Την Τρίτη 31/3 πραγματοποιήσαμε μικροφωνική αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους στην οδό Παπαβασιλείου στη Χώρα Νάξου. Ακολουθεί η προκήρυξη που μοιράσαμε.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Περάσαμε από τα χρόνια του μνημονίου –της άγριας καταστολής και της βίαιης φτωχοποίησης- στον αστερισμό της δημιουργικής ασάφειας. Μια νέα κυβέρνηση που προβάλλει ένα βελούδινο προσωπείο και μια εναλλακτική διέξοδο στην κρίση. Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζει να εφαρμόζει τις ίδιες πολιτικές και να προσκυνάει τους ίδιους θεσμούς με τους προηγούμενους: τις ίδιες υπερεθνικές ελίτ (Ε.Ε., ΕΚΤ, ΔΝΤ κλπ) που χαράζουν τη στρατηγική της παγκόσμιας οικονομίας, που βαράνε τα τύμπανα του πολέμου ενάντια σε ολόκληρους πληθυσμούς, υφαρπάζουν τους φυσικούς πόρους και αφήνουν πίσω τους κατεστραμμένη κι έρημη γη.

Η κρίση δεν είναι μια φυσική καταστροφή, ένας σεισμός ή ένα τσουνάμι. Αποτελεί συγκεκριμένη επιλογή κράτους και κεφαλαίου γι’ αυτή την περίοδο. Είναι ένα όχημα για την αναδιάρθρωση των παραγωγικών σχέσεων προς όφελος των αφεντικών. Η υποτίμηση της εργασίας, ο εξανδραποδισμός της κοινωνίας, η βία και η καταστολή γεννάνε αντιδράσεις. Αυτά που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια, με τις μαζικές κινητοποιήσεις και τις αντιστάσεις που αναπτύχθηκαν σε μεγάλα στρώματα της κοινωνίας, είναι εκφράσεις ενός ετερόκλητου και πολύμορφου κινήματος. Ανεξάρτητα από την έκβαση των κινητοποιήσεων, αναδείχτηκε μια σημαντική δυναμική η οποία αποτελεί παρακαταθήκη για το μέλλον.

Απέναντι στις κοινότητες του αγώνα, το κράτος οχυρώθηκε με την οικοδόμηση ενός σκληρού και αυταρχικού καθεστώτος. Μετά από την ψήφιση, στις αρχές του 2000, του αντιτρομοκρατικού νόμου 187, το 2004 ψηφίστηκε ο 187^Α, σε μια περίοδο που η παγκόσμια τρομοϋστερία βρισκόταν στο απόγειό της. Ο νέος νόμος ξεχείλωσε την έννοια της εγκληματικής οργάνωσης με πλήθος επιβαρυντικές διατάξεις που έφτασαν να ποινικοποιούν ακόμα και τις συγγενικές και τις φιλικές σχέσεις. Κάτι που βλέπουμε να εφαρμόζεται με εκδικητικό τρόπο σε έγκλειστους στις μέρες μας.

Μετά την εξέγερση του 2008, ψηφίστηκε ο περιβόητος κουκουλονόμος: «Σε νομικό επίπεδο, μια από τις εκφράσεις της αντιεξεγερτικής στρατηγικής που χάραξε το κράτος προκειμένου να καταπνίξει την ολοένα διογκούμενη, μέσα στα επόμενα χρόνια της άγριας καπιταλιστικής επίθεσης, κοινωνική και ταξική οργή…» αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους αγωνιστές και αγωνίστριες που διώκονται με τον κουκουλονόμο και αρνούνται την ομηρία που τους έχει επιβληθεί, δηλώνοντας ότι δεν θα παρουσιάζονται στα τμήματα δυο φορές το μήνα. Ουσιαστικά, ο νόμος αυτός δίνει τη δυνατότητα στη δικαστική εξουσία να διώκει σε κακουργηματικό βαθμό την κάλυψη του προσώπου των διαδηλωτών, ακόμα κι αν οι πράξεις για τις οποίες κατηγορούνται είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα. Μάλιστα, η πιο συνηθισμένη κατηγορία ενάντια σε διαδηλωτές είναι η διατάραξη οικιακής ειρήνης αλλά με τον κουκουλονόμο προστίθενται επιπλέον πέντε χρόνια σε όσους καταδικαστούν. Εδώ, επίσης, να επισημάνουμε ότι ο ορισμός της κάλυψης προσώπου είναι τόσο διευρυμένος που μπορεί να συμπεριλάβει από ένα χαρτομάντιλο, ένα κασκόλ, μια χειρουργική μάσκα μέχρι και την κουκούλα μιας μπλούζας, χωρίς μάλιστα απαραίτητα να τα φοράει κανείς, -αρκεί να τα έχει μαζί του…

Η ένταση του ελέγχου και της επιτήρησης, η στρατιωτικοποίηση των σωμάτων καταστολής και η δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας στοχεύει όχι μόνο στην παρακολούθηση και την τιθάσευση των ανυπότακτων, αλλά και στην τρομοκράτηση ολόκληρης της κοινωνίας. Οι σχεδιαζόμενες φυλακές τύπου Γ αποσκοπούν στην απομόνωση και εντέλει στην εξόντωση των πολιτικών κρατούμενων που έχουν καταδικαστεί για ένοπλη δράση, αλλά επίσης και των απείθαρχων φυλακισμένων όταν εξεγείρονται ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες εγκλεισμού.

Το 2012, ψηφίζεται ο νόμος για τη βίαιη λήψη DNA. Παρόλο που η εγκυρότητα του DNA σαν αποδεικτικό στοιχείο αμφισβητείται επιστημονικά, το κράτος επιδιώκει τη δημιουργία τράπεζας DNA για ολόκληρο τον πληθυσμό. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των χωριών στις Σκουριές της Χαλκιδικής, όπου κλήθηκαν να δώσουν γενετικό υλικό ακόμα και μικρά παιδιά με αφορμή τον εμπρησμό του εργοταξίου της εταιρείας η οποία ρημάζει την περιοχή. Επιπλέον, δεκάδες αγωνιστές έχουν καταδικαστεί με βάση το DNA και εκτίουν εξοντωτικές ποινές φυλάκισης.

Η ποινικοποίηση των πολιτικών και κοινωνικών αντιστάσεων και των δράσεων του πολύμορφου κινήματος, είναι δομικό στοιχείο του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Πρόκειται για μια ολοκληρωτική συνθήκη η οποία επιτρέπει την ανασυγκρότηση του κράτους και του κεφαλαίου προκειμένου να σκληρύνουν οι όροι της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης.

Η νέα διακυβέρνηση επιχειρεί να αλλάξει την αφήγηση της διαχείρισης της κρίσης και των επιπτώσεών της πάνω στην κοινωνία. Επενδύει δήθεν στις αντιφάσεις της κυριαρχίας, στους αναπόφευκτους ανταγωνισμούς των υπερεθνικών ελίτ, ωστόσο αποδέχεται τους όρους που θέτουν και, τέλος, συμπλέει με τις επιταγές του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου.

Στο εσωτερικό, η απόπειρα νομιμοποίησης ενός ηθικά και πολιτικά καταρρακωμένου συστήματος έχει πάρει τις διαστάσεις μιας κακοπαιγμένης ιλαροτραγωδίας. Μια αριστεροδεξιά κυβέρνηση που πασχίζει να αποδείξει ότι το κράτος έχει συνέχεια, αναβιώνει τα χουντογλέντια, δίνει άφεση στον υπουργό του Κορκωνέα Πρ. Παυλόπουλο χρίζοντάς τον πρόεδρο, επιδιώκει την εθνική ενότητα, αποζητά τη συναίνεση και επικαλείται τη συνυπευθυνότητα στη διαχείριση της κρίσης σε μια πιο εύπεπτη εκδοχή τού «όλοι μαζί τα φάγαμε».

Μέσα στο υπάρχον σύστημα το μοναδικό μας χρέος είναι να αγωνιστούμε και να ορθώσουμε αναχώματα στις πολιτικές κράτους και κεφαλαίου. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η απεργία πείνας που ξεκίνησαν οι πολιτικοί κρατούμενοι από τις 2 Μάρτη αποκτάει σημαντική πολιτική βαρύτητα. Πρόκειται για έναν αγώνα που ξεπερνάει τα στενά όρια της κάθε ατομικής περίπτωσης και συγκρούεται μετωπικά με το κράτος και το νομικό κατασταλτικό του οπλοστάσιο. Η θετική έκβαση του αγώνα των απεργών πείνας μπορεί να σημάνει το σημείο εκκίνησης για την αποδόμηση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Γι’ αυτό και αυτός ο αγώνας αφορά κάθε υγιές κομμάτι της κοινωνίας, αφορά κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο που επιζητά την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα και την ελευθερία.

Ενώνουμε τη φωνή μας με τους αγωνιστές μέσα στις φυλακές και ζητάμε:

• την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ
• την κατάργηση του 187 και 187Α (τρομονόμος)
• την κατάργηση του κουκουλονόμου
• την οριοθετημένη χρήση του DNA ως αποδεικτικό στοιχείο
• την απελευθέρωση του Σ.Ξηρού

Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου

http://anoixtisynelefsinaxou.blogspot.gr/2015/04/blog-post.html

Κάποιες δεκάδες συνδικαλιστές και μέλη πολιτικών οργανώσεων συγκεντρώθηκαν μπροστά στην ελληνική πρεσβεία στη Μαδρίτη πίσω από δυο πανό φωνάζοντας συνθήματα όπως: “Επαναπρόσληψη των απολυμένων”, “Η εργατική τάξη δεν έχει σύνορα”, “Δεν υπάρχει άλλος δρόμος: ή με τους αστούς ή με τους εργάτες”, “Δεν θέλουμε, δεν γουστάρουμε να γίνουμε αποικία των γερμανικών τραπεζών”.
Διαβάστηκε κι ένα γράμμα με την υπογραφή των οργανώσεων που ήταν παρούσες στη συγκέντρωση (Solidaridad Obrera, Plataforma Sindical EMT, CGT, Red Roja και Izquierda Anticapitalista), το οποίο κατατέθηκε στο Μητρώο της πρεσβείας τη Δευτέρα, και μετά έληξε η συγκέντρωση.

Πηγή: ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΕΣ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΕΣ ΥΠ.ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

Μοτοπορεία στο κέντρο της πόλης πραγματοποίησαν αλληλέγγυοι στον αγώνα της ΒΙΟΜΕ, στον αγώνα των εργατών να συνεχίσουν την επαναλειτουργία του εργοστασίου κάτω από εργατική αυτοδιεύθυνση παρά τις συνεχιζόμενες επιθέσεις που δέχονται από πλευράς της εργοδοσίας. Αλληλέγγυοι από διάφορους κοινωνικούς χώρους φώναξαν συνθήματα ενώ παράλληλα στις μηχανές και στα αμάξια που συμμετείχαν στην μοτοπορεία αναρτήθηκαν πανό με  συνθήματα με κυριότερο το «Κάτω τα χέρια από τη ΒΙΟΜΕ», «Η ΒΙΟΜΕ στα χέρια των εργατών –Αυτοδιεύθυνση παντού».

Να υπενθυμίσουμε ότι μετά την πρόσφατη ανεπιτυχή προσπάθεια της προηγούμενης εργοδοσίας του εργοστασίου -η οποία  εγκατέλειψε στην κυριολεξία εργοστάσιο και εργαζόμενους πριν δύο χρόνια – να επανέλθει το εργοστάσιο στα χέρια της, οι εργαζόμενοι έχουν αντιμετωπίζουν σήμερα μια νέα επίθεση.  Πρόκειται για την αίτηση πτώχευσης της ΒΙΟΜΕ που κατέθεσε η  ΑΓΕΤ Ηρακλής (ανήκει στην πολυεθνική Lafarge) για χρέη 130.000 ευρώ και η οποία έγινε δεκτή. Οι εργαζόμενοι αναμένεται να καταθέσουν μετά την καθαρογράφηση της απόφασης αίτημα τριτανακοπής ζητώντας την μη εφαρμογή της απόφασης μέχρι την εκδίκαση της .

Όπως τονίζει ο Χρ. Μανούκας, μέλος της Πρωτοβουλίας αλληλεγγύης η αποδοχή της αίτησης πτώχευσης της ΒΙΟΜΕ συνιστά τεράστια αντίφαση σε σχέση με την απόρριψη από τα δικαστήρια της αίτησης της προηγούμενης διοίκησης να επανέλθει στο εργοστάσιο. «Το δικαστήριο ζητά από την μία να συσταθεί προσωρινή διοίκηση αποδεχόμενο το αίτημα των εργαζομένων και οικονομικό έλεγχο στα χρέη της εταιρείας και από την άλλη αποδέχεται την αίτηση πτώχευσης από την ΑΓΕΤ Ηρακλής για ένα γελοίο ποσό την στιγμή που τα χρέη της ΒΙΟΜΕ ανέρχονται στα 23 εκατ» συνεχίζει και προσθέτει «Η μοτοπορεία συνιστά μια πρώτη απάντηση στις προσπάθειες να κλείσει το εργοστάσιο. Κατά την γνώμη μας η προσπάθεια πτώχευσης της ΒΙΟΜΕ εκ μέρους της ΑΓΕΤ Ηρακλής αποδεικνύει ότι η τελευταία παίζει το παιχνίδι της εργοδοσίας» καταλήγει ο Χρ. Μανούκας.
Οι εργαζόμενοι επισημαίνουν ότι αν προχωρήσει η αίτηση πτώχευσης της ΒΙΟΜΕ αυτό θα συνιστά απολύσεις χωρίς αποζημίωση και έξωση των εργαζομένων από το εργοστάσιο.

Σε αυτή τη φάση που βρισκόμαστε απαντάμε στα απανωτά χτυπήματα που δεχόμαστε, τονίζει ο εκπρόσωπος των εργαζομένων» Μ. Αναγνώστου. «Χρησιμοποιούν δικαστικές μεθόδους γιατί έχουν την δύναμη και τα χρήματα να κάνουν πολλά δικαστήρια. Εμείς απαντάμε με πολιτικό τρόπο και υποσχόμαστε με τον ίδιο τρόπο να απαντάμε καις το μέλλον. Έχουμε κάνει όλα τα πολιτικά βήματα για να βρεθεί λύση και να λειτουργήσει ξανά το εργοστάσιο. Για ότι συμβεί από εδώ και πέρα υπεύθυνοι είναι αυτοί που προκαλούν το κοινό αίσθημα. Δεν μας μένει άλλος δρόμςο από τον δρόμο του αγώνα και πιστεύουμε ότι θα νικήσουμε γιατί έχουμε την κοινωνία με το μέρος μας».
Σύμφωνα με τον ίδιο, το εγχείρημα της αυτοδιαχείρισης συνιστά την μοναδική λύση «για να μην πτωχεύσει η κοινωνία, για να επιβιώσουμε εμείς, οι οικογένειές μας και οι εργαζόμενοι που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση»
Η μοτοπορεία κατέληξε στο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ όπου στα πλαίσια του φεστιβάλ “Άμεσης Δημοκρατίας” ανέβηκε η θεατρική παράσταση «Αντιγόνη» από την ομάδα “Theatre de Votanique”, με ελεύθερη είσοδο.
Να υπενθυμίσουμε ότι με αφορμή την Αντιγόνη του Σοφοκλή, η θεατρική ομάδα “theatre de Votanique”, πατώντας πάνω στον γνωστό μύθο, προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει, διασκευάζοντας το κείμενο, τις σχέσεις ατόμου και κράτους στα πρόσωπα της Αντιγόνης και του Κρέοντα αντίστοιχα.

Οι αλληλέγγυοι έδωσαν νέο ραντεβού στις 6 του Σεπτέμβρη στην Καμάρα στις κινητοποιήσεις για την ΔΕΘ και στις 7 του Σεπτέμβρη, το πρωί της Κυριακής διοργανώνεται μεγάλη συνάντηση των κινημάτων στον χώρο του εργοστασίου.

Αναδημοσίευση από: http://www.alterthess.gr/content/motoporeia-allileggyis-stin-viome

«…Τώρα όμως κατάλαβα πόσο λάθος έκανα τόσα χρόνια που καθόμουν στον καναπέ μου και έβλεπα να καταστρέφουν τη χώρα μου, το μέλλον τον παιδιών μου φωνάζοντας μόνο από τον καναπέ μου στην τηλεόραση. Τώρα καταλαβαίνω πως χρειάζεται ουσιαστικός αγώνας έξω στους δρόμους κάτω από τα γραφεία των βολεμένων, κάτω από τα υπουργεία των αδίστακτων…»

Β. Γ., απολυμένη καθαρίστρια του Υπουργείου Οικονομικών, συνέντευξη στην εφημερίδα «Νέα Προοπτική»

Μετά από 10 μήνες ο δίκαιος αγώνας των καθαριστριών παραμένει αδικαίωτος. Η συγκυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ απέλυσε τις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών στο πλαίσιο των μνημονιακών δεσμεύσεων για απολύσεις στο δημόσιο τομέα. Αποθρασυμένοι από την αδράνεια και την ηττοπάθεια του κυβερνητικού συνδικαλισμού, μαζί με τις καθαρίστριες πετάνε στον δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους στερώντας τους το δικαίωμα στην ζωή τσακίζοντας τα όνειρα των παιδιών τους.

Απέναντι σε αυτή την επέλαση των διεθνών τοκογλύφων και της κυβέρνησής τους οι καθαρίστριες ύψωσαν ανάστημα απαιτώντας την δουλειά τους. Η πρωτόδικη απόφαση που δικαίωσε τον αγώνα τους, έγινε κουρελόχαρτο και ο Άρειος Πάγος χαρακτήρισε «εθνικό συμφέρον» τις απολύσεις και τους δουλεμπόρους – εργολάβους που παίρνουν τις δουλειές των απολυμένων καθαριστριών.

Η αστική δικαιοσύνη σε ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης απλά νομιμοποιεί κάθε φορομπηχτική ληστεία και κάθε αντιλαϊκή Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου.

Σύντροφοι εργαζόμενοι και άνεργοι, 

οι αγώνες των απολυμένων και των απόκληρων αυτής της κοινωνίας θα είχαν προ πολλού στείλει στον αγύριστο την κυβέρνηση την τρόικα και τα μνημόνια. Αν κάθε φορά που ένας κλάδος βρίσκονταν στο στόχαστρο της κυβέρνησης δεν έμενε μόνος με ευθύνη όχι μόνο του κυβερνητικού συνδικαλισμού αλλά και των ρεφορμιστικών κομμάτων της αριστεράς που δεν καλούν σε απεργίες για την ανατροπή αλλά καλλιεργούν ψεύτικες κοινοβουλευτικές ελπίδες για διέξοδο. Κάθε τόσο και μια δήθεν κρίσιμη κοινοβουλευτική διαδικασία, ως δια μαγείας, εμφανίζεται στο ορίζοντα δημιουργώντας προσδοκίες. Και όταν διαψεύδεται μια νέα μελλοντική ημερομηνία και μια νέα ψεύτικη προσδοκία παίρνει την θέση της. Αντί να απαιτούν άμεσο σπάσιμο όλων των δεσμών με τον ιμπεριαλισμό, καταντούν επαίτες της  ανοχής της Λαγκάρντ και της Μέρκελ, των ντόπιων και ξένων τοκογλύφων

Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης που εγκαθιδρύθηκε για να αντιμετωπίσει την λαϊκή οργή δεν αλλάζει με κοινοβουλευτικές ασπιρίνες. Όταν η ΔΕΗ ξεπουλιέται και η υγεία και η μόρφωση έχουν γίνει άπιαστο όνειρο, όταν ο λαός ψάχνει στα σκουπίδια για την διατροφή του, μόνη ελπίδα μας ο πανεργατικός  επαναστατικός ξεσηκωμός. Ο αγώνας για Γενική Πολιτική Απεργία με προγραμματικούς στόχους την ανατροπή της κυβέρνησης, την κατάργηση των μνημονίων και την μονομερή διαγραφή τους χρέους.

Μόνη μας ελπίδα μια άλλη πολιτική εξουσία που θα ασκείται από τους εργαζόμενους και τον λαό. Μόνη μας ελπίδα να ενώσουμε τα ορμητικά εργατικά ρυάκια σε ένα ποτάμι που θα γκρεμίσει τρόικες μνημόνια και αφεντικά.

28/7/2014

πρωτοβουλία για

Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών

Πραγματοποιήθηκε χθές Τρίτη 1/7 από τις 6μμ μέχρι και τις 9.30μμ το χαριστικό παζάρι βιβλίου συναδελφικής αλληλεγγύης έξω από του υπ. οικονομικών στην Καρ. Σερβίας, σε έναν τόπο αγώνα όπου έχουν κατασκηνώσει οι αγωνιζόμενες καθαρίστριες, οι σχολικοί φύλακες και οι εκπαιδευτικοί που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα. Κατά τη διάρκεια του παζαριού μοιράζονταν στους διερχόμενους το σχετικό κειμενάκι (κάλεσμα στο παζάρι) του Συλλόγου μας και ακούγονταν τραγούδια από τη μικροφωνική. Στο τέλος του παζαριού παραδώσαμε στις καθαρίστριες, τους σχολικούς φύλακες και τους εκπαιδευτικούς τα χρήματα που είχαν μαζευτεί στο κουτί οικονομικής ενίσχυσης.

Παράλληλά, πραγματοποιήθηκε και αφισοκόλληση στην ευρύτερη περιοχή και κυρίως επί της Ερμού με το αφισάκι του παζαριού και τη νέα αφίσα του Συντονιστικού δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια

Συνδέουμε τους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες μας.

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής
bookworker.wordpress.com

Στις 23 Ιουνίου κρατούμενοι από τις φυλακές όλης της χώρας ξεκινούν μαζική απεργία πείνας απαιτώντας την απόσυρση του φασιστικού νομοσχεδίου για τις φυλακές τύπου Γ’, φυλακές που σύμφωνα με τους ίδιους ισοδυναμούν με θανατική ποινή.

Κάλεσμα του Κ*ΒΟΞ για την πορεία ενάντια στις φυλακές υψίστης ασφαλείας (28/6/2104, 12.00μμ, Μοναστηράκι)

Αλληλεγγύη στη Μαζική Απεργία Πείνας των Φυλακισμένων

Στις 23 Ιουνίου κρατούμενοι από τις φυλακές όλης της χώρας ξεκινούν μαζική απεργία πείνας απαιτώντας την απόσυρση του φασιστικού νομοσχεδίου για τις φυλακές τύπου Γ’, φυλακές που σύμφωνα με τους ίδιους ισοδυναμούν με θανατική ποινή.

Το νομοσχέδιο, στο οποίο προβλέπεται η κατασκευή φυλακών υψίστης ασφαλείας, δόθηκε στη δημοσιότητα στα μέσα Μαρτίου από τον υπουργό Δικαιοσύνης Αθανασίου. Οι φυλακές αυτές θα ονομάζονται φυλακές τύπου Γ’ και στόχο έχουν μια εκδικητικού τύπου ομηρία απέναντι σε καταδικασμένους ή υπόδικους με τους νόμους 187 και 187^Α –δηλαδή όσους διώκονται για εγκληματική οργάνωση και όσους διώκονται με τον τρομονόμο-, ολοκληρώνοντας έτσι το κατασταλτικό θεσμικό πλαίσιο το οποίο οργανώνει το κράτος απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους.

Με προκλητικό τρόπο, μετά τον ανασχηματισμό και το αιφνίδιο κλείσιμο της Βουλής, το νομοσχέδιο αυτό κατατέθηκε πρώτο στη σειρά στο θερινό τμήμα στις 6 Ιούνη, για ψήφιση μέσα στο καλοκαίρι, αποδεικνύοντας ότι η προτεραιότητα της κυβέρνησης παραμένει η εξόντωση του «εσωτερικού εχθρού» και η ολοκλήρωση του θεσμικού πλαισίου της καταστολής σε επίπεδο αστυνομικό, δικαστικό και σωφρονιστικό. Στο αστυνομικό επίπεδο με την ενίσχυση των σωμάτων ασφαλείας και μια σειρά προνομιακές ρυθμίσεις υπέρ τους, σε αντίθεση με το ό,τι γίνεται στην υπόλοιπη κοινωνία, στο νομικό-δικαστικό επίπεδο με τον τρομονόμο, τον κουκουλονόμο και την αυστηροποίηση της ποινικής μεταχείρισης, εγκαθιδρύοντας το «κράτος έκτακτης ανάγκης» και στο σωφρονιστικό επίπεδο με το νόμο για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας όπου καθιερώνεται ένα καθεστώς εξαίρεσης και εκδικητικής μεταχείρισης εις βάρος συγκεκριμένων κρατούμενων.

Το νέο αυτό νομοσχέδιο αφορά μια σειρά νέων κανονισμών και αποφάσεων το οποίο αν και αφορά μεγάλο μέρος των κρατουμένων, στόχο έχει να τιμωρήσει με τον πιο σκληρό τρόπο όσους αγωνιστές επιλέγουν τον ένοπλο αγώνα ή όσους αγωνιστές βαρύνονται με κατηγορίες του νόμου 187^Α. Το νέο αυτό νομοσχέδιο απομονώνει παντελώς τους πολιτικούς αντιπάλους του καθεστώτος κλείνοντάς τους σε φυλακές ή πτέρυγες υψίστης ασφαλείας. Σ’ αυτές τις φυλακές δεν θα υπάρχουν σωφρονιστικοί υπάλληλοι αλλά μπάτσοι οι οποίοι θα έχουν το δικαίωμα να οπλοφορούν αλλά και να κάνουν χρήση των όπλων τους δίνοντας έτσι μια ανεξέλεγκτη εξουσία σ’ αυτούς, η οποία μέσα στο εσωτερικό μιας φυλακής θα σημαίνει μια δίχως έλεγχο άσκηση αστυνομικής βίας. Αν έξω τα όπλα “εκπυρσοκροτούν” μία φορά, μέσα θα “εκπυρσοκροτήσουν” δέκα με την απόλυτη κάλυψη των συνταξιούχων μπάτσων ή δικαστών οι οποίοι θα εκτελούν χρέη διευθυντών φυλακής.

Τα επισκεπτήρια και η επικοινωνία (γραπτή ή τηλεφωνική) θα περιοριστούν στο ελάχιστο μέχρι και θα λογοκριθούν. Οι άδειες και τα μεροκάματα που λειτουργούσαν ευεργετικά υπέρ του κρατουμένου δεν θα ισχύουν για τους κρατούμενους αυτών των φυλακών. Οι ποινές που θα πρέπει να εκτίσουν οι κρατούμενοι που τους αφορά το νέο νομοσχέδιο είναι τα 5/5 της αρχικής ποινής του δικαστηρίου κι όχι τα 3/5 και τα ισόβια θα είναι 20 και όχι 16 χρόνια, που μέχρι σήμερα ισχύει.

Ένα άλλο σημαντικό σημείο του νομοσχεδίου είναι πως θεσμοθετεί την έννοια του καταδότη αφού οποιοσδήποτε άλλος κρατούμενος που δεν δικάζεται για «τρομοκρατία» είναι διατεθειμένος να καταδώσει ή να δώσει οποιαδήποτε πληροφορία για έναν πολιτικό κρατούμενο, για μια οργάνωση ή οτιδήποτε μπορεί να σκαρφιστεί στο μυαλό του και ο ίδιος θα έχει τη δυνατότητα αποφυλάκισης για οποιοδήποτε λόγο κι αν έχει βρεθεί μέσα στη φυλακή. Ωθεί λοιπόν τους ποινικούς κρατούμενους να “κυνηγάνε” τους πολιτικούς κρατούμενους και τους πολιτικούς να αυτοαπομονώνονται από το σύνολο των κρατουμένων. Δεν είναι καθόλου τυχαία η επιλογή αυτής της διάταξης αφού ότι έχει κερδηθεί μέσα στις φυλακές, έχει κερδηθεί με αγώνες που από κοινού όλοι οι κρατούμενοι έχουν δώσει. Οι πολιτικοί κρατούμενοι πάντα με τον λόγο και τη δράση τους παρέμβαιναν ενεργά στις διεκδικήσεις μέσα στις φυλακές, πάντα προπαγάνδιζαν και μιλούσαν για τα πολιτικά πλαίσια της δράσης τους, πάντα συνέβαλαν ουσιαστικά και καθοριστικά στις όποιες διεκδικήσεις. Και σ’ αυτούς τους αγώνες ποινικοί και πολιτικοί κρατούμενοι βρίσκονται συνοδοιπόροι.

Επίσης στις φυλακές τύπου Γ θα κρατούνται, πέρα των παραπάνω, κρατούμενοι που κρίνονται «επικίνδυνοι». Και φυσικά επικίνδυνοι θα θεωρούνται όσοι κρατούμενοι με την αγωνιστική τους στάση συνεχίσουν, ατομικά ή συλλογικά, να διεκδικούν τα στοιχειώδη δικαιώματα μέσα στη φυλακή.  Ο αγώνας δηλαδή για τα στοιχειώδη θα οδηγεί σε καθεστώς ομηρίας, στις φυλακές τύπου Γ’.

Για μας καμία φυλακή δεν είναι όμορφη ή ανεκτή. Δεν υποστηρίζουμε σε καμία περίπτωση την προτίμησή μας στις ήδη υπάρχουσες φυλακές, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι στη φυλακή δεν υπάρχουν δικαιώματα και προνόμια: από τα καρτοτηλέφωνα και τα επισκεπτήρια μέχρι τα μεροκάματα και τις άδειες, όλα κατακτήθηκαν μετά από πολύχρονους αγώνες. Για μας επιτακτικό είναι να πολεμήσουμε την εκδικητικότητα του κράτους απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους και τους αγωνιζόμενους κρατούμενους που απειλούνται με διαρκή ομηρία στις φυλακές τύπου Γ’. Είναι επιτακτικό να πολεμάμε το καθεστώς απομόνωσης των πολιτικών κρατουμένων και να διατηρήσουμε με τους αγώνες μας όσα τόσα χρόνια οι κρατούμενοι με αίμα και αγώνες έχουν κερδίσει. Με κοινούς αγώνες μέσα κι έξω από τη φυλακή, αποδεικνύοντας πως όσο κι αν το κράτος φοβάται τους πολιτικούς του αντιπάλους, οι αγωνιστές θα συνεχίσουν τον δρόμο των επιλογών τους.

Συγκέντρωση και πορεία ενάντια στις φυλακές υψίστης ασφαλείας

Σάββατο 28/6/2014 στις 12.00 στο Μοναστηράκι

 Αγώνας μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής