—
http://anoixtisyneleysiagparaskevis.blogspot.com
—
γράφει η blackgcat
Σήμερα στα περίπτερα έκανε την επανεμφάνισή της η εφημερίδα Αγγελιοφόρος που είχε αναστείλει την έκδοσή της από τα τέλη του περασμένου χρόνου (12/2014).
Η αναστολή είχε έρθει ως αποτέλεσμα της επίσχεσης εργασίας των 110 εργαζομένων της Εκδοτικής Βορείου Ελλάδος, συμφερόντων των Αλέξανδρου Μπακατσέλου, Σταύρου Ψυχάρη και Γιώργου Μπόμπολα, που διεκδικούσαν τα δεδουλευμένα 7 μηνών. Η επίσχεση, όμως, διεκόπη από τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων χτες Τρίτη 27 Γενάρη (95 από τους 110 επέστρεψαν στην εργασία τους).
Οι εργαζόμενοι ουσιαστικά δέχτηκαν τον εκβιασμό του Μπακατσέλου, ο οποίος αντί για 7 μηνιάτικα κατέβαλε μόλις δύο μισθούς. Όμως δεν είναι μόνο αυτό που μας κάνει να μιλάμε για υποχώρηση των εργαζομένων. Μακάρι να διαψευσθούμε αλλά με αυτήν την υποχώρηση άνοιξαν την κερκόπορτα για το μαύρο εργασιακό τους μέλλον, εγκαταλείποντας ταυτόχρονα τα όπλα της συλλογικής διεκδίκησης.
Η διακοπή της επίσχεσης και η επιστροφή στη δουλειά, υλοποιήθηκε αφού ουσιαστικά παραιτήθηκαν από τις εργατικές τους συλλογικές διεκδικήσεις προς όφελος της εργοδοσίας, και αυτό δεν αποτελεί απλώς συμβιβασμό, αλλά υποταγή στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες. Συγκεκριμένα, για να επιστρέψουν στην εργασία, υπέγραψαν ατομικά ιδιωτικά συμφωνητικά που τους δεσμεύουν να άρουν όλες τις κατασχέσεις εις χείραν τρίτων και τις συντηρητικές κατασχέσεις κινητής και ακίνητης περιουσίας, και επίσης, δεσμεύονται και να μην προβούν σε κατασχέσεις για οφειλές. Να σημειώσουμε ότι οι πιστωτές της εργοδοσίας παραμένουν πλήρως οχυρωμένοι και νομικά με προσωρινή διαταγή ενάντια στην εργοδοσία.
Η παραίτησή τους από αυτό το δικαίωμα σημαίνει ότι στην προδιαγεγραμμένη πορεία της επιχείρησης προς την πτώχευση, δεν θα έχουν κανένα νομικό όπλο να διεκδικήσουν οφειλές της εργοδοσίας προς τους εργαζόμενους. Και μάλιστα συναινούν για την υπαγωγή της εταιρείας στο πτωχευτικό άρθρο 99. Ουσιαστικά, η κακοδιαχείριση της εργοδοσίας μένει στο αλώβητο χωρίς ευθύνες που σκοπεύει να τη βγάλει καθαρή μέσω της πτώχευσης, και που φυσικά εκβίασε τους εργαζόμενους στο να είναι συμμέτοχοι σε αυτό, εγκαταλείποντας τον συλλογικό αγώνα. Η αίτηση για υπαγωγή στο άρθρο 99 που θα συζητηθεί στις 13 Φεβρουαρίου 2015, προβλέπει ξεκάθαρα μαζικές απολύσεις, κρατώντας μόνον 65 άτομα, επί συνόλου 110 μισθωτών.
Οι εργαζόμενοι συναίνεσαν επιπλέον να καταργηθεί η τακτική μισθοδοσία και συμφώνησαν στη καθυστερημένη καταβολή μισθών. Η εργοδοσία του «Αγγελιοφόρου», η οποία υπακούει στις εντολές του Βασίλειου Μπακατσέλου, υιού του βιομήχανου Αλέξανδρου Κ. Μπακατσέλου, αναλαμβάνει, ως συμβαλλόμενη στη συμφωνία, την υποχρέωση αφενός μεν να καταβάλει από τις αρχές Μαρτίου ένα μισθό ανά μήνα σε όλους τους υπαλλήλους, αφετέρου δε να καταθέσει στο τέλος Απριλίου 2015 πρόταση για την εξόφληση των οφειλόμενων μισθών σε δόσεις.
Βάσει των όρων των ιδιωτικών συμφωνητικών, οι εργαζόμενοι αποδέχονται επί της ουσίας τη ρύθμιση της ροής της μισθοδοσίας τους με καθυστέρηση τουλάχιστον 4 μηνών, προσβλέποντας (!) σε ευνοϊκότερους όρους αποπληρωμής κατά τους επόμενους μήνες.
Όλα τα παραπάνω δε έγιναν δεκτά από -επιτρέψτε μου τα εισαγωγικά – “συνδικαλιστικά” σωματεία της ΕΣΗΕΜ-Θ, της ΕΠΗΕΘ και της ΕΤΗΠΤ-Θ για λογαριασμό των μελών τους.
Τονίζουμε ότι το ξεπούλημα του αγώνα δεν έχουν αποδεχθεί περίπου 15 μισθωτοί, οι οποίοι είτε συνεχίζουν την επίσχεση εργασίας είτε έχουν καταθέσει νέες αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων κατά της εταιρίας, ώστε να επιτύχουν την προσωρινή επιδίκαση των μισθών τους.
Στην ανακοίνωση για την σημερινή επανακυκλοφορία της εφημερίδας αναφέρεται ότι: “Έπειτα από σχεδόν 30 ημέρες απουσίας, … απευθύνεται και πάλι στους αναγνώστες της, φιλοδοξώντας να κατακτήσει το μερίδιο αγοράς που έχασε”. Το μερίδιο αγοράς που τόσα χρόνια κατείχε, το καρπώθηκε η οικογένεια Μπακατσέλου με υφαρπαγή της εργατικής δύναμης, και τώρα με το επιχείρημα “καραμέλα” περί κρίσης, οι οικογένειες Μπακατσέλου, Μπόμπολα, Ψυχάρη, θα συνεχίσουν να καρπώνονται αυτά που χρόνια έβγαλαν ξεζουμίζοντας τους εργαζόμενους, και την κρίση θα την πληρώσουν και πάλι οι εργαζόμενοι…. και το χειρότερο; με τη συναίνεση και τις ευλογίες των εργαζομένων.
Εκδικάζονται την Παρασκευή 30 Ιανουαρίου στις 9πμ στο Ειρηνοδικείο Αθηνών.
Οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι εδώ και μήνες, δεν έχουν λάβει το Δώρο Χριστουγέννων, βιώνουν ένα πειρατικό λοκ άουτ από το τέλος Νοεμβρίου 2014 και πρόσφατα ανακοινώθηκε από την εργοδοσία ότι έχουν τεθεί σε “διαθεσιμότητα”, ενώ έγιναν και απολύσεις.
Πηγή: ertopen
Διαβάστε εδώ τη παλαιότερη είδηση από το blog για το λοκ άουτ και τις εξελίξεις στην ελευθεροτυπία
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=5sCFIsTbRiU[/youtube]
Το 2011 γίνανε στη Θεσσαλονίκη αρκετοί
εργατικοί αγώνες με διαφορετικά χαρακτηριστικά,
αλλά όλοι με σθένος και ταξική αυτοπεποίθηση.
Η επίθεση των αφεντικών στα εργατικά
δικαιώματα ήταν σαρωτική με τη βοήθεια πάντα
της κυβέρνησης και των μνημονιακών της νόμων.
Ένα κομμάτι των εργαζόμενων αντιστέκεται:
στα εστιατόρια των Goody’s και των Applebee’s,
στα ζαχαροπλαστεία των Βle και του Χατζή,
στα εργοστάσια της Trastic και του Πετζετάκη
οι εργαζόμενοι θα αντισταθούν με αξιοπρέπεια
και αποφασιστικότητα.
Αναδημοσίευση από Praxis
γράφει η Γεωργία Δούκουρη
Οι εργαζόμενοι «χαιρέτησαν» το 2014, και υποδέχτηκαν το νέο έτος με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, με επίθεση του κράτους ως νομιμοποιημένου κατασταλτικού μηχανισμού διαχείρισης των συγκρούσεων για την αναπαραγωγή των κοινωνικών σχέσεων εξουσίας.
Στις 28/12/2014, ο απεργιακός αγώνας ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας[1], έξω από τον Ιανό, δέχτηκε την επίθεση εργοδοσίας και κράτους. Η αγριότητα της επίθεσης των δυνάμεων καταστολής με χρήση χημικών και βία, είχε τη «νομιμοποιητική» του βάση στη μήνυση που κατέθεσε η εργοδοσία του Ιανού. Ακολούθησαν συλλήψεις[2] ως απάντηση στην ενότητα της απεργιακής περιφρούρησης. Η καταστολή συνεχίστηκε έξω από το Α.Τ. Ακροπόλεως, όπου πλήθος είχε συγκεντρωθεί ως αλληλεγγύη στους προσαχθέντες, με νέες συλλήψεις αλλά και βιαιοπραγίες μάλιστα μπροστά στα μάτια δικηγόρων (ΑΔΕΔΥ, ΕΙΝΑΠ, κ.α.)[3].
Στις 5/1/2015 επαναλαμβάνεται η ιστορία, αυτή τη φορά με πρωταγωνιστές τους εργάτες της «Γενικής Ανακυκλώσεως Α.Ε.» Είναι δεύτερη φορά μέσα σε διάστημα ενός χρόνου, που οι εργάτες του εργοστασίου πραγματοποιούν δυναμικές κινητοποιήσεις, καθώς η εργοδοσία καθυστερεί την καταβολή δεδουλευμένων που μπορεί να φτάνει μέχρι και τους 8 μήνες, ενώ πάγια διεκδίκησή είναι τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας[4], η ανανέωση των συμβάσεων, η καταβολή δώρων, κ.α. Η απάντηση της εργοδοσίας στις κινητοποιήσεις, ίδια όπως στην περίπτωση του Ιανού: κατέθεσε μήνυση εναντίον των απεργών (αφού προηγουμένως είχε προσπαθήσει να λειτουργήσει απεργοσπαστικά, φέρνοντας άλλους εργάτες να δουλέψουν στο εργοστάσιο, οι οποίοι όμως αποχώρησαν μετά από συζήτηση με τους απεργούς), και τα ΜΑΤ επιτέθηκαν στην περιφρούρηση. Συνελήφθησαν 33 άτομα, (απεργοί και αλληλέγγυοι/ες), ενώ στις 7/1 αστυνομικοί «επισκέφτηκαν» σπίτια απεργών[5].
Οι δύο αυτές περιπτώσεις, αποτελούν παράδειγμα ενός δίπολου: της αύξησης της ανισότητας, και της οχύρωσης του κατασταλτικού κράτους. Ο κρατικός μηχανισμός εμφατικά τα τελευταία χρόνια, έχει εντείνει τα αντανακλαστικά αντιμετώπισης ενός εσωτερικού «εχθρού». Η εσωτερική καταστολή έχει στη φαρέτρα της τόσο τη σχετική νομιμοποίηση (απόφαση του ΣτΕ για παρακολούθηση με κάμερες πορειών κ.λπ, «κουκουλονόμος», απαγόρευση συναθροίσεων κ.ο.κ.), όσο και εκτελεστικές δυνάμεις κατασταλτικού μηχανισμού (ΜΑΤ, ΥΜΕΤ, ΔΙ.ΑΣ., ΔΕΛΤΑ.). Ο στόχος είναι ένας: η μη όξυνση της αντίδρασης απέναντι στην ραγδαία μεταβολή των κοινωνικών σχέσεων, αποτόκου της ανηλεούς αντεργατικής και αντιλαϊκής επίθεσης. Επιδίωξη είναι η αναπαραγωγή των κοινωνικών σχέσεων εκμετάλλευσης και η καθυπόταξη των διεκδικήσεων.
Σε συνθήκες κοινωνικού ανταγωνισμού και σύγκρουσης αντιμαχόμενων κοινωνικών ομάδων, το αστικό κράτος ως όργανο του κεφαλαίου εντείνει απροκάλυπτα την καταστολή των εργατικών αγώνων. Οι κινητοποιήσεις ενάντια στην εντατικοποίηση της δουλειάς, και την ελαστικοποίηση της εργασίας, τους πενιχρούς μισθούς, την κατάργηση κεκτημένων όπως η κυριακάτικη αργία, απαντήθηκαν με δακρυγόνα, χημικά, με επιθέσεις κατασταλτικών δυνάμεων κ.λπ. Οι Μονάδες Αποκατάστασης της Τάξης λειτουργούν, όπως νοηματοδοτεί η ονομασία τους: αποκαθιστώντας την κεφαλαιακή «τάξη», όταν αυτή διαρρηγνύεται από τη συλλογική διεκδίκηση, διασφαλίζοντας την εξουσία της αστικής τάξης κανονικοποιώντας την υφαρπαγή της εργατικής δύναμης και των εργατικών δικαιωμάτων.
Η ποινικοποίηση του αγώνα σε τόπους δουλειάς, αλλά και σε συλλογικές εργατικές διεκδικήσεις, επιχειρούν τη διάσπαση της ενιαίας συλλογικής δράσης, με στρατηγικά μηνύματα, που είτε λοιδορούν τον εργατικό αγώνα (π.χ. η απάντηση του Ιανού για τα γεγονότα της 28ης/12 αναφέρεται σε «συνδικαλιστές ανταγωνιστικών βιβλιοπωλείων»), είτε περνούν στο συλλογικό φαντασιακό ότι η αντίσταση είναι και παράνομη, καταφεύγοντας στην αστική δικαιοσύνη με μηνύσεις. Αρωγός στην προσπάθεια αυτή, είναι και τα Μ.Μ.Ε. Για παράδειγμα και εξετάζοντας τις παραπάνω περιπτώσεις, τα ΜΜΕ, έχουν εξαρχής τοποθετηθεί υπέρ του αιτήματος του κεφαλαίου για την κυριακάτικη εργασία, και η όποια προσπάθεια αντίστασης σε αυτή αναπαράγεται ως «αντιδημοκρατικό χάπενινγκ»[6].
Στην περίπτωση της καταστολής στη «Γενικής Ανακυκλώσεως Α.Ε.», τα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε. σιωπούν. Και η σιωπή λειτουργεί ενισχυτικά της αυταρχικής διαχείρισης των εργατικών αγώνων, καθώς η αποσιώπηση ή διαστρέβλωση για την καταστολή και ποινικοποίηση που αυτοί δέχονται, νοηματοδοτεί μια απόλυτη εξουσία, στην οποία οι διεκδικητές φαντάζουν «ανυπεράσπιστοι». Πώς άλλως να εξηγήσει κανείς τη δήλωση στις 16/1/2015, του απερχόμενου υπ. Δημοσίας Τάξης, κ. Β. Κικίλια, ότι «οι αστυνομικοί δεν οπλοφορούν στις πορείες»;
Το κρατικό μονοπώλιο της βίας, λειτουργεί ως παράγοντας εκφοβισμού απέναντι στη συλλογικοποίηση, καθώς ασκώντας βία προκλητικά ενώ απρόκλητα, ταυτίζει τις διεκδικήσεις με τον «εσωτερικό εχθρό», ένα «εχθρό» που δεν βρίσκει συμμάχους είτε σε μια απολιτίκ κοινωνία ισχνής ταξικής συνείδησης, είτε στην τέταρτη εξουσία που κατά περίπτωση σιωπά, ή στοχοποιεί.
Και όσο βαθαίνει η κρίση, τόσο βαθαίνει και η καταστολή λειτουργώντας ως μηχανισμός διαχείρισης των εργατικών διεκδικήσεων. Και μιας και έχουμε μπροστά μας τις εκλογές της 25ηςΓενάρη, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον το ερώτημα, πως μια εν δυνάμει και αυτοαποκαλούμενη αριστερή κυβέρνηση, θα διαχειριστεί το διαχρονικό δίπολο κοινωνική ανισότητα/καταστολή. Η θεσμική και υλικοτεχνική εξόπλιση των αστυνομικών και όχι ο αφοπλισμός[7], πως θα αντιμετωπίσει άραγε τους «περήφανους φασίστες»[8] των κλιμακίων της ελληνικής αστυνομίας; Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι, μια «αριστερή» κυβέρνηση προασπίζεται το δρόμο της συνέχειας και όχι της ρήξης, συνακόλουθα την αναπαραγωγή κοινωνικών σχέσεων ανισότητας. Και ο μόνος τρόπος επιβολής είναι η κατασταλτική διαχείριση των εργατικών διεκδικήσεων.
[1] Τον περασμένο Δεκέμβρη πέρασε ως τροπολογία μέσα στον νέο νόμο για το ΕΣΠΑ το άνοιγμα των καταστημάτων «κάθε τελευταία Κυριακή του χρόνου», νομιμοποιώντας έτσι το κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων αντί για 7 σε 8 Κυριακές του χρόνου, κατόπιν αιτήματος των επιχειρηματιών του κλάδου. Το ΣτΕ, με προσωρινή του απόφαση τον περασμένο Σεπτέμβριο (2307/14), κρίνει παράνομη την πιλοτική λειτουργία των καταστημάτων και τις 52 Κυριακές του χρόνου σε 10 περιοχές της χώρας, την ακύρωση της οποίας ζήτησαν: ΣΕΒ, ΣΕΤΕ, ΣΕΛΠΕ. Οι κινητοποιήσεις ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στην Αθήνα, καλούνται πρωτίστως από το Συντονιστικό Δράσης Ενάντια στην Κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια, που δημιουργήθηκε μετά από πρωτοβουλία – κάλεσμα του Συλλόγου Υπαλλήλων Χάρτου Αττικής.
[2] Πέντε προσαγωγές εκ των οποίων οι τέσσερις μετατράπηκαν σε συλλήψεις (δύο εκ των οποίων αφορούσαν απλούς περαστικών).
[3] Να σημειώσουμε ότι η εκδίκαση της υπόθεσης για τις 4 συλλήψεις έξω από το βιβλιοπωλείο Ιανός αναβλήθηκε για τις 18 Φεβρουαρίου 2015, ενώ η εκδίκαση της υπόθεσης για τις 3 συλλήψεις έξω από το ΑΤ Ακροπόλεως αναβλήθηκε επ’ αόριστο.
[4] Δύο εργάτες έχασαν τη ζωή τους στο εργοστάσιο τα τελευταία 4 χρόνια, ενώ παρά την ανθυγιεινή εργασία δεν παρέχεται ο κατάλληλος εξοπλισμός.
[5] Μετά από την εξέταση της εργατικής διαφοράς στην Επιθεώρηση Εργασίας στα Άνω Λιόσια μετά από προσφυγή των απεργών της Γενικής Ανακύκλωσης, της Ένωσης Μεταναστών Εργατών και του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ασπρόπυργου-Ελευσίνας, η εργοδοσία δεσμεύτηκε να αποσύρει τις μηνύσεις εναντίον των απεργών που «νομιμοποίησαν» την επίθεση των ΜΑΤ, και υποχώρησε σε αρκετές από τις εργατικές διεκδικήσεις. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε αναμονή της υλοποίησης των δεσμεύσεων της εργοδοσίας.
[6]Αναφορά στην έντυπη έκδοση της Καθημερινής, 30/12/2014 «Αντιδημοκρατικό χάπενινγκ στον «Ιανό» της Σταδίου». Και είναι επίκαιρο το ερώτημα του Μ. Μπρεχτ, «Γιατί να λέμε βίαια τα νερά ενός ποταμού και όχι τις όχθες που τα περιορίζουν;».
[7] Σύμφωνα με το Δ.Τ.20/1/2015 για τη συνάντηση αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ με το προεδρείο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων (ΠΟΑΣΥ).
[8] Η αναφορά αφορά στη γνωστή υπόθεση των Δοκίμων στη Σχολή της ΕΛ.ΑΣ. που ανέδειξε η καθηγήτρια εγκληματολογίας Αναστασία Τσουκαλά.
Η εργαζόμενη εργάζεται σε ανώνυμη εταιρία που εδρεύει στο κέντρο του Ηρακλείου και τον τελευταίο καιρό δεχόταν φραστικές επιθέσεις από το Διευθύνων Σύμβουλο της επιχείρησης, ο οποίος σύμφωνα με καταγγελίες της, την περασμένη εβδομάδα προχώρησε και σε βιαιοπραγίες.
Να σημειωθεί ότι τις παραπάνω καταγγελίες οι οποίες έγιναν στον Γεν. Γραμματέα του ΕΚΗ τις επιβεβαίωσε και ο Πρόεδρος της Α.Ε. ο οποίος μάλιστα στηρίζει την εργαζόμενη, καταδικάζει το περιστατικό και το αποδίδει σε «ξέσπασμα» του συνεταίρου του λόγο των δικών τους διαφορών.
Παρόντες στο περιστατικό ήταν οι συνάδελφοι της παθούσας που χάρη στην παρέμβαση τους γλίτωσε από τα χειρότερα.
Η εργαζόμενη ήδη έχει προχωρήσει σε μήνυση ενώ αναμένεται και το πόρισμα του ιατροδικαστή για τις σωματικές βλάβες που υπέστη.
Παρά το γεγονός ότι είναι τρομοκρατημένη από το παραπάνω περιστατικό ανησυχεί να μην χάσει την δουλεία της, αφού είναι η μοναδική εργαζόμενη στην οικογένεια της.
……. Την πρώτη ημέρα επιστροφής της εργαζόμενης στην δουλεία της μετά από την πολυήμερη αναρρωτική άδεια λόγω των σοβαρών σωματικών βλαβών που υπέστη, θα συνοδεύεται από τον Γεν. Γραμματέα του ΕΚΗ .
Πηγή: candianews.gr