Το 2014  προβάλλεται από τις ντόπιες  μηντιακές, οικονομικές και πολιτικές ολιγαρχίες ως η χρονιά   του “success story”,  της επιστροφής στις αγορές και της επίτευξης του «εθνικού στόχου» του πρωτογενούς πλεονάσματος. Η πραγματικότητα είναι ότι η απαίτηση  των ελληνικών αφεντικών  για  μεγαλύτερες  θυσίες στο βωμό της καπιταλιστικής  κερδοφορίας καμουφλάρεται για άλλη μια φορά υπό τον  μανδύα της  «εθνικής σωτηρίας» και του  «πατριωτικού καθήκοντος» και  βρίσκει την  καλύτερη εφαρμογή του στο μόνιμο, πλέον, καθεστώς έκτακτης ανάγκης και  στο δόγμα της μηδενικής ανοχής  απέναντι στον  «εσωτερικό εχθρό».  Και  αυτός  είναι  όσοι  αντιστέκονται και χτυπούν την  εξουσία  και το  κεφάλαιο όπως απεργοί, σωματεία και συνδικάτα που δίνουν σκληρούς ταξικούς αγώνες,  μαχητικοί-ριζοσπαστικοί  πολιτικοί χώροι όπως οι αναρχικοί  αλλά και όσοι «περισσεύουν»  όπως  απολυμένοι, άνεργοι, μετανάστες και αγωνιζόμενα κομμάτια στις τοπικές κοινωνίες όπως πχ στις Σκουριές και στην Κερατέα.

Το κατεξοχήν πεδίο της  επίθεσης και της  αυθαιρεσίας  των αφεντικών είναι οι χώροι δουλειάς, με το κράτος να παράγει και να παρέχει  στα  αφεντικά διαχρονικά όλο το νομικό οπλοστάσιο για την επιβολή ενός εργασιακού μεσαίωνα αλλά και τη βίαιη καταστολή των απεργιών και κάθε αντίδραση ενάντια σε αυτό το καθεστώς. Σε πολλές περιπτώσεις η απαίτηση των αφεντικών  για περισσότερη  υποταγή και «πίστη»  των εργαζομένων  στις ορέξεις τους δημιουργεί νέα δεδομένα, όπως η κατάργηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τα 5μηνα προγράμματα και γενικότερα η επισφαλής εργασία, η ανασφάλιστη εργασία και τα ευέλικτα ωράρια των 180 ευρώ.

Τέτοια περίπτωση είναι και η ελληνική αλυσίδα καφετεριών “MIKEL” με 94 καταστήματα σε ελλάδα και κύπρο. Τα “MIKEL” υποχρεώνουν  τους εργαζόμενους να υπογράφουν ιδιωτικό συμφωνητικό – ρήτρα με την οποία αξιώνουν απ` τους εργαζόμενους  την αποζημίωση  10.000 ευρώ  εάν για  1  χρόνο μετά την απόλυση ή  αποχώρησή τους εργαστούν σε άλλη επισιτιστική επιχείρηση ή εάν συγγενής τους α’ βαθμού εργάζεται σε άλλη εταιρία του είδους. Δηλαδή η εταιρία υποχρεώνει τους εργαζόμενους ακόμα και μετά από ένα χρόνο μετά τη λήξη της εργασίας τους να μην δουλέψουν σε οποιαδήποτε επισιτιστική επιχείρηση, αλλά και να μην κάνουν  οποιεσδήποτε ανταγωνιστικές προς την εταιρία πράξεις, χωρίς καν  αναφορά  στο ποιές είναι αυτές οι πράξεις. Ο εργοδότης μπορεί να απολύσει τον εργαζόμενο άμεσα και χωρίς αποζημίωση.

Εδώ να τονίσουμε, ότι ο τομέας του επισιτισμού- εστίασης ( καφετέριες, μεζεδοπωλεία, εστιατόρια, bar, πιτσαρίες  κ.τ.λ.)  δεν είναι μόνο οι  επιχειρήσεις – αλυσίδες , αλλά  η συντριπτική   πλειονότητα είναι τα λεγόμενα  «μικρά αφεντικά». Μέσα σε ένα κλίμα «φιλικό», «οικογενειακό» ή και κλαψιάρικο ότι δε «βγαίνουν» είναι οι κύριοι  υπεύθυνοι για τη μαύρη εργασία και τη μετατροπή του μισθού σε χαρτζιλίκι, σε αυτό τέλος πάντων που «μπορούν»  ή «προαιρούνται» να δώσουν,  χωρίς βεβαίως δώρα, επιδόματα και προσαυξήσεις, μέσα σε συνθήκες  όπου η εξαρτημένη εργασία και η συνεπακόλουθη εκμετάλλευση, κρύβεται πίσω από το  «να  πηγαίνει καλά το μαγαζί μας»   προσπαθώντας να παραμυθιάσουν τους εργαζόμενους  ότι έχουν ίδια συμφέροντα με τα αφεντικά.

Εμείς, ως αναρχικοί, θεωρούμε ότι οι  εργατικοί αγώνες και κάθε ταξικός-κοινωνικός αγώνας,  για να είναι νικηφόροι, πρέπει να διεξάγονται πέρα και έξω από λογικές ανάθεσης, διαμεσολάβησης  και επιβολής κομματικών «γραμμών»,  που  προωθεί το συνδικαλιστικό κατεστημένο και οι «εργατοπατέρες» είτε δεξιοί είτε αριστεροί. Απέναντι στους εκφοβισμούς της εργοδοσίας, την απάθεια και την παραίτηση που προωθούν οι ατομικές λύσεις, προτάσσουμε την οργάνωση σε αυτοοργανωμένα μαχητικά σωματεία βάσης. Στα σωματεία αυτά οι αποφάσεις λαμβάνονται από την συνέλευση όλων των εργατών, αμεσοδημοκρατικά, χωρίς την διαμεσολάβηση γραφειοκρατικών μηχανισμών. Για μας, οι έννοιες της αλληλεγγύης και της ενότητας στη βάση των κοινωνικών και ταξικών συμφερόντων είναι αδιαπραγμάτευτες. Γνωρίζουμε καλά πως όπλο των καταπιεσμένων απέναντι σε κάθε είδους αυθαιρεσία  κράτους και αφεντικών ήταν, είναι και θα είναι η από κοινού αντίσταση. Εναντιωνόμαστε σε κάθε λογική που προσπαθεί να αμβλύνει τις ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις για να καλλιεργήσει, έτσι, την λογική της «συνεργασίας» των τάξεων και της κοινωνικής ειρήνης.

ΜΠΟΫΚΟΤΑΖ ΣΤΑ MIKEL

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ, ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ Τ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ Τ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά|εργαλειοφόρος

Πάτρα,14/5