Τα τελευταία 3 χρόνια, κάθε Τρίτη μαζευόμασταν στο Αυτόνομο Στέκι, μαγειρεύαμε όλοι μαζί, χωρίς αρχηγούς ή “ειδικούς” και προκαθορισμένους ρόλους, και το φαγητό ήταν έτοιμο στην ώρα του. Υπήρχε ένα κουτί ελεύθερης συνεισφοράς, όπου η καθεμία συνεισέφερε όσο ήθελε, προκειμένου να καλύπτονται τα έξοδα λειτουργίας (τρόφιμα για να μαγειρέψουμε την επόμενη φορά, έξοδα του χώρου που μας φιλοξενούσε). Πολλές φορές χρησιμοποιήσαμε τα χρήματα από το κουτί για να συνεισφέρουμε στην κάλυψη δικαστικών και ιατρικών εξόδων συναγωνιστών και συναγωνιστριών, καθώς και για να ενισχύσουμε οικονομικά άλλες συνελεύσεις και δομές, με κριτήρια πάντα πολιτικά και όχι φιλανθρωπικά.
Όμως, δεν είναι όλα ρόδινα. Μας κούρασε το γεγονός ότι 3 χρόνια μετά και ενώ οι συλλογικές κουζίνες είναι ευρέως διαδεδομένες, εξακολουθούν συστηματικά να έρχονται άτομα που αντιμετωπίζουν την κουζίνα ως μία ευκαιρία για να φάνε τζάμπα. Όσοι δεν έχουν, φυσικά και θα τρώνε τζάμπα, άλλωστε αυτός ήταν ανέκαθεν ένας από τους στόχους μας. Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για την επίτευξή του είναι όσες έχουν, να δίνουν κάτι.
Επιπλέον, η αντίληψη του “τρώω τζάμπα” οδήγησε και στην αδυναμία μας να μπορούμε να ενισχύσουμε οικονομικά συναγωνιστές και συναγωνίστριες, δομές, συλλογικότητες και σκοπούς.
Τέλος, παρ’ όλες τις προσπάθειές μας δεν έχουν δημιουργηθεί δεσμοί με τη γειτονιά, πράγμα που μας κάνει να πιστεύουμε ότι ο προσανατολισμός και οι στόχοι της Συλλογικής Κουζίνας δεν έχουν γίνει κατανοητοί. Για άλλη μία φορά λοιπόν: η Κουζίνα Ανέργων είναι για μετανάστες και ντόπιες, για πολύ φτωχούς ή και λιγότερο φτωχούς, για άνεργες αλλά και για δούλους, για παιδιά και μεγάλους σε όλα τα φύλ@, για παμφάγους και vegan, για όσους πεινάνε αλλά και για όσες θέλουν να μαγειρέψουν και να φάνε με παρέα ή να συνεισφέρουν στο να συνεχίσει να υπάρχει μία δομή αλληλεγγύης στη γειτονιά. Όπως φάνηκε όμως εκ των πραγμάτων, η ύπαρξη της Συλλογικής Κουζίνας Ανέργων μάλλον δε θεωρείται και τόσο αναγκαία από τη γειτονιά των Εξαρχείων.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να διευκρινίσουμε το εξής: ποτέ δε θεωρήσαμε ότι η επανάσταση θα ξεκινούσε από την Κουζίνα Ανέργων και ότι θ’ αλλάζαμε την κοινωνία με τις κατσαρόλες μας. Από την άλλη, ποτέ δεν υπήρξαμε “εναλλακτικές” και “χίπισσες” που δεν είχαν τι να κάνουν στον ελεύθερο χρόνο τους και αποφάσισαν να φτιάξουν μια συλλογική κουζίνα επειδή το μαγείρεμα “είναι της μόδας”. Είμαστε πολιτικά υποκείμενα και καταβάλλουμε μια συλλογική προσπάθεια για να αμυνθούμε στην περιρρέουσα μιζέρια, εμπορευματοποίηση και απομόνωση. Να ενισχύσουμε οικονομικά συνανθρώπους και συναγωνίστριες. Να είμαστε ζωντανή απόδειξη ότι η εργασία μας αξίζει περισσότερο χωρίς αφεντικά, ότι είμαστε ικανές να ζούμε με δημιουργικότητα, αλληλεγγύη, συντροφικότητα και νοστιμιά.
Ως εκ τούτου, και επειδή η Συλλογική Κουζίνα Ανέργων είναι ένα πολιτικό εγχείρημα που αγαπάμε και για την ύπαρξη του οποίου έχουμε καταβάλει τεράστιο κόπο και προσπάθεια, αποφασίσαμε ν’ αναστείλουμε τη λειτουργία μας στην παρούσα μορφή της. Αρνούμαστε να λειτουργούμε ως κινηματική ταβέρνα την οποία κάποιοι και κάποιες θεωρούν δεδομένη και έρχονται απλά για να φάνε τζάμπα, χωρίς να ενδιαφέρονται για την πολιτική της διάσταση και τη συνέχεια της ύπαρξής της.
Είμαστε σίγουρες ότι θ’ ακούσουμε από διάφορες πλευρές το πόσο κρίμα είναι που μια τέτοια δομή ανέστειλε τη λειτουργία της. Και είμαστε επίσης σίγουρες ότι η πλειοψηφία όσων εκφράσουν τη θλίψη τους, θα είναι οι ίδιοι και οι ίδιες που ποτέ δεν συμμετείχαν στην κουζίνα και ούτε ενδιαφέρθηκαν εμπράκτως για τη συνέχεια της ύπαρξής της. Γιατί, τελικά, είναι πολύ εύκολο να υποστηρίζουμε στα λόγια το πόσο αναγκαία είναι η ύπαρξη δομών, στεκιών και καταλήψεων και πολύ δύσκολο ν’ αυτοδεσμευτούμε και να δουλέψουμε σκληρά ώστε αυτά να συνεχίσουν να υπάρχουν.
Η Συλλογική Κουζίνα Ανέργων δε θα μαγειρεύει πλέον κάθε Τρίτη στο Αυτόνομο Στέκι, όμως αυτό δε σημαίνει ότι θα πάψουμε να υπάρχουμε ως συλλογικότητα. Από εδώ και στο εξής θα επικεντρωθούμε αποκλειστικά στην ενίσχυση αγώνων, ανθρώπων και συλλογικοτήτων που κάθε φορά κρίνουμε πολιτικά ότι αξίζει να ενισχύσουμε. Δεν έχουμε αποκλείσει το ενδεχόμενο να ξαναρχίσουμε να λειτουργούμε όπως λειτουργούσαμε μέχρι τώρα. Όμως αυτό προϋποθέτει ότι θα γίνει επιτέλους αντιληπτό πως οι δομές μπορούν να υπάρξουν όσο θα υπάρχουν τα χέρια που τις στηρίζουν έμπρακτα και όχι μόνο στο πλαίσιο μιας ψευδεπίγραφης “επαναστατικής” θεωρητικολογίας.
Ευχαριστούμε θερμά όσους και όσες τα τελευταία 3 χρόνια δεν έμειναν στα λόγια, αλλά μας στήριξαν στην πράξη τρώγοντας και μαγειρεύοντας μαζί μας, λερώνοντας τα χέρια τους για να διατηρήσουν το χώρο καθαρό, ρίχνοντας ό,τι μπορούσαν στο κουτί, προσφέροντας τρόφιμα, συμμετέχοντας στις απεργιακές και αλληλέγγυες κουζίνες μας. Είμαστε σίγουρες ότι θα ξαναβρεθούμε.
Συλλογική Κουζίνα Ανέργων
kouzina.anergon@yahoo.com