείων και εντύπων της και δήμευση των περιουσιακών της στοιχείων.
- Το ξήλωμα των Χρυσαυγιτών από τον κρατικό μηχανισμό
- Το διώξιμο και διαγραφή δηλωμένων μελών της ΧΑ από συλλόγους, σωματεία κτλ
- Το σταμάτημα όλων των διώξεων σε βάρος του εργατικού-νεολαιίστικου-περιβαλλοντικού κινήματος
- Την ανατροπή των πολιτικών που δημιουργούν τη μαζική φτώχεια, ανεργία κι απελπισία, το έδαφος πάνω στο οποίο αναπτύσσεται ο φασισμός.
Ο Παύλος θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε από μας που δεν είναι Ναζί.
Πιθανά να ζούσε αν ήμασταν καλύτερα και πιο έγκαιρα οργανωμένοι – αν στη γειτονιά του υπήρχε ένα αντιφασιστικό δίκτυο που να κινητοποιηθεί γρήγορα μόλις έγινε φανερό πως οι φασίστες είχαν αρχίσει να κινητοποιούν τους τραμπούκους τους για να τον κτυπήσουν.
Έστω και τώρα, πρέπει να οργανωθούμε. Το χρωστάμε στον αντιφασίστα μουσικό Παύλο. Το χρωστάμε σε όλα τα θύματα της Χρυσής Αυγής. Το χρωστάμε σε όσους έδωσαν το αίμα τους στον αγώνα ενάντια στο ναζισμό, στη δεκαετία του ’30 και στο β’ παγκόσμιο πόλεμο.
Πάνω από όλα το χρωστάμε στους εαυτούς μας και στις γενιές που θα έρθουν. Γιατί δεν έχουμε δικαίωμα να ξεχάσουμε!
Antinazi Zone
εκδήλωση στην πλατεία Βικτωρίας,Σάββατο 19/10,16.0
Αποφυλάκιση 2 εκ των προφυλακισμένων κατοίκων Ιερισσού
Ιερισσός σήμερα από την υποδοχή των 2 πρώτων αποφυλακισμενων αγωνιστών.
Mε απόφαση του Τριμελούς Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Χαλκιδικής, με πρόεδρο την κ. Ε. Παρπούλα διετάχθη η αποφυλακιση του Γιώργου και του Βασίλη χωρίς εγγυηση, με περιοριστικούς όρους.
Πρόκειται για τους δυο κατοίκους Ιερισσού που είχαν συλληφθεί όταν η αστυνομία εισέβαλε στα σπίτια τους στις 3:00 τη νύχτα, σπάζοντας τις πόρτες, στις 10 Απριλίου. Παρέμειναν προφυλακισμένοι 6 μήνες.
Στην Ιερισσό αυτή τη στιγμή οι καμπάνες χτυπάνε χαρμόσυνα και το χωριό συγκεντρώνεται για να υποδεχθεί τα παιδιά του.
Άλλοι δυο Ιερισσιώτες είναι άδικα προφυλακισμένοι εδώ και τρεις μήνες.
ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗ, ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΣΕΙΡΑ ΣΑΣ!
ΠΗΓΗ:antigoldgreece
Μία εργατική δομή, η απεργία της ACS και το σπάσιμο της τρομοκρατίας
των Έλενας Καλημέρη, Κυριάκου Δημάγγελου
ΠΗΓΗ: https://barikat.gr/
Μέσα στην κυριαρχία της τηλεοπτικής εικόνας, ολόκληρα κομμάτια της πραγματικότητας χάνονται. Η σημασία τους αλλοιώνεται. Αν δεν σε παίξει η tv είναι σαν να μην υπάρχεις. Ξεκινάς τη μέρα σου και μαθαίνεις ότι συνδικαλιστής ζήτησε 50 χιλιάρικα για να μην κάνει απεργία. «Όλοι ίδιοι δεν είναι»; «Αυτοί δεν μας καταστρέψανε»; Η εικόνα είναι ασφυκτική. Δεν περισσεύει οξυγόνο για την πραγματικότητα. Για να περάσει λίγος αέρας χρειάζεται μια ρωγμή. Για να ανοίξει ρωγμή απαιτείται μία σύγκρουση.
Το ραντεβού είναι στις 10 το βράδυ, στην Πέτρου Ράλλη. Η προσυγκέντρωση στην ώρα της. Ανοίγεται το πανό και μοιράζονται οι σημαίες του σωματείου. Περνάμε απέναντι τον δρόμο και ξεκινά ο αποκλεισμός της ACS. Στόχος: να μην περάσει τίποτα. Ούτε μέσα ούτε έξω από το κτίριο. Όσο περισσότερο μπορέσουμε. Αποκλεισμός στη κεντρική επιχείρηση του κλάδου της ταχυμεταφοράς. Μία επιχείρηση όπου αν την ξύσεις λίγο βρίσκεις το βαθύ κράτος. Πρώην και νυν διοικήσεις που έχουν περάσει από υπουργεία, σύμβουλοι πρωθυπουργών, πρών αντιπρόεδροι του ΣΕΒ και ο κατάλογος όλο μεγαλώνει.
Μαγαζί γωνία δηλαδή. Μαγαζί το οποίο πρέπει να ανοίγει δρόμους για τον κλάδο. Μαγαζί με κέρδη μεταφόρων 2 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Μαγαζί που πρέπει να παίξει κύριο ρόλο στο να σπάσει ο εργατικός τσαμπουκάς. Να απολυθούν πολλοί και ίσως να επαναπροσληφθούν ελάχιστοι, χωρίς αποζημιώσεις, δουλεύοντας για πέντα κατοστάρικα. Διοίκηση που δίνει μαθήματα εφαρμοσμένης ηγεμονίας. Υπογράφω επιχειρησιακή σύμβαση με το εργοδοτικό σωματείο χωρίς μειώσεις για να αποσπάσω ένα κομμάτι εργαζομένων από το κλαδικό σωματείο. Πάω το μισθό στα πέντε κατοστάρικα στα franchise, έχω διασπάσει τον κλάδο, τελειώνω και με την «καλή» επιχειρησιακή σύμβαση. Παλιό, αλλά δουλεύει ακόμα.
Ένταση από την αρχή. Στελέχη που εκτοξεύουν απειλές. Μηνύσεις, αστυνομία, προσπάθεια τρομοκράτησης. Το έβλεπες στον τρόπο που μιλούσαν, στο ύφος τους, στις κινήσεις του σώματος τους. Σε αντιμετώπιζαν σαν να είσαι ένα τίποτα. Ένας αναλώσιμος οδηγός. Σε μία εβδομάδα μπορεί να έχεις τρακάρει και να μην τους ξαναενοχλήσεις. Είναι αδιανόητο τέτοια στελέχη να σου μιλήσουν ισότιμα. Έχει όμως και ο διάλογος το συσχετισμό του. Έχει μπλοκαρισμένες νταλίκες και εμπορεύματα που δεν φεύγουν. Γιατί για να φύγουν, υπάρχουν όροι. Να πληρωθούν δεδουλευμένα, να προσληφθούν οι απολυμένοι από τα franchise.
Η διοίκηση δεν συζητάει. Καταθέτει μηνύσεις. Τελεσίγραφο για συλλήψεις. «Υπάρχουν νόμοι, υπάρχει κράτος». Τσαμπουκάδες από οδηγούς που πάνε να ξεκινήσουν περνώντας πάνω από τους απεργούς. Προσπάθεια για ένταση μπας και δοθεί αφορμή στην αστυνομία να παρέμβει. Πέφτει, όμως, στο κενό. Η άλλη πλευρά δεν τσιμπάει. Ο σχεδιασμός της περιλαμβάνει μία περιφρούρηση με αρχή, μέση και τέλος. Πειθαρχία στο στόχο και στη συλλογικότητα. Πειθαρχία ανθρώπων που όλη τη μέρα τρέχουν σαν τρελοί να πιάσουν του στόχους της διανομής. Που μετά από μία βραδινή περιφρούρηση με δύο ώρες ύπνο θα πάνε στη δουλειά.
Παράξενα πράγματα. Καταστάσεις που δεν μπορεί να μετρήσει κανένα επιχειρηματικό πλάνο, καμία έρευνα αγοράς. Γιατί δεν χωράνε στα πλαίσια της αντίληψής τους. Δεν χωράνε στο θέαμα και στην εικόνα, στα κέρδη και στην «αποποινικοποίηση της επιχειρηματικότητας». Πώς γίνεται ένας ενοικιαζόμενος εργαζόμενος σε τράπεζα, που το επόμενο πρωί στις έξι θα πρέπει να ετοιμάζεται για άλλη μια υπέροχη μέρα στον μαγευτικό κόσμο των τραπεζών, να ξενυχτά μαζί με τους κούριερ στην Πέτρου Ράλλη; «Μεταφερόμενοι», θα φωνάξει ο καθεστωτικός δημοσιογράφος. Θα το κάνει γιατί η συγκεκριμένη πρακτική του είναι ξένη. Δεν χωράει στο δικό του σύστημα αξιών, στην δική του ηθική. Η αλληλεγγύη για αυτούς είναι ένα άδειο κουφάρι. Μπορεί να φαίνεται ότι είμαστε από την ίδια χώρα αλλά δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα. Δεν εννοούμε τα ίδια πράγματα. Είμαστε δύο κόσμοι ξένοι. Δύο κόσμοι που το μόνο που τους ενώνει είναι η σύγκρουση.
Η κινητοποίηση τελειώνει νωρίς το πρωί. Η ζημία στην επιχείρηση έχει γίνει. Τα καταστήματα της βόρειας Ελλάδας έχασαν τις διανομές της ημέρας. Εμπόρευμα που έπρεπε να φύγει δέκα το βράδυ έφυγε μετά τις έξι το πρωί. Στην Αττική η δουλειά βγήκε μόνο μετά από υπερωρίες και δουλειά μέχρι το βράδυ. Έξι το πρωί και η Πέτρου Ράλλη ήταν γεμάτη από μπλοκαρισμένα αμάξια της εταιρίας που δεν μπορούσαν παρά να περιμένουν πότε θα τελείωνε ο αποκλεισμός, παρά τις απειλές της αδύναμης, εκείνη την ώρα, εργοδοσίας. Μια μικρή νίκη. Μία νίκη σε ένα κόσμο που οι μάχες είναι καθημερινές. Σε ένα κόσμο που η αξιοπρέπεια είναι ζητούμενο καθημερινού αγώνα. Η ρωγμή, όμως, έγινε και το οξυγόνο πέρασε. Υπάρχει ο κόσμος που τη δίνει αυτή τη μάχη καθημερινά. Που μία υπόθεση δύσκολη την εμφανίζει ως αυτονόητη επιλογή. Ένας κόσμος με διαφορετικά κριτήρια και αξίες, ξένες για την κυριαρχία του κέρδους.
Με μία γλώσσα ξένη για την εξουσία. Με μία γλώσσα που δεν περιορίζεται στα ελληνικά. Στην κινητοποίηση του σωματείου δεν άκουγες μόνο ελληνικά. Γιατί το σωματείο δεν είναι «μόνο για έλληνες». Είναι δομή της εργατικής τάξης που παλεύει. Είναι το σωματείο στην κινητοποίηση του οποίου ακούστηκαν συνθήματα για τους μετανάστες. Για τους μετανάστες που μας κοίταζαν από την άλλη μεριά της Πέτρου Ράλλη. Μέσα από το κτήριο των μεταγωγών, πίσω από τα κάγκελα των παραθύρων, με το που μας αντιλήφθηκαν, άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα και να τραγουδούν, κάνοντας το σήμα της νίκης. Γιατί ο αγώνας και η αξιοπρέπεια είναι ίδια σε όλες τις γλώσσες των φτωχών.
Ο ΠΑΥΛΟΣ ΖΕΙ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΕΝΤΕΛΙΚΟΥ
σκέψεις πάνω στο φοιτητικό συνδικαλισμό
Ένα πολύ συνοπτικό κείμενο για το συνδικαλισμό στα πανεπιστήμια,με αφορμή και τις κινητοποιήσεις που γίνονται.
Το εκπαιδευτικό σύστημα, στον καπιταλισμό αποτελεί έναν από τους πλέον κομβικής σημασίας ιδεολογικούς μηχανισμούς του. Ειδικότερα ο θεσμός της ανώτατης εκπαίδευσης εξυπηρετεί το κεφάλαιο και το κράτος με πολύ αποτελεσματικό τρόπο. Πέρα από την προώθηση των κυρίαρχων ιδεολογιών, ο θεσμός αυτός παράγει και κέρδος για τους καπιταλιστές μέσω διάφορων ερευνών και προγραμμάτων. Σε αυτό, λοιπόν, το αστικό πανεπιστήμιο οργανώνονται και δρουν ομάδες(παρατάξεις, σχήματα, στέκια) διαφόρων «αποχρώσεων» και πεποιθήσεων, που η καθεμία έχει διαφορετική ανάγνωση της πραγματικότητας και διαφορετικούς σκοπούς.
Οι καθεστωτικές φοιτητικές παρατάξεις (ΠΑΣΠ,ΔΑΠ-ΝΔΦΚ) και διάφορες άλλες με ακροδεξιό-φασιστικό λόγο ντυμένο με «ανεξάρτητο μανδύα» φιλικά προσκείμενες κυρίως στη δεύτερη, συνθέτουν το τοπίο των συντηρητικών δυνάμεων στις σχολές. Αυτές οι δυνάμεις αποτελούν αδιαμφισβήτητα όργανο του συστήματος, καθώς εμποδίζουν και συκοφαντούν αγώνες και διεκδικήσεις, αναπαράγουν συνεχώς τον ατομικισμό, τον ανταγωνισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό και δέχονται αδιαμαρτύρητα, τις περισσότερες φορές, τις μεταρρυθμίσεις που κάνει το κράτος προκειμένου να καταστήσει πιο επικερδές για τους μεγαλοεπιχειρηματίες το πανεπιστήμιο. Tις οποίες φορές διαφωνούν με κάποιο σχέδιο του κράτους, οι αντιστάσεις τους ή είναι μηδαμινές έως ανύπαρκτες ή προσπαθούν μάταια να πιέσουν με άκρως θεσμικές λύσεις όπως απλές επιστολές.
Οι παρατάξεις αυτές δεν στοχεύουν στην δημιουργία ενός δυναμικού φοιτητικού και ενός ευρύτερα κοινωνικού κινήματος ανατροπής, καθώς ο ρόλος τους είναι να παθητικοποιούν τους φοιτητές και να εκφυλίζουν κάθε συλλογική διαδικασία αμφισβήτησης του υπάρχοντος.
Από την άλλη πλευρά, στο πανεπιστήμιο υπάρχουν και φωνές αντίστασης στα σχέδια του κράτους, με ταξική ανάλυση, που θέτουν πιο ειλικρινείς προβληματισμούς σε σχέση με τις παραπάνω ενσωματωμένες στο σύστημα παρατάξεις. Όμως για μας δε σημαίνει πως οτιδήποτε εναντιώνεται στους κρατικούς σχεδιασμούς, προτάσσει ταυτόχρονα και μια ουσιαστική λύση.
Προβληματικό σημείο διαδραματίζει η λογική της ανάθεσης και της πρωτοπορίας πάνω στην οποία στηρίζονται διάφορες αριστερές παρατάξεις, αυτό εκδηλώνεται και μέσω της λειτουργίας τους αλλά και μέσω των εκλογών. Αυτές οι λογικές κρατούν δέσμιο το κίνημα και δεν δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες ώστε μαζικοποιηθεί και να δυναμώσει και να γίνει πραγματικός παράγοντας ανατροπής,δεδομένου του ότι ο φοιτητής δεν κάνει τον αγώνα δικιά του υπόθεση αλλά ελπίζει σε σωτήρες.
Θεωρούμε πως το ουσιαστικό βήμα για συνεπής και συνεχής οργάνωση των φοιτητών με ταξικά κριτήρια, είναι η δημιουργία περισσότερων αντι-ιεραρχικών, συλλογικών και αυτόνομων δομών, μακριά από λογικές αντιπροσώπευσης και ιδιώτευσης. Δομές, οι οποίες θα αποφασίζουν με συνδιαμόρφωση και δε θα είναι ουρά κανενός πολιτικού φορέα, θα παρεμβαίνουν σε κάθε δυνατή περίπτωση, θα συνδέονται μεταξύ τους και θα συντονίζονται έτσι ώστε η απάντηση να είναι συνολικότερη και αποτελεσματικότερη, θα θεωρούν σημαντικές τις μερικές διεκδικήσεις αλλά δε θα μένουν εκεί διότι θα έχουν ως απώτερο στόχο την κατάργηση αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος και την οικοδόμηση μιας αυτοδιευθυνόμενης κοινωνίας.
ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΧΟΛΗ
ελευθεριακή τοπογραφία
χαρτογραφώντας την κοινωνική απελευθέρωση
ΠΗΓΗ:http://eleutheriakitopografia.espivblogs.net