Αρχείο ημέρας 04/03/2015

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,εργατικά νέα,εργατικες ειδησεις &νεα,εργατικές ειδήσεις και νέα,εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ,εργοδοτική τρομοκρατία,λαικες συνελευσεις

Παρέμβαση στην πλ. Βικτωρίας για τη Wind από συνέλευση της πλ. Βικτωρίας

Σχολιάστε

Text_I Text_IIΣτα τέλη Γενάρη και στις αρχές Φλεβάρη μια σειρά συνελεύσεων γειτονιάς και συλλογικοτήτων προχώρησαν σε ανεξάρτητες μεταξύ τους δράσεις αλληλεγγύης στους εργατικούς αγώνες που διεξάγονται στη Wind με στόχευση στην εργατική απεργία που οργανωνόταν στην εταιρία (και που πραγματοποιείται αυτές τις μέρες, μαζί με την αντίστοιχη στη Vodafone).

Στα πλαίσια αυτών των δράσεων πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Πέμπτης 5 Φλεβάρη παρέμβαση και στο κατάστημα της Wind που βρίσκεται στην πλ. Βικτωρίας: καταρχήν στους εργαζόμενους σ’ αυτό και μετά, επί 1,5 ώρα, με μοίρασμα κειμένων στους υποψήφιους πελάτες αλλά και στον κόσμο που έβγαινε ή έμπαινε στον ηλεκτρικό ή διερχόταν από την πλατεία.

Σε μία ακόμη κίνηση, και επειδή τα υποκείμενα των αγώνων συνδέονται με χίλιους διαφορετικούς τρόπους στο πεδίο που διαμορφώνει ο ταξικός και κοινωνικός πόλεμος, επιλέξαμε να μοιράσουμε το συγκεκριμένο κείμενο και στους ίδιους τους εργαζόμενους της Wind. Έτσι, τη Δευτέρα 9 Φλεβάρη βρεθήκαμε από πολύ νωρίς το πρωί έξω από τα κεντρικά γραφεία της εταιρίας στη λεωφόρο Αθηνών μοιράζοντας εκατοντάδες προκηρύξεις: ήταν σίγουρα ένας ιδιαίτερα ενδιαφέρον και απρόσμενος τρόπος για να ξεκινήσει η εργάσιμη βδομάδα, τόσο γι’ αυτούς όσο και για μας.

Κανονικά οι παρεμβάσεις που οργανώσαμε για αλληλεγγύη στους εργατικούς αγώνες στη Wind ήταν να ολοκληρωθούν σήμερα με αφισοκόλληση σε μια ευρεία ακτίνα γύρω από την πλ. Βικτωρίας. Όμως η ανταπόκριση συνελεύσεων γειτονιάς και συλλογικοτήτων εξαφάνισε το τιράζ της απεργιακής αφίσας. Δεν πειράζει, την επόμενη φορά, ο κοινωνικός και ταξικός πόλεμος ούτως ή άλλως συνεχίζεται αδιάκοπος και δεν πρόκειται να λήξει πριν πάρουμε εξολοκλήρου τη ζωή στα χέρια μας.

Τέλος, να σημειώσουμε ότι το κείμενο είναι κάπως απρόσμενο για παρέμβαση σε εργατικούς αγώνες: στις δυο σελίδες στις οποίες αναγκαστικά περιορίζεται μια προκήρυξη, επιλέξαμε να εστιάσουμε όχι μόνο στο άκρως επιθετικό (και ακραία αντικοινωνικό) εταιρικό management, αλλά κυρίως στο σκάνδαλο των LuxLeaks και στον κορυφαίο ρόλο που έχει η Wind μέσα σ’ αυτό. Voila:

 

όσα παίρνει ο άνεμος…

δηλαδή εργασιακές σχέσεις, δισεκατομμύρια ευρώ σε αφορολόγητα εταιρικά κέρδη, ατομικά εισοδήματα λεηλατημένα από πανάκριβες τιμές

Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, τηλέφωνο και internet μοιάζουν να είναι από τα πιο ακριβά στον κόσμο (είναι εύκολο να το διαπιστώσετε: μπείτε στην ιστοσελίδα μιας οποιαδήποτε εταιρίας κινητής τηλεφωνίας στην ευρώπη, την αμερική, την αφρική ή την ασία). Μέσα στη συνθήκη της κρίσης, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ήρθαν αντιμέτωποι τα προηγούμενα χρόνια με εξωφρενικούς λογαριασμούς στην κινητή τηλεφωνία και, όταν επιχείρησαν να διαμαρτυρηθούν, συνάντησαν το τείχος του εταιρικού management, διαρκείς ενοχλήσεις από δικηγορικές εταιρίες, πίεση και απειλές.

Το απίστευτο είναι ότι σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις, ειδικά η Wind, επέλεξε την διαδικασία κατάσχεσης και πλειστηριασμού σπιτιών (!!!) –στον Πύργο Ηλείας και το Μαρούσι για χρέη αντίστοιχα 200 και 1.000€ (με τις προσαυξήσεις) από λογαριασμούς. Τελικά άνθρωποι και σπίτια σώθηκαν μετά από εκτεταμένη κινητοποίηση πολιτικών συλλογικοτήτων και του σωματείου των εργαζομένων της εταιρίας.

Όσοι και όσες άντεχαν να προσφύγουν στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, στις ρυθμιστικές αρχές ή τις οργανώσεις προστασίας του καταναλωτή, στο τέλος –και μετά από διαδικασίες μηνών ή χρόνων– δικαιώνονταν˙ παρ’ όλα αυτά, για τις εταιρίες δεν ίδρωνε το αυτί τους.

Όμως οι εναρμονισμένες πρακτικές και τιμές των εταιριών κινητής τηλεφωνίας, τα ψιλά γράμματα των συμβολαίων, οι κούφιες θριαμβολογίες του management, οι δομημένες πρακτικές εξαπάτησης του καταναλωτή (του στυλ, τόσες εκατοντάδες λεπτά «δωρεάν» χρόνου ομιλίας, όμως με το τηλεφώνημα των δέκα δευτερολέπτων να προσμετράται για τρία λεπτά και τόσα άλλα) αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου. Πίσω από τη λαμπερή βιτρίνα των πύργων των γραφείων και των κυριλέ καταστημάτων κρύβεται μια ζοφερή πραγματικότητα εργασιακών σχέσεων γαλέρας. Και, για τουλάχιστον μία από τις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας (αν και υποψιαζόμαστε ότι το ίδιο συμβαίνει με όλες), την Wind, τζίρος και εταιρικά κέρδη ύψους δισεκατομμυρίων ευρώ για τα οποία, νόμιμα, νομιμότατα, καταβλήθηκαν ψίχουλα σε φόρους.

η WIND και η μεγαλύτερη αφαίμαξη στην ιστορία

Άγνωστο στους περισσότερους και μακριά από το ενδιαφέρον των κυρίαρχων ελληνικών ΜΜΕ (τι έκπληξη!), το σκάνδαλο των LuxLeaks αποκαλύπτει τις διαδρομές του χρήματος των πολυεθνικών εταιριών στην ευρώπη. Με κέντρο το Λουξεμβούργο (και όχι μόνο), εκατοντάδες πολυεθνικές με τζίρους και κέρδη που συναγωνίζονται ολόκληρους κρατικούς προϋπολογισμούς κατάφεραν να καταβάλουν ψιχία αντί για φόρους.[1]

Ανάμεσά τους, 9 «ελληνικές» πολυεθνικές –και ως αποτέλεσμα τράπεζες, μεταλλευτικές εταιρίες, τηλεπικοινωνίες, ΜΜΕ, επενδυτικά σχήματα στο real estate και μεγάλα εμπορικά κέντρα, η βιομηχανία τροφίμων, ποτών και αναψυκτικών, ο ηλεκτρισμός που έρχεται στην πρίζα του σπιτιού μας, όλα αναδεικνύονται κομμάτι μιας μηχανής λεηλασίας, εκτεταμένης φοροδιαφυγής, των σκοτεινών διαδρομών του χρήματος και απόδειξη του απόλυτα αντικοινωνικού ρόλου του κεφαλαίου.[2]

Κορυφαία μέσα σ’ αυτές η Wind: η ιστορία ενός χρηματιστηριακού πάρτι που φεσώνει την εταιρία με σχεδόν 3 δις ευρώ (αποδίδοντας αντίστοιχα –αφορολόγητα, εννοείται– κέρδη στα fund που την ελέγχουν) –καταλάβατε τώρα γιατί έβγαζε σε πλειστηριασμούς τα σπίτια του κόσμου για χρέη 200€; Η ιστορία μιας εταιρίας που, με τη βοήθεια των μεγαλύτερων χρηματιστηριακών ομίλων του κόσμου, κατορθώνει να περιορίσει την φοροδοτική της απόδοση στο ελληνικό κράτος από 40 εκατομμύρια σε λιγότερο από 5 εκατομμύρια € τον χρόνο –μάλλον λιγότερα από τις συνολικές φορολογικές και ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων της.[3]

Μετά απ’ όλα αυτά, πόσο τυχαίο είναι ότι η εταιρία ανακαλύπτει ότι οι εργαζόμενοί της αμείβονται πλουσιοπάροχα; Ότι βεβαίως μπορούν να ζήσουν και με πολύ λιγότερα; Ότι οφείλουν να πληρώσουν τις ζημιές της (δηλαδή, όπως είπαμε, τα αφορολόγητα κέρδη των μετόχων της); Ότι δεν πρέπει να απεργούν και να διαμαρτύρονται προκαλώντας κατάθλιψη στο αξιότιμο ΔΣ και τους σκληρά εργαζόμενους μάνατζερ; Ότι οι πιο αντιδραστικοί ανάμεσά τους οφείλουν να μοιραστούν την τύχη 1,5 εκατομμυρίων απολυμένων;

αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της Wind

Τα τελευταία χρόνια, μέσα στη συνθήκη της κρίσης και της γενικευμένης κοινωνικής παράλυσης, το σωματείο των εργαζομένων της Wind ήταν ένα από τα ελάχιστα που επιτυχημένα, μεθοδικά και με συνέπεια έβαλε αναχώματα στην εργοδοτική αυθαιρεσία: στη συρρίκνωση των μισθών, τις απολύσεις εργαζομένων, τη μεταβίβαση βασικών δραστηριοτήτων σε εργολαβικές εταιρίες (με τις αναμενόμενες εργασιακές σχέσεις και μισθούς), την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Απεργίες, αποκλεισμοί καταστημάτων και των κεντρικών γραφείων της εταιρίας, μαχητικές παρεμβάσεις σε εταιρικά συνέδρια και φιέστες στάθηκαν αναπόσπαστο κομμάτι των εργατικών αντιστάσεων της προηγούμενης περιόδου.

Σήμερα οι εργαζόμενοι της Wind βρίσκονται σε απεργία για την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας. Η αλληλεγγύη μας αυτονόητη…

αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της Wind

στους αγώνες για την υπεράσπιση της εργασίας και της ζωής

συνέλευση πλ. Βικτωρίας

[1] Μέσα στη γενικευμένη σιωπή των ΜΜΕ, την πλησιέστερη ίσως παρουσίαση του σκανδάλου των LuxLeaks θα βρει κανείς στην ενημερωτική ιστοσελίδα ThePressProject: http://www.thepressproject.gr/luxleaks/details.php?aid=68921.

[2] Στους κρίκους αυτής της αλυσίδας θα βρούμε ολόκληρο σχεδόν τον χρηματοπιστωτικό τομέα: τον Όμιλο Λάτση (EFG Group), αλλά επίσης την Εθνική Τράπεζα και την Alpha Bank (τις δύο τελευταίες μέσω της Damma Holdings, της επενδυτικής εταιρίας του πρώην πρόεδρου του ΣΕΒ Δημήτρη Δασκαλόπουλου, που συμμετείχε στις διαδικασίες ανακεφαλαιοποίησής τους). Μια ακόμη εταιρία-καρχαρία του χρηματοπιστωτικού τομέα, την –άγνωστη στο ευρύ κοινό– Bawag PSK, ένα επιθετικό fund που εξαγοράζει από τις τράπεζες μη εξυπηρετούμενα δάνεια στο 4% (!!!) της αξίας τους (αν δεχτήκατε ένα τηλέφωνο από την Αγγλία με απειλές για κατάσχεση του σπιτιού σας, είναι ίσως η περίπτωσή σας). Τηλεπικοινωνίες: η Q Telecoms και η Tellas (με τον ίδιο τρόπο όπως και η Wind που αναφέρεται ξεχωριστά). Εταιρίες real estate και μεγάλα εμπορικά κέντρα: το εκπτωτικό χωριό McArthurGlen στα Σπάτα (μέσω της ιδιοκτήτριάς του, Bluehouse) και η Macquarie Group (μεγάλη εταιρία real estate που προσπαθεί να κατασκευάσει ένα καινούριο Moll στην Ακαδημία Πλάτωνος παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων). Ραδιοφωνικοί σταθμοί: ο Εν Λευκώ και ο Play 88,9 (πάλι μέσω της Damma Holdings). Η βιομηχανία τροφίμων, ποτών και αναψυκτικών: Coca Cola HBC (Hellenic Bottling Company), Chipita (μέσω του Ομίλου Olayan, μεγαλομέτοχου και βασικού χρηματοδότη της), η Ελληνική Ζυθοποιία Αταλάντης (ξανά Damma Holdings). Αιολικά πάρκα στην Αρκαδία: Babcock & Brown.

Τελευταία –και καθόλου λιγότερο σημαντική– ας αναφερθεί σ’ αυτή την αλυσίδα και η Eldorado Gold, η περιώνυμη εταιρία χρυσού που ισοπεδώνει (κυριολεκτικά!) ένα ολόκληρο βουνό στη Χαλκιδική και ένα από τα ελάχιστα αρχαία δάση του ελλαδικού χώρου, που αντιμετωπίζει ένα μαζικό κίνημα χιλιάδων κατοίκων της περιοχής με πολύ σκληρή αστυνομική καταστολή και με μια στημένη γιγαντιαία βιομηχανία δικών και προφυλακίσεων, που από μόνη της είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο σ’ αυτή την ιστορία κοινωνικής λεηλασίας. Βλ. αναλυτικά Το ριφιφί της Eldorado Gold, http://www.thepressproject.gr/luxleaks/details.php?aid=69975.

[3] Το σκάνδαλο της Wind είναι ένα από τα καλύτερα θεμελιωμένα στον συνολικό φάκελο των LuxLeaks. Είναι μια πολύπλοκη ιστορία εξωχώριων εταιριών και εξωτικών χρηματοοικονομικών προϊόντων που ο αναγνώστης μπορεί να βρει αναλυτικά στη διεύθυνση http://www.thepressproject.gr/luxleaks/details.php?aid=69626.

εργατικες ειδησεις &νεα,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ,εργοδοτική τρομοκρατία,μεταναστες,προδημοσιευσεις & αναδημοσιευσεις,φασισμος,φασιστικες επιθεσεις

η ζωή του Ουαλίντ Τάλεμπ μετά τον βασανισμό του στη Σαλαμίνα. “Φόβος ένας επίμονος εχθρός”

Σχολιάστε

Πηγή: το βυτίο

Αναδημοσίευση από το the cricket

 

Ουαλίντ Τάλεμπ

από το βυτίο | φωτογραφίες: Γιάννης Νικολόπουλος

 

Την ερχόμενη Τρίτη, 10 Μαρτίου, στο τριμελές εφετείο κακουργημάτων Πειραιά θα γίνει η δίκη της υπόθεσης του Αιγύπτιου εργάτη. Η δίκη έχει ήδη αναβληθεί τέσσερις φορές.

 

 

Κάθομαι δίπλα στον Ουαλίντ Τάλεμπ (Walid Talb). Είναι ένας πολύ ευγενικός και ντροπαλός άνθρωπος. Χαμογελάει εύκολα και απαντάει με προθυμία σε ερωτήσεις που μια έχουν να κάνουν με τη ζωή στην Αίγυπτο και μια με αυτό που συνέβη τρία χρόνια πριν. Δεν είμαι δημοσιογράφος για να μπορώ να διατηρώ μια συνέχεια στη ροή των ερωτήσεων. Κάθε φορά που περιγράφει μια λεπτομέρεια για αυτό που του έκαναν στη Σαλαμίνα, μου έρχεται αυτόματα η διάθεση να αλλάξω κουβέντα. Να βγω λίγο έξω από το μαγαζί να πάρω μια ανάσα. Απορώ με το κουράγιο αυτού του ανθρώπου. Ο Ουαλίντ Τάλεμπ κάθεται δίπλα μου με το καπέλο και το χαμόγελό του και η ύπαρξή του είναι μια σειρά υπενθυμίσεων.

4

 

 

Την ερχόμενη Τρίτη, 10 Μαρτίου, στο τριμελές εφετείο κακουργημάτων Πειραιά θα γίνει η δίκη της υπόθεσης του Αιγύπτιου εργάτη. Η δίκη έχει ήδη αναβληθεί τέσσερις φορές.

Αντιγράφω από την Αυγή (Οκτώβριος του 14): «Σε κλάματα ξέσπασε το θύμα του άγριου βασανισμού Ουαλίντ Ταλέμπ έξω από την αίθουσα του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Πειραιά, στην είδηση μίας ακόμα αναβολής, της πέμπτης κατά σειρά, για την υπόθεσή του. Και παρά το γεγονός ότι η κακοποίηση του Ουαλίντ από τους εργοδότες του το καλοκαίρι του 2012 στη Σαλαμίνα είχε συγκλονίσει την κοινή γνώμη και είχε προκαλέσει το διεθνές ενδιαφέρον, ο άτυχος Αιγύπτιος κατά τη διαδικασία ήταν απελπιστικά μόνος, καθώς το κύμα αλληλεγγύης που είχε τότε ξεσηκωθεί χθες μετριόταν σε μια χούφτα ανθρώπους».

Η ιστορία είναι μάλλον γνωστή. Ή για να είμαι πιο ακριβής, θα πρέπει να πω ότι γνωστή είναι η φωτογραφία που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2012 και η οποία έδειχνε έναν κακοποιημένο άνθρωπο χτυπημένο και τυλιγμένο με μια αλυσίδα να κάθεται μπροστά σε ένα δέντρο. Ο Ουαλίντ Τάλεμπ δούλευε σε ένα φούρνο στη Σαλαμίνα, για λίγο πάνω από ένα χρόνο. Πριν τον Ουαλίντ εργάζονταν στο φούρνο συνολικά τέσσερα άτομα, τρεις έψηναν και ένας μπροστά στην εξυπηρέτηση. Ο Ουαλίντ λέει ότι όταν έπιασε δουλειά αυτός, το αφεντικό του, έδιωξε τους άλλους τρεις «μάστορες» (όπως χαρακτηριστικά τους λέει). Από τρεις μισθούς λοιπόν, έδινε πια μόνο έναν κι αυτόν σημαντικό μειωμένο σε σχέση με τους προηγούμενους. Ο Ουαλίντ έμενε σε ένα σπίτι μαζί με άλλους μετανάστες. Αυτοί, επειδή δεν είχαν χαρτιά και φοβόνταν μήπως τους πιάσει η αστυνομία, έδιναν τα λεφτά που μάζευαν να τα κρατάει ο Ουαλίντ μέχρι να τα στείλουν στην οικογένειά τους στην Αίγυπτο ή όπου αλλού. Ο Ουαλίντ τα κράταγε σε μια τσάντα που έπαιρνε μαζί του κάθε πρωί στο φούρνο. Κάποια μέρα, το ποσό που είχε μαζευτεί στην τσάντα – χωρισμένο σε φακέλους με το όνομα του κάθε μετανάστη – είχε φτάσει στα 12.000. Επειδή ακριβώς το ποσό ήταν μεγάλο, ο Ουαλίντ για να αισθάνεται πιο ασφαλής, είπε στο αφεντικό του για την τσάντα. Του είπε ότι έχει μέσα τόσα χρήματα και ότι την έχει μαζί στο δωμάτιο του μαγαζιού που δούλευε. Σημειώνω ότι τις ίδιες μέρες ο Ουαλίντ είχε ζητήσει από τον ιδιοκτήτη του φούρνου να πληρωθεί, γιατί του οφείλονταν δεδουλευμένα δύο μηνών.

 

2

 

Ο Ουαλίντ μου λέει ότι το μεσημέρι, λίγο πριν κλείσει το μαγαζί, το αφεντικό του μπήκε στο πίσω μέρος του καταστήματος εκεί που είναι ο φούρνος και τα μηχανήματα, εκεί που δηλαδή δούλευε ο Ουαλίντ. Τον ρώτησε κάτι για τα λεφτά που ζητάει ο Ουαλίντ. Μετά τον χτύπησε. Ύστερα ήρθαν κι άλλοι στο δωμάτιο (ο γιος του αφεντικού κι άλλοι δύο), οι οποίοι συμμετείχαν στο ξύλο. Ο Ουαλίντ μου περιγράφει ότι το αφεντικό του πήρε την τσάντα με τα λεφτά και αφού τον χτύπησαν, τον έδεσαν με αλυσίδες χειροπόδαρα, έφεραν ένα φορτηγάκι και το πάρκαραν στην είσοδο του μαγαζιού. Αφού σιγουρεύτηκαν ότι δεν περνούσε κανείς, τον έβαλαν στο φορτηγάκι. Τον πήγαν σ’ ένα στάβλο και τον έδεσαν. Τον βασάνισαν. Ο ίδιος έκλαιγε και τους παρακαλούσε να ξεσφίξουν την αλυσίδα, γιατί δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Φεύγοντας κάποια στιγμή, ο γιος του ιδιοκτήτη, του είπε ότι θα πάει να φέρει όπλο, θα τον σκοτώσουν και θα τον πετάξουν στη θάλασσα. Όταν έφυγαν από το στάβλο, ο Ουαλίντ κατάφερε να δραπετεύσει, σπάζοντας την αλυσίδα που τον κράταγε δεμένο στο ξύλο, με μια πέτρα. Χωρίς να βλέπει καλά και με τις αλυσίδες ακόμη πάνω του, έτρεξε μέσα από χωράφια, μέχρι που κατέρρευσε μπροστά σ’ αυτό το δέντρο που είδαμε όλοι στη φωτογραφία.

Τον βρήκε ένας άνθρωπος, πήγαν στην αστυνομία. Τα κατήγγειλε όλα. Η αστυνομία τον άκουσε και τον κράτησε εκεί. Έμεινε ματωμένος, πρησμένος, με σκισμένο κεφάλι, χτυπημένο πόδι και το αριστερό του μάτι σε κακό χάλι για τρεις μέρες στο κρατητήριο. Δεν είχε χαρτιά βλέπεις. Αμέσως μετά μεταφέρθηκε στο αλλοδαπών. Μετά από 5 μέρες τον πήγαν επιτέλους στο νοσοκομείο.

Όχι δεν πρόκειται για ταινία με θέμα το Mississippi  του 1930. Μιλάμε για τη Σαλαμίνα και την Ελλάδα του 2012. Στο αφεντικό του Ουαλίντ απαγγέλθηκαν κατηγορίες για αρπαγή, ληστεία, απρόκλητη σωματική βλάβη, προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας και απασχόληση αλλοδαπού χωρίς άδεια παραμονής. Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, έχουν υπάρξει ήδη τέσσερις αναβολές στην υπόθεση, η τελευταία επειδή δεν υπήρχε διερμηνέας.

Όσο ακραία κι αν είναι η υπόθεση (είναι όμως στ’ αλήθεια; Ας θυμηθούμε και τη Μανωλάδα) δεν θα πρέπει να ειδωθεί ως μια μεμονωμένη περίπτωση. Ο βασανισμός του Αιγύπτιου εργάτη Ουαλίντ Τάλεμπ έχει πολλές προεκτάσεις και συγκεκριμένο υπόβαθρο. Ο Ουαλίντ περιγράφει ότι κάποια Σάββατα ή Κυριακές, πριν από μοιράσματα της Χρυσής Αυγής, το αφεντικό του έλεγε να ετοιμάσει τυρόπιτες τις οποίες μοίραζε στον πλαϊνό δρόμο του φούρνου στα μέλη της οργάνωσης. Τότε δεν ήξερα τι είναι αυτές οι μπλούζες, λέει.

 

1

 

Ο Ουαλίντ λοιπόν είναι το ξένο παράνομο φτηνό εργατικό δυναμικό. Είναι ταυτόχρονα και ο απλήρωτος εργάτης που όταν ζητάει τα δεδουλευμένα του, συναντάει τη γροθιά και το ξύλο. Είναι ο ανώνυμος μετανάστης που πληρώνει στην πράξη και πολύ ακριβά τον ελληνικό φασισμό που επανέκαμψε δριμύτερος τα τελευταία χρόνια. Είναι ο ξένος εργάτης που δουλεύει για τρεις και πληρώνεται λιγότερο απ’ τον έναν. Είναι ο ξένος που πρησμένος και ματωμένος φτάνει στην αστυνομία κι αυτή τον στέλνει όχι στο γιατρό, αλλά στο κελί. Είναι ο μόνος του, που δέχεται απειλές και τραμπουκισμούς και η τριγύρω κοινωνία σωπαίνει, ενώ το κίνημα (κι εγώ μαζί) γράφει ποστ.

Από το Νοέμβριο του 2012  ο Ουαλίντ Τάλεμπ δεν έχει καταφέρει να δουλέψει. Προσπάθησε να δουλέψει σε οικοδομικές εργασίες, αλλά δεν μπορούσε. Έβαφε, αλλά μόλις σήκωνε τα μάτια να κοιτάξει ψηλά, ζαλιζόταν. Εντωμεταξύ καταγγέλλει ότι οι απειλές και οι τραμπουκισμοί συνεχίζονται. Μου λέει, ότι προχθές Δευτέρα, το πρώην αφεντικό του τον πέτυχε σ’ ένα βενζινάδικο. Του φώναζε ότι θα τον σκοτώσει. «Δεν φοβάμαι (γενικά) γιατί έχω κόσμο μαζί μου, αλλά όταν μου φώναζε αυτός χωρίς οι άλλοι να κάνουν τίποτα, φοβάμαι». Ο κόσμος που ήταν εκεί δεν μίλησε. Όταν έφυγε μόνο ο φούρναρης, του είπαν δυο λόγια. Εμείς είμαστε εδώ μη φοβάσαι. Ο Ουαλίντ μου λέει ότι μετά απ’ όλα αυτά, βλέπει (και του λένε) ότι η δουλειά στο φούρνο έχει πέσει. Ίσως είναι κάτι κι αυτό. Αν η ντόπια κοινωνία δεν μιλάει και δεν παρεμβαίνει, τότε ίσως μια ελάχιστη απάντηση είναι σε αυτό το πεδίο, στο οποίο ο κόσμος μας μπορεί να συνεννοηθεί. Στο οικονομικό.

Σήμερα ο 32χρονος Ουαλίντ μου λέει ότι θα ήθελε να μείνει στην Ελλάδα. Να φέρει τη γυναίκα του και τα τρία παιδιά τους και να ζήσουν εδώ. Εξακολουθεί να ζαλίζεται μόλις σηκώσει λίγο το βλέμμα. Έχει πρόβλημα με το ένα πόδι και με το αναπνευστικό του. Βλέπει μια φορά τη βδομάδα γιατρό και ψυχολόγο. Ο φόβος είναι ένας πολύ ζόρικος κι επίμονος εχθρός. Ψυχολογικά είναι σε πολύ εύθραυστη κατάσταση, όπως άλλωστε είναι λογικό. Τον βοηθάνε κάποιοι άνθρωποι μεμονωμένοι, για το κίνημα καλύτερα να μη μιλήσουμε. Λέμε να τον κεράσουμε ένα φαΐ, αλλά, είπαμε, ντρέπεται, κάθε φορά που του απευθύνω το λόγο διακόπτει και τις ελάχιστες πιρουνιές του. Δεν θέλει, λέει, λεφτά απ’ το πρώην αφεντικό του. Μόνο όσα πήρε απ’ την τσάντα (τα μισά περίπου επέστρεψε, τα άλλα όχι) για να τα δώσει πίσω στους υπόλοιπους.

Προσπαθώ να τον καταλάβω, είναι αδύνατον. Έχει περάσει από μια κόλαση που δεν μπορεί να συλλάβει το μυαλό μου. Κάνουμε τη γνωστή εξωτική συζήτηση για τα φαγητά. Φαλάφελ (που φτιάχνει για τον αδερφό του τα πρωινά) και ful. Λέει τι ωραίο ψωμί έφτιαχνε. Τυρόπιτες και μπουγάτσες. Λέει για την Αλεξάνδρεια, απ’ όπου ήρθε. Είναι πολύ ωραία. Μιλάει καλά ελληνικά, αλλά τα επίθετα που χρησιμοποιεί είναι περιορισμένα.«Πολύ ωραίο το ful, πολύ ωραίο η Αλεξάνδρεια». Αλλά ο τρόπος που μιλάει υπερνικά τη χρήση του ίδιου επιθέτου. Η φάτσα του, ολόκληρη ένα χαμόγελο, ο τρόπος που κουνάει τα χέρια. Χαίρεται όλος απ’ την κορυφή ως τα νύχια και ίσως για λίγο να ξεχνιέται. Δεν ξέρω, δηλαδή ελπίζω.

Ο Ουαλίντ Τάλεμπ είναι 32 χρονών. Βρίσκεται στην Ελλάδα τέσσερα χρόνια. Δούλεψε, τον λήστεψαν (με χίλιους δύο τρόπους) και τον βασάνισαν. Παραμένει, εν πολλοίς, σχεδόν μόνος. Ο Ουαλίντ Τάλεμπ δεν είναι ο Ουαλίντ Τάλεμπ. Είναι και ο νεκρός Μοχάμεντ Καμαρά που πέθανε στο ΑΤ Κηφισίας και δεν βρίσκονται τα χρήματα για την ταφή του. Είναι και ο ανώνυμος εργάτης που τρέχει και πίσω απ’ αυτόν τρέχουν οι σφαίρες της Μανωλάδας. Είναι και ο ανώνυμος μετανάστης που ξεφτιλίζει ο αστυνομικός έλεγχος στην Γ’ Σεπτεμβρίου. Είναι όλοι οι έγκλειστοι στην Αμυγδαλέζα.

Η ιστορία του είναι η ιστορία των χρόνων μας, η ιστορία της Ελλάδας. Είναι όλη μας η αδράνεια, η αδιαφορία, η απάθεια, ο κυνισμός και η κατρακύλα προς τον φασισμό.

***

+ ένα σχόλιο για τον Ουαλίντ και για μας.

Εμείς πρέπει να κοιτάμε κάτω

Από τη Μαριάννα ΡουμελιώτηΟυαλίντ είναι από την Αίγυπτο. Έχουμε την ίδια ηλικία πάνω κάτω. Εργαζόταν στη Σαλαμίνα κάνα χρόνο. Όταν πήγε να ζητήσει τα λεφτά που του χρωστούσαν, τον χτύπησαν και τον έβρισαν και τον εξευτέλισαν. Για ώρες. Τον έδεσαν και τον βασάνιζαν. Για ώρες. Ο ιδιοκτήτης του φούρνου, ο γιος του, ένας άλλος μετανάστης από την Αλβανία και ένας φίλος της οικογένειας.

(Στα Αμπελάκια είχαμε αφήσει τον Ουαλίντ μόνο)

Από τότε προσπαθεί να φέρει τη ζωή του στα ίσια της. Προσπαθεί να επανέλθει σωματικά μπας και βρει κανά μεροκάματο. «Όταν κοιτάζω πάνω, κάτι το μάτι μου και μετά όλα μαύρα» θυμάμαι να λέει. Από κείνη την καταραμένη μέρα προσπαθεί να τελειώσει με τις δίκες. Προσπαθεί να αποδοθεί η δικαιοσύνη. Η δική του έχει πάρει τέσσερις αναβολές. Τέσσερις.

(Συνεχίσαμε να τον αφήνουμε μόνο)

Ο φούρναρης κυκλοφορεί στους δρόμους της Σαλαμίνας και απειλεί τον Ουαλίντ όπου τον βλέπει. Του κάνει νοήματα, του φωνάζει πως θα τον σκοτώσει. Ο νταής, ο φασίστας που ακόμα και στο δικαστήριο έχει το θράσος να πουλάει μαγκιά.

(Έπρεπε να ήμασταν όλοι εκεί, όλες εκείνες τις φορές)

Την πρώτη φορά που γνώρισα τον Ουαλίντ ήθελα να του ζητήσω συγνώμη. Ήθελα να πέσω στα πόδια του και να του ζητήσω συγνώμη. Συγνώμη που υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, συγνώμη που σε αφήσαμε μόνο σου ως τώρα. Ο Ουαλίντ δε σε κοιτάει εύκολα στα μάτια, συνήθως κοιτάει κάτω. Εμείς πρέπει να κοιτάμε κάτω, σκέφτομαι κάθε φορά που το παρατηρώ.

***

Και αυτό κάπου εδώ σταματάει. Ο Ουαλίντ δεν πρέπει και δε θα είναι μόνος πια. Ο Ουαλίντ έχει εμάς, πρέπει να έχει εμάς. Την Τρίτη 10 Μαρτίου στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιά ο Ουαλίντ πρέπει να έχει όλους εμάς.

 

 

+ η σελίδα στο facebook Αλληλεγγύη στον Ουαλίντ Τάλεμπ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ,δρασειΣ,Εκδικητικές απολύσεις,εργατικες ειδησεις &νεα,εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ,εργοδοτική τρομοκρατία,ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ,Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών

Νέα κινητοποιηση στην QCS, Τετάρτη 04/03, CS, στις 5:00 μμ, Πατησίων 48

Σχολιάστε

Η αδιαλλαξία της εργοδοσίας στο «κάτεργο» QCS IKE (Quality Call Sales) δε θα μείνει αναπάντητη!
Τετάρτη 04/03, όλοι στα γραφεία της QCS, στις 5:00 μμ, Πατησίων 48
Πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 27/02, παρέμβαση στην εταιρεία QCS IKEαπό το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών για την απόλυση δύο συναδέλφων. Οι εργοδότες φάνηκαν αδιάλλακτοι, δηλώνοντας μάλιστα ότι «προτιμούν να κλείσει η εταιρεία, παρά να επαναπροσλάβουν τους «αντιπαραγωγικούς» συναδέλφους»!

Η πραγματικότητα είναι ότι στην συγκεκριμένη εταιρία οι συνθήκες εργασίας είναι αυτές ενός σύγχρονου κάτεργου. 4 ώρες εργασία, 400 κλήσεις ημερισίως, για 250 ευρώ μηνιαίο μισθό. Με τέτοιους μισθούς ψίχουλα, με διαρκείς απειλές και πίεση σχετικά με την παραγωγικότητα των συναδέλφων, με παρακολούθηση των εργαζομένων με κάμερες προκειμένου να διασφαλίζεται η εντατικοποίηση της εργασίας.

Πριν ακριβώς ένα μήνα η εργοδοσία είχε απολύσει πάλι τον συνάδελφο Κ.Φ., αλλά έπειτα από κινητοποίηση που πραγματοποιήθηκε αναγκάστηκε να τον επαναπροσλάβει. Όμως η εργοδοσία δεν «ξεχνά». Πριν καλά-καλά περάσει ένας μήνας, σε μια επίδειξη στυγνής εκδικητικής πρακτικής, προχώρησε στην απόλυση του συναδέλφου.
Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να σταματήσει των αγώνα μέχρι την επαναπρόσληψη των απολυμένων συναδέλφων μας. Καταγγέλλουμε την εταιρεία QCS IKE για τις συνθήκες γαλέρας που έχει επιβάλλει, για την τρομοκρατία και την αυθαιρεσία απέναντι στους εργαζόμενους.

Καμία απειλή, καμία απόλυση να μην μείνει αναπάντητη. Και δεν θα μείνει! Αύριο όλοι στα γραφεία της QCS, να σπάσουμε τον τσαμπουκά στα αφεντικά!

Απαιτούμε την άμεση επαναπρόσληψη των συναδέλφων!

Κανένας εργαζόμενος μόνος του, με συλλογικούς αγώνες σπάμε την εργοδοτική τρομοκρατία.

 

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών

εργατικα,εργατικες ειδησεις &νεα,εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ,εργοδοτική τρομοκρατία,Ταξική Πάλη

για την πουλημένη ομοσπονδία ΟΜΕ ΟΤΕ: OTEPLUS: Όταν οι εργαζόμενοι θέλουν, οι συνδικαλιστές γραφειοκράτες συνωμοτούν και υπονομεύουν

Σχολιάστε

OTEPLUS: Όταν οι εργαζόμενοι θέλουν, οι συνδικαλιστές γραφειοκράτες συνωμοτούν και υπονομεύουν

To χρονικό μιας προδιαγεγραμμένης προδοσίας ολοκληρώθηκε. Η ομοσπονδία ΟΜΕ-ΟΤΕ όχι μόνο δεν δέχθηκε να προκηρύξει απεργία, όπως ζητούσαν με υπογραφές που συνέλεξαν περισσότεροι από 400 εργαζόμενοι στα τηλεφωνικά κέντρα του ΟΤΕ, αλλά αντίθετα τους προέτρεψε να υποκύψουν στους εργοδοτικούς εκβιασμούς, δηλώνοντας οικειοθελή παραίτηση από την ΟΤΕplus στην οποία ανήκουν, ώστε να ενταχθούν στην εταιρία Εvalue με ατομικές συμβάσεις που περιλαμβάνουν επαχθείς όρους. Αυτό δεν ήταν κάτι που προκαλεί έκπληξη καθώς η συνδικαλιστική ηγεσία, ήδη από τον Δεκέμβριο, είχε συμφωνήσει με την διοίκηση του ΟΤΕ για τον αποκλεισμό από τον όμιλο και την αποπομπή των 1000 περίπου εργαζομένων στα call centers.Η αρχή έγινε όταν ξεκίνησε η συζήτηση για την υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης των εργαζομένων του ΟΤΕ και τέθηκε το ζήτημα του καθεστώτος των επινοικιαζόμενων εργαζομένων από θυγατρικές και άλλες  εταιρίες του ομίλου, οι οποίοι κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Διάφορες φήμες που διέρρεαν από διοικητικούς και συνδικαλιστικούς κύκλους ανέφεραν ότι οι 3000 περίπου εργαζόμενοι της ΟΤΕplus θα εντάσσονταν κανονικά στον ΟΤΕ και στην συλλογική σύμβαση εργασίας ή στην χειρότερη θα δημιουργούνταν -ειδικά για τα call centers- μια νέα εταιρία και θα υπέγραφαν νέες συμβάσεις με βελτιωμένους όρους.

Μάλιστα πριν της εκλογές του σωματείου της ΠΑΣΕ-ΟΤΕ (που διεξήχθησαν στις 15 Δεκεμβρίου 2014) οι αρχισυνδικαλιστές, του ενωτικού ψηφοδελτίου των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, διακήρυσσαν σε όλους τους τόνους πως δεν πρόκειται να υπογράψουν την νέα συλλογική σύμβαση εάν δεν συμπεριλαμβάνονται σε αυτή και δεν εντάσσονται πλήρως στον ΟΤΕ όλοι οι εργαζόμενοι της ΟΤΕplus, μηδενός εξαιρουμένου. Αυτό δεν τους εμπόδισε λίγες μέρες αργότερα -και αφού κατέλαβαν την πλειοψηφία του σωματείου- να ξεπουλήσουν τους συναδέλφους τους και να συνυπογράψουν την νέα συλλογική σύμβαση που άφηνε απ’ έξω τους σχεδόν 1000εργαζομένος των τηλεφωνικών κέντρων.

Τους επόμενους 2μήνες τόσο η ΠΑΣΕ-ΟΤΕ όσο και ολόκληρη η ομοσπονδία, επιχείρησε να ρίξει ουσιαστικά στάχτη στα μάτια των εργαζόμενων, αποκρύπτοντας τους ουσιαστικά το περιεχόμενο τόσο της συμφωνίας όσο και των διαπραγματεύσεων που υποτίθεται έκανε με την διοίκηση, αφήνοντας με έντεχνο τρόπο να διαρρέουν μόνο ασαφείς πληροφορίες περί βελτιωμένης σε σχέση με πριν σύμβασης, σε μία νέα εταιρία και με αύξηση των αποδοχών, με μόνο σκοπό να αποπροσανατολίζει τους εργαζόμενους και να μην αντιδρούν. Η πραγματικότητα αποκαλύφθηκε όμως την προηγούμενη εβδομάδα όταν με τελεσίγραφό της η διοίκηση του ΟΤΕ/ Deutsche Telecom απαίτησε από τους εργαζόμενους να υπογράψουν νέες ατομικές συμβάσεις όχι με τον ΟΤΕ ή με κάποια νέα όπως διακήρυσσαν εταιρία, αλλά με την εταιρία ΕValue που είναι γνωστή για το ακόμη πιο επισφαλές και εντατικοποιημένο περιβάλλον εργασίας που προσφέρει, σε σχέση ακόμη και με την ήδη εντατικοποιημένη ΟΤΕplus (για περισσότερα δείτε την προηγούμενη ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας ΑΚΑΕ με ημερομηνία 23/02/2015: http://kentroagona-ergaton.blogspot.gr/2015/02/plus-e-value.html ).

Οι εργαζόμενοι έστω και την ύστατη ώρα αποφάσισαν να αντιδράσουν, να οργανώσουν κινητοποιήσεις και συνελεύσεις και να απαιτήσουν να προκηρυχθούν 24ώρες επαναλαμβανόμενες απεργίες έως ότου αποσυρθεί η απαράδεκτη σύμβαση και ενταχθούν στον ΟΤΕ και στην συλλογική σύμβαση εργασίας, με αξιοπρεπείς όρους εργασίας, όπως όλοι οι υπόλοιποι συνάδελφοι τους. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία όμως όχι μόνο δεν τους υποστήριξε αφήνοντας τις κινητοποιήσεις τους χωρίς νομική κάλυψη, αλλά προσπάθησε με κάθε μέσο να κάμψει την αγωνιστική τους διάθεση. Στην Αθήνα υπήρξαν καταγγελίες ότι συνδικαλιστές προέτρεψαν εργαζόμενους να υπογράψουν την νέα σύμβαση με αντάλλαγμα καλύτερους όρους δουλειάς (πχ οι 4ωροι να μετατραπούν σε 6ώροι), ενώ στην Πάτρα ο πρόεδρος του ΠΑΣΕ-ΟΤΕ της περιοχής Στεφανόπουλος στράφηκε κατά όσων υπέγραψαν το κείμενο συλλογής υπογραφών για την απεργία και έμμεσα τους απείλησε πως με αυτά που κάνουν θα χάσουν την δουλειά τους.

Με όλα αυτά δεν μπορεί να κάνει καμία εντύπωση η ανακοίνωση που εξέδωσε η ΟΜΕ-ΟΤΕ με ημερομηνία 25/2 η οποία αναφέρει πως: “έκανε προσπάθεια να ελαχιστοποιήσει τους όποιους αρνητικούς όρους της Ατομικής Σύμβασης και αυτό σε ένα μεγάλο βαθμό πιστεύουμε, ότι το πέτυχε. ΄Ετσι μετά από τις τελευταίες διευκρινίσεις και δεσμεύσεις, θεωρεί ότι οι λόγοι της μη υπογραφής, έχουν αρθεί.”  αποτυπώνοντας ως δήθεν διαπραγματευτική της επιτυχία την πλήρη ταύτιση της με τις εργοδοτικές επιβολές. Στην ανακοίνωση μάλιστα επιχειρεί να καθησυχάσει με ψέματα, για ακόμη μία φορά τους εργαζόμενους, αφού υπόσχεται πως θα προβεί σε νέες διαπραγματεύσεις για όλα τα άλυτα ζητήματα εντός 6μήνου, όταν φυσικά δεν θα έχει κανένα διαπραγματευτικό δικαίωμα μιας και οι εργαζόμενοι της ΕValue δεν εντάσσονται στα σωματεία του ΟΤΕ.

Σε αυτές τις συνθήκες κρίσης, ανεργίας και κοινωνικής ανασφάλειας και προδομένοι από τα συνδικαλιστικά τους όργανα, είναι φυσιολογικό οι περισσότεροι εργαζόμενοι να υποκύψουν και να υπογράψουν τις νέες συμβάσεις (να σημειώσουμε ότι η διοίκηση αρνείται να κάνει δεκτές όσες συμβάσεις φέρουν μαζί με την υπογραφή, υποσημείωση με την επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος του υπογράφοντα). Δεν θα πρέπει όμως η απογοήτευση από την προδοσία να κάμψει το αγωνιστικό πνεύμα που γεννήθηκε αυτές τις ημέρες. Θα πρέπει να συνεχίσουν να διεκδικούν τα δικαιώματα τους, αποβάλλοντας τους γραφειοκράτες και τις πρακτικές τους, σε μία νέα αυτοργανωμένη βάση.

Η Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών βρέθηκε εξαρχής στο πλευρό των εργαζομένων στηρίζοντας τα δίκαια αιτήματα τους. Για εμάς ο αγώνας τους δεν αφορά μόνο τους ίδιους  αλλά είναι πολύ σημαντικός για ολόκληρη την εργατική τάξη, καθώς ότι συμβαίνει σε έναν εταιρικό κολοσσό όπως ο ΟΤΕ έχει επιπτώσεις σε ολόκληρο το εργασιακό περιβάλλον της χώρας. Παράλληλα η επιλογή της διοίκησης της Γερμανικής Deutsche Telecom να επιβάλλει αυτή την περίοδο στους εργαζόμενους της μία σύμβαση που αποτελεί αποτύπωση όλης της πολιτικής των μνημονίων απέναντι στην εργατική τάξη, μόνο τυχαία δεν είναι και γι αυτό θεωρούμε υπόλογη και τη Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ καθώς ακόμη και σήμερα το 11% του ΟΤΕ ανήκει στο κράτος.

Εμείς θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε την πλήρη ένταξη στον ΟΤΕ και στην συλλογική σύμβαση εργασίας όλων όσων εργάζονται στην εταιρία μέσω θυγατρικών ή μέσω καθεστώτος επινοικίασης,  χωρίς μισθολογικές ή άλλου τύπου διακρίσεις, με αυξήσεις των μισθών, την κατάργηση των ατομικών συμβάσεων και των εργολαβιών και την άμεση επανεθνικοποίηση του ΟΤΕ, χωρίς καμιά αποζημίωση στην DEUTSCHE TELECOM, κάτω από τον έλεγχο των εργαζομένων, ώστε να μπορέσουν οι εργαζόμενοι να σκίσουν τα μνημόνια και να πάρουν οι ίδιοι τον έλεγχο όχι μόνο στον ΟΤΕ αλλά σε κάθε χώρο δουλειάς και σε ολόκληρη την κοινωνία.

Η πρωτοβουλία ΑΚΑΕ θα επανέλθει άμεσα για μια διεξοδική συζήτηση με τους εργαζόμενους και εργαζόμενες προκειμένου να χτιστεί ένα πλατύ εργατικό μέτωπο άμεσης υπεράσπισης των εργασιακών τους συμφερόντων που συμπίπτουν με τα συμφέροντα ολόκληρης της εργατικής τάξης και ειδικότερα της νέας μορφωμένης γενιάς.

Πρωτοβουλία για ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ ΕΡΓΑΤΩΝ
kentroagona-ergaton.blogspot.gr           

prolet connect,Αναλύσεις,Αντιπληροφόρηση,Απόψεις-γνώμες-αναλύσεις,εκλογές,Κοινωνία,Κυριακάτικη αργία,Πολιτική ανάλυση

Η ελπίδα έρχεται μόνο με την ταξική πάλη

Σχολιάστε

25 Ιανουαρίου. Μία μέρα ιστορική, κατά πολλούς. Ο κόσμος με την ψήφο του καταδικάζει τα «μνημονιακά» κόμματα, αποφασίζει να στηρίξει τις ελπίδες του σε κάτι διαφορετικό και νέο και να στραφεί πρώτη φορά «αριστερά»…

Τα τελευταία χρόνια, πολλές χώρες τις Ε.Ε ήρθαν αντιμέτωπες με το σκληρό πρόσωπο του καπιταλισμού. Λιτότητα, φτώχεια, ανεργία, έλλειψη παροχών υγείας και παιδείας, καταστολή εργατικών αγώνων. Και όσο ο καπιταλισμός σαπίζει και ο κόσμος απελπίζεται καταλαβαίνουμε απόλυτα το τυράκι που θα μας πετούσε η τάξη τους. Η εργατική τάξη δεν έχει να περιμένει τίποτα από μια «νέα» σοσιαλδημοκρατία που θα φέρει τα πράγματα στα νεοφιλελεύθερα μέτρα της.

Το πρόγραμμα που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ στην Δ.Ε.Θ. είχε απ’ όλα.  Δωρεάν ρεύμα σε 300.000 νοικοκυριά κάτω από το όριο της φτώχειας, πρόγραμμα επιδότησης διατροφής με κουπόνια σίτισης σε 300.000 άπορες οικογένειες, δωρεάν ιατρική περίθαλψη για όλους και δραστική μείωση συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη, πρόγραμμα εξασφάλισης στέγης, στήριξη χαμηλοσυνταξιούχων,  ειδική κάρτα μετακίνησης με τα μαζικά μέσα μεταφοράς, κατάργηση της εξίσωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, επαναφορά αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ για όλους, επαναφορά κατώτατου μισθού. Όλα αυτά ήταν αρκετά για να πεισθεί ο κόσμος, να νιώσει ότι μπορεί κάπου να στηριχθεί, ότι θα πάρει μια ανάσα. Και έτσι λοιπόν ο κόσμος αποφασίζει να ταχθεί υπέρ της «αριστερής κυβέρνησης», και χωρίς να δείξει εμπιστοσύνη στην ταξική του δύναμη, επιλέγει να την στηρίξει. Κάπως έτσι θα φτάσουμε στην νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι συμβολικές πράξεις της νέας αυτής κυβέρνησης, οι οποίες δεν είναι τίποτα περισσότερο από λαϊκισμοί, δεν άργησαν να έρθουν… Η παρουσία του νέου πρωθυπουργού μετά την ορκωμοσία του στην Καισαριανή για να «τιμήσει» τους 200 πεσόντες κομμουνιστές μόνο αηδία μπορεί να μας προκαλέσει. Τα ιδανικά των ανθρώπων εκείνων, η στάση τους μπροστά στα όπλα των εκμεταλλευτών, ο Αγώνας τους ενάντια στους ιμπεριαλιστές δεν θα τιμηθεί με τα στεφάνια της σοσιαλδημοκρατίας.

Στη συνέχεια καταργεί την σιδερόφραχτη βουλή των δεξιών, που είναι το λιγότερο κακό μπροστά στην σιδεροδέσμια ζωή των εργατών και εργατριών, εξαφανίζει δια μαγείας τους μπάτσους από τις διαδηλώσεις και από την περιοχή των Εξαρχείων, ενώ παράλληλα ο νέος υπουργός δημοσίας τάξης, Πανούσης, δηλώνει:

«Πρέπει να υπάρξει μια πολιτική λύση στο ζήτημα της σχεδόν 40ετούς παρουσίας των πολυπληθών αναρχικών ομάδων και των υποστηρικτών της επαναστατικής βίας που πολλές φορές προχωρούν σε επεισόδια ή τροφοδοτούν τις ένοπλες οργανώσεις».

Πρώτος στόχος της κυβέρνησης προεκλογικά ήταν η αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ. Τώρα ο πρώτος αυτός στόχος έγινε σταδιακή αύξηση από το 2016, που ταυτόχρονα θα φέρει και δωράκια σε επιχειρηματίες όπως φορολογικές ελαφρύνσεις και ρυθμίσεις χρεών.

«Η ακραία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου κορυφώνει την βάρβαρη επίθεσή της ενάντια στον κόσμο της εργασίας, ισοπεδώνοντας και τα τελευταία υπολείμματα των εργασιακών δικαιωμάτων.

Με το τελευταίο πολυνομοσχέδιο-μνημόνιο καθιερώνεται μεταξύ πολλών άλλων η Κυριακάτικη λειτουργία όλων των καταστημάτων στις τουριστικές περιοχές όλες τις Κυριακές του χρόνου, δρομολογώντας την πλήρη κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας σε όλες τις περιοχές της χώρας.

Απέναντι σε αυτήν την πολιτική που εξυπηρετεί αποκλειστικά τις πολυεθνικές αλυσίδες και τα πολυκαταστήματα, καταργώντας την κυριακάτικη αργία είμαστε οργισμένοι και αποφασισμένοι. Αποφασισμένοι να αντισταθούμε και να αντεπιτεθούμε μέχρι την νίκη. Οι αγώνες των εργαζομένων θα καταργήσουν αυτές τις αντεργατικές ρυθμίσεις και θα ανοίξουν τον δρόμο για την προοδευτική ανατροπή!

ΔΕΝ ΜΑΣ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΨΩΝΙΣΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ

ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ!»

Ανακοίνωση του τμήματος εργατικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ 11/4/2014

Αυτή ήταν η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ για την κυριακάτικη αργία σχεδόν ένα χρόνο πριν. Ένα χρόνο μετά, ο υπουργός Σταθάκης ανακοινώνει ότι η κυριακάτικη αργία θα διατηρηθεί μεν, αλλά με εξαίρεση τις τουριστικές περιοχές όπου το ωράριο θα αποφασίζεται από την τοπική κοινωνία, τον τοπικό εμπορικό σύλλογο και την περιφέρεια. Μετά από συνάντηση του με τα σωματεία εμπορίου και αυτοαπασχολουμένων (26/2),  δήλωσε ότι θα εισηγηθεί στην βουλή το άνοιγμα των καταστημάτων 5 Κυριακές τον χρόνο αντί για 7,  υποστηρίζοντας πως με την πρόταση αυτή συμφωνούν και οι εργοδοτικοί φορείς του εμπορίου (!)

«Το λέω με όλη τη δύναμη της φωνής μου ότι η χώρα πράγματι είναι μια χώρα που ανήκει στο δυτικό πλαίσιο, ανήκει στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται»…

Αλέξης Τσίπρας λίγο πριν τις ευρωεκλογές του Μάη του 2014

«Μας δεσμεύουν οι κανόνες της ΕΕ, θα τους σεβαστούμε, αλλά θα παλέψουμε να τους αλλάξουμε» (… ) Εγγυόμαστε φρένο στις θυσίες χωρίς αποτέλεσμα που έκαναν οι Έλληνες, αλλά εγγυόμαστε και την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας».

Αλέξης Τσίπρας μετά την εκλογή του, ομιλία στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ

Στο μόνο λοιπόν που έμεινε σταθερός ο Τσίπρας πριν και μετά την εκλογή του ήταν σε ότι αφορά την Ε.Ε. Σεβόμενος τους κανόνες της Ε.Ε. θα καταφέρει να κάνει πιο φιλολαϊκή την τακτική των ευρωπαίων κατά τα λεγόμενα του, και τονίζει ότι ο λαός δεν θα υποστεί άλλες θυσίες χωρίς αποτέλεσμα. Όμως όλες οι θυσίες που γίνονται για την κερδοφορία του κεφαλαίου και την ενίσχυση των μονοπωλίων είναι θυσίες χωρίς αποτέλεσμα που δεν αφορούν και δεν πρέπει να βαραίνουν κανέναν εργαζόμενο/η, άνεργο/η  της τάξης μας.

Η νέα κυβέρνηση δεν έφερε μαζί της καμία αλλαγή. Ο καπιταλισμός είναι εδώ, οι μηχανισμοί του επίσης και εχθρός αυτών σίγουρα δεν είναι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ και η ατζέντα για την καλύτερη διαπραγμάτευση του.

Βέβαια δεν θα μπορούσαμε να μην σταθούμε στα κινήματα των πλατειών που εξαπλώνονται τόσο γρήγορα σε πρωτεύουσα, επαρχία και εξωτερικό. Πλήθος κόσμου γεμίζει τις πλατείες και μας θυμίζει εικόνες από τους αγανακτισμένους του 2011. Παρατηρείται η ίδια διαταξικότητα, το τερτίπι της «εθνικής ενότητας», η έντονη προβολή από τα ΜΜΕ. Αυτή την φορά ο κόσμος που πλαισιώνει αυτά τα καλέσματα, εσκεμμένα ή άθελα του στηρίζει αυτή την συγκεκριμένη πολιτική της καλύτερης διαπραγμάτευσης του καπιταλιστικού συστήματος. Τότε με το μηδενιστικό σύνθημα «έξω τα κόμματα», τώρα με την ανοιχτή συμπόρευση με την κυβέρνηση, το σίγουρο είναι πως η ταξική πάλη στις πλατείες μένει στην απ έξω.

Η ασυδοσία των αφεντικών παραμένει το ίδιο ωμή. Απολύσεις, εντατικοποίηση της εργασίας, εργατικά «ατυχήματα», απλήρωτες εργατοώρες, μισθοί πείνας, ημιαπασχόληση, προγράμματα voucher και κοινωφελής εργασία. Αυτά είναι που έχει να προσφέρει και η σοσιαλδημοκρατία. Οι εκμεταλλευόμενοι δεν πρέπει να ελπίζουν και να επαναπαύονται στις υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ που το καλύτερο που μπορούν να του προσφέρουν είναι μια «νέα» πλαστή ευμάρεια σε επίπεδα «προ κρίσης» που δεν θα αναιρέσει τίποτα από τα παραπάνω.

 

Η τακτική της ανάθεσης σταυρώνοντας ψηφοδέλτια μαζί και χέρια (και μιλώντας περισσότερο για όσους θέλουν να ανήκουν στο ταξικό κίνημα) θα πρέπει να ανακοπεί από τις δυνάμεις αυτές που αντιλαμβάνονται ιστορικά τον ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας σαν φρενάρισμα στις μαζικές ταξικές διεκδικήσεις της εργατικής τάξης, τις μόνες που μπορούν να λειτουργήσουν θετικά προς το συμφέρον της. Αυτές είναι οι θέσεις που πρέπει να ισχυροποιηθούν στην παρούσα πολιτική κατάσταση. Οι διεκδικήσεις στους χώρους της δουλειάς, η ενίσχυση των σωματείων, η οργάνωση από τα κάτω είναι τακτικές που μπορούν να φέρουν την αληθινή ελπίδα στον εργατόκοσμο.

http://proletconnect.blogspot.gr/2015/03/blog-post_4.html