Γενική απεργία 27/11/2014
Η κήρυξη της πανελλαδικής απεργίας στις 27 Νοεμβρίου από την ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ με αφορμή τον προϋπολογισμό, είναι ακόμη μια προσπάθεια των οργανώσεων του κρατικού συνδικαλισμού για «επιστροφή στην κανονικότητα». Έχοντας καταφέρει τα προηγούμενα χρόνια να εκτονώσει την κοινωνική οργή και να αποδυναμώσει το εργατικό και κοινωνικό κίνημα που πάλεψε και παλεύει ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα στους καιρούς της μνημονιακής επέλασης, επιστρέφει στο παλιό μοτίβο των επετειακών απεργιών που δε σημαίνουν απολύτως τίποτα για τους εργαζόμενους και αδυνατούν να αποτελέσουν, έστω και συμβολικά την παραμικρή απειλή για το κράτος και τα αφεντικά.
Μεγάλο κομμάτι του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού έχει προσχωρήσει πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ και φοράει έναν μανδύα αγωνιστικότητας. Μια αγωνιστικότητα όμως που καλλιεργεί την ανάθεση και την αντίληψη ότι η λύση των προβλημάτων της εργατικής τάξης θα έρθει με την έλευση μιας αριστερής κυβέρνησης. Δεν είναι παρά η μετεξέλιξη του κρατικού συνδικαλισμού που κύριο στόχο έχει το καναλιζάρισμα των αγώνων των εργαζομένων και την κοινωνική και ταξική ειρήνη.
Κοινωνική και ταξική ειρήνη όμως μόνο από την πλευρά των εργαζόμενων γιατί το κράτος και το κεφάλαιο συνεχίζουν να διεξάγουν έναν σκληρό ταξικό πόλεμο ενάντια στους καταπιεσμένους κι εκμεταλλευόμενους. Η επίσημη ανεργία παραμένει πάνω από 25%, οι περισσότεροι εργαζόμενοι δουλεύουν ανασφάλιστοι και με μισθούς πείνας, η δημόσια υγεία έχει διαλυθεί προς όφελος των εταιριών, τα σχολεία υπολειτουργούν, τα πανεπιστήμια αυταρχικοποιούνται και μετατρέπονται σε think tank της κυριαρχίας, οι μεταφορές με τα ΜΜΜ ακριβαίνουν συνεχώς ενώ γίνονται σε όλο και πιο άθλιες συνθήκες, η κυριακάτικη αργία καταργείται και ολοένα και περισσότερες πλευρές της κοινωνικής ζωής εμπορευματοποιούνται για να συμβάλλουν στα αυξανόμενα κέρδη των καπιταλιστών. Ταυτόχρονα χτίζονται φυλακές τύπου Γ’, αυθαίρετα κόβονται δικαιώματα των κρατουμένων όπως οι εκπαιδευτικές άδειες με βάση πολιτικά κι ιδεολογικά κριτήρια, κλείνουν κοινωνικές δομές που αφορούν μετανάστες και πρόσφυγες, δικαστήρια παίρνουν συνεχώς αποφάσεις ενάντια σε εργαζόμενους, απεργίες κι εργατικούς-κοινωνικούς αγώνες, η κρατική καταστολή αυξάνεται συνεχώς και ο χρυσαυγιτισμός αναδεικνύεται σε κυρίαρχη ιδεολογία και πρακτική της αστυνομίας. Ο εκφασισμός του κράτους και των εξουσιαστικών μηχανισμών (με την έννοια της αυταρχικοποίησης και της μονιμοποίησης της κατάστασης έκτακτης ανάγκης κι εξαίρεσης) δεν είναι μονάχα ευσεβής πόθος του, ανεκδιήγητου αλλά ειλικρινή ταυτόχρονα, πρώην αντιπρύτανη του ΑΠΘ, Τζιφόπουλου αλλά μια διαδικασία σε πλήρη εξέλιξη.
Η απάντηση δε μπορεί να έρθει ούτε από τις κάλπες, ούτε από τον κρατικό-γραφειοκρατικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ούτε από τον κομματικό συνδικαλισμό του ΠΑΜΕ. Οι κατεστημένες δομές του εργατικού κινήματος αποτελούν βαρίδι στα πόδια της εργατικής τάξης και όπλο στα χέρια της κυριαρχίας. Σπέρματα της ελπίδας βρίσκονται στους αγώνες ενάντια σε πλευρές της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης όπως των δασκάλων ενάντια στην αξιολόγηση και των καθαριστριών ενάντια στις απολύσεις, στην ανάπτυξη δομών κοινωνικής αλληλεγγύης, στην πάλη ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, στους μαχητικούς αντιφασιστικούς αγώνες, στις καταλήψεις σχολείων και σχολών, στα νέα περιεχόμενα που φέρνει ο αγώνας των εργατών της ΒΙΟΜΕ. Η δημιουργία εργατικών σχημάτων, συλλογικοτήτων και σωματείων βάσης, η ανάπτυξη κοινοτήτων αγώνα και ο οριζόντιος συντονισμός τους έξω κι ενάντια στο κράτος, στα αφεντικά και στους εργατοπατέρες, είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε αν θέλουμε να σταματήσουμε την επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας στις ζωές μας. Η πάλη για τα αυτονόητα είναι συνδεδεμένη όσο ποτέ άλλοτε με τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση από τα δεσμά του κράτους και του κεφαλαίου.
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
27 ΝΟΕΜΒΡΗ 09:30 ΚΑΜΑΡΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
libertasalonica.wordpress.com
lib_thess@hotmail.com