Αρχείο ετικέτας Θεσσαλονίκη

Mpalothia,Αντιπληροφόρηση,απεργία πείνας,κατάληψη,πολιτικοι κρατουμενοι,ΦΥΛΑΚΕΣ,Φυλακές τύπου Γ,φυλακισμενοι αναρχικοι

Θεσσαλονίκη : Πρώτη ανακοίνωση του κατειλημμένου Εργατικού Κέντρου

Σχολιάστε

Μετά από 6 χρόνια βίαιης αναπροσαρμογής των όρων εκμετάλλευσης, καταπίεσης και καταστολής των καταπιεσμένων από το κράτος και το κεφάλαιο, μια περίοδο που κάθε αγώνας χτυπιόταν ανηλεώς από την εξουσία, το τιμόνι της διακυβέρνησης ανέλαβαν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ. Με τον κύριο κυβερνητικό εταίρο να έχει συνυπάρξει στους αγώνες που ξεπήδησαν τα τελευταία χρόνια, μια μεγάλη μερίδα των »από τα κάτω», όχι μόνο τον ψήφισαν αναθέτοντας, έτσι, την επίλυση των προβλημάτων τους στην υποσχεσιολογία του, αλλά του δίνουν και μια περίοδο χάριτος περιμένοντας καρτερικά να παρέχει ακόμη και τα ελάχιστα για τα οποία έχει δεσμευτεί. Υπάρχει, ταυτόχρονα, μια κοινωνική επανανομιμοποίηση της θεσμικής διαμεσολάβησης, της ίδιας της δημοκρατικής λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος, τη στιγμή που η ιστορική μνήμη μας δείχνει πως έχουμε δύναμη να αλλάξουμε την πραγματικότητα αλλά και τους συσχετισμούς δύναμης μέσα στον κοινωνικό ανταγωνισμό μόνο όταν στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις, στις δικές μας αποφάσεις, στους δικούς μας ακηδεμόνευτους αγώνες.

Όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε πως στο όνομα των »έντιμων συμβιβασμών» των πολιτικών διαχειριστών των ζωών μας με τους ευρωπαίους εταίρους προετοιμάζεται η διαιώνιση των δουλικών συνθηκών ζωής που βιώνουμε… όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε πως στο όνομα της εθνικής ενότητας προτάσσεται από την μεγαλύτερη μερίδα των πολιτικών κομμάτων, δυσχεραίνουν οι όροι της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης μας για να συνεχίσει να λειτουργεί η κρατική και καπιταλιστική μηχανή… όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε πως στο όνομα της ασφάλειας, η καταστολή, ακόμη και μεταλλαγμένη συνεχίζει να επιτελεί τον ίδιο ρόλο (χαρακτηριστικό παράδειγμα, το άνοιγμα δικογραφίας για την κατάληψη στην Πρυτανεία του ΑΠΘ και στην Νομική Αθηνών), τόσο πιο γρήγορα θα αποκτήσουμε και τη συνείδηση πως, είτε αφορά επί μέρους ζητήματα, είτε αφορά τη συνολική ανατροπή της μεγάλης φυλακής που βρισκόμαστε έγκλειστοι, την λύση μπορεί να δώσει μόνο ο ανυποχώρητος, αντιιεραρχικός, συγκρουσιακός αγώνας.

Ανεξάρτητα, λοιπόν, από το ποιός αναλαμβάνει τα ηνία της εξουσίας κάθε φορά, για όσους και όσες δεν πέφτουν στην φάκα, η ελπίδα παραμένει ζωντανή μόνο μέσα στον αγώνα. Τη στιγμή αυτή γίνεται ακόμη πιο αναγκαία η επαγρύπνιση από το σύνολο των καταπιεσμένων σε όλα τα ζητήματα:

είτε αναφέρονται στην καταστολή (απεργία πείνας φυλακισμένων και μεταναστών), είτε στην ανατίμηση της ζωής των οικονομικά εξαθλιωμένων και κοινωνικά αποκλεισμένων (αγώνες στους χώρους εργασίας), είτε στην προάσπιση της φύσης από την επέλαση του κεφαλαίου (όπως συμβαίνει στις Σκουριές), αποτελεί συνεχές ζητούμενο η στήριξη στις δυνάμεις των συλλογικών και ακηδεμόνευτων αγώνων.

Μακριά από κομματικές επιταγές η σύνδεση και η επικοινωνία των κινημάτων μεταξύ τους, αποτελεί κομβικό σημείο στην συνέχιση τους. Σπάζοντας τους συντεχνιακούς φραγμούς που αναπαράγουν την ίδια την φύση του καπιταλιστικού συστήματος, οφείλουμε να αναζητήσουμε τους δρόμους για την επανάσταση, συνδέοντας τις δυνάμεις μας αδιαμεσολάβητα πέρα από »κυβερνητικές υποσχέσεις» που είτε εκπληρώνονται, είτε αθετούνται. Θελει, επομένως, συνεχή επαγρύπνιση από τη μεριά μας, γιατί εκτός από την καχυποψία για τις όποιες υποσχέσεις ελλοχεύει ο κίνδυνος για τη δημιουργία κομματικών στρατών σε πιθανή ικανοποίηση συντεχνιακών ζητημάτων. Θέλει υπομονή, δύναμη και θέληση για να μην οδηγηθούμε σε παύση των αγώνων, για να μπορέσουμε να απαντήσουμε συλλογικά και συνολικά στα προβλήματα που το σύστημα παράγει.

Από τις 2 Μαρτίου έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από την πλειοψηφία των πολιτικών κρατουμένων από την Ελλάδα και την Τουρκία που βρίσκονται έγκλειστοι στις ελληνικές φυλακές. Πιο συγκεκριμένα, στις 2 Μαρτίου, απεργία πείνας ξεκίνησαν οι πολιτικοί κρατούμενοι Κώστας Γουρνάς, Δημήτρης Κουφοντίνας, Νίκος Μαζιώτης και τα μέλη του Δ.Α.Κ, Τάσος Θεοφίλου, Γιώργος Καραγιαννίδης, Αργύρης Ντάλιος, Αντώνης Σταμπούλος και Φοίβος Χαρίσης, ενώ σταδιακά προστέθηκαν,στις 3 Μαρτίου ο Γιωργος Ιγγλέσης, στις 9 Μαρτίου ο Γρηγόρης Σαραφούδης (Δ.Α.Κ.), στις 11 Μαρτίου οκτώ αγωνιστές από την Τουρκία (πραγματοποιούν κυλιόμενη απεργία πείνας), στις 16 Μαρτίου ο Δημήτρης Μπουρζούκος, Δημήτρης Πολίτης (Δ.Α.Κ.) και ο αγωνιστής από την Τουρκία Mustafa Lafci. Ενώ από τις 23 Μαρτίου συμμετέχει και ο Γιάννης Μιχαηλίδης (Δ.Α.Κ.).Σήμερα την απεργία πείνας συνεχίζουν τα μέλη του Δ.Α.Κ. και οι αγωνιστές από την Τουρκία, με αιτήματα την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, του κουκουλονόμου και των τρομονόμων 187 και 187α, την απελευθέρωση του πολυτραυματία Σάββα Ξηρού και την οριοθέτηση στην χρήση DNA. Τα συγκεκριμένα αιτήματα, όπως και ο αγώνας στο σύνολο του, δεν αφορά μόνο τους αγωνιστές εντός των τοιχών. Αποτελεί ένα συνολικό αγώνα ενάντια στην καταστολή, το καθεστώς εξαίρεσης και την γενικότερη στρατηγική οχύρωσης κράτους και κεφαλαίου ενάντια στους υπάρχοντες και δυνάμει εχθρούς του. Οι τελευταίοι δεν είναι άλλοι από τους καταπιεσμένους και η επίθεση των εξουσιαστών εναντίον τους στα συγκεκριμένα πλαίσια, ίσως δεν έχει ως όπλα τις απολύσεις και τις εξώσεις, αλλά περιλαμβάνει την χωροταξική ή κοινωνική τους απομόνωση, τον εκφοβισμό τους και τελικά την σωματική και ψυχική τους εξόντωση. Η αντεπίθεση, λοιπόν, οπλίζεται με τα σώματα των φυλακισμένων ως ανάχωμα, με καταλήψεις κτιρίων ως εστίες δράσεων και αντιπληροφόρησης, με παρεμβάσεις σε ΜΜΕ για τη διάχυση των προταγμάτων, με τα πανό, τις μικροφωνικές, τις πορείες, τις συγκρούσεις και τις επιθέσεις που διαχέουν στις πόλεις τα αιτήματα του αγώνα. Εμείς από την πλευρά μας, θέλοντας να δημιουργήσουμε ένα κέντρο αγώνα που θα αποτελεί σημείο σύνδεσης των ανθρώπων και των αγώνων που δεν διατίθενται να αφομοιωθούν, επιλέξαμε να καταλάβουμε το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, απελευθερώνοντας το για λίγο από την γραφειοκρατική εξουσία. Καλούμε κάθε αγωνιζόμενο και κάθε αγωνιζόμενη να πλαισιώσει την κατάληψη, αλλά και τον αγώνα των απεργών πείνας από τις 2/3 στις φυλακές και από 23/3 στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Παρανεστίου Δράμας.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

Καλούμε σε συνέλευση στο Ε.Κ.Θ. στις 17.00 για τη συνδιαμόρφωση της συνέχισης των δράσεων. Συνέλευση αναρχικών ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης και το θεσμό του εγκλεισμού από το κατειλημμένο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

https://mpalothia.wordpress.com/2015/04/07/%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AF%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CF%84/

Αντιπληροφόρηση,απεργία πείνας,δρασειΣ,ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ,κατάληψη,πολιτικοι κρατουμενοι,ΦΥΛΑΚΕΣ,Φυλακές τύπου Γ,φυλακισμενοι αναρχικοι

Κατάληψη στην Πρυτανεία του Α.Π.Θ.

Σχολιάστε
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ

Η 11η Σεπτεμβρίου 2001 υπήρξε η αφορμή για τη σκλήρυνση του κατασταλτικού πλαισίου στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών. Στην Ελλάδα η επιπλέον αφορμή που χρησιμοποιήθηκε από την εξουσία ήταν η δράση των ένοπλων επαναστατικών ομάδων και κυρίως της 17Ν. Η ψήφιση του πρώτου τρομονόμου (άρθρο 187 του ΠΚ) το 2001 και του δεύτερου τρομονόμου (άρθρο 187Α του ΠΚ) το 2004 ήταν η πρώτη πράξη της κατασταλτικής επίθεσης. Τον Απρίλιο του 2009, έπειτα από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και υπό τη σκιά της καπιταλιστικής κρίσης που είχε ξεσπάσει σε διεθνές επίπεδο ψηφίστηκε ο περιβόητος κουκουλονόμος, που μετατρέπει σε ιδιώνυμο αδίκημα την κάλυψη των χαρακτηριστικών κατά την τέλεση συγκεκριμένων πράξεων που σχετίζονται με κινηματικές πρακτικές αυτοάμυνας και αντιβίας. Το 2014 ψηφίστηκε η κατασκευή φυλακών τύπου Γ’, των σύγχρονων λευκών κελιών της ελληνικής δημοκρατίας. Σε όλο αυτό το διάστημα είδαμε ακόμη τα περίφημα τρομοδικεία (μια επανάληψη των δικονομικών συνθηκών των έκτακτων στρατοδικείων), την ποινικοποίηση προσωπικών και κοινωνικών σχέσεων, την απομόνωση αγωνιστών στα υπόγεια του Κορυδαλλού, τις σκευωρίες εναντίον συντρόφων, τις προφυλακίσεις και καταδίκες συντρόφων, χωρίς κανένα στοιχείο, τις εισβολές σε σπίτια λόγω ανώνυμων (ασφαλίτικων) καταγγελιών, τους βασανισμούς συλληφθέντων και την ολοένα και πιο σκληρή στάση της αντιτρομοκρατικής που πλέον συμπυκνώνει την ουσία του κράτους.

Όποιος πιστεύει πως όλα τα παραπάνω είναι απλά μια μάχη του κράτους δικαίου ενάντια σε περιθωριακές ομάδες και φαινόμενα, είναι αφελής ή, το πιθανότερο, έχει συμφέρον να προσποιείται ότι το κάνει. Η κατασταλτική επίθεση που δέχονται τα πιο δυναμικά κομμάτια του κινήματος επιτελεί διπλό ρόλο. Το κράτος προσπαθεί να ελέγχει και να κρατά δέσμιο το κίνημα μέσω των διώξεων και του αναπόφευκτου κόστους (οικονομικού και άλλου) που αυτές συνεπάγονται και ταυτόχρονα να τρομοκρατήσει τα τμήματα της κοινωνίας που έχουν τη διάθεση να αντισταθούν. Ο ιδεολογικός πόλεμος δε διεξάγεται στη σάλα του δημοκρατικού κράτους όπως αφελώς πιστεύει το μεγαλύτερο κομμάτι της αριστεράς (κυβερνώσας και μη) αλλά στο ανελέητο πεδίο της ταξικής πάλης. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν πρόκειται να άρει το ασφυκτικό πλαίσιο καταστολής πολύ απλά γιατί θα το χρειαστεί πολύ σύντομα.Ότι δεν καταφέρνει η κυβέρνηση -η κάθε κυβέρνηση- με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών/ τριών και την καταστολή, όσα ξεφεύγουν από την αστυνομική κτηνωδία, αναλαμβάνει να ολοκληρώσει η δήθεν ανεξάρτητη δικαστική εξουσία. Όλες οι συνιστώσες της κρατικής εξουσίας συνασπίζονται ενάντια στον κοινό εχθρό: αυτούς που αντιστέκονται και θα συνεχίσουν να αντιστέκονται με κάθε τρόπο και από κάθε θέση. Για να το καταφέρουν δε διστάζουν να καταργούν στην πράξη ακόμα και τον θεμελιώδη νόμο της “δημοκρατίας” τους, το σύνταγμα. Εμείς ξέρουμε καλά όμως κάτι που ολοένα και περισσότεροι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται: ότι η υποτιθέμενη “δημοκρατία” τους είναι ένα άλλοθι για να επιτευχθεί ο μεγάλος στόχος του κράτους και του κεφαλαίου, που δεν είναι άλλος από τη συντριβή όσων τους δημιουργούν προβλήματα στην προσπάθειά τους να πετσοκόψουν εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα δεκαετιών. Θέλουν να καταστήσουν τους προλετάριους όχι μόνο φθηνούς και αναλώσιμους αλλά κυρίως φοβισμένους και ανήμπορους να αντιδράσουν.

Όπως αναφέρει το Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων «Σε αυτό το καθεστώς εξαίρεσης εντάσσεται η αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού (με την εφαρμογή του «τρομονόμου» για τους κατηγορούμενους για ένοπλη πάλη και του «κουκουλονόμου» για όσους συλλαμβάνονται μετά από συγκρούσεις σε πορείες), του λεγόμενου «οργανωμένου εγκλήματος» ή καλύτερα της «μαύρης» καπιταλιστικής λειτουργίας, των μεταναστών οι οποίοι πλέον κρατούνται χωρίς τη διάπραξη κάποιου αδικήματος, αλλά απλώς λόγω της υπαρξής τους. Των χούλιγκαν που διώκονται με ειδικούς αθλητικούς νόμους, των γυναικών που στιγματίστηκαν ως μάστιγα για την κοινωνία κι ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί. Ό,τι εν δυνάμει μπορεί να προκαλέσει κλυδωνισμούς στην αποτελεσματική συστημική λειτουργία αντιμετωπίζεται με κάποια ειδική ρύθμιση.»Ο αγώνας ενάντια στην καταστολή δεν είναι υπόθεση των αναρχικών αλλά όλης της εργατικής τάξης. Και για αυτό, η απεργία πείνας των μέλων του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων, των Κ. Γουρνά και Ν. Μαζιώτη και των πολιτικών κρατούμενων από την Τουρκία πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων. Τα αιτήματα των απεργών πείνας, είναι αιτήματα όλων μας και η νίκη τους θα είναι νίκη όλου του κινήματος.

Απαιτούμε:
• Την κατάργηση των άρθρων 187 και 187Α
• Την κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμος»)
• Την κατάργηση του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ.
• Την κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA
• Την πρόσβαση κι ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί
• Την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων
• Την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.
• Καμία ποινικοποίηση προσωπικών και οικογενειακών σχέσεων των πολιτικών κρατουμένων.

Στηρίζουμε την κατάληψη της πρυτανείας του Α.Π.Θ. και καλούμε όλο τον κόσμο του αγώνα σε αυτή

ΠΟΡΕΙΑ

1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2015

17:00, στην ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΗ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ

ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
1/4/2015lib_thess@hotmail.com
https://libertasalonica.wordpress.com/2015/04/01/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1-%CF%80-%CE%B8/
ATHENS INDYMEDIA,Mpalothia,Αντιπληροφόρηση,απεργία πείνας,κατάληψη,Κοινωνία,πολιτικοι κρατουμενοι,ΦΥΛΑΚΕΣ,Φυλακές τύπου Γ,φυλακισμενοι αναρχικοι

Θεσσαλονίκη : Κείμενο της κατάληψης Πρυτανείας στο ΑΠΘ

Σχολιάστε

Σήμερα Τετάρτη 1/4 στα πλαίσια του διεθνούς καλέσματος για δράσεις αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους απεργούς πείνας από 2/3, πραγματοποιούμε κατάληψη στο κτήριο της Πρυτανείας του ΑΠΘ. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στα αιτήματα των συντρόφων μας που απαιτούν :

-Κατάργηση ειδικής «αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας και συγκεκριμένα τους νόμους περί τρομοκρατικής και εγκληματικής οργάνωσης (νόμοι 187 και 187Α).

-Κατάργηση ειδικών κατασταλτικών νόμων (κουκουλονόμος).

-Κατάργηση των φυλακών τύπου Γ.

-Οριοθέτηση της χρήσης και επεξεργασίας του DNA σαν αποδεικτικό μέσο.

-Την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού που παρά το 98% αναπηρίας του εξοντώνεται συστηματικά εδώ και 13 χρόνια από το κράτος.

Καθώς κάποιοι απεργοί διανύουν ήδη την 31η μέρα απεργίας και ο κίνδυνος για την υγεία αλλά και την ζωή τους αυξάνεται, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υιοθετώντας τις ίδιες αλλά και χειρότερες πρακτικές της κυβέρνησης ΝΔ δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο και στέκεται κατασταλτικά, όπως ήταν αναμενόμενο, στον κόσμο του αγώνα. Μερικά πρόσφατα παραδείγματα είναι οι προληπτικές προσαγωγές πριν από τη χθεσινή πορεία αλληλεγγύης στους απεργούς στη Θεσσαλονίκη, τις συλλήψεις έξω από την κατάληψη της Πρυτανείας στην Αθήνα, καθώς και τις συλλήψεις στην παρέμβαση έξω από το κτίριο της Βουλής. Όλες αυτές οι κατασταλτικές ενέργειες ακολούθησαν τις δηλώσεις του Πανούση που μίλησε ξεκάθαρα για την κήρυξη πολέμου στον αναρχικό χώρο. Για μας αυτός ο πόλεμος υπάρχει εδώ και καιρό και δεν εκτονώνεται με την αλλαγή του προσωπείου της δημοκρατίας.

Παράλληλα συνεχίζεται η απεργία πείνας των μελών της ΣΠΦ, για την απελευθέρωση των συγγενών μελών της οργάνωσης. Το χθεσινό συμβούλιο αποφάσισε την αποφυλάκιση της μητέρας των Γεράσιμου και Χρήστου Τσάκαλου με αισχρούς περιοριστικούς όρους και τη παράταση της προσωρινής κράτησης της συντρόφου του πρώτου. Η μητέρα των δύο μελών αρνείται την καταβολή των 10000 ευρώ που της επιβλήθηκε, αντιδρώντας έτσι στην μη αποφυλάκιση της συντρόφου του γιου της και συνεχίζει να κρατείται.

Οποιοδήποτε περαιτέρω καθυστέρηση των αποφάσεων για την ικανοποίηση των αιτημάτων αποτελεί βασανιστήριο και την ευθύνη έχει η δικαστική και πολιτική εξουσία.

Η ΦΥΛΑΚΗ ΔΕ ΛΥΓΙΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

Πορεία 17:00 στη Πρυτανεία ΑΠΘ

Συνέλευση ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης και στο θεσμό του εγκλεισμού

https://mpalothia.wordpress.com/2015/04/01/%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%81/

Αντιπληροφόρηση,ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ,εργατικα,εργατικες ειδησεις &νεα,ΣΥΒΧΑ

Ιανός, όταν ο πολιτισμός βρωμάει απολύσεις

Σχολιάστε

Το βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ που θέλει να αυτοπροσδιορίζεται ως “αλυσίδα πολιτισμού” βάζει όπως φαίνεται ως προϋπόθεση της “παραγωγής πολιτισμού” την πλήρη υποταγή των εργαζομένων και την συντριβή της αξιοπρέπειας τους. Τι να πρωτοθυμηθούμε;

–την διάλυση των εργασιακών σχέσεων με ατομικές συμβάσεις, ελαστική απασχόληση, καταπάτηση ωραρίων
–τα μηχανάκια σκάνερ που φόρεσε στο λαιμό των υπαλλήλων για να μας υπενθυμίσει ότι τελικά τις αλυσίδες οι εργαζόμενοι δεν τις έχουν χάσει ποτέ
–την επιβολή προστίμων (ακόμα και σχεδόν ίσα με τον μισθό ενός μήνα) σε υπαλλήλους
–τις δυσμενείς μεταθέσεις όσων υπαλλήλων η διεύθυνση θεωρεί απείθαρχους
–την χρήση δωρεάν ή πάμφθηνης εργασίας μέσω προγραμμάτων κατάρτισης ανέργων
–τους αλλεπάλληλους εκβιασμούς στους υπαλλήλους να υπογράψουν κείμενα καταδίκης συναδέλφων τους που διεκδίκησαν δικαιώματα, κείμενα αποδοχής της κατάργησης της αργίας του Αγίου Πνεύματος, κείμενα αποδοχής των σκάνερ
–το χτύπημα της απεργίας του σωματείου την Κυριακή 28/12 από τα ΜΑΤ και τις συλλήψεις 7 εργαζομένων
–τις συνεχείς απολύσεις σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα με κύριο στόχο όσους αρνούνται να υπογράψουν τα εκβιαστικά κείμενα υποταγής ή αρνούνται να αποδεχθούν μετατροπή των συμβάσεων τους.

Τελευταίο κρούσμα η απόλυση 5 συναδέλφων, 2 από το υποκατάστημα της Μαρτίου στο οποίο μπήκε λουκέτο,2 από το κεντρικό κατάστημα στην Αριστοτέλους- της μιας μετά από άρνηση μετατροπής σύμβασης σε μερικής απασχόλησης και μιας από το υποκατάστημα του COSMOS. Μας λένε ότι φταίει η πτώση του τζίρου. Κι όμως ο ΙΑΝΟΣ κάνει συνεχείς προσλήψεις, μόνο που συνήθως αφορούν εργαζόμενους με voucher. Αυτό που θέλει να επιβάλει είναι η μετατροπή σχεδόν όλων των υπαλλήλων, παλιών και νέων, σε μια φθηνή και υποταγμένη εργατική μάζα χωρίς δικαιώματα και ο μόνος τρόπος γι΄αυτό είναι η εργοδοτική τρομοκρατία. Έτσι, η διοίκηση του ΙΑΝΟΥ συντάχθηκε πλήρως με την γενικότερη πολιτική της κοινωνικής βαρβαρότητας, του εργασιακού μεσαίωνα και της απόλυτης φτώχειας. Υιοθέτησε όλους τους αντεργατικούς νόμους των μνημονίων, πρωτοστάτησε στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Κι όλα αυτά χρησιμοποιώντας παράλληλα την κάλυψη της “πολιτιστικής προσφοράς” με την συνενοχή των ΜΜΕ αλλά δυστυχώς και πολλών ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης. Ο ιδιοκτήτης του ΙΑΝΟΥ κ. Καρατζάς δεν διστάζει ακόμα και και να εμφανίζεται δημόσια ως τιμητής της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης ενώ την ίδια στιγμή σύμφωνα με πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση συμμετείχε στο πάρτι διαφθοράς της συμμορίας Τσοχατζόπουλου

Η βιτρίνα του πολιτισμού κρύβει λοιπόν σαπίλα και μέσα βρίσκεται η εργοδοτική τρομοκρατία. Οι τελευταίες απολύσεις είναι αυθαίρετες και καθόλου τυχαία αφορούν εργαζόμενους-ες που αρνήθηκαν που μπουν στο καθεστώς κανιβαλικού ανταγωνισμού. Δεν δέχθηκαν να υπογράψουν τα φασιστικά κείμενα καταδίκης συναδέλφων τους και αποδοχής απώλειας δικαιωμάτων. Δεν δέχθηκαν να αλλάξει η σύμβαση τους σε μερικής απασχόλησης. Διεκδίκησαν αυτό που η διοίκηση του ΙΑΝΟΥ θέλει να τσακίσει: την δουλειά με αξιοπρέπεια και δικαιώματα.

Το Σωματείο Υπαλλήλων Βιβλίου- Χάρτου Θεσσαλονίκης στηρίζει τους απολυμένους εργαζόμενους και θα σταθεί δίπλα τους. Μοναδικό κριτήριο της δράσης μας είναι τα συμφέροντα των εργαζομένων και η υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και δεν θα κάνουμε πίσω όσες απειλές και λάσπη κι αν εκτοξεύουν εναντίον μας οι εργοδότες. Η μάχη είναι συνολική και συνδέεται με την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας, την διεκδίκηση ξανά συλλογικής σύμβασης με αύξηση μισθών, την ανατροπή της πολιτικής που δημιουργεί την εξαθλίωση και τον εργασιακό μεσαίωνα

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

-Να σταματήσουν τώρα οι απολύσεις. Οι εργαζόμενοι δεν είναι μηχανάκια πωλήσεων
-Αθώωση των 8 εργαζόμενων που συνελήφθησαν κατά την διάρκεια της απεργίας στις 28/12 στην Αθήνα. Η συνδικαλιστική δράση δεν τρομοκρατείται
-Να σπάσει το καθεστώς της εργοδοτικής τρομοκρατίας. Απόσυρση των σκάνερς εξευτελισμού και κανιβαλισμού

ΚΑΛΟΥΜΕ:

-τα εργατικά σωματεία και συλλογικότητες να στηρίξουν τον αγώνα μας με ψηφίσματα αλληλεγγύης και συμμετοχή στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις μας
-τους συγγραφείς και καλλιτέχνες να αποσύρουν την στήριξη τους στον σάπιο “πολιτισμό” του ΙΑΝΟΥ παίρνοντας επιτέλους ξεκάθαρη θέση.

Πολιτισμός είναι η αλληλεγγύη, το σηκωμένο κεφάλι, η αξιοπρέπεια.

ΣΥΓΚΈΝΤΡΩΣH ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΆΣ ΠΕΜΠΤΗ 5 ΦΛΕΒΑΡΗ
6.30ΜΜ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΜΕ ΤΣΙΜΙΣΚΗ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

https://bookworker.wordpress.com/2015/01/31/

Αντιπληροφόρηση,Απόψεις-γνώμες-αναλύσεις,αυτοοργανωση,Εκδήλωση-Συζήτηση

Επανιδρύοντας την κοινωνία: Αποανάπτυξη, Άμεση Δημοκρατία, Αυτοδιαχείριση

Σχολιάστε

Αποσπάσματα από την ομιλία του Σερζ Λατούς στη Θεσσαλονίκη

Tι είναι η αποανάπτυξη; Ποιο κομβικό ρόλο παίζει στην άμεση δημοκρατία; Πώς σχετίζεται με το έργο του Κορνήλιου Καστοριάδη; Σ’ αυτά τα ερωτήματα απάντησε ο ομότιμος καθηγητής του πανεπιστημίου Paris-Sud και θεωρητικός του ρεύματος της αποανάπτυξης, Serge Latouche, στην ομιλία του με θέμα “Επανιδρύοντας την κοινωνία: Αποανάπτυξη, άμεση δημοκρατία, αυτοδιαχείριση”. Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα.

Αυτονομία, Ετερονομία και Αποανάπτυξη:

Η αποανάπτυξη σχετίζεται άμεσα με την αυτονομία, στο βαθμό που η οικονομία της μεγέθυνσης σχετίζεται άμεσα με την ετερονομία. “Ο Καστοριάδης αντιπαραβάλλει στην αυτονομία την ετερονομία, βασίζοντας τη δεύτερη στην παράδοση. Σκοπός της αποανάπτυξης είναι ακριβώς η άρνηση της παράδοσης. Το σχέδιο της αποανάπτυξης είναι η έξοδος από την οικονομία σε ανάπτυξη. Περισσότερο είναι η άρνηση της ανάπτυξης για την ανάπτυξη κι ακόμα περισσότερο η άρνηση της ανάπτυξης με στόχο τη μεγέθυνση”.

Για τον Λατούς, ο αυτοπεριορισμός του ατόμου και ο έλεγχος της υπέρμετρης παραγωγής και κατανάλωσης συνιστά στοιχείο χειραφέτησης. “Στην οικονομία της αποανάπτυξης έχουμε να κάνουμε με το σταμάτημα της ακραίας παραγωγής και κατανάλωσης, την καταστροφή των πόρων για χάρη του κέρδους. Αυτή η οικονομία που βασίζεται στην άμετρη ανάπτυξη δεν είναι επιθυμητή, είναι καταστροφική. Γιατί αυτή η άμετρη ανάπτυξη καταστρέφει τη βιόσφαιρα, καταστρέφει την ίδια την ανθρωπότητα. Ουσιαστικά, αυτη η άμετρη ανάπτυξη επιφέρει πάρα πολλές ανισότητες. Η ανάγκη για αυτοπεριορισμό είναι αυτό που μπορεί να εγγυηθεί τη συνέχιση της ανθρωπότητας.

“Μιλάμε για μια κοινωνία που γίνεται όλο και πιο ετερόνομη και βασίζεται όλο και περισσότερο στους νόμους της αγοράς. Είναι απαραίτητο να δούμε ποιες είναι οι νέες αξίες, ουσιαστικά για να καταπολεμήσουμε αυτή την κοινωνία που γίνεται όλο και πιο ετερόνομη. Eδώ μιλάμε για την ιδέα μιας πολιτικής και οικονομικής ενότητας. Αυτή είναι η βιοπεριοχή – βιόσφαιρα (bioregión) – και είναι αυτόνομη, έχει δικούς της “κανόνες” και τρόπους ρύθμισης. Εδώ μιλάμε για την ιδέα μιας κοινωνίας αυτοκυβερνούμενης (είτε είναι αστική είτε αγροτική). Στο επίπεδο της μεγαλούπολης, αυτό θα μπορούσε να μεταφραστεί σε écoquartier (οικολογικοί δήμοι). Μιλάμε για μια πυραμιδική κατασκευή που βγάζει τους αντιπροσώπους της και μπορεί να φτάσει στο επίπεδο της παγκόσμιας συνομοσπονδίας. Ωστόσο αυτό το σχέδιο είναι ρεφορμιστικό ή επαναστατικό;”

 

Ρεφορμισμός ή Επανάσταση;

Μια από τις κριτικές που θα μπορούσε να δεχτεί η θεωρία της αποανάπτυξης, είναι ότι δεν επιθυμεί να αποδομήσει ριζικά το υπάρχον σύστημα, θέλει απλώς να το μετακινήσει προς μια πιο αμεσοδημοκρατική κατέυθυνση και, άρα, δεν είναι αρκετά επαναστατική. Ωστόσο για τον Latouche – αλλά και για τον Καστοριάδη – ο ριζοσπαστισμός μιας επανάστασης δεν κρίνεται με βάση το πόσο έτοιμη είναι να καταλάβει την εξουσία, αλλά με βάση το πόσο συνειδητά την αρνείται.

“Αναρωτιόμαστε αν προκειται για μια πραγματικά ριζοσπαστική δημοκρατία ή για μια δημοκρατία ρεφορμιστικού τύπου. Για τον Καστοριάδη, αυτό είναι μια επανάσταση, μια ριζική τομή. Μια τέτοια επανάσταση, ωστόσο, δεν στοχεύει στην κατάληψη της εξουσίας – όπως, για παράδειγμα, η Οκτωβριανή Επανάσταση. Κατά τον Καστοριάδη, μια κατάληψη της εξουσίας τέτοιου τύπου θα είχε ως αποτέλεσμα απλώς την κατασκευή ενός νέου γραφειοκρατικού μηχανισμού. Άρα, το ερώτημα είναι ποιο θα ήταν το υποκείμενο σε μια τέτοια επανάσταση. Ποιο είναι τελικά το κύριο υποκείμενο της ιστορίας. Η απάντηση του Καστοριάδη είναι πως είμαστε όλοι, είμαστε το 99% όπως λέγανε και στο Occupy WallStreet”.

Περί Δημοκρατίας:

“Έχουμε έναν άξονα: από τη μία η έννοια της ριζοσπαστικής δημοκρατίας (κατά τον Καστοριάδη) κι από την άλλη η έννοια της σχετικής δημοκρατίας (κατά πολλούς ρεφορμιστικής) του Jean Baechcler. Για τον Baechler, από την προϊστορία ακόμα κύρια σκέψη των ανθρώπων ήταν η δημοκρατία και όχι η δικτατορία. Για τον Καστοριάδη, ωστόσο, η δημοκρατία υπάρχει ουσιαστικά σε δύο ιστορικές περιόδους. Μιλάμε για την Αθήνα του 4ου αιώνα και για τις κομμούνες στο τέλος του Μεσαίωνα. Για τον Colin Crouch, ζούμε σε ένα καθεστώς μετα-δημοκρατικό, το οποίο ελέγχεται από λόμπι και μικρές ομάδες. Για τον Λεουϊ δε ζούμε παρά στιγμές δημοκρατίας, κι όχι ένα σύστημα καθ’ όλα δημοκρατικό. Για τον Λεουϊ πρόκειται για ένα σύστημα πάρα πολύ εύθραυστο και συνοψίζεται ας πούμε στις κοινότητες στη Γερμανία (με τον Τόμας Μούντσερ), στην Κομμούνα του Παρισιού, στους πρώτους μήνες της Οκτωβριανής Επανάστασης, στην Ισπανία του ’36, στη Βουδαπέστη κτλ.

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη υπήρχε πάντα μια διαδοχή δικτατοριών και δημοκρατιών. Ο Σλάβοι Σίζεκ μιλά για démocrature (démocratie + dictature), κάτι ανάμεσα σε δημοκρατία και δικτατορία. Για τον Καστοριάδη η δημοκρατία είναι το να μορφώνεσαι πώς να είσαι πολίτης, το να μορφώνεσαι πώς να ζεις σε ένα σύστημα πιο δημοκρατικό. Πέρα από πολιτικός φιλόσοφος ήταν και ψυχαναλυτής. Έτσι, ασχολήθηκε και με το άτομο, με το πώς ένα άτομο μπορεί να γίνει πολίτης, ποια είναι τα στάδια που πρέπει να περάσει.

Άμεση Δημοκρατία και Εξουσία:

“Σκεφτόμαστε την άμεση δημοκρατία σαν ένα σκοπό, χωρίς να ξέρουμε/ να μαστε σίγουροι για το τι θα γίνει την επόμενη μέρα. Δεν πρόκειται να καταλάβουμε την εξουσία βάσει ενός συγκεκριμένου σχεδίου, αλλά ουσιαστικά να την πιέσουμε να κινηθεί σε πιο αμεσοδημοκρατικά πλαίσια. Στο βαθμό που ζούμε σε συστήματα που είναι σχετικά κλειστά, μπορούμε να μπολιάσουμε την ίδια την εξουσία προς μια τέτοια κατεύθυνση. Εδώ μιλάμε για το θεσμό της εκλογής ανθρώπων, οι οποίοι δε θα χουνε (όπως σήμερα) τη δυνατότητα να κάνουν ό,τι θέλουνε και η θέση τους θα είναι άμεσα ανακλητή εφόσον αποφασιστεί και εφόσον χρειαστέι. Το παράδειγμα των Τσιάπας, οι νεοζαπατίστικες περιοχές. Άλλο παράδειγμα άμεσης δημοκρατίας: οι κοοπερατίβες”.

Για τον Latouche, η κατάληψη της εξουσίας δεν θα πρεπε να είναι το ζητούμενο, ούτε και το αποτέλεσμα μια επαναστατικής διαδικασίας που θέτει ως πρόταγμα την άμεση δημοκρατία. Η εξουσία διαφθείρει και φέρνει αποτελέσματα αντίθετα απ’ αυτά που επιδίωκε εξ αρχής. Θεωρεί, λοιπόν, ότι ο στόχος θα πρεπε να είναι η άσκηση πίεσης από τα κάτω, προκειμένου να αλλάξουν τα πράγματα και να υιοθετηθεί ένα αμεσοδημοκρατικό πρόγραμμα από όλους.

(* Η αποανάπτυξη είναι πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό ρεύμα, το οποίο έχει ως βάση τον αντικαταναλωτισμό και τον αντικαπιταλισμό. Οι εκφραστές του κινήματος αυτού έρχονται σε ρήξη με την υπέρμετρη παραγωγή και κατανάλωση, τονίζονταις τις καταστροφικές συνέπειες που έχουν αυτά στο περιβάλλον και την κοινωνία. Ο ίδιος ο Latouche ασχολείται εντατικά με το ρεύμα αυτό ήδη από το 2002).

(*Η ομιλία του Latouche πραγματοποιήθηκε την Τρίτη, 14 Οκτώβρη στη Θεσσαλονίκη και συνδιοργανώθηκε από τις Ακυβέρνητες Πολιτείες, τον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΣ, την Εφημερίδα των Συντακτών, το Συν Άλλοις και τις Εκδόσεις των Συναδέλφων. Επόμενη ομιλία του Latouche την Παρασκευή 17 Οκτώβρη στη Νομική -Αθήνα.)

http://blackuroi.gr/node/151

Αντιπληροφόρηση,ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ,ΒΙΟΜΕ

Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της ΒΙΟ.ΜΕ

Σχολιάστε

Η Βιομηχανική Μεταλλευτική πριν από περίπου 3 χρόνια εγκαταλείφθηκε στη μοίρα της από τη διοίκηση Φιλίππου που έβαλε λουκέτο στο εργοστάσιο αφήνοντας τους εργαζόμενους σ’ επίσχεση, εκατομμύρια ευρώ σε χρέη προς τους εργαζόμενους, την επιχείρηση και το δημόσιο. Οι εργαζόμενοι σε πείσμα των καιρών και της διοίκησης αποφάσισαν να πάρουν τη διαχείριση του εργοστασίου στα χέρια τους.
Από το Μάιο του 2011 μέχρι της 12/02/2013 οι εργαζόμενοι δώσανε ένα σκληρό αγώνα μαζί με δεκάδες αλληλέγγυους κι έκτοτε κατέλαβαν τα μέσα παραγωγής του εργοστασίου βασιζόμενοι στη λογική της αυτοδιαχείρισης, η οποία λειτουργεί μ’ εργατική συνέλευση, στην οποία συμμετέχουν ισότιμα όλοι οι εργαζόμενοι με αμεσοδημοκρατικό τρόπο λήψης αποφάσεων για τη λειτουργία του εργοστασίου χωρίς ιεραρχικές δομές.
Για μας η αυτοδιαχείριση αποτελεί μια εικόνα από το μέλλον. Ως κοινωνικοί αναρχικοί υπερασπιζόμαστε την αυτοδιαχείριση, ώστε να καταστεί βασικό μέσο για την κοινωνική επανάσταση και μορφή οργάνωσης τόσο του κόσμου της εργασίας, όσο και της ίδιας της κοινωνίας.
Μετά από ενάμιση χρόνο κοινωνικών αγώνων και νομικών διεκδικήσεων, οι εργάτες της Βιο.Με. παλεύουν ασταμάτητα για αξιοπρέπεια κι επιβίωση κόντρα στο κράτος και τους υπηρέτες του. Ενώ η δικαστική εξουσία δικαίωσε τον αγώνα των εργατών, η παλιά διοίκηση, καταφεύγοντας σε νομικά τερτίπια, κατάφερε να πτωχεύσει τη Βιο.Με. μέσω της μεροληπτικής συνδίκου, Α. Σεμερτζίδου, της μητρικής εταιρίας Φίλκεραμ, χωρίς όμως να επιβληθούν οι συνέπειες της πτώχευσης. Επόμενος στόχος της συνδίκου είναι να σχηματιστεί προσωρινή διοίκηση από το περιβάλλον της Φιλίππου, με σκοπό την οριστική πτώχευση της Βιο.Με.

Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ η οικογένεια Φιλίππου έχει εγκαταλείψει το εργοστάσιο, όπως προαναφέρθηκε, και παρά τις δύο ποινές φυλάκισης που εκκρεμούν σε βάρος της Φιλίππου, η σύνδικος επιμένει σ’ επιστροφή της ίδιας στο εργοστάσιο ως προσωρινή διοίκηση. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους εργάτες της Βιο.Με. και θα παλέψουμε μέχρι την οριστική δικαίωση αυτού του εργατικού αγώνα.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να στηρίξουν το ολοήμερο δράσης της ΒΙΟ.ΜΕ που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 18 Οκτωβρίου στο χώρο του εργοστασίου.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό
“ΜΑΥΡΟ & ΚΟΚΚΙΝΟ”
mauro-kokkino@hotmail.com

https://athens.indymedia.org/post/1532894/

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,Αντιπληροφόρηση,ΒΙΟΜΕ,εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις

ΕΣΕΙΣ ΠΤΩΧΕΥΣΑΤΕ, ΕΜΕΙΣ ΟΧΙ!

Σχολιάστε

Ο αγώνας των εργατών της ΒΙΟΜΕ αποτελεί το μεγαλύτερο εργατικό αγώνα στη χώρα, τόσο σε χρονικό διάστημα, όσο και σε σπουδαιότητα. Όχι μόνο γιατί είναι γνωστός σε όλο τον κόσμο, άλλα λόγω της φύσης του: θέτει σε αμφισβήτηση την ιδιοκτησία των μέσων παράγωγης και προτάσσει το μοντέλο της αυτοδιαχείρισης. Για αυτό και το τελευταίο καιρό έχουμε γίνει μάρτυρες μιας συγχρονισμένης επίθεσης από την αστική τάξη που θέλει να βάλει ένα τέλος στο φαινόμενο αυτό.

Τελευταίο επεισόδιο σε αυτό τον δύσκολο και μακρύ αγώνα, μετά την πρόσφατη ανεπιτυχή προσπάθεια της πρώην ιδιοκτησίας να επανέλθει στο εργοστάσιο, αποτελεί η αίτηση για πτώχευση που κατέθεσε η ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ σε ανύποπτο χρόνο για χρέη της ΒΙΟΜΕ που δεν θα εισπράξει ποτέ, μια και βρίσκεται στην ουρά των πιστωτών. Η αίτηση εκδικάστηκε και πλέον η ΒΙΟΜΕ A.E. είναι χρεοκοπημένη. Η  Lafarge στην οποία ανήκει ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ έχει κλείσει το εργοστάσιο της στη Χαλκίδα και απολύει κάθε μήνα λίγους λίγους τους εργάτες σε μια περιοχή που μαστίζεται από την ανεργία κατά 70%. Σε μια εποχή που κάποιοι ονειρεύονται “Success Story” και ανάπτυξη, οι φερόμενοι ως “επενδύτες” το μόνο που έχουν στο μυαλό τους είναι η καταστροφή. Η καταστροφή των μέσων παράγωγης, των θέσεων εργασίας και εν τέλει των ίδιων των ζωών των εργαζομένων.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στην αίτηση της ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ για την πτώχευση της ΒΙΟΜΕ, γίνεται ολοσέλιδη αναφορά στους εργάτες της ΒΙΟΜΕ και στο μοντέλο της αυτοδιαχείρισης. Αυτό είναι που τους ενοχλεί περισσότερο από όλα και όχι τα χρέη της εταιρίας. Επίσης οι εργάτες της ΒΙΟΜΕ στο παρελθόν έχουν έρθει σε επαφή με αυτούς των Τσιμέντων Χαλκίδας, κάτι που η Lafarge όπως φαίνεται δεν μπορεί να το ανεχτεί φοβούμενη μην μπουν ψύλλοι στα αυτιά των εργατών της περί εργατικής αυτοδιεύθυνσης… Επιπλέον τα αφεντικά της ΑΓΕΤ (ηθελημένα ή μη) παίζουν το παιχνίδι της οικογένειας Φιλίππου, δείχνοντας έτσι την ταξική τους αλληλεγγύη από την πλευρά των αφεντικών.

Είναι επιτακτική ανάγκη οι εργάτες της  Lafarge και ολόκληρη η εργατική τάξη, να δείξουν την συναδελφική τους αλληλεγγύη και συμπαράσταση στους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕ. Επίσης το κίνημα και οι αλληλέγγυοι φίλοι της ΒΙΟΜΕ να στηρίξουν αυτούς τους εργάτες που παλεύουν με νυχιά και με δόντια και να πλαισιώσουν τις δράσεις του σωματείου στο προσεχές μέλλον.

Είναι καιρός αυτοί που έφεραν τη ΒΙΟΜΕ σε αυτό το χάλι, αυτοί που δημιούργησαν τα χρέη, αυτοί που έχουν τους εργάτες απλήρωτους για διψήφιο αριθμό μηνών να βρεθούν στη φυλακή. Θα κάνουμε ο,τι περνάει από το χέρι μας προς αυτή τη κατεύθυνση. Επίσης προειδοποιούμε ότι οποίος σκοπεύει να απλώσει το χέρι του σε όσα οι εργάτες της ΒΙΟΜΕ έχουν κατακτήσει με αγώνα τα τελευταία 3 χρόνια θα μας βρει μπροστά του. Δεν θα χαριστεί ούτε βίδα στα αφεντικά.

Το εργοστάσιο θα παραμείνει στα χέρια των εργατών και της κοινωνίας.
 
Καλούμε σε 
 
ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ*
ΔΕΥΤΕΡΑ 1 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΜΕ ΕΝΑΡΞΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ ΣΤΙΣ 17.30
κατάληξη στο εργοστάσιο όπου θα πραγματοποιηθεί η θεατρική παράσταση
ΑΝΤΙΓΟΝΗ* από τους theatre de Votanique με ελεύθερη είσοδο.
 
24/8/14
 
​

 Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης & Στήριξης
του αγώνα των εργατών της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής (Θεσσαλονίκη)

 
* στην Μοτοπορεία ερχόμαστε με μηχανάκια, αμάξια ή οτιδήποτε άλλο τροχήλατο έχουμε, ενώ αν είμαστε πεζή τότε ερχόμαστε στην Καμάρα και ανεβαίνουμε στα οχήματα που θα έρθουν εκεί μαζί με άλλους συναγωνιστές/τριες. 
http://biom-metal.blogspot.gr/2014/08/blog-post_24.html
Ανακοινώσεις,Αντιπληροφόρηση,ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ,κρατική καταστολή,ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ

Θεσσαλονίκη : Ανακοίνωση των 5 συλληφθέντων των γεγονότων της 8/7/2014

Σχολιάστε

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ 8/7

Από τις 11:00 το πρωί έχουμε συλληφθεί κατά την αποχώρησή μας από τη σχολή θεάτρου έπειτα από απόπειρα συμβολικής κατάληψης ενάντια στη σημερινή ψήφιση του νέου νομοσχεδίου για τη δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας τύπου Γ’.

Την ίδια ώρα που κάποιοι υπογράφουν με το αίμα των κρατουμένων το νέο νομοσχέδιο, ένα αναντίστοιχα ισχυρό πλήθος αστυνομικών δυνάμεων κυνηγάει κάθε φωνή που ενώνει έμπρακτα τους αγώνες μας με τους αγώνες των έγκλειστων αγωνιστών εντός των τοιχών.

Αυτή τη φορά καλούμε όλο το ανταγωνιστικό κίνημα να συνεχίσει με κάθε μέσο και κόστος τον αγώνα για την καταστροφή των φυλακών. Θα το πούμε ξανά και ξανά μπουρλότο και φωτιά σε όλα τα κελιά.

Οι συλληφθέντες των γεγονότων της 8/7/2014

Θεσσαλονίκη

Αναδημοσίευση από : athens.indymedia.org

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,ανακοινωσειΣ αλλων συλλογικοτητων,Αντιπληροφόρηση,κρατική καταστολή,Κρατική τρομοκρατία,ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ

Terra Incognita, Θεσσαλονίκη : Τετάρτη 09/07, 10:00 – Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια

Σχολιάστε

ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ 5 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ ΣΤΙΣ 8/7/14

Στις 8/7/2014 το πρωί σύντροφοι επιχείρησαν να καταλάβουν συμβολικά τη σχολή θεάτρου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, ενάντια στη σημερινή ψήφιση του νέου νομοσχεδίου για τη δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας τύπου Γ. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης, ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις κινητοποιήθηκαν στην ευρύτερη περιοχή και έτσι οι σύντροφοι αποφάσισαν τη λήξη της παρέμβασης. Κατά την αποχώρησή τους 5 σύντροφοι προσαγάγονται από τους μπάτσους και οδηγούνται στη ΓΑΔΘ, όπου τους ανακοινώνεται η σύλληψή τους με τις εξής κατηγορίες : διατάραξη οικιακής ειρήνης, διακεκριμένες φθορές,, απρόκλητες σωματικές βλάβες και απείθεια, λόγω της άρνησής τους να δώσουν δαχτυλικά αποτυπώματα. Ταυτόχρονα ο κοσμήτορας της σχολής έκανε μήνυση για τη ποινική δίωξη κατά παντός υπευθύνου.

Την ίδια στιγμή που το κράτος θεσμοθετεί νόμους για την εξόντωση όλων όσων αγωνίζονται εντός των τειχών, εντείνει την καταστολή σε όσους αγωνίζονται εκτός των τειχών σε κάθε μορφή εγκλεισμού, επιτήρησης και ελέγχου.

Θα μαχόμαστε στο πλευρό των συντρόφων μας μέχρι το γκρέμισμα κάθε κελιού/κλουβιού.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 5 ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ 

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ

10:00 ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

κατάληψη Terra Incognita

αναρχική συλλογικότητα Μαύρο/Πράσινο

Αναδημοσίευση από : terraincognita.squat.gr

Αντιπληροφόρηση,ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ,εργατικα,εργατικά νέα,εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις,κρατική καταστολή,Κρατική τρομοκρατία

Εξελίξεις για την υπόθεση στο “φούρνο του Λάμπρου” στη Θεσσαλονίκη

Σχολιάστε

Πρώτη δικαστική νίκη των εργαζομένων, ερώτηση στη βουλή για τη στάση των μπάτσων.

 

Στη Βουλή φέρνουν το θέμα της στάσης των δυνάμεων της αστυνομίας στον αγώνα που βρίσκεται σε εξέλιξη στην επιχείρηση «Φούρνος του Λάμπρου» οι Βουλευτές Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε ερώτηση που κατέθεσαν οι Δ. Χαραλαμπίδου, Λ. Αμμανατίδου, Γ. Αμανατίδης, Τ. Κουράκης και Ι. Γαϊτάνη κάνουν λόγο για «προκλητική χρήση αστυνομικών δυνάμεων για την καταστολή των κινητοποιήσεων απέναντι τον εργατικό μεσαίωνα».

 Σε σειρά παραστάσεων διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκαν από τους απλήρωτους απολυμένους και εργαζόμενους μεγάλες αστυνομικές δυνάμεις κινητοποιήθηκαν (4 διμοιρίες ΔΙΑΣ και ΥΜΕΤ με συνοδεία από κλούβες) εμποδίζοντας μια μικρή ειρηνική συγκέντρωση, ενώ μετά το πέρας της συγκέντρωσης και ενώ οι διαδηλωτές αποχωρούσαν, η αστυνομία προχώρησε και σε αναίτιες προσαγωγές με την υπόδειξη της εργοδοσίας της επιχείρησης……Η διάθεση δυνάμεων της Αστυνομίας για την φύλαξη ιδιωτικής επιχείρησης δημιουργεί ερωτηματικά…..Η αστυνομία δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως ιδιωτικός στρατός διαφόρων επιχειρηματιών για την υπεράσπιση της εργατικής αυθαιρεσίας που επιβάλλουν, ούτε η «επίλυση» των εργατικών διαφορών μπορεί να γίνεται από δυνάμεις καταστολής απέναντι σε απεργούς, διαδηλωτές και αλληλέγγυους πολίτες….Σε κάθε περίπτωση, η Πολιτεία οφείλει να επιστρατεύει το ίδιο τουλάχιστον ενδιαφέρον στην κινητοποίηση των κρατικών μηχανισμών όσον αφορά τις συνθήκες και τους όρους εργασίας, πράγμα που θα είχε αποτρέψει πιθανόν απολύσεις και εργασία σε ένα κατάφωρα παράνομο καθεστώς εργασιακής «γαλέρας» και να μην εξαντλεί τον ζήλο της στην καταστολή των εργατικών διεκδικήσεων…..  με βάση ποιο σκεπτικό προέκυψε η εντολή για τέτοιου μεγέθους αστυνομικές επιχειρήσεις, για την φύλαξη ενός φούρνου, και με ποια αιτιολογία, για ποιο λόγο προχώρησαν οι αστυνομικές δυνάμεις σε προσαγωγές εργαζομένων, οι οποίοι ασκούσαν το συνταγματικό δικαίωμά τους στη συνάθροιση, στην παράσταση διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκε στις 15/4/2014, σε τι ενέργειες θα προχωρήσει, το αρμόδιο Υπουργείο Εργασίας για την καταβολή εκ μέρους της επιχείρησης όλων των οφειλών σε εργαζόμενους-απολυμένους και τι μέτρα θα πάρουν για τον τακτικό έλεγχο των συνθηκών εργασίας και των εργασιακών σχέσεων που εφαρμόζονται στην συγκεκριμένη, αλλά και σε άλλες επιχειρήσεις στον κλάδο του επισιτισμού.

 

 

Νέα διαμαρτυρία

Nέα παράσταση διαμαρτυρίας διοργάνωσε το απόγευμα της Πέμπτης η πρωτοβουλία αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων/ απολυμένων στο φούρνο.

Εργαζόμενοι της επιχείρησης οι οποίοι διεκδικούν δεδουλευμένα και διαμαρτύρονται για τις συνθήκες εργασίας μαζί με αλληλέγγυο κόσμο προσυγκεντρώθηκαν στο ΕΚΘ και ξεκίνησαν πορεία προς την επιχείρηση.

Ωστόσο, άνδρες των ΜΑΤ απαγόρευσαν στους διαμαρτυρόμενους να προσεγγίσουν τον φούρνο, ακινητοποιώντας τους στο απέναντι πεζοδρόμιο. Την ίδια στιγμή, μία κλούβα των ΜΑΤ ήταν μπροστά στην επιχείρηση.

Οι διαδηλωτές, αφού παρέμειναν για ώρα στο σημείο φωνάζοντας συνθήματα, αποχώρησαν και κατευθύνθηκαν στο ΕΚΘ, από όπου είχαν ξεκινήσει.

Νικηφόρα η πρώτη δικαστική διαμάχη

Υπενθυμίζεται πως η πρώτη δικαστική διαμάχη για ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του ιδιοκτήτη ήταν νικηφόρα για τους εργαζόμενους.

Συγκεκριμένα οι επτά εργαζόμενοι κατέθεσαν ασφαλιστικά μέτρα, ζήτησαν και πέτυχαν από το Δικαστήριο την έκδοση προσωρινής διαταγής σε βάρος του ιδιοκτήτη του φούρνου.

Σημειώνεται ότι οι περισσότεροι των εργαζομένων παρείχαν ολοσχερώς και καθόλο το διάστημα της απασχόλησης τους ανασφάλιστη εργασία. Οι υπόλοιποι ήταν για μικρό διάστημα ασφαλισμένοι, όμως ούτε όλες τις ημέρες, ούτε όλες τις ώρες της απασχόλησής τους- ενώ το μεγαλύτερο διάστημα της απασχόλησής τους παρείχαν ανασφάλιστη εργασία.

Το Δικαστήριο, παρά τις αντίθετες αιτιάσεις του εργοδότη, αναγνώρισε ότι υπήρχε εργασιακή σχέση ανάμεσα τους εργαζομένους και τον εργοδότη και ότι οι εργαζόμενοι παρείχαν ανασφάλιστη εργασία

Επιπλέον αναγνώρισε ότι το νόμιμο των αιτημάτων εργαζομένων και απαγόρευσε στον εργοδότη να μεταβάλει την πραγματική και νομική κατάσταση της περιουσίας του, προκειμένου να εξασφαλιστούν οι απαιτήσεις των εργαζομένων.

 

http://www.alterthess.gr/content/kinitopoiisi-sto-foyrno-toy-lamproy-sti-voyli-thema-gia-rolo-tis-elas

 

Απορούν οι βουλευτές αλλά ξέρουν, με μπραβιλίκια και ψευτοκαταγγελίες καλύπτονται οι μπάτσοι για κάθε είδους επέμβαση σε οποιαδήποτε επιχείρηση. Το θέμα είναι πως η γαμοδικαιοσύνη τους αδιαφορεί αν οι εργαζόμενοι αρρωσταίνουν ή πεινάνε και καθυστερεί πολύ να “λειτουργήσει” τουλάχιστον για τα προσχήματα.

SOSte το νερό,Απόψεις-γνώμες-αναλύσεις

Αντιπροσώπευση & άμεση δημοκρατία, ταχύτητα & ποιότητα

Σχολιάστε

( Με αφορμή το κίνημα του νερού στη Θεσσαλονίκη )

8504987290 81e233d899 bΣτα πλαίσια της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος για το νερό εδραιώθηκε μια πρωτοφανή για τα ιστορικά δεδομένα της νεότερης πολιτικής συμμαχία μεταξύ θεσμικής αρχής, συσσωματώσεων πολιτών και συνδικαλιζομένων εργαζόμενων. Αυτή η συμμαχία αποτέλεσε το σχήμα το οποίο παρουσιάστηκε ως οργανωτής του δημοψηφίσματος, χωρίς όμως να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι αυτοί που πραγματικά διεκδίκησαν και διεξήγαγαν το δημοψήφισμα στη Θεσσαλονίκη ήταν οι πολίτες της ( που χωρίς την συμμετοχή τους στην εκλογική διαδικασία το δημοψήφισμα θα ήταν κενό περιεχομένου ), οι εθελοντές που στελέχωσαν τις εφορευτικές επιτροπές και αψήφησαν την ταλαιπωρία και τις απειλές κυβέρνησης και εισαγγελίας και τέλος το ίδιο το κίνημα του νερού που με το πλήθος των συλλογικοτήτων και με την πολυμορφία του ήταν η εγγύηση του χαρακτήρα «από τα κάτω».

Η συμμαχία του ΟΧΙ ως ταυτότητα της έχει τους 11 δήμους του πολεοδομικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης οι οποίοι όργανο τους έχουν την περιφερειακή ένωση δήμων κεντρικής Μακεδονίας ( ΠΕΔΚΜ ), το σωματείο εργαζομένων στην ΕΥΑΘ το οποίο είναι ένα ανεξάρτητο και ακομμάτιστο σωματείο βάσης και την Κίνηση 136 η οποία αποτελεί την ανοιχτή συνέλευση πολιτών της ένωσης συνεταιρισμών νερού για την κοινωνική διαχείριση της ΕΥΑΘ. Αυτού του είδους η συμμαχία κατά κάποιο τρόπο αποτελεί κατάκτηση του ίδιου του κινήματος καθώς στο πρόσωπο της βρήκε αξιόλογη βοήθεια και θεσμική δύναμη χωρίς αυτή να αξιοποιείται για κομματικούς ή άλλους ιδιοτελείς σκοπούς. Σίγουρα ο διαχωρισμός για τον οποίο μιλάμε αποτελεί ήδη μια υποχώρηση στον δημοκρατικό έλεγχο των κινήσεων της συμμαχίας από τη βάση του κινήματος και με τον τρόπο αυτό η συμμαχία αναδεικνύεται σε όργανο εξουσίας το οποίο εάν δεν υπαχθεί σε διαδικασίες ελεγμένης αντιπροσώπευσης, αναφοράς και ελέγχου από την βάση κινδυνεύει ακόμα και να αντιμετωπιστεί εχθρικά από το ίδιο το κίνημα.

Αυτή η ιδιαίτερη σχέση κινήματος – θεσμικής αρχής φορτίζεται και από έναν επιπλέον παράγοντα καθώς η τριμελής επιτροπή που αποτελεί το όργανο της συμμαχίας του ΟΧΙ στη Θεσσαλονίκη δεν είναι τόσο αποτέλεσμα υγιών αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών όσο αποτέλεσμα των τυχαίων συνδυασμών που προκάλεσε η καθημερινότητα του αγώνα και η ανάγκη του ρεαλισμού.

Ταχύτητα & ποιότητα

Το να οδηγείται μέσα από μια τυφλή πορεία στα γεγονότα ένα κίνημα δίνοντας περισσότερο βάρος στο ακτιβιστικό του κομμάτι και αφήνοντας ή αμελώντας τον πολιτικό και ποιοτικό του χαρακτήρα δεν είναι κάτι που συναντάμε μόνο στη περίπτωση του κινήματος του νερού αλλά μάλλον αποτελεί τον γενικό κανόνα και είναι γνώριμο χαρακτηριστικό όλων των κινηματικών διεργασιών που έχουν εμφανιστεί στη χώρα μας από την εξέγερση του Δεκεμβρίου του 2008 και μετά. Αυτού του είδους η αναντιστοιχία μεταξύ ακτιβισμού και ποιότητας αποτελεί μια πρώτου είδους «ανάθεση των από τα κάτω» καθώς είναι σύνηθες τα κινήματα να περιορίζονται μόνο στην ανάδειξη των προβλημάτων που αντιτίθενται και την λύση τους να την μεταθέτουν σε άλλες πολιτικές σφαίρες έξω, ή να λέμε καλύτερα άνωθεν, από αυτά. Το φαινόμενο αυτό σε αρκετές περιπτώσεις συνοδεύεται και ιδεολογικά από το σκεπτικό ότι «τις λύσεις πρέπει να τις βρίσκουν αυτοί που δημιούργησαν τα προβλήματα και όχι τα ίδια τα κινήματα». Το σκεπτικό αυτό στον πυρήνα του είναι βαθιά αντιδημοκρατικό όμως και πολύ δύσκολο να γίνει κατανοητό από το κίνημα καθώς η «δημοκρατικότητα» ενός αγώνα συνήθως προσδιορίζεται με βάση την μαζικότητα και τη συμμετοχή του κόσμου στον ακτιβισμό παρά στις διαδικασίες και τα προτάγματα του. Η αντίληψη αυτή έχει ως αποτέλεσμα να παγιώνεται μια κουλτούρα η οποία κατά κάποιο τρόπο βολεύει πράγματα και καταστάσεις ειδικά όσο αφορά την αριστερά, η οποία έχοντας ήδη δομημένες τις δικές της προτάσεις και τις δικές της διαμεσολαβήσεις είτε με δια μέσου των οργανώσεων της είτε με την μορφή των κοινοβουλευτικών ή εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων, δεν φαίνεται να είναι πρόθυμη να ανατρέψει την οργανική της δομή προκειμένου να είναι ανοιχτή σε μια αμεσοδημοκρατική προοπτική, ή να το πούμε αλλιώς είναι μόνο πρόθυμη να υιοθετήσει μια τέτοιου είδους «άμεση δημοκρατία» αρκεί να μην θίγει το ήδη διαμορφωμένο πολιτικό της πλαίσιο και ιδεολογία. Τότε όμως για τι είδους διαδικασία μιλάμε πραγματικά;

Σίγουρα μια άμεση δημοκρατία με προϋποθέσεις και αστερίσκους είναι περισσότερο μια άμεση δημοκρατία «κατά παραγγελία» παρά το αποτέλεσμα της «γενικής βούλησης» και εδώ υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Έτσι φτάνουμε να παρατηρούμε στην πράξη την εξής αντίφαση: Ο «λαός» ή η «κοινωνία» να είναι επιθυμητός ως αφηρημένη έννοια όπου αυξάνονται οι αριθμοί των διαδηλώσεων ή όταν αναφερόμαστε σε αυτόν αλλά καταλήγει να είναι ανεπιθύμητος όπου είναι συγκεκριμένος ως άτομο και αναλαμβάνει σε πρώτο πρόσωπο να εκφράσει την γνώμη και τη βούληση του. Τότε πολύ συχνά αποκαλύπτεται ότι αυτά που λέει δεν είναι αρκούντος «αριστερά» ή αρκούντος «αντικαπιταλιστικά» και έρχονται σε σύγκρουση με την αφήγηση που θέλει τις επιθυμίες του «λαού» να είναι εκφρασμένες εκ των προτέρων από τις ιδεολογικές κοινοτυπίες και από όσους κατέχουν την γνώση τους.

Το παράδειγμα από το κίνημα για το νερό

Αυτό που χαρακτήρισε την 18η Μαΐου ημέρα διεξαγωγής του δημοψηφίσματος ήταν ένα είδος εκ-στατικού συμβάντος για την πόλη. Για μια στιγμή η Θεσσαλονίκη βγήκε στην κυριολεξία από την στασιμότητα της πόλης κατανάλωσης στην οποία βρισκόταν. Ανατράπηκε όχι μόνο η συνήθης εκλογική διαδικασία αντιπροσώπων με το εμβόλιμο του ερωτήματος του δημοψηφίσματος αλλά και η ίδια η κανονικότητα της εκλογικής διαδικασίας με τα αυτοσχέδια εκλογικά κέντρα με τις ομπρέλες, τις ουρές και τα πηγαδάκια στο δρόμο και κυρίως με την εξαιρετική συμπεριφορά των χιλιάδων δημοτών που ο αυθορμητισμός τους μετέτρεψε τους χώρους έξω από τα εκλογικά κέντρα σε «αγορές» με την παλιά έννοια, σε πραγματικά δημόσιους χώρους. Αυτή η αναβάθμιση νομοτελειακά σχεδόν θα πρέπει να μας προϊδεάσει ότι οι μέχρι τώρα υφιστάμενες δομές και διαδικασίες θα ήταν ανεπαρκείς για να την εκφράσουν από εδώ και πέρα. Αλλά και πώς να εκφράσεις πραγματικά δημοκρατικά μια διαδικασία στην οποία ενεπλάκησαν 220.000 δημότες και δημότισσες την στιγμή που για τις μερικές εκατοντάδες που αποτελούν το κίνημα οι διαδικασίες που χρησιμοποιούνται ήδη ελλοχεύουν μέσα τους την ανάθεση και τις διαμεσολαβήσεις από άτυπες γραμματείες, βετεράνους του ακτιβισμού, ειδικούς επί των αμφιθεάτρων και περσόνες των ΜΜΕ;

Η ιστορική εμπειρία έχει δείξει ότι όταν γίνεται μια τέτοιου είδους αναβάθμιση το κέντρο βάρος των πολιτικών εξελίξεων μεταφέρεται από την περιφέρεια στο κέντρο, χαρακτηριστικό παράδειγμα η εμπειρία των αγανακτισμένων όπου οι δημοκρατικές διαδικασίες των πλατειών δεν μπόρεσαν να παράξουν κάποιο αυτοργανωμένο θεσμό ή να δημιουργήσουν νέους πολιτικούς χώρους αυτονομίας και άφησαν σχεδόν μοιραία ελεύθερο το πεδίο στα κόμματα να καθορίζουν το πλαίσιο των διακυβευμένων, και όπου υπήρξαν ανατροπές είχαν ή την μορφή της απόσυρσης των παλαιών αντιπροσωπεύσεων ή την μορφή εμφάνισης νέων στο ίδιο προσκήνιο.

Στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης έχουμε μια πρωτοεμφανιζόμενη κατάσταση η οποία έχει διττή φυσιογνωμία και την οποία θεωρούμε ταυτόχρονα θετική και αρνητική. Η δημιουργία της συμμαχία του ΟΧΙ είναι ένα φαινόμενο που προηγούμενο και παρόμοιο του δεν μπορούμε να βρούμε. Για πρώτη φορά ο δήμος, εργαζόμενοι και πολίτες συγκροτούν μια ενιαία αρχή η οποία αντλεί την νομιμοποίηση της όχι από το πολιτικό σύστημα αλλά από την ίδια την κινητοποίηση των πολιτών και αποδείχτηκε αρκετά πιο ευέλικτη και αποτελεσματική από οποιαδήποτε άλλου είδους παραδοσιακή φόρμουλα όπως οργανώσεις, κόμματα και συνδικαλισμό. Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος, οι νομικές πρωτοβουλίες κατά του ΤΑΙΠΕΔ, οι αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων για διεκδίκηση των περιουσιακών στοιχείων τους στην περίπτωση που η ΕΥΑΘ ιδιωτικοποιηθεί, η ομπρέλα κάλυψης που εξασφάλισε στον κόσμο όποτε χρειάστηκε και οι παρεμβάσεις της στην κυβέρνηση γίνανε μέσα σε ταχύτατους ρυθμούς και τουλάχιστον όσον αφορά το βαθμό των εντυπώσεων με ικανοποιητικά αποτελέσματα. Ο Φόβος που αυτή η αποτελεσματικότητα γεννά είναι ότι αυτή η συμμαχία πολύ πιθανό στο μέλλον να διεκδικήσει να αναλάβει τον ηγετικό ρόλο του κινήματος του νερού. Αυτού του είδους η εκπροσώπηση αν συμβεί θα αποφέρει τεράστιο πλήγμα στην συνεκτικότητα του κινήματος αλλά και στην συμμετοχή της βάσης του. Και ότι δεν κατάφερε η κυβερνητική προπαγάνδα και οι απειλές της καταστολής θα το κάνουν τελικά οι ίδιες οι επιλογές του κινήματος. Όμως ούτε η αντανακλαστική και ανώριμη αντίδραση να μην αναπτύσσει δικούς του θεσμούς και εκπροσωπήσεις το κίνημα είναι λύση. Η αναζήτηση μιας ιδεολογικής καθαρότητας βρίσκει θαλπωρή μόνο στην στασιμότητα και τελικά πάντα καταλήγει να υπονομεύει τον ίδιο τον αγώνα.

Αυτή τη στιγμή το κίνημα του νερού όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη αλλά σε όλη την χώρα έχει ένα πλεονέκτημα. Κανένα κόμμα, καμία πολιτική οργάνωση, κανένας ιδεολογικός χώρος δεν μπόρεσε να το διεκδικήσει ως κτήμα του. Αυτό το γεγονός είναι αρκετά ενθαρρυντικό και απελευθερωτικό από μόνο του. Και η τριμελής επιτροπή της συμμαχίας των δήμων Θεσσαλονίκης, του σωματείου εργαζομένων της ΕΥΑΘ και της κίνησης 136 μπορεί να μετεξελιχθεί μέσα σε μια διαλεκτική σχέση θεσμικής αντιπροσώπευσης και δημοκρατικού ελέγχου. Προϋποθέτει όμως οι διαδικασίες των από τα κάτω να ενεργοποιηθούν και να ζητήσουν τον κυρίαρχο έλεγχο αυτής της συμμαχίας, με τον τρόπο αυτό θα αξιοποιηθεί στο έπακρο ένα θεσμικό όργανο προς όφελος της δημοκρατικοποίησης της κοινωνίας και όχι προκειμένου να εφευρεθεί μια νέα σχέση διαμεσολάβησης.

Το τι θα γίνει ή το τι δεν θα γίνει από εδώ και πέρα εξαρτάται όπως πάντα από την ίδια την δράση ή την αδράνεια των πολιτών, και αυτό υπό μία πολύ μακρόθυμη έννοια είναι η αισιόδοξη οπτική των πραγμάτων.

Δημοτοπία

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ,Αντιπληροφόρηση,Αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα,εργατικα

ΒΙΟ.ΜΕ. : Πέμπτη 05/06, 10:30 – Επείγον κάλεσμα αλληλεγγύης στα δικαστήρια μετά από σκανδαλώδη έκτακτη δικάσιμο

Σχολιάστε

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:Αναβλήθηκε για τις 8/7 η δίκη για τη ΒΙΟΜΕ

Την αναβολή της δίκης ενάντια στους εργαζόμενους της ΒΙΟ.ΜΕ για τις 8 Ιουλίου αποφάσισε σήμερα το δικαστήριο. Από νωρίς αλληλέγγυοι βρέθηκαν έξω από τα Δικαστήρια της Θεσσαλονίκης.

https://athens.indymedia.org/post/1526110/

https://athens.indymedia.org/post/1526079/

 

Με πρωτοφανή ταχύτητα για τα δεδομένα των ελληνικών δικαστηρίων ορίστηκε για αύριο εκτάκτως δικάσιμος για να οριστεί προσωρινή διοίκηση στη Βιο.Με ΑΕ. Η διορισμένη σύνδικος της πτωχευμένης μητρικής Φίλκεραμ Α. Σεμερτζίδου με αίτηση στο ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης ζητάει ουσιαστικά να επανέλθει η προηγούμενη διοίκηση στο εργοστάσιο.

Η εξωφρενική αυτή πρόταση ζητά από το δικαστήριο να ορίσει στην προσωρινή διοίκηση τη Χριστίνα Φιλίππου, η οποία έχει καταδικαστεί πρωτόδικα 23 και 123 μήνες αντίστοιχα με δύο δικαστικές αποφάσεις , σε φυλάκιση λόγω χρεών προς τους εργαζόμενους!

Ζητάει δηλαδή να αναλάβει διοίκηση αυτή, που εγκατέλειψε την επιχείρηση βουτηγμένη μες στα χρέη και τους εργαζόμενους με απλήρωτα δεδουλευμένα ετών.

Όπως αναφέρεται χωρίς ντροπή στην ίδια αίτηση, ο σκοπός τους είναι να οδηγήσουν την επιχείρηση σε πτώχευση άρα και τους εργαζόμενους σε απόλυση χωρίς αποζημίωση. Είναι σαφές ότι δεν ενδιαφέρονται για τους εργαζομένους τόσο της Βιο.Με όσο και της Φίλκεραμ, αλλά ξεδιάντροπα για το δικό τους πορτοφόλι και μόνο. Η επιδίωξη τους είναι να βρουν πλάγιους τρόπους να αποφύγουν τα χρέη προς τους εργαζόμενους, στο ΙΚΑ, στο δημόσιο και προς τρίτους. Αν η προηγούμενη διοίκηση επανέλθει στο τιμόνι της επιχείρησης, τότε είναι σίγουρο ότι η πρώτη τους επιδίωξη θα είναι να εκδιωχθούν οι αγωνιζόμενοι εργάτες και να εκκενωθεί το εργοστάσιο.

Βλέπουμε για μια ακόμη φορά, πως κρατικοί λειτουργοί δρουν υπέρ των εργοδοτικών συμφερόντων και προσπαθούν να πλήξουν τον ελπιδοφόρο αγώνα της Βιο.Με. Όμως λογαριάζουν χωρίς εμάς. Ο παραδειγματικός αγώνας των εργαζομένων της Βιο.Με, που έχει συγκινήσει και έχει βρει τη συμπαράσταση χιλιάδων ανθρώπων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, θα νικήσει! Το πρόταγμα της αυτοδιαχείρισης στην παραγωγή και της άμεσης δημοκρατίας στη βάση είναι ο μόνος δρόμος για να τσακίσουμε τον εργοδοτικό και δικαστικό αυταρχισμό. Είναι ο μόνος δρόμος να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.

ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΒΙΟ.ΜΕ

ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΦΘΕΙ Η ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΗΣ ΑΙΤΗΣΗ

ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ 10:30 ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Διαβάστε παρακάτω απόσπασμα από  την κατάπτυστη αίτηση της συνδίκου, καθώς και τα ονόματα που προτείνονται για προσωρινή διοίκηση!

Αναδημοσίευση από: biom-metal.blogspot.gr