Στις 28 Ιανουαρίου δημοσιεύσαμε κοινή ανακοίνωση για τις εργασιακές συνθήκες και τις πρακτικές της ΜΚΟ ΕΚΠΟΣΠΟ ΝΟΣΤΟΣ. Η διοίκηση της ΜΚΟ βιάστηκε να απαντήσει, επιχειρώντας να μας δώσει μαθήματα πολιτικής οικονομίας και να δημιουργήσει σύγχυση και εντυπώσεις περί «σκοτεινών συμφερόντων» και «μικρο-πολιτικών παιχνιδιών». Η καλύτερη απάντηση «εκ μέρους μας» ήταν η συνέχιση των διεκδικήσεων των εργαζομένων!
Όσον αφορά στο Δημοτικό Λαχανόκηπο στις Αχαρνές, ο ΝΟΣΤΟΣ ουσιαστικά παραδέχεται στην απαντητική ανακοίνωσή του τη μη υλοποίησή του και την αποδίδει στο συνεργαζόμενο Δήμο. Το αρμόδιο Υπουργείο ενημέρωσε το ΝΟΣΤΟ για τη μη παράταση του προγράμματος στις 30/12/2014, αλλά η ΜΚΟ κατέθεσε ένσταση και ανανέωσε τις συμβάσεις των εργαζομένων. Οι συνθήκες εργασίας όμως δεν βελτιώθηκαν, ενώ οι 40 οικογένειες μακροχρόνια ανέργων μάταια περίμεναν να λάβουν αγροτεμάχιο για να καλλιεργήσουν.
Ταυτόχρονα η ΜΚΟ έπαψε να καταβάλει τη μισθοδοσία ήδη από το Νοέμβριο του 2014, με πρόφαση την καθυστέρηση της αντίστοιχης χρηματοδότησης από το Υπουργείο Εργασίας. Το Μάρτιο οι εργαζόμενοι, έχοντας ξεμείνει από «περίσσευμα καρδιάς», το οποίο ζητά η ΜΚΟ ΝΟΣΤΟΣ από όλους τους εργαζομένους της, ήρθαν σε επαφή με το ΣΒΕΜΚΟ και προσέφυγαν στην Επιθεώρηση Εργασίας. Εκεί η διοίκηση της ΜΚΟ επανέλαβε την πάγια θέση της περί «μη ύπαρξης εργοδοσίας» και «μη δυνατότητας καταβολής των μισθών, εφόσον δεν έχει κέρδος και ιδίους πόρους». Όπως ήταν αναμενόμενο, η Επιθεώρηση Εργασίας δεν συγκινήθηκε από την «αυτοθυσία» της διοίκησης, αλλά αντίθετα επέβαλε καταβολή των δεδουλευμένων πέντε μηνών εντός 15 ημερών.
Η ΕΚΠΟΣΠΟ ΝΟΣΤΟΣ κατέβαλε αρχικά τους δύο μισθούς, αλλά στη συνέχεια –και εφόσον η παράταση του Προγράμματος δεν δόθηκε από το Υπουργείο- με υπόμνημά της στην Επιθεώρηση ισχυρίζεται ότι εάν μπορέσει, θα καταβάλει τους μισθούς το Δεκέμβριο του 2015! Κατά του νόμιμου εκπροσώπου της ΜΚΟ ασκήθηκε ποινική δίωξη, αλλά οι διεκδικήσεις των εργαζομένων δεν σταμάτησαν εκεί. Στις 3 Απριλίου, λίγο πριν από τη λήξη του ωραρίου εργασίας, οι εργαζόμενοι ενημερώθηκαν με e-mail για τη λήξη του προγράμματος. Οι επωφελούμενοι, ωστόσο, δεν ενημερώθηκαν επίσημα ποτέ ότι θα πάψουν να εξυπηρετούνται!
Παράλληλα, η συνάδελφος που παραιτήθηκε τον Οκτώβριο του 2014 για λόγους αξιοπρέπειας, κατέθεσε αγωγή κατά της ΜΚΟ, καταγγέλλοντας τις συνθήκες εργασίας που την εξώθησαν σε παραίτηση. Συγκεκριμένα, η απαίτηση για παροχή υπηρεσιών πέραν του ωραρίου και των προβλεπόμενων ημερών με πρόσχημα την «προσφορά στο κοινό καλό και την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της ανθρωπιστικής κρίσης», η απαξίωση της εργασίας των εργαζομένων, τους οποίους η διοίκηση επιμένει να αποκαλεί «επωφελούμενους του προγράμματος» και οι ψυχολογικοί εκβιασμοί για διεκπεραίωση εργασιών εκτός του καθηκοντολογίου, συνιστούν το ακριβές πλαίσιο εργασιακών συνθηκών στο ΝΟΣΤΟ. Και είναι ακριβώς αυτή η αλλαγή των όρων και συνθηκών εργασίας, όπως ορίζονταν στη σύμβαση που είχε υπογράψει, η μη υλοποίηση του έργου και η αντιδεοντολογική αντιμετώπιση των άνεργων και άπορων επωφελούμενων που συνιστούν εξώθηση σε παραίτηση της συναδέλφου.
Και επειδή δεν πτοούνται, ακριβώς οι ίδιες πρακτικές ακολουθούνται και στο νέο πρόγραμμα «ΝΟΣΤΟΣ_Κοινωνικές Δομές Αντιμετώπισης της Φτώχειας στο Δήμο Αθηναίων», το οποίο υλοποιείται σε σύμπραξη των ΜΚΟ ΝΟΣΤΟΣ, ΑμΚΕ ΙΑΣΙΣ και ΧΕΝ Ελλάδος. Μπορεί οι τρεις ΜΚΟ να διατείνονται σε κάθε ευκαιρία ότι «έβγαλαν από την ανεργία 45 επωφελούμενους», αλλά οι 45 εργαζόμενοι και εργαζόμενες του προγράμματος δουλεύουν τρεις μήνες απλήρωτοι, ενώ ο ΝΟΣΤΟΣ και η ΙΑΣΙΣ δεν τους έχουν καταβάλει ούτε καν το δώρο Πάσχα. Παράλληλα, αρκετοί εργαζόμενοι του συσσιτίου απασχολούνται σε άλλες δομές της ΜΚΟ, καθώς ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η εγκατάσταση του ρεύματος στην κουζίνα του προγράμματος, ενώ ψυχολογικοί –αλλά και πιο παραδοσιακοί- εκβιασμοί δίνουν και παίρνουν.
Και για να ανταποδώσουμε το μάθημα πολιτικής οικονομίας, επαναλαμβάνουμε ότι όσο δουλεύουμε υποαμειβόμενοι ή απλήρωτοι, όσο η εργασία μας υποτιμάται, όσο δεχόμαστε απειλές για τη διεκδίκηση των αυτονόητων εργασιακών μας δικαιωμάτων, η εκμετάλλευση υφίσταται. Οι διοικήσεις των ΜΚΟ μπορεί να μην αμείβονται, αλλά είναι εργοδότες και ο μοναδικός υπόχρεος απέναντί μας. Είμαστε εργαζόμενοι, ούτε εθελοντές, ούτε συνεργάτες, ούτε επωφελούμενοι και το έργο των ΜΚΟ το φέρουμε εμείς εις πέρας.
Η ΕΣΕ Αθήνας και το ΣΒΕΜΚΟ στηρίζουν τις διεκδικήσεις των εργαζομένων για καταβολή αποζημιώσεων και δεδουλευμένων. Υπό όποιο καθεστώς και αν δουλεύουμε, όποια νομική μορφή και αν έχει η εργοδοσία μας, απαιτούμε σεβασμό των εργασιακών μας δικαιωμάτων και εντέλει της αξιοπρέπειάς μας και θα συνεχίσουμε να το διεκδικούμε με αγώνες στους χώρους δουλειάς.
Το κέντρο πολιτισμού ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος , είναι ένα μεγάλο έργο , το πρώτο μεγάλο έργο, μιας νέας εποχής.
Δίνει πολύ καθαρά , τις νέες συνθήκες που θα ισχύουν στον κατασκευαστικό κλάδο «μετά την κρίση».
Οι εταιρείες που επέζησαν νιώθουν μια χαρά, από 60 και 70 ευρώ τα μεροκάματα πέσανε στα 30-35 ευρώ.
Τώρα είστε νόμιμοι, τώρα σας αρέσει ο νόμος , τον επικαλείστε.
4,20 ευρώ η ώρα, τόσα λέει ο νόμος , και εσείς σαν νομοταγείς πολίτες , δεν το θέλετε να μας πεθάνετε στη πείνα αλλά σας αναγκάζει ο νόμος, η κακιά η τρόικα.
Όταν έλεγε ο νόμος ότι απαγορεύεται η δουλειά στην οικοδομή το Σάββατο, πιέζατε τους εργάτες να δουλεύουν Σάββατο και να καταπατούν το πενθήμερο ,ήσασταν παράνομοι.
Όταν οι υπερωρίες πληρώνονταν με 25% ,με 50% και 75%, και ο νόμος έλεγε ότι ασφαλίζονταν, εσείς τις πληρώνατε απλώς ωρομίσθιο, ήσασταν παράνομοι.
Όταν λέει ο νόμος όσα μεροκάματα κάνει ο εργάτης πρέπει να ασφαλίζονται εσείς του κόβετε τα μισά ,είσαστε παράνομοι.
Γιατί να δουλεύουμε 12 ώρες και να ασφαλιζόμαστε τις 8;
Το ένσημο είναι το ακαθάριστο μεροκάματό μας, μιλάμε για καθαρή κλοπή.
Και κλοπή από τη τσέπη μας και από τα δημόσια έσοδα.
Πόσα είναι τα κλεμμένα ένσημα από την κατασκευή της βιβλιοθήκης, του πάρκινγκ και της λυρικής, ξέρετε;
Αν κλέψουμε 10 ευρώ από τράπεζα θα πάμε φυλακή 20 χρόνια, ενώ εσείς κλέβετε κάθε μέρα τα δικά μας τα λεφτά που σας δίνουμε για να καταθέσετε στο ΙΚΑ και να πληρώσετε την ασφάλισή μας (αυτό είναι το ένσημο), και όχι μόνο δεν είστε παράνομοι , όχι μόνο δεν σας κυνηγάει η ΔΙΑΣ και η ΔΕΛΤΑ αλλά όλη αυτή την κλοπή την λέτε επιχειρηματικότητα.
Αφού εσείς είστε παράνομοι, δικαιούμαστε λοιπόν και εμείς να είμαστε παράνομοι.
Δεν φοβάστε μήπως κάποιος πάρει τηλέφωνο το ΣΔΟΕ (1517);
Δεν φοβάστε μήπως κάποιος εργαζόμενος πάρει τηλέφωνο το ΙΚΑ Καλλιθέας
(210-9546730) και έρθει για έλεγχο;
ΖΗΤΑΜΕ
Αυξήσεις , μεροκάματο 50 ευρώ ,
προσλήψεις
όχι υπερωρίες ,(αν βιάζεστε να τελειώσετε το έργο να κάνετε βάρδιες 8ωρες),
(και τι έγινε αν τελειώσει 6 μήνες μετά, δεν τον πειράζει τον Σταύρο το Νιάρχο εκεί ψηλά που είναι)
δουλειά Δευτέρα Παρασκευή
Όχι δουλειά τα Σαββατοκύριακα
–Δεν ντρέπεστε υποκριτές του ιδρύματος Νιάρχου, να κάνετε τάχαμου κοινωνικό έργο για τη φτώχεια και να στερείτε χιλιάδες θέσεις εργασίας με τις χιλιάδες παράνομες υπερωρίες που κάνει το έργο ;
Την ώρα που 1500000 είναι οι άνεργοι , χιλιάδες οι άνεργοι οικοδόμοι που πεινάνε, εσείς επιβάλετε ωράρια του μεσαίωνα, 10 και 12 ώρες δουλειά!
Που είναι η κυβέρνηση και το υπουργείο εργασίας;
Πρέπει να απαγορευτούν αυστηρά οι υπερωρίες όσο υπάρχει έστω και ένας άνεργος στον ΟΑΕΔ.
Καταργείτε το 8ωρο , να είστε περήφανοι, πλουτίζετε πάνω στο αίμα χιλιάδων εργατών που πάλεψαν για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς.
–Δίνεται μεγάλη σημασία στα μέτρα ασφαλείας και καλά κάνετε, αλλά ένας εργάτης που δουλεύει 12 ώρες δεν καταλαβαίνετε ότι είναι τόσο κουρασμένος που δεν έχει καλά ανακλαστικά και γενικώς ρισκάρει να πάθει κάτι από «απροσεξία».
Και πιθανόν να καταφέρετε να μην έχετε ούτε ένα νεκρό εργάτη στο έργο , (σε αντίθεση με τα ολυμπιακά έργα όπως λέτε οι ίδιοι). Δεν θα πεθαίνουμε στα έργα από ατυχήματα , αλλά στο σπίτι μα ς από την πείνα, αλλά εσείς δεν θα έχετε καμιά ευθύνη!!!
Νομίζετε ότι παράγετε πολιτισμό. Πολιτισμός δεν είναι να ακούς φλάουτα, όμποε και βιολοντσέλα και από την άλλη να αναγκάζεις ανθρώπους να ζουν σε συνθήκες μεσαίωνα (12ωρα και μεροκάματα πείνας).
Τραβάτε το σκοινί , είστε από πάνω, κάνετε ότι θέλετε….
Το μόνο που κάνετε είναι να μας βοηθάτε να μαθαίνουμε , να αποκτάμε εμπειρία, να ξαναοργανωθούμε στις νέες συνθήκες.
Όλη αυτή την ιστορία εδώ και πέντε χρόνια με την κρίση και τα μνημόνια τις τράπεζες και όλα αυτά , εμείς τα πληρώσαμε.
Ή άνεργοι, ή δουλειά χωρίς δικαιώματα.
Όταν είχε δουλειά (ολυμπιάδα, μεγάλα έργα), έλεγαν οι εταιρείες,
«δουλέψτε τώρα που έχει δουλειά να βγάλετε κανένα φράγκο και αφήστε τις μαλακίες για αγώνες και οργανώσεις»
Η πλειοψηφία των εργατών άκουσε τα αφεντικά και έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά , 2000 και 3000 ευρώ ήταν συνηθισμένα μηνιάτικα για εργάτες των έργων.
Ακολουθήσαμε τις εταιρείες , να τα αποτελέσματα.
Τώρα λένε, «μη μιλάς τώρα που έχεις δουλίτσα, ο κόσμος πεινάει»
Άντε πάλι να τσιμπήσουμε , να μη μιλήσουμε να πάρουμε τα 30 ευρώ και να είμαστε ευχαριστημένοι.
Που θα μας οδηγήσει αυτό;;;;
Δυστυχώς, δεν υπάρχει για τον εργάτη άλλος δρόμος από το δρόμο του αγώνα.
Όπως μπορούμε και συνεννοούμαστε τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι, και δουλεύοντας οργανωμένα, κατασκευάζουμε τέτοια δύσκολα έργα, πρέπει να μάθουμε να συνεννοούμαστε για το κοινό μας συμφέρον, για το συμφέρον μας σαν εργάτες.
Δεν θα ησυχάσουμε αν δεν φτιάξουμε οργανώσεις δυνατές, που θα μπορούν να τα βάζουν με τις εταιρείες, μέσα στις εταιρείες, μέσα στο έργο, μέσα στην παραγωγή, εκεί που πονάνε, εκεί που είναι αδύναμοι, εκεί που εμείς ελέγχουμε τις εξελίξεις.
Που θα μπορούν να υπερασπίζονται το δικαίωμα μας να ζούμε και εμείς σαν άνθρωποι και όχι σαν ζώα όπως μας θέλουν.
ΤΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΚΡΑΝΗ
Οκτώβρης 2014
Για τις υπερωρίες
( Νόμος 3863/2010, άρθρο 74 παράγραφος 10)
ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ, παράδειγμα. Ένας εργάτης παίρνει 40 ευρώ μεροκάματο στο 8ωρο ,άρα 5 ευρώ την ώρα ,την πρώτη ώρα υπερωρία πρέπει να την πληρωθεί
+20% (1 ευρώ)+5 = 6 ευρώ η ώρα, τη δεύτερη ώρα + 40%(2 ευρώ +5)=7 ευρώ
Εφόσον είναι νόμιμη , δηλαδή δηλώνεται στην επιθεώρηση εργασίας και υπογράφεται από τον εργαζόμενο. Αλλιώς είναι παράνομη και αμείβεται
+80% (4 ευρώ +5)=9 ευρώ.
Για το Σάββατο
Σύμφωνα με τον Νόμο 3846/2010, άρθρο 8, η εργασία που παρέχεται την έκτη ημέρα της εβδομάδος, κατά παράβαση του συστήματος πενθήμερης εργασίας, ανεξάρτητα από τις προβλεπόμενες κυρώσεις, αμείβεται με το καταβαλλόμενο ημερομίσθιο προσαυξημένο κατά 30%
Η δουλειά το Σάββατο πληρώνεται +30% γιατί στην Ελλάδα ισχύει το πενθήμερο Δευτέρα Παρασκευή ,δηλαδή στο παράδειγμά μας ο εργάτης θα πάρει 40+12 ευρώ =52 ευρώ
Για την Κυριακή
Όταν δουλεύεις Κυριακή πληρώνεσαι +75%Δηλαδή στο παράδειγμά μας ο εργάτης θα πάρει 40 +30 ευρώ =70 ευρώ
Βέβαια αυτά ακούγονται αστεία , μιας και οι έλληνες εργολάβοι έχουν μάθει να δουλεύουν πάντα παράνομα. Ο μόνος νόμος που σέβονται είναι να κονομήσουν όσα μπορούν παραπάνω, καταπατώντας τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Δεν δίνουν λοιπόν το 20% στην υπερωρία, τσαμπουκά, κλέβουν 1 !!! ευρώ την πρώτη ώρα , 2 ευρώ τη δεύτερη ώρα, (στην πραγματικότητα 4+4 (+80%) ευρώ γιατί είναι παράνομες), 12 ευρώ από το Σάββατο, 40 ευρώ από την Κυριακή, σύνολο τη βδομάδα 92 ευρώ,368 ευρώ το μήνα από ένα εργαζόμενο!!!!(που δουλεύει 2 ώρες υπερωρία τη μέρα και όλα τα Σάββατα και τις Κυριακές). Υπολογίστε και ότι δεν ασφαλίζουν τις υπερωρίες , κλέβουν και από κεί.
Στην ουσία οι εργάτες δουλεύουμε ανασφάλιστοι μετά τη λήξη του νόμιμου ωραρίου (μετά τις 15.30 το μεσημέρι).
Υπάρχουν αυτή τη στιγμή , ανήλικοι κρατούμενοι στις φυλακές , που έχουν καταδικαστεί 3 χρόνια φυλακή, γιατί έκλεψαν μια τσάντα με 10 ευρώ.!!!
Τι πρέπει να γίνει με τους εργολάβους;
Πρακτικά ο νόμος δεν τους κάνει τίποτα , δεν έχουν συνέπειες, παρόλο που καταπατάνε νόμους, κλέβουν λεφτά από εργάτες και το δημόσιο.
Ο κόσμος λέει ότι φταίνε οι πολιτικοί και οι «κακοί» δημόσιοι υπάλληλοι , ενώ οι εργοδότες στον ιδιωτικό τομέα και το κέρδος τους είναι πίσω από τους πολιτικούς και τους «κακούς» δημόσιους υπαλλήλους.
Βέβαια για να πούμε και την αλήθεια, η «σοβαρή» ΤΕΡΝΑ και ο «σοβαρός» Πιάνο, έχουν το πάνω χέρι, αλλά αυτοί φυλάνε μια χαρά τον κώλο τους.
Βάζουν τους εργολάβους να υπογράφουν ότι θα τηρούν το ωράριο 7.30-15.30 και κάνουν τον Πόντιο Πιλάτο, νίπτοντας τας χείρας τους.
Και μιλάμε ότι καταπατάνε ένα νόμο που ψηφίστηκε το 2010, κατάργησε ένα σωρό κατακτήσεις , δικός τους νόμος, των εταιρειών και των εργολάβων.
Δεν δίνουν το ένα ευρώ παραπάνω στην υπερωρία, οι απατεώνες και σίγουρα το κάνουν για να μεγαλώνουν το κέρδος τους ,κλέβοντας όσο μπορούν τους εργάτες, αλλά το πιο επικίνδυνο είναι ότι έτσι μαθαίνουν τους εργάτες ότι δεν υπάρχει 8ωρο, ότι θα δουλεύουμε όσες ώρες θέλουν αυτοί.
Ο στόχος τους είναι η κατάργηση του 8ωρου.
Για αυτό θεωρούμε πολύ σημαντικό να δώσουμε τη μάχη με όλες μας τις δυνάμεις να πληρώνεται παραπάνω η υπερωρία.
Δεν θέλουμε να κάνουμε υπερωρίες ,αλλά όταν γίνονται πρέπει να πληρώνονται παραπάνω, και να ασφαλίζονται.
ΖΗΤΑΜΕ
Να απαγορευτούν οι υπερωρίες όσο υπάρχει έστω και ένας άνεργος στον ΟΑΕΔ
Να αναγνωριστούν οι παράνομες υπερωρίες σαν έγκλημα εις βάρος των ανέργων και του εργαζόμενου λαού.
Να είναι η παράνομη υπερωρία ποινικό αδίκημα και να διώκεται όπως η μη καταβολή του δώρου.( να μπορείς να πάρεις τηλέφωνο την αστυνομία, να συλλάβουν τον εργοδότη και να τον πάνε αυτόφωρο)
.Να τιμωρείται με αυστηρές ποινές .
Να θεωρείται οικονομικό έγκλημα που ζημιώνει τα δημόσια έσοδα (κλέψιμο εσόδων από ΙΚΑ, εφορία ),να αναρτώνται στο διαδίκτυο τα ονόματα και φωτογραφίες των εργοδοτών που αναγκάζουν τους εργάτες να κάνουν υπερωρίες.
ΚΙΤΡΙΝΑ ΚΡΑΝΗ
Φλεβάρης 2015
Οσοι παραγγέλνουν φαγητό απ’ έξω τούς βλέπουν για λίγα δευτερόλεπτα στην πόρτα τους, με το πακέτο που πρέπει να φτάσει ζεστό, γρήγορα, ό,τι καιρό κι αν κάνει. Είναι οι «ντελιβεράδες», τα «παιδιά με τα παπιά», όπως τους λένε ακόμα κάποιοι. Μόνο που οι άντρες που έχω απέναντί μου δεν είναι παιδιά. Κοντεύουν τα σαράντα, με πολλά χρόνια και περισσότερα χιλιόμετρα στο επάγγελμα.
Είναι έξι πρώην εργαζόμενοι σε πιτσαρία στην Κυψέλη, υποκατάστημα της «μεγαλύτερης αλυσίδας πίτσας στην Ελλάδα», όπως αυτοσυστήνεται η μητρική εταιρεία. Υστερα από τέσσερα χρόνια στον ίδιο εργοδότη, περισσότερα στο ίδιο κατάστημα, απολύθηκαν αιφνιδιαστικά στις 31 Οκτωβρίου, όπως όλο το προσωπικό, 20 άτομα, στην πλειονότητά τους μετανάστες εργάτες και εργάτριες.
Την επόμενη ημέρα η εταιρεία λύθηκε με τη δικαιολογία ότι είχε μειωμένα έσοδα. Κι ας γνωρίζουν οι εργαζόμενοι από πρώτο χέρι ότι ο τζίρος παρέμενε σταθερά υψηλός. Απόδειξη ότι η ίδια πιτσαρία ξανάνοιξε λίγο παρακάτω, με νέα διαχείριση – μέθοδος που συνηθίζεται, μας λένε, στον χώρο των φραντσάιζ.
Οι απολυμένοι διανομείς, όπως έχουν καταγγείλει στην Επιθεώρηση Εργασίας, υπέγραφαν συμβάσεις ημι-απασχόλησης ενώ δούλευαν 40-60 ώρες. Εκτός από τα κλεμμένα ένσημα, υπερεργασία, υπερωρίες, κυριακάτικα, νυχτερινά, επιδόματα χάνονταν στη μαύρη τρύπα της «υγιούς επιχειρηματικότητας». Ούτε λόγος για βενζίνη και έξοδα συντήρησης των δικύκλων. Ακόμα κι έτσι οι εργαζόμενοι κρίνονταν «ακριβοί» λόγω πολυετούς προϋπηρεσίας και πιέζονταν αφόρητα να υπογράψουν τροποποίηση των συμβάσεων με μειωμένο ωρομίσθιο.
Αφόρητο ήταν και το εργασιακό μπούλινγκ ειδικά «στις κοπέλες στην κουζίνα, που τις προσέβαλλαν σε σημείο να βάζουν τα κλάματα. Εμάς τους ντελίβερι, που ήμασταν συσπειρωμένοι, ήθελαν να μας διαχωρίσουν από το υπόλοιπο προσωπικό. Αν διεκδικούσες, σου μείωναν τις ώρες. Στο τέλος, μας έκοψαν το λίγο φαγητό που μας έδιναν», λέει ο Β. στην «Εφ.Συν.» (τα στοιχεία του στη διάθεση της εφημερίδας).
Με αγωγές, από τις οποίες η πρώτη εκδικάζεται αύριο Παρασκευή στο Ειρηνοδικείο Αθηνών, προσβάλλουν τις απολύσεις τους ως καταχρηστικές, διεκδικούν διαφορές δεδουλευμένων και επιδομάτων τετραετίας, διαφορές αποζημίωσης και δαπάνες δικύκλου, συνολικού ύψους 176.000 ευρώ.
Ο πραγματικός λόγος που έκλεισε η πιτσαρία, υποστηρίζουν, ήταν για να αποφύγουν οι εργοδότες να εξοφλήσουν τις συσσωρευμένες οφειλές και κυρίως για να «απαλλαγούν» από τους αλληλέγγυους διανομείς, όλοι τους ενεργά μέλη της Συνέλευσης Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου, που δεν υπέκυπταν στους εκβιασμούς.
Ένορκη βεβαίωση
Η υπόθεση της πιτσαρίας της Κυψέλης δεν είναι η εξαίρεση. Σύμφωνα με ένορκη βεβαίωση του Γ.Α. (τα στοιχεία του στην «Εφ.Συν.»), πρώην εργαζόμενου σε δύο υποκαταστήματα της ίδιας αλυσίδας σε Βοτανικό και Ομόνοια, η αδήλωτη και ημι-ανασφάλιστη εργασία αποτελούσε καθεστώς και εκεί.
Οπως δηλώνει, «σε περιπτώσεις των εργαζομένων που δεν υποκύπτουν στις πιέσεις, υψώνουν το ανάστημά τους και διεκδικούν τα δικαιώματά τους, η πολιτική στην αλυσίδα είναι η απόλυση, όπως έγινε στην περίπτωσή μου» (δεν υπέγραψε μετατροπή της σύμβασης από πλήρους σε μερικής απασχόλησης). Ο Γ.Α. δικαιώθηκε στα δικαστήρια, όμως δεν κατάφερε να εισπράξει όσα του οφείλονταν γιατί το υποκατάστημα του Βοτανικού έκλεισε κυριολεκτικά σε μια νύχτα.
ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΥΝΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΖΟΥΜΙΖΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ
Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η οικοδόμηση ενός νέου τοπίου στα μέσα ενημέρωσης στα πλαίσια της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης με τους εκδότες -παλιούς και νέους- να αναπροσαρμόζουν τους κανόνες της αγοράς και τους ήδη παραδομένους στην υπερεκμετάλλευση εργαζόμενους να βγαίνουν ακόμη περισσότερο χαμένοι. Το νέο σκηνικό που στήνεται, στηρίζεται στο γεγονός ότι το μέλλον της δημοσιογραφίας βρίσκεται στο διαδίκτυο και στην επερχόμενη κατάρρευση παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης -έντυπων και τηλεοπτικών- εκ των οποίων τα περισσότερα είναι υπερχρεωμένα, έχοντας λάβει απλόχερα υπέρογκα δάνεια στο παρελθόν και έχοντας πετάξει στην ανεργία τους περισσότερους από τους εργαζόμενους που απασχολούσαν.
Ενας μεγάλος αριθμός από τις στρατιές των ανέργων που προέκυψαν από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, μα κυρίως νεοεισερχόμενοι συνάδελφοι στο χώρο εργασίας, απασχολήθηκε και απασχολείται στα νέα μέσα που ανθούν και συγκεκριμένα στα σύγχρονα κάτεργα που ονομάζονται sites . Μία από τις καλύτερες συνθήκες που μπορεί να βρεθεί σε sites είναι το 6ήμερο, 8ώρο «μπλοκάκι» για 400-600 ευρώ καθαρά. Το 6ήμερο συνήθως μεταφράζεται σε 12 συνεχόμενες μέρες δουλειάς και δυο Σ/Κ ξεκούραση το μήνα. Το «μπλοκάκι» (και μερικές φορές η δουλειά από το σπίτι) διασφαλίζει ότι ο σύγχρονος μισθωτός σκλάβος δεν θα έχει τα δικαιώματα που απορρέουν από τη φύση της εξαρτημένης εργασίας που εκτελεί: δεν θα δικαιούται δώρα και επιδόματα, υπερωριακή αμοιβή για τα Σ/Κ, τις νυχτερινές βάρδιες και τις αργίες, δεν θα μπορεί να διαμαρτυρηθεί συνδικαλιστικά, ενώ ως «ελεύθερος επαγγελματίας» θα πληρώνει μόνος του και την ασφάλιση. Κάποιοι επιζητούν μέχρι και 16ωρη εργασία το Σάββατο και άλλο ένα 16ωρο την Κυριακή, και προσφέρουν 150-350 ευρώ καθαρά το μήνα. Και υπάρχουν πάντα και οι μόνιμοι ανακυκλούμενοι, (αποτελούν κανόνα στα αθλητικά sites) οι «εθελοντές» που «μαθαίνουν» τη δουλειά, κάνουν την «πρακτική άσκησή» τους και θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι αν πάρουν κανένα «μαύρο» χαρτζιλίκι πού και πού από το αφεντικό.
Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και τα sites μεγάλων ομίλων με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα όσο γίνεται πιο φθηνό και απροστάτευτο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς επιδόματα, χωρίς έστω αυτή την τυπική ιδιότητα του εργαζόμενου ή του ανέργου. Ετσι, έχοντας εγκαθιδρύσει το απόλυτα κερδοφόρο γι’ αυτούς εργασιακό περιβάλλον, παραδοσιακοί και νέοι εκδότες επιχειρούν τη τελευταία διετία, την οικοδόμηση ενός νέου κεφαλαιουχικού μοντέλου που αποσκοπεί στη μετατόπιση της αγοράς και που απαιτεί τη συσπείρωσή τους σε ένα νέο μηχανισμό, ικανό να προασπίσει τα συμφέροντά τους και να επαναφέρει τα διαφυγόντα κέρδη των τελευταίων ετών.
Αφήνοντας ανέπαφη την Ένωση Ιδιοκτητών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών που προάσπιζε τα συμφέροντά τους μέχρι πρόσφατα και συντόνιζε τις ενέργειές τους για να πραγματοποιηθούν χιλιάδες απολύσεις, προχώρησαν στη σύσταση και δημιουργία της ΕΝΩΣΗΣ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ (ΕΝΕΔ). Μέσω αυτής της σχετικά νέας εργοδοτικής «Ένωσης», οι ίδιοι παραδοσιακοί ιδιοκτήτες των ΜΜΕ προσπαθούν να μοιράσουν την καινούρια πίτα στα ψηφιακά μέσα, μόνο και μόνο για να την ελέγχουν απόλυτα, λόγος για τον οποίο έχουν αρχίσει τις μονοπωλιακές μετρήσεις της αγοράς στον ηλεκτρονικό Τύπο, στην ουσία με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιούσαν και με τον παραδοσιακό, προκειμένου να μοιράσουν τη νέα αγορά: αναμεταξύ τους και με ελάχιστους νεόκοπους παίχτες. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο νέος εργοδοτικός συνεταιρισμός (όπως τον αποκαλούν οι εμπνευστές του) είχε αρχικά ως έδρα τα γραφεία του ΔΟΛ του Σταύρου Ψυχάρη, ενώ σήμερα διαθέτει γραφείο λειτουργίας στον ΠΗΓΑΣΟ του Γιώργου και Φώτη Μπόμπολα.
Δεδομένης της προαναφερθείσας κατάστασης που επικρατεί στα sites, με τους εξευτελιστικούς μισθούς και τις απλήρωτες υπερωριακές ώρες και μέρες δουλειάς, με την ανασφάλιστη στις περισσότερες περιπτώσεις εργασία, με τον αποκλεισμό των εργαζόμενων από τα σωματεία στο χώρο του Τύπου και την αδιαφορία των τελευταίων για την κάλυψη των συναδέλφων στα ηλεκτρονικά μέσα, με την απεργοσπασία ως πάγια τακτική των ιδιοκτητών τους, με την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, αλλά και με την ελεγχόμενη-καθεστωτική και ολιγοπωλιακή πληροφόρηση που εξασφαλίζουν μέσω του copy paste και που αποφεύγουν συνειδητά να περιορίσουν, γίνεται φανερό ότι για τη νέα εργοδοτική Ενωση και τα συμφέροντά της ο δρόμος είναι κάτι περισσότερο από ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα.
Επειτα από τις τις πρόσφατες εκλογές που πραγματοποιήθηκαν για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου από τα 21 μέλη-εταιρείες που συμμετέχουν στην ΕΝΕΔ στη θέση του προέδρου της εκλέχτηκε ένας σχετικά νέος εκδότης, ο Δημήτρης Μάρης, ιδιοκτήτης του ομίλου «24 Media» (στην κατοχή του οποίου βρίσκονται περίπου 20 ιδιόκτητα και συνεργαζόμενα sites) και μέτοχος στην εταιρεία του Γιάννη Φιλιππάκη που εκδίδει τις εφημερίδες «Δημοκρατία» και «Εspresso». Η εκλογή του Δημήτρη Μάρη (επονομαζόμενου και betατζή λόγω των στοιχηματικών ιστοσελίδων που ελέγχει) στη θέση του προέδρου της εργοδοτικής Ενωσης μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί καθώς πρόκειται για έναν επιχειρηματία που αναδεικνύεται πλέον σε κυρίαρχη δύναμη στο χώρο των ηλεκτρονικών μίντια και των νέων τεχνολογιών ενημέρωσης και που επεκτείνει συνεχώς τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Αλλά πρόκειται και για έναν επιχειρηματία ο οποίος έχει επιβάλλει άθλιες εργασιακές συνθήκες στα μέσα που κατέχει υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους να υπογράψουν συμβάσεις εργασίας για πενθήμερο που δεν τηρούνται ποτέ και που απαγορεύει κάθε συνδικαλιστική δράση, μη επιτρέποντας ούτε την είσοδο σε εργαζόμενους και μέλη σωματείων για να μοιράσουν στους εργαζόμενους κείμενα για τα δικαιώματά τους.
Ετσι, η τοποθέτηση του Δημήτρη Μάρη στην καρέκλα του προέδρου της ΕΝΕΔ αποτελεί μια επιλογή των εκδοτών που αφορά τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Ικανό να προασπίσει τα εκδοτικά συμφέροντα στο έπακρο και με βασική προϋπόθεση την εγκαθίδρυση της εργοδοτικής ασυδοσίας ως προϋπόθεση για την εξασφάλιση των μέγιστων κερδών που προκύπτουν από την αφαίμαξη του ιδρώτα των εργαζομένων. Λόγος για τον οποίο, ενάμιση μήνα μετά από την εκλογή του, ο πρόεδρος της ΕΝΕΔ με άρθρο του σε ηλεκτρονική εφημερίδα στην οποία είναι μέτοχος μαζί με εφοπλιστές, προειδοποιεί ότι η πρόθεση επιβολής φόρου στις online διαφημίσεις θα οδηγήσει τους μιντιάρχες των ηλεκτρονικών μέσων σε απολύσεις εργαζομένων. Βάζοντας ωμά και εκβιαστικά τους εργαζόμενους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων των αφεντικών με το κράτος.
Εχοντας τη βεβαιότητα ότι οι «αφανείς» εργαζόμενοι του διαδικτύου έχουν περιθώρια αντίστασης και οργάνωσης (η δικαστική απόφαση που ορίζει ότι οι εργαζόμενοι στα sites πρέπει να αμείβονται ως συντάκτες είναι μόνο ένα από τα παραδείγματα όπου οι εργαζόμενοι με την αλληλεγγύη συναδέλφων διεκδίκησαν και κατάφεραν να αποκτήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα), στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον, βάζοντας αναχώματα και χτίζοντας τις δικές μας αντιστάσεις. Και έχουμε σκοπό να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας ώστε να μην αφήσουμε τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης να περάσει πάνω από την περαιτέρω υποτίμησή μας.
Καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την έδρα του Ομίλου 24, καταγγέλοντας τόσο τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν σε αυτόν, όσο και τις συνθήκες των σύγχρονων κάτεργων που επικρατούν στις μιντιακές διαδικτυακές επιχειρήσεις που απαρτίζουν την ΕΝΕΔ, και που υπερασπίζεται ως πρόεδρος ο επιχειρηματίας Δημήτρης Μάρης.
Είναι καιρός όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι σε sites και διαδικτυακά μέσα,- το φτηνό εργατικό δυναμικό, κακοπληρωμένο και ανασφάλιστο, ευέλικτο και υποτιμημένο, απαξιωμένο από τα καθεστωτικά σωματεία- να οργανωθούμε. Να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον, να βάλουμε μπροστά τα εργατικά μας συμφέροντα, με πυξίδα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΧΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΜΕ
ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΟΣΑ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ
– Μισθό συντακτών, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα
– Πενθήμερη εργασία με δυο ημέρες ρεπό την εβδομάδα και υπερωριακή αμοιβή για εργασία τα σαββατοκύριακα, τις αργίες και τις νυχτερινές βάρδιες.
– Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 21 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 18.00
ΣΤΟΝ ΟΜΙΛΟ 24 MEDIA ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΝΕΔ, Δ. ΜΑΡΗ
Το απόγευμα στις 11η του Μάη του 2015, Aναρχικοί και Aντιεξουσιαστές κατέλαβαν για αρκετές ώρες την έδρα της πολυεθνικής εταιρείας Siemens στην Αθήνα, στο πλαίσιο του ταξικού πολέμου, ζητώντας την Αλληλεγγύη από τους Γερμανούς και Ευρωπαίους εργαζόμενους στον Αγώνα κατά του Ελληνικού και της Ευρωπαϊκού καπιταλιστικού συστήματος.
Παράλληλα προπαγάνδισαν την Πορεία προς την Γερμανική Πρεσβεία το Σάββατο 23 Μάη
Μια δυσάρεστη έκπληξη περίμενε σήμερα τους εργαζόμενους του ΟΠΕΚΕΠΕ (νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου που εποπτεύεται από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης). Το δεκαπενθήμερο, που εισπράττουν όλοι οι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα κάθε 13 και 27 του μήνα, δεν είχε μπει στους λογαριασμούς τους. Σε ερωτήσεις που έκαναν εργαζόμενοι προς τη διοίκηση του Οργανισμού πήραν την απάντηση ότι δε γνωρίζει πότε θα μπει στους λογαριασμούς τους το δεκαπενθήμερο!
Ο ΟΠΕΚΕΠΕ είναι ο πρώτος οργανισμός από τον οποίο «σκουπίστηκαν» τα διαθέσιμα, με κοινή υπουργική απόφαση του Π. Λαφαζάνη και του Δ. Μάρδα, προκειμένου να κατατεθούν στην ΤτΕ και να χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή των τοκογλυφικών δόσεων προς το ΔΝΤ. Στις φωνές που ακούστηκαν τότε από την αντιπολίτευση, η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου απαντούσε πως τα χρήματα για τις ενισχύσεις των αγροτών (ο ΟΠΕΚΕΠΕ είναι ο αρμόδιος φορέας) είναι απολύτως εξασφαλισμένα και θα εκταμιεύονται αμέσως μόλις χρειαστούν.
Για τους μισθούς των εργαζόμενων κανένας δεν έκανε λόγο. Θεωρούσαν αυτονόητο πως γι’ αυτούς δεν υπάρχει κανένα ζήτημα. Και να που οι εργαζόμενοι του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι οι πρώτοι που πληρώνουν την πολιτική «ξύνω τον πάτο του βαρελιού για να πληρώσω τους δανειστές», δηλαδή τα παράσιτα του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου.
Επιπλέον, οι εργαζόμενοι του ΟΠΕΚΕΠΕ, που λόγω της φύσης της δουλειάς τους κάνουν πολλές μετακινήσεις εκτός έδρας, εδώ και ένα μήνα δεν έχουν πληρωθεί τα οδοιπορικά, που πριν τα πληρώνονταν κάθε μήνα. Πληρώνουν τις μετακινήσεις από την τσέπη τους, τώρα τους έκοψαν και το δεκαπενθήμερο του μισθού!
Το Σάββατο 9/5 έγινε παρέμβαση στη γνωστή αλυσίδα σούπερ μάρκετ bazaar από την ομοσπονδία ιδιωτικών υπαλλήλων, από επισφαλώς εργαζόμενους ,voucherades και παρουσία της Επιθεώρησης Εργασίας. Μετά από καταγγελία εργαζομένων της επιχείρησης ότι καλούνται να εργαστούν από το πρωί μέχρι τις 3.00 τα ξημερώματα και τα σαββατοκύριακα και φυσικά χωρίς να πληρώνονται υπερωρίες. Μπορούμε να σταματήσουμε αυτή την εργοδοτική αυθαιρεσία με τη παρουσία μας ακόμα και με καταγγελίες στην επιθεώρηση εργασίας.
Σωματεία βάσης, ταξικοί συνδικαλιστικοί αγώνες, και η προσπάθεια εγκληματοποίησής τους από κράτος και αφεντικά μέσω της αναβίωσης του συνδικαλιστικού της ασφάλειας. Σάββατο 16 Μάη 18:00, ΕΜΠ κτίριο Γκίνη.
Η στρατηγική επιλογή κράτους και αφεντικών να εγκληματοποιήσουν τον συνδικαλισμό βάσης και τον μαχητικό συνδικαλισμό δεν είναι πρωτόγνωρη. Έτσι, βλέπουμε να επανεμφανίζεται σήμερα και πάλι στο προσκήνιο το αφήγημα που θέλει τους συνδικαλιστές βάσης να συστήνουν σωρηδόν «εγκληματικές οργανώσεις» και οι εργατικές διεκδικήσεις, οι στάσεις εργασίας, οι απεργίες και κάθε είδους εργατική παρέμβαση να βαφτίζονται εκβιασμός και εγκληματική συμπεριφορά. Με αυτόν τον τρόπο τα αφεντικά επιδιώκουν να μας επιβάλλουν τη σιωπή και την υποταγή. Απέναντί τους οφείλουμε να ορθώσουμε αντιστάσεις, να δυναμώσουμε τον συνδικαλισμό βάσης και να προωθήσουμε την αυτοοργάνωση στους χώρους δουλειάς.
ΟΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ Η ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ!
Συζήτηση Σάββατο 16 Μάη στις 18.00 κτίριο Γκίνη, Πολυτεχνείο (είσοδος από Στουρνάρη)
Ακόμα μία νικηφόρα διεκδίκηση συναδέλφου για τα αυτονόητα…
Όταν η συνάδελφος έλαβε το τηλεφώνημα που την ενημέρωνε ότι έχει επιλεχθεί για τη θέση εργασίας στο Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» στη Σάμο, μάζεψε όνειρα σε μία βαλίτσα, πήρε το πλοίο και πήγε. Η κατάσταση που βρήκε όμως, όπως και η εξέλιξη των πραγμάτων, στο εξάμηνο που απασχολήθηκε εκεί, απείχε πολύ όχι μόνο από το όνειρο, αλλά και από τις αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και διαβίωσης.
Το αρχικό παραμύθι ήταν ότι για να προχωρήσει η πρόσληψή της θα έπρεπε να κάνει λίγη υπομονή (15-30 ημερών), καθότι οι καιροί δύσκολοι, μέχρι την έγκριση ενός προγράμματος του Ινστιτούτου Δημόκριτου ή εναλλακτικά ενός προγράμματος του ΟΑΕΔ. Η εργαζόμενη έκανε την «υπομονή» που της ζητήθηκε λαμβάνοντας τον εξαιρετικό μισθό των 400 ευρώ, φιλοξενούμενη ωστόσο στην ερευνητική βάση του Αρχιπελάγους, η οποία προσέφερε «ασύγκριτες» συνθήκες διαβίωσης (πχ ελλιπής έως ανύπαρκτη θέρμανση, θερμοσίφωνο αναμμένο μόνο 2 ώρες την ημέρα για την εξυπηρέτηση περίπου 30 ανθρώπων –καθότι αντιοικολογικό και αστική συνήθεια-, ελλιπής και κακής ποιότητας διατροφή που έφτασε μέχρι το μάζεμα υπογραφών για την περίληψη ψαριού και πολλά άλλα που δεν είναι της παρούσης να αναφέρουμε).
Ο καιρός περνούσε όμως και τα προγράμματα δεν εγκρινόντουσαν, με την εργαζόμενη να κάνει επανειλημμένα κρούσεις για την νόμιμη πρόσληψη και ασφάλισή της, λαμβάνοντας πάντα ως απάντηση εκκλήσεις υπομονής και προτροπές εύρεσης χορηγίας ιδιωτικής ασφαλιστικής εταιρείας για την ασφάλισή της.
Όταν έπειτα από κάποιους μήνες ένα από τα προγράμματα εγκρίθηκε, απλά επιβεβαιώθηκε αυτό που ήταν υποψία από την αρχή. Η εργοδοσία δεν είχε καμία πρόθεση να προχωρήσει σε νόμιμη πρόσληψη, χρησιμοποιώντας διάφορες ευφάνταστες προφάσεις. Ακολούθησαν πολύ «έντονες συζητήσεις» και το θράσος της εργοδοσίας είναι τέτοιο που δεν δίστασε να δημοσιεύσει αγγελία για την «πρόσληψη» νέου υπαλλήλου, ενώ δεν είχε καν ανακοινωθεί ακόμα στην εργαζόμενη η απόλυση της. Το μεγαλείο κατέληξε στην απόλυση της συναδέλφου, για «οικονομικούς λόγους», αν και η εργοδοσία την ενημέρωσε ότι «φυσικά αν θέλει, μπορεί να μείνει να εργαστεί εθελοντικά»!
Η εποχή των σκλάβων όμως που δούλευαν αδιαμαρτύρητα με αντάλλαγμα ένα πιάτο φαγητό και ένα χώρο να κοιμούνται (το Αρχιπέλαγος τη συνθήκη αυτή τη βαφτίζει «εθελοντισμό»), έχει περάσει ανεπιστρεπτί(;).
Έτσι, η εργαζόμενη, μαζεύοντας την ενέργεια που της είχε απομείνει από τα εξαντλητικά ωράρια εργασίας του Αρχιπελάγους, απευθύνθηκε στο ΣΒΕΜΚΟ και κινήθηκε νομικά κάνοντας καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας και στο ΙΚΑ. Φυσικά, στη διάρκεια των μηνών που διήρκησε η εξέταση της υπόθεσης από το ΙΚΑ, η εργαζόμενη «στολίστηκε» από την εργοδοσία και δέχθηκε διάφορες απειλές για μηνύσεις και ψευδείς κατηγορίες ακόμα και για πλαστογράφηση των αποδείξεων μισθοδοσίας και για κλοπή της επίσημης σφραγίδας της εταιρείας. Φυσικά το ΙΚΑ απεφάνθη υπέρ της εργαζόμενης, επιβάλλοντας πρόστιμο στο Αρχιπέλαγος και αναγκάζοντάς το στην αναδρομική καταβολή των ενσήμων της.
Είναι σαφές ότι η συμπεριφορά του Αρχιπελάγους ως προς την εργαζόμενη δεν ήταν προσωπική υπόθεση, αλλά αποτελεί πάγια τακτική της συγκεκριμένης ΜΚΟ, η οποία θεωρεί, (όπως και πολλοί άλλοι εργοδότες) τους εργαζόμενους αναλώσιμα υλικά. Και η δικαίωσή της αποτελεί ακόμα μία απόδειξη ότι όποιος και όποια κινητοποιείται, παρά «την λάσπη που θα φάει», δικαιώνεται. Για το ΣΒΕΜΚΟ αυτό αποτελεί την ελάχιστη αντίσταση που πρέπει να προτάξουμε στην επέλαση των αφεντικών, που με πρόφαση την οικονομική κρίση, δείχνουν τα δόντια τους όλο και περισσότερο.
Το ΣΒΕΜΚΟ είναι εδώ για να συμπαρασταθεί και να συμμετέχει με κάθε μέσο στις προσπάθειες αντίστασης των εργαζομένων στις ΜΚΟ που έρχονται αντιμέτωποι με την απόλυτη αυθαιρεσία και κάθε είδους εκβιασμό από τα αφεντικά τους. Και η πενταετής πορεία του έχει δείξει ότι όποιος αγώνας έχει δοθεί, έχει κερδηθεί!
Καμία ειρήνη με τ’ αφεντικά, ακόμα και με αυτά που έχουν «ευαισθησίες»!
Την Πέμπτη 7 Μάη συνεχίστηκε η δίκη της Χρυσής Αυγής. Σωματεία συλλογικότητες και αντιφασίστες βρέθηκαν και πάλι έξω από τις φυλακές του Κορυδαλλού, πραγματοποιώντας μαζική διαδήλωση, στέλνοντας ηχηρό αντιφασιστικό μήνυμα.
Το κεφάλαιο δολοφονεί και σακατεύει εργάτες. Στα Χανιά εργαζόμενος τεχνικός τραυματίστηκε στο κεφάλι και αλλού, όταν έπεσε σε χαράδρα στο φαράγγι της Σαμαριάς. Σημειώνεται ότι λόγω της δυσκολίας της περιοχής, χρειάστηκαν τέσσερις ώρες για να διασωθεί ο τραυματισμένος εργαζόμενος από την πυροσβεστική. Η κατάσταση της υγείας του ευτυχώς δεν εμπνέει ανησυχία.
Προαναγγελθέν εργοδοτικό έγκλημα στα διυλιστήρια του Ασπροπύργου, όπου έξι εργαζόμενοι τραυματίστηκαν από την πυρκαγιά που ξέσπασε το πρωί της Παρασκευής. Δύο εκ των τραυματιών βρίσκονται σε πολύ κρίσιμη κατάσταση και διασωληνωμένοι σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, καθώς ο ένας, 31 ετών, φέρει 70% εγκαύματα και ο δεύτερος, 43 ετών, εισπνευστικό έγκαυμα, και με τους υπόλοιπους να νοσηλεύονται με σοβαρά τραύματα. Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν ότι για αρκετή ώρα δεν υπήρχε ξεκάθαρη εικόνα για το πόσοι ήταν οι εργαζόμενοι που εκτελούσαν τη συντήρηση στη μονάδα όπου ξέσπασε η πυρκαγιά, ενώ πρέπει να τονιστεί ότι δεν σήμανε ο συναγερμός πυρκαγιάς για να απομακρυνθούν οι εργάτες. Οι εργαζόμενοι πραγματοποίησαν τριήμερες απεργιακές κινητοποιήσεις.
Διαβάστε εδώ ένα χρονικό για τα εργοδοτικά εγκλήματα στα ΕΛΠΕ
Εκδήλωση και ανοιχτή συζήτηση στη Θεσσαλονίκη για την προώθηση και διεκδίκηση κατώτατων αποδεκτών αμοιβών μετάφρασης, επιμέλειας, διόρθωσης, υποτιτλισμού, πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα, 18 Μαΐου, μετά από πρωτοβουλία του ΣΜΕΔ.
Σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΒΧΑ, καταγγέλλει τη συμμετοχή του πνευματικού και καλλιτεχνικού χώρου στις εκδηλώσεις του ΙΑΝΟΥ. Τονίζει τον εμπαιγμό, από τη μία να αναλώνονται σε συζητήσεις για την πολύπαθη εργατική τάξη, και από την άλλη να συναινούν σιωπηρά με την παρουσία τους σε φιέστες, στις εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία μέσω αστυνομικής καταστολής και ξύλου σε απεργούς, μέσω απολύσεων, προστίμων, αλλά και στα περιβόητα κείμενα υπογραφών νομιμοφροσύνης στις αντεργατικές πρακτικές της εταιρείας από τους υπαλλήλους της.
Οι άνεργοι κατέβηκαν στο δρόμο πραγματοποιώντας συγκέντρωση στην Ομόνοια και πορεία στη Βουλή, την Παρασκευή 8 Μάη. Όπως τονίζει ο Συντονισμός για τη διεκδίκηση του επιδόματος ανεργίας, : «Οι άνεργοι, είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι της εργατικής τάξης και όχι μια ξεχωριστή κατηγορία από τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Σαν κομμάτι λοιπόν του κόσμου της εργασίας, διεκδικούμε ένα ποσοστό του πλούτου που έχει παραχθεί και συνεχίζεται να παράγεται από το σύνολο της εργατικής τάξης και είναι δίκαιο να επιστραφεί στους εργαζόμενους που έχουν μείνει χωρίς δουλειά.»
Στο δρόμο όμως βρέθηκαν εκ νέου οι λιμενεργάτες στις 7 Μάη διαμαρτυρόμενοι για την ιδιωτικοποίηση στα λιμάνια Θεσσαλονίκης και Πειραιά. Στα πλαίσια της 24ωρης απεργίας που είχαν προκηρύξει στα λιμάνια όλης της χώρας, πραγματοποίησαν και πορεία διαμαρτυρία στο υπουργείο ναυτιλίας.
Τον αγώνα τους συνεχίζουν οι περίπου 300 εργαζόμενοι στο ναυπηγείο στο Νεώριο της Σύρου. Οι εργαζόμενο βρίσκονται σε κινητοποιήσεις από τα μέσα Απρίλη διαμαρτυρόμενοι για το γεγονός πως παραμένουν εδώ και τέσσερις μήνες απλήρωτοι, ενώ καταγγέλλουν τις εκδικητικές απολύσεις εργαζομένων όταν έκαναν επίσχεση. Σημειώνεται, ότι η εργοδοσία προσπάθησε να ποινικοποιήσει τον αγώνα τους αλλά δεν τα κατάφερε.
Στη Θάσο όμως η εργοδοσία κατάφερε να ποινικοποιήσει τον αγώνα των ναυτεργατών. Κατάπτυστη απόφαση, υπαγορευμένη από τα συμφέροντα των εφοπλιστών: 4 μήνες με 3ετή αναστολή σε 29 ναυτεργάτες που απήργησαν στη Θάσο το 2010-2012 μετά από αγωγή εφοπλιστή ακτοπλοΐας. Η απόφαση αυτή αποτελεί κόλαφο για την δικαιοσύνη που λειτουργεί αλά κάρτ, εξυπηρετώντας τα εφοπλιστικά συμφέροντα. Η βιομηχανία διώξεων, από αυτό το άθλιο και συνάμα προκλητικό κομπρεμί δικαιοσύνης και αφεντικών, επιβεβαιώνει περίτρανα ότι η δικαιοσύνη είναι για να επιβάλλει τα συμφέροντα των αφεντικών και εννοείται φυσικά όχι του κόσμου της εργασίας.
Στις 4 Μάη εκδικάστηκαν στη Θεσσαλονίκη, δύο αγωγές της Coca Cola 3E εναντίον 22 συνδικαλιστών της ΠΟΕΕΠ και του επιχειρησιακού σωματείου. Η πολυεθνική διεκδικεί 300.000 για ηθική βλάβη λόγω του πολύμηνου αγώνα των απεργών. Η απόφαση θα εκδοθεί στους επόμενους μήνες.
Την Κυριακή 3/5, πραγματοποιήθηκε πολύωρος απεργιακός αποκλεισμός στον ΑΒ Βασιλόπουλο στου Ζωγράφου, δράση που εντάσσεται στις κινητοποιήσεις για υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας αλλά και στην επαναπρόσληψη της Ελένης από τη συγκεκριμένη αλυσίδα. Η παρέμβαση, ανοιχτά καλεσμένη από την κατάληψη Βίλα Ζωγράφου, πλαισιώθηκε από συλλογικότητες από τα ανατολικά, τη συλλογικότητα «εργαζόμενοι/εργαζόμενες στο εμπόριο – Ορθοστασία» καθώς και από αλληλέγγυο κόσμο. Κατά τη διάρκεια του αποκλεισμού μοιράστηκαν κείμενα για την κυριακάτικη αργία και για την απολυμένη εργαζόμενη, πετάχτηκαν εκατοντάδες τρικάκια και κρεμάστηκαν πανό.
Συνεχίζουν την απεργία τους οι εργαζόμενοι στη Euromedica Αρωγή στη Θεσσαλία, για 15 και πλέον μέρες. Οι απεργοί διεκδικούν δεδουλευμένα 8 μηνών ενώ αντιμετωπίζουν καθημερινά και απεργοσπαστικούς μηχανισμούς και τρομοκρατία από την εργοδοσία. Κάθε μέρα η εργοδοσία φωνάζει τους μπάτσους, απειλεί τους απεργούς με απολύσεις, φέρνει απεργοσπάστες, ενώ ο ιδιοκτήτης και ο γιος του επιτέθηκαν και τραυμάτισαν εργαζόμενο και αλληλέγγυο. Όμως όπως δηλώνουν οι απεργοί «η τρομοκρατία δεν θα περάσει».
Την απόλυτη διάλυση της δημόσιας υγείας ανέδειξαν οι γιατροί του ΕΣΥ της Κέρκυρας σε ανοιχτή σύσκεψη που πραγματοποίησαν στις 7 Μάη. Θυμίζουμε ότι έχει ήδη περάσει μια εβδομάδα από την έναρξη της επίσχεσής τους, και συνεχίζουν τις πολύμορφες δράσεις τους αγωνιζόμενοι ενάντια στην απλήρωτη εργασία, στην υποστελέχωση και στην υπεραντικοποίηση της εργασίας, και εν γένει την απαξίωση των υγειονομικών λειτουργών αλλά και τη συνεχόμενη υποβάθμιση των παροχών υγείας.
Επίσης ανοιχτή συζήτηση πραγματοποίησε η Ανεξάρτητη Πρωτοβουλία Εργαζομένων στην Ταχυμεταφορά Ταχυδρόμηση την Τετάρτη 6 του μήνα, με θέμα την δημιουργία Επιτροπής Αλληλεγγύης για τους απολυμένους της SKYCOM. Η SKYCOM αποτελεί μία από τις δουλεμπορικές μέσα στις Ταχυμεταφορές ΕΛΤΑ, με τις γνωστές αντεργατικές πρακτικές και εργοδοτικές αυθαιρεσίες. Κάποιοι εργαζόμενοι αντιστάθηκαν με αποτέλεσμα να δεχτούν και την εργοδοτική τρομοκρατία πρώτα με απόλυση και μετά με έναν πολύχρονο και εξαντλητικό δικαστικό αγώνα στον όποιο τους σέρνει η εργοδοσία, και μάλιστα μετά την πρώτη τους δικαίωση.
Άλλες πανηγυρίζουν και άλλες βρίσκονται και πάλι στο δρόμο. Ο λόγος για τις καθαρίστριες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη που δουλεύουν σε εργολάβους της καθαριότητας και σε δημόσια σχολεία, οι οποίες πραγματοποίησαν συγκέντρωση έξω από το υπουργείο διοικητικής μεταρρύθμισης την περασμένη εβδομάδα. 8.500 καθαρίστριες που είναι όμηροι των συμβάσεων για χρόνια, κινδυνεύουν με ανεργία και μάλιστα χωρίς δικαίωμα επιδόματος, καθώς τον Ιούνιο λήγει το κατάπτυστο αυτό εργασιακό καθεστώς τους. Σημειώνουμε δε, ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων υπάρχει και σημαντική καθυστέρηση της μισθοδοσίας τους.
Ο νόμος για την επιστροφή των διαθέσιμων εργαζόμενων αποτελεί απόλυτη νίκη των εργαζομένων και μόνο. Αυτό τονίζουν σε ανακοίνωσή τους οι διοικητικοί του ΕΚΠΑ, αναφερόμενοι στις πολύμηνες κινητοποιήσεις, στον συλλογικό αγώνα και στον εμπαιγμό που δέχτηκαν. Όπως σημειώνουν η δράση τους συναντήθηκε στη βάση της αλληλεγγύης και της αγωνιστικότητας.
Τα ΜΑΤ που λειτουργούν ως μονάδες αποκατάστασης της αστικής τάξης και του κεφαλαίου, προάσπισαν τα συμφέροντα και τη φιέστα που διοργάνωνε ο Ανδρέας Κουρής. Προηγήθηκε απαγόρευση της διαδήλωσης στην οποία είχε καλέσει η Συνέλευση Απολυμένων από τα καταστήματα METROPOLIS, και στη συνέχεια τα ΜΑΤ με ζήλο εμπόδισαν την πορεία να προσεγγίσει το χώρο της φιέστας του Madwalk.
Τρομοκρατία και από την εταιρεία φύλαξης Brinks Hellas και μάλιστα με τη συνδρομή της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Υπαλλήλων Ασφάλειας Χρηματαποστολών – Φυλάκων. Ενώ από το μισθό των εργαζομένων παρακρατείται η συνδρομή προς την ομοσπονδία, αυτή δεν έχει φανεί ποτέ σε χώρο εργασίας για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των εργαζομένων, ούτε να διαμαρτυρηθεί για τις μειώσεις μισθών μέχρι και 40%, ούτε για η άρνηση της εταιρείας να αποζημιώσει το προσωπικό του Αεροδρομίου για το υπόλοιπο της κανονικής του άδειας. Αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό, όταν εργαζόμενοι αποχωρούν από την ομοσπονδία, σύντομα παίρνουν στα χέρια τους το χαρτί της απόλυσής τους.
Εκδικητικές απολύσεις και στο Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών με Αναπηρία στη Ζάκυνθο. Η «κοινωφελής» επιχείρηση απέλυσε δύο εργαζόμενες που προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας λόγω μη καταβολής της μισθοδοσίας τους.
Δίωρη προειδοποιητική στάση εργασίας πραγματοποίησαν την περασμένη Τετάρτη, οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση ανακύκλωσης πλαστικών Θεοδοσίου Ελπίδα. Διεκδικούν τα δεδουλευμένα τριών μηνών και απαιτούν την άμεση ανταπόκριση της εργοδοσίας αλλιώς θα κλιμακώσουν τον αγώνα τους.
Στάση εργασίας πραγματοποίησαν την Παρασκευή 8 Μάη οι εργαζόμενοι σε μετρό, ΗΣΑΠ και τραμ, από την έναρξη της βάρδιας έως τις 7:00 π.μ.. Ζητούν από τη διοίκηση της ΣΤΑΣΥ Α.Ε. να αναδειχτούν τα οργανικά κενά για να προκύψουν θέσεις εργασίας, ενώ νέα στάση εργασίας την Τρίτη προανήγγειλαν από την έναρξη της βάρδιας έως τις 8 το πρωί.
24ωρη απεργία πραγματοποίησαν την Τετάρτη 6 Μάη οι εργαζόμενοι της Χαλυβουργικής για τις νέες 100 απολύσεις που ανακοίνωσε η εργοδοσία. Την προηγούμενη μέρα στις 5 του μήνα, σωματεία της Ελευσίνας, πραγματοποίησαν κινητοποίηση αλληλεγγύης με πορεία στους κεντρικούς δρόμους και μοίρασμα κειμένου.
Περισσότεροι από 1 εκατομμύριο οι άνεργοι για τον Μάρτη του 2015. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ οι εγγεγραμμένοι και φυσικά όχι οι πραγματικοί άνεργοι, είναι 1.057.350, εκ των οποίων μόνο 107.623 λαμβάνουν το επίδομα πείνας του ΟΑΕΔ.
Φασίζουσα συμπεριφορά όμως και από τους καθηγητές του πανεπιστημίου της Κρήτης που σέρνουν στα δικαστήρια 2 φοιτητές του Φυσικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Κρήτης, για την κινητοποίηση που πραγματοποίησαν, μαζί με άλλους συμφοιτητές τους το 2011, στο πλαίσιο των πανελλαδικών κινητοποιήσεων ενάντια στο νόμο-πλαίσιο 4009/2011 για τα ΑΕΙ! Οι φοιτητές, οι οποίοι έχουν περάσει και άλλες διώξεις, πειθαρχικές και ποινικές, αυτή τη φορά κατηγορούνται για την ολιγόωρη κατάληψη που είχαν πραγματοποιήσει στο αμφιθέατρο της σχολής τους, μετά τις πανελλαδικές κινητοποιήσεις, μετά από καταγγελία των καθηγητών τους!
Τέλος, έφυγε από κοντά μας στις 7 Μάη ο σύντροφος αναρχικός Αντώνης Στασινόπουλος. Ήταν πάντα μάχιμος και στην πρώτη γραμμή των εργατικών αγώνων. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Αναρχικής Ομάδας Πάτρας το 1984, αλλά και του σωματίου ανέργων Πάτρας το 1992, μέλος του κοινωνικού κέντρου Πάτρας από τα τέλη της δεκαετίας του ’80, και άλλων αναρχικών και όχι μόνο πρωτοβουλιών.
Το Σάββατο από τις 12:00 μέχρι τη 13:30 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στον φούρνο “Χωριάτικο” που βρίσκεται στη λεωφόρο Αγίου Δημητρίου στο Μπραχάμι. Κολλήθηκαν χαρτοπανό σε απέναντι διαφημιστικό ταμπλό και μοιράστηκε κείμενο μπροστά από το μαγαζί.
Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν μοιρασμένες. Αρκετοί επέλεγαν να μην μπουν μέσα αλλά πολλοί ήταν και αυτοί που απαντούσαν με ένα πνεύμα “έλα μωρέ, αυτά συμβαίνουν παντού” ή “εντάξει αλλά εγώ μια φραντζολίτσα ψωμί θέλω να πάρω μόνο”.
Το αφεντικό του μαγαζιού εμφανίστηκε κάποια στιγμή και με μάλλον απολογητικό ύφος άρχισε να μας εξηγεί ότι το μαγαζί είναι απλώς franchise, αυτός δεν ξέρει τίποτα και απλώς πριν δύο χρόνια αποφάσισε να αγοράσει τον φούρνο που υπήρχε πριν στο ίδιο σημείο και να κάνει τη συγκεκριμένη επενδυτική κίνηση.
Του επισημάναμε ότι στο site της επιχείρησης το μαγαζί του δεν εμφανίζεται ως franchise αλλά ως εταιρικό και ότι έτσι κι αλλιώς μικρή σημασία έχει αφού ξέρουμε ότι τα συγκεκριμένα αφεντικά-μαφιόζοι ακόμα και τα franchise δεν τα δίνουν απλώς σε “υγιείς επενδυτές” αλλά -για ευνόητους λόγους- σε άτομα του στενού τους κύκλου. Επιπλέον, όταν αποφάσιζε πριν δύο χρόνια να κάνει την επένδυσή του (των 250 χιλιάδων κατά δήλωσή του) δεν υπήρχε περίπτωση να μη γνώριζε ότι αυτοί που θα συνεργαστεί είναι υπόδικοι για σωματεμπορία και ξέπλυμα αλλά προφανώς δεν είχε πρόβλημα.
Σε όλα αυτά το μόνο που είχε να απαντήσει είναι ότι αυτός είναι οικογενειάρχης που μεγαλώνει σωστά τα παιδιά του. Κερασάκι ήταν και το “ακλόνητο” επιχείρημα ότι δίνει δουλειά σε Έλληνες.
Στις 28 Ιανουαρίου δημοσιεύσαμε κοινή ανακοίνωση για τις εργασιακές συνθήκες και τις πρακτικές της ΜΚΟ ΕΚΠΟΣΠΟ ΝΟΣΤΟΣ. Η διοίκηση της ΜΚΟ βιάστηκε να απαντήσει, επιχειρώντας να μας δώσει μαθήματα πολιτικής οικονομίας και να δημιουργήσει σύγχυση και εντυπώσεις περί «σκοτεινών συμφερόντων» και «μικρο-πολιτικών παιχνιδιών». Η καλύτερη απάντηση «εκ μέρους μας» ήταν η συνέχιση των διεκδικήσεων των εργαζομένων!
