2 απαντήσεις στο “Η ποινικοποίηση της αντιφασιστικής δράσης δεν θα περάσει!/ Ανακοίνωση της συλλογικότητας της εργατικής εφημερίδας Δράση για τη δίωξη του Σάββα Μιχαή”

1. Όχι στο φαιό χρήμα των ναζί (η επιστροφή)
   του Κώστα Ζαχαριάδη*
   Η παραδοχή του λάθους απο τον “Αρκτούρο” και η επιστροφή των χρημάτων της δωρεάς της Χρυσής Αυγής αποτελεί θετική εξέλιξη και πράξη που αξίζει να επιβραβευθεί και διακηρυκτικά αλλά και έμπρακτα απο κάθε δημοκράτη, οικολόγο, αριστερό, ενεργό πολίτη. Η ασφυκτική πίεση που ασκήθηκε στον “Αρκτούρο” απο πολίτες ποικιλοχρωμων πολιτικών αποχρώσεων απέδωσε.
   Η υπεράσπιση του φυσικού περιβάλλοντος, της άγριας ζωής και της φύσης επιβάλλει την ενεργοποίηση – κινητοποίηση της κοινωνίας συνολικά. Οικονομική και περιβαλλοντική κρίση ειναι αλληλενδετες και αλληλοτροφοδοτούμενες. Η υπέρβαση της οικονομικής ασφυξίας που έφερε σε οικονομική δυσπραγία και τον “Αρκτούρο” επιβάλλει την υιοθέτηση άλλου προτύπου παραγωγής – κατανάλωσης, άλλου οικονομικού μοντέλου που να ιεραρχεί το περιβάλλον και τις κοινωνικές ανάγκες πάνω απο τα κερδοσκοπικά funds και την τοκογλυφία.
   * Ο Κώστας Ζαχαριάδης είναι μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της γραμματείας του τμήματος περιβάλλοντος

   Απάντηση

2. Τάκης Μίχας αποκαθιστά την ομορφιά του… Εθνικοσοσιαλισμού (και τον Γιόζεφ Γκέμπελς) 30/08/2013
   Filed under: 2013,Faux Liberals,Greece,ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ,Δημιουργική Κριτική,ΕΛΛΑΔΑ,Λιτότητα,Νεοναζισμός,ΠΟΛΙΤΙΚΗ,Πολιτική υποκουλτούρα,Σαλταρισμένοι,ΤΣΟΠΑΝΑΡΑΙΟΙ,ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ,Χιούμορ,κράξιμο,politics — Omadeon @ 03:53
   Tags: Coalition of the Radical Left, German, Germany, Goebbels, Golden Dawn, Greece, χρυσή αυγή, Γιόζεφ Γκέμπελς, Γκέμπελς, Μίχας, Ναζισμός, Νεοφιλελευθερισμός, Παπαρολογίες, Τάκης Μίχας, εθνικοσοσιαλισμός, Josef Goebbels, National Socialist, Nazi, Nazism, NSDAP, politics, Socialism, Takis Michas
   Τάκης Μίχας

   Τάκης Μίχας

   Ο κ. Τάκης Μίχας, βραβευθείς πρόσφατα με το διεθνές δημοσιογραφικό βραβείο Bastiat (“προώθησης των ιδεών της ελεύθερης αγοράς”)… έγραψε ένα εκπληκτικά (αυτο-)αποκαλυπτικό παπαρολόγημα, με τίτλο “Γιατί όχι «εθνικοσοσιαλιστές»;, που δημοσιεύτηκε στο site protagon.gr (το επονομαζόμενον και… “πρώκταγκον” ανεπισήμως, παρ’ ημίν -χεχε).

   Οπως επισημαίνει το blog “Κανάλι”,

   […] “ούτε λίγο ούτε πολύ προσπαθούσε να πείσει τους αναγνώστες του ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι “Ναζιστική” οργάνωση αλλά “εθνικοσοσιαλιστική”. Ισχυρίζεται ότι τον επιθετικό προσδιορισμό “ναζιστική” στην Χρυσή Αυγή, τον έχει επιβάλει η αριστερά και επιτέλους, λέει, “…πότε θα καταφέρουμε να αποβάλουμε από την πνευματική ζωή της χώρας την τόσο ασφυκτική επιρροή της αριστεράς που πλέον έχει περάσει στο υποσυνείδητο των πολιτών της χώρας και σημαδεύει τη χρήση της γλώσσας, ακόμη και από δημοκράτες δημοσιογράφους που μοιάζει να μην συνειδητοποιούν το πρόβλημα”…
   Αν και ο λόγος του ήταν φτωχός και τα επιχειρήματα σαθρά το κείμενο αυτό είχε να εξυπηρετήσει διπλό σκοπό.
   Κατά πρώτο ήθελε να αναπτύξει την θεωρία των δύο άκρων.
   Αρκεί στον κ. Μίχα ότι οι ακροδεξιοί χρησιμοποιούν τον όρο “σοσιαλιστικός” σαν δεύτερο συνθετικό του αυτοπροσδιορισμού τους για να τους βάλει στην ίδια ιδεολογικοπολιτική πλευρά με τον ΣΥΡΙΖΑ.
   […]Ο δεύτερος σκοπός του άρθρου είναι το ξέπλυμα των νεοναζιστών. εν όψει της αναμενόμενης μεγάλης κατρακύλας της δεξιάς παράταξης…

   Στη συνέχεια, ο ιστολόγος του “Κανάλι” παραθέτει ένα δικό του σχόλιο, κάτω από το άρθρο του Μίχα, με πολλά λινκς από πολλές ευρωπαϊκές εφημερίδες που αποδεικνύουν ότι την Χρυσή Αυγή την αποκαλούν “Ναζιστική” σε όλη η Ευρώπη όλες οι μεγάλες εφημερίδες. Το σχόλιο λογοκρίθηκε: Δεν δημοσιεύτηκε ποτέ στο protagon, με προφανές κίνητρο να μη πληγεί η αξιοπιστία του άρθρου (και/ή του κ. Μίχα). Σε αυτή εδώ την ανάρτηση όμως, δεν θα ασχοληθώ με αυτή τη λογοκρισία ιδεών (και όσα ήδη εξήγησε το “Κανάλι”). Θα επικεντρωθώ σε άλλες πτυχές του άρθρου του, που πιθανότατα πέρασαν απαρατήρητες.

   Γράφει λοιπόν, ο κ. Μίχας:

   Και τώρα έρχομαι στο πιο ενδιαφέρον, πρόσφατο παράδειγμα: Αυτό αφορά τον χαρακτηρισμό της Χρυσής Αυγής ως «ναζί»; Το ερώτημα εδώ είναι γιατί χρησιμοποιείται αυτός ο ξένος όρος τη στιγμή που υπάρχει ένας ωραιότατος ελληνικός όρος για να αποδώσει το ίδιο φαινόμενο – δηλαδή, «εθνικοσοσιαλιστές»;

   Α, έτσι…

   Το “επιχείρημα” του κ. Μίχα κατά της (καθιερωμένης διεθνώς) λέξης “ναζί” στην Ελλάδα, είναι ότι “υπάρχει ένας ωραιότατος ελληνικός όρος για να αποδώσει το ίδιο φαινόμενο – δηλαδή, «εθνικοσοσιαλιστές»; Και ο ίδιος αναρωτιέται, στη συνέχεια:

   Γιατί, λοιπόν, «ναζί» και όχι «εθνικοσοσιαλιστές»;

   Χμ…
   Πριν πάμε στην απάντηση που δίνει ο ίδιος ο κ. Μίχας σε αυτή την ερώτησή του (όπου Τάκης κερνάει, Τάκης πίνει…) ας σταθούμε λίγο στα εξής δύο (λογικά) συμπεράσματα:
   1) Ο κ. Τάκης Μίχας ορθώνει επιτέλους… εθνικόν ανάστημα (χεχε) αποκηρύσσοντας τον ξενόφερτο όρο “ναζί”, ενθαρρύνοντας [αντί αυτού] τον μακράν… ελληνοπρεπέστερο όρο “εθνικοσοσιαλιστές”, για χρήση από φιλελεύθερους [που σέβονται την ελληνική γλώσσα και τις παραδόσεις του έθνους] -χα χα χα 🙂
   2) Επιπλέον… [εμμέσως πλην σαφώς] ο κ. Μίχας ασπάζεται τις προπαγανδιστικές διαβεβαιώσεις του Γκέμπελς (!!!) …ότι το κόμμα του Χίτλερ ήταν ΚΑΙ σοσιαλιστικό! Διαβεβαιώσεις κίβδηλες, που φυσικά έπεσαν στο κενό μετά τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών αλλά και πολύ πιο πριν, όταν (σε τεκμηριωμένες συναντήσεις) σύσσωμη η γερμανική μεγαλο-αστική τάξη στήριξε ολόψυχα το κόμμα του Χίτλερ.

   Εξάλλου…

   ΠΟΙΑ είναι η “ωραιότητα” [ – ™ Takis Michas] του όρου “εθνικοσοσιαλιστές”?
   Μήπως είναι το γεγονός ότι είναι λέξη κλιτή, ενώ το “ναζί” είναι άκλιτο? (που… όμως ΔΕΝ είναι άκλιτο, όταν εκφραστεί σαν “ναζιστής / ναζισμός”)

   Δηλαδή, ΔΕΝ στέκει το επιχείρημα της “ωραιότητας”, εκτός αν… συμπαθεί κανείς τον εθνικοσοσιαλισμό, όπως οι ίδιοι οι Ελληνες νεο-ναζί, που αυτο-προσδιορίζονταν έτσι ανέκαθεν (πριν η Χρυσή Αυγή αποφασίσει να… το παίξει σκέτα “εθνικιστική”).

   Οι μόνοι που απέφευγαν πάντα τον όρο “ναζί” (υιοθετώντας το “εθνικοσοσιαλιστές”) είναι οι ίδιοι οι νεο-ναζί, στην Ελλάδα!
   Ε, ναι. Αυτοί, αλλά (τώρα) και ο… κ. Μίχας! 🙂

   εθνικοθοθιαλιδμόθ

   εθνικοθοθιαλιδμόθ

   Aς σοβαρευτούμε…

   Οι προφανείς λόγοι (διεθνώς) που προτιμήθηκε (συνήθως) το “ναζί” από το “εθνικοσοσιαλιστής”, είναι οι εξής 2:

   [1] η συντομία (και μεγαλύτερη ευκολία χρήσης) του όρου “ναζί”,

   και ταυτόχρονα

   [2] η ανάγκη να εκφραστεί με μία μόνο, πολύ απλή λέξη, μία ιδεολογία εγκληματική, ιδιαίτερα απεχθής (=όχι μόνο στην αριστερά), έτσι ώστε ενστικτωδώς να αποφεύγει κανείς να της δώσει το εννοιολογικό κύρος, ή την (όποια) βαρύτητα και βάθος (πολιτικού) νοήματος, που (ενδεχομένως) προσδίδει ο (απατηλός) σύνθετος όρος “εθνικοσοσιαλισμός”.

   Ετσι κι αλλοιώς, σε κάθε περίπτωση, ουδείς πίστεψε… (ακόμη και μη-αριστερός) ότι οι ναζί ήταν “σοσιαλιστές“! Ααα, ξέχασα…

   Ουδείς, πλην του κ. Μίχα (και ορισμένων άλλων ομοϊδεατών του, κυρίως… νεο-φιλελεύθερων Αμερικανών -για να είμαστε ακριβείς- σχετικά πρόσφατα).

   Προσέξτε όμως:

   Αυτοί οι δύο λόγοι [1], [2] είναι διεθνείς και καθόλου απαραίτητα “αριστεροί”

   Π.χ. και ο Τσώρτσιλ και οι Αμερικανοί, στον Β’ παγκόσμιο Πόλεμο, κάθε άλλο παρά αριστεροί οι ίδιοι…αποκαλούσαν “ναζί” τους Γερμανούς εθνικοσοσιαλιστές! Γιατί θάπρεπε να κάνουν κάτι διαφορετικό οι Ελληνες?

   Αλλά εδώ η εκπληκτική απάντηση του ίδιου του κ. Μίχα στο ερώτημά του (όπου -πάλι- Τάκης κερνάει, Τάκης πίνει) …αποστομώνει:

   Γιατί, λοιπόν, «ναζί» και όχι «εθνικοσοσιαλιστές»; Πρόκειται για μια τυχαία επιλογή;
   Ασφαλώς όχι! Η γενικευμένη χρήση του όρου «ναζί» και η εξαφάνιση του ελληνικού όρου «εθνικοσοσιαλιστές» εξυπηρετεί καίριες σκοπιμότητες του Kομιτάτου.

   Τυχαίο?

   Οχι….

   Τίποτε δεν είναι τυχαίο, για άνθρωπο που παρανοεί ότι υπάρχουν… κουμούνια “του κομιτάτου” που κρύβονται παντού (σαν… Εβραίοι που “κινούν τα νήματα του κόσμου”).

   Δηλαδή…

   Το κινητό έχει ανάγκη… το Γερμανό του. 🙂
   Ο Γερμανός ναζί τον Εβραίο του…
   και ο Τάκης Μίχας τον… εθνικομπολσεβίκο “αριστερό” του (που κρύβεται παντού και… κινεί τα νήματα του νεο-ελλαδικού πολιτισμού).

   Πάμε τώρα όμως πίσω, στην αρχή του άρθρου, όπου… καταλογίζω στον μαινόμενο αντι-αριστερό κ. Μίχα ότι διέπραξε φάουλ διεθνούς βεληνεκούς. Διότι έγραψε:

   “Ο έλεγχος που ασκεί η εθνικομπολσεβίκικη Αριστερά στην πνευματική ζωή της χώρας είναι τόσο ασφυκτικός ώστε πλέον έχει περάσει στο υποσυνείδητο των πολιτών της χώρας και σημαδεύει τη χρήση της γλώσσας. Αυτό αφορά ιδιαίτερα τη δημοσιογραφική γλώσσα όπου τα γλωσσικά ιδεολογικά κατασκευάσματα της Αριστεράς χρησιμοποιούνται κατά κόρον ακόμα και από δημοκρατικά ΜΜΕ που δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν το πρόβλημα…

   ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

   1. Δεν υπάρχει, πουθενά στον κόσμο, καμμία “εθνικομπολσεβίκικη αριστερά“ (είτε στη χώρα μας, είτε αλλού). Βεβαίως, υπάρχει η εθνικομπολσεβίκικη “Τρίτη Θέση” της ακροδεξιάς, που εκφράζει π.χ. το ρωσικό “εθνικομπολσεβίκικο κόμμα” (national-bolshevik party), ένα περιθωριακό κόμμα συγκεκριμμένης ακροδεξιάς ιδεολογίας, που ιδρύθηκε το 1992 από τον Eduard Limonov. Η ίδια ιδεολογία έχει την εναλλακτική γενική ονομασία “Στρασσερισμός” (από τους αδελφούς Otto και Gregor Strasser, επιφανή παλιά μέλη του χιτλερικού κόμματος NSDAP, εκ των οποίων, αργότερα, ο ένας διώχθηκε κaι ο άλλος εκτελέστηκε από τους Χιτλερικούς).

   2. Οσον αφορά τα ελληνικά αριστερά κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κατηγορηθεί σαν υπερβολικά “αντι-εθνικιστικός”, ή μέχρι και “αντι-πατριωτικός”, παρά τις προσπάθειες ορισμένων…. γραφικών (κυρίως ΠΑΣΟΚογενών) μελών του στην αντίθετη κατεύθυνση (π.χ. αυτού εδώ). Δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι (ή θεωρείται) κάθε άλλο παρά “εθνικο-”τέτοιος… ενώ το ΚΚΕ (εκτός από τις πάγιες “προλεταριακές διεθνιστικές θέσεις” του), δεν τρέφει καμμία συμπάθεια, ούτε για τους εθνικομπολσεβίκους νεο-ναζί της Ρωσίας, ούτε και για τους ελάχιστους μιμητές τους στην Ελλάδα (π.χ. το στρασσερικό γκρουπούσκουλο / ιστολόγιο “Μαύρος Κρίνος”, που πρόσκειται στον αποφυλακισμένο ναζιστή / πρώην βομβιστή Αριστοτέλη Καλέντζη).

   Επομένως, ο κ. Μίχας διέπραξε σημαντικό φάουλ (παραπληροφόρησης του κοινού του) με τη χρήση του όρου “εθνικομπολσεβίκικη” για την Αριστερά.

   Κατά τα άλλα, “το πρόβλημα” (αν υπάρχει) του κ. Μίχα με τη Χρυσή Αυγή, δεν είναι το ότι είναι ναζιστική, αλλά το ότι είναι… “σοσιαλιστική” (χo χo χo) 🙂
   Επομένως (εκ των πραγμάτων).. ασκεί κριτική στους ναζί από τα δεξιά (χο χο χο)… αλλά με βάση ΤΙ?
   -Με βάση τη γκεμπελική (κυριολεκτικά) άποψη ότι οι ναζί ήταν και σοσιαλιστές (=άποψη του ίδιου του Γκέμπελς).

   (και με τις υπόλοιπες… παπαρολογίες του, απαξιώ -ή βαριέμαι- να ασχοληθώ. Αν θέλετε, κάντε το εσείς, στα σχόλια -χεχε) 🙂
   Joseph Goebbels

   Joseph Goebbels (κλικ για μεγέθυνση)
   ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: Η “σοσιαλιστική” προπαγάνδα του Γκέμπελς

   Σημείωση: Αν βαριέστε (ή βιάζεστε) μην ξεχάσετε να δείτε (πιο κάτω) τον “ΕΠΙΛΟΓΟ” (scroll down).

   Το ιδεολογικό ιστολόγιο των γυναικών της Χρυσής Αυγής έχει αναρτημένη (από το 2010) ελληνική μετάφραση ενός άρθρου του… Γιόζεφ Γκέμπελς, υπουργού προπαγάνδας του 3ου Ράϊχ. Ο Γκέμπελς, σαν μαιτρ της απόλυτης ψευτιάς, (εξού και “γκεμπελισμός”) είχε πολύ μεγάλη ευφράδεια και αυτό το άρθρο του είναι αποκαλυπτικό, παραπλανητικά πειστικό για τη “σοσιαλιστική” φύση του ναζισμού. Ε, εφόσον τον… πίστεψε μέχρι και ο “φιλελεύθερος” κ. Τάκης Μίχας, δεν έχει και τόση σημασία, τώρα πια, που το άρθρο του Γκέμπελς αποτελείται από… βαρύγδουπες μπούρδες και μεγαλόστομες “σοσιαλιστικές” υποσχέσεις, που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκαν από το χιτλερικό καθεστώς. Παραλείπω άσχετα μέρη του άρθρου και μεταφέρω εδώ μόνο το εδάφιο περί “σοσιαλισμού”:
   Για την Τιμή και την Αξιοπρέπεια της Εργατικής Τάξης (του Josef Goebbels)

   […]
   ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ;
   Είμαστε σοσιαλιστές γιατί βλέπουμε στον σοσιαλισμό, που είναι η ένωση όλων των πολιτών, την μοναδική ευκαιρία να διατηρήσουμε την φυλετική μας κληρονομιά και να επανακτήσουμε την πολιτική ελευθερία μας και να ανανεώσουμε το Γερμανικό κράτος.
   Ο σοσιαλισμός είναι το δόγμα της απελευθέρωσης για την εργατική τάξη. Προωθεί την ανάπτυξη της τέταρτης τάξης και την ενσωμάτωσή της στον πολιτικό οργανισμό της Πατρίδας μας και συνδέεται άρρηκτα με τη συντριβή της παρούσας δουλείας και την ανάκτηση της Γερμανικής ελευθερίας. Ο σοσιαλισμός είναι ένα ζήτημα που δεν αφορά μόνο την πιο καταπιεσμένη τάξη, αλλά όλους, αφού η απελευθέρωση των Γερμανών από την δουλεία είναι ο στόχος της σύγχρονης πολιτικής. Ο σοσιαλισμός παίρνει την γνήσια μορφή του μόνο μέσω μίας συνολικά αγωνιζόμενης αδελφότητας, με τις ορμητικές ενέργειες ενός πρόσφατα αφυπνισμένου Εθνικισμού. Χωρίς τον Εθνικισμό ο σοσιαλισμός δεν είναι τίποτα. Ένα φάντασμα, μια απλή θεωρία, ένα κάστρο στα σύννεφα, ένα βιβλίο. Μαζί με αυτόν είναι τα πάντα. Το μέλλον, η ελευθερία, η Πατρίδα!
   Η αμαρτία της φιλελεύθερης σκέψης ήταν η παράβλεψη της εθνο-αναπτυξιακής δύναμης του σοσιαλισμού, επιτρέποντας έτσι στις ενέργειές του να κινηθούν προς αντεθνικές κατευθύνσεις. Η αμαρτία του Μαρξισμού ήταν που υποβάθμισε τον σοσιαλισμό σε ζήτημα μισθών και του στομαχιού, βάζοντας τον σε διαμάχη με το κράτος και την εθνική του υπόσταση. Μια κατανόηση αυτών των δεδομένων μας οδηγεί σε μια νέα αίσθηση του σοσιαλισμού, η οποία βλεπει την φύση του ως εθνικιστική, αναπτυξιακή, απελευθερωτική και εποικοδομητική.
   Η αστική τάξη είναι έτοιμη να φύγει από το ιστορικό προσκήνιο. Στη θέση της θα έρθει η τάξη των παραγωγικών εργαζομένων, η εργατική τάξη, η οποία μέχρι σήμερα καταπιεζόταν. Αρχίζει να εκπληρώνει την πολιτική της αποστολή. Έχει αναμιχθεί σε ένα δύσκολο και πικρό αγώνα για πολιτική δύναμη, προσπαθώντας να γίνει μέρος του εθνικού οργανισμού. Η μάχη ξεκίνησε στον οικονομικό τομέα και θα τελειώσει στον πολιτικό. Δεν είναι απλά θέμα μισθών και εργατοωρών την ημέρα – αν και ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτά αποτελούν ουσιαστικό, ίσως και το πιο σημαντικό μέρος της σοσιαλιστικής πλατφόρμας – αλλά είναι πολύ περισσότερο θέμα εισαγωγής μιας δυνατής και υπεύθυνης τάξης στην πολιτεία, ίσως ακόμη και η μετατροπή της σε κυρίαρχη δύναμη στην μελλοντική πολιτική της Πατρίδας. Η αστική τάξη δεν θέλει να αναγνωρίσει την δύναμη της εργατικής τάξης. Ο μαρξισμός την έχει εξαναγκάσει να μπει σε έναν ζουρλομανδυα που θα την καταστρέψει. Καθώς η εργατική τάξη αποσυντίθεται στο μαρξιστικό μέτωπο, απομυζώντας τον εαυτό της, η αστική τάξη και ο μαρξισμός έχουν συμφωνήσει στις γενικές αρχές του καπιταλισμού και βλέπουν ως σκοπό τους να τον προστατέψουν και να τον υπερασπιστούν με διάφορους τρόπους, συχνά συγκαλυμμένα.
   Είμαστε σοσιαλιστές γιατί βλέπουμε το κοινωνικό ζήτημα σαν θέμα ανάγκης και δικαιοσύνης για την ίδια την ύπαρξη μιας πολιτείας για τον Λαό μας, και όχι σαν φθηνό οίκτο και προσβλητικό συναισθηματισμό. Ο εργαζόμενος έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο που αντιστοιχεί με αυτό που παράγει. Δεν έχουμε καμιά πρόθεση να ικετεύσει για αυτό του το δικαίωμα. Η ενσωμάτωσή του στον κρατικό μηχανισμό δεν είναι μόνο σημαντικό ζήτημα για αυτόν, αλλά και για όλο το έθνος. Το ζήτημα είναι πολύ μεγαλύτερο από την οκτάωρη εργασία. Είναι θέμα σχηματισμού μιας νέας κρατικής συνείδησης που περιλαμβάνει κάθε παραγωγικό πολίτη. Δεδομένου ότι οι πολιτικές δυνάμεις των ημερών μας δεν έχουν ούτε την θέληση ούτε την ικανότητα να δημιουργήσουν μια τέτοια κατάσταση, ο σοσιαλισμός πρέπει να αγωνιστεί γι’ αυτή. Αυτό είναι ένα αγωνιστικό σύνθημα τόσο προς το εσωτερικό όσο και προς το εξωτερικό. Στοχεύει εσωτερικά στα αστικα κόμματα και τον μαρξισμό ταυτόχρονα, γιατί και οι δύο είναι ορκισμένοι εχθροί του επερχόμενου κράτους των εργαζομένων. Στο εξωτερικό στοχεύει σε όλες αυτές τις δυνάμεις που απειλούν την εθνική μας ύπαρξη και συνεπώς την πιθανότητα του ερχόμενου Σοσιαλιστικού Εθνικού Κράτους.
   Ο σοσιαλισμός είναι εφικτός μόνο σε ένα κράτος που είναι ενωμένο εσωτερικά και ελεύθερο διεθνώς. Η αστική τάξη και ο Μαρξισμός είναι υπεύθυνοι για την αποτυχία να εκπληρωθούν αυτοι οι στόχοι, η εσωτερική ενότητα και η διεθνής ελευθερία. Δεν έχει σημασία πόσο εθνικές και σοσιαλιστικές αντίστοιχα αυτοπαρουσιάζονται αυτές οι δύο δυνάμεις, είναι ορκισμενοι εχθροί μιας Σοσιαλιστικής Εθνικής Πολιτείας.
   Για αυτό πρεπει να διαλύσουμε και τις δύο αυτές ομάδες πολιτικά. Οι γραμμές του Γερμανικού Σοσιαλισμού είναι κοφτές και η πορεία μας πεντακάθαρη.
   Είμαστε ενάντια στην αστική τάξη, για έναν αυθεντικό Εθνικισμό!

   Είμαστε ενάντια στον μαρξισμό, για έναν γνήσιο Σοσιαλισμό!
   Είμαστε υπέρ του πρώτου Γερμανικού Εθνικού Κράτους σοσιαλιστικής φύσεως!
   Είμαστε υπέρ του ΕθνικοΣοσιαλιστικού Κόμματος των Γερμανών Εργατών!

   […]Goebbels

   πηγή: http://ideology-studies.blogspot.gr/2010_09_01_archive.html
   Why are we Socialists? [το ίδιο εδάφιο, στα αγγλικά]

   We are socialists because we see in socialism, that is the union of all citizens, the only chance to maintain our racial inheritance and to regain our political freedom and renew our German state. Socialism is the doctrine of liberation for the working class. It promotes the rise of the fourth class and its incorporation in the political organism of our Fatherland, and is inextricably bound to breaking the present slavery and the regaining of German freedom. Socialism therefore is not merely a matter of the oppressed class, but a matter for everyone, for freeing the German people from slavery is the goal of contemporary policy. Socialism gains its true form only through a total combat brotherhood with the forward-striving energies of a newly awakened nationalism. Without nationalism it is nothing, a phantom, a mere theory, a castle in the sky, a book. With it it is everything, the future, freedom, the Fatherland!

   The sin of liberal thinking was to overlook socialism’s nation-building strengths, thereby allowing its energies to go in anti-national directions. The sin of Marxism was to degrade socialism into a question of wages and the stomach, putting it in conflict with the state and its national existence. An understanding of both these facts leads us to a new sense of socialism, which sees its nature as nationalistic, state-building, liberating and constructive.

   The bourgeois is about to leave the historical stage. In its place will come the class of productive workers, the working class, that has been up until today oppressed. It is beginning to fulfill its political mission. It is involved in a hard and bitter struggle for political power as it seeks to become part of the national organism. The battle began in the economic realm; it will finish in the political. It is not merely a matter of pay, not only a matter of the number of hours worked in a day —though we may never forget that these are an essential, perhaps even the most significant part of the socialist platform—but it is much more a matter of incorporating a powerful and responsible class in the state, perhaps even to make it the dominant force in the future politics of the Fatherland. The bourgeois does not want to recognize the strength of the working class. Marxism has forced it into a straitjacket that will ruin it. While the working class gradually disintegrates in the Marxist front, bleeding itself dry, the bourgeois and Marxism have agreed on the general lines of capitalism, and see their task now to protect and defend it in various ways, often concealed.

   We are socialists because we see the social question as a matter of necessity and justice for the very existence of a state for our people, not a question of cheap pity or insulting sentimentality. The worker has a claim to a living standard that corresponds to what he produces. We have no intention of begging for that right. Incorporating him in the state organism is not only a critical matter for him, but for the whole nation. The question is larger than the eight-hour day. It is a matter of forming a new state consciousness that includes every productive citizen. Since the political powers of the day are neither willing nor able to create such a situation, socialism must be fought for. It is a fighting slogan both inwardly and outwardly. It is aimed domestically at the bourgeois parties and Marxism at the same time, because both are sworn enemies of the coming workers’ state. It is directed abroad at all powers that threaten our national existence and thereby the possibility of the coming socialist national state.

   Explanation: “The thinking worker comes to Hitler,” the caption says. A Communist and a Socialist are accusing each other of betraying the working class.

   Socialism is possible only in a state that is united domestically and free internationally. The bourgeois and Marxism are responsible for failing to reach both goals, domestic unity and international freedom. No matter how national and social these two forces present themselves, they are the sworn enemies of a socialist national state.

   We must therefore break both groups politically. The lines of German socialism are sharp, and our path is clear. We are against the political bourgeois, and for genuine nationalism! We are against Marxism, but for true socialism! We are for the first German national state of a socialist nature! We are for the National Socialist German Workers Party!

   -Josef Goebbels

   Πηγή: http://archive.org/stream/paulJosephGoebbelsWritingsAndEssays/Goebbels_writings_essays_djvu.txt
   …
   ΕΠΙΛΟΓΟΣ
   Ο Γκέμπελς (αγορεύων)

   Ο Γκέμπελς (αγορεύων)

   O blogger “Κανάλι” σχολίασε, κάτω από το άρθρο του:

   Είμαι πλέον πεισμένος όχι μόνο από τις ιδεολογικές αποστροφές αλλά περισσότερο από τις πρακτικές ότι οι νεοφιλελέ σήμερα είναι πολύ κοντά στο φασισμό. Αν για τους ναζιστές η “ιδεολογία” και η “φυλή” είναι πάνω από τον άνθρωπο, για τους νεοφιλελέ το κέρδος είναι ο υπέρτατος σκοπός και βέβαια πάνω από τον άνθρωπο.
   Όπως οι άνθρωποι στα κρεματόρια ήταν αριθμοί προς διαχείριση στα κιτάπια των SS και το δέρμα των νεκρών αμπαζούρ στα φωτιστικά των διοικητών, έτσι και οι άνεργοι, οι άστεγοι και οι αυτοκτονίες είναι αριθμοί στα κιτάπια των νeoφιλελέ που θα γίνουν οικονομικά μοντέλα και διαγράμματα.

   Κι εγώ συμπλήρωσα:
   29 Αυγούστου, 2013 @ 5:42 μμ

   Συμφωνώ απόλυτα Καναλιώτη…
   και η τελευταία σου παρατήρηση (παραλληλισμού αριθμών σε κρεματόρια και αριθμών στα νεοφιλελέ κιτάπια) είναι πολύ σημαντική…

   Κοινός παρονομαστής, δηλαδή, είναι η απανθρωπιά, η σκληρότητα και η μεταχείριση ανθρώπων σαν άψυχα αντικείμενα…
   Για όσο διάστημα ο καπιταλισμός έδειχνε ‘ανθρώπινο πρόσωπο’ (ή προσωπείο) οι ιδεολογικοί του υπερασπιστές απέφευγαν επιμελώς να δώσουν τέτοια εικόνα…

   Σήμερα έχουν ξεσαλώσει και… ξεχνάνε να κρυφτούν. Αλλωστε, αυτό που φανερώνουν τώρα, το ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ !
   Π.χ. κεντρικό ‘δόγμα Μίχα’ σε παλιά του διάλεξη, στο ινστιτούτο Cato στην Αμερική, ήταν ότι η οικονομία πρέπει να έχει “προτεραιότητα απέναντι στην πολιτική” (ή ότι η κοινωνία πρέπει να κυβερνάται με βάση τα οικονομικά, χωρίς την πολιτική): http://omadeon.wordpress.com/2010/10/05/tea-partying-michas/

   UPDATE: Το άρθρο του προηγούμενου λινκ αφορά μια ομιλία του Τάκη Μίχα με τίτλο “Putting Politics above Markets: A Greek Tragedy” (“Βάζοντας την Πολιτική πάνω από τις Αγορές: Μία Ελληνική Τραγωδία“) στο “Cato Institute” το 2010, Εκείνη η ομιλία τελείωσε με μια ατάκα (χειροκροτημένη θερμά από το κοινό) ότι “αυτό που κάνει την Ελλάδα ενδιαφέρουσα, είναι το γεγονός ότι η αριστερή Ιδέα του να θέτουμε τον Ανθρωπο Πάνω Από τις Αγορές, εφαρμόστηκε επακριβώς στην Ελλάδα, και έγινε η Αιτία της Δυστυχίας της“.

   [BTW] ο ίδιος ο κ. Μίχας έγραψε σχόλιο κάτω από εκείνο το άρθρο, παρανοώντας ότι τον θεώρησα… οπαδό του αμερικανικού “Tea Party”!

   Τρία χρόνια αργότερα, μπορούμε να αξιολογήσουμε το αποτέλεσμα του “πειράματος”, του να τεθούν οι Αγορές Πάνω από τον Ανθρωπο, όπως το είχε προτείνει ο κ. Μίχας, το 2010, Και… ενάμιση εκατομμύριο ανέργους αργότερα, συν μερικές χιλιάδες αυτοκτονίες, συν εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα, μέσα σε μια Ελλάδα εξαθλιωμένη, ο κ. Τάκης Μίχας παραμένει ένας σκληροπυρηνικά αμετανόητος νεο-φιλελεύθερος. (Τώρα μάλιστα, απαιτεί και να σεβόμαστε τους… ναζί, αποκαλώντας τους “εθνικοσοσιαλιστές”).
   Απορώ, όμως… ΠΩΣ είχε συμπεράνει ο κ. Μίχας, ότι στην Ελλάδα εφαρμόστηκε “επακριβώς” η “αριστερή ιδέα” του “Ανθρώπου πάνω από τις Αγορές”! Κάτι τέτοιο δεν εφαρμόστηκε ποτέ στην Ελλάδα. Αντίθετα, η διαπλεκόμενη ελίτ και η κομματική διαφθορά (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) ήταν ανέκαθεν πάνω από τον Ανθρωπο στην Ελλάδα. Σήμερα βέβαια, πάνω από όλα τίθενται τα συμφέροντα μεγαλο-τραπεζιτών. Ποτέ δεν ζήσαμε όμως, σε μια κοινωνία “με τον Ανθρωπο πάνω από τις Αγορές”!

   Προπαγάνδα και Ελεύθερη Βούληση

   Προπαγάνδα και Ελεύθερη Βούληση
   Διαβάστε επίσης:

   Ντιέγκο Ριβέρα – Χίτλερ (Κανάλι)
   UPDATE: Ντόρα: Στα πρόθυρα του συμμοριτοπόλεμου (Parallelografos): κριτική σε εμφυλιοπολεμικό άρθρο του Μίχα στο “Wall Street Journal”. Το αρχικό άρθρο του κ. Μίχα διατίθεται μόνο… επί χρήμασι (σε συνδρομητές του WSJ) αλλά υπάρχει πλήρες σε ελληνική μετάφραση, ΕΔΩ: ”H αριστερά θέλει την πτώχευση για να γίνουμε χώρα του Τσάβες και Βόρεια Κορέα”. Δείγμα γραφής:

   “Η χώρα βρίσκεται στο έλεος μαχητικών ακτιβιστών, οι οποίοι καθοδηγούνται κυρίως από την άκρα Αριστερά. Οι πιο μαχητικοί είναι το ΚΚΕ, η αναρχοσταλινική Συμμαχία της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (Σύριζα) που αποτελείται από τους Οικοσοσιαλιστές, την ακροαριστερή ομάδα “Ρόζα” και τη Διεθνιστική Εργατική Αριστερά (ΔΕΑ), για να αναφέρουμε μερικές. Οι οπαδοί τους, σε πλήρη ασυδοσία, έχουν αναλάβει να παρενοχλούν τους πολίτες, να καταστρέφουν δημόσια περιουσία, ακόμη και να καταλαμβάνουν ολόκληρα χωριά (σ.σ. αναφέρεται στην Κερατέα). […] Αυτοί οι “ακτιβιστές” κυνηγούν επίσης ανθρώπους που δεν συμμετέχουν σε διαδηλώσεις και απεργίες. Το Μάιο του 2010, τρεις υπάλληλοι της Μαρφίν πέθαναν από ασφυξία, όταν μία ακροαριστερή συμμορία έριξε βόμβα στα γραφεία της τράπεζας κατά τη διάρκεια ταραχών. Και πάλι, καμία σύλληψη…”

   Οι ναζιστές της ΕΕ και η οικογένεια Quandt (video ‘Silence of the Quandts’) -για τη στήριξη του ναζισμού από τη γερμανική μεγαλο-αστική τάξη, κλπ.
   Η ραγδαία ανάπτυξη του εθνικοσοσιαλισμού στην Γερμανία 1928-1933 (Κανάλι)
   Nazism – Wikipedia, the free encyclopedia (όπου λύνονται οι… απορίες του κ. Τάκη Μίχα για τον όρο “ναζί”)
   […]

   Απάντηση