Αρχείο ετικέτας μετανάστες

Provo.gr,Αντιπληροφόρηση,απεργία πείνας,μεταναστες,ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

Απεργία πείνας μεταναστών στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Κορίνθου

Σχολιάστε

hs

από τη σελίδα  no borders

Μαζική απεργία πείνας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών Κορίνθου

Πάνω από τριακόσιοι φυλακισμένοι μετανάστες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών της Κορίνθου ξεκίνησαν από το πρωί απεργίας πείνας. Σύμφωνα με καταγγελίες στην ΚΕΕΡΦΑ, η κατάσταση είναι άθλια μέσα στα κρατητήρια, υπάρχει βρωμιά. Αρκετοί είναι άρρωστοι και ανησυχούν διότι περίθαλψη δεν υπάρχει.

Οι μετανάστες προέρχονται από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, αφρικανικές χώρες.

http://www.provo.gr/apergia-peinas-metanastwn-sth-korintho/

Αντιπληροφόρηση,απεργία πείνας,μεταναστες,μπατσοι-καταστολη,ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

Ενημέρωση από τους μετανάστες απεργούς πείνας έγκλειστους στην Αμυγδαλέζα

Σχολιάστε

amygdaleza

 

Κανείς πλέον δεν έχει ούτε μια δικαιολογία.

ΟΙ μετανάστες απεργοί πείνας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας ζητούν να γίνουν γνωστά τα παρακάτω (πηγή indymedia):

– Από 18 μήνες όπου ήταν η κράτησή μας έχει γίνει 26. Αν κάναμε εμπόριο ναρκωτικών, φόνους το κράτος βάζει τους ανθρώπους αυτούς φυλακή. Εμάς γιατί μας βάζουν 26 μήνες φυλακή σαν δήθεν κράτηση. Με ποιο δικαίωμα αφού δεν διωκόμαστε για κάτι και δεν έχουμε κάνει κάτι.

– Στην Αμυγδαλέζα βρισκόμαστε 3000 άνθρωποι φυλακισμένοι άδικα.

-1000 άτομα βρισκόμαστε σε απεργία πείνας.

– Στις 19-11-2014 20 άτομα μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο με σοβαρά προβλήματα λόγω της απεργίας πείνας.

– Όταν ζητάμε γιατρό για πρόβλημα υγείας τον βλέπουμε μετά από 1 μήνα.

– Όταν υπάρχει πρόβλημα υγείας ο γιατρός μας ρωτάει αν έχουμε χρήματα ή αν κάποιος μπορεί να μας στείλει για να αγοράσουμε τα φάρμακα που χρειάζονται. Με άλλο τρόπο φάρμακα δεν βρίσκονται. Τα μόνα φάρμακα που μας δίνουν είναι ντεπόν.

– Στις 19-11-14 ήρθαν κανάλια λόγω της απεργίας πείνας να επισκεφτούν το κέντρο κράτησης και διώχτηκαν από την αστυνομία.

– Οι αστυνομικοί μας βρίζουν, μας φτύνουν, μας χτυπάν συνεχώς.

– Οι αστυνομικοί μας απειλούν να σταματήσουμε την απεργία πείνας.

– Όταν δεν πιάνουν οι απειλές τους, ανώτεροί τους μας υπόσχονται πως αν σταματήσουμε την απεργία πείνας θα αφήσουν άτομα από μας ελεύθερα σαν ανταμοιβή. Μιλάμε φυσικά για 5 με 10 άτομα το πολύ ώστε να σπείρουν τη διχόνοια μεταξύ μας.

– Πριν 6 μέρες 2 άτομα έχασαν τη ζωή τους. Ο ένας από το Μπαγκλαντέζ και ο άλλος από το Πακιστάν. Ο άνθρωπος από το Πακιστάν ζητούσε γιατρό για ένα μήνα. Αφού τον πηραν μας ενημέρωσαν οτι πέθανε από πρόβλημα υγείας. Πιστεύουμε ότι πέθανε από ξυλοδαρμό της αστυνομίας κατά τη μεταφορά του.

– Το φαγητό που μας δίνουν δεν το τρώνε ούτε πεινασμένα σκυλιά. Είναι άθλιο.

– Όταν βρέχει η βροχή στάζει μέσα στις τρώγλες που ζούμε.

– Η βρώμα είναι αφόρητη

– Υπάρχουν πολλά άτομα από εμάς όπου μας συνελαβαν αστυνομικοί και ενώ είχαμε κόκκινη κάρτα μας έσκισαν τα χαρτιά και μας έκλεισαν εδώ, στο κολαστήριο της Αμυγδαλέζας.

– Είμαστε άνθρωποι και όχι ζώα, αν και ούτε τα ζώα δεν έχει το δικαίωμα να εκμεταλεύεται έτσι ο άνθρωπος.

– Δεν έχουμε άλλη επιλογή από την απεργία πείνας ακόμα και αν χρειαστεί να θαφτούμε ζωντανοί στην Αμυγδαλέζα. Για ποια δημοκρατία μιλάτε.

– ζητάμε την αλληλεγγύη και την πληροφόρηση για το τι συμβαίνει εδώ.

Απεργοί πείνας από Αμυγδαλέζα

http://misostaksiko.com/2014/11/20/metanastes_apergoi_peinas_amygdaleza/

Απόψεις-γνώμες-αναλύσεις,ιστορικά,Κοινωνία,πρόσφυγες,Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό Μαύρο & Κόκκινο

η Τούμπα, οι μετανάστες και τα σκουπίδια της Τσιμπλούκας

Σχολιάστε

Κείμενο της αναρχικής συλλογικότητα “μαύρο κόκκινο” από την θεσσαλονίκη.

***

Η Τούμπα, οι μετανάστες και τα σκουπίδια της Τσιμπλούκας
ceb1ceb5cf81cebfcf86cf89cf84cebfceb3cf81ceb1cf86ceafceb1-cebaceaccf84cf89-cf84cebfcf8dcebccf80ceb1cf82Λοιπόν, γεννηθήκαμε και στην Τούμπα. Πήγαμε δημοτικό στου «Αδαμίδη» και στο «Τενεκεδένιο», το ένα χτισμένο από λαμαρίνη και τ’ άλλο από αμίαντο καρκινογόνο. Κάποτε το γκρέμισαν αφού τόσες γενιές μεγάλωσαν σ’ αυτό. Οι γονείς μας γεννήθηκαν εδώ, στα ίδια σχολεία έτρεξαν, γέλασαν, στα ίδια στενά έπαιξαν. Πρόλαβαν βέβαια τούτοι οι τυχεροί τα σπιτάκια με τις μεγάλες αυλές, τις ξαμπάρωτες πόρτες, το κουτσομπολιό των Σμυρνιών γιαγιάδων, τα ρεμπέτικα στη διαπασών απ’ τη καλύβα του χασισοπότη, τις φωνές και τους καυγάδες των γειτόνων τις μεγάλες και ατέλειωτες σιωπές που έκρυβαν τους κυνηγημένους. Οι παππούδες μας δεν γεννήθηκαν εδώ. Στην Τούμπα δεν γεννήθηκε κανείς, μόνο κάτω στην πόλη γεννήθηκαν οι παλιοί Σεφαραδίτες που κι αυτοί έφτασαν εδώ κυνηγημένοι. Κανείς δε θυμάται από πότε, φύγανε κι αυτοί όπως ήρθαν…κυνηγημένοι. Οι παππούδες μας ήρθαν εδώ από τη Ρωσία, τον Πόντο, από τη Σμύρνη…πρόσφυγες. Πριν από τους παππούδες μας, στη Τούμπα ζούσαν τα σκουπίδια της Τσιμπλούκας, έτσι έλεγαν οι παλιοί την χωματερή στο μέρος που χτίστηκαν έπειτα τα «Κωνσταντινοπολίτικα». Όταν ήρθαν οι παππούδες, μας δεν τους δέχτηκε κανείς, δεν άνοιξε σπίτι, ή αγκαλιά, ούτε στάβλος για να χωθούν σαν τρομαγμένα ζώα. Μονάχα το ορφανοτροφείο που μεγάλωσε τις γιαγιάδες μας, στα χρόνια της φρίκης… Είχαν μόνο την απλωσιά του τόπου. Το ρέμα, τη Αγιά Μαρίνα, το ανάχωμα, το Κρυονέρι, τις παρυφές του δάσους, αυτός ήταν ο τόπος. Εκεί χτίσαν τα παραπήγματά τους, οι παραγκιώτες. Παραμέρισαν τα σκουπίδια και έφτιαξαν τη ζωή, αυτή του πολέμου, αυτή της αντίστασης, του αγώνα. Βάψανε οι αλάνες της Τούμπας κόκκινο. Δρόμος πολύς η ζωή των κυνηγημένων, η ζωή του πρόσφυγα…Έπειτα γκαστερμπάϊτερ, άσωτος ο δρόμος… Κάποτε ξαπόστασαν κι αυτοί, μέσα στα μελαγχολικά σπιτάκια της αντιπαροχής του δανείου, της σύνταξης, αυτά που χτίσανε κατά χιλιάδες οι ίδιοι για δεκαετίες. Μα η φτώχεια ήταν πάντα η ίδια, πλήρωσαν κι ακόμη αργότερα, είδαν τα εγγόνια τους, τα λιωμένα κορμιά των νεολαίων της «ανάπτυξης» και του «εκσυγχρονισμού» κάθε απόβραδο να ξεμοναχιάζουν τη ζωή κάτω απ’ τη γέφυρα, στο ρέμα, το πρωΐ άγριο ξύπνημα από τη σειρήνα του ασθενοφόρου. Και σε μας απόμεινε, μονάχα μια μνήμη, μια μυρωδιά χαμένη από την τσιμενταρισμένη εξοχή, μα και η αίσθηση ότι αν ακόμη σήμερα δεν είμαστε κυνηγημένοι, έχουμε την ψυχή να μη γίνουμε ποτέ κυνηγοί. Και να ελπίζουμε, ν’ αγαπάμε τον άνθρωπο. Έπειτα γι’ αυτό διαλέξαμε πλευρά, γίναμε αναρχικοί, μιας και η αριστερά των παππούδων μας δεν υπάρχει πια, έμεινε από δ’ αύτη μια στάμπα από την πολυχρησιμοποιημένη καρέκλα του «δημόσιου λειτουργού» και η κατάφαση του συμβιβασμού, γίναμε αναρχικοί όχι γιατί μας αρέσει να μας κυνηγούν αλλά για να θυμόμαστε να μην γίνουμε ποτέ κυνηγοί. Ούτε κυνηγοί, ούτε θηράματα, ούτε αφέντες, ούτε δούλοι…

Με αφορμή μερικά ορφανά ευρώ (600.000) που περίσσευαν από τον ευρωπαϊκό κορβανά και που ο δήμαρχος της πόλης σκέφτηκε να τα πάρει υπό την ζεστή θαλπωρή του, εγκρίθηκε το σχέδιο εγκατάστασης οκτώ (8) μονογονεϊκών οικογενειών προσφύγων στους παλιούς στάβλους, οι οποίοι επί χρόνια χρησιμοποιούνταν για να φιλοξενούν καρκινογόνα χημικά. Η διαμόρφωση ενός χώρου φιλοξενίας των ορφανών παιδιών ήταν η προϋπόθεση για να αναλάβουν οι έμμισθοι «αλληλέγγυοι» τον μποναμά των γιάπηδων. Στους καρκινογόνους παλιούς στάβλους λοιπόν, εξαντλείται η ντόπια και διεθνής αλληλεγγύη για τους κατατρεγμένους…Ας είναι, όμως όχι… Στην Τούμπα, λοιπόν, (να μιλάνε άραγε για τον ίδιο τόπο;) βρέθηκαν άνθρωποι να καμωθούν τους γηγενείς. Μαζεύτηκαν, λοιπόν, κάποιοι άπληστοι νευρωτικοί «αυτόχθονες», έκαναν εκδήλωση και είπαν «στην Τούμπα δε χωράνε πρόσφυγες». Αναρωτήθηκαν «πως θα παίζουνε τα παιδιά μας δίπλα στους μετανάστες»; Είπαμε «θα μιλήσουμε κι εμείς», αρνήθηκαν, επιμείναμε να μιλήσουμε, μας ρώτησαν ποιο είναι το όνομά μας,
– Αχμέτ, Αμπντούλ, Κωστής, Μαρίκα, Ντούσιας, Χομαγιούν, Βακάρ.
Έπειτα ρώτησαν που ζούμε
– Στην Επιδαύρου, στη Βοσπόρου, κάτω από τη γέφυρα, στο ρέμα, στη Κασσάνδρου, στο Γεντί Κουλέ
Και που γεννηθήκατε;
– Στην Τούμπα, στο Κερατσίνι, στην Κοκκινιά, στο Βίτσι, στα γκέτο του Παρισιού, στο Μεξικό στη ζούγκλα.
Παραξενεύτηκαν ρώτησαν τι ήρθατε να κάνετε εδώ; Μα είχαν ακούσει πολλά έκλεισαν τα ηχεία…τότε κάναμε τα χέρια μας χωνί, όπως παλιά στη γειτονιά μας, έκαμε ο κυρ-Γιώργης που ‘φερνε στην καρότσα τα καρπούζια κι οι γιαγιάδες μας ανέβαζαν πάνω να παίξουμε…
-Γεννηθήκαμε κι εδώ, κι αλλού και παντού θα γεννιόμαστε και θα ξεπηδάμε γιατί ο φασισμός δεν έχει πάντα ουρά και κέρατα, ο φασισμός ξεκινά ως εφαρμογή μικρών καθημερινών κακουργηματικών σκέψεων, υπαγορευμένων από το φόβο και τη μισαλλοδοξία…Σκεπτόμενοι ότι ο φασισμός δεν νικάει όταν βρεθεί ένας Χίτλερ αλλά όταν δημιουργηθούν χιλιάδες Άϊχμαν…
Έπειτα φύγαμε, μα θα ξαναγυρίσουμε, να κοιτάξουμε αν ο τόπος φυλάει τη μνήμη του…

Όσοι δεν μίλησαν ποτέ, όσοι τώρα βόλεψαν το κορμί τους σε ένα-δυο σπίτια και εξοχικά, βρήκαν εχθρό, «ξεσηκώθηκαν» να «διεκδικήσουν». Ποιόν εχθρό αισθάνθηκαν; Βρέθηκαν «αυτόχθονες» να διακηρύξουν ότι αυτό το μικρό κομμάτι κατεστραμμένης γης κάποιοι άλλοι, -οι ίδιοι- το έχουν περισσότερο ανάγκη, από τα ορφανά αλλοδαπά ανήλικα μιάσματα. Κάνανε και αναλύσεις ότι η χώρα και ειδικά η Τούμπα δεν χωράει άλλους ξένους, άλλους κατατρεγμένους. Είναι πολλοί, λένε. Δεν χωράει άλλη φιλοξενία γιατί έχει το Θεαγένειο που φιλοξενεί καρκινοπαθείς, έχει το Παπάφειο που φιλοξενεί ορφανά, έχει την ΥΦΑΝΕΤ που φιλοξενεί αναρχικούς… Δεν χωράνε άλλοι, είπαν αυτοί που αν η Τούμπα δεν χωρούσε από πάντα τους κατατρεγμένους, δεν θα ήταν εδώ. Κορόϊδεψαν «να τους πάρετε σπίτια σας», οι ανόητοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν πόσους και πόσους κατατρεγμένους έχουμε φιλοξενήσει στα σπίτια μας με την ελπίδα κάποτε να είχε βρεθεί κάποιος να φιλοξενήσει τους παππούδες μας, τους «τουρκόσπορους». Έπειτα μας είπαν ότι θέλουν το χώρο μόνο για Έλληνες, για την πατρίδα…ποια πατρίδα; Αυτή την πατρίδα που έστελνε το χωροφύλακα να ελέγχει αν σηκώσαν την σημαία της οι παππούδες μας στα μπαλκόνια, επειδή ήταν «ύποπτοι» και «συμμορίτες»; Την πατρίδα της “μπάρας” που για να την περάσεις έπρεπε να δώσεις πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων; Στην κόκκινη Τούμπα η σημαία της πατρίδας μας απλώνονταν στα μπαλκόνια 363 μέρες το χρόνο, κάθε μέρα πέρα από τις εθνικές εορτές: ήταν τα χιλιομπαλωμένα σώβρακα και οι κακοραμμένες κάλτσες που ανέμιζαν περήφανα πάνω από τα κεφάλια μας όταν κλωτσούσαμε την μπάλα στην αλάνα• πατρίδα στην τούμπα ήταν η αλάνα για τους μικρούς, η φτώχεια για τους μεγαλύτερους κι η πείνα, ο φόβος της προσφυγιάς. Ήταν όμως και η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, το νιώσιμο, δεν ήταν απλά μια κάποια Ελλάδα η πατρίδα στην Τούμπα. Έτσι θέλουμε να τη θυμόμαστε. Αλλά μήπως τούτοι οι νέοι «γηγενείς» ήταν θαμώνες και κατοικοεδρεύαν στα υπόγεια της Τσιμπλούκας, κάτω από τόνους σκουπιδιών, αγνώριστοι κι αυτοί ανάμεσα τους; Δε θα ‘τυχε να τους γνωρίσουν οι παππούδες μας.
Άλλωστε από πάντα η χωματερή είναι το καταφύγιο του ρατσισμού, κι η μισαλλοδοξία ο πολιτισμός των σκουπιδιών.
Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό
“Μαύρο & Κόκκινο”
mauro-kokkino@hotmail.com

η Τούμπα, οι μετανάστες και τα σκουπίδια της Τσιμπλούκας

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,αφισεΣ,εργατικα,εργατικες ειδησεις &νεα,εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ,εργοδοτική τρομοκρατία,μεταναστες

EΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΙΧΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΜΑΝΩΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΓΗΣ

Εικόνα Σχολιάστε

af_manol_sakta

 

 

ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

ΣΑΒΒΑΤΟ 6/9 ΣΤΙΣ 11 π.μ. ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

A ΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΕΙΣ-ΣΤΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ,ανθρώπινη εκμετάλλευση,Αντιπληροφόρηση,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ,εργοδοτική τρομοκρατία,Κρατική τρομοκρατία,μεταναστες

Σκάλα Λακωνίας: Απεργία διαρκείας και συγκλονιστικές μαρτυρίες των εργατών γης

Σχολιάστε

Απίστευτες συνθήκες ρατσιστικής βίας και αστυνομικής αυθαιρεσίας κατήγγειλαν οι εργάτες γης στην συνέντευξη τύπου της Ένωσης Μεταναστών Εργατών και της ΚΕΕΡΦΑ την Τρίτη 8/7. Όπως ανέφεραν οι ομιλητές:”Οι μετανάστες εργάτες γης της Λακωνίας έχουν ξεκινήσει απεργία διαρκείας από τις 3 Ιούλη ενάντια στις ρατσιστικές επιχειρήσεις σκούπα της αστυνομίας που γίνονται συστηματικά κάθε Παρασκευή συλλαμβάνοντας κόσμο που τον στέλνουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Κορίνθου και αφού οι εργάτες έχουν δουλέψει ολόκληρη την εβδομάδα.

Ζητάνε νομιμοποίηση και χαρτιά για όλους, να σταματήσει η αυθαιρεσία της ΕΛ.ΑΣ, να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ζητάνε την παραδειγματική τιμωρία του ρατσιστή δημάρχου και των αστυνομικών που επιτίθενται σε μετανάστες, και να πληρωθούν μέχρι και το τελευταίο ευρώ όλα τα δεδουλευμένα.

Οι εργάτες γης που δουλεύουν χωρίς ωράρια από το πρωί στις 6 μέχρι το βράδυ στις 9, για 26 λεπτά την κάθε κλούβα των 20-25 κιλών, μη ξεπερνώντας τα 18 με 20 ευρώ τη μέρα συνεχίζουν για 5η μέρα την απεργία τους. Με καθημερινές συνελεύσεις αποφασίζουν για την συνέχεια, ενώ μετά και την επίσκεψη του επικεφαλής της Πακιστανικής Κοινότητας και προέδρου της Ένωσης Μεταναστών Εργατών Τζαβέντ Ασλάμ την Κυριακή 6/7 έκαναν εκλογές φτιάχνοντας Εργασιακή Επιτροπή. Η απεργία τους έχει μπλοκάρει το 100% της συγκομιδής, της διαλογής, της συσκευασίας καθώς και της διανομής των πορτοκαλιών.

Τους απαγορεύουν να κάτσουν στην πλατεία και στις καφετέριες, τους απαγορεύουν να πάνε στην παραλία για μπάνιο, να πάνε σε ένα κουρείο ή να νοικιάσουν σπίτια. Οι ίδιοι που τους βρίζουν βρωμιάρηδες τους αναγκάζουν να ζουν κατά δεκάδες σε κοτέτσια, σε αποθήκες και ερείπια ενώ ταυτόχρονα τους ζητάνε να πληρώνουν 50 ευρώ το μήνα νοίκι για αυτές τις άθλιες συνθήκες ζωής”, ανέφερε ο Ετζάζ Άχμεντ που είναι διερμηνέας στους Γιατρούς χωρίς Σύνορα και έχει συνολική εικόνα για τη ζωή των 1.000 και πάνω μεταναστών που ζουν στην περιοχή και προέρχονται κυρίως από το Πακιστάν, αλλά και από το Μπαγκλαντές, το Αφγανιστάν και τις αραβικές χώρες.

Όπως κατήγγειλε ο Μοχάμεντ Ασίφ ο ίδιος ο Δήμαρχος τον χτύπησε πριν από 18 μήνες και μετά έβαλε και τον έστειλαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Κόρινθο. “Αφού βγήκα μετά από 18 μήνες γύρισα στην Σκάλα ο δήμαρχος με είδε ξανά και έτρεξε να με ξαναχτυπήσει και άρχισε να με απειλεί.  Τώρα με την απεργία πήραμε θάρρος και θέλω να κάνω μήνυση στον Δήμαρχο για να ζητήσω το δίκιο μου”.

Θύμα ρατσιστικής αστυνομικής βίας έπεσε τρεις βδομάδες πριν και ο Ναντίμ Ασίφ ο οποίος είχε ξεχάσει τα χαρτιά και τα κλειδιά του στο σπίτι του όταν τον σταμάτησαν για έλεγχο τέσσερις αστυνομικοί με στολή. “Οι αστυνομικοί άρχισαν να με χτυπάνε και μου έσπασαν το χέρι”, τόνισε ο Ναντίμ που ακόμα είναι με επιδέσμους και δυσκολεύεται να δουλέψει.

Τον αστυνομικό Φώτη Μανωλάκο κατήγγειλε ονομαστικά ο Ιμπράρ Χουσεΐν που είναι παντρεμένος και έχει και παιδί. “Πήγα στο αστυνομικό τμήμα για να κάνω το γνήσιο της υπογραφής. Εκεί ήταν ο Φώτης Μανωλάκος ή Μπάμπης και άρχισε να με βρίζει, μου είπε να φύγω από εκεί και με κλώτσησε. Κανένας δεν τολμάει να πάει στο τμήμα είτε έχει χαρτιά είτε δεν έχει γιατί ξέρει πως ο Μπάμπης θα τον χτυπήσει, θα τον βρίσει και μπορεί να τον στείλει και σε στρατόπεδο”.

Τον αστυνομικό με το ψευδώνυμο “Μήτσος” από το ΑΤ Βλαχιώτη κατήγγειλε ο Ροζουάν Άχμεντ. “Μου έβαλε χειροπέδες και με πήγε στο τμήμα  παρά του ότι έχω νόμιμα χαρτιά πάρα πολλά χρόνια. Μετά από ώρα με άφησε αφού με κλώτσησε και μου είπε να μην με ξαναδεί ποτέ μπροστά του. Μόνο στο χωράφι θα είσαι εσύ, μου λέει. Αυτό το κάνει ένα χρόνο τώρα σε πάρα πολλά παιδιά”.

Δεκάδες είναι και τα κρούσματα απλήρωτης εργασίας. Οι εταιρίες Αντώνης Κυριακάκος και ΣΙΑ Ο.Ε. και του Γιώργου Μπυράκου χρωστάνε για πάνω από 3 χρόνια μεροκάματα που ξεπερνάνε τα 50.000 ευρώ μοιράζοντας ακάλυπτες επιταγές, όπως κατήγγειλε ο Ζετ Άουλα που μένει από το 1998 στη Σκάλα Λακωνίας”.

http://www.ertopen.com/