Αρχείο κατηγορίας ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

ΒΙΟΜΕ: Ένας χρόνος για το πρώτο αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο

biome-newΤης Νικολέττας Ρούσσου

 

Πριν από ένα χρόνο οι εργαζόμενοι της «Βιομηχανικής Μεταλλευτικής» (ΒΙΟΜΕ) πήραν την απόφαση να αναλάβουν την αυτοδιαχείριση του εργοστάσιου μετά το κλείσιμό του. Ο Μάκης Αναγνώστου, εκπρόσωπος εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ μίλησε για το ένα χρόνο της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟΜΕ, το εγχείρημα τους, τις δυσκολίες που ακόμα αντιμετωπίζουν, αλλά και για το μέλλον του εργοστασίου.

Η ΒΙΟ.ΜΕ. εγκαταλείφθηκε από την πρώην εργοδοσία μετά την πτώχευση της μητρικής «Φίλκεραμ Τζόνσον», η οποία τέθηκε σε καθεστώς εκκαθάρισης, αφήνοντας εκατοντάδες ανέργους και χρέη πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Απλήρωτοι από την άνοιξη του 2011, με απεργίες και στη συνέχεια με επίσχεση εργασίας, οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. διεκδικούσαν τα δεδουλευμένα τους, ενώ με ασφαλιστικά μέτρα κατόρθωσαν τη δέσμευση των μηχανημάτων και των υλικών που είχαν απομείνει. «Μας ζητούσαν να εγγυηθούμε και για τα χρέη που άφησε η πρώην εργοδοσία, αλλά αυτό δεν έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε. Εμείς έχουμε μόνο τη δουλειά μας για την επιβίωση μας» τόνισε ο κ. Αναγνώστου.

Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ μέσα από τις διαδικασίες λειτουργίας του σωματείου προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. (Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση), προκειμένου να υπερβούν τα προβλήματα που εγείρονται από το ισχύον νομικό πλαίσιο και να προβούν στη διαδικασία παραγωγής. Στόχος των υπευθύνων είναι να διαμορφωθεί το κατάλληλο έδαφος για να γίνουν οι εξαγωγές απευθείας σε καταναλωτές ή σε συνεταιρισμούς χωρών της Ε.Ε, ώστε όπως εκτιμάται να τετραπλασιαστεί ο κύκλος των εργασιών σε σύγκριση με τους τζίρους που είχε η εταιρεία, όταν λειτουργούσε υπό την προηγούμενη εργοδοσία.

«Είμαστε στη διαδικασία όπου έχουμε καταθέσει ένα καταστατικό το οποίο αφού λάβει την έγκριση από το υπουργείο εργασίας θα μας επιτρέψει τη νομιμοποίηση της παραγωγής. Αυτή είναι και η διαδικασία δημιουργίας μιας επιχείρησης. Ωστόσο μέχρι στιγμής παράγουμε για όρους επιβίωσης, για να διατηρήσουμε το εργοστάσιο. Σε αυτή τη φάση δεν έχουμε ως βασικό στόχο το κέρδος. Σύμφωνα με το ισχύον νομικό πλαίσιο ήταν αναγκαίο να πραγματοποιήσουμε αυτές τις διαδικασίες προκειμένου να προωθήσουμε την παραγωγή και εκτός ελλαδικού χώρου.», δήλωσε ο Μιχάλης Αναγνώστου.

Όπως ανέφεραν σε συνέντευξη τύπου οι εργαζόμενοι του εργοστασίου έχουν εισάγει στο καταστατικό που έχουν καταθέσει και την έννοια του αλληλέγγυου υποστηρικτή με στόχο την στήριξη του εγχειρήματος της αυτοδιαχείρισης. Μέσω μια μικρής συνδρομής οι πολίτες θα έχουν το δικαίωμα συμμετοχής στη γενική συνέλευση της Κοιν.Σ.Επ. και συμβουλευτικής ψήφου στις αποφάσεις της διεύθυνσης του εργοστασίου. «Πρέπει, οι εργαζόμενοι σε τέτοια εργοστάσια να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους» τόνισε εκ μέρους της επιτροπής αλληλεγγύης, η Καλλιόπη Κουντουρά.

Οι εργαζόμενοι μπορούν να παράγουν πλέον οικολογικά απορρυπαντικά σε μικρές ποσότητες που διαθέτουν σε συγγενείς, φίλους και σε αλληλέγγυα παζάρια, επιδιώκοντας να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Όλα ξεκίνησαν με τον εκπλειστηριασμό του στοκ που είχε απομείνει, ώστε με αυτά τα χρήματα να ξεκινήσουν τη γραμμή παραγωγής και να αποτρέψουν την ερήμωση του εργοστασίου. Στην πορεία ορισμένοι αναγκάστηκαν να αναζητήσουν αλλού δουλειά για βιοπορισμό.

Ερωτώμενος σχετικά με τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν, ο κ. Αναγνώστου τόνισε ότι μολονότι ακόμα προσπαθούν να επιβιώσουν ο αγώνας τους περιέχει και κάποια γοητεία, καθώς δεν πρόκειται για την απλή επαναλειτουργία ενός αυτοδιοαχειριζόμενου εργοστασίου, αλλά για μια πολιτική πράξη. «Όλος αυτός ο αγώνας αποτελεί μια πολιτική πράξη. Δεν πρόκειται απλά για την παραγωγή ενός ορισμένου προιόντος, δημιουργείς ιδέες και μαθαίνεις πράγματα από αυτή την διαδικασία. Προσπαθούμε να χτυπήσουμε το κατεστημένο σύστημα από τη δική μας σκοπιά».

Το μέλλον του εργοστασίου μπορεί ακόμη να είναι αβέβαιο, όπως είπε, ωστόσο στόχος των εργαζομένων παραμένει ένας: Η διαχείριση της παραγωγής να περάσει στα χέρια αυτών που παράγουν τον πλούτο. Επιπλέον τόνισε ότι είναι αναγκαίο να επιτύχει το εγχείρημα της αυτοοργάνωσης του εργοστασίου ειδικά στη σημερινή εποχή, όπου το κεφάλαιο έχει στρέψει την προσοχή του μακριά από την παραγωγή.

Επιπλέον ο κ. Αναγνώστου υπογράμμισε ότι το παράδειγμα της ΒΙΟΜΕ μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για άλλες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, κάτι που αποτελεί και τον απώτερο στόχο του αγώνα τους. «Πιστεύουμε ότι είναι εφικτό, αλλιώς δεν θα το κάναμε. Η ΒΙΟΜΕ από μόνη της δεν είναι λύση, Ωστόσο αν δημιουργηθούν πολλές τέτοιες εταιρείες πιστεύουμε ότι όχι απλά θα λειτουργήσει το δικό μας εργοστάσιο, αλλά θα αλλάξουμε και την επικρατούσα κατάσταση.»

Το μήνυμα των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ:

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=w5ri3j1ZThE[/youtube]

Πριν από ένα χρόνο οι εργαζόμενοι της «Βιομηχανικής Μεταλλευτικής» (ΒΙΟΜΕ) πήραν την απόφαση να αναλάβουν την αυτοδιαχείριση του εργοστάσιου μετά το κλείσιμό του. Ο Μάκης Αναγνώστου, εκπρόσωπος εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ μίλησε στο Tvxs.gr για το ένα χρόνο της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟΜΕ, το εγχείρημα τους, τις δυσκολίες που ακόμα αντιμετωπίζουν, αλλά και για το μέλλον του εργοστασίου. Της Νικολέττας Ρούσσου

Η ΒΙΟ.ΜΕ. εγκαταλείφθηκε από την πρώην εργοδοσία μετά την πτώχευση της μητρικής «Φίλκεραμ Τζόνσον», η οποία τέθηκε σε καθεστώς εκκαθάρισης, αφήνοντας εκατοντάδες ανέργους και χρέη πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Απλήρωτοι από την άνοιξη του 2011, με απεργίες και στη συνέχεια με επίσχεση εργασίας, οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. διεκδικούσαν τα δεδουλευμένα τους, ενώ με ασφαλιστικά μέτρα κατόρθωσαν τη δέσμευση των μηχανημάτων και των υλικών που είχαν απομείνει. «Μας ζητούσαν να εγγυηθούμε και για τα χρέη που άφησε η πρώην εργοδοσία, αλλά αυτό δεν έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε. Εμείς έχουμε μόνο τη δουλειά μας για την επιβίωση μας» τόνισε ο κ. Αναγνώστου.

Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ μέσα από τις διαδικασίες λειτουργίας του σωματείου προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. (Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση), προκειμένου να υπερβούν τα προβλήματα που εγείρονται από το ισχύον νομικό πλαίσιο και να προβούν στη διαδικασία παραγωγής. Στόχος των υπευθύνων είναι να διαμορφωθεί το κατάλληλο έδαφος για να γίνουν οι εξαγωγές απευθείας σε καταναλωτές ή σε συνεταιρισμούς χωρών της Ε.Ε, ώστε όπως εκτιμάται να τετραπλασιαστεί ο κύκλος των εργασιών σε σύγκριση με τους τζίρους που είχε η εταιρεία, όταν λειτουργούσε υπό την προηγούμενη εργοδοσία.

«Είμαστε στη διαδικασία όπου έχουμε καταθέσει ένα καταστατικό το οποίο αφού λάβει την έγκριση από το υπουργείο εργασίας θα μας επιτρέψει τη νομιμοποίηση της παραγωγής. Αυτή είναι και η διαδικασία δημιουργίας μιας επιχείρησης. Ωστόσο μέχρι στιγμής παράγουμε για όρους επιβίωσης, για να διατηρήσουμε το εργοστάσιο. Σε αυτή τη φάση δεν έχουμε ως βασικό στόχο το κέρδος. Σύμφωνα με το ισχύον νομικό πλαίσιο ήταν αναγκαίο να πραγματοποιήσουμε αυτές τις διαδικασίες προκειμένου να προωθήσουμε την παραγωγή και εκτός ελλαδικού χώρου.», δήλωσε ο Μιχάλης Αναγνώστου στο tvxs.gr.

Διαβάστε επίσης:

Όπως ανέφεραν σε συνέντευξη τύπου οι εργαζόμενοι του εργοστασίου έχουν εισάγει στο καταστατικό που έχουν καταθέσει και την έννοια του αλληλέγγυου υποστηρικτή με στόχο την στήριξη του εγχειρήματος της αυτοδιαχείρισης. Μέσω μια μικρής συνδρομής οι πολίτες θα έχουν το δικαίωμα συμμετοχής στη γενική συνέλευση της Κοιν.Σ.Επ. και συμβουλευτικής ψήφου στις αποφάσεις της διεύθυνσης του εργοστασίου. «Πρέπει, οι εργαζόμενοι σε τέτοια εργοστάσια να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους» τόνισε εκ μέρους της επιτροπής αλληλεγγύης, η Καλλιόπη Κουντουρά.

Οι εργαζόμενοι μπορούν να παράγουν πλέον οικολογικά απορρυπαντικά σε μικρές ποσότητες που διαθέτουν σε συγγενείς, φίλους και σε αλληλέγγυα παζάρια, επιδιώκοντας να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Όλα ξεκίνησαν με τον εκπλειστηριασμό του στοκ που είχε απομείνει, ώστε με αυτά τα χρήματα να ξεκινήσουν τη γραμμή παραγωγής και να αποτρέψουν την ερήμωση του εργοστασίου. Στην πορεία ορισμένοι αναγκάστηκαν να αναζητήσουν αλλού δουλειά για βιοπορισμό.

Ερωτώμενος σχετικά με τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν, ο κ. Αναγνώστου τόνισε ότι μολονότι ακόμα προσπαθούν να επιβιώσουν ο αγώνας τους περιέχει και κάποια γοητεία, καθώς δεν πρόκειται για την απλή επαναλειτουργία ενός αυτοδιοαχειριζόμενου εργοστασίου, αλλά για μια πολιτική πράξη. «Όλος αυτός ο αγώνας αποτελεί μια πολιτική πράξη. Δεν πρόκειται απλά για την παραγωγή ενός ορισμένου προιόντος, δημιουργείς ιδέες και μαθαίνεις πράγματα από αυτή την διαδικασία. Προσπαθούμε να χτυπήσουμε το κατεστημένο σύστημα από τη δική μας σκοπιά».

Το μέλλον του εργοστασίου μπορεί ακόμη να είναι αβέβαιο, όπως είπε, ωστόσο στόχος των εργαζομένων παραμένει ένας: Η διαχείριση της παραγωγής να περάσει στα χέρια αυτών που παράγουν τον πλούτο. Επιπλέον τόνισε ότι είναι αναγκαίο να επιτύχει το εγχείρημα της αυτοοργάνωσης του εργοστασίου ειδικά στη σημερινή εποχή, όπου το κεφάλαιο έχει στρέψει την προσοχή του μακριά από την παραγωγή.

Επιπλέον ο κ. Αναγνώστου υπογράμμισε ότι το παράδειγμα της ΒΙΟΜΕ μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για άλλες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, κάτι που αποτελεί και τον απώτερο στόχο του αγώνα τους. «Πιστεύουμε ότι είναι εφικτό, αλλιώς δεν θα το κάναμε. Η ΒΙΟΜΕ από μόνη της δεν είναι λύση, Ωστόσο αν δημιουργηθούν πολλές τέτοιες εταιρείες πιστεύουμε ότι όχι απλά θα λειτουργήσει το δικό μας εργοστάσιο, αλλά θα αλλάξουμε και την επικρατούσα κατάσταση.»

Το μήνυμα των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ

Γυρίζουμε το γρανάζι, όλοι μαζί

Εμείς οι εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ. εγκαταλειμμένοι από την εργοδοσία που μας χρωστάει τεράστια ποσά – δεδουλευμένα και υπερήμερα- αποφασίσαμε να κρατήσουμε το εργοστάσιο και να επιβιώσουμε, κόντρα σε αυτό που επιβάλουν οι καιροί της καπιταλιστικής κρίσης και των αντεργατικών μέτρων.

Μέσα από διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας και πλήρους οριζοντιότητας, προσπαθούμε δυο-μισή χρόνια τώρα (και ενώ όλη η κοινωνία υποφέρει ) να κρατηθούμε ζωντανοί, δυνατοί , με πλήρη ενέργεια και μακριά από τον φόβο της κατάθλιψης. Αποφασίσαμε μέσα σε αυτό το εργοστάσιο που έχουμε κατειλημμένο να κάνουμε αυτό που κυβερνώντες, καθεστωτικά ΜΜΕ και τα τσιράκια τους, θέλουν να πείσουν την εργατική τάξη πως είναι αδύνατο.

Καταφέρνουμε να επιβιώσουμε και παράλληλα να επιβάλουμε μια λύση, για την επαναλειτουργία του εργοστασίου κάτω από: «Eργατικό έλεγχο της παραγωγής και αυτό-διεύθυνση μέσα από την συνέλευση των εργαζομένων». Σε αλλεπάλληλες συναντήσεις με το υπουργείο εργασίας, και με τον καθημερινό μας αγώνα, καταφέραμε να προωθήσουμε μια λύση που μας επιτρέπει να το κάνουμε πράξη.

Σήμερα ζητάμε την υποστήριξη συνανθρώπων μας που έτσι κι αλλιώς είναι δίπλα μας από την πρώτη στιγμή και μας δίνουν κουράγιο να συνεχίσουμε.
Ζητάμε την υπογραφή σας για την στήριξη στον αγώνα που δίνουμε μαζί.
Ζητάμε  με την υπογραφή σας να γίνετε “Αλληλέγγυος υποστηρικτής -τρια” *για να έχει η πλειοψηφία της κοινωνίας την ευκαιρία να συμμετέχει στις δημοκρατικές  διαδικασίες λειτουργίας του εργοστασίου.
Ζητάμε να γίνεται συμμέτοχοι στο άνοιγμα του δρόμου για να περάσουν τα εργοστάσια στα χέρια των

εργατών, για μια κοινωνία χωρίς αφεντικά και εκμετάλλευση.

Αγωνιστικά οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ.
*Τι είναι «Αλληλέγγυος υποστηρικτής –τρια»:

Στα πλαίσια της συνεχούς επαφής με όλα τα κομμάτια της κοινωνίας, ο συνεταιρισμός της ΒΙΟΜΕ αναγνωρίζει στο νέο καταστατικό του το ρόλο του «αλληλέγγυου υποστηρικτή», που με μία μικρή συνδρομή, ανταλλάξιμη με προϊόντα του εργοστασίου, έχει δικαίωμα να ενημερώνεται για κάθε εξέλιξη, τόσο στον αγώνα όσο και στην παραγωγή, να παρακολουθεί και να παρεμβαίνει στις ανοιχτές συνελεύσεις του συνεταιρισμού και να συνδιαμορφώνει την εξέλιξη του εγχειρήματος με το δικαίωμα συμβουλευτικής ψήφου. Χτίζεται έτσι μία γέφυρα ανάμεσα στον εργατικό και τον κοινωνικό έλεγχο της παραγωγής, και δίνεται η δυνατότητα σε όλους μας να συμμετάσχουμε ενεργά στο σημαντικότερο εγχείρημα εργατικής αυτοδιεύθυνσης στη χώρα μας.

Τι ορίζει το καταστατικό της Σ.Ε.Βιο.Με. για τους/τις «Αλληλέγγυους Υποστηρικτές-τριες»:

Φυσικά πρόσωπα ανεξαρτήτως φύλου, εθνικότητας και θρησκείας που συμφωνούν και εμπνέονται από τις αρχές της ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. και που επιθυμούν – χωρίς να είναι μέλη – να συμβάλλουν στην επίτευξη των σκοπών της, όπως αυτοί προσδιορίζονται στο παρόν καταστατικό, μπορούν να συμμετέχουν ως αλληλέγγυοι φίλοι – υποστηρικτές του εγχειρήματος. Για την απόκτηση της ως άνω ιδιότητας απαιτείται υποβολή γραπτής ή ηλεκτρονικής αίτησης προς τη διοικούσα επιτροπή και αποδοχή της από τη γενική συνέλευση.

Οι αλληλέγγυοι φίλοι – υποστηρικτές του εγχειρήματος υποστηρίζουν τις δράσεις της ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ.  προσφέροντας εθελοντικά γνώσεις, πληροφορίες, οικονομική ενίσχυση, ή όποια άλλη ενέργεια ή υλικό συμβάλλει προς την επίτευξη των σκοπών της. Προβλέπεται υποχρέωση καταβολής μηνιαίας συνδρομής ως εξής : γενική συνδρομή ύψους 3€ και μειωμένη συνδρομή ύψους 1,5 € για ανέργους, πολύτεκνους, τρίτεκνους και φοιτητές. Η συνδρομή ανταποκρίνεται σε προϊόντα της ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ.

Μόνη η μη καταβολή της συνδρομής, εφόσον αυτή οφείλεται σε πραγματική οικονομική αδυναμία που γνωστοποιείται στη διοικούσα επιτροπή, δεν οδηγεί στην απώλεια της ιδιότητας και των δικαιωμάτων του αλληλέγγυου φίλου – υποστηρικτή του εγχειρήματος, εκτός αν άλλως αποφασίσει η Γενική Συνέλευση. Οι αλληλέγγυοι φίλοι – υποστηρικτές μπορούν και ενθαρρύνονται να παρακολουθούν τις Γενικές Συνελεύσεις της ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. έχοντας δικαίωμα λόγου και συμβουλευτικής ψήφου.

Δικαιούνται να ενημερώνονται για τα πεπραγμένα της ΚΟΝ.Σ.ΕΠ. τους ετήσιους οικονομικούς ισολογισμούς, τις αλλαγές στο Καταστατικό και κάθε άλλη σημαντική εξέλιξη. Υπεύθυνη για την ενημέρωση τους, όπως και για κάθε απόφαση σχετική με την κατάστασή τους, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους, πέραν των οριζομένων στην παρούσα παράγραφο, είναι η Γενική Συνέλευση.

Εγγραφές συμπληρώνοντας τα παρακάτω στοιχεία στο protbiometal@gmail.com & viomesynergatiki@yahoo.gr

Ονοματεπώνυμο
Ιδιότητα (πχ. άνεργος-η, ιδ.υπάλληλος κτλ)
Ηλεκτρονική διεύθυνση
Τηλέφωνο και διεύθυνση
ή/και στο τηλέφωνο 2313 031 154

Πηγή: tvxs.gr/node/148673

Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Τσακαλίδης / FosPhotos

 

Συνάντηση εργαζομένων αυτοδιαχειριζόμενων εργοστασίων: Προς μια «Οικονομία των εργαζομένων»

FralibΕργαζόμενοι, ακτιβιστές και ακαδημαϊκοί συγκεντρώθηκαν στο κατειλημμένο και αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο Fralib στη Μασσαλία για την πρώτη συνάντηση «Οικονομία των εργαζομένων» της Ευρώπης.
Tου Θοδωρή Καρυώτη
Αυτή η πρώτη ευρωπαϊκή συνάντηση συγκέντρωσε όχι μόνο τους εργαζόμενους των αυτοδιαχειριζόμενων κατειλημμένων εργοστασίων από όλη την Ευρώπη (κυρίως Ιταλία, Γαλλία και Ελλάδα), αλλά και ακαδημαϊκούς, ακτιβιστές, συνδικαλιστικές οργανώσεις και οργανώσεις που προωθούν και μελετούν εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης, όπως η Γαλλική Ένωση autogestion και η ισπανική ICEA. Ανάμεσά τους και η ΒΙΟΜΕ.
 
 Η Fralib είναι ένα εργοστάσιο επεξεργασίας και συσκευασίας βοτάνων που βρίσκεται είκοσι τόσα χιλιόμετρα από την νότια γαλλική πόλη λιμάνι της Μασσαλίας. Ο προηγούμενος ιδιοκτήτης του εργοστασίου, χημικών και ειδών διατροφής γίγαντας Unilever, αποφάσισε πριν από τρία χρόνια να μεταφέρει την παραγωγή του τσαγιού Lipton στο εξωτερικό για να μειώσει το κόστος. Οι 80 εργαζόμενοι, μέσω διαμαρτυρίας και εκστρατειών μποϊκοτάζ, έχουν ζητήσει το εργοστάσιο να παραμένει ανοιχτό και, όταν αυτό αποδείχθηκε αδύνατο, αποφάσισαν να πάρουν την παραγωγή στα χέρια τους.
 
20140131_165752
Οι εργαζόμενοι εδώ πρόσφατα επαναλειτούργησαν τα μηχανήματα του μεγάλου εργοστασίου για την παραγωγή μιας δοκιμαστικής παρτίδας τίλιου και βασίζονται σε τοπικά προϊόντα, και είναι αυτήν την περίοδο που αναζητούν τρόπους για να ξαναρχίσουν την παραγωγή σε πλήρη δυναμικότητα. Η Fralib είναι ένα από μια χούφτα ευρωπαϊκών εργοστασίων που, με ή χωρίς ριζικό ή μετασχηματιστικό λόγο, έχουν μετακινηθεί προς την εργατική αυτοδιεύθυνση της παραγωγής.
Η κατάληψη των επιχειρήσεων από τους εργαζόμενους και η δημοκρατική αυτοδιαχείριση τους μέσα από οριζόντιες διαδικασίες λήψης αποφάσεων είναι μια εδώ και αιώνες παλιά πρακτική. Πιο πρόσφατα, ωστόσο, έχει αναδυθεί ως ένα όλο και πιο συχνό φαινόμενο – κυρίως στην Αργεντινή γύρω στο γύρισμα του αιώνα, το οποίο αριθμεί σήμερα περίπου 300 “ανακτημένες” επιχειρήσεις οι οποίες απασχολούν πάνω από 15.000 εργαζόμενους.
Μπορεί το μοντέλο αυτό να αποτελέσει επίσης μια βιώσιμη λύση στην Ευρώπη, όχι μόνο με την αυξανόμενη ανεργία και τη φτώχεια, αλλά και για την ίδια την εκμετάλλευση και την αλλοτρίωση που βρίσκονται στον πυρήνα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής; Αυτό ήταν το κύριο θέμα «Οικονομία των εργαζομένων” στην πρώτη Ευρωπαϊκή συνάντηση, που πραγματοποιήθηκε στις 31 Ιανουαρίου και την 1η Φεβρουαρίου στο κατειλημμένο εργοστάσιο Fralib. Η ιδέα πίσω από αυτές τις ανεξάρτητες και αυτοχρηματοδοτούμενης εκδηλώσεις γεννήθηκε πριν από επτά χρόνια στην Αργεντινή, με δύο δεκαετίες παράδοση στις καταλήψεις εργοστασίων. Σύντομα παρόμοιες εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν στη Βραζιλία και το Μεξικό.
Αυτή η πρώτη ευρωπαϊκή συνάντηση συγκέντρωσε όχι μόνο τους εργαζόμενους των αυτοδιαχειριζόμενων κατειλημμένων εργοστασίων από όλη την Ευρώπη (κυρίως η Ιταλία, η Γαλλία και η Ελλάδα), αλλά και ακαδημαϊκούς, ακτιβιστές, συνδικαλιστικές οργανώσεις και οργανώσεις που προωθούν και μελετούν εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης, όπως η Γαλλική Ένωση autogestion και η ισπανική ICEA.
Περίπου 200 άτομα από δώδεκα χώρες παρακολούθησαν την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε ανάμεσα στα λαμπερά φώτα των μηχανημάτων συσκευασίας τσαγιού της εταιρείας. Η παράλληλη μετάφραση σε τρεις γλώσσες, που πραγματοποιήθηκε από ακτιβιστής-μεταφραστές του δίκτυο εθελοντών Babels, συνέβαλε στη μείωση του εμπόδιου της γλώσσας και επέτρεψε στις εν λόγω γεωγραφικά απομακρυσμένες εμπειρίες για να ενώσουν τις δυνάμεις τους.
Εκτός από τους οικοδεσπότες της Fralib, στους συμμετέχοντες περιλαμβάνονται οι εργαζόμενοι της Pilpa, ένα καταλυμένο εργοστάσιο παγωτού της Carcassone, οι εργαζόμενοι της Oficina Zero και Rimaflow, δύο πρώην βιομηχανικών χώρων κατειλημμένων από τους εργαζομένους τους και από άλλους ακτιβιστές στη Ρώμη και το Μιλάνο, αντίστοιχα. Και οι εκπρόσωποι της ΒΙΟΜΕ (Vio.Me), μίας από τις λίγες αυτοδιαχειριζόμενες εμπειρίες μέχρι τώρα να έχουν επιτύχει ένα σταθερό – αν και περιορισμένο – εισόδημα για τους εργαζομένους της μέσω της παραγωγής οικολογικών απορρυπαντικών στο καταλυμένο εργοστάσιο τους στη Θεσσαλονίκη. Ένας άλλος παρευρισκόμενος, ήταν ένας εργαζόμενος στο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας Pigue της Αργεντινής, που προσπάθησε να κάνει παραλληλισμούς ανάμεσα στα πρώτα στάδια του κινήματος της Αργεντινής και το εκκολαπτόμενο ευρωπαϊκό κίνημα. Πολλές περισσότερες εμπειρίες στην εργατική αυτοδιεύθυνση και την συνεταιριστική οικονομία μοιράστηκαν εργαζόμενοι από διαφορετικές περιοχές, όπως η Σερβία, η Ισπανία, το Μεξικό, τη Βενεζουέλα και τη Βραζιλία.
Αν και η βούληση για τον εκδημοκρατισμό της παραγωγής και της αναδιανομής του πλούτου “είναι στο DNA των εργαζομένων”, όπως η Andrés Ruggeri – αργεντινή στρατευμένη ερευνήτρια και ένας από τους κύριους υποστηρικτές της εκδήλωσης – τόνισε, οι εμπειρίες της κατάληψης του εργοστασίου και της αυτοδιαχείρισης είναι τόσο διαφορετικές όπως και τα πολιτικά, οικονομικά και ιστορικά πλαίσια που λαμβάνουν χώρα μέσα Συχνά οι εργαζόμενοι πρέπει να ασχοληθούν με μια μονάδα παραγωγής που είναι παρωχημένη ή παράγει προϊόντα τα οποία δεν έχουν καμία ζήτηση (όπως είναι η περίπτωση της Oficina Zero). Η εφευρετικότητα και η δημιουργικότητα των εργαζομένων σε αυτές τις περιπτώσεις, και κυρίως η στενή συνεργασία τους με την ευρύτερη κοινότητα, μπορεί να βοηθήσει στη μετατροπή της παραγωγής προς την κατεύθυνση πιο χρήσιμων και φιλικών προς το περιβάλλον προϊόντων. Στην περίπτωση των ιταλικών εργοστασίων, αυτή η εκ νέου μετατροπή θα επιτρέψει, μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων, την συλλογή και ανακύκλωση ηλεκτρονικού εξοπλισμού.
Στις κοινές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα κατειλημμένα εργοστάσια περιλαμβάνεται η κρατική καταστολή, τα τεράστια γραφειοκρατικά εμπόδια, η έλλειψη ενός κατάλληλου θεσμικού πλαισίου, καθώς και η εχθρότητα των πρώην ιδιοκτητών, πολιτικών κόμματων και γραφειοκρατικών συνδικάτων. Συχνά λειτουργούν σε οικονομίες που βρίσκονται ήδη σε μεγάλη ύφεση (όπως είναι η περίπτωση της ΒΙΟΜΕ και των Αργεντινών εργοστασίων στις αρχές του 21ου αιώνα) και έτσι η επιστροφή στην αγορά και η εξασφάλιση εσόδων είναι ένα δύσκολο κατόρθωμα για να επιτευχθεί.
Κίνδυνοι βρίσκονται επίσης μπροστά στην περίπτωση της οικονομικής επιτυχίας. Πώς μπορούν οι εργαζόμενοι να διασφαλίζουν τον ριζοσπαστικό χαρακτήρα του πειράματος και να αποφύγουν να γίνει μια “εναλλακτική” πολυμετοχική καπιταλιστική επιχείρηση που καθοδηγείται από την αρχή του κέρδος ή τη χρήση της μισθωτής εργασίας; Σε απάντηση σε αυτό, πολλοί από τους συμμετέχοντες στάθηκαν στραμμένοι προς τη στενή σχέση με την ευρύτερη κοινότητα. Δεν αρκεί η παραγωγή να είναι ελεγχόμενη από τους εργαζόμενους, αν και είναι ένα απαραίτητο πρώτο βήμα για να σπάσει ο φαύλος κύκλος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Η παραγωγή θα πρέπει επίσης να είναι κοινωνικά ελεγχόμενη. Θα πρέπει να είναι περιβαλλοντικά και πολιτικά ορθή και θεμελιωμένη στις αξίες του σεβασμού και της αλληλεγγύης.
Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ επανέλαβαν τις ανησυχίες αυτές, όταν ανακοίνωσαν ότι, στο καταστατικό του επικείμενου συνεταιρισμός που στοχεύει στη νομιμοποίηση των δραστηριοτήτων τους μετά την πρώτη επέτειο της αυτοδιαχείρισης των εργαζομένων, αναγνωρίζουν την φιγούρα του “υποστηρικτή αλληλέγγυου”. Αυτό είναι κάθε μέλος της ευρύτερης κοινότητας που οι ίδιοι δεσμεύεται να καταναλώνουν μια ορισμένη ποσότητα των προϊόντων του εργοστασίου, και σε αντάλλαγμα έχουν το δικαίωμα να έχουν πληροφορίες από πρώτο χέρι σχετικά με την πάλη, να συμμετέχουν στις συνελεύσεις των εργαζομένων, και να βοηθούν στη λήψη αποφάσεων μέσω μιας συμβουλευτικής ψήφου. Μια γέφυρα έτσι χτίστηκε μεταξύ των εργαζομένων και του κοινωνικού ελέγχου της παραγωγής.
Εκτός από το να αποτελεί μια ανταλλαγή ιδεών και εμπειριών, πολλά συγκεκριμένα σχέδια τέθηκαν σε συζήτηση σε αυτή την πρώτη ευρωπαϊκή συνάντηση, καθώς οι εργαζόμενοι, οι ακτιβιστές, οι ακαδημαϊκοί και οι υποστηρικτές που ξεκινάνε εκστρατείες για την προώθηση των προϊόντων των αυτοδιαχειριζόμενων εργοστασίων, συμφώνησαν για την άμεση ανταλλαγή αγαθών μεταξύ των εργοστασίων, αποφάσισαν να θέσουν σε εφαρμογή τα μέσα της δικτύωσης και της συλλογικής λήψης αποφάσεων, και να αναπτύξουν σχέδια που προωθούν την θεωρητική κατανόηση της αυτοδιαχείρισης και την προώθηση της λαϊκής κατανόηση των ζητημάτων γύρω από αυτή, όπως η ιστοσελίδα workerscontrol.net, μια πολύγλωσση ιστοσελίδα με σκοπό τη μελέτη και την προώθηση των αυτοδιαχειριζόμενων χώρων εργασίας. Υπήρχε ακόμη και η αναφορά για την δημιουργία ενός ταμείου αλληλεγγύης που θα δημιουργηθεί από τα τυχόν πλεονάσματα, που ενδέχεται να έχουν στα κατειλημμένα εργοστάσια, το οποίο θα παρέχει χρηματοδότηση για τις νέες προσπάθειες και θα βοηθήσει να κόψει τους δεσμούς με το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα.
Όταν πρόκειται για τη δημιουργία μιας ανθρώπινης οικονομικής δραστηριότητας με βάση την ισότητα και την αλληλεγγύη, δεν υπάρχουν προκαθορισμένοι κανόνες. Η φαντασία των εργαζομένων και τη θέλησή τους να αγωνιστούν για έναν καλύτερο κόσμο είναι τα μόνα όρια. Η εκδήλωση στο Fralib ήταν ενθαρρυντική και ενδυναμωτική για όλους τους εμπλεκόμενους, και θα μπορούσε κάλλιστα να προκαλέσει τη δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού κινήματος για την κατοχή των μέσων παραγωγής και για την πραγματική αυτοδιαχείριση των εργαζομένων.
 
Πηγή – Μετάφραση: rebelian στο athens.indymedia
 Η αρχική έκδοση αυτού του άρθρου εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Autonomias.net και αναδημοσιεύτηκε με την άδεια του συγγραφέα στο roarmag.org

Βιντεομήνυμα από τη ΒΙΟΜΕ!

[youtube]http://youtu.be/w5ri3j1ZThE[/youtube]

Γυρίζουμε το γρανάζι, όλοι μαζί.

Εμείς οι εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ. εγκαταλειμμένοι από την εργοδοσία που μας χρωστάει τεράστια ποσά – δεδουλευμένα και υπερήμερα- αποφασίσαμε να κρατήσουμε το εργοστάσιο και να επιβιώσουμε, κόντρα σε αυτό που επιβάλουν οι καιροί της καπιταλιστικής κρίσης και των αντεργατικών μέτρων.

Μέσα από διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας και πλήρους οριζοντιότητας , προσπαθούμε δυο-μισή χρόνια τώρα (και ενώ όλη η κοινωνία υποφέρει ) να κρατηθούμε ζωντανοί, δυνατοί , με πλήρη ενέργεια και μακριά από τον φόβο της κατάθλιψης.

Αποφασίσαμε μέσα σε αυτό το εργοστάσιο που έχουμε κατειλημμένο να κάνουμε αυτό που κυβερνώντες, καθεστωτικά ΜΜΕ και τα τσιράκια τους, θέλουν να πείσουν την εργατική τάξη πως είναι αδύνατο.

Καταφέρνουμε να επιβιώσουμε και παράλληλα να επιβάλουμε μια λύση, για την επαναλειτουργία του εργοστασίου κάτω από:

«εργατικό έλεγχο της παραγωγής και αυτό-διεύθυνση μέσα από την συνέλευση των εργαζομένων».

Σε αλλεπάλληλες συναντήσεις με το υπουργείο εργασίας, και με τον καθημερινό μας αγώνα, καταφέραμε να προωθήσουμε μια λύση που μας επιτρέπει να το κάνουμε πράξη .

Σήμερα ζητάμε την υποστήριξη συνανθρώπων μας που έτσι κι αλλιώς είναι δίπλα μας από την πρώτη στιγμή και μας δίνουν κουράγιο να συνεχίσουμε.

Ζητάμε την υπογραφή σας για την στήριξη στον αγώνα που δίνουμε μαζί.

Ζητάμε  με την υπογραφή σας να γίνετε “Αλληλέγγυος υποστηρικτής -τρια” *για να έχει η πλειοψηφία της κοινωνίας την ευκαιρία να συμμετέχει στις δημοκρατικές  διαδικασίες λειτουργίας του εργοστασίου.

Ζητάμε να γίνεται συμμέτοχοι στο άνοιγμα του δρόμου για να περάσουν τα εργοστάσια στα χέρια των εργατών, για μια κοινωνία χωρίς αφεντικά και εκμετάλλευση.

Αγωνιστικά οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ.

http://biom-metal.blogspot.gr/

Κείμενο των Πρωτοβουλιών Αλληλεγγύης στον Αγώνα των εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής

afisa seviome3 gia netΤην Τετάρτη 12 Φλεβάρη συμπληρώνεται ένας χρόνος από τότε που οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ έβαλαν ξανά μπρός τις μηχανές του εγκαταλειμμένου από την εργοδοσία εργοστασίου. Ο αγώνας τους όμως έχει πολύ μεγαλύτερη ιστορία. Είναι ο αγώνας ενός σωματείου εργαζομένων που μετά από μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις για την καταβολή των δεδουλευμένων, μετά από άκαρπες διεκδικήσεις, συνειδητοποιούν την ανάγκη να πάρουν στα χέρια τους το θέμα του βιοπορισμού, να πάρουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής, μέσα από την αυτοοργάνωση, την ισότητα, και την αλληλεγγύη με όλα τα μαχόμενα κομμάτια της κοινωνίας.

Ο αγώνας της ΒΙΟΜΕ αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για μία κοινωνία που βάλλεται από παντού, που μέσω της συνδυασμένης επίθεσης του κράτους και του αδηφάγου κεφαλαίου στερείται όλα της τα εργασιακά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Η ΒΙΟΜΕ έδειξε το δρόμο:
Εμείς, οι άνθρωποι που παράγουμε τον πλούτο, όχι μόνο δε είμαστε «περιττοί», αλλά και είμαστε οι μόνοι ικανοί να ξαναχτίσουμε, με τους δικούς μας όρους, ότι αυτοί γκρεμίζουν, στην εργασία, στην εκπαίδευση, στην υγεία, στην  τροφή, στην οργάνωση των αναγκών μας.

Σήμερα ο αγώνας της ΒΙΟΜΕ βρίσκεται σε ένα σημαντικό σταυροδρόμι. Παρόλα τα γραφειοκρατικά και υλικά εμπόδια που η κυβέρνηση και η πρώην εργοδοσία προσπαθούν να βάλουν στο δρόμο τους, οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ προχωράνε σε σύσταση συνεταιρισμού, σύμφωνα με τους όρους πού έχουν θέσει από την αρχή του εγχειρήματος: Συλλογική λήψη αποφάσεων μέσα από την γενική συνέλευση, συλλογική ιδιοκτησία ως απαράβατη αρχή, μη-κερδοσκοπική διαχείριση, αφού τα πλεονάσματα θα επιστρέφουν στην κοινωνία.  Ο νέος συνεταιρισμός παράγει και λειτουργεί στο κατειλημμένο εργοστάσιο, με σκοπό την επέκταση της υπάρχουσας παραγωγής οικολογικών απορρυπαντικών, αλλά και την πλήρη επαναλειτουργία του εργοστασίου υπό εργατικό έλεγχο και αυτοδιεύθυνση.

Στα πλαίσια της συνεχούς επαφής με όλα τα κομμάτια της κοινωνίας, ο συνεταιρισμός της ΒΙΟΜΕ αναγνωρίζει στο νέο καταστατικό του το ρόλο του «Aλληλέγγυου υποστηρικτή – υποστηρίκτριας», που με μία μικρή συνδρομή, ανταλλάξιμη με προϊόντα του εργοστασίου, έχει δικαίωμα να ενημερώνεται για κάθε εξέλιξη, τόσο στον αγώνα όσο και στην παραγωγή, να παρακολουθεί και να παρεμβαίνει στις ανοιχτές συνελεύσεις του συνεταιρισμού και να συνδιαμορφώνει την εξέλιξη του εγχειρήματος με το δικαίωμα συμβουλευτικής ψήφου. Χτίζεται έτσι μία γέφυρα ανάμεσα στον εργατικό και τον κοινωνικό έλεγχο της παραγωγής, και δίνεται η δυνατότητα σε όλους μας να συμμετάσχουμε ενεργά στο σημαντικότερο εγχείρημα εργατικής αυτοδιεύθυνσης στη χώρα μας.

Με ορίζοντα την επέτειο ενός χρόνου επαναλειτουργίας της παραγωγής στις 12 Φλεβάρη, οι Πρωτοβουλίες Αλληλεγγύης και Στήριξης στον Αγώνα της ΒΙΟΜΕ ξεκινάν μία καμπάνια ενημέρωσης και εγγραφής αλληλέγγυων υποστηρικτών/τριών.

 

Περισσότερες πληροφορίες : http://biom-metal.blogspot.gr/

Πρύτανης της ΑΣΟΕΕ Κ.Γάτσιος “προαναγγέλει” εισαγγελική παρέμβαση στο Κυλικείο της σχολής

O Πρύτανης της Ασοεε Κ.Γάτσιος προετοιμάζει το έδαφος για εισαγγελική παρέμβαση και προσωπικές διώξείς σε βάρος φοιτητών που έχουν κατάλαβει το χώρο του κυλικείου

Σήμερα, μετά από τη συνεδρίαση της Συγκλήτου που αποτελείται από Πρύτανη(κ.Γάτσιος), Αντιπρύτανη (Γιακουμάκη) και τους προέδρους των τμημάτων, αναρτήθηκε στο σαιτ της σχολής ανακοίνωση με την οποία προετοιμάζουν το έδαφος για εισαγγελική παρέμβαση και ακολούθως προσωπικές μηνύσεις σε φοιτητές που διαχειρίζονται το χώρο εδώ και ένα χρόνο. Στο παρακάτω κομμάτι φαίνεται ξεκάθαρα.

“Η Σύγκλητος του ΟΠΑ καταδικάζει ομόφωνα και με τον ισχυρότερο δυνατό τρόπο την παραπάνω παράνομη ενέργεια και καλεί τους καταληψίες άμεσα να αποχωρήσουν και να παραδώσουν την αίθουσα στις υπηρεσίες του Πανεπιστημίου.

Στην περίπτωση που αυτό δεν συμβεί, εξουσιοδοτεί τον Πρύτανη να απευθυνθεί στις αρμόδιες Δημόσιες Αρχές, ώστε να ληφθούν όλα τα προβλεπόμενα από το νόμο μέτρα για την αποκατάσταση της νομιμότητας και της καλής λειτουργίας του
Πανεπιστημίου.
http://www.aueb.gr/pages/suglhtos/files/Apofasi_Siglitou_13-01-2014.pdf

Η σημερινή ανακοίνωση έρχεται σε συνέχεια προηγούμενων ανακοινώσεων και προειδοποιήσεων εκ του σύνεγγυς. Διαπιστώνεται ξεκάθαρα ο ρόλος του Κ. Γατσιου και όλων των ακολούθων του απέναντι στους αγωνιζόμενους φοιτητές της Ασοεε. Δεν είναι τυχαίο ότι χάλασε μια έτοιμη αίθουσα διδασκαλίας για να μετατρέψει το αυτοδιαχειριζόμενο κυλικείο σε μια αίθουσα ξοδεύοντας χιλιάδες ευρω. Μόνο και μόνο για να τρομοκρατήσει και να φοβίσει τους φοιτητές.

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1510952

Βραζιλία: Το ΜΤS καταλαμβάνει νέες εγκατελημένες εκτάσεις.

 

escudo-sin-tierra1Βραζιλία: 200 οικογένειες οργανωμένες από το κίνημα των δίχως γη δημιούργησαν ένα νέο καταυλισμό την περασμένη Κυριακή 5/1 μεταξύ των δήμων Grande και Santa Cecília. Ο χώρος του καταυλισμού βρίσκεται δίπλα στο αγρόκτημα Fazenda Nova Guararapes, 3.000 στρεμμάτων το οποίο πρόσφατα χαρακτηρίστηκε ως μη παραγωγικό.

Ένας από τους στόχους του καταυλισμού είναι να πιεστεί το υπουργείο αγροτικής μεταρρύθμισης να επιταχύνει την διαδικασία νομιμοποίησης της εγκατάστασης. Το συνδικάτο των εργαζομένων στα αγροκτήματα έχει εκφράσει την στήριξή  του στις οικογένειες, και ζήτησε την άμεση συνάντηση με τον τοπικό δήμαρχο για να λυθούν τα ζητήματα ύδρευσης και αποχέτευσης του καταυλισμού.

Οι καταυλισμοί που αποτελούν ουσιαστικό τρόπο πίεσης και προόθησης της αγροτικής μεταρρύθμισης στην Santa Catarina εξασφαλίζουν στην ουσία τα τρόφιμα  του πληθυσμού όλων των  περιφερειών του ομόσπονδου  κράτους, δια μέσου των 60 συνεταιρισμών και κολεκτίβων που παράγουν φασόλια, ζωικές πρωτεΐνες, και οικολογικές καλλιέργειες στην βάση της αλληλέγγυας οικονομίας.

Ο σκοπός αυτής της κίνησης είναι να εξασφαλιστεί ότι και η αναφερόμενη κατειλημμένη περιοχή θα ενταχθεί στο πρόγραμμα νομιμοποίησης των καταυλισμών προς όφελος των αγροτικών οικογενειών και όλων των κατοίκων των δήμων της περιοχής.

http://www.diarioliberdade.org/brasil/laboral-economia/45003-mst-acampa-por-desapropria%C3%A7%C3%A3o-de-%C3%A1rea-improdutiva-em-sc.html

mst2

ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

βιομεΤο κείμενο που ακολουθεί συντάχθηκε από την Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης (Θεσσαλονίκης), και συνυπογράφουν δεκάδες σωματεία, εργατικά σχήματα και πολιτικές συλλογικότητες απ’ όλη την Ελλάδα.
Η
Οι εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής πετούν το γάντι στο χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα και καλούν όλους τους εργάτες να αναλάβουν τη παραγωγική διαδικασία στα χέρια τους. Οι ίδιοι τολμούν να κάνουν την αρχή παίρνοντας στις 12 Φλεβάρη το εργοστάσιο στα χέρια τους με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας και συνδικαλισμού βάσης.

Η εξαφανισμένη εδώ και δυο χρόνια εργοδοσία, μπροστά στην αποφασιστικότητα των εργατών, κινεί τη τελευταία στιγμή διαδικασίες για να διασφαλίσει τα δικαιώματά της και να εμποδίσει την επανέναρξη λειτουργίας του κάτω από τον έλεγχο των εργατών. Το κράτος και η κυβέρνηση κωλυσιεργεί να δώσει απαντήσεις ποντάροντας στην οικονομική εξαθλίωση των εργαζομένων.

Όμως ο αγώνας των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ, δεν επιδέχεται αναβολές. Είναι η πρώτη πράξη αποπομπής των καπιτα-ληστών από τη παραγωγική διαδικασία, σε συνθήκες οξύτατης κοινωνικής κρίσης και απόλυτης χρεοκοπίας του συστήματός τους. Η τύχη της ΒΙΟ.ΜΕ δεν θα κριθεί μόνο στα όρια του εργοστασίου αλλά και στο επίπεδο της συνολικού κοινωνικού αγώνα κι αντιμετώπισης του κράτους έκτακτης ανάγκης, που εφαρμόζει το μνημονιακό πρόγραμμα κοινωνικής καταστροφής με τις δυνάμεις καταστολής και την επίκληση στρατιωτικών νόμων. Γι’ αυτό, μέσα στις συνθήκες της μαζικής ανεργίας και της απόλυτης εξαθλίωσης, το σημαντικότερο καθήκον παραμένει η επέκταση του αγώνα των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ σε όλα τα εργοστάσια και επιχειρήσεις που εγκαταλείπονται, κλείνουν, πτωχεύουν, απολύουν.

Ο αγώνας των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ,για την αυτοδιαχείριση της παραγωγής, είναι αγώνας ζωής και θανάτου για όλους τους ανέργους, τους εργαζόμενους, για ολόκληρη τη κοινωνική πλειοψηφία.

Ο αγώνας των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ είναι αγώνας για μία κοινωνία χωρίς αφεντικά και εκμετάλλευση, είναι αγώνας όλων μας!

Θα νικήσουμε!” συνεχίζεται.
Petition:
http://www.gopetition.com/petitions/κειμενο-στηριξησ.html

Οι εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής πετούν το γάντι στο χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα και καλούν όλους τους εργάτες να αναλάβουν τη παραγωγική διαδικασία στα χέρια τους. Οι ίδιοι τολμούν να κάνουν την αρχή παίρνοντας στις 12 Φλεβάρη το εργοστάσιο στα χέρια τους με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας και συνδικαλισμού βάσης.

Η εξαφανισμένη εδώ και δυο χρόνια εργοδοσία, μπροστά στην αποφασιστικότητα των εργατών, κινεί τη τελευταία στιγμή διαδικασίες για να διασφαλίσει τα δικαιώματά της και να εμποδίσει την επανέναρξη λειτουργίας του κάτω από τον έλεγχο των εργατών. Το κράτος και η κυβέρνηση κωλυσιεργεί να δώσει απαντήσεις ποντάροντας στην οικονομική εξαθλίωση των εργαζομένων.

Όμως ο αγώνας των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ, δεν επιδέχεται αναβολές. Είναι η πρώτη πράξη αποπομπής των καπιτα-ληστών από τη παραγωγική διαδικασία, σε συνθήκες οξύτατης κοινωνικής κρίσης και απόλυτης χρεοκοπίας του συστήματός τους. Η τύχη της ΒΙΟ.ΜΕ δεν θα κριθεί μόνο στα όρια του εργοστασίου αλλά και στο επίπεδο της συνολικού κοινωνικού αγώνα κι αντιμετώπισης του κράτους έκτακτης ανάγκης, που εφαρμόζει το μνημονιακό πρόγραμμα κοινωνικής καταστροφής με τις δυνάμεις καταστολής και την επίκληση στρατιωτικών νόμων. Γι’ αυτό, μέσα στις συνθήκες της μαζικής ανεργίας και της απόλυτης εξαθλίωσης, το σημαντικότερο καθήκον παραμένει η επέκταση του αγώνα των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ σε όλα τα εργοστάσια και επιχειρήσεις που εγκαταλείπονται, κλείνουν, πτωχεύουν, απολύουν.

Ο αγώνας των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ,για την αυτοδιαχείριση της παραγωγής, είναι αγώνας ζωής και θανάτου για όλους τους ανέργους, τους εργαζόμενους, για ολόκληρη τη κοινωνική πλειοψηφία.

Ο αγώνας των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ είναι αγώνας για μία κοινωνία χωρίς αφεντικά και εκμετάλλευση, είναι αγώνας όλων μας!

Θα νικήσουμε!”

Καρτ ποστάλ από έναν οριζόντιο κόσμο

της Μαρίνας Σιτρίν

988877_1439086119637495_977681959_n“Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε είναι ότι δεν μπορούμε να φανταστούμε καμία εναλλακτική. Και αυτή είναι η πρόκληση: να επινοούμε, να δημιουργούμε και να σκεφτόμαστε σαν να ζούσαμε αμέσως μετά την κατάρρευση, εάν υπάρχει μια κατάρρευση του καπιταλισμού, και πώς θα οργανωθούμε.” Άννα, Observatorio Metropolitano και 15Μ, Μαδρίτη.

Τα τελευταία δέκα χρόνια έχω ταξιδέψει ανά τον κόσμο και έχω συζητήσει με ανθρώπους όπως η Άννα, που δημιουργούν νέα κοινωνικά κινήματα τα οποία προκαλούν τις αντιλήψεις μας για τη συλλογική δράση. Έζησα στην Αργεντινή μετά την οικονομική κρίση του 2001 και κατέγραψα μια προφορική ιστορία της εξέγερσης που ακολούθησε. Πέρασα χρόνο με τις αυτοοργανωμένες ομάδες χρηστών του νερού στην Κοτσαμπάμπα (Βολιβία) και με το Occupy στις ΗΠΑ. Και εργάστηκα με συνελεύσεις γειτονιάς στην Ελλάδα και την Ισπανία, καθώς και με ομάδες υπεράσπισης κατοικιών στις ΗΠΑ και τη Γερμανία.

Κανένα από αυτά τα παραδείγματα δεν είναι παραδοσιακό κοινωνικό κίνημα που διατυπώνει τα αιτήματά του και στη συνέχεια προβάλλει τις απαιτήσεις του στα θεσμικά όργανα που υποτίθεται ότι θα τα υλοποιήσουν, μια προσέγγιση που συχνά καταπραΰνει το κίνημα και οδηγεί μόνο σε προσωρινά κέρδη. Αντίθετα, αυτά είναι πολύ βαθύτερες προσπάθειες ανάκτησης των σχέσεων μεταξύ μας, και επανανακάλυψης τρόπων ύπαρξης ριζωμένων στην οριζόντια αλληλεγγύη, το μοίρασμα, τη δημοκρατία και την αγάπη.

“Είμαι θερμός υποστηρικτής της δύναμης της άμεσης δράσης και βασικά της δημιουργίας συνθηκών που θα αναγκάσουν το κράτος να έρθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, και κατά συνέπεια να κάνει αλλαγές, παρά ενός πλαισίου αιτημάτων που είναι ίσως μια ελαφρώς λιγότερο παθητική μορφή επαιτείας ή παράκλησης, το οποίο πιστεύω ότι συχνά επανανομιμοποιεί την εξουσία του κράτους.” Ματ, Occupy Wall Street, Νέα Υόρκη.

Η παρατήρηση του Ματ συνοψίζει ό,τι -για πολλούς επικριτές- αποτελεί αδυναμία αυτών των νέων κινημάτων, το οποίο όμως τα ίδια το βλέπουν ως δύναμη: δεν προσπαθούν να παρασύρουν την κοινή γνώμη ή να επηρεάσουν την κυβερνητική πολιτική, και δεν είναι οργανωμένα γύρω από ένα τυπικό πρόγραμμα. Αντί να ζητούν ένα μέλλον που ξέρουν ότι ποτέ δεν θα δοθεί σε αυτούς από άλλους, στόχος τους είναι να δημιουργήσουν μαζί το δικό τους μέλλον.

Αυτό συμβαίνει με δύο τρόπους. Ο πρώτος είναι οι άμεσες δράσεις για να έχουν οι άνθρωποι κατοικία, τροφή και εκπαίδευση˙ πάρκα ανοικτά και εισιτήρια λεωφορείων χαμηλά˙ υγειονομική περίθαλψη προσιτή˙ και ζωή χωρίς διαρκές χρέος. Ο δεύτερος είναι η δημιουργία πραγματικής δημοκρατίας όπου οι άνθρωποι μπορούν να συμμετέχουν ενεργά και να λαμβάνουν αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή τους. Αλλά αντί να ζητούν από άλλα θεσμικά όργανα να είναι πιο δημοκρατικά, η προσέγγισή τους είναι να διακηρύξουν την αντιδημοκρατικότητα αυτών των οργάνων και να προβάλλουν με τη δουλειά τους εναλλακτικές. Εξ ου και τα συνθήματα αυτών των κινημάτων όπως “Δεν μας αντιπροσωπεύετε” και “Πραγματική Δημοκρατία” στην Ισπανία, “Ο λαός πρέπει να κυβερνά” στην Πορτογαλία, και “Δεν μπορείτε καν να μας φανταστείτε” στη Ρωσία.

Σχέσεις εξυφαίνονται με ισχυρά ιδρύματα, όπως κυβερνήσεις, τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες, αλλά όχι από την παραδοσιακή θέση των κινημάτων διαμαρτυρίας, αυτήν της υποβολής αιτημάτων. Αντ’ αυτού, αυτοοργανωμένες ομάδες κάνουν τα πράγματα να συμβούν -όπως αποτρέποντας μια έξωση από το σπίτι- κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε διαπραγματεύσεις με τις εμπλεκόμενες τράπεζες αργότερα. Αυτό είναι διαφορετικό από την οργάνωση μιας διαμαρτυρίας μπροστά από μια τράπεζα ζητώντας να μην εκδιώξει μια οικογένεια ή κατά των πρακτικών δανεισμού που εφαρμόζει. Μπορεί να φαίνεται σημασιολογικό, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα κεντρικό ζήτημα ισχύος και για το πού αυτή εντοπίζεται – σε αυτήν την περίπτωση ως κάτι που ανήκει και ενεργοποιείται από τα κάτω, όχι κάτι που πρέπει να ζητηθεί από πάνω.

“Θυμάμαι που κοίταζα τον Οκτώβριο μια σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης στους New York Times όπου το Κογκρέσο των ΗΠΑ έχαιρε της εκτίμησης του 9% και το Occupy άνω του 60%. Νομίζω ότι έχει υπάρξει στις ΗΠΑ και σε παγκόσμιο επίπεδο μια απονομιμοποίηση των υφιστάμενων κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών θεσμών, και έτσι οι άνθρωποι ψάχνουν για κάποιου είδους εναλλακτική προς αυτούς. Και αυτή τη βλέπουμε ο ένας στον άλλον – είναι πραγματικά τόσο απλό. Απλώς βλέποντας ο ένας τον άλλον, να είναι σε θέση να μιλήσει και να ακουστεί, και με οριζόντιο τρόπο.” Μάρσια, Occupy Wall Street, Νέα Υόρκη.

Οριζοντιότητα είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται ευρέως για να περιγράψει αυτές τις νέες κοινωνικές σχέσεις. Όπως υποδηλώνει ο όρος, οι σχέσεις αυτές παρέχουν ένα οριζόντιο επίπεδο αλληλεπίδρασης και επικοινωνίας. Η οριζοντιότητα συνεπάγεται απαραίτητα τη χρήση της άμεσης δημοκρατίας και την επιδίωξη συναίνεσης μέσω γενικών συνελεύσεων και άλλων παρόμοιων μοντέλων στα οποία ο καθένας μπορεί να ακουστεί και νέες σχέσεις μπορούν να δημιουργηθούν. Αυτά τα πειράματα δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά εργαλεία που βοηθούν στη διευκόλυνση των νέων σχέσεων που στηρίζονται στην εμπιστοσύνη, το μοίρασμα και το δικαίωμα της ανοιχτής επικοινωνίας σε όλη την κοινωνία.

“Θέλουμε να εφαρμόσουμε την αρχή της οριζοντιότητας και την άμεση δημοκρατία σε όλους τους τομείς της ζωής, και ένας πολύ σημαντικός τομέας είναι η κατανάλωση. Αυτή τη στιγμή η αγορά είναι οργανωμένη με έναν ιεραρχικό τρόπο, και έτσι σχετιζόμαστε μεταξύ μας ως καταναλωτές. Αλλά εδώ θέλουμε να προωθήσουμε ένα διαφορετικό είδος κατανάλωσης. Έτσι, είμαστε σε επαφή με ανθρώπους που παράγουν τρόφιμα και άλλα είδη, έχουμε μια άμεση σχέση μαζί τους, και θέλουμε να γνωρίζουμε τι είδους πράγματα παράγουν, πώς τα παράγουν, και να έχουμε, όσο περισσότερο γίνεται, έλεγχο πάνω στο τι καταναλώνουμε. … Δεν υπάρχει ενδιάμεσος, δεν υπάρχει μεσάζων, και αυτό λειτουργεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Μας βοηθά επίσης να δημιουργήσουμε νέους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, ώστε να βοηθήσουν στην κάλυψη των αναγκών μας. Έτσι, ξεκινάμε με τις ανάγκες μας, και από εκεί θα αποφασίσουμε τι θέλουμε.” Τεό, Μικρόπολις, Θεσσαλονίκη.

Αυτό που περιγράφει ο Τεό είναι “προ-εικονιστική” πολιτική και πρακτική – δημιουργία του μέλλοντος στο παρόν, εδραιώνοντας την ισότητα και τη δημοκρατία σε προσωπικό και θεσμικό επίπεδο, έτσι ώστε να μπορούν να ενισχύουν το ένα το άλλο. Τα νέα κοινωνικά κινήματα μπορεί να απορρίπτουν τα συμβατικά μοντέλα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και του καπιταλισμού, αλλά είναι εξίσου επικεντρωμένα στη δημιουργία εργασιακών σχέσεων φροντίδας και υποστήριξης που υλοποιούν τις εναλλακτικές που επιδιώκουν.

Είδα αυτή τη διαδικασία στην εργασία σε κοινότητες που συστάθηκαν σε πλατείες και κατασκηνώσεις, όπου υπηρεσίες σίτισης, υγειονομικής περίθαλψης, νομικής υποστήριξης, βιβλιοθηκών, υποστήριξης παιδιού, διαμεσολάβησης, και πολλές άλλες παρασχέθηκαν. Η άμεση συμμετοχή, η συζήτηση με τους γείτονες, ο σχηματισμός συνελεύσεων, η απόφαση για το τι να γίνει και στη συνέχεια η συλλογική δράση – αυτά ήταν τα χαρακτηριστικά όλων των κινημάτων με τα οποία δούλεψα, χωρίς ιεραρχία ή εκλογή επίσημων εκπροσώπων. Και αυτές οι αρχές είχαν μια βαθιά επίδραση στους ανθρώπους που τις άσκησαν.

“Μετά από όσα συνέβησαν, η Ισπανία συλλογικά αισθάνεται διαφορετικά. Αν, για παράδειγμα, σκεφτώ τον πατέρα μου, ο οποίος δεν ήταν καθόλου πολιτικοποιημένος, και τώρα είναι ένα άτομο που ακούει, με τον οποίο μπορείτε να συζητήσετε ανά πάσα στιγμή, και είναι καλά ενημερωμένος. Αυτά τα είδη ανθρώπων είναι που τώρα κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί, που τώρα λαμβάνουν μέρος σε αγώνες και συμμετέχουν σε πράγματα στα οποία δεν είχαν συμμετάσχει ποτέ πριν.” Μπιγκόνια, 15-M, Μαδρίτη.

Σε όλο τον κόσμο, άνθρωποι οργανώνονται με οριζόντιους τρόπους που προαναγγέλλουν τον κόσμο που επιθυμούν, και στη διαδικασία αυτή δημιουργούν τους εαυτούς τους εκ νέου. Όλοι όσοι μίλησα μαζί τους έκαναν λόγο για αλλαγή, για ανάπτυξη ενός νέου είδους αυτοπεποίθησης και αξιοπρέπειας. Η ντροπή που μπορεί να ένιωσαν αφότου έχασαν τη δουλειά τους ή το σπίτι τους μεταφράστηκε σε οργή, αλλά σε συνδυασμό με τη γνώση και την εμπειρία ότι δεν ευθύνονταν. Στην πραγματικότητα, ήταν στην πλειοψηφία, και θα μπορούσαν να κάνουν κάτι για την κρίση, ακόμη και αν δεν ευθύνονταν αυτοί γι’ αυτήν – θα μπορούσαν να οργανωθούν ο ένας με τον άλλον και να δημιουργήσουν εναλλακτικές: να μη ζητάνε γι’ αυτούς, αλλά να τους κάνουν να ζωντανέψουν άμεσα. Και αυτό είναι δύναμη.

Όπως μου είπε ο Έρνεστ από την Πλατφόρμα των ανθρώπων που πλήττονται από τις υποθήκες (Plataforma de Afectados por la Hipoteca), ένα δίκτυο ενάντια στις κατασχέσεις και τις εξώσεις στη Βαρκελώνη:

“Το κίνημα 15-Μ είναι κάτι που θα σε σημαδέψει για πάντα. Έχει επηρεάσει εκατομμύρια άτομα, ένα προς ένα, άνθρωποι που δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδιοι. Οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι μπορούν να επιτύχουν πράγματα, ότι αν ενώσουν τις δυνάμεις τους με άλλους ανθρώπους σαν κι αυτούς θα αλλάξουν τα πράγματα, και αυτό είναι πολύ, πολύ ισχυρό. Φυσικά, δεν γνωρίζουμε απολύτως τους τρόπους για να το κάνουμε, και δεν πειράζει αν κανείς δεν ξέρει, ούτε έχει κανείς τη μαγική φόρμουλα. Το πιο σημαντικό είναι ότι είμαστε εκεί, ψάχνοντας να βρούμε τη στιγμή κατά την οποία μπορούμε να ανοίξουμε δίοδο. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα από τα ισχυρότερα σημεία του κινήματος 15-Μ. Είχα ανατριχιάσει κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Η Πλάθα Καταλούνια ήταν γεμάτη από ανθρώπους που τηρούσαν το χρονοδιάγραμμα, μιλώντας με μεγάφωνα, επικοινωνώντας μαζί. Υπήρχαν στιγμές που έκλαιγες, γεμάτες συναίσθημα. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα μπορούσα να δω κάτι τέτοιο στη ζωή μου, ούτε καν στα όνειρά μου, αλλά ήταν εκεί.”

 

Δημοσιεύτηκε στο openDemocracy

Πηγή – Μετάφραση: εργατική εφημερίδα Δράση

 

Στα ελληνικά έχει εκδοθεί το επιμελημένο από την Μαρίνα Σιτρίν βιβλίο Οριζοντιότητα – Φωνές Λαϊκής Εξουσίας στην Αργεντινή

Εκδήλωση – Συζήτηση: “Η ΒΙΟΜΕ ανοίγει το δρόμο για την αυτοδιαχείριση”

ΒΙΟΜΕΕδώ και 3 χρόνια οι εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ δίνουν ένα πρωτόγνωρο αγώνα αξιοπρέπειας, έναν αγώνα επιβίωσης. Με το σύνθημα «Αν δε μπορείτε εσείς, μπορούμε εμείς» εδώ και ένα χρόνο επαναλειτουργούν το εργοστάσιο υπό εργατικό έλεγχο δημιουργώντας ένα υπόδειγμα αυτοδιαχείρισης μέσα στις πιο σκληρές συνθήκες εργασιακής βαρβαρότητας.

Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στο αγώνα της ΒΙΟ.ΜΕ Αθήνας οργανώνει εκδήλωση στα πλαίσια των δράσεών της για την εξάπλωση του δικτύου διανομής των προϊόντων της ΒΙΟ.ΜΕ αλλά κυρίως για να συζητήσουμε τις προοπτικές της αυτοδιαχείρισης στους εργασιακούς χώρους στο σήμερα για την εξάπλωση της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης ως έμπρακτη αμφισβήτηση στην καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Στην εκδήλωση θα μιλήσουν εργαζόμενοι του Σ.Ε ΒΙΟΜΕ, μέλη της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στη ΒΙΟΜΕ Αθήνας, μέλη συνεργατικών εργασιακών εγχειρημάτων κλπ

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου στις 19.00 στο αμφ.Γκίνη στο ΕΜΠ (Πατησίων)

εκδηλωσεις αλληλεγυης στους εργατες της ΒΙΟΜΕ

 

ΒΙΟΜΕ14-15 Δεκέμβρη πάμε Βόλο στη 2η πανελλαδική εργατική συνάντηση
Δευτέρα 16 ΔΕΚΕΜΒΡΗ πάμε Μικρόπολις (Βενιζέλου & Βασ.Ηρακλείου)

ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ
ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑΤΩΝ
ΕΡΓΑΤΩΝ ΤΗΣ ΒΙΟ.ΜΕ.
ΠΟΥ ΚΡΑΤΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ
ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΑΝΟΙΧΤΟ
ΕΔΩ ΚΑΙ 10 ΜΗΝΕΣ

Παζάρι προιόντων από τις 10 το πρωί
Συλλογική κουζίνα και παιδότοτοπος
Εκδήλωσεις από τις 18.30 και μετά με διεθνής συμμετοχές από κατειλημένα εργοστάσια
Μουσική βραδιά από το σωματείο βάσης μουσικών & εργαζομένων στον χώρο του ακροάματος Θεσσαλονίκης.

Ανοιχτή Πρωτοβουλία
αλληλεγγύης & στήριξης
του αγώνα των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ

Ράδιο Antiregime κάλεσμα προς συνδιαμόρφωση

AntiregimeTο Radio Antiregime είναι μια πλατφόρμα ελεύθερου διαδικτυακού ραδιοφώνου αντιπληροφόρησης, με σκοπό την αποδόμηση της χειραγωγημένης σκέψης και την συμβολή του στην αποσύνθεση της “κοινής γνώμης”,προκρίνοντας την ριζοσπαστική και αντικαθεστωτική έκφραση. Τα χαρακτηριστικά αυτού του ραδιοφώνου αναλύονται σε αντιεπορευματικά, αντιεξουσιαστικά, αντιφασιστικά, και αντιεραρχικά, καθώς και στην αδιαμεσολάβητη παρέμβαση στο πεδίο της ενημέρωσης. Βασικό θεματικό πεδίο των εκπομπών που δύναται να τρέξουν στο ραδιόφωνο, είναι αυτό της ελεύθερης έκφρασης και λόγου, αλλά και η προώθηση της ριζοσπαστικής καλλιτεχνικής παρέμβασης, όπως αυτή ορίζεται από τους συμμετέχοντες και τις συμμετέχουσες. Γνωρίζουμε οτι η συνθήκη εξαθλίωσης και βιοποριστικής έκπτωσης που βιώνουμε όλοι και όλες,θα αποτελέσει ενα υψηλό δείκτη δυσκολίας στην συλλογικοποιήση του μέσου. Παρ’ όλα αυτά απευθύνουμε ενα διαρκές κάλεσμα προς συνδιαμόρφωση σε όσους και όσες θέλουν να συμμετέχουν σε αυτό, μετασχηματίζοντας το σε ένα οριζόντιο αυτοδιαχειριζόμενο εγχείρημα. Αντιλαμβανόμενοι τα μέσα αντιπληροφόρησης ως ένα πολυφωνικό και ανατρεπτικό ανάχωμα στην προπαγάνδα κράτους και αφεντικών, προσδιορίζουμε το μέσο ως μέρος αυτού του πολύμορφου αγώνα ενάντια στο υπάρχον. Σε αυτό το πλαίσιο τοποθετούμε την δική μας δράση δημιουργώντας το Radio Antiregime ενισχύοντας το δίκτυο των ελευθέρων ραδιοφώνων ανατρεπτικου λόγου και αποδόμησης του κυρίαρχου και συμβάλλοντας στην διάχυση των αγώνων και των ελεύθερων φωνών των από κάτω.

Radio Antiregime, Αθήνα 2013

ριζοσπαστικές φωνές, ρήξης και ελευθερίας

Αυτοδιαχείριση στο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας KAZOVA της Τουρκίας

Μετά από 180 μέρες διαμαρτυρίας και έπειτα από περίπου 50 μέρες κατάληψης του εργοστασίου κλωστοϋφαντουργίας, οι εργαζόμενοι της KAZOVA στη περιοχή του Σισλί της Πόλης, ξεκίνησαν να παράγουν μόνοι τους, χωρίς μεσάζοντες.

Το εργοστάσιο της KAZOVA έκλεισε πριν από περίπου 7 μήνες χωρίς να αποζημιωθούν οι 94 εργάτες αλλά και μη έχοντας καταβληθεί οι τελευταίοι τους μισθοί. Οι εργοδότες Ümit Somuncu και Mustafa Umut Somuncu έδωσαν εντολή, εν μια νυχτί, να αδειάσει το εργοστάσιο και εξαφανίστηκαν.  Έκτοτε έχουν μείνει 10 εργάτες οι οποίοι αντιστέκονται, έστησαν καταυλισμούς μπροστά στο χώρο εργασίας τους και διεκδίκησαν τα δεδουλευμένα. Η εξέγερση του Γκεζί τους «ενθάρρυνε να κάνουν ένα βήμα παραπάνω» και έτσι στις 28 Ιουνίου κατέλαβαν το εργοστάσιο.

Ο Dursun Ceylan, εργάτης στην KAZOVA δήλωσε «Τεθήκαμε σε διαθεσιμότητα στις 31 Ιανουαρίου και μας υποσχέθηκαν ότι κατά την επιστροφή μας στη δουλειά θα μας καταβάλανε την αποζημίωσή. Γυρίσαμε στις 8 Φλεβάρη και αντικρίσαμε κλειστό το εργοστάσιο με τα εμπορεύματα να έχουν ήδη ξεπουληθεί. Οι δικηγόροι του Somuncu πρότειναν να μας ξεπληρώσουν σε γραμμάτια. Σκεφτήκαμε ότι θα υπογράψει ο εργοδότης για να πληρωθούμε, αλλά ούτε και αυτό έγινε, μας κορόιδεψαν.  Έτσι λοιπόν 94 εργάτες βρεθήκαμε άνεργοι και χωρίς χρήματα». Όταν ξαναήρθαμε την επόμενη μέρα το εργοστάσιο ήταν κλειδωμένο. Οι περισσότεροι από εμάς δεν είχαμε πληρωθεί για τους προηγούμενους 3-4 μήνες,  καθώς μας δίνανε μονάχα ορισμένα χρήματα για τα έξοδα της ημέρας. Δουλεύαμε 4 μήνες δεν μας πληρώσανε και εδώ και 10 μήνες, προσπαθούμε να επιβιώσουμε χωρίς μισθό».

Όσο για την απόφαση κατάληψης του εργοστασίου ο Ceylan συμπληρώνει:

kazovada-patronsuz-somurusuz-uretim-basliyor-1«Η εξέγερση του Γκεζί μας άλλαξε όλους. Βλέπαμε εξάλλου ότι οι μέχρι τότε προσπάθειες μας δεν έφερναν αποτέλεσμα, δεν εισακούστηκαν ποτέ τα αιτήματά μας. Είμαστε εδώ από τις 28 Ιουνίου. Ο εργοδότης, δεν είχε πατήσει καν το πόδι του και τώρα δηλώνει πως «δεν μπορώ να μπω στο εργοστάσιό μου.  Έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα λόγω του Γκεζί… Για παράδειγμα θέλαμε να κάνουμε ανακοίνωση τύπου μπροστά από το σπίτι του πρωθυπουργού την πρώτη μέρα του Ραμαζανιού. Μπήκαμε σε λεωφορείο με σκοπό να κατευθυνθούμε εκεί, αλλά η αστυνομία σταμάτησε το λεωφορείο και μας ζήτησε να κατέβουμε». Αντικρίσαμε κάτι το οποίο δεν είχαμε ξανασυναντήσει πριν. Όλο το λεωφορείο μας συμπαραστάθηκε, μπήκε μπροστά και δεν άφησε κανέναν να μας πειράξει. Αυτοί που τις πρώτες μέρες μας γύριζαν την πλάτη, τώρα στέκονται δίπλα μας».

 Οι εργάτες ξεκίνησαν την παραγωγή το περασμένο Σάββατο (1/9) με τους εξοπλισμούς και τα υλικά που είχαν απομείνει. Επισκεύασαν δύο από τις μηχανές και έτσι προς το παρόν μπορούν και παράγουν μονάχα ζακέτες. Αυτή τη στιγμή έχουν τη δυνατότητα να παράγουν έως και 200 την ημέρα, ποσότητα την οποία σκοπεύουν να αυξήσουν. Η τιμή είναι περίπου 10 φορές χαμηλότερη, από τη τιμή του αντίστοιχης ποιότητας προϊόντος που μπορεί να εντοπίσει κανείς στα εμπορικά κέντρα. Να σημειωθεί ότι οι πρώτες από αυτές θα σταλούν σε μια γυναίκα και ένα παιδί που βρίσκονται στη φυλακή.

Σύμφωνα με καταγγελίες των εργατών, ο εργοδότης επικοινωνεί τακτικά με συναδέλφους και τους αποκαλεί «τρομοκράτες», ενώ σε ορισμένες πορείες, οι αστυνομικοί τους  φωνάζανε «εθνοπροδότες».

Στόχος των εργαζομένων είναι να φτιάξουν κάποια στιγμή συνεταιρισμό.

«Θέλουμε μια ζωή χωρίς αφεντικά. Να δουλεύουμε ως εργάτες, αλλά σε συνθήκες ανθρώπινες, με κανονικό μεροκάματο και σε ωράριο που δεν θα υπερβαίνει τις 6 ώρες. Ένα κομμάτι από τα κέρδη μας θα το δίνουμε σε άλλους εργαζόμενους για να συνεχίσουν τον αγώνα τους» δήλωσε σχετικά ένας άλλος εργάτης, ο  Bülent Ünal. Επίσης τόνισε ότι δεν υπήρξε εξαρχής καμία στήριξη εκ μέρους των συνδικάτων, πλην του σωματείου ταχυμεταφορών.

Η πρώτη προσπάθεια προώθησης των προϊόντων τους θα γίνει μέσω των λαϊκών συνελεύσεων.