Την Τρίτη 13 Μαΐου ένα μεγάλο “εργατικό ατύχημα” / εργοδοτικό έγκλημα έλαβε χώρα στην περιοχή της Μανίσα στην Τουρκία. Ύστερα από έκρηξη σε ανθρακωρυχείο της εταιρείας Soma Holding, περισσότεροι από 700 εργάτες βρέθηκαν παγιδευμένοι στις στοές του. Έπειτα από τρεις ημέρες ερευνών και διασωστικών προσπαθειών, οι 301 από αυτούς ανασύρθηκαν νεκροί. Ακόμα προκλητικότερες από τις άθλιες συνθήκες και τις μηδαμινές προφυλάξεις της εταιρείας για του εργαζομένους της, ήταν οι δηλώσεις του πρωθυπουργού Ερντογάν σχετικά με το συμβάν: “Αυτά τα ατυχήματα είναι φυσιολογικά”. Καλύπτοντας πλήρως το κεφαλαιοκρατικό έγκλημα που στοίχισε τη ζωή σε εκατοντάδες ανθρώπους, το τουρκικό κράτος έσπευσε να παρουσιάσει τη φριχτή καθημερινότητα των εργαζομένων στα ορυχεία σαν μια συνθήκη που οι ίδιοι και ολόκληρη η κοινωνία οφείλουν να αποδεχθούν, καθώς είναι δήθεν εκ φύσεως επικίνδυνη δουλειά. Το γεγονός αλλά και οι δηλώσεις του πρωθυπουργού που το ακολούθησαν προκάλεσαν μαχητικές μαζικές κινητοποιήσεις εργατών, κατάληψη από φοιτητές του τμήματος Γεωλογίας του Πολυτεχνείου το οποίο συνεργάζεται με την συγκεκριμένη εταιρεία, καθώς και βίαιες συγκρούσεις εξαγριωμένων διαδηλωτών με τους μπάτσους στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης. Στην περιοχή του ανθρακωρυχείου η αστυνομία απαγόρευσε τις κινητοποιήσεις και προχώρησε σε προληπτικές συλλήψεις/απαγωγές. Μεγάλες συγκρουσιακές διαδηλώσεις ξέσπασαν σε όλη τη χώρα.
Δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που οι αρχές και ο κρατικός μηχανισμός συγκαλύπτουν πλήρως εργοδοτικές φρικαλεότητες και στηρίζουν ολοφάνερα τους καπιταλιστές εγκληματίες. Άλλωστε, ο ίδιος ο ιστορικά αποδεδειγμένος ρόλος του Κράτους δεν είναι παρά αυτός του θεματοφύλακα, προστάτη και διαχειριστή του Κεφαλαίου. Άλλωστε, ειδικά σε μια περίοδο που η συστημική (παρουσιαζόμενη από το ίδιο το σύστημα ως “οικονομική”) κρίση έχει αλλάξει και σκληρύνει τους όρους εκμετάλλευσης των καταπιεσμένων, και μάλιστα σε μια χώρα που ούτως ή άλλως κατέχει νούμερα-ρεκόρ στα εργατικά “ατυχήματα” (από το 1941 μέχρι σήμερα, περίπου 3.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί σε ατυχήματα σε ανθρακωρυχεία στην Τουρκία και τουλάχιστον 100.000 έχουν τραυματιστεί), όποιος περίμενε κάποια διαφορετική αντίδραση από τον κρατικό μηχανισμό, μάλλον πλανάται πλάνην οικτρά. Είναι δεδομένο πως το Κράτος κάνει και θα συνεχίσει να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να διευκολύνει τη διάλυση του κοινωνικού ιστού και την πάταξη κάθε αντίστασης που θα εξασφαλίσουν στους κάθε λογής “επενδυτές” πλήρη ελευθερία στη σκλήρυνση των συνθηκών της μισθωτής σκλαβιάς και στη λεηλασία του κοινωνικού και φυσικού πλούτου.
Η Τουρκία και η Ελλάδα δεν βρίσκονται κοντά μόνο γεωγραφικά. Το παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα δεν αναγνωρίζει εθνικές διακρίσεις. Οι δολοφονίες των 301 εργατών της Soma δεν αφορούν μόνο τις οικογένειες και τους συναδέλφους των θυμάτων∙ αφορούν ολόκληρη την εργατική τάξη και τους από τα κάτω αυτού του κόσμου.
Ως αναρχικοί και ως κομμάτι των καταπιεσμένων αυτής της κοινωνίας, δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε τη θλίψη και την οργή μας για τις δολοφονίες των ταξικών μας αδερφών και την αλληλεγγύη μας στους αγωνιζόμενους εργάτες της Τουρκίας που εξεγέρθηκαν απέναντι στους οικονομικούς και στους κρατικούς δυνάστες τους. Η θέση μας είναι, όπως και η δική τους, στον δρόμο, στον αγώνα για αξιοπρέπεια και ζωή, για γη και ελευθερία. Μέχρι την κοινωνική απελευθέρωση, την αναρχία και τον κομμουνισμό.
ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ
Αναρχική ομάδα “Δυσήνιος Ίππος”