ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ -Οι κρυφοί «τεταρταυγουστιανοί»*

 


4-8-36metaxas*Γράφει ο Ιός

Ο Μεταξάς υπήρξε ο ήρωας του «Οχι», ο πρώτος εργάτης, ο πρώτος αγρότης, με λίγα λόγια ο πατέρας μας. Η προπαγανδιστική καρικατούρα της δικτατορίας του 1936 επανέρχεται ως άποψη καθωσπρέπει δημοσιογράφων και ιστορικών

Αν ήταν μόνο ο κ. Μιχαλολιάκος και η παρέα του που λατρεύουν τον Ιωάννη Μεταξά και το καθεστώς της 4ης Αυγούστου κανείς δεν θα παραξενευόταν. Ομως εδώ και μια δεκαετία, από την περίοδο δηλαδή που άρχισε να αμφισβητείται η δημοκρατική τομή της Μεταπολίτευσης του 1974, ακούγονται όλο και συχνότερα από ιστορικούς αναλυτές και δημοσιογράφους καλά λόγια για τον Μεταξά. Κανείς δεν αμφισβητεί βέβαια τον δικτατορικό χαρακτήρα του καθεστώτος 1936-1941, αλλά παράλληλα αναδεικνύονται οι «θετικές του πλευρές», κυρίως σε εθνικό και κοινωνικό επίπεδο. Τα στοιχεία και τα ντοκουμέντα που παρουσιάζουμε σήμερα δεν επιβεβαιώνουν αυτή την εξωραϊσμένη εικόνα του δικτατορικού καθεστώτος. Ισως μάλιστα να ερμηνεύουν και τους λόγους που οδηγούν κάποιους όψιμους θαυμαστές του Μεταξά να ανακαλύπτουν αρετές και επιτεύγματα σ’ αυτή τη μαύρη σελίδα της ελληνικής Ιστορίας.

Το «Οχι», αλλά στα γαλλικά

4-8-36-eon

Εν αρχή βέβαια ην το περίφημο «Οχι». Από την περίοδο της Μεταπολίτευσης αμφισβητήθηκε η μέχρι τότε γενικά παραδεκτή άποψη ότι «το είπε ο Μεταξάς». Από την πλευρά μάλιστα των αναλυτών του ευρύτερου δημοκρατικού χώρου αντιπροτάθηκε το σχήμα που μέχρι τότε πρόβαλλε μόνο η Αριστερά, ότι δηλαδή «το ‘‘Οχι’’ το είπε ο λαός», με τη γενναία στάση του στο μέτωπο. Τώρα τελευταία υπάρχει και ο συνδυασμός των δύο εκδοχών από πολιτικούς που δεν θέλουν να ταυτιστούν με τη δικτατορία, αλλά δεν θέλουν και να ξεκόψουν μαζί της: «Το ‘‘Οχι’’ το είπε και ο λαός και ο Μεταξάς» υποστηρίζουν άνθρωποι όπως ο Αδωνις Γεωργιάδης.

Η συζήτηση είναι βέβαια άχαρη. Αν θέλει κανείς να κυριολεκτήσει, κανείς δεν είπε το «Οχι», ούτε ο Μεταξάς ούτε ο λαός. Το βράδυ της 28ης Οκτωβρίου 1940, το τελεσίγραφο που επέδωσε ο Ιταλός πρεσβευτής Γκράτσι στον Μεταξά δεν μπορούσε να απαντηθεί ούτε με «ναι», ούτε με «όχι». Ηταν το τελεσίγραφο της κήρυξης πολέμου, το οποίο προετοιμαζόταν τις προηγούμενες ώρες με ιταλικές ανακοινώσεις για εχθροπραξίες στην ελληνοαλβανική μεθόριο. Αυτός είναι ο λόγος που, σύμφωνα με όσα διηγήθηκαν στη συνέχεια οι δύο μόνοι παρόντες της συνάντησης, η φράση που εκστόμισε ο Μεταξάς στα γαλλικά, μόλις διάβασε το τελεσίγραφο, ήταν «Alors, c’est la guerre» («Επομένως έχουμε πόλεμο»).

Στην πραγματικότητα, δηλαδή, επρόκειτο για ένα τελεσίγραφο κήρυξης πολέμου, το οποίο δεν μπορούσε να «απορριφθεί», εφόσον δεν υπήρχε εναλλακτική λύση. Οπως διηγείται ο Κώστας Κοτζιάς, ο Μεταξάς δήλωνε στους στενούς του συνεργάτες ότι οι Ιταλοί κήρυξαν πόλεμο. Δεν υπήρχε θέμα κάποιας –έστω και ατιμωτικής–διαπραγμάτευσης: «Κυρ Κώστα έχουμε πόλεμο… οι Ιταλοί μάς τον κήρυξαν» («Ελλάς, ο πόλεμος και η δόξα της», Αθήνα 1947, σ. 28).

Το πραγματικό κλίμα εκείνου του βραδιού αποτυπώνει ο υπουργός Ναυτιλίας του Μεταξά Αμβρόσιος Τζίφος, ο οποίος μετείχε στην πρώτη κυβερνητική σύσκεψη το ξημέρωμα εκείνης της ιστορικής νύχτας: «Εξάλλου η προθεσμία του τελεσιγράφου ήτο τρίωρος, ήτοι ώς τας 6 το πρωί, ώστε δεν εδίδετο καν καιρός διά οιανδήποτε ενέργειαν, έστω και αν υπήρχε η παραμικρά διάθεσις» (ανέκδοτες «Αναμνήσεις», περιλαμβάνονται σε παράρτημα του «Ημερολόγιου Μεταξά»).

Πού βρέθηκε λοιπόν το «Οχι»; Μα ήταν μια εύστοχη δημοσιογραφική έμπνευση (εφημ. «Ελληνικό Μέλλον», 30.10.1940), η οποία μετατράπηκε γρήγορα σε βασικό προπαγανδιστικό σλόγκαν ενός καθεστώτος, το οποίο ήδη λειτουργούσε με ολοκληρωτικές μεθόδους χρησιμοποιώντας κάθε λογής ύμνους για τον «Εθνικό Κυβερνήτη».

Εκ των υστέρων, βέβαια, το «Οχι» έχει ενσωματωθεί στη μυθολογία των υπερασπιστών του Μεταξά. Ο Κοτζιάς, λ.χ., στο ίδιο βιβλίο, το αναφέρει ως γεγονός και το συνοδεύει με μια εξίσου επινοημένη κίνηση του Μεταξά: «Τότε ηκούσθη η φωνή της Ελλάδος! Ηκούσθη η επιταγή των χιλιετηρίδων από του στόματος του Ελληνος Πρωθυπουργού: ΟΧΙ! Κτυπώντος συγχρόνως τον γρόνθον του με ζωηρότητα και έμφασιν επί της τραπέζης» (σ. 27). Se non è vero, è ben trovato, που θα έλεγε κι ο Γκράτσι.

Κανένα «Οχι» δεν υπάρχει και στις καταγραφές εκείνων των ημερών στο Ημερολόγιο. Αντίθετα υπάρχουν διατυπώσεις που θα μπορούσαν να ερμηνευτούν και ως το «Οχι του λαού»! Το πρωί της 28.10 ο Μεταξάς δείχνει έκπληκτος («Φανατισμός του λαού αφάνταστος») και την επομένη αρχίζει να ανησυχεί («Με ανησυχεί η υπεραισιόδοξος Κοινή Γνώμη»).

Για να ενισχύσουν εκ των υστέρων την εικόνα του αποφασισμένου «εθνικού ηγέτη», οι απολογητές της 4ης Αυγούστου έχουν ξεχωρίσει μια μυστηριώδη καταγραφή από το Ημερολόγιο Μεταξά, ενάμιση χρόνο νωρίτερα: «Φοβερά απόφασίς μου εν περιπτώσει ιταλικής απειλής» (18.3.1939). Αλλά η ιταλική απειλή είχε εκδηλωθεί με όλες τις μορφές στο διάστημα αυτών των δεκαεννιά μηνών, με αποκορύφωμα τον τορπιλισμό της «Ελλης». Ο Μεταξάς και η «φοβερά απόφασίς» του έμειναν απολύτως αδρανείς. Υπάρχει αντίθετα μια άλλη καταγραφή στο Τετράδιο των Σκέψεων του Μεταξά, λίγες μέρες πριν από τον θάνατό του (2.1.1941), στην οποία ομολογείται το απόλυτο αδιέξοδο και η απελπισία του δικτάτορα από την «προδοσία» των ομοϊδεατών του Χίτλερ και Μουσολίνι:

«Η Ελλάς έγινε από της 4ης Αυγούστου Κράτος αντικομμουνιστικό, Κράτος αντικοινοβουλευτικό, Κράτος ολοκληρωτικό, Κράτος με βάση αγροτική και εργατική, και κατά συνέπεια αντιπλουτοκρατικό. Δεν έχει βέβαια κόμμα ιδιαίτερο να κυβερνά. Αλλά κόμμα ήτανε όλος ο λαός, εκτός από τους αδιόρθωτους κομμουνιστάς και τους αντιδραστικούς παλαιοκομματικούς. Επομένως, αν ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι αγωνιζότανε πραγματικά για την ιδεολογία που υψώνανε για σημαία, έπρεπε να υποστηρίζουν παντού την Ελλάδα με όλη τους τη δύναμη. Ακόμα και να ανεχότανε αν τα άμεσα συμφέροντα ή και η ανάγκη από τη γεωγραφική της θέση έφερνε την Ελλάδα κοντά στην Αγγλία. Λοιπόν, το εναντίον, η Ελλάδα έμεινε μακριά από την Αγγλία –εκτός από την απαραίτητη και αλλιώς αναγκαία φιλική σχέση. Η Ελλάδα καμιά βοήθεια ούτε έδωσε ούτε υπεσχέθη εις την Αγγλία. Επομένως η Ιταλία, που ωστόσο ανεγνώριζε την συγγένεια του ελληνικού καθεστώτος προς το δικό της, έπρεπε να είναι φιλικώτατη προς την Ελλάδα, ειλικρινά και πιστά φιλικώτατη. Και όμως ήτανε εχθρική. Από εξ αρχής εχθρική. Και στο τέλος επεζήτησε να την κατακτήση και την υποδουλώση. Για τον Χίτλερ το πράγμα δεν είναι και τόσο φανερό. Βέβαια δεν περίμενε κανείς να μεταχειριζότανε βία απάνω στην Ιταλία για να την σταματήση. Αλλά περίμενα, εγώ τουλάχιστον, ότι δεν θα είχε ευθύς εξ αρχής ξεπουλήσει την Ελλάδα στην Ιταλία σαν να ήτανε άψυχο αντικείμενο και χωρίς αξία μάλιστα. Επομένως και αυτός πηγαίνει, σχετικά με την Ελλάδα, στην κατηγορία του Μουσολίνι. Λοιπόν και ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ απέναντι της Ελλάδος δεν ωδηγηθήκανε από κανένα από τα ιδεολογικά ελατήρια που υψώνανε ως σημαία του αγώνα των. Το εναντίον, κτυπώντας την Ελλάδα, κτυπούσανε τη σημαία αυτή».

Το καταπληκτικό αυτό κείμενο δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για το πώς σκεπτόταν ο Μεταξάς μέχρι το τέλος της ζωής του και κάτω από ποιες συνθήκες οδηγήθηκε η χώρα στον πόλεμο. Εξηγεί ακόμα την φαινομενική τυφλότητα των σύγχρονων εθνικοσοσιαλιστών μπροστά στα πασίγνωστα εγκλήματα του ναζισμού στην Ελλάδα.

Το ΙΚΑ και το «Οκτάωρο»

Υπάρχει όμως και η δεύτερη γραμμή άμυνας των νοσταλγών του Μεταξά. Είναι η λεγόμενη «κοινωνική πολιτική» του καθεστώτος που πιστώνεται στον «Εθνικό Κυβερνήτη». Πρόκειται για άλλον έναν προπαγανδιστικό μύθο της Τετάρτης Αυγούστου, ο οποίος αναπαράγεται με ευκολία από τα σημερινά μέσα ενημέρωσης. Ακούσαμε, λ.χ., τη Σοφία Παπαϊωάννου πριν από λίγα χρόνια να απαριθμεί τα στοιχεία του μύθου αυτού στην εκπομπή «Φάκελοι» του Αλέξη Παπαχελά: «Στον κοινωνικό τομέα ο Μεταξάς ίδρυσε το ΙΚΑ, έφερε τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, βοήθησε οικονομικά τους αγρότες, επέβαλε το Οκτάωρο και το εξαήμερο στην εργασία» (Mega, 27.10.2006).

Καταρχήν ο νόμος για τις κοινωνικές ασφαλίσεις είχε ψηφιστεί από το 1932 (ν. 5733, κυβέρνηση Βενιζέλου) και συμπληρώθηκε το 1934 (ν. 6298, κυβέρνηση Λαϊκού Κόμματος). Η θέσπισή του αποτελούσε ένα από τα πρώτα αιτήματα του εργατικού κινήματος. Ο νόμος για τις Συλλογικές Συμβάσεις είχε ψηφιστεί από το 1935! Και είναι πραγματικά ανέκδοτο να συγκαταλέγονται οι Συλλογικές Συμβάσεις στα θετικά ενός καθεστώτος που κατήργησε τον ελεύθερο συνδικαλισμό, ενώ ο Μεταξάς είχε προετοιμάσει ήδη προτού κηρύξει τη δικτατορία το νόμο περί υποχρεωτικής διαιτησίας.

Οσο για το Οκτάωρο, υπήρχε από το 1920 ο ν. 2269 «περί κυρώσεως συμβάσεως της Διεθνούς Συνδιασκέψεως της Εργασίας περί περιορισμού των ωρών εργασίας εν ταις βιομηχανικαίς επιχειρήσεσιν εις οκτώ καθ’ ημέραν και 48 καθ’ εβδομάδα», μεσολάβησαν πολλοί νόμοι, τους οποίους συνόψισε το 1932 το διάταγμα «περί κωδικοποιήσεως και συμπληρώσεως των περί οκταώρου εργασίας διατάξεων». Το μόνο που έκανε ο Μεταξάς είναι ότι επέκτεινε την ισχύ του νόμου σε κάποιες ακόμα κατηγορίες βιομηχανιών!

Οταν ο βασιλιάς Γεώργιος τον διόρισε πρωθυπουργό, μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου Δεμερτζή, τον Απρίλιο του 1936, ο Μεταξάς ξεκαθάρισε στις προγραμματικές του δηλώσεις τον τρόπο που θα χειριστεί τα εργασιακά και κοινωνικά ζητήματα:

«Μετά μεγάλης συμπαθείας παρακολουθεί η Κυβέρνησις τα εκκρεμή ζητήματα του εργατικού κόσμου και μετά σταθερότητος θα επιδιώξη την επίλυσιν των δικαίων αιτημάτων αυτού, εξασφαλίζουσα παγιωτέρους κατά το δυνατόν όρους συνεργασίας μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Εν των κυριωτέρων μέσων προς επιτυχίαν του σκοπού τούτου θεωρεί την ευρείαν εφαρμογήν των συλλογικών συμβάσεων εργασίας εν συνδυασμώ προς την οργανικωτέραν ρύθμισιν των εκ των συλλογικών συγκρούσεων εργασίας προκυπτόντων ζητημάτων. […] Θα επιδιώξη να θέση εις βαθμιαίαν και τμηματικήν εφαρμογήν τον θεσμόν των κοινωνικών ασφαλίσεων, λαμβάνουσα παραλλήλως τα προσήκοντα μέτρα διά την συνθετικήν ολοκλήρωσιν της σχετικής νομοθεσίας» (25.4.1936).

Στη σχετική συζήτηση που ακολούθησε (27.4.1936) πίεσαν προς την κατεύθυνση να εφαρμοστεί ο νόμος περί κοινωνικών ασφαλίσεων όχι μόνο ο Σοφούλης (των Φιλελευθέρων), αλλά και ο Ι.Θεοτόκης (του Εθνικού Λαϊκού Κόμματος). Αλλά αποκαλυπτική ήταν η αντίδραση δυο έμπειρων κοινοβουλευτικών.

Προηγήθηκε ο Γεώργιος Καφαντάρης του Κόμματος Προοδευτικών: «Θα επεθύμουν να έχω μίαν πληροφορίαν επί της περικοπής των προγραμματικών δηλώσεων, της αναφερομένης εις τον θεσμόν των κοινωνικών Ασφαλίσεων, εις την οποίαν αναφέρεται ότι η Κυβέρνησις θα επιδιώξη την τμηματικήν και βαθμιαίαν εφαρμογήν του θεσμού τούτου. Τι ακριβώς εννοεί η Κυβέρνησις λέγουσα βαθμιαίαν και τμηματικήν εφαρμογήν; Θα γίνη εφαρμογή κατά περιφερείας ή κατ’ επαγγελματικάς τάξεις ή κατά κλάδους ασφαλίσεως; Αναμένω την απάντησιν. Εν πάση περιπτώσει, κεκηρυγμένος υπέρ αμέσου και ολοκληρωτικής εφαρμογής του θεσμού των Κοινωνικών Ασφαλίσεων, δεν εγκρίνω τον προτεινόμενον υπό της Κυβερνήσεως τρόπον».

Ακολούθησε ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου του Εργατικού και Αγροτικού Κόμματος: «Ο κ. Πρόεδρος της Κυβερνήσεως, αφού έχει ήδη εψηφισμένον νόμον, αφού έχει αρχίσει τρόπον τινά έστω και επ’ ελάχιστον την συγκρότησιν της υπηρεσίας αυτής, αντί να θέση εις λειτουργίαν τον νόμον, έρχεται και μας λέγει ότι θα τεθή τμηματικώς και βαθμιαίως. Πού το ευρήκεν αυτό ο κ. Πρόεδρος της Κυβερνήσεως να ομιλή περί τμηματικής και βαθμιαίας λειτουργίας των κοινωνικών Ασφαλίσεων; Δεν γνωρίζω εάν εις τας προγραμματικάς του δηλώσεις εις άλλας εκλογάς υπεσχέθη ποτέ ότι θα μεταβάλη τον νόμον περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Πώς τώρα ομιλεί περί τμηματικής και βαθμιαίας λειτουργίας αυτών; Εις το παρελθόν, εν τω νόμω των Κοινωνικών Ασφαλίσεων έγινε μία κατάχρησις. Ιδρύθησαν διάφορα Ταμεία ασφαλίσεων, όχι βέβαια διά να στερεωθούν αι Κοινωνικαί Ασφαλίσεις, αλλά διά να ικανοποιηθούν ατομικαί αξιώσεις εκατοντάδων φίλων της κρατούσης Κυβερνήσεως. Πρόκειται δε με την τμηματικήν και βαθμιαίαν λειτουργίαν των κοινωνικών Ασφαλίσεων να συνεχισθή αυτή η τακτική της αποσυνθέσεως των Κοινωνικών Ασφαλίσεων, χάριν ατομικών αξιώσεων ωρισμένων τινών φίλων των κομμάτων. […] Ημείς, όμως, ελάχιστοι όντες, εναντιούμεθα απολύτως εις την τμηματικήν και βαθμιαίαν λειτουργίαν των Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Ηθελον να γνωρίζω ποία των πολιτικών μερίδων εδώ θα υπεστήριζε την τμηματικήν και βαθμιαίαν λειτουργίαν των κοινωνικών ασφαλίσεων ή ποία πλειοψηφία της βουλής είναι πρόθυμος να υποστηρίξη τοιαύτην λύσιν καθ΄υπόδειξιν της Κυβερνήσεως».

Γνωρίζουμε ότι η κυβέρνηση Μεταξά έλαβε τότε ψήφο εμπιστοσύνης από όλες τις πτέρυγες της βουλής εκτός από την Αριστερά. Οι φόβοι του Καφαντάρη και του Παπαναστασίου αποδείχτηκαν δικαιολογημένοι. Γιατί μπορεί ο Μεταξάς να ήταν αυτός που έκοψε την κορδέλα στα εγκαίνια του ΙΚΑ, κατά την εύστοχη παρατήρηση του Αντώνη Λιάκου («Το Βήμα», 28.10.2007), αλλά η τύχη των Κοινωνικών Ασφαλίσεων στη χώρα μας σφραγίστηκε από την πολιτική της δικτατορίας. Οσο για τους ίδιους τους δύο δημοκράτες πολιτικούς που αντέδρασαν σ’ αυτή την προδικτατορική εμφάνιση του Μεταξά στη Βουλή, είχαν από μέρους του την ανάλογη αντιμετώπιση. Ο πρώτος εξορίστηκε, ενώ ο δεύτερος τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό μέχρι τον θάνατό του (17.11.1936). Και βέβαια το πρώτο που έκανε ο Μεταξάς είναι να τοποθετήσει επικεφαλής στο ΙΚΑ έναν δικό του άνθρωπο, τον Σπύρο Κορώνη, στη θέση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, τον οποίο επίσης έστειλε στην εξορία.

Δείγμα των πραγματικών σχέσεων του Μεταξά με αυτά τα πάγια εργατικά αιτήματα είναι το γεγονός ότι για να επιβάλει τη δικτατορία στις 4.8.1936 επικαλέστηκε πρόσχημα την εξαγγελθείσα μεγάλη απεργία, η οποία είχε ως βασικά αιτήματα ακριβώς αυτά!

Η κοινωνική προσφορά της δικτατορίας Μεταξά δεν είναι δηλαδή τίποτα άλλο παρά δημιούργημα των προπαγανδιστικών μηχανισμών της ίδιας της δικτατορίας. Ο ίδιος ο δικτάτορας είχε πιστέψει τα δικά του ψέματα, όπως διαπιστώνουμε από αυτά που έγραφε στο Ημερολόγιό του: «Εργατικόν Συνέδριον. Αφοσίωσις συνέδρων. Αγροτικόν Συνέδριον Λαρίσης. Αφοσίωσις αγροτικού κόσμου» (Νοέμβριος 1937).

Υπάρχει βέβαια και η «πνευματική» ουρά στη φιλομεταξική μυθολογία. Στην ίδια εκπομπή του Mega ακούσαμε ότι «επί ημερών του Μεταξά αναβίωσε η αρχαία τραγωδία και ξεκίνησαν οι παραστάσεις στα αρχαία θέατρα. Ιδρυσε τη Λυρική Σκηνή και αναβίωσε το Εθνικό Θέατρο».

Μόνο που όλα αυτά ήταν για τους λίγους και τους εκλεκτούς. Αυτό που παρέλειψε να πει η εκπομπή είναι ότι για τους πολλούς εφαρμόστηκε ένα καθεστώς λογοκρισίας, φίμωσης και πνευματικής κατατρομοκράτησης. Οπως αποδεικνύεται και από ντοκουμέντα σε άλλες στήλες, το καθεστώς δεν ήταν σε θέση να ανεχτεί ούτε τα αρχαία κείμενα που μπορούσαν «να παρεξηγηθούν», όπως ο «Επιτάφιος» του Περικλή, ενώ απαγορεύτηκε στο Εθνικό Θέατρο να ανέβει η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή. Μια από τις πρώτες ενέργειες της μεταξικής δικτατορίας ήταν να κάψει τα «ύποπτα» βιβλία που κατασχέθηκαν από σπίτια, εκδόσεις και βιβλιοπωλεία, αντιγράφοντας τις ενέργειες του χιτλερικού καθεστώτος. Εκδόθηκε κατάλογος με εκατοντάδες «κομμουνιστικά βιβλία» που απαγορεύονταν, στον οποίο περιλαμβάνονταν έργα του Τολστόι, του Καζαντζάκη, του Ρολάν, του Φρόιντ, του Σπινόζα και του Καντ!

Για τα πνευματικά εφόδια των λογοκριτών του καθεστώτος αρκεί να σημειωθεί ότι περιέλαβαν στην απαγόρευση και δυο κλασικά αντικομμουνιστικά και εθνικοσοσιαλιστικά πονήματα, το «Εβραίοι και Κομμουνισμός» του Χέρμαν Φεστ και της Σίτσας Καραϊσκάκη και το «Τι εστί Μπολσεβικισμός» του Αριστείδη Ανδρόνικου, μόνο και μόνο προφανώς επειδή είχαν την τρισκατάρατη λέξη στον τίτλο. Και για την ειρωνεία της Ιστορίας: δύο από τα βιβλία που περιλαμβάνονται στον κατάλογο των απαγορευμένων είναι το «8 ώρες δουλειά την ημέρα» (Στ. Παπαδόπουλου) και «Το οκτάωρο» (Ι. Γκεντ).

Μένει ένα ερώτημα. Για ποιο λόγο αναπτύσσεται αυτό τον καιρό από καθεστωτικούς δημοσιολόγους κάθε είδους όλη αυτή η παραπλανητική φιλολογία για τα «καλά» της 4ης Αυγούστου; Αν το ερώτημα ήταν δύσκολο να απαντηθεί πριν από λίγα χρόνια, σήμερα, την εποχή των Μνημονίων, είναι πολύ απλό. Η όψιμη νοσταλγία της 4ης Αυγούστου ισοδυναμεί με την υποστήριξη ενός πολύ γνώριμου και πολύ σύγχρονου ιδεολογήματος: ότι δηλαδή ένας ορισμένος πολιτικός αυταρχισμός μπορεί να συνοδεύεται από φιλολαϊκές κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, τις οποίες εμποδίζει ο «πολύς» κοινοβουλευτισμός, ο συνδικαλισμός και εν τέλει η δημοκρατία.

……………………………………………………………………………………………………………………………………

Η… 5η Αυγούστου

4-8-36--

Για τον μύθο της κοινωνίας που είχε χτίσει η 4η Αυγούστου και για το κλίμα που κυριαρχούσε ακόμα και μεταξύ των στελεχών της τις παραμονές της επίθεσης των Γερμανών διαθέτουμε μια μαρτυρία εκ των έσω. Περιλαμβάνεται σε πληροφοριακό σημείωμα του «Αστυνομικού Διευθυντή Αλεξανδρουπόλεως» και αφορά τις απόψεις του Κωνσταντίνου Κοτζιά, υπουργού του Μεταξά και παρ’ ολίγον διαδόχου του. Το έγγραφο φυλάσσεται στο αρχείο Χρηστίδη, στο ΕΛΙΑ.

«Ο κ. Κοτζιάς περιοδεύσας ανά την Θράκην εύρε κατάστασιν πράγματι αξιοθρήνητον από απόψεως ηθικού και δεν είναι δυνατόν παρά να επηρεασθή απ’ αυτής. Τας ενεργείας και τας κινήσεις του χαρακτηρίζει νευρικότης.

Επωφελήθη της ευκαιρίας διά να χύση δηλητήριον εναντίον του εκλιπόντος μεγάλου κυβερνήτου και της οικογενείας του, των υπουργών του και της καταστάσεως της 4ης Αυγούστου, εις την οποίαν αποδίδει όλα τα σημερινά, δυσάρεστα βέβαια διά τον θρακικόν λαόν γεγονότα, και ετόνισεν όπου και αν ευρίσκετο, ότι αυτός θα ηγηθή κινήματος, διά να δημιουργήση την 5ην Αυγούστου, η οποία θα σβύση την φαύλον και αμαρτωλήν 4ην Αυγούστου.

Διεκήρυττε ότι ήτο πάντοτε αντίθετος προς τας μεθόδους και τας κατευθύνσεις και τας ιδέας του μεγάλου αρχηγού, ότι κατ’ επανάληψιν είχε παραιτηθή, αλλά δεν έκαμνε δεκτήν την παραίτησίν του διά να εκμεταλλεύηται την δημοτικότητά του, ότι διά να καλύπτη τας πράξεις του απέδιδεν εις αυτόν Γερμανοφιλίαν, ότι πολλάκις τον ύβρισε, χωρίς να τολμήση να τον αντικρύση, ότι ήτο δούλος των παθών και της κλίκας του.

Απεκάλει την σύζυγόν του Μέγαιραν και την κόρην του κ. Λ.Μ. [Λουκία –Λουλού- Μαντζούφα] Μεσσαλίναν. Ελεγεν ότι η νεολαία της Ελλάδος είχε παραδοθή εις χείρας κιναίδων, πορνών, διαφθορέων και ότι ήτο ατιμία η συμμετοχή κάθε νέου εις αυτήν.

Ακόμη έλεγεν ότι εκείνοι εκ των υπουργών του, που απετέλουν το στενόν περιβάλλον του, ήσαν και διεφθαρμένοι, αυτός δε μέσα εις την κατάστασιν αυτήν της λωποδυσίας, της ασωτείας και του βούρκου ήτο πραγματικός εθνομάρτυς, αποτελεί δε το μεγαλύτερον ευτύχημα διά την χώραν ο θάνατος του Ιωάννου Μεταξά» (12.3.1941).

…………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Ο επιτάφιος της δημοκρατίας

Η μεταξική δικτατορία συνδέεται με ευθεία φίμωση της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, εφόσον το καθεστώς της 4ης Αυγούστου δεν ανεχόταν καμιάς μορφής δημοκρατία. Η προφανής αντίφαση του «Τρίτου Ελληνικού Πολιτισμού» οδηγούσε τα στελέχη του κρατικού μηχανισμού στην απόλυτη γελοιότητα, όπως αποδεικνύει το παρακάτω έγγραφο (αρχείο Χρηστίδη, ΕΛΙΑ):

«Ιωάννινα 26.2.1937

Αριθ. Πρωτ. 534

Προς τους κ.κ. Διευθυντάς των Σχολείων της ΙΒ΄ Εκπαιδευτ. Περιφερείας

Λαβόντες υπόψη ότι αντινομίαι παρουσιαζόμεναι κατά την παροχήν της διδασκομένης ύλης δι’ ην δεν είνε πρόσφορον έδαφος η παιδική ηλικία δυνατόν να δημιουργήσουν παρά τοις μαθηταίς θλιβεράς παρανοήσεις εις βάρος του επιδιωκομένου σκοπού παραγγέλλομεν υμίν

α) όπως κατά την διδασκαλίαν των φυσικών μαθημάτων μη προβαίνητε εις την ανάπτυξιν της Δαρβινείου θεωρίας ως και των μαθημάτων των σχετικών με την επί της γης εμφάνισιν του ανθρώπου […]

β) όπως κατά την διδασκαλίαν των αρχαίων Ελληνικών εν τη Στ΄ Γυμνασιακή τάξει παραλείπητε τον Επιτάφιον του Περικλέους, αντικαθιστώντες τούτον διά τινος πλατωνικού διαλόγου, διότι το εν τω Επιταφίω υπέροχον τη αληθεία εγκώμιον των δημοκρατικών ιδεωδών δυνατόν να εκληφθή κακώς υπό των μαθητών ως έμμεσος επίκρισις της σθεναράς κυβερνητικής πολιτικής και των εν γένει τάσεων της σημερινής πολιτείας.

Λέγομεν δε κακώς, διότι κατ’ ουσίαν τον πραγματικόν θρίαμβον των δημοκρατικών ιδεωδών και της καλώς εννοουμένης ελευθερίας απεργάζεται η εθνική κυβέρνησις πατάσσουσα τας δημαγωγικάς ροπάς και πάντα αποσυνθετικόν σπόρον.

Επειδή όμως η εφηβική ηλικία δεν είνε ικανή διά την υψηλήν αφαίρεσιν και την επίμοχθον αναζήτησιν της αληθείας ευκόλως δε ρέπει προς τον σχηματισμόν πεποιθήσεων στηριζομένων επί του συναισθηματικού μόνον κόσμου καλόν είνε όπως αι λαμπραί του Θουκυδίδου σελίδες αφεθούν διά τα έτη εκείνα κατά τα οποία η Ελληνική νεότης ωριμωτέρα πλέον θ’ ακούση από του στόματος των Πανεπιστημιακών διδασκάλων την ανάλυσιν του κάλλους των αρχαίων κειμένων.

Αλλως υπάρχει πιθανότης ότι θα επιφέρουν το αυτό αποτέλεσμα φθοροποιόν και διαλυτικόν, το οποίον επέφερον κατά την εποχήν του πελοπονησιακού πολέμου απαγγελλόμενοι προς τον άστατον δήμον των Αθηναίων υπό του στόματος του μεγάλου Περικλέους παρουσιάσασαι τόσον θαυμασίως εστολισμένας τας λαμπράς δημοκρατικάς κατακτήσεις εις τον στερούμενον ισχυρού νοητικού οργάνου αθηναϊκόν όχλον συντελέσασαι εις το ν’ αποκτήση ούτος αλόγιστον περί της δυνάμεώς του πεποίθησιν συντρίβων διά της αναρχικής του επάρσεως το θαυμάσιον έργον το οποίον εις καλυτέρους καιρούς αι αυταί δημοκρατικαί ιδέαι είχον δημιουργήσει.

Εντελλόμενοι όπως ακριβώς τηρήσητε τ’ ανωτέρω παραγγελλόμενα παρακαλούμεν υμάς κ.κ. συνάδελφοι, όπως μη αποδώσητε εις αντιδραστικόν πνεύμα τας αντιρρήσεις μας ταύτας, αλλά μόνον εις το καλώς εννοούμενον συμφέρον των μαθητών και εις το ευρύτερον και ανώτερον συμφέρον της Πατρίδος.

Ο Γενικός Επιθεωρητής της ΙΒ΄ Περιφερείας

Δ. Παπούλιας»

………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Διαβάστε

● Σπύρος Λιναρδάτος «Πώς εφτάσαμε στην 4η Αυγούστου» (εκδ. Θεμέλιο, Αθήνα 1965) «Η 4η Αυγούστου» (εκδ. Θεμέλιο, Αθήνα 1966).

Τα δύο κλασικά βιβλία για την ανατομία της μεταξικής δικτατορίας από τον γνωστό δημοσιογράφο και ιστορικό. Κεφάλαια για την υποτιθέμενη κοινωνική πολιτική του Μεταξά.

● Σπύρος Λιναρδάτος «Η εξωτερική πολιτική της 4ης Αυγούστου» (εκδ. «Διάλογος», Αθήνα 1975).

Η πορεία προς τον πόλεμο του 1940-41 και οι αντιφάσεις του μεταξικού καθεστώτος. Ειδικό κεφάλαιο για την απουσία πολεμικής προετοιμασίας, παρά τις υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες της δικτατορίας.

● Μαρίνα Πετράκη «Ο μύθος του Μεταξά. Δικτατορία και προπαγάνδα στην Ελλάδα» (μτφρ. Μάρα Μοίρα, εκδ. Ωκεανίδα, Αθήνα 2006).

Ο ρόλος της προπαγάνδας στο καθεστώς της Τετάρτης Αυγούστου.

● Αρχείο Χριστόφορου Χρηστίδη (ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ)

Τεκμήρια της μεταξικής δικτατορίας στο αρχείο του επιμελητή του «Ημερολογίου Μεταξά».

Επισκεφτείτε

● «Η νέα γραμμή Μεταξά» http://www.iospress.gr/ios2006/ios20061105.htm

Η αναθεώρησή της.

● «Οι μεταξικοί μύθοι και ο βελούδινος εθνικισμός – το ΙΚΑ και το 8ωρο» http://jungle-report.blogspot.gr/2008/07/8.html

Ανατροπή των προπαγανδιστικών μύθων για την «κοινωνική πολιτική» της μεταξικής δικτατορίας από το ερευνητικό ιστολόγιο.

………………………………………………………………………………………………………………………………

ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: Τάσος Κωστόπουλος, Αντα Ψαρρά, Δημήτρης Ψαρράς     ios@efsyn.gr

 

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, 3-4.8.2013

http://www.efsyn.gr/?p=85046

σχετικα:http://vathikokkino.com/2013/08/%CE%B8%CE%B1%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%B1-%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CF%81%CF%85%CF%86%CE%BF%CE%AF-%CF%84%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%81/

Τρεις Πακιστανοί μετανάστες σκοτώθηκαν και τέσσερις άλλοι τραυματίστηκαν, το Σάββατο 27 Ιουλίου, όταν οι ελληνικές Δυνάμεις Ασφαλείας των Συνόρων άνοιξαν πυρ εναντίον τους./ Three Pakistani migrants shot dead by Greek border guards

b2ap3_thumbnail_201372714441_samaa_tv.jpgΣύμφωνα με δημοσιεύματα, οι Πακιστανοί υπήκοοι  προσπαθούσαν να μπουν στην Ελλάδα από την Τουρκία, όταν εντοπίστηκαν από τις Δυνάμεις Ασφαλείας των Συνόρων, οι οποίοι άνοιξαν πυρ. Ως αποτέλεσμα, τρεις Πακιστανοί σκοτώθηκαν και τέσσερις άλλοι τραυματίστηκαν.Η οικογένεια του Zafar, κάτοικου του Mandi Bahauddin, ο οποίος ήταν ανάμεσα στους νεκρούς, ζήτησε από τις πακιστανικές αρχές να φέρουν πίσω το σώμα του παιδιού τους.

Η  οικογένεια είπε ότι ενημερώθηκε για την επίθεση από έναν άλλο Πακιστανό, ο οποίος  επίσης προσπαθούσε να εισέλθει στην Ελλάδα.

MANDI BAHAUDDIN: Three Pakistani migrants were killed and four others wounded as they came under fire from Greek border guards.

According to reports, the Pakistani nationals were illegally trying to sneak into Greece from Turkey when they were spotted by border security forces, who opened fire. As a result, three Pakistanis were killed and four others were injured.

Family of Zafar, a resident of Mandi Bahauddin, who was among the dead, called upon Pakistani authorities to bring back the body of his son.

The aggrieved family says that it was informed about the attack by another Pakistani, who too was trying to enter Greece. – SAMAA

 

πηγη:samaa.tv/newsdetail

 

πηγη:http://omniatv.com/blog/3218-metanastes-dynameis-asfleias-synorwn

Κείμενο Ρ. Συριανού – Α. Θεοφίλου για την εξέλιξη της ποινικής καταστολής στην Ελλάδα

man-in-jail-cell

Στον δρόμο για την κατασταλτική δυστοπία : Ο αγώνας των κρατουμένων στην Καλιφόρνια και η εξέλιξη της ποινικής καταστολής στην Ελλάδα.

1

Η Καλιφόρνια είναι η πατρίδα της επιστημονικής δυστοπίας. Αποτελεί τη μεγαλύτερη πολιτεία των Η.Π.Α. βάσει πληθυσμού, με 38.000.000 κατοίκους, ενώ ταυτόχρονα και την πολιτεία με την μεγαλύτερη αναλογία κρατουμένων ανά πληθυσμό. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 120.000 κρατούμενοι σε φυλακές εντός της πολιτείας, ενώ άλλοι 8.500 βρίσκονται σε ιδιωτικές φυλακές άλλων πολιτειών, υπό τη νομοθεσία και τον έλεγχο της Καλιφόρνιας. Σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειωθεί, πως η επίσημη χωρητικότητα των φυλακών εντός της πολιτείας είναι “μόνο” για 84.000 κρατουμένους. Από το 1982 ως το 2000 οι κρατούμενοι έχουν αυξηθεί κατά 500%, ενώ ο πληθυσμός κορυφώθηκε το 2006 με συνολικά 163.000 κρατούμενους.

Γενικότερα, το σύστημα των φυλακών της Καλιφόρνια θεωρείται ως το πλέον εξελιγμένο, τόσο με όρους καταστολής όσο και με όρους καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, και σε μεγάλο βαθμό αποτελεί το φυλακο-βιομηχανικό πρότυπο βάσει του οποίου καθορίζεται η εξέλιξη σε αυτό τον τομέα παγκοσμίως. Ενδεικτικά της σημασίας του συστήματος των φυλακών, ως πεδίο κερδοφορίας, είναι τα αστρονομικά ποσά που κινούνται γύρω από αυτό. Ο προϋπολογισμός για το σύστημα των φυλακών, μόνο για την Καλιφόρνια, το 2008-09 είναι 10,5 δις δολάρια, ενώ για την κατασκευή 23 νέων φυλακών στο διάστημα 1982-2000 επενδύθηκαν 300.000.000 δολάρια για την κάθε μία. Ταυτόχρονα, ένα ακόμη σημαντικό οικονομικό πεδίο δημιουργείται από την υπερεκμετάλλευση της εργασίας των κρατουμένων από τις διάφορες πολυεθνικές εταιρίες που έχουν συμβάσεις με φυλακές εργοστάσια, αλλά και από την κατανάλωση υπερτιμολογημένων προϊόντων και υπηρεσιών εντός της φυλακής.

Η Καλιφόρνια και η κατάσταση στον τομέα των φυλακών, της ποινικής καταστολής και της ποινικής δικαιοσύνης, προοιωνίζει το ζοφερό μέλλον που σχεδιάζει το νεοφιλελεύθερο ακροδεξιό δίδυμο Αθανάσιου-Δένδια και μας προϊδεάζουν για τη σημασία και τους σκοπούς της επικείμενης αναδιάρθρωσης σε αυτόν τον τομέα στην Ελλάδα. Αναδιάρθρωση με πρόσχημα την ”εύρυθμη λειτουργία”, όπως συνέβη με κάθε δημόσιο φορέα που μπήκε στο στόχαστρο της ιδιωτικοποίησης. Το ελληνικό κράτος δείχνει με κάθε ευκαιρία τη διάθεσή του να επιταχύνει τη μετατροπή της ποινικής καταστολής σε βιομηχανία.

Το πρώτο βήμα έχει γίνει με το βραχιολάκι -GPS που θα εφαρμοστεί τους επόμενους μήνες, το οποίο εκτός της αναβάθμισης της εποπτικής δυνατότητας και της διεύρυνσης του κατασταλτικού πεδίου, αποτελεί και έναν τρόπο κερδοφορίας, τόσο μέσω της αγοράς του (η οποία επιβαρύνει το τομέα του, δηλαδή υπόδικους για ελαφρά αδικήματα, αδειούχους και γενικότερα όσους υπόκεινται σε περιοριστικά μέτρα), όσο και συνδυαστικά με το ”εναλλακτικό” μέτρο της ”κοινωφελούς”, δηλαδή άμισθης εργασίας.

Το δεύτερο βήμα, όπως ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης Ν. Δένδιας προανήγγειλε, είναι το πέρασμα μέρους της φύλαξης των κέντρων κράτησης σε εταιρίες security. Μια εξέλιξη φαινομενικά ανώδυνη μέσα στον αντιμεταναστευτικό πυρετό.

Απώτερος στόχος είναι το πλήρες πέρασμα των φυλακών ειδικά, και της ποινικής καταστολής  γενικά στον ιδιωτικό τομέα. Ένα εφιαλτικό σενάριο που θα δημιουργήσει έναν ολοένα αυξανόμενο στρατό από απογυμνωμένους  από δικαιώματα κρατούμενους ή φορείς βραχιολιών-GPS που τη  μία θα αποτελεί πάμφθηνο εργατικό δυναμικό και από την άλλη καταναλωτή υπερτιμολογημένων υπηρεσιών και εμπορευμάτων. Ένα εφιαλτικό σενάριο που θα δημιουργήσει μια βιομηχανία που στην προσπάθειά της να αυξήσει τα κέρδη της θα στοχεύει στην αύξηση του ”καταναλωτικού κοινού” της με ότι αυτό συνεπάγεται. Την κλιμάκωση δηλαδή της καταστολής και ως πεδίο κερδοφορίας.

Μια αναδιάρθρωση, που στόχο έχει και την αυστηροποίηση, όχι μόνο του νομικού πλαισίου της ποινικής καταστολής, αλλά και του τρόπου της τιμωρίας. Ήδη, ο υπουργός δημόσιας τάξης αναφέρθηκε κατά τα μέσα Ιουλίου στην έκρυθμη κατάσταση των ελληνικών φυλακών, όχι με την προοπτική κάποιων μέτρων ανακούφισης για τους κρατούμενους, αλλά για να μας προετοιμάσει για τα νέα αυστηρότερα μέτρα ελέγχου και καταστολής των κρατουμένων. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα καχύποπτος για να κάνει κάποιους συνειρμούς όταν ακούει τον υπουργό Δημόσιας Τάξης και όχι τον καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργό Δικαιοσύνης να κάνει δηλώσεις στις φυλακές…

Ήδη, τα τελευταία χρόνια άλλωστε μεθοδεύεται η αναδιάρθρωση των φυλακών σε μια νέα βάση βιοπολιτικού ελέγχου και διαχείρισης. Οι εξαγγελίες για διαχωρισμό των κρατουμένων βάση φυλής, εθνικότητας, αδικήματος κτλ., αποτελούν τα επόμενα βήματα προς την εσωτερική διαβάθμιση του εγκλεισμού, όπου θα υπάρχουν ποινές εντός των ποινών και κλιμακούμενα επίπεδα πειθαρχικού ελέγχου και τιμωρίας. Τελευταίο τέτοιο παράδειγμα αποτελούν και οι εξαγγελίες του ”προοδευτικού” πρώην υπουργού δικαιοσύνης Α. Ρουπακιώτη μετά τη φαντασμαγορική απόδραση από τις φυλακές Τρικάλων για τη δημιουργία ειδικής φυλακής που θα στεγάσει πολιτικούς κρατούμενους, απείθαρχους και στελέχη του λεγόμενου οργανωμένου εγκλήματος.

Ο θεσμός της φυλακής είναι το παραπληγικό αδελφάκι της μισθωτής εργασίας. Είναι άμεσα συνδεδεμένα από καταβολής καπιταλισμού. Είναι ένας θεσμός που σε γενικές γραμμές στοχεύει στην αναμόρφωση των απείθαρχων κομματιών της εργατικής τάξης σε περιόδους ανάπτυξης και στην αχρήστευσή τους σε περιόδους ύφεσης. Στην σημερινή συγκυρία είναι, μεταξύ άλλων, ένας τρόπος από τη μία να ξεφορτώνεται και να κρύβει τις κοινωνικές ομάδες που είτε αντιστέκονται είτε περισσεύουν από το κεφάλαιο, αποθηκεύοντας τες για ενδεχόμενη μελλοντική χρήση και από την άλλη να βγάλει κέρδος από αυτές. Είναι η πιο πρακτική λύση κερδοφόρας διαχείρισης του πλεονάσματος του κεφαλαίου. Μόνο που το πλεόνασμα αυτή τη φορά είναι άνθρωποι.

Μια κομβική εξέλιξη προς αυτή τη κατεύθυνση έχει συντελεστεί ήδη με τη δημιουργία των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών. Πέρα απ’ οτιδήποτε άλλο αποτελούν μια μέθοδο διαχείρισης του “πλεονάζοντα” πληθυσμού με όρους ποινικής καταστολής. Έχουμε δηλαδή μαζικές φυλακίσεις βάση της ταξικής θέσης, αποσυνδεμένες πλέον από κάποια νομική παράβαση, παρά μόνο με την απουσία νομιμοποιητικών εγγραφών. Ουσιαστικά το “αδίκημα” είναι η ίδια η ύπαρξή τους.

Όσο η κρίση βαθαίνει όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες, ακόμα και από τα μεσαία στρώματα, θεωρούνται πλεονάζουσες και ως εκ τούτου στόχος της ποινικής καταστολής. Στον αντίποδα των στρατοπέδων συγκέντρωσης για μετανάστες και στην προοπτική της πιο αποτελεσματικής διαχείρισης, χτίζονται νέες φυλακές για εγκλήματα του λευκού κολάρου και χρεοφειλέτες. Οι φυλακές που θα στεγάσουν τους μικρούς Τσαχατζόπουλους, από τη μία δείχνουν, ότι το κεφάλαιο στην αγωνία του να επιβιώσει τρώει τις ίδιες του τις σάρκες, ενώ από την άλλη δημιουργεί ξεκάθαρα πια μια συνθήκη ταξικού διαχωρισμού.

Η Ελλάδα, λοιπόν, βαδίζει στον καλιφορνέζικο δυστοπικό δρόμο. Η Καλιφόρνια προεικονίζει το μέλλον της ποινικής καταστολής στην Ελλάδα. Αυτός είναι ένας από τους πολλούς λόγους, που ο αγώνας των κρατουμένων  στην Καλιφόρνια έχει σημασία.

 

2

Στην Καλιφόρνια 30.000 κρατούμενοι συμμετέχουν στη μεγαλύτερη στην ιστορία της πολιτείας απεργία πείνας που έχει απλωθεί σε παραπάνω από 33 πολιτειακές φυλακές και τέσσερις, που βρίσκονται εκτός πολιτείας και διοικητικά ανήκουν στην Καλιφόρνια. Το υπουργείο Σωφρονισμού και Αναμόρφωσης υποβαθμίζει τον αριθμό της συμμετοχής σε 1457 κρατούμενους 19 φυλακών. Η απεργία πείνας ξεκίνησε στις 8 Ιουλίου 2013, προκειμένου, οι κρατούμενοι να διαμαρτυρηθούν για τις απάνθρωπες συνθήκες φυλάκισης και την πρακτική της απομόνωσης αορίστου χρόνου στις Μονάδες Κράτησης Ασφαλείας ( Security Housing Units).

Οι Μονάδες Κράτησης Ασφαλείας, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο τύπου του Υπουργείου Σωφρονισμού και Αναμόρφωσης της Καλιφόρνιας Terry Thorton, προορίζονται για τους κρατούμενους, που αποδεδειγμένα θεωρούνται μέλη ή συνεργάτες συμμορίας.  Σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, οι κρατούμενοι σε αυτές τις συνθήκες προαυλίζονται καθημερινά, δικαιούνται επισκεπτήρια, έχουν πρόσβαση στη νομική βιβλιοθήκη, έχουν καλωδιακή τηλεόραση, έχουν πρόσβαση σε υλικό ανάγνωσης και εκπαιδευτικά προγράμματα. Θεωρητικά συνδυάζεται πλέον με ένα πρόγραμμα, που στοχεύει στην αναμόρφωση και στην επανένταξη, όπου ο κρατούμενος μπορεί να «κερδίσει» την έξοδο του από αυτό το ειδικό καθεστώς.

Στην πραγματικότητα οι κρατούμενοι είναι κλεισμένοι στα κελιά τους 23 ώρες το 24ωρό και το προαύλιο είναι και αυτό κομμάτι της αισθητηριακής απομόνωσης, αφού είναι ένας κλειστός χώρος, χωρίς επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον. Τα αναγνώσματα είναι εξαιρετικά περιορισμένα και η κατοχή συγκεκριμένου υλικού μπορεί να θεωρηθεί στοιχείο για την ένταξη των κρατούμενων σε συμμορία. Δεν υπάρχει κανένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα και τα επισκεπτήρια γίνονται πίσω από τζάμι που δεν επιτρέπει τη φυσική επαφή με τους επισκέπτες.

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει τρόπος για κάποιον κρατούμενο να αντιμετωπίσει αυτή την διαδικασία. Ένα από τα κύρια αιτήματα των απεργών είναι η τροποποίηση των κριτηρίων της κατηγορίας για ένταξη σε συμμορία. Μάλιστα τα προσφάτως αναθεωρημένα κριτήρια έχουν ουσιαστικά διευρυνθεί, καθιστώντας ευκολότερο για τη διοίκηση της φυλακής να στοχοποιήσει ευρύτερες ομάδες κρατουμένων. Μ ε λίγα λόγια μιλάμε για έναν σωφρονιστικό τρομονόμο. Την επέκταση δηλαδή των νόμων «έκτακτης ανάγκης» στο εσωτερικό της φυλακής.

Δεν υπάρχει διασφαλισμένη έξοδος από τις Μονάδες Κράτησης Ασφαλείας ακόμα και μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος σταδίων. Το πρόγραμμα αυτό μπορεί να διαρκέσει ακόμη και πέντε χρόνια, για να ολοκληρωθεί, ενώ ακόμα και μετά την ολοκλήρωση του δεν υπάρχει καμιά εγγύηση ότι οι κρατούμενοι θα βγουν από τις μονάδες αυτές.

Οι Μονάδες Κράτησης Ασφαλείας εγκαινιάστηκαν το 1983 με τις φυλακές του Pelicon Bay να προορίζονται για 1000 κρατούμενους. Ο ιδρυτής τους George Reukemesinn τις χαρακτήρισε ως «μια φυλακή έργο τέχνης, που θα λειτουργήσει ως πρότυπο για τις υπόλοιπες». Και πράγματι η χρήση τους γενικεύθηκε στεγάζοντας πλέον 12.000 κρατούμενους με μέσο όρο παραμονής 7,5 χρόνια.

Το Υπουργείο Σωφρονισμού και Αναμόρφωσης έχει πάρει αυστηρά μέτρα για να αντιμετωπίσει την απεργία. Στις 11 Ιουλίου 14 κρατούμενοι, που θεωρήθηκαν υποκινητές μεταφέρθηκαν σε καθεστώς ακόμη πιο αυστηρής απομόνωσης, στις Μονάδες Διοικητικής Απομόνωσης. Επιπλέον, κατασχέθηκαν τα υπάρχοντα τους, συμπεριλαμβανομένων κάποιων νομικών εγγράφων, που αφορούν το δικαστικό αγώνα του 2011 σχετικά με την παραβίαση του αναθεωρημένου Άρθρου 8 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο απαγορεύονται οι υπερβολικές και βάναυσες ποινές. Το ανώτατο δικαστήριο είχε κρίνει το 2011 ότι οι συνθήκες υπερπληθυσμού συνιστούν παραβίαση του εν λόγω άρθρου και αποφάσισε, ότι πρέπει να αποφυλακιστούν 10.000 κρατούμενοι, ώστε ο αριθμός τους να μειωθεί στους 110.000. Επίσης, η διοίκηση της φυλακής προσπαθεί να κάμψει τη δύναμη και την αποφασιστικότητα των απεργών, διοχετεύοντας κρύο αέρα στα κελιά τους. Δεδομένου ότι αν κάποιος είναι εκτεθημένος στο κρύο χρειάζεται περισσότερη ενέργεια, αυτή η μέθοδος επιταχύνει τη φθορά του οργανισμού από την απεργία πείνας.

Φυσικά η υγεία των κρατουμένων δεν απασχολεί ιδιαίτερα τη διοίκηση των φυλακών, αφού τους επιτρέπει τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις μόνο όταν συμπληρώσουν την 17η μέρα απεργίας πείνας.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι και οι 14 κρατούμενοι που μεταφέρθηκαν στη Μονάδα Διοικητικής Απομόνωσης, λόγω της συμμετοχής τους στην κινητοποίηση είχαν συνυπογράψει ένα μανιφέστο, το οποίο καλούσε σε ενότητα όλους τους κρατούμενους, ανεξαρτήτως έθνους και φυλής, ενάντια στις συνθήκες φυλάκισης της Καλιφόρνιας. Η ενότητα των φυλών προκαλεί τεράστιο φόβο στη διοίκηση των φυλακών, που χρησιμοποιεί το φυλετικό και εθνοτικό διαχωρισμό για να υποκινήσει τη βία και να στέψει τους κρατούμενους τον έναν εναντίον του άλλου. Το σαμποτάρισμα της ενότητας των φυλών αποτελεί ενδεικτικό στοιχείο του πόσο σημαντικό παράγοντα αποτελεί ο φυλετικός διαχωρισμός στον έλεγχο των φυλακών. Η πρακτική αυτή χρησιμοποιείται και στις ελληνικές φυλακές, είτε με την «παλιομοδίτικη» μέθοδο της υποδαύλισης συγκρούσεων ανάμεσα στις φυλές από την υπηρεσία, για τον έλεγχο της ακτίνας και των προνομίων, που αυτός συνεπάγεται, είτε με την πιο σύγχρονη τακτική του φυσικού διαχωρισμού των φυλών ανά ακτίνα για τον πιο αποτελεσματικό και λιγότερο βίαιο έλεγχο των κρατούμενων· μέθοδος που στην Ελλάδα εγκαινιάστηκε το 2004 στην, πειραματική τότε, φυλακή Μαλανδρίνου.

Παρά την εκδικητική μεταχείριση τους, οι 14 απεργοί πείνας δηλώνουν: «Στις 11 Ιουλίου 2013 τοποθετηθήκαμε στη Διοικητική Απομόνωση, όπου υφιστάμεθα πιο βασανιστικές συνθήκες απ’ ότι στις Μονάδες Ασφαλούς Κράτησης. Παρά τις ύπουλες ενέργειες από πλευράς του Υπουργείου να κάμψει την αποφασιστικότητα μας και να επιταχύνει το θάνατο μας, παραμένουμε δυνατοί και ενωμένοι! Είμαστε εξ’ ολοκλήρου αφοσιωμένοι στο σκοπό μας και θα τερματίσουμε την ειρηνική μας δράση, όταν το Υπουργείο συνάψει μια νομικά δεσμευτική συμφωνία απέναντι στα αιτήματα μας».

Εκτός από τη μεταφορά των κρατούμενων σε ειδικές συνθήκες κράτησης, το Υπουργείο προσπαθεί να σαμποτάρει την επικοινωνία με τον έξω κόσμο, αποκλείοντας την είσοδο στους δικηγόρους, οι οποίοι είναι παράλληλα και μέλη της ομάδας νομικής βοήθειας California Prison Focus.

Η εξήγηση που δόθηκε στη δικηγόρο και εκπρόσωπο της ομάδας, Marilyn McMahon, ήταν ένας νεφελώδης ισχυρισμός, ότι δήθεν κάποιος εθελοντής της ομάδας αποτελεί σοβαρή απειλή για την ασφάλεια της φυλακή, αφού κατηγορείται αβάσιμα, ότι εξαπέλυσε κάποιου είδους απειλή ενάντια στο Υπουργείο. Η πραγματικότητα φυσικά είναι, ότι το Υπουργείο θέλει να διακόψει την επικοινωνία μεταξύ κρατουμένων και έξω κόσμου, επιχειρώντας με αυτόν τον τρόπο να έχει το μονοπώλιο των πληροφοριών και κατ’ επέκταση των ερμηνειών σχετικά με την κινητοποίηση. Αναδεικνύεται, έτσι, η σημασία της επικοινωνίας και της σύνδεσης των κρατουμένων με τους έξω, ως κομβικός παράγοντας σε κάθε αγώνα εντός των τειχών, τόσο σε ψυχολογικό, όσο και σε πρακτικό επίπεδο.

Οι κρατούμενοι στην Καλιφόρνια δίνουν ένα παράδειγμα αντίστασης και αγώνα. Το κράτος της Καλιφόρνιας ένα παράδειγμα κατασταλτικής διαχείρισης. Μένει μόνο να διδαχθούμε από την εμπειρία τους.

 

Ρ. Συριανός

Α. Θεοφίλου

Φυλακή Δομοκού

 

πηγη: http://omniatv.com/blog/3219

Χαλκιδική: Ενημέρωση από την πορεία στον Κάκαβο

 

16:00 Οι διαδηλωτές αποχωρούν από τις Σκουριές.

15:25 Απέναντι από το φυλάκιο του εργοταξίου και απέναντι από τις ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ βρίσκονται αυτήν τη ώρα οι διαδηλωτές, όπως μας ενημερώνει με τη φωτογραφία που ανάρτησε πριν από λίγο η χρήστης του twitter @katerinaelikaki.(πηγή)

12:45 Ο κόσμος άφησε τα αμάξια στο Χοντρό Δέντρο και συνέχισε την πορεία ως τις Κεραίες. Εκεί το συντονιστικό έβγαλε ανακοίνωση  πως όσοι θέλουν να συνεχίσουν την πορεία το κάνουν με δική τους ευθύνη. Παρόλα αυτά ο κόσμος δεν πτοήθηκε και το μεγαλύτερο κομμάτι των διαδηλωτών συνεχίζουν προς το εργοτάξιο στις Σκουριές. Περίπου 100 άτομα έμειναν στο Χοντρό Δέντρο για κάθε ενδεχόμενο.

12:30 Οι διαδηλωτές έφτασαν στο Χοντρό Δέντρο. Σύμφωνα με πληροφορίες στο εργοτάξιο στις Σκουριές βρίσκονται 12 διμοιρίες των ΜΑΤ.

12:10 Ξεκινάει η πορεία προς το Χοντρό Δέντρο.

11:40 Η αυτοκινητοπομπή από Ιερισσό έφτασε στο σημείο συνάντησης στην Μ.Παναγία. Ο κόσμος που συμμετέχει στην πορεία εκτιμάται στα 1500-2000 άτομα.

11:10 Ξεκίνησε η πορεία από Ιερισσό προς τη διασταύρωση Μ.Παναγίας όπου αναμένεται να ενωθούν οι 2 προσυγκεντρώσεις.

πηγη:http://ierissiotes.blogspot.gr/2013/08/blog-post_3.html#more

φωτογραφία από την ανάπτυξη της HELLAS GOLD- ELDORADO .

πηγη:https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1484814

Ενημέρωση για την εγγύηση του Κ.Σακκά από Κ* ΒΟΞ

ΣΑΚΚΑΣ-μπατσοιΑνακοινώνουμε ότι το ποσό της εγγύησης των 30.000 ευρώ του Κ.Σακκά συγκεντρώθηκε.Συγκεκριμένα μαζεύτηκε το ποσό των 30.206 ευρώ με την τελευταία χτεσινή καταμέτρηση.Απο το κουτί που υπήρχε στο Κ ΒΟΞ συγκεντρώθηκαν 8.146 ευρώ.Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

 

πηγη:

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1484800

 

υπενθυμιζουμε οτι η απελευθερωση του συντροφου Κ.Σακκα  “συνοδευτηκε” απο βαρυτατους,επαχθεις και εκδικητικους ορους:

–        Απαγόρευση εξόδου από τη χώρα: αυτός είναι όρος που επιβάλλεται παγίως.

–        Εμφάνιση κάθε βδομάδα και συγκεκριμένα κάθε Δευτέρα στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας του: συνήθως βάζουν ανά δεκαπενθήμερο, αλλά έχουν ξαναβάλει και κάθε βδομάδα.

–        Χρηματική εγγύηση 30.000 ευρώ: το ποσό είναι εξοντωτικό, αν σκεφτούμε ότι δεν πρόκειται για κάποιον πλούσιο. Εχει επιβληθεί ξανά, όμως, στην περίπτωση του Γ. Σερίφη, ενώ στον Χρ. Τσιγαρίδα είχαν επιβληθεί δύο εξοντωτικές χρηματικές εγγυήσεις, μολονότι αφορούσαν την ίδια υπόθεση.

–        Υποχρεωτική διαμονή στη διεύθυνση κατοικίας του: προκλητικός όρος που παλαιότερα δεν επιβαλλόταν.

–        Απαγόρευση εξόδου από την Αττική: έχει επιβληθεί και στο παρελθόν στους Χρ. Τσιγαρίδα και Γ. Σερίφη.

–        Αφαίρεση διαβατηρίου και ταυτότητας: αυτό δεν το ‘χουμε ξανακούσει. Αλήθεια, πώς θα κυκλοφορεί ο Κ. Σακκάς και τι θα γίνει αν οι μπάτσοι τον σταματήσουν για έλεγχο; Θα περνάει κάποιες ώρες στο αστυνομικό τμήμα, έτσι για πλάκα;

–        Απαγόρευση συνάντησης και κάθε μορφής επικοινωνίας με συγκατηγορουμένους του: και αυτό είναι «από τα άγραφα». Ο Κ. Σακκάς κατηγορείται μαζί με τον Α. Μητρούσια και τον Γ. Καραγιαννίδη για συγκεκριμένες κατηγορίες. Με ποια λογική του στερούν το δικαίωμα να συνεργαστεί μαζί τους για τον καθορισμό της υπερασπιστικής τους γραμμής; Και τι θα κάνει όταν θα πηγαίνει το πρωί στο δικαστήριο, δε θα λέει ούτε καλημέρα στους συγκατηγορούμενούς του, για να μη θεωρηθεί η καλημέρα «μορφή επικοινωνίας» και επομένως παραβίαση περιοριστικού όρου; Πέρα από τη γελοιότητα του πράγματος, εδώ έχουμε και ευθεία παραβίαση του άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, που αφορά την παρεμπόδιση κατηγορούμενου στο να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Κανενας συντροφος μονος του.Κανενας συντροφος ομηρος στα χερια του κρατους.
Κανενας συντροφος κρατουμενος στα κελια του κρατους.
Κανενας μας δεν ειναι ελευθερος οσο υπαρχουν

συντροφοι που κρατουνται στα κρατικα κλουβια.

“χρυσή αυγή”: ο “εθελοντής” πυροσβέστης γιά όλες τίς δουλειές*

603749_174253942738968_1684404013_n

Η κατάσβεση πυρκαγιάς απαιτεί τόν κατάλληλο εξοπλισμό,μικρά υδροφόρα οχήματα,εκπαίδευση στήν αντιμετωπισή της,γνώση τής μορφολογίας τών δασών καί τών μονοπατιών καί προπαντός αγάπη γιά τή φύση καί τόν άνθρωπο αλλά οι εφοπλιστές,τό κεφάλαιο καί η επιχειρηματικη μαφία πού κινούν τά νήματα τής χρυσής αυγής αρκούνται στήν παρέλαση τής υποκρισίας τους μπροστά στίς κάμερες…

Ο περιφερόμενος θίασος τού μίσους τής χρυσής αυγής είναι πάντα κοντά στόν ελληνα νοικοκυραίο ,αυτόν πού όταν καιγόταν τό δάσος γύρω του έβρεχε τά κεραμίδια τού σπιτιού του,αυτόν πού έβριζε τό “κράτος” όταν δέν ερχόταν υδροφόρα  στό σπίτι του,σαυτόν πού τόν τόπο τόν έχει γιά τσιφλίκι του, σ αυτόν πού τό ‘κράτος” ήταν “καλό” όταν τού έδινε άδεια δόμησης μέσα στό δάσος αλλά “κακό” όταν δέν τού έστελνε  ένα αεροσκάφος νά σβήσει τή φωτιά στό “σπιτάκι του”,σ αυτόν πού ο λόγος ύπαρξης τού δάσους ήταν ο καθαρός αέρας πού τροφοδοτούσε μέ σωληνάκι τό κλιματιστικό τής αστικής του πανούκλας, σ αυτόν πού η “εξωτερική διακόσμηση” τής μεζονέττας τόν αφορούσε μόνο όταν η φωτιά έφτανε στά λαίυλαντ τής αυλής του καί τσουρούφλιζε τό γκαζόν,σ αυτούς τούς λαμπερούς γκουρού τής πολεοδομικής εξουσίας τού τσιμέντου, σ αυτόν πού τό δάσος ήταν ένας τόπος γιά εξάσκηση τής κυνηγητικής του ικανότητας πάνω σέ όποιο ζώο έβλεπε μπροστά του, καί τόπος απόθεσης τών σκουπιδιών τής αλουμινένιας καθημερινότητάς του,σ αυτόν πού όταν καιγόταν η πάρνηθα κρυβόταν πίσω από τόν ‘στρατηγό άνεμο” τού πολύδωρα καί χαζολογούσε στίς παραλίες,σ αυτόν πού πληρώνει χεσμένος τώρα τήν ΔΕΗ  αποκλειστικό υπεύθυνο τής καταστροφής τής πάρνηθας,σαυτόν τόν σκύλο πού κουνάει τήν ουρά του όταν τό “κράτος” τού δίνει ένα κομμάτι  πίττας από τήν εξουσία του,σ αυτόν τόν “πολίτη” πού περιμένει πάντα  τήν διάσωση τής “πολιτιστικής” του κακομοιριάς από τόν επόμενο  εθνοσωτήρα πού θά τού μεταδώσει ξανά τό “κύρος” τής φυλετικής καί “ανθρωπολογικής” του ανωτερότητας”.

 

Εκατοντάδες μέλη εθελοντικών ομάδων δίνουν μάχη κάθε χρόνο στά πύρινα μέτωπα πού κατακαίνε τήν χώρα κάθε χρόνο μέ εξοπλισμό πού πληρώνουν από τήν τσέπη τους,μέ έξοδα μετακίνησης πάλι από τήν τσέπη τους μέ μόνο κίνητρο τήν αγάπη γιά τό δάσος καί τόν άνθρωπο,ποτέ δέν έκατσαν μπροστά από καμμιά κάμερα  γιατί απλά δέν “κάθονται” όταν εξελίσεται μιά φωτιά, μαζί μέ κακοπληρωμένους πυροσβέστες πού τό κράτος δέν τούς πάει ούτε ένα μπουκάλι νερό καί ένα πιάτο φαί διακυνδυνεύουν καί τή ζωή τους στά μέτωπα τής φωτιάς,αλλά τά καλοαναθρεμένα παιδιά τών εφοπλιστών, τών επιχειρηματιών τής νύχτας, τά μπραβάκια τών μαγαζιών,οι ιδιωτικοί σεκιούριτι τού υποκόσμου καί τής  διαδρομής τού μαύρου χρήματος από  τήν  διεφθαρμένη καί βάρβαρη οικονομική ελίτ πού νά τό ξέρουν…. H παρεμπόδιση αυτών τών εθελοντικών ομάδων μερικές φορές από τό κράτος νά συμετέχουν στήν κατάσβεση πυρκαγιών είναι  ένα γεγονός πού δέν έχει αναλυθεί σέ βάθος (ο εφιάλτης τού κράτους γιά ένα οργανωμένο ακτιβιστικό ριζοσπαστικό περιβαντολογικό κίνημα καί μία οργάνωση προστασίας τής φύσης από τά κάτω είναι απ τούς χειρότερους πού έχει) ,παρότι εξοπλισμένες ,άρτια εξοπλισμένες καί γνώστες τών δασών απομακρύνθηκαν από τίς “αρχές” στίς εστίες φωτιάς ενώ η προσφορά τους ηταν καί είναι ανεκτίμητη σέ στιγμές πού καθορίζουν τήν εξέλιξη τών πυρκαγιών…

 

 

 

Η μόνη εθελοντική προσφορά τής χρυσής αυγής στήν κατάσβεση πυρκαγιών είναι όταν θά γίνει η ίδια μέσο πυρόβεσης ,τό παγωμένο “άρειο”  αίμα τών μελών τους θά περιορίσει σέ μεγάλο βαθμό τήν επέκταση τής φωτιάς…..Αν θέλει νά αποφύγει τήν εξέλιξη αυτή μπορεί νά αποδείξει έμπρακτα τό ενδιαφέρον της για αυτό τό τόπο κάνοντας τά μέλη της περιπολίες στά δάση γιά τήν αποτροπή τών εμπρηστών  αντί νά οργανώνει περιπολίες θανάτου καί κακοποίησης μεταναστών…αλλά ποιός ξέρει τί θά αποκαλύψει η σύλληψη τών εμπρηστών…έτσι δέν είναι “χρυσή αυγή”?…….

 

 

 

*από open shit

δημοσιευμενο εδω:https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1484868

 

σχετικα με το θεμα:

Διαψεύδει το Πυροσβεστικό Σώμα την Χρυσή Αυγή για την κατάσβεση στο Μακρόπουλο

 

tvxs.gr/node/134874

 

 

 

Ανακοίνωση εξέδωσε το Πυροσβεστικό Σώμα, με την οποία διαψεύδονται όσα ανήρτησε στην ιστοσελίδα της η Χρυσή Αυγή, ότι δήθεν προσκλήθηκαν μέλη της στην κατάσβεση στην πυρκαγιά στο Μακρόπουλο. Η ανακοίνωση δημοσιεύθηκε μετά τον αποκλεισμό χρυσαυγιτών, που προσήλθαν χθες στο Μαρκόπουλο, υποτίθεται για να πάρουν μέρος στην κατάσβεση. Η προσέλευση της Χρυσής Αυγής ήταν σχεδιασμένη για επικοινωνιακούς λόγους, γιατί σε ανακοίνωση της λίγο αργότερα, υποστήριξε ότι κλήθηκε από την Πυροσβεστική να πάρει μέρος στην επιχείρηση κατάσβεσης.

 

 

 

Ειδικότερα, την Παρασκευή μια ομάδα της Χρυσής Αυγής, με τα διακριτικά του κόμματος, προσπάθησε να συμμετάσχει στην κατάσβεση. Όμως, αποκλείστηκε από τα ΜΑΤ μετά από εντολή του επικεφαλής των πυροσβεστών, αφού, όπως τους είπε, ότι στην κατάσβεση πυρκαγιών παίρνουν μέρος μόνο επαγγελματίες πυροσβέστες ή εκπαιδευμένοι εθελοντές.

 

Στην περιοχή προκλήθηκε ένταση, καθώς τα μέλη της Χ.Α., συνοδευόμενα από τον βουλευτή Ηλία Κασιδιάρη, δεν δέχονταν να αποχωρήσουν και επέμεναν να περάσουν το μπλόκο που είχε στηθεί από κλούβες των ΜΑΤ.

 

Ακολούθησε παραλήρημα της Χρυσής Αυγής μέσω της ιστοσελίδας της, όπου μεταξύ άλλων το κόμμα ισχυρίζεται ότι ήταν ο επικεφαλής των πυροσβεστικών δυνάμεων που κάλεσε μέλη της να συμμετάσχουν στην κατάσβεση.

 

Για το θέμα μάλιστα εκδόθηκε ανακοίνωση και από το Πυροσβεστικό Σώμα, στην οποία διαψεύδονται τα περί πρόσκλησης των χρυσαυγιτών.

 

Στην ανακοίνωσή του το Π.Σ τονίζει:

 

«Αναφορικά με ανακοίνωση του κόμματος της Χρυσής Αυγής στο Μ.Μ.Ε. σχετικά με την πυρκαγιά στο Μαρκόπουλο Αττικής, καθώς και για τη δήλωση που αποδίδεται στον Περιφερειάρχη Αττικής του Πυροσβεστικού Σώματος, επισημαίνεται ότι στις πυροσβεστικές επιχειρήσεις συμμετέχουν επαγγελματίες πυροσβέστες ή εκπαιδευμένοι εθελοντές πυροσβέστες.

 

Ως εκ τούτου σε καμία περίπτωση Ανώτατος Αξιωματικός του Π.Σ. θα καλούσε στην πρώτη γραμμή του πυρός ομάδες ή μεμονωμένους πολίτες που δεν ανήκουν στις ανωτέρω κατηγορίες, με κίνδυνο τραυματισμού ή ακόμα και θανάτου τους.

 

Ειδικότερα, σχετικά με δήλωση που αποδίδεται στον Περιφερειάρχη Αττικής του Π.Σ. ότι “χρειαζόμαστε προσωπικό, φέρτε πάνω τους δικούς σας”, διευκρινίζεται ότι ουδέποτε ειπώθηκε. Κατά τη συνομιλία που είχε με βουλευτή της Χρυσής Αυγής τον παρέπεμψε απλώς σε χώρο στον οποίο δεν υφίστατο κίνδυνος».

 

Η ανακοίνωση του Πυροσβεστικού σώματος ήρθε ως απάντηση στην παραληρηματική ανακοίνωση της Χρυσής Αυγής, η οποία είχε ως εξής:

 

«Μετά την άθλια απαγόρευση της διανομής τροφίμων του Λαϊκού Συνδέσμου, το ξεφτιλισμένο ανθελληνικό κράτος ξεπέρασε πάλι κάθε όριο αθλιότητας. Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και διμοιρίες ΜΑΤ απαγόρευσαν στην εθελοντική ομάδα Πολιτικής Προστασίας της Χρυσής Αυγής να μεταβεί στις εστίες πυρκαγιάς του Μαρκοπούλου. Την ώρα εκείνη ο συναγωνιστής και βουλευτής Αττικής Ηλίας Κασιδιάρης βρισκόταν στο σημείο που επιχειρούσαν οι Πυροσβεστικές Δυνάμεις μαζί με τον Περιφερειάρχη Αττικής του Πυροσβεστικού Σώματος, ο οποίος επί λέξει του είπε: “Χρειαζόμαστε προσωπικό, φέρτε πάνω τους δικούς σας”.

 

Η εθελοντική ομάδα πυρασφάλειας της Χρυσής Αυγής, αποτελούμενη από 100 συναγωνιστές, με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό και εφόδια, βρισκόταν εκείνη την ώρα αποκλεισμένη στους πρόποδες του όρους από τα ΜΑΤ. Όπως παραδέχτηκε ο αρμόδιος αστυνομικός διευθυντής, υπήρχε ρητή εντολή από υπουργείο Προ – Πο για απαγόρευση της πρόσβασης στους Χρυσαυγίτες.

 

Η ξεφτιλισμένη ηγεσία του Προ – Πο προτιμούσε να καίγεται το δάσος, την ώρα που οι επίγειες δυνάμεις δεν επαρκούσαν, παρά να μετείχε στην πυρόσβεση η Χρυσή Αυγή. Για να κατανοήσετε την ανάγκη σε προσωπικό, εκείνη την κρίσιμη ώρα ερχόταν ελικόπτερο Super Puma με πεζοπόρα τμήματα από την Πάτρα! Περιττό να αναφέρουμε ότι εκατοντάδες πολίτες και ο δήμαρχος Μαρκοπούλου, που κινδύνευαν οι οικίες τους από τις φλόγες, απαιτούσαν επί ώρες να επιτραπεί η συμμετοχή της Χρυσής Αυγής στην πυρόσβεση».

 

 

Διαβάστε επίσης το σχόλιο της Αντας Ψαρρά. Η φωτιά δεν σβήνει με φάλλαγες**

φωτογραφια που κυκλοφορησε στο διαδικτυο

 

Πολύ καλά έκανε η πυροσβεστική και εμπόδισε το σόου του Κασιδιάρη και των ομοίων του που με πρόσχημα την «βοήθεια» στην κατάσβεση της πυρκαγιάς έβαλαν όλα τα σήματα και τα ναζιστικά τους αξεσουάρ για να μας πείσουν ότι μόνο με στρατιωτικούς σχηματισμούς και φάλαγγες μπορούμε να οργανώνουμε τη «δράση» μας. Της Άντας Ψαρρά

Με τα αξεσουάρ πηγαίνουν στα νοσοκομεία για αίμα μόνο σε Έλληνες, με τα αξεσουάρ παραταγμένοι μοιράζουν τα τρόφιμα μόνο για Έλληνες με καλυμμένα τα σύμβολα κακοποιούν μετανάστες και με τον ίδιο τρόπο πήγαν χθες σύσσωμοι να μπερδευτούν στα πόδια της πυροσβεστικής.

Ήταν τόσο μεγάλος ο πόνος τους για να σβήσουν τη φωτιά που αντί γι’ αυτό πλακώθηκαν με τους επικεφαλής αν θα περάσουν ή όχι μπροστά από το αστυνομικό μπλόκο. Πόση υποκρισία και γελοιότητα σκόρπησε πάλι ο ελληνοχιτλερικός σχηματισμός των απογόνων του Παπαδόπουλου, που ως γνωστόν έχτισε πρώτος βίλα μέσα στο δρυμό της Πάρνηθας και αποτέλεσε την αφορμή για όλη την μετέπειτα καταστροφή του δάσους.

Την ώρα της καταστροφής οι πατριώτες δεν κάνουν παρελάσεις, παίρνουν ο καθένας ένα κουβά και σβήνουν τις φλόγες και δεν τσακώνονται σε στυλ «βαστάτε με ρε μη σβήσω καμιά φωτιά».

Μια ματιά μόνο στο κοντινό παρελθόν το βράδυ που κάηκε η Πάρνηθα ίσως πείσει και τους πλέον κακόπιστους για το τι κρύβουν οι στρατιωτικές φάλαγγες με το «φιλάνθρωπο» προσωπείο και κυρίως τι σημαίνει στ’ αλήθεια αλληλεγγύη και οδύνη για την καταστροφή της φύσης και τι σημαίνει άλλο ένα εθνικιστικό σόου.

Ιούνιος του 2007 και από ένα σπινθήρα σε κολώνα της ΔΕΗ ανάβει μια φωτιά που χάρη στο «στρατηγό» άνεμο και χάρη στην ανυπαρξία πρόληψης και την αδυναμία συντονισμού και κατάσβεσης καίγεται η Πάρνηθα. Το υπό διωγμό Indymedia εκείνο το βράδυ προσπαθεί να συμβάλλει στην κατάσβεση με πληροφορίες αλλά και με οδηγίες για όσους μπορούσαν να πάνε να βοηθήσουν στο μέτωπο της φωτιάς.

Ήδη λίγους μόνο μήνες πριν οι αναρχικοί σε δελτίο τους έγραφαν: «Πολύ κοντά στην Αθήνα υψώνεται το κατάφυτο ορεινό συγκρότημα της Πάρνηθας που, απροστάτευτο απέναντι στους σχεδιασμούς των κρατιστών και τη βουλιμία των καπιταλιστών, περιμένει την καταστροφή του (…) Με τη φόρα που έχουν πάρει οι καπιταλιστές, αν δεν ανατραπεί η απάθεια και η αδιαφορία απέναντι στους σχεδιασμούς τους, η Πάρνηθα θα έχει την τύχη που είχαν και τα άλλα βουνά της Αττικής που υπέστησαν και εξακολουθούν να υφίστανται πλήθος ανεπανόρθωτων καταστροφών». 

Η χούντα ξεκίνησε να δίνει τις άδειες για την κατασκευή πολυτελών κατοικιών μέσα στο ελατοδάσος ενώ αυτό συστηματικά συνεχίστηκε και επί δημοκρατίας. Πάνω από 3000 στρέμματα είχαν παραχωρηθεί λίγο πριν την μεγάλη πυρκαγιά στα Τουριστικά Ακίνητα για διάφορες κατασκευές ενώ  είχε πραγματοποιηθεί μεγάλη πορεία από τους φίλους του βουνού ενάντια στην παραχώρηση (επί Σουφλιά-Καραμανλή). Η φωτιά «πρόλαβε» όμως και κατέκαψε πάνω από 25000 στρέμματα δάσους.

Οι πολίτες δώσανε μάχη εκείνο το βράδυ χωρίς στολές χωρίς κάμερες και χωρίς απειλές. Πιτσιρικάδες αναρχικοί, αντεξουσιαστές, αριστεροί, δεξιοί ακόμα και μετανάστες που βρέθηκαν εκεί με καλέσματα ή και με δική τους πρωτοβουλία προσπάθησαν να περιορίσουν το κακό.

Μόλις η φωτιά έσβησε άρχισαν νέες κινητοποιήσεις ενάντια στα σχεδιαζόμενα οικιστικά εγκλήματα, συναυλίες και πορείες ενώ μια από τις πορείες αυτές στα καμένα κυνηγήθηκε από ΜΑΤ, έγιναν αναίτιες συλλήψεις πολιτών που σύρθηκαν σε δίκες (για να αθωωθούν αργότερα).

Περιβαλλοντικοί σύλλογοι, οργανώσεις επιστημονικοί φορείς και μεμονωμένοι πολίτες παλεύουν μέχρι σήμερα να κρατήσουν «όρθιο» και κυρίως πράσινο το βουνό. Προσπαθούν και παλεύουν να κρατήσουν ανέπαφο τον λιγοστό οικολογικό πλούτο που έχει απομείνει στη χώρα της αυθαίρετης δόμησης.

Η φωτιά στο Μαρκόπουλο ευτυχώς έσβησε χωρίς τις άχρηστες φάλαγγες των χρυσαυγιτών που βρήκαν πάλι «ευκαιρία» μέσα στην απόγνωση των κατοίκων για να
χτυπήσουν ψηφαλάκια με ψευτοστρατιωτικές μαγκιές.

**Η Άντα Ψαρρά είναι συντάκτρια της Εφημερίδας των Συντακτών

πηγη :tvxs.gr/node/134874

πηγη:tvxs.gr/node/134873