Ξημερώματα Τετάρτη 18-09-2013
Ο αντιφασίστας μουσικός Π. Φύσσας πέφτει θύμα, με βάση τις μαρτυρίες, ενέδρας και δολοφονείται από φασίστα της ΧΑ σε κεντρικό δρόμο της Αμφιάλης κάτω από τα απαθή βλέμματα των μπάτσων της ομάδας ΔΙΑΣ. Και αυτό εν μέσω απεργιακών κινητοποιήσεων που σηματοδοτούν την έναρξη ενός νέου κύκλου κοινωνικών αγώνων.
Τετάρτη 18-09-2013
Φασίστες παρέα με ΜΑΤ, ΔΙΑΣ και ασφαλίτες συνεργάζονται στην καταστολή της αντιφασιστικής συγκέντρωσης, τραυματίζουν, ανοίγουν κεφάλια και καταδιώκουν διαδηλωτές. Ένας από αυτούς δεχόμενος ευθεία βολή κρότου λάμψης χάνει το ένα του μάτι.
Το μαύρο του Φασισμού έχει μπει πλέον για τα καλά στη ζωή μας. Εμφανίστηκε πριν λίγο καιρό στις οθόνες μας όταν η κυβέρνηση εξαφάνισε το σήμα της κρατικής τηλεόρασης. Τότε μας έπιασε ένα ελαφρύ σφίξιμο στο στομάχι που τώρα αυξήθηκε η έντασή του με την δολοφονία της Αμφιάλης.
Βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης. Αρπάζει από τα μαλλιά την ευκαιρία, ρίχνει το μελάνι, θολώνει τα νερά και στρέφει τους προβολείς από το απειλητικό γήπεδο των κοινωνικών αγώνων σ’ αυτό της Δημοκρατίας που δήθεν κινδυνεύει να βρεθεί στο απόσπασμα από τη δράση των φασιστών της Χ.Α. Παίρνει το “πλεονέκτημα έδρας”, βάζει τη μάσκα της ευνομούμενης και ενάρετης πολιτείας που αφήνει κατά μέρος την ανεκτικότητα και αυτοπροβάλλεται ως η μόνη οδός σωτηρίας. Εμφανίζεται ως εγγυήτρια της ομαλότητας, της πολιτικής σταθερότητας, του νόμου και της τάξης, των ίσων αποστάσεων, της μηδενικής ανοχής απέναντι στα τρισκατάρατα άκρα.
Του ενός που εμπεριέχει και τον εαυτό της και του άλλου που διαμορφώνεται από όσους αρνούνται να “κάτσουν στα αυγά τους” και τολμούν να σηκώσουν κεφάλι. Στο σημείο αυτό, απευθύνουμε, μία ρητορική ερώτηση σε όλα τα πολιτικά κόμματα, τοπικούς φορείς και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις που θα σπεύσουν, μπροστά στην απειλή του φασιστικού κινδύνου να ενταχθούν στο “συνταγματικό τόξο”, δηλαδή κάτω από την ομπρέλα της ένομης τάξης και του κράτους δικαίου. Με την παραδοχή φυσικά ότι γνωρίζουν στοιχειώδη ελληνικά και μπορούν να ξεχωρίσουν τα σώβρακα από τις γραβάτες. Λοιπόν, κύριοι, θα βαφτίσετε για παράδειγμα εγκληματική οργάνωση τους ανθρώπους στις Σκουριές της Χαλκιδικής που κατέστρεψαν κάποια μηχανήματα των χρυσοθήρων της “Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.”, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα να ορίζουν τη γή τους; Θα βαφτίσετε τρομοκράτες αυτούς και όσους στο μέλλον αντιστέκονται στα σχέδιά σας; Θα τους βάζετε στο ίδιο τσουβάλι με τους μαχαιροβγάλτες της Χ.Α.; Αλλά ξεχάσαμε. Εσείς καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται. Όσο για τη Χ.Α. το σήμα δόθηκε. Η απόφαση πάρθηκε. Άλλωστε το έπαιξε εντός εκτός και επί τα αυτά των ορίων του συστήματος. Θεωρητικά εκτός, με τα μπούνια εντός στις μεθόδους και πρακτικές. Τώρα που άρχισε να βγάζει μεγάλη γλώσσα, τώρα που άρχισε να δείχνει σημάδια απογαλακτισμού και αυτονόμισης από τον έλεγχο των αφεντικών, την τελειώνουμε πολιτικά και επωφελούμαστε εμείς. Αδειάζουμε και φανατίζουμε όσους την υποστηρίζουν, ρίχνουμε λάδι στη φωτιά δημιουργούμε εμφυλιοπολεμικές συνθήκες στην κοινωνία, και εμείς συνεχίζουμε να βασιλεύουμε.
Άλλωστε τα τομάρια δεν έχουν συνείδηση. Χωράνε παντού και πάντα. Τα βγάζουμε από την κατάψυξη, όταν σφίξουν τα γάλατα, για να μας βοηθήσουν να καθαρίσουμε το τοπίο.
Στο μεταξύ για καιρό οι παπαγάλοι της κυβέρνησης, όψιμοι αντιφασίστες, παρεύλαυναν καθημερινά στα δελτία και έχυναν μαύρο δάκρυ για το ιδιαζόντως ειδεχθές έγκλημα. Για την Δημοκρατία ρε γαμώτο, που ο Φασιστικός ολετήρας την οδηγεί σε επικύνδυνα μονοπάτια. Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές!
Ποιοι κουβάλαγαν νερό για το μύλο, ποιοι έσπειραν ανέμους, ποιοι όργωναν το χωράφι που θα έπεφτε ο σπόρος της Χ.Α.; Ποιοι προσπάθησαν να την εξωραΐσουν, να την βάλουν στην καθημερινότητα μας, να μας εξικοιώσουν μ’αυτήν, να προβάλλουν ακόμη και λεπτομέρειες της προσωπικής ζωής των νεοναζί; Να σπεύδουν με την πρώτη ευκαιρία να απαντήσουν με την φωνή των θεσμικών φορέων του ”συνταγματικού τόξου” σε κάθε ανοησία της, βοηθώντας να διαχυθούν οι θέσεις της στην κοινή γνώμη;
Πώς βγήκε η Χ.Α. από το μουσείο των απολιθωμάτων και από μία κλίκα με παρακρατική δράση, βγήκε στην επιφάνεια και μετατράπηκε σε κοινωνικό ρεύμα με μαζικά χαρακτηριστικά;
Ποιοι δαιμονοποιήσαν τους μετανάστες, τον πιο εύκολο στόχο, το πιο αδύναμο κομμάτι των εργαζομένων, αλλά και όλους τους κοινωνικούς αγωνιστές για να προσπαθήσουν κατόπιν να δικαιολογήσουν τις εγκληματικές επιθέσεις εναντίον τους;
Ποιοι της άνοιξαν τον δρόμο για να λειτουργήσει σαν “λαγός” ούτως ώστε το πολιτικό καθεστώς να πάρει τη σκυτάλη και να εφαρμόσει τις πιο απάνθρωπες και ρατσιστικές πολιτικές, τα πογκρόμ και τις “σκούπες” σε όλους τους ανυπεράσπιστους μετανάστες, χρήστες, οροθετικές γυναίκες κλπ.
Ποιός έστρεψε τα βλέμματα των πολιτών, εξ ανατανακλάσως αλλά δίκαια, στο ζήτημα της προάσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων απέναντι στη ρατσιστική βία για να αποφύγει, όσο γίνεται, την οργάνωση των αντιστάσεων απέναντι στις Κυβερνήσεις των μνημονίων;
Ποιοι νομιμοποίησαν τα μαχαίρια και τα καδρόνια των νεοναζί σαν προέκταση των αστυνομικών γκλομπς που χρησιμοποιούσαν σε συνεργασία με “αγανακτισμένους πολίτες” για την κατάσβεση κάθε σπινθήρα κοινωνικής εξέγερσης με στόχο μια δικαιότερη κοινωνία;
Ποιοι έκλειναν το μάτι στο σινάφι των μαφιόζων, Ελλήνων και ξένων, των μαγαζατόρων, των μπάτσων, των ”αγανακτισμένων πολιτών”, όλων εκείνων που ανέλαβαν να διαχειριστούν με τη βία την εργασία των μεταναστών, που βολικά έκαναν παράνομη; Όλων αυτών που αποτέλεσαν την ψυχή και το σώμα των νεοναζί, που τους βοήθησαν να μπουν στη βουλή, να αποκτήσουν οικονομική και πολιτική οντότητα, να χτίσουν το αντισυστημικό και φιλανθρωπικό τους προφίλ;
Και για να πάμε και στα λίγο πιο βαθιά, σ’ αυτά που αφορούν τις σημασίες, τις αξίες, τα νοήματα. Αυτά που δίνουν περιεχόμενο στις κοινωνικές θέσεις και τους ρόλους. Που με τη σειρά τους διαπερνούν σαν νήματα, υφαίνουν και επενδύουν όλους τους θεμελιώδεις θεσμούς του οικονομικού Φιλελευθερισμού.
Ποιοι έψαλλαν μονότονα καθημερινά το τροπάρι του Νεοφιλελεύθερου, του πιο βάρβαρου, ολοκληρωτικού και άγρια εκμεταλλευτικού προσώπου του καπιταλισμού; Τι μας έλεγαν και τι μας λένε ακόμα; Πάρτε νάχετε ανταγωνισμό δηλαδή ο θάνατος σου η ζωή μου, χορτάστε με βραβεία και αριστεία, μαθαίνετε δια βίου για να σας στίβουμε όπου και όταν γουστάρουμε. Μεθύστε με εθνικά μεγαλεία και νίκες. Θυμώστε με τις ανάλογες προσβολές και ταπεινώσεις. Εμπλουτίστε την ανοησία, την ακρισία σας με πολιτιστικά σκουπίδια, με πληροφορίες εμπορεύματα. Τρέξτε, κυνηγήστε το χρήμα όπου το μυριστείτε. Ριψοκινδυνέψτε να το αποκτήσετε, μείνετε ουδέτερος, παγερά αδιάφορος για τα δημόσια πράγματα. Δείτε τη ζωή σας, βιώστε το σώμα σας από την κλειδαρότρυπα του ηδονοβλεψία. Χαθείτε ανάμεσα στο μύθο και στην πραγματικότητα, στο εικονικό και στο ζωντανό, ζήστε με την εμμονή της συνεχούς αναζήτησης του ηγέτη. Αποθεώστε και ζηλέψτε, την ισχύ, τη δύναμη, την κυριαρχία των “ανωτέρων” σας. Πάρτε αποστάσεις, αποξενωθείτε από την “άδικη” κοινωνία. Δείτε τους ανθρώπους σαν μέσο για να πετύχετε τους σκοπούς σας. Κερδίστε δηλαδή από αυτούς ό,τι μπορείτε. Κόψτε το λαιμό σας να γίνεται όσο πιο αποδοτικοί, όσο πιο παραγωγικοί, αποτελεσματικοί γίνεται στη δουλειά σας μόνο και μόνο για να αποκτήσετε συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των συναδέλφων σας. Υπακούστε μέχρι κεραίας στο γράμμα του νόμου. Δεχτείτε την ψυχρή μαθηματική λογική ως το μοναδικό εργαλείο σύλληψης του πραγματικού. Και τελικά νιώστε παντοδύναμοι έναντι της ζωής και της φύσης.
Θα μας πείτε, πoιά σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με το Φασισμό; Άμεσα όχι. Στην συγκυρία όμως μίας μη διαχειρήσιμης οικονομικής κρίσης σαν κι αυτή που ζούμε είναι ο σπινθήρας που θα βάλει φωτιά στο ξερό χωράφι του φασισμού. Από ικανή γίνεται και αναγκαία συνθήκη που ενδεχομένως θα οδηγήσει ανθρώπους με τη συγκεκριμένη χαρακτηροδομή και ψυχισμό σε αυταρχικές αναζητήσεις και επιλογές.
Τώρα όλοι αυτοί οι “μουσαντένιοι” αντιφασίστες στη θέα του αίματος του πρώτου Έλλληνα νεκρού, απευθύνονται σε όλους εμάς τους ευηπόλυπτους, φιλήσυχους μικροαστούς που μας ταλανίζει ο φόβος και η ελπίδα. Μας πουλάνε ως υπέρτατα αγαθά ασφάλεια, συντήρηση και κραυγάζουν (για) Δημοκρατία – Κράτος – Δικαιοσύνη που πρέπει να βάλει βαθιά το μαχαίρι στο κόκκαλο.
Για ποιά δημοκρατία μιλάνε; Για αυτήν που έχει ισοπεδώσει τα πάντα; Που έχει ανοίξει τις πύλες της αβύσσου και οδηγεί εκεί σιγά σιγά, κομμάτι κομμάτι όλη την κοινωνία;
Για ποιο κράτος; Αυτό που αμολάει τα μαντρόσκυλα και πνίγει στο αίμα και στα χημικά ό,τι κινείται κι αντιστέκεται;
Για ποιά Δικαιοσύνη; Γι αυτή που με μαρτυρίες μπάτσων και κατασκευασμένα κατηγορητήρια κλείνει στη φυλακή αγωνιστές και πολιτικούς αντιπάλους;
Σε μια προσπάθεια να συμπληρώσουμε το χολυγουντιανό σκηνικό του θεατρικού υπερθεάματος “Χρυσαυγιάδα” που έχει στηθεί για την “διαπόμπευση” και το “διασυρμό” των χρυσαυγιτών, από τη σύλληψή τους μέχρι τη προφυλάκιση τους, δεν έχουμε παρά να ξεχυθούμε στους δρόμους και να φωνάζουμε “ο αγώνας τώρα δικαιώνεται”. Ποιός Ιονέσκο και Μπέκετ. Εδώ μιλάμε για το άκρον άωτο του παραλόγου.
Και για να σοβαρευόμαστε. Ρε καλόπαιδα, χωνέψτε το. Δεν τρώμε κουτόχορτο. Το ψάρι έχει βρωμίσει απ’ το κεφάλι. Η Χ.Α. είναι το προπέτασμα καπνού που καλύπτει τις αιτίες και τους πραγματικούς επιτελείς του φασισμού.
Συνεπώς, ο αγώνας κατά του φασισμού δεν μπορεί παρά να είναι αγώνας εναντίον του ολοκληρωτικού κράτους που τον εκτρέφει. Δεν αρκείται να αντιμετωπίζει τις κρίσεις. Πρέπει οπωσδήποτε να συνδέεται με τον αγώνα εναντίον ολόκληρου του καπιταλιστικού σύμπαντος και των σημασιών του, που αντιμετωπίζει μια άνευ ιστορικού προηγούμενου κρίση και η μόνη δυνατή διέξοδος που φαντάζει για τη διαχείρισή της είναι η επίθεση στους λαούς όλου του πλανήτη. Η σύγκρουση μαίνεται. Όσο οι απώλειες από την πλευρά των πιο αδύναμων κομματιών της κοινωνίας παίρνουν δραματικό χαρακτήρα, τόσο καλλιεργειται και επιβαλλεται ο φόβος, ο διαχωρισμος και η καχυποψία.
Η απάντηση μας για να είναι αποτελεσματική, πρέπει να πάρει μαζικά χαρακτηριστικά. Να είναι μαραθώνια, επίμονη, ανυποχώρητη, συντονισμένη, καλά οργανωμένη αλλά και αυθόρμητη, πολυμέτωπη, δημιουργική, ευφάνταστη. Ο αγώνας αυτός δεν είναι μία μάχη χαρακωμάτων απέναντι σ’ αυτούς που μας προτείνουν σαν μοναδική λύση την ακραία φτώχεια και την εξαθλίωση. Είναι μία μετωπική σύγκρουση με την καπιταλιστική σχιζοφρένεια που τείνει να τεμαχίσει και να μετατρέψει σε εμπορεύματα όλο το οικοσύστημα, όλες τις διαστάσεις και τις πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης. Που διαπερνά ακόμα και τον σκληρό πυρήνα της ατομικότητας. Αυτόν της αξιοπρέπειας, της περηφάνειας,της ελευθερίας, του εγώ και του καθρεφτη του. Του ΕΜΕΙΣ. Η σιωπή, η παραίτηση, η ουδετερότητα σε αυτόν τον πόλεμο, είναι συνενοχή. Ανοίγουν τον δρόμο σε όλους εκείνους που απειλούν την συνέχεια της ανθρώπινης συνθήκης. Στην ουσία είναι στράτευση στο πλευρό των δυνάμεων της καταστροφής και του θανάτου στην σύγκρουσή τους με τις δυνάμεις της δημιουργίας, της ζωής, της ελευθερίας.
ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Συνέλευση κατοίκων Βύρωνα, Καισαριανής, Παγκρατίου
Στις 17/10 κρατούμενοι των φυλακών Αγίου Στεφάνου στην Πάτρα, έγραψαν ένα κείμενο, προκειμένου να γνωστοποιήσουν τις συνθήκες που βιώνουν στις φυλακές. Σε θαλάμους χωρητικότητας 3-4 ατόμων, στοιβάζονται από 8 έως και 14 άτομα. Το ιατρικό προσωπικό είναι ανύπαρκτο και οι αιτήσεις άδειας , υπό την δικαιολογία της “μελλοντικής κακής χρήσης”(?), απορρίπτονται επαναλαμβανόμενα. Την επόμενη μέρα, στις 18/10, ένας κρατούμενος που διαμαρτυρόταν για προβλήματα υγείας, πεθαίνει τελικά στις φυλακές του Αγίου Στεφάνου εξαιτίας της έλλειψης ιατρικού προσωπικού.
Η Chevron οδηγήθηκε σε διακοπή των εξορύξεών της για αέριο σχιστών στη Ρουμανία, μετά τις λαϊκές αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν στην περιοχή του Βασλούι. Σημειώνεται ότι η Chevron ξεκίνησε τις εργασίες στο Βασλούι αυτή την εβδομάδα, αλλά οι διαδηλωτές εκδίωξαν τα μηχανήματα από την περιοχή. 
Η αστυνομία επιτέθηκε βίαια στους κατοίκους που αντιστέκονταν στη Chevron. Πέντε άνθρωποι μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο. Οι κάτοικοι έμειναν στους δρόμους όλη τη νύχτα, αφού φοβόντουσαν ότι το κομβόι των εργατών που είχε σταλθεί για να ξεκινήσει την εξόρυξη, θα επέστρεφε. Οι άνθρωποι έλεγαν ότι προτιμούν να πεθάνουν απ’ το να αφήσουν τη Chevron να καταστρέψει τη γη τους και το νερό τους. “Ήρθαν με αστυνομία και μπράβους για να μας τρομάξουν, το μόνο όμως που θέλουμε είναι να μας αφήσουν ήσυχους και ας είμαστε φτωχοί”, είπε ο Gheorghe Hrum, ένας από τους διαδηλωτές.
Οι διαμαρτυρόμενοι κάτοικοι – μεταξύ των οποίων υπήρχαν γέροι, γυναίκες και παιδιά – κακοποιήθηκαν από την αστυνομία, η οποία αρνήθηκε έπειτα ότι χρησιμοποίησε βία εναντίον τους. Ισχυρισμός που καταρρίφθηκε από τις φωτογραφίες και τα βίντεο που προβλήθηκαν από τηλεοπτικά κανάλια και έκαναν το γύρω του διαδικτύου.
Από την Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013 και κάθε Τρίτη, τα μέλη της Τοπικής Ένωσης Θεσσαλονίκης της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε θα λειτουργούν το χώρο του Άνευ Αρχών. Συμφωνώντας με τον τρόπο λειτουργίας του στεκιού, αποφασίσαμε να συμμετέχουμε με στόχο τη δημιουργία ενός «Ταξικού Ταμείου Αλληλεγγύης». Το σκεπτικό που θέσαμε έγινε αποδεκτό από τη διαχειριστική ομάδα του στεκιού, κάνοντάς μας πλέον μέρος της διαδικασίας.