Σύλλογος μας θα συμμετέχει στη συγκέντρωση και πορεία αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής κατά της εξόρυξης χρυσού τηνΠέμπτη 16/4, 6μμ, στα Προπύλαια

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | https://bookworker.wordpress.com

[παλιότερη σχετική ανακοίνωση του Συλλόγου μας
και συμμετοχή σε σχετική διαδήλωση πριν από 2 χρόνια]

Το αμερικάνικο πλαστικό όνειρο ξέφτισε. Αυτό θα μπορούσε να είναι το σύνθημα χιλιάδων εργαζομένων στις αλυσίδες γρήγορου φαγητού στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ενώ αγωνίζονται για να αυξήσουν τον κατώτατο μισθό. 

{Ο κατώτατος ομοσπονδιακός μισθός στις ΗΠΑ είναι 7,25 δολάρια την ώρα}

Για το λόγο αυτό, οι εργαζόμενοι από τα McDonald’s, τη Walmart, τα Burger King, τα KFC, τα Wendy’s, και τα Dunkin’ Donuts, καθώς και οι βρεφονηπιοκόμοι, όσοι παρέχουν υπηρεσίες φροντίδας κατ’ οίκον και άλλοι χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι προχωρούν σε μονοήμερη πανεθνική απεργία/διαδήλωση, από τις μεγαλύτερες εργαζομένων στις ΗΠΑ, με σκοπό να επιτύχουν υψηλότερες αμοιβές, καλύτερες παροχές και το δικαίωμα του συνδικαλισμού.

Συνέχεια ανάγνωσης ΗΠΑ: Aπεργία στα Mc Donald’s. Αντιδρούν στους μισθούς πείνας. →

Σε αλληλεγγύη με την απολυμένη από τον ΑΒ Βασιλόπουλο Ελένη Σ. πετάχτηκαν τρικάκια σε κατάστημα του ΑΒ Βασιλόπουλου στη πόλη της Βέροιας

Ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία

Καμιά ειρήνη με τα αφεντικά

Αλληλεγγύη στην Ελένη Σ.

Λίγο μετά τις 22:00 περίπου 50 άτομα κινήθηκαν στην παλιά πόλη μοιράζοντας κείμενα των 5 εργαζομένων, αλλά και των “Αλληλέγγυων από το χώρο του επισιτισμού” , πετώντας τρικάκια και ενώ παράλληλα γινόταν και αφισοκόλληση. Κατέληξαν στο εν λόγω μεζεδοπωλείο και για μισή ώρα περίπου φώναζαν συνθήματα αλληλεγγύης, ενημέρωναν τους πελάτες και τους διερχόμενους για το ζήτημα. Κάποιοι μάλιστα από τους πελάτες στάθηκαν στο πλευρό των εργαζομένων, αποχωρώντας επιδεικτικά από το κατάστημα. Ο κόσμος τέλος, συνέχισε την αφισοκόλληση και το μοίρασμα κειμένων στην παλιά πόλη των χανίων.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΚΟΥΤΟΥΡΟΥΚΙ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΖΟΜΕΝΟΣ ΜΟΝΟΣ

…συνεχίζεται

τα κείμενα που μοιραζόντουσαν:

το μεζεδοπωλείο “το κουτουρούκι” αλλάζει…
εκτός από μεζέδες και ρακές
σερβίρει και ομηρία εργαζομένων

“Το κουτουρούκι” είναι μία επιχείρηση που χρόνο με το χρόνο αυξάνει το τζίρο της και αυτό το ξέρουμε καλά εμείς οι εργαζόμενοι, αλλά και οι συχνοί πελάτες του, που είδαν την εξέλιξή του. Το ότι σε αυτήν την αύξηση συμβάλαμε τα μέγιστα εμείς οι σκληρά εργαζόμενοι, το γνωρίζουν και οι πέτρες. Παρόλα αυτά, η εργοδότρια προχώρησε τον Νοέμβριο που μας πέρασε σε αιφνίδια διακοπή της λειτουργίας της επιχείρησής της, χωρίς να καταγγείλει τις συμβάσεις εργασίας μας και χωρίς να μας καταβληθούν οι αποζημιώσεις. Όσο για δώρα, επιδόματα, προσαυξήσεις κ.τ.λ., υπήρχε σιγή ιχθύος.
Κατά την διάρκεια της λειτουργίας του καταστήματος, δημιουργήθηκαν δεσμοί αλληλεγγύης και ισότητας μεταξύ των εργαζομένων, και μέσα από συλλογικές διαδικασίες έγιναν μικρές και μεγάλες διεκδικήσεις, από τα πουρμπουάρ και το ίδιο μεροκάματο για όλους, μέχρι το δικαίωμά μας στην απεργία. Στην τελευταία μας συνάντηση, η εργοδότρια δεσμεύτηκε για την επιστροφή όλων μας στην εργασία, κατά την επαναλειτουργία του καταστήματος. Όσο για το δώρο Χριστουγέννων η απάντηση που πήραμε ήταν ότι πάει διακοπές με δανεικά…Κατά την περίοδο που το κατάστημα παρέμεινε κλειστό, επιχειρήθηκε με πολλούς τρόπους η επικοινωνία με την εργοδότρια για να διευκρινιστεί η ημερομηνία επαναλειτουργίας της επιχείρησης, αλλά και για να μας καταβληθούν χρωστούμενα δεδουλευμένων, καθώς κανείς μας δεν δουλεύει από χόμπι, αλλά για να ζήσει. Αυτό δεν κατέστη εφικτό, καθώς η εργοδότρια απέφευγε με κάθε τρόπο την επικοινωνία μαζί μας, ενώ ταυτόχρονα διέρρεε μέσω τρίτων, ότι δεν θα συνεχίσει να μας απασχολεί στην επιχείρηση της. Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, οδηγηθήκαμε για πρώτη φορά στην επιθεώρηση εργασίας, για μία συνάντηση μαζί της με σκοπό την δέσμευσή της για την συνέχιση της απασχόλησής μας στο Κουτουρούκι. Η συνάντηση δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ αφού η ίδια έλειπε. Εντωμεταξύ η εργοδότρια μας και χωρίς προηγουμένως να καταγγείλει τις συμβάσεις εργασίας μας καταβάλλοντας μας ταυτόχρονα και τις νόμιμες αποζημιώσεις μας, προχώρησε στην επαναλειτουργία του καταστήματος με άλλους εργαζόμενους που προσέλαβε στη θέση μας, αφήνοντας μας σε εργασιακή εκκρεμότητα, ενώ ούτε καν συζητά την εξόφληση των οφειλομένων αποδοχών μας. Μετά τη επαναλαμβανόμενη απαξίωση και κοροϊδία της, προσφύγαμε στην επιθεώρηση εργασίας, αυτή τη φορά για καταγγελία, διεκδικώντας όλα τα παρακάτω:

Την συνέχιση της απασχόλησής μας στην επιχείρηση.

Την άμεση εξόφληση των οφειλομένων δώρων εορτών, αδειών, επιδομάτων αδειών, προσαυξήσεων εργασίας Κυριακών, αργιών, νυχτερινής εργασίας και υπερεργασιακής απασχόλησης, καθώς και αποζημίωσης για υπερωριακή απασχόληση.

Η διεκδίκηση των παραπάνω αποτελεί για εμάς ζήτημα αξιοπρέπειας αλλά και επιβίωσης. Δεν αναγνωρίζουμε σε κανένα αφεντικό (εναλλακτικό και μη) να ‘απολύει’ εκδικητικά και καταχρηστικά εργαζόμενους για συνδικαλιστικούς λόγους. Σπάμε τη σιωπή και αντιδρούμε με δεσμούς αλληλεγγύης, μέσα από συλλογικές διαδικασίες για τα αυτονόητα.

 
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΧΡΩΣΤΟΥΜΕΝΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ

ΑΜΕΣΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

Χανιά, Απρίλης 2015

οι 5 εργαζόμενες/οι

ΚΟΥΤΟΥΡΟΥΚΙ: Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΒΕΒΑΙΏΝΕΙ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ

Όσοι από εμάς  εργαζόμαστε στον επισιτισμό ξέρουμε πολύ καλά τι πάει να πει υποτίμηση της εργασίας και υποβάθμιση των ζωών μας. Να σε ρίχνουν συνεχώς στα φράγκα με κάθε τρόπο, να κάνεις απλήρωτες υπερωρίες, αργίες, νυχτερινά, να έχεις μισά ή καθόλου ένσημα, ευέλικτα ωράρια, ανύπαρκτα δώρα και επιδόματα, ακόμη και να σου βάζουν χέρι στα μπουρμπουάρ. Κι από συμπεριφορά άλλο τίποτα. Τις συνθήκες αυτές βιώνουμε όλοι μας, λίγο-πολύ  εδώ και χρόνια. Η ”οικονομική κρίση” ας πούμε, για μας ήρθε νωρίτερα. Τώρα πια τα αφεντικά ρίχνουν  κι άλλο τα μεροκάματα, και σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη επιδομάτων, συντίθεται ένα σκηνικό του στυλ ” τόσα στο χέρι και τίποτε άλλο”. Αυτή είναι η πραγματικότητα στην πόλη των Χανίων το 2015, με τα μεροκάματα σε ορισμένες πιάτσες να αγγίζουν τα 20 ευρώ.

Όλοι το ξέρουν ότι, αν κατά τη διαδικασία της συνέντευξης, αρχίσεις και μιλάς για στοιχειώδη δικαιώματα, επιδόματα κτλ, απλά δε θα προσληφθείς. Πρόκειται για μια εκβιαστική διαδικασία που προσπαθεί με ύπουλους τρόπους να επιβάλλει τη θέληση του εργοδότη ώστε να δίνει όσο λιγότερα γίνεται. Συχνά μας κάνουν ερωτήσεις άσχετες με τη δουλειά όπως πού μένουμε, αν είμαστε  ντόπιοι ή όχι, σκοπούς εγκυμοσύνης ή αν διαθέτουμε μεταφορικό μέσο.
Στην πράξη, δηλαδή, όταν ξεκινάμε να δουλεύουμε σε ένα μαγαζί καλούμαστε να κάνουμε μια ”συμφωνία” με το αφεντικό ή να δεχθούμε τους όρους που αυτός βάζει, μιας και η εργασία δεν αποτελεί για μας κάποιου είδους επιλογή αλλά αναγκαστική συνθήκη για να ζήσουμε. Θα παίρνεις τόσα – θα δουλεύεις τόσο – αυτή είναι η δουλειά. Συμφωνία, η οποία γίνεται πάντα υπό άνισους όρους λόγο της θέσης ισχύος του εργοδότη. Ένα ακόμα φαινόμενο που παρατηρείται, είναι η μερική ή και καθόλου ασφάλιση, με ωρομίσθιο 4 με 5 ευρώ, αφήνοντας έτσι την εντύπωση ότι ”ο εργοδότης πληρώνει καλά” ενώ στην πραγματικότητα εφόσον δεν πληρώνει δώρα, προσαυξήσεις ,άδειες, επιδόματα, νυχτερινά κτλ, το πραγματικό ωρομίσθιο πέφτει στα 2 με 3 ευρώ. Το εργασιακό πρότυπο της εποχής μας, δοκιμάζει τις αντοχές και ανοχές των εργαζομένων τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Συχνή είναι η ανάθεση υπέρογκων και ανέφικτων στόχων οι οποίοι πολλές φορές δημιουργούν ανταγωνισμούς μεταξύ των συναδέλφων.

Καλούμαστε λοιπόν όλοι εμείς που εργαζόμαστε ως σερβιτόροι, μάγειρες, διανομείς, λαντζιέρηδες κλπ να βάλουμε ”πλάτη” στο μαγαζί δουλεύοντας υποτιμημένοι. Οι δικαιολογίες πολλές. Έχει κρίση και το μαγαζί ”δε βγαίνει” (θαρρείς και όταν τα κέρδη ήταν μεγαλύτερα παίρναμε κάποιου είδους μέρισμα). Άλλες φορές επικαλούνται τις φιλικές σχέσεις με τον εργοδότη υποχρεώνοντάς μας συναισθηματικά “να βοηθήσεις το μαγαζί, για να σε βοηθήσει και αυτό”. Με τα αφεντικά δεν έχουμε κοινά συμφέροντα. Αυτοί κερδίζουν πολλά από όλους εμάς που “βγάζουμε” τη δουλειά. Καίγονται για να μη τους χαλάσει η μαγιά. Μας έχουν ανάγκη, ακόμη και αν χρειαστεί να μας δώσουν κατά καιρούς περισσότερα. Γνωρίζουν καλά τον ρόλο τους και μπορούν εύκολα να κλάψουν στον ώμο σου, όταν οι τζίροι τους μειώνονται. Άλλο τόσο εύκολα κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους όταν τα έσοδα τους αυξάνονται κατακόρυφα ,ενώ εσύ εξαντλείσαι δουλεύοντας για δύο.

Η επιχείρηση ”Το Κουτουρούκι” είναι μια ανάλογη περίπτωση η οποία εμφανίζεται με το πρόσωπο του ”καλού αφεντικού” δίνοντας στους εργαζόμενους “το πακέτο”  των 5 ευρώ. Οι εργαζόμενοι, με τον καιρό, είχαν δημιουργήσει δεσμούς αλληλεγγύης και κατανόησης μεταξύ τους, μέσα από κοινές συνελεύσεις και αποφάσεις, ενισχύοντας έτσι τους δεσμούς τους, εξαλείφοντας το φόβο προς το αφεντικό και ξεπερνώντας την υποκριτική συμφωνία της πρόσληψης ζητώντας μέρος των δικαιωμάτων τους. Το ότι στο χώρο του επισιτισμού, μας θεωρούν αναλώσιμους, το απέδειξε ακράδαντα η στάση της εργοδότριας στην εν λόγω επιχείρηση, με την εκδικητική απόλυση σε πέντε εργαζομένους της. Ως εργαζόμενοι στον επισιτισμό θεωρούμε αξιοπρεπή την στάση των 5 εργαζομένων στο «Κουτουρούκι» και δίκαιο τον αγώνα τους.

Αφεντικά και κράτος προσπαθούν να  εγκαταστήσουν μέσα μας και γύρω μας μια εργασιακή συνθήκη ξεκάθαρης βαρβαρότητας. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι εξουσιαστικές δομές οργανώνουν ,ελέγχουν και επιβάλουν την υποταγή κοιμίζοντας και εξαγοράζοντας συνειδήσεις. Ο στόχος τους είναι να δημιουργήσουν άτομα-αντικείμενα χωρίς καν λόγο. Όντα καχύποπτα, ανταγωνιστικά, φοβικά, δουλικά, άβουλα και απομονωμένα .Όντα προβλέψιμα και διαχειρίσιμα για ολική εκμετάλλευση. Να μην τους αφήσουμε. Να εναντιωθούμε στην εγωπάθεια, την υποκρισία και την απληστία των αφεντικών. Ο ρόλος μας εδώ είναι να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν και να μην δεχόμαστε τα μισά νιώθοντας ότι μας κάνουν χάρη. Η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη είναι το όπλο των εργαζομένων απέναντι στην απληστία των αφεντικών. Τα συμφέροντά μας είναι κοινά και οφείλουμε να τα υπερασπιστούμε για τους αγώνες που δόθηκαν και για αυτούς που θα δοθούν. Πλήρης ασφάλιση ,αξιοπρεπή μεροκάματα, ταξική συνείδηση στο χώρο εργασίας είναι μερικά από αυτά.

• ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΧΡΩΣΤΟΥΜΕΝΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ
• ΑΜΕΣΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ
  ΣΤΟ “ΚΟΥΤΟΥΡΟΥΚΙ”
• ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΓΙΑ ΟΤΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ

Αλληλέγγυοι/ες από το χώρο του επισιτισμού.

Σε συγκέντρωση στις 8 το πρωί στην πλατεία Δαβάκη, στο Περιβολάκι στη Νίκαια στις 20 Απρίλη, ημερομηνία έναρξης της δίκης της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο των φυλακών του Κορυδαλλού καλούν: το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Αττικής και Εργαζομένων Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Γάλακτος Τροφίμων και Ποτών, το Συνδικάτο Εργαζομένων Γάλακτος, Τροφίμων και Ποτών, το Σωματείο Εργαζομένων της ΕΒΓΑ, το Σωματείο Εργαζομένων της ΦΑΓΕ, το Σωματείο Εργαζομένων της Tasty, η ΕΛΜΕ Πειραιά, η ΕΛΜΕ Κεφαλονιάς – Ιθάκης, το ΠΕΣ – ΝΑΤ, η Ομοσπονδία Μισθωτών Τύπου και Βιομηχανίας Χάρτου, τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ, «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», ΠΕΕΜΑΓΕΝ, ΠΕΠΡΝ, το σωματείο Εργατοϋπαλλήλων «Pepsico-Ήβη», και τελος, το Σωματείο Επαγγελματιών Οδηγών Αττικής – Βοιωτίας και νήσων Αργοσαρωνικού.

Εδώ και μερικά χρόνια διεξάγεται στην Χαλκιδική ένας κοινωνικός αγώνας ενάντια στη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής από διάφορες εταιρίες εξόρυξης χρυσού οι οποίες μπροστά στα κέρδη τους χρησιμοποιούν κάθε μέσο και είναι διατεθειμένες να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Από την άλλη ένα δυναμικό τοπικό κίνημα που δεν έχει πτοηθεί από τις 300 και πλέον διώξεις και συνεχίζει να παλεύει για τα αυτονόητα, για να ζουν και να δουλεύουν σε μια περιοχή που δεν θα τους σκοτώνει βιολογικά και δεν θα αποτελεί νεκρή γη μέσα σε λίγα χρόνια. Απέναντι τους έχουν από την αρχή την ίδια την Eldorado Gold, το κράτος με κάθε του μορφή, τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του, καθώς και τους εργαζόμενους της εταιρίας.

Οι τελευταίοι λειτουργούν ως τσιράκια των αφεντικών τους αρνούμενοι την ταξική τους θέση που πρέπει πάντα να βρίσκεται ενάντια στους εκμεταλλευτές της εργατικής δύναμης και στους καταστροφείς της ίδιας μας της ζωής. Αυτοπροβάλλονται ως “εργατικός αγώνας” αλλά κανένα εργατικό κίνημα δεν μιλούσε ποτέ μόνο για το δικαίωμα στην εργασία χωρίς όρους και χωρίς το κοινωνικό πλαίσιο που την περιβάλλει. Ο αναρχοσυνδικαλισμός που ως εργαζόμενοι έχουμε επιλέξει να εφαρμόζουμε διατρανώνει πως η εργασία συνοδεύεται από μια ηθική για το σύνολο της ζωής μας και πως οι εργατικές διεκδικήσεις δεν είναι ξεκομμένες από τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Ως εργαζόμενοι ξέρουμε τον ταξικό μας εχθρό, ξέρουμε πως απέναντι μας έχουμε τα αφεντικά (μικρά ή μεγάλα), έχουμε τα τσιράκια τους (έμμισθα ή εθελοντικά) καθώς και τους υπερασπιστές τους (κυβερνήσεις και αστυνομίες).

Αντίστοιχα οι αγώνες ενάντια στην καταστροφή της φύσης οφείλουν να εναντιώνονται στον ίδιο τον καπιταλισμό (και την ιδεολογία της ανάπτυξης) που γεννά αυτή τη καταστροφή, στην υποβάθμιση της ζωής και στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Οι κοινωνικοί αγώνες μάχονται ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας και δεν καταφεύγουν σε καμία ανάθεση και αντιπροσώπευση, αντίθετα πρέπει να δικτυώνονται και να ενώνονται με άλλους αγώνες με σκοπό την συνολική δικαίωση.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ, ΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ

ΤΑΞΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΓΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΕλευθεριακΗ ΣυνδικαλιστικΗ Ενωση

Από τη Δευτέρα, 30/3, το κεντρικό κτίριο του ΕΚΠΑ τελεί υπό κατάληψη ως κέντρο αγώνα από συλλογικότητες που δραστηριοποιούνται στο κίνημα για τα δικαιώματα των πολιτικών κρατουμένων και των απεργών πείνας, στοχεύοντας στην κατάργηση των φυλακών τύπου Γ  και την αναδιαμόρφωση του σωφρονιστικού συστήματος στην κατεύθυνση του σεβασμού των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Από την πρώτη στιγμή της κατάληψης αντιταχθήκαμε σε οποιαδήποτε απόπειρα εκκένωσης του κτηρίου της Πρυτανείας από δυνάμεις καταστολής θεωρώντας αυτού του τύπου  τις ενέργειες απαράδεκτες.

Η απόφαση της Πρυτανικής Αρχής να καλέσει την Τετάρτη, 1/4, συγκέντρωση στα Προπύλαια δημιουργεί ανησυχία. Θέλουμε να επισημάνουμε τους κινδύνους που ελλοχεύουν στην πρακτική «συγκέντρωση» – «αντισυγκέντρωση»: μπορεί να δημιουργήσει ένταση και να επιτείνει αδιέξοδα.

Αντίθετα, η νηφαλιότητα, η εντατικοποίηση και συστηματοποίηση του διαλόγου και ο προσανατολισμός στη διευθέτηση του θέματος με πολιτική προσέγγιση μπορούν να αποβούν πιο ασφαλείς και αποτελεσματικοί τρόποι.

Επισημαίνουμε ότι την «κανονικότητα» τη διαταράσσουν τα προβλήματα και όχι εκείνοι που τα αναδεικνύουν.

Σύλλογος Διοικητικού Προσωπικού

Πανεπιστημίου Αθηνών