Αρχείο κατηγορίας απεργία πείνας

ΣΜΕΔ: Για τα γεγονότα στην Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών (17/4/2015)

Δύο εβδομάδες μετά τα γεγονότα στην Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών, μερικά πράγματα παραμένουν απολύτως επίκαιρα:

prytaneia

Ως εργαζόμενοι βιώνουμε ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια μία άνευ προηγουμένου επίθεση. Με όπλο την τρομοκρατία του χρέους εξελίσσεται εναντίον μας μια γενικευμένη λεηλασία: δραματική μείωση μισθών, τεράστια αύξηση της φορολόγησης της εργατικής τάξης, λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων, μείωση συντάξεων, διάλυση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, απολύσεις και ανεργία…
Για την επιβολή αυτής της βίαιης απαξίωσης, κράτος και κεφάλαιο ενίσχυσαν το κατασταλτικό τους οπλοστάσιο. Οι απόπειρες συλλογικής αντίστασης σε αυτό το καθεστώς έκτακτης ανάγκης έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με τη βίαιη καταστολή και τη χυδαία συκοφάντηση: συνδικαλιστικές διώξεις, απαγόρευση απεργιών και επιστράτευση απεργών, εισβολές σε κατειλημμένους εργασιακούς χώρους, επιθέσεις της αστυνομίας σε απεργιακές φρουρές που υπερασπίζονται την κυριακάτικη αργία με αποκλεισμούς καταστημάτων, ενώ οι πανεργατικές απεργιακές διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων πνίγηκαν στα χημικά και χτυπήθηκαν άγρια από τα ΜΑΤ με αποτέλεσμα δεκάδες συλλήψεις και διώξεις που εκκρεμούν μέχρι σήμερα.
Είναι σαφές ότι οι ειδικοί κατασταλτικοί νόμοι που εφαρμόζονται σε μαζική κλίμακα εναντίον κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων αποτελούν την άλλη όψη της οικονομικής επίθεσης που δεχόμαστε. Ο «κουκουλονόμος» ο οποίος ποινικοποιεί τη χρήση μέσων αυτοπροστασίας, όπως τις μάσκες κατά των δακρυγόνων, είναι το κατεξοχήν εργαλείο με το οποίο διώκονται διαδηλωτές σε βαθμό κακουργήματος. Ο «τρομονόμος» χρησιμοποιήθηκε για να βαφτιστούν «εγκληματική οργάνωση» οι κάτοικοι της Χαλκιδικής που αγωνίζονται ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, με τρόπο ενδεικτικό για το πώς μπορεί να λειτουργήσει ως όπλο σε βάρος συλλογικών αγώνων. Στόχος αυτών των νόμων είναι η τρομοκράτηση όλων όσοι επιμένουν να αγωνίζονται ενάντια στην έρημο της καπιταλιστικής αξιοποίησης.
Από τις 2 Μαρτίου δεκάδες πολιτικοί κρατούμενοι ξεκίνησαν απεργία πείνας έχοντας τα εξής αιτήματα:
  • την κατάργηση των επονομαζόμενων «αντιτρομοκρατικών» νόμων, δηλαδή των άρθρων 187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα
  • την κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμο»)
  • την κατάργηση του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ
  • την κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA
  • την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.
Στο πλαίσιο των δράσεων αλληλεγγύης πραγματοποιήθηκε κατάληψη στο κτίριο της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ με στόχο τη δημιουργία κέντρου αγώνα και ενημέρωσης για την απεργία πείνας. Η κατάληψη αυτή συκοφαντήθηκε όσο λίγες αγωνιστικές δράσεις τα τελευταία χρόνια. Αριστερή κυβέρνηση και δεξιά αντιπολίτευση συναγωνίζονταν για το ποιος θα εκστομίσει τη ζοφερότερη καταγγελία: οι καταληψίες είναι πρεζέμποροι, είναι πράκτορες που θέλουν να υπονομεύσουν την νέα ελληνική κυβέρνηση, είναι κάτι περιθωριακοί που καταλύουν τη δημοκρατία, καμία ανοχή σε αυτούς που έχουν καταστρέψει τα πανεπιστήμιά μας, σίγουρα θα έχουμε νεκρό… Αυτή η ιδεολογική προπαγάνδα συνοδεύτηκε από ένταση της αστυνομικής καταστολής: δεκάδες προσαγωγές και συλλήψεις ανθρώπων που κινούνταν στην ευρύτερη περιοχή της Πρυτανείας ή έβγαιναν από το κατειλημμένο κτίριο (ανάμεσά τους και μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, μαζί με τον γιο του, όπως κατήγγειλε το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων WIND) και ασφυκτικός κλοιός έτσι ώστε να μην μπορούν να πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις, συζητήσεις και διαδηλώσεις που είχαν καλεστεί. Αποκορύφωμα της καταστολής ήταν η καταπάτηση του ασύλου με την εισβολή των δυνάμεων καταστολής, η εκκένωση της κατάληψης και η σύλληψη όλων όσοι βρίσκονταν μέσα στο κτίριο.
Το πανεπιστημιακό άσυλο είναι υπόθεση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια. Αφορά όλους όσοι αγωνίζονται μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια, όλους όσοι χρησιμοποιούν τους πανεπιστημιακούς χώρους ως κέντρα αγώνα, ως σημεία συνάντησης, συζήτησης και δράσης. Η «κατάλυση της έννοιας του ακαδημαϊκού ασύλου από εξωσχολικούς» είναι μια πάγια αντιδραστική θέση που απλώς επαναλαμβάνεται από την τωρινή κυβέρνηση. Όσο για την «εύρυθμη λειτουργία του πανεπιστημίου» που υποτίθεται ότι θίχτηκε από την κατάληψη της Πρυτανείας («κινδυνεύουν τα προγράμματα», ακούγαμε στα τηλεοπτικά κανάλια…), αρκεί να αναφέρουμε την άποψη των καθ’ ύλην αρμόδιων, του Συλλόγου Διοικητικών Υπαλλήλων του ΕΚΠΑ:

Σε ό,τι αφορά τις πρυτανικές αρχές (…) εμφάνιζαν το πανεπιστήμιο να λειτουργεί άψογα μέχρι την παραμονή της κατάληψης και να καταρρέει την επόμενη. Πρόκειται για το ίδιο πανεπιστήμιο όμως που υπολειτουργεί από το Σεπτέμβρη του 2013 με τις διαθεσιμότητες, που ήδη από πιο πριν είχε απολέσει μέρος των αποθεματικών του, στο όνομα της «εθνικής προσπάθειας για δημοσιονομική εξυγίανση», που υποχρηματοδοτείται σταθερά και που όλο και μεγαλύτερα τμήματα της λειτουργίας του παραδίδονται στο κεφάλαιο, αποκλείοντας όλο και μεγαλύτερο αριθμό φοιτητών από τις σπουδές τους και εξαθλιώνοντας τους εργαζόμενους του. (…) Η μετατροπή του θέματος μιας κατάληψης, που για τη λειτουργία του πανεπιστημίου ελάχιστη ως καμία σημασία είχε, σε μείζον ζήτημα ήταν επιλογή παραγόντων εντός και εκτός πανεπιστημίου που στόχευαν στην εμπέδωση μιας «κατάστασης έκτακτης ανάγκης», με θύματα τα δικαιώματα και τους αγώνες. Στην πρώτη γραμμή της εκστρατείας βρέθηκαν κάποιοι που θυμούνται τη λειτουργία του πανεπιστημίου μόνο όταν η αναφορά σ’ αυτήν μπορεί να αξιοποιηθεί για τα δικά τους συμφέροντα.

Βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον των απεργών πείνας και των αλληλέγγυων ήταν ότι αυτός ο αγώνας είναι ακατανόητος διότι η κυβέρνηση θα ικανοποιήσει, από μόνη της, τα αιτήματά τους μέσω του νομοσχεδίου για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ. Κατ’ αρχάς, δεν περιέχονταν όλα τα αιτήματα των απεργών πείνας στο νομοσχέδιο. Ακόμα και οι διατάξεις για τον «κουκουλονόμο» και τη λήψη DNA δεν υπήρχαν στο αρχικό νομοσχέδιο, μπήκαν ως τροπολογίες αποκλειστικά και μόνο λόγω της πίεσης του αγώνα και ικανοποιήθηκαν μόνο εν μέρει. Κατά δεύτερον, οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να αγωνίζονται όσο ακατανόητο κι αν φαίνεται αυτό στην οποιαδήποτε κυβέρνηση. Μια πρόχειρη απόδειξη: η συνεχιζόμενη κίνηση πολιτικής ανυπακοής στον «κουκουλονόμο» από διωκόμενους (μεταξύ των οποίων και μία συνάδελφος, μέλος του ΣΜΕΔ) που δήλωσαν ότι παύουν να τηρούν τον περιοριστικό όρο που τους έχει επιβληθεί, να παρουσιάζονται τακτικά στα αστυνομικά τμήματα της περιοχής τους.
Από την πλευρά μας, καταγγέλλουμε την απαράδεκτη εισβολή των δυνάμεων καταστολής στην κατάληψη της Πρυτανείας και την κατάλυση του ασύλου. Περιφρουρούμε μέσα από τους αγώνες μας το πανεπιστημιακό άσυλο ως αυτό που είναι: ένας ανοιχτός χώρος για όλους όσοι αγωνίζονται, ένας χώρος όπου έχουμε τη δυνατότητα να αναπτύξουμε τη δική μας δημόσια σφαίρα, τη δημόσια σφαίρα του αγώνα, ενάντια στην κυρίαρχη ιδεολογία και προπαγάνδα.
Απαιτούμε την παύση όλων των διώξεων που έχουν ασκηθεί εναντίον των συλληφθέντων της κατάληψης της Πρυτανείας και όλων όσοι διώκονται λόγω της έμπρακτης αλληλεγγύης τους στον αγώνα των απεργών πείνας.
Στηρίζουμε την πολιτική ανυπακοή στον «κουκουλονόμο», όπως εκφράζεται με τις δηλώσεις διωκόμενων να μην παρουσιάζονται στα αστυνομικά τμήματα.
Καμία ανοχή απέναντι στη λεηλασία της ζωής μας

Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής : Για την κατάληψη της νομικής (13/3 – 18/3) και μερικές πολιτικές προεκτάσεις της

Για την κατάληψη της νομικής (13/3 – 18/3) και μερικές πολιτικές προεκτάσεις της

Την Παρασκευή 13/3/2015 καταλήφθηκε η Νομική Σχολή σε ένδειξη αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, που βρίσκονταν σε απεργία πείνας με τα εξής αιτήματα: κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’, των τρομονόμων, του κουκουλονόμου, της βίαιης λήψης DNA, της πρόσβασης και ανάλυσης του DNA από πραγματογνώμονα βιολόγο, καθώς και την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων. Τέλος, στα αιτήματα περιλαμβανόταν και η άμεση αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού και των συγγενών και φίλων των μελών της ΣΠΦ.

Η συγκεκριμένη κατάληψη προχώρησε σε ορισμένες ενέργειες κι είχε χαρακτηριστικά που μας βρίσκουν αντίθετους. Κατ’ αρχήν, από το πρωί της πρώτης μέρας υπήρχε face control σε (αλληλέγγυους και μη) φοιτητές. Έπειτα, κατά τη διάρκεια της «ανοιχτής» συνέλευσης της κατάληψης, γίναμε δέκτες του εκβιασμού μερίδας της συνέλευσης να ανοίξουμε και να τους παραχωρήσουμε το χώρο του ΑΚΝ, ειδάλλως θα το παραβίαζαν. Για να είμαστε σαφείς, πήγαμε στη συνέλευση με την προοπτική να εξετάσουμε ενδεχόμενη συμμετοχή μας στην κατάληψη, καθώς συμμεριζόμαστε πλήρως τα αιτήματα των απεργών, όπως άλλωστε έχει αποδείξει και η όλη στάση μας (εκδηλώσεις για ζητήματα που αφορούν την κατάσταση εξαίρεσης και τον εγκλεισμό, συμμετοχή σε προγενέστερους αγώνες κλπ). Ωστόσο, με τους όρους του «όλα ή τίποτα» και μάλιστα με τον επιθετικό τρόπο με τον οποίο μας τέθηκαν, είναι αυτονόητο πως δεν θα μπορούσαμε να συμμετέχουμε και αποχωρήσαμε χαρακτηριζόμενοι ως «εχθροί του κινήματος και φίλοι του κράτους».

Τις ημέρες που ακολούθησαν, η κατάληψη λειτούργησε μ’ έναν εξαιρετικά κλειστό τρόπο, αποκλείοντας όσους αλληλέγγυους δεν πληρούσαν τα χαρακτηριστικά που έτασσε. Εν τέλει, πραγματοποίησαν τον εκβιασμό τους και εισέβαλαν στο ΑΚΝ, αφαιρώντας χρήματα απ’ το ταμείο και αρκετά αναλώσιμα. Παράλληλα, παραβίασαν το στέκι του Ράδιο Ένταση και βανδάλισαν στέκια αριστερών σχημάτων. Προφανώς, το ζήτημα για εμάς δεν είναι τα χρήματα και τα αναλώσιμα, αλλά η πράξη καθαυτή, δηλαδή η εισβολή σ’ έναν κατειλημμένο χώρο που τοποθετεί εαυτόν στο πλαίσιο του αντικαπιταλιστικού κινήματος και προτάσσει μεταξύ άλλων την κοινωνική αλληλεγγύη.

Φυσικά δεν πέσαμε από τα σύννεφα, καθώς τέτοιες πρακτικές μας είναι γνωστές από το παρελθόν. Αυτές δεν εμφανίστηκαν από το μηδέν, αλλά απορρέουν από μια κλειστή, ιδεολογική θεώρηση της αλληλεγγύης. Δηλαδή, οι «ειδικοί της αλληλεγγύης», οι οποίοι συγκροτούν ένα υποκείμενο αγώνα, επιτρέπουν τη συμμετοχή στην αλληλεγγύη μόνο σε όσους συγκεντρώνουν τα πολιτικά χαρακτηριστικά που αυτοί έχουν επιλέξει. Εν προκειμένω, μόνο όσοι κατ’ αυτούς είναι αναρχικοί (και όχι «ρεφορμιστές αναρχικοί», «αριστεροί» κτλ). Έτσι, στο όνομα αυτής της ιδεολογικής καθαρότητας και ηθικής υπεροχής, δικαιολογούνται πράξεις, όπως η εισβολή σ’ έναν κατειλημμένο χώρο.

Για εμάς, το ζήτημα της αλληλεγγύης αφορά ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια και δεν μπορεί να αποτελεί προϊόν ιδιοποίησης από κανέναν. Αντίθετα, όπως έχει αποδείξει η εμπειρία αγώνων του παρελθόντος, η αλληλεγγύη έχει αντίκρισμα όταν αποτελεί τόπο συνάντησης των καταπιεσμένων ενάντια σε επιθετικές κρατικές πολιτικές (π.χ. το υπάρχον καθεστώς εξαίρεσης).

Θεωρούμε απαραίτητο να ανοίξει ένας κινηματικός διάλογος συλλογικοτήτων και ατόμων γύρω από αυτές τις πρακτικές, να σταματήσει να αποτελεί θέμα ταμπού, έτσι ώστε να προχωρήσουμε ένα βήμα μπροστά και να αναδείξουμε την κοινωνική δυναμική που μπορούν να αποκτήσουν οι εκάστοτε αγώνες. Επίσης, μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για την επανανοηματοδότηση της έννοιας της αλληλεγγύης στην προοπτική της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Υ.Γ. Σεβόμενοι τον αγώνα των απεργών πείνας, συμμεριζόμενοι πλήρως τα αιτήματά τους και θεωρώντας τους εαυτούς μας κομμάτι του κινήματος αλληλεγγύης, επιλέξαμε να μη δημοσιοποιήσουμε τις θέσεις μας για την κατάληψη της Νομικής και την εισβολή στο ΑΚΝ όσο η απεργία βρισκόταν σε εξέλιξη. Η έκβαση της με την ικανοποίηση των περισσότερων αιτημάτων των πολιτικών κρατουμένων, δεν συνεπάγεται ούτε την άρση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης ούτε την άρση των άθλιων συνθηκών φυλάκισης. Μας δίνει, όμως, δύναμη, για να συνεχίσουμε τον αγώνα αυτόν.

ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΥΛΑΚΕΣ, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής

H mpalothia αναδημοσιεύει από athens.indymedia.org

[ανακοίνωση ΣΥΒΧΑ] για την απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων και την καταστολή προς το κίνημα αλληλεγγύης

ΣΥΒΧΑ-01

 

Aπό τις 2 Μαρτίου 2015 πραγματοποιείται απεργίας πείνας από 24 πολιτικούς κρατούμενους στις φυλακές (ένα μεγάλο μέρος συνεχίζει μέχρι και σήμερα), ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης διεκδικώντας την κατάργηση της ειδικής «αντιτρομοκρατικής» και κατασταλτικής νομοθεσίας, του «κουκουλονόμου», την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’, την οριοθέτηση της χρήσης και επεξεργασίας του DNA σαν αποδεικτικό μέσο, την παύση των πρακτικών παραβίασης των δικαιωμάτων των πολιτικών κρατουμένων στην κατεύθυνση της εξόντωσής τους, την άρση της λογικής της συλλογικής ευθύνης που οδηγεί στη σύλληψη ακόμα και συγγενών κρατουμένων.

Παράλληλα με τις πολυπληθείς δράσεις συμπαράστασης και τη συλλογική έμπρακτη αμφισβήτηση από ένα μεγάλο μέρος αγωνιστών που διώκεται με τον περιβόητο «κουκουλονόμο», η Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών μετατράπηκε σε κέντρο αγώνα ενημέρωσης, υπεράσπισης και απαίτησης ικανοποίησης των αιτημάτων των απεργών πείνας.

Ως εργαζόμενοι ιδιαίτερα με την όξυνση της επίθεσης που δεχόμαστε τα τελευταία χρόνια και έχοντας υποστεί την ισοπέδωση των εργασιακών μας δικαιωμάτων, την καταστολή και την ποινικοποίηση των αγώνων μας, τόσο των ταξικών όσο και των κοινωνικών, αντιλαμβανόμαστε τη μεγάλη σημασία που έχει η ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων των απεργών πείνας για τους ίδιους αλλά και για το σύνολο των αγωνιζόμενων και ελεύθερων ανθρώπων.

Εναντιωνόμαστε στην επιβολή και συνέχιση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και στην ποινικοποίηση της πολιτικής δράσης και αλληλεγγύης. Εναντιωνόμαστε στην κατασταλτική επίθεση που γίνεται σε βάρος αγωνιστών, από τους απεργούς εργαζόμενους και διαδηλωτές, τους κατοίκους της Χαλκιδικής που αγωνίζονται για την υπεράσπιση της φύσης και της ζωή τους και σε όλα τα αντιστεκόμενα κομμάτια της κοινωνίας εντός και εκτός των τειχών.

Ζητάμε την άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των απεργών πείνας. Καταγγέλλουμε το όργιο αστυνομοκρατίας γύρω από τα Προπύλαια, τις συλλήψεις καθώς και την καταπάτηση του ασύλου που σαν στόχο έχει την δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας, την καταστολή των αγώνων και την περιστολή των πολιτικών και κοινωνικών ελευθεριών.

Να καταργηθεί το νομικό πλαίσιο για τις φυλακές τύπου Γ, ο «Κουκουλονόμος» και οι τρομονόμοι

Καμία δίωξη στους αλληλέγγυους συλληφθέντες των ημερών αυτών

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | https://bookworker.wordpress.com

16/4/2015

Θεσσαλονίκη : Πρώτη ανακοίνωση του κατειλημμένου Εργατικού Κέντρου

Μετά από 6 χρόνια βίαιης αναπροσαρμογής των όρων εκμετάλλευσης, καταπίεσης και καταστολής των καταπιεσμένων από το κράτος και το κεφάλαιο, μια περίοδο που κάθε αγώνας χτυπιόταν ανηλεώς από την εξουσία, το τιμόνι της διακυβέρνησης ανέλαβαν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ. Με τον κύριο κυβερνητικό εταίρο να έχει συνυπάρξει στους αγώνες που ξεπήδησαν τα τελευταία χρόνια, μια μεγάλη μερίδα των »από τα κάτω», όχι μόνο τον ψήφισαν αναθέτοντας, έτσι, την επίλυση των προβλημάτων τους στην υποσχεσιολογία του, αλλά του δίνουν και μια περίοδο χάριτος περιμένοντας καρτερικά να παρέχει ακόμη και τα ελάχιστα για τα οποία έχει δεσμευτεί. Υπάρχει, ταυτόχρονα, μια κοινωνική επανανομιμοποίηση της θεσμικής διαμεσολάβησης, της ίδιας της δημοκρατικής λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος, τη στιγμή που η ιστορική μνήμη μας δείχνει πως έχουμε δύναμη να αλλάξουμε την πραγματικότητα αλλά και τους συσχετισμούς δύναμης μέσα στον κοινωνικό ανταγωνισμό μόνο όταν στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις, στις δικές μας αποφάσεις, στους δικούς μας ακηδεμόνευτους αγώνες.

Όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε πως στο όνομα των »έντιμων συμβιβασμών» των πολιτικών διαχειριστών των ζωών μας με τους ευρωπαίους εταίρους προετοιμάζεται η διαιώνιση των δουλικών συνθηκών ζωής που βιώνουμε… όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε πως στο όνομα της εθνικής ενότητας προτάσσεται από την μεγαλύτερη μερίδα των πολιτικών κομμάτων, δυσχεραίνουν οι όροι της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης μας για να συνεχίσει να λειτουργεί η κρατική και καπιταλιστική μηχανή… όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε πως στο όνομα της ασφάλειας, η καταστολή, ακόμη και μεταλλαγμένη συνεχίζει να επιτελεί τον ίδιο ρόλο (χαρακτηριστικό παράδειγμα, το άνοιγμα δικογραφίας για την κατάληψη στην Πρυτανεία του ΑΠΘ και στην Νομική Αθηνών), τόσο πιο γρήγορα θα αποκτήσουμε και τη συνείδηση πως, είτε αφορά επί μέρους ζητήματα, είτε αφορά τη συνολική ανατροπή της μεγάλης φυλακής που βρισκόμαστε έγκλειστοι, την λύση μπορεί να δώσει μόνο ο ανυποχώρητος, αντιιεραρχικός, συγκρουσιακός αγώνας.

Ανεξάρτητα, λοιπόν, από το ποιός αναλαμβάνει τα ηνία της εξουσίας κάθε φορά, για όσους και όσες δεν πέφτουν στην φάκα, η ελπίδα παραμένει ζωντανή μόνο μέσα στον αγώνα. Τη στιγμή αυτή γίνεται ακόμη πιο αναγκαία η επαγρύπνιση από το σύνολο των καταπιεσμένων σε όλα τα ζητήματα:

είτε αναφέρονται στην καταστολή (απεργία πείνας φυλακισμένων και μεταναστών), είτε στην ανατίμηση της ζωής των οικονομικά εξαθλιωμένων και κοινωνικά αποκλεισμένων (αγώνες στους χώρους εργασίας), είτε στην προάσπιση της φύσης από την επέλαση του κεφαλαίου (όπως συμβαίνει στις Σκουριές), αποτελεί συνεχές ζητούμενο η στήριξη στις δυνάμεις των συλλογικών και ακηδεμόνευτων αγώνων.

Μακριά από κομματικές επιταγές η σύνδεση και η επικοινωνία των κινημάτων μεταξύ τους, αποτελεί κομβικό σημείο στην συνέχιση τους. Σπάζοντας τους συντεχνιακούς φραγμούς που αναπαράγουν την ίδια την φύση του καπιταλιστικού συστήματος, οφείλουμε να αναζητήσουμε τους δρόμους για την επανάσταση, συνδέοντας τις δυνάμεις μας αδιαμεσολάβητα πέρα από »κυβερνητικές υποσχέσεις» που είτε εκπληρώνονται, είτε αθετούνται. Θελει, επομένως, συνεχή επαγρύπνιση από τη μεριά μας, γιατί εκτός από την καχυποψία για τις όποιες υποσχέσεις ελλοχεύει ο κίνδυνος για τη δημιουργία κομματικών στρατών σε πιθανή ικανοποίηση συντεχνιακών ζητημάτων. Θέλει υπομονή, δύναμη και θέληση για να μην οδηγηθούμε σε παύση των αγώνων, για να μπορέσουμε να απαντήσουμε συλλογικά και συνολικά στα προβλήματα που το σύστημα παράγει.

Από τις 2 Μαρτίου έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από την πλειοψηφία των πολιτικών κρατουμένων από την Ελλάδα και την Τουρκία που βρίσκονται έγκλειστοι στις ελληνικές φυλακές. Πιο συγκεκριμένα, στις 2 Μαρτίου, απεργία πείνας ξεκίνησαν οι πολιτικοί κρατούμενοι Κώστας Γουρνάς, Δημήτρης Κουφοντίνας, Νίκος Μαζιώτης και τα μέλη του Δ.Α.Κ, Τάσος Θεοφίλου, Γιώργος Καραγιαννίδης, Αργύρης Ντάλιος, Αντώνης Σταμπούλος και Φοίβος Χαρίσης, ενώ σταδιακά προστέθηκαν,στις 3 Μαρτίου ο Γιωργος Ιγγλέσης, στις 9 Μαρτίου ο Γρηγόρης Σαραφούδης (Δ.Α.Κ.), στις 11 Μαρτίου οκτώ αγωνιστές από την Τουρκία (πραγματοποιούν κυλιόμενη απεργία πείνας), στις 16 Μαρτίου ο Δημήτρης Μπουρζούκος, Δημήτρης Πολίτης (Δ.Α.Κ.) και ο αγωνιστής από την Τουρκία Mustafa Lafci. Ενώ από τις 23 Μαρτίου συμμετέχει και ο Γιάννης Μιχαηλίδης (Δ.Α.Κ.).Σήμερα την απεργία πείνας συνεχίζουν τα μέλη του Δ.Α.Κ. και οι αγωνιστές από την Τουρκία, με αιτήματα την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, του κουκουλονόμου και των τρομονόμων 187 και 187α, την απελευθέρωση του πολυτραυματία Σάββα Ξηρού και την οριοθέτηση στην χρήση DNA. Τα συγκεκριμένα αιτήματα, όπως και ο αγώνας στο σύνολο του, δεν αφορά μόνο τους αγωνιστές εντός των τοιχών. Αποτελεί ένα συνολικό αγώνα ενάντια στην καταστολή, το καθεστώς εξαίρεσης και την γενικότερη στρατηγική οχύρωσης κράτους και κεφαλαίου ενάντια στους υπάρχοντες και δυνάμει εχθρούς του. Οι τελευταίοι δεν είναι άλλοι από τους καταπιεσμένους και η επίθεση των εξουσιαστών εναντίον τους στα συγκεκριμένα πλαίσια, ίσως δεν έχει ως όπλα τις απολύσεις και τις εξώσεις, αλλά περιλαμβάνει την χωροταξική ή κοινωνική τους απομόνωση, τον εκφοβισμό τους και τελικά την σωματική και ψυχική τους εξόντωση. Η αντεπίθεση, λοιπόν, οπλίζεται με τα σώματα των φυλακισμένων ως ανάχωμα, με καταλήψεις κτιρίων ως εστίες δράσεων και αντιπληροφόρησης, με παρεμβάσεις σε ΜΜΕ για τη διάχυση των προταγμάτων, με τα πανό, τις μικροφωνικές, τις πορείες, τις συγκρούσεις και τις επιθέσεις που διαχέουν στις πόλεις τα αιτήματα του αγώνα. Εμείς από την πλευρά μας, θέλοντας να δημιουργήσουμε ένα κέντρο αγώνα που θα αποτελεί σημείο σύνδεσης των ανθρώπων και των αγώνων που δεν διατίθενται να αφομοιωθούν, επιλέξαμε να καταλάβουμε το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, απελευθερώνοντας το για λίγο από την γραφειοκρατική εξουσία. Καλούμε κάθε αγωνιζόμενο και κάθε αγωνιζόμενη να πλαισιώσει την κατάληψη, αλλά και τον αγώνα των απεργών πείνας από τις 2/3 στις φυλακές και από 23/3 στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Παρανεστίου Δράμας.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

Καλούμε σε συνέλευση στο Ε.Κ.Θ. στις 17.00 για τη συνδιαμόρφωση της συνέχισης των δράσεων. Συνέλευση αναρχικών ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης και το θεσμό του εγκλεισμού από το κατειλημμένο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

https://mpalothia.wordpress.com/2015/04/07/%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AF%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CF%84/

νικη στους απεργους πεινας

Τα μέλη της ΕΣΕ Αθήνας δηλώνουμε την στήριξη και την αλληλεγγύη μας σε όλους τους φυλακισμένους απεργους πείνας και ευχόμαστε για τη νίκη των δίκαιων αιτημάτων τους!

  • Κατάργηση της ειδικής «αντιτρομοκρατικής» νομοθεσίας και συγκεκριμένα τους νόμους περί τρομοκρατικής και εγκληματικής οργάνωσης (νόμοι 187Α και 187)

  • Κατάργηση των ειδικών κατασταλτικών νόμων (κουκουλονόμος)

  • Κατάργηση των φυλακών τύπου Γ΄ που αποτελούν την ολοκλήρωση του καθεστώτος εξαίρεσης των πολιτικών κρατούμενων

  • Tην κατάργηση της βίαιης λήψης DNA και την οριοθετημένη χρήση του ως αποδεικτικό στοιχείο

  • Την άμεση απελευθέρωση του Σ.Ξηρού που παρόλο το 98% αναπηρίας

     που εξοντώνεται συστηματικά εδώ και 13 χρόνια από το κράτος

  • Την άμεση απελευθέρωση των συγγενών των μελών της Σ.Π.Φ.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

Ε.Σ.Ε Αθηναςese

 

Επιστολή της Αθηνάς Τσάκαλου : Η κόλαση του Κάφκα

Τίτλος: Η κόλαση του Κάφκα

Αν η δικαστική εξουσία έχει τη δύναμη να κάνει τον κόσμο να υποκύπτει στους νόμους της και ακόμα περισσότερο στην υπέρβασή τους, δεν αποδεικνύει ότι η ποιότητα κυριαρχεί, αλλά ότι μπορεί να μετατρέψει τον κόσμο σε καφκική κόλαση.

Είναι κάποια γεγονότα που σε κάνουν να σταθείς μπροστά στον ίδιο τον εαυτό σου και να αναρωτηθείς, τί είναι αυτό που δίνει νόημα στη ζωή; Τί είναι αυτό που θα σε κάνει να συνεχίζεις να πιστεύεις πως αξίζει αληθινά να περπατάς πάνω στη γη;

Ένα τέτοιο γεγονός συνέβη σήμερα και σ’ εμένα.

Μετά από 30 μέρες προφυλάκισης, σήμερα παρέλαβα την απόφαση της αποφυλάκισής μου. Θα μπορούσα αύριο το πρωί να περάσω την πόρτα της φυλακής και να φύγω. Δε θα το κάνω. Δε θα το κάνω γιατί πιστεύω πως η ομορφιά του ανθρώπου είναι να κάνει τα πάντα για τον άλλον άνθρωπο. Δε μπορώ να νιώσω καμιά χαρά για τη δική μου αποφυλάκιση, όσο συνεχίζεται η άδικη κι εκδικητική προφυλάκιση της Εύης Στατήρη, για την οποία οι αρμόδιοι γνωρίζουν με απόλυτη αλήθεια ότι δεν υπάρχει γι’ αυτήν κανένα επιβαρυντικό στοιχείο.

Όπως δε μπόρεσα να κλείσω την πόρτα μου στην κυνηγημένη Αγγελική, έτσι δε μπορώ να γυρίσω την πλάτη μου στην άδικα προφυλακισμένη Εύη. Και πολύ περισσότερο γιατί, όσο συνεχίζεται αυτή η προφυλάκιση, παράλληλα συνεχίζεται και η απεργία πείνας των μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Μια απεργία πείνας που διανύει την 31η μέρα μιας απεργίας πείνας, που ξεκίνησε γι’ αυτές ακριβώς τις προφυλακίσεις των συγγενών.

Όπως δείχνουν τα ιατρικά ανακοινωθέντα, η κατάσταση της υγεία των απεργών πείνας είναι πολύ κρίσιμη.

Τώρα, όχι μόνο κάθε μέρα, αλλά και κάθε ώρα μετράει. Και δεν είναι μόνο τα ιατρικά ανακοινωθέντα που επισημαίνουν την κρισιμότητα της υγείας των απεργών, εξίσου βαριά μετράει και η σκόπιμη και συστηματική αποσιώπηση του γεγονότος από τα ΜΜΕ. Τί θέλει η δικαστική εξουσία; Γιατί απ’ ό,τι ακούω είναι στα χέρια της η όλη υπόθεση. Θέλει, λοιπόν, νεκρούς; Ποιος είναι ο ρόλος των ΜΜΕ; Να αποκτήσουν εργασία πολλών ημερών μετά από θανάτους;

Γιατί τότε μόνο αρχίζουν να μιλούν.

Δε θεωρώ την απόφασή μου να παραμείνω στη φυλακή ούτε καν θυσία απέναντι στην Εύη και απέναντι στους 11 ανθρώπους της ΣΠΦ, που συνεχίζουν την απεργία πείνας.

Θα είμαι πάντα υπόλογη απέναντι σ’ αυτή τη νέα γενιά των ανθρώπων γιατί κι εγώ, όπως όλες οι μάνες και οι πατέρες της ηλικίας μου, δεν καταφέραμε να παραδώσουμε στους γιους μας και στις κόρες μας έναν κόσμο καλύτερο. Αντίθετα, φτιάξαμε ή αφήσαμε να φτιαχτεί ένας κόσμος όπου με κάθε τρόπο μεθοδεύεται και προπαγανδίζεται πως το νόημα των ημερών μας είναι η οικονομική υπόσταση της κοινωνίας, πως το μέγα ζήτημα της ζωής των ανθρώπων είναι η διευθέτηση των δανείων. Δε θέλουν ν’ αφήσουν ούτε μια χαραμάδα ελπίδας πως ζωή σημαίνει κάτι άλλο. Φαίνεται πως οι πηγές της πραγματικής, της ουσιαστικής ζωής και δημιουργίας έχουν στερέψει και είναι εποχές που, σε παράξενους τόπους, όπως είναι οι φυλακές, μπορείς να συναντήσεις ανθρώπους που «προαναγγέλουν την ευφορία των ερήμων, το πόσιμο θαλάσσιο νερό με γεύση βιολέτας, την αιώνια άνοιξη…».

Θα παραμείνω στη φυλακή μέχρι τη μέρα που, μαζί με την Εύη, θα δρασκελίσουμε την πόρτα εξόδου και η χαρά μας θα είναι διπλή γιατί την ίδια μέρα θα τελειώσει και η απεργία των δικών μας αγαπημένων ανθρώπων.

Η απεργία πείνας είναι ένας ύψιστος συναγερμός προς όλες τις μορφές εξουσίας να μην ξεχαστούν στις τυπικές διαδικασίες, να μην ξεχαστούν στην άσκηση εκδίκησης και εξόντωσης των όποιων «αντιπάλων», να θυμηθούν τις πραγματικές πηγές ζωής και δημιουργίας.

Αθηνά Τσάκαλου

https://mpalothia.wordpress.com/2015/04/01/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%AC%CF%82-%CF%84%CF%83%CE%AC%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%B7-%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B7/

Ανοιχτή συνέλευση Νάξου: Μικροφωνική Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους

Την Τρίτη 31/3 πραγματοποιήσαμε μικροφωνική αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους στην οδό Παπαβασιλείου στη Χώρα Νάξου. Ακολουθεί η προκήρυξη που μοιράσαμε.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Περάσαμε από τα χρόνια του μνημονίου –της άγριας καταστολής και της βίαιης φτωχοποίησης- στον αστερισμό της δημιουργικής ασάφειας. Μια νέα κυβέρνηση που προβάλλει ένα βελούδινο προσωπείο και μια εναλλακτική διέξοδο στην κρίση. Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζει να εφαρμόζει τις ίδιες πολιτικές και να προσκυνάει τους ίδιους θεσμούς με τους προηγούμενους: τις ίδιες υπερεθνικές ελίτ (Ε.Ε., ΕΚΤ, ΔΝΤ κλπ) που χαράζουν τη στρατηγική της παγκόσμιας οικονομίας, που βαράνε τα τύμπανα του πολέμου ενάντια σε ολόκληρους πληθυσμούς, υφαρπάζουν τους φυσικούς πόρους και αφήνουν πίσω τους κατεστραμμένη κι έρημη γη.

Η κρίση δεν είναι μια φυσική καταστροφή, ένας σεισμός ή ένα τσουνάμι. Αποτελεί συγκεκριμένη επιλογή κράτους και κεφαλαίου γι’ αυτή την περίοδο. Είναι ένα όχημα για την αναδιάρθρωση των παραγωγικών σχέσεων προς όφελος των αφεντικών. Η υποτίμηση της εργασίας, ο εξανδραποδισμός της κοινωνίας, η βία και η καταστολή γεννάνε αντιδράσεις. Αυτά που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια, με τις μαζικές κινητοποιήσεις και τις αντιστάσεις που αναπτύχθηκαν σε μεγάλα στρώματα της κοινωνίας, είναι εκφράσεις ενός ετερόκλητου και πολύμορφου κινήματος. Ανεξάρτητα από την έκβαση των κινητοποιήσεων, αναδείχτηκε μια σημαντική δυναμική η οποία αποτελεί παρακαταθήκη για το μέλλον.

Απέναντι στις κοινότητες του αγώνα, το κράτος οχυρώθηκε με την οικοδόμηση ενός σκληρού και αυταρχικού καθεστώτος. Μετά από την ψήφιση, στις αρχές του 2000, του αντιτρομοκρατικού νόμου 187, το 2004 ψηφίστηκε ο 187Α, σε μια περίοδο που η παγκόσμια τρομοϋστερία βρισκόταν στο απόγειό της. Ο νέος νόμος ξεχείλωσε την έννοια της εγκληματικής οργάνωσης με πλήθος επιβαρυντικές διατάξεις που έφτασαν να ποινικοποιούν ακόμα και τις συγγενικές και τις φιλικές σχέσεις. Κάτι που βλέπουμε να εφαρμόζεται με εκδικητικό τρόπο σε έγκλειστους στις μέρες μας.

Μετά την εξέγερση του 2008, ψηφίστηκε ο περιβόητος κουκουλονόμος: «Σε νομικό επίπεδο, μια από τις εκφράσεις της αντιεξεγερτικής στρατηγικής που χάραξε το κράτος προκειμένου να καταπνίξει την ολοένα διογκούμενη, μέσα στα επόμενα χρόνια της άγριας καπιταλιστικής επίθεσης, κοινωνική και ταξική οργή…» αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους αγωνιστές και αγωνίστριες που διώκονται με τον κουκουλονόμο και αρνούνται την ομηρία που τους έχει επιβληθεί, δηλώνοντας ότι δεν θα παρουσιάζονται στα τμήματα δυο φορές το μήνα. Ουσιαστικά, ο νόμος αυτός δίνει τη δυνατότητα στη δικαστική εξουσία να διώκει σε κακουργηματικό βαθμό την κάλυψη του προσώπου των διαδηλωτών, ακόμα κι αν οι πράξεις για τις οποίες κατηγορούνται είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα. Μάλιστα, η πιο συνηθισμένη κατηγορία ενάντια σε διαδηλωτές είναι η διατάραξη οικιακής ειρήνης αλλά με τον κουκουλονόμο προστίθενται επιπλέον πέντε χρόνια σε όσους καταδικαστούν. Εδώ, επίσης, να επισημάνουμε ότι ο ορισμός της κάλυψης προσώπου είναι τόσο διευρυμένος που μπορεί να συμπεριλάβει από ένα χαρτομάντιλο, ένα κασκόλ, μια χειρουργική μάσκα μέχρι και την κουκούλα μιας μπλούζας, χωρίς μάλιστα απαραίτητα να τα φοράει κανείς, -αρκεί να τα έχει μαζί του…

Η ένταση του ελέγχου και της επιτήρησης, η στρατιωτικοποίηση των σωμάτων καταστολής και η δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας στοχεύει όχι μόνο στην παρακολούθηση και την τιθάσευση των ανυπότακτων, αλλά και στην τρομοκράτηση ολόκληρης της κοινωνίας. Οι σχεδιαζόμενες φυλακές τύπου Γ αποσκοπούν στην απομόνωση και εντέλει στην εξόντωση των πολιτικών κρατούμενων που έχουν καταδικαστεί για ένοπλη δράση, αλλά επίσης και των απείθαρχων φυλακισμένων όταν εξεγείρονται ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες εγκλεισμού.

Το 2012, ψηφίζεται ο νόμος για τη βίαιη λήψη DNA. Παρόλο που η εγκυρότητα του DNA σαν αποδεικτικό στοιχείο αμφισβητείται επιστημονικά, το κράτος επιδιώκει τη δημιουργία τράπεζας DNA για ολόκληρο τον πληθυσμό. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των χωριών στις Σκουριές της Χαλκιδικής, όπου κλήθηκαν να δώσουν γενετικό υλικό ακόμα και μικρά παιδιά με αφορμή τον εμπρησμό του εργοταξίου της εταιρείας η οποία ρημάζει την περιοχή. Επιπλέον, δεκάδες αγωνιστές έχουν καταδικαστεί με βάση το DNA και εκτίουν εξοντωτικές ποινές φυλάκισης.

Η ποινικοποίηση των πολιτικών και κοινωνικών αντιστάσεων και των δράσεων του πολύμορφου κινήματος, είναι δομικό στοιχείο του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Πρόκειται για μια ολοκληρωτική συνθήκη η οποία επιτρέπει την ανασυγκρότηση του κράτους και του κεφαλαίου προκειμένου να σκληρύνουν οι όροι της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης.

Η νέα διακυβέρνηση επιχειρεί να αλλάξει την αφήγηση της διαχείρισης της κρίσης και των επιπτώσεών της πάνω στην κοινωνία. Επενδύει δήθεν στις αντιφάσεις της κυριαρχίας, στους αναπόφευκτους ανταγωνισμούς των υπερεθνικών ελίτ, ωστόσο αποδέχεται τους όρους που θέτουν και, τέλος, συμπλέει με τις επιταγές του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου.

Στο εσωτερικό, η απόπειρα νομιμοποίησης ενός ηθικά και πολιτικά καταρρακωμένου συστήματος έχει πάρει τις διαστάσεις μιας κακοπαιγμένης ιλαροτραγωδίας. Μια αριστεροδεξιά κυβέρνηση που πασχίζει να αποδείξει ότι το κράτος έχει συνέχεια, αναβιώνει τα χουντογλέντια, δίνει άφεση στον υπουργό του Κορκωνέα Πρ. Παυλόπουλο χρίζοντάς τον πρόεδρο, επιδιώκει την εθνική ενότητα, αποζητά τη συναίνεση και επικαλείται τη συνυπευθυνότητα στη διαχείριση της κρίσης σε μια πιο εύπεπτη εκδοχή τού «όλοι μαζί τα φάγαμε».

Μέσα στο υπάρχον σύστημα το μοναδικό μας χρέος είναι να αγωνιστούμε και να ορθώσουμε αναχώματα στις πολιτικές κράτους και κεφαλαίου. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η απεργία πείνας που ξεκίνησαν οι πολιτικοί κρατούμενοι από τις 2 Μάρτη αποκτάει σημαντική πολιτική βαρύτητα. Πρόκειται για έναν αγώνα που ξεπερνάει τα στενά όρια της κάθε ατομικής περίπτωσης και συγκρούεται μετωπικά με το κράτος και το νομικό κατασταλτικό του οπλοστάσιο. Η θετική έκβαση του αγώνα των απεργών πείνας μπορεί να σημάνει το σημείο εκκίνησης για την αποδόμηση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Γι’ αυτό και αυτός ο αγώνας αφορά κάθε υγιές κομμάτι της κοινωνίας, αφορά κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο που επιζητά την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα και την ελευθερία.

Ενώνουμε τη φωνή μας με τους αγωνιστές μέσα στις φυλακές και ζητάμε:

  • την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ
  • την κατάργηση του 187 και 187Α (τρομονόμος)
  • την κατάργηση του κουκουλονόμου
  • την οριοθετημένη χρήση του DNA ως αποδεικτικό στοιχείο
  • την απελευθέρωση του Σ.Ξηρού

Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου

http://anoixtisynelefsinaxou.blogspot.gr/2015/04/blog-post.html

Κατάληψη στην Πρυτανεία του Α.Π.Θ.

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ

Η 11η Σεπτεμβρίου 2001 υπήρξε η αφορμή για τη σκλήρυνση του κατασταλτικού πλαισίου στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών. Στην Ελλάδα η επιπλέον αφορμή που χρησιμοποιήθηκε από την εξουσία ήταν η δράση των ένοπλων επαναστατικών ομάδων και κυρίως της 17Ν. Η ψήφιση του πρώτου τρομονόμου (άρθρο 187 του ΠΚ) το 2001 και του δεύτερου τρομονόμου (άρθρο 187Α του ΠΚ) το 2004 ήταν η πρώτη πράξη της κατασταλτικής επίθεσης. Τον Απρίλιο του 2009, έπειτα από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και υπό τη σκιά της καπιταλιστικής κρίσης που είχε ξεσπάσει σε διεθνές επίπεδο ψηφίστηκε ο περιβόητος κουκουλονόμος, που μετατρέπει σε ιδιώνυμο αδίκημα την κάλυψη των χαρακτηριστικών κατά την τέλεση συγκεκριμένων πράξεων που σχετίζονται με κινηματικές πρακτικές αυτοάμυνας και αντιβίας. Το 2014 ψηφίστηκε η κατασκευή φυλακών τύπου Γ’, των σύγχρονων λευκών κελιών της ελληνικής δημοκρατίας. Σε όλο αυτό το διάστημα είδαμε ακόμη τα περίφημα τρομοδικεία (μια επανάληψη των δικονομικών συνθηκών των έκτακτων στρατοδικείων), την ποινικοποίηση προσωπικών και κοινωνικών σχέσεων, την απομόνωση αγωνιστών στα υπόγεια του Κορυδαλλού, τις σκευωρίες εναντίον συντρόφων, τις προφυλακίσεις και καταδίκες συντρόφων, χωρίς κανένα στοιχείο, τις εισβολές σε σπίτια λόγω ανώνυμων (ασφαλίτικων) καταγγελιών, τους βασανισμούς συλληφθέντων και την ολοένα και πιο σκληρή στάση της αντιτρομοκρατικής που πλέον συμπυκνώνει την ουσία του κράτους.

Όποιος πιστεύει πως όλα τα παραπάνω είναι απλά μια μάχη του κράτους δικαίου ενάντια σε περιθωριακές ομάδες και φαινόμενα, είναι αφελής ή, το πιθανότερο, έχει συμφέρον να προσποιείται ότι το κάνει. Η κατασταλτική επίθεση που δέχονται τα πιο δυναμικά κομμάτια του κινήματος επιτελεί διπλό ρόλο. Το κράτος προσπαθεί να ελέγχει και να κρατά δέσμιο το κίνημα μέσω των διώξεων και του αναπόφευκτου κόστους (οικονομικού και άλλου) που αυτές συνεπάγονται και ταυτόχρονα να τρομοκρατήσει τα τμήματα της κοινωνίας που έχουν τη διάθεση να αντισταθούν. Ο ιδεολογικός πόλεμος δε διεξάγεται στη σάλα του δημοκρατικού κράτους όπως αφελώς πιστεύει το μεγαλύτερο κομμάτι της αριστεράς (κυβερνώσας και μη) αλλά στο ανελέητο πεδίο της ταξικής πάλης. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν πρόκειται να άρει το ασφυκτικό πλαίσιο καταστολής πολύ απλά γιατί θα το χρειαστεί πολύ σύντομα.Ότι δεν καταφέρνει η κυβέρνηση -η κάθε κυβέρνηση- με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών/ τριών και την καταστολή, όσα ξεφεύγουν από την αστυνομική κτηνωδία, αναλαμβάνει να ολοκληρώσει η δήθεν ανεξάρτητη δικαστική εξουσία. Όλες οι συνιστώσες της κρατικής εξουσίας συνασπίζονται ενάντια στον κοινό εχθρό: αυτούς που αντιστέκονται και θα συνεχίσουν να αντιστέκονται με κάθε τρόπο και από κάθε θέση. Για να το καταφέρουν δε διστάζουν να καταργούν στην πράξη ακόμα και τον θεμελιώδη νόμο της “δημοκρατίας” τους, το σύνταγμα. Εμείς ξέρουμε καλά όμως κάτι που ολοένα και περισσότεροι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται: ότι η υποτιθέμενη “δημοκρατία” τους είναι ένα άλλοθι για να επιτευχθεί ο μεγάλος στόχος του κράτους και του κεφαλαίου, που δεν είναι άλλος από τη συντριβή όσων τους δημιουργούν προβλήματα στην προσπάθειά τους να πετσοκόψουν εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα δεκαετιών. Θέλουν να καταστήσουν τους προλετάριους όχι μόνο φθηνούς και αναλώσιμους αλλά κυρίως φοβισμένους και ανήμπορους να αντιδράσουν.

Όπως αναφέρει το Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων «Σε αυτό το καθεστώς εξαίρεσης εντάσσεται η αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού (με την εφαρμογή του «τρομονόμου» για τους κατηγορούμενους για ένοπλη πάλη και του «κουκουλονόμου» για όσους συλλαμβάνονται μετά από συγκρούσεις σε πορείες), του λεγόμενου «οργανωμένου εγκλήματος» ή καλύτερα της «μαύρης» καπιταλιστικής λειτουργίας, των μεταναστών οι οποίοι πλέον κρατούνται χωρίς τη διάπραξη κάποιου αδικήματος, αλλά απλώς λόγω της υπαρξής τους. Των χούλιγκαν που διώκονται με ειδικούς αθλητικούς νόμους, των γυναικών που στιγματίστηκαν ως μάστιγα για την κοινωνία κι ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί. Ό,τι εν δυνάμει μπορεί να προκαλέσει κλυδωνισμούς στην αποτελεσματική συστημική λειτουργία αντιμετωπίζεται με κάποια ειδική ρύθμιση.»Ο αγώνας ενάντια στην καταστολή δεν είναι υπόθεση των αναρχικών αλλά όλης της εργατικής τάξης. Και για αυτό, η απεργία πείνας των μέλων του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων, των Κ. Γουρνά και Ν. Μαζιώτη και των πολιτικών κρατούμενων από την Τουρκία πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων. Τα αιτήματα των απεργών πείνας, είναι αιτήματα όλων μας και η νίκη τους θα είναι νίκη όλου του κινήματος.

Απαιτούμε:
• Την κατάργηση των άρθρων 187 και 187Α
• Την κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμος»)
• Την κατάργηση του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ.
• Την κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA
• Την πρόσβαση κι ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί
• Την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων
• Την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.
• Καμία ποινικοποίηση προσωπικών και οικογενειακών σχέσεων των πολιτικών κρατουμένων.

Στηρίζουμε την κατάληψη της πρυτανείας του Α.Π.Θ. και καλούμε όλο τον κόσμο του αγώνα σε αυτή

ΠΟΡΕΙΑ

1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2015

17:00, στην ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΗ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ

ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
1/4/2015lib_thess@hotmail.com
https://libertasalonica.wordpress.com/2015/04/01/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1-%CF%80-%CE%B8/

Ανακοίνωση για τις προληπτικές προσαγωγές στην πορεία στις 31/ 03/ 2015

Η ψήφιση του πρώτου τρομονόμου (άρθρο 187 του ΠΚ) το 2001 και του δεύτερου τρομονόμου (άρθρο 187Α του ΠΚ) το 2004 ήταν η πρώτη πράξη της κατασταλτικής επίθεσης του κράτους, στα πλαίσια της σκλήρυνσης του κατασταλτικού πλαισίου στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών. Τον Απρίλιο του 2009, έπειτα από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και υπό τη σκιά της καπιταλιστικής κρίσης που είχε ξεσπάσει σε διεθνές επίπεδο ψηφίστηκε ο περιβόητος κουκουλονόμος, που μετατρέπει σε ιδιώνυμο αδίκημα την κάλυψη των χαρακτηριστικών κατά την τέλεση συγκεκριμένων πράξεων που σχετίζονται με κινηματικές πρακτικές αυτοάμυνας και αντιβίας. Το 2014 ψηφίστηκε η κατασκευή φυλακών τύπου Γ’, των σύγχρονων λευκών κελιών της ελληνικής δημοκρατίας. Σε όλο αυτό το διάστημα είδαμε τα τρομοδικεία, την ποινικοποίηση προσωπικών και κοινωνικών σχέσεων, την απομόνωση αγωνιστών στα υπόγεια του Κορυδαλλού, τις σκευωρίες εναντίον συντρόφων, τις προφυλακίσεις και καταδίκες συντρόφων, χωρίς κανένα στοιχείο, τις εισβολές σε σπίτια λόγω ανώνυμων (ασφαλίτικων) καταγγελιών, τους βασανισμούς συλληφθέντων και την ολοένα και πιο σκληρή στάση της αντιτρομοκρατικής που πλέον συμπυκνώνει την ουσία του κράτους.

Στις 2 Μαρτίου τα μέλη του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων Α. Σταμπούλος, Τ. Θεοφίλου, Φ. Χαρίσης, Α. Ντάλιος και Γ. Καραγιαννίδης και οι αγωνιστές Δ. Κουφοντίνας, Κ. Γουρνάς, Ν. Μαζιώτης ξεκίνησαν απεργία πείνας απαιτώντας την κατάργηση των άρθρων 187 και 187Α, της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμος»), του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ, της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA, καθώς και την πρόσβαση κι ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί, την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων και την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται. Σε μεταγενέστερο χρόνο ξεκίνησαν απεργία πείνας και άλλα μέλη του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων καθώς και οι πολιτικοί κρατούμενοι από την Τουρκία που βρίσκονται φυλακισμένοι στις ελληνικές φυλακές.

Εχθές, στις 31/03/2015, πριν την προγραμματισμένη κεντρική πορεία αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας και κατά τη διάρκεια της προσυγκέντρωσης, έγιναν 16 προληπτικές προσαγωγές συντρόφων/ισσών οι οποίοι συμμετέχουν στο “Συντονισμό αναρχικών συλλογικοτήτων για την αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας καθώς πήγαιναν, με τις σημαίες τους, προς την Καμάρα. Οι προσαχθέντες αφέθηκαν όταν η πορεία είχε σχεδόν ολοκληρωθεί.

Το κράτος δημιούργησε αυτό το σφιχτό πλέγμα διατάξεων και μέτρων για έναν λόγο: για να καταστείλει όσα κομμάτια της εργατικής τάξης αντιστέκονται, καθώς τσακίζει τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα δεκαετιών. Και για αυτό δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι η «κυβέρνηση της Αριστεράς» θα το καταργήσει, όπως έχει πολλαπλώς δεσμευτεί ότι θα κάνει, όσο ήταν στην αντιπολίτευση. Γιατί θα το χρειαστεί σύντομα.

Το ίδιο κράτος θα περιφρουρήσει αυτό, το τόσο απαραίτητο για το τσάκισμα του κινήματος, πλαίσιο. Και αυτό είναι που τώρα βλέπουμε να κάνει. Με «προληπτικές προσαγωγές», με απειλές για είσοδο των ΜΑΤ στο άσυλο, αμφότερα «μέτρα» που ο ΣΥΡΖΑ πολλάκις είχε χαρακτηρίσει αντιδημοκρατικά και απαράδεκτα, πριν γίνει κυβέρνηση και τα εφαρμόσει και ο ίδιος, με μία καλά ενορχηστρωμένη επίθεση λασπολογίας, από την οποία τίποτα δεν θα είχε να ζηλέψει η Δεξία.

Εμείς δηλώνουμε ότι τίποτα δεν περιμέναμε και τίποτα δεν περιμένουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και καθόλου δεν μας σοκάρει ή μας τρομάζει η καταστολή, κανονική ή ροζ.

Ο αγώνας ενάντια στην καταστολή δεν είναι υπόθεση των αναρχικών αλλά όλης της εργατικής τάξης. Η νίκη των απεργών πείνας θα είναι νίκη όλου του κινήματος.

 

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Ανακοίνωση για τις προληπτικές προσαγωγές στην πορεία στις 31/ 03/ 2015

Θεσσαλονίκη : Κείμενο της κατάληψης Πρυτανείας στο ΑΠΘ

Σήμερα Τετάρτη 1/4 στα πλαίσια του διεθνούς καλέσματος για δράσεις αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους απεργούς πείνας από 2/3, πραγματοποιούμε κατάληψη στο κτήριο της Πρυτανείας του ΑΠΘ. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στα αιτήματα των συντρόφων μας που απαιτούν :

-Κατάργηση ειδικής «αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας και συγκεκριμένα τους νόμους περί τρομοκρατικής και εγκληματικής οργάνωσης (νόμοι 187 και 187Α).

-Κατάργηση ειδικών κατασταλτικών νόμων (κουκουλονόμος).

-Κατάργηση των φυλακών τύπου Γ.

-Οριοθέτηση της χρήσης και επεξεργασίας του DNA σαν αποδεικτικό μέσο.

-Την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού που παρά το 98% αναπηρίας του εξοντώνεται συστηματικά εδώ και 13 χρόνια από το κράτος.

Καθώς κάποιοι απεργοί διανύουν ήδη την 31η μέρα απεργίας και ο κίνδυνος για την υγεία αλλά και την ζωή τους αυξάνεται, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υιοθετώντας τις ίδιες αλλά και χειρότερες πρακτικές της κυβέρνησης ΝΔ δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο και στέκεται κατασταλτικά, όπως ήταν αναμενόμενο, στον κόσμο του αγώνα. Μερικά πρόσφατα παραδείγματα είναι οι προληπτικές προσαγωγές πριν από τη χθεσινή πορεία αλληλεγγύης στους απεργούς στη Θεσσαλονίκη, τις συλλήψεις έξω από την κατάληψη της Πρυτανείας στην Αθήνα, καθώς και τις συλλήψεις στην παρέμβαση έξω από το κτίριο της Βουλής. Όλες αυτές οι κατασταλτικές ενέργειες ακολούθησαν τις δηλώσεις του Πανούση που μίλησε ξεκάθαρα για την κήρυξη πολέμου στον αναρχικό χώρο. Για μας αυτός ο πόλεμος υπάρχει εδώ και καιρό και δεν εκτονώνεται με την αλλαγή του προσωπείου της δημοκρατίας.

Παράλληλα συνεχίζεται η απεργία πείνας των μελών της ΣΠΦ, για την απελευθέρωση των συγγενών μελών της οργάνωσης. Το χθεσινό συμβούλιο αποφάσισε την αποφυλάκιση της μητέρας των Γεράσιμου και Χρήστου Τσάκαλου με αισχρούς περιοριστικούς όρους και τη παράταση της προσωρινής κράτησης της συντρόφου του πρώτου. Η μητέρα των δύο μελών αρνείται την καταβολή των 10000 ευρώ που της επιβλήθηκε, αντιδρώντας έτσι στην μη αποφυλάκιση της συντρόφου του γιου της και συνεχίζει να κρατείται.

Οποιοδήποτε περαιτέρω καθυστέρηση των αποφάσεων για την ικανοποίηση των αιτημάτων αποτελεί βασανιστήριο και την ευθύνη έχει η δικαστική και πολιτική εξουσία.

Η ΦΥΛΑΚΗ ΔΕ ΛΥΓΙΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

Πορεία 17:00 στη Πρυτανεία ΑΠΘ

Συνέλευση ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης και στο θεσμό του εγκλεισμού

https://mpalothia.wordpress.com/2015/04/01/%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%81/

Εμείς οι Αναρχικές : Ή με τις κουκούλες ή με τις γραβάτες

Οι πρυτανικές αρχές με ανακοίνωση τους σήμερα «διαπιστώνουν ότι για δεύτερη μέρα συνεχίζεται η κατάληψη του κεντρικού κτηρίου διοίκησης του ΕΚΠΑ από εξωπανεπιστημιακά άτομα και με αιτήματα άσχετα προς οποιαδήποτε ακαδημαϊκά θέματα». Θεωρούν επίσης «ότι αυτή η απαράδεκτη ενέργεια πλήττει το δημόσιο πανεπιστήμιο συνολικά» και εγκαλούν την κυβέρνηση για τη μη επέμβαση.

Ως ένδειξη…διαμαρτυρίας καλούν τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας σε συγκέντρωση αύριο Τετάρτη 11 π.μ. στα Προπύλαια. Μη γελιέστε. Την ίδια ανακοίνωση θα έβγαζαν ακόμη κι αν οι καταληψίες ήταν φοιτητές του Πολυτεχνείου κι αν τα αιτήματα αφορούσαν άμεσα ακαδημαϊκά θέματα. Οι αξιωματούχοι των πανεπιστημίων, αλλά και πολλοί καθηγητές, δεν αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως δάσκαλο, αλλά ως επαγγελματία, καριερίστα, έμπορο πιστοποιητικών.

Οι εν λόγω αρχές είναι μία σέχτα καλοβολεμένων managers, που ευελπιστούν σε μία καλή θέση στα υπουργικά συμβούλια ή το τσέπωμα χρηματοδοτήσεων για ερευνητικά προγράμματα χωρίς αντίκρυσμα. Μην αναμένετε απ’ τους φοιτητικούς συλλόγους τίποτε περισσότερο από κινήσεις για τα μάτια του κόσμου. Μην αναμένετε απ’ τα συλλογικά όργανα των εργαζομένων στο πανεπιστήμιο τίποτε περισσότερο απ’ το τίποτε, την ασφάλεια της θεσούλας τους. Οι φοιτήτριες/τές, τα κατ’ εξοχήν δηλαδή μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, ας διαλέξουν στρατόπεδο αύριο στις 11 π.μ.

Ή με τις κουκούλες ή με τις γραβάτες

https://mpalothia.wordpress.com/2015/03/31/%CE%B5%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%AE-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B5%CF%82/

Καταγγελία κρατουμένων ενάντια στις φυλακές τύπου Γ και τα ψέμματα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ

Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ εξαγγέλλει την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, οι εισαγγελείς στέλνουν εγγράφως σε κρατούμενους ότι η παραμονή τους σε καθεστώς τύπου Γ θα συνεχιστεί για τα επόμενα δυο χρόνια

Και όλα αυτά ενώ οι κρατούμενοι βρίσκονται μόλις μερικούς μήνες σε αυτό το καθεστώς.

Ποίος ο λόγος να ανανεωθεί εκ νέου η παραμονή τους στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία εφόσον ούτως ή άλλος με βάση το φασιστικό νομοσχέδιο του Αθανασίου η παραμονή των κρατουμένων σε καθεστώς τύπου Γ εξετάζεται κάθε δυο χρόνια?

Πρόκειται για κάποιου είδους πίεση των εισαγγελέων στη κυβέρνηση ή μήπως οι πτέρυγες υψίστης ασφαλείας που έχει εξαγγείλει ο υπουργός είναι μια δημιουργική ασάφεια που συγκεκριμενοποιούν οι εισαγγελείς?

Παραθέτουμε το ένα από τα συγκεκριμένα έγγραφα στο οποίο έχουν σβηστεί μόνο τα προσωπικά στοιχεία του κρατούμενου Θα ακολουθήσουν και τα επόμενα το συντομότερο δυνατόν

αλληλέγγυοι ενάντια στις φυλακές τύπου Γ

Στάλθηκε στην mpalothia