–

Επειδή όπως γράφτηκε στο άρθρο http://www.efsyn.gr/?p=92847 στήθηκε ένα μιντιακό ρατσιστικό ανθρωποκυνηγητό και ηρωοποίηση και πανηγυρισμός των δολοφόνων​​
​​
– Επειδή ακόμα δε ξέρουμε πόσα θύματα υπήρξαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας και πόσοι κρατούμενοι τιμωρούνται παραδειγματικά​​
​​
– Επειδή η δολοφονία του Θανάση Καναούτη θα εξαφανιστεί από την δημοσιότητα όταν υπεραναλυθεί ο προσωπικός παράγοντας του “ατυχήματος” κατά τον συνηθισμένο τρόπο μεταφοράς των ευθυνών του κράτους στα όργανα του​​
​​
– Επειδή πολλοί περιμένουν κάποια/ες συλλογικότητες να πάρουν πρωτοβουλία και οι μέρες περνούν, το θέμα ξεχνιέται, και η κοινωνία αποδέχεται ολοένα και περισσότερο την συστηματική κρατική δολοφονία σαν μέσο υποταγής​​ των από τα κάτω​​
​​
– Επειδή τελευταία το αίμα κυλάει ολοένα και περισσότερο στο βωμό διάσωσης του Ευρώ και του τραπεζικού συστήματος και δεν είναι ούτε σταγόνα από αυτό των αφεντικών (αυτοκτονίες, σφαγμένοι μετανάστες, απελπισμένοι νέοι, κουρασμένοι γέροι, νεκροί στη δουλειά)​​
​​
– Επειδή το θέμα δεν μπορεί να έχει τοπικό χαρακτήρα αλλά γενικότερο του κλίματος που έχει καλλιεργήσει η διοίκηση των ΜΜΜ εδώ και 2-3 χρόνια, το κράτος, και τα αφεντικά, ενάντια στα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας​​
​​
– Επειδή το θέμα είναι ταξικό και δύσκολα κουκουλώνεται σαν οτιδήποτε άλλο​​
​​
– Επειδή η κοινωνία συνηθίζει να περιμένει τους πατερούληδες των κομματικών μηχανισμών να μιλήσουν για αυτή​​
​​
– Επειδή δε μπορούμε πια να περιμένουμε σε απραξία μέχρι να καλέσει κάποιος κάπου κάτι​​
​​
– Κι επειδή “αυτοί” δε θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε “εμείς”​​
​​
Είπαμε πρωτοβουλιακά να καλέσουμε μια συνέλευση, παράλληλα με των συντρόφων στη Θεσσαλονίκη, στο Βόλο, κλπ (μπράβο τους) το Σάββατο 24/8 στις 6:30μμ στο Πολυτεχνείο εισ. από Στουρνάρη, όπου να έχει αρχίσει και η συζήτηση μέχρι τις 7 το αργότερο (συνέπεια και αλληλοσεβασμός πάνω απ’ όλα) και να φέρουμε ολοκληρωμένες και ​συγκεκριμένες προτάσεις για κινήσεις, δράσεις, λόγο, κι ότι προκύψει.​​
​Συνέλευση Ενάντια στις δολοφονίες Κράτους & Αφεντικών

Ο τραγικός θάνατος του 19χρονου Θανάση Καναούτη μετά από «έλεγχό» του από εθελοντή ελεγκτή του ΗΛΠΑΠ αποτέλεσε αφορμή για να φανεί το αληθινό πρόσωπο πολλών στην ελληνική κοινωνία. Από τη μία, είδαμε τους επαγγελματίες πολιτικούς που αποτίμησαν το νεκρό ως «παράπλευρη απώλεια», τους επιχορηγούμενους «διανοούμενους» που υπερασπίζονται τη νομιμότητα με κάθε κόστος καιτα ΜΜΕ στον κλασικό ρόλο της παραπληροφόρησης/ διαστρέβλωσης/ αποσυμπίεσης. Από την άλλη όμως η νεολαία του Περιστερίου από κοινού με αλληλέγγυους που διαδήλωσαν οργισμένα στους δρόμους, αλλά και η γενικευμένη κοινωνική απονομιμοποίηση των ελεγκτών τις τελευταίες μέρες, κατέδειξαν ότι το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας έχει πάρει θέση ενάντια στην επίθεση της κυριαρχίας και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.

Το συγκεκριμένο γεγονός δεν είναι τόσο μεμονωμένο όσο η κυρίαρχη προπαγάνδα θέλει να παρουσιάσει. Τα τελευταία χρόνια οι εθελοντές ελεγκτές, οι οποίοι αμείβονται με ποσοστό επί του «έργου» τους, από κοινού με την Αστυνομία, τους ναζί και δυστυχώς κάποιους οδηγούς , έχουν επιτεθεί βάναυσα πολλές φορές σε μετανάστες, μαθητές και άλλους που αδυνατούν να πληρώσουν καθημερινά εισιτήριο. Η συμπίεση του εισοδήματος των εργαζομένων σε συνδυασμό με την ένταση και την πύκνωση των περιφράξεων σε κάθε πεδίο της δημόσιας ζωής (παιδεία, υγεία, κοινά αγαθά) έχουν διαμορφώσει μια ασφυκτική καθημερινότητα για όλους μας. Η προσπάθεια θεμελίωσης μιας μόνιμης κατάστασης εκτάκτου ανάγκης με τις πολεμικές ενέργειες του κράτους (βλέπε ΕΡΤ, καταλήψεις Πάτρας, πογκρόμ σε αθίγγανους στη Μεσσηνία, εισβολή στο Πολυτεχνείο και έπονται πλειστηριασμοί) έχουν φέρει την κοινωνία σε ένα δίλημμα: ή θα οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας με την έμπρακτη αμφισβήτηση της ήδη απονομιμοποιημένης εξουσίας, ή θα βουλιάξουμε στην ιδιώτευση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.

Οργανώνοντας κοινότητες αλληλεγγύης και αγώνα σε κάθε γειτονιά μπορούμε να δώσουμε μια απάντηση στην επερχόμενη κοινωνική κατάρρευση και να διαμορφώσουμε την κοινωνική αυτοάμυνα ενάντια σε ελεγκτές , αστυνομία και κάθε μορφής καταστολή. Ενάντια σε αυτούς που λυσσάνε για νομιμότητα με κάθε κόστος, δικός μας αγώνας είναι η αλληλεγγύη, η αυτοοργάνωση, η κοινωνική απελευθέρωση: με κάθε κόστος.

ΠΟΡΕΙΑ 27/08, ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΈΡΙ 18.30

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΥΣ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΙΣΠΡΑΞΗΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας

Ο αριθμός αυτών που δηλώνουν αναρχικοί σήμερα είναι τόσο μεγάλος και κάτω από το όνομα αναρχία κρύβονται θεωρίες τόσο διαφορετικές και αντιφατικές, ώστε θα είχαμε πραγματικά άδικο αν τα χάναμε όταν το κοινό, που δεν είναι εξοικειωμένο με τις ιδέες μας, που δεν μπορεί να ξεχωρίσει αμέσως τις μεγάλες διαφορές που κρύβονται κάτω από την ίδια τη λέξη, μένει αδιάφορο στη προπαγάνδα μας και μας περιφρονεί. Δεν μπορούμε φυσικά να εμποδίσουμε τους άλλους να χρησιμοποιούν όποιο όνομα θέλουν όσο για το να σταματήσουμε εμείς να λεγόμαστε αναρχικοί. Αυτό δεν θα βοηθούσε σε τίποτα, γιατί ο κόσμος θα πίστευε απλούστατα ότι αλλάξαμε απόψεις.

Αυτό που όλο και όλο μπορούμε και πρέπει να κάνουμε, είναι να διαχωρίζουμε ξεκάθαρα τη θέση μας από όσους έχουν διαφορετική αντίληψη για την αναρχία και από όσους, αν και έχουν τις ίδιες θεωρητικές απόψεις με μας, βγάζουν από αυτές πρακτικά συμπεράσματα διαφορετικά από τα δικά μας. Ο διαχωρισμός της θέσης μας πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας ξεκάθαρης έκθεσης των ιδεών μας και της ειλικρινούς και αδιάκοπης επανάληψης των απόψεων μας για όλα τα γεγονότα που έρχονται σε αντίθεση με τις ιδέες και την ηθική μας, χωρίς να έχουμε στο μυαλό μας την υπεράσπιση κάποιου συγκεκριμένου προσώπου ή χώρου. Γιατί αυτή η δήθεν αλληλεγγύη ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν ανήκουν και δεν θα μπορούσαν να ανήκουν στον ίδιο χώρο, υπήρξε ακριβώς ένα από τα βασικά αίτια της σύγχυσης.

Έχουμε φτάσει στο σημείο πολλοί να εξυμνούν στους συντρόφους τα ίδια πράγματα που καταδικάζουν στους αστούς και φαίνεται ότι το μοναδικό τους κριτήριο για το αν μια πράξη είναι καλή ή κακή, είναι το αν αυτός που την έκανε δηλώνει αναρχικός ή όχι. Πολλά σφάλματα έχουν φέρει τους μεν στο σημείο να αντιφάσκει ανοιχτά η πρακτική τους με τις αρχές που διακηρύσσουν θεωρητικά και τους δε να μην ανέχονται τέτοιες αντιφάσεις. Παρόμοια πολλοί λόγοι έχουν φέρει κοντά μας ανθρώπους που στο βάθος αδιαφορούν για την αναρχία και για όλα ξεπερνούν τα στενά τους ατομικά συμφέροντα. Δεν μπορώ να παραθέσω εδώ μια μεθοδική και εξαντλητική μελέτη όλων αυτών των σφαλμάτων, θα αρκεστώ να μιλήσω για αυτά που με έχουν εντυπωσιάσει περισσότερο. Ας μιλήσουμε για την ηθική.

Δεν είναι σπάνιο να συναντάμε αναρχικούς που αρνούνται την ηθική. Στην αρχή λένε απλώς ότι σαν θεωρητική άποψη δεν παραδέχονται καμία απόλυτη, αιώνια και αμετακίνητη ηθική και στην πράξη επαναστατούν εναντίον της αστικής ηθικής, που επιδοκιμάζει την εκμετάλλευση των μαζών και καταφέρεται εναντίον όλων των πράξεων που βλάπτουν ή απειλούν τα συμφέροντα των προνομιούχων. Έπειτα σιγά-σιγά όπως συμβαίνει σε τόσες και τόσες περιπτώσεις παίρνουν το σχήμα του λόγου για επακριβή έκφραση της αλήθειας.

Λησμονούν ότι στην τωρινή ηθική πλάι στους κανόνες που προβάλουν οι παπάδες και τα αφεντιά για να κατοχυρώσουν τη κυριαρχία τους βρίσκονται και άλλοι, περισσότεροι και ουσιαστικότεροι που χωρίς αυτούς θα ήταν αδύνατη κάθε κοινωνική συμβίωση. Λησμονούν ότι το να επαναστατείς εναντίον κάθε κανόνα που επιβάλλεται με τη βία δεν σημαίνει καθόλου ότι πρέπει να μην έχεις κανένα συναίσθημα υποχρέωσης και καμία ντροπή απέναντι στους άλλους. Λησμονούν ότι για να καταπολεμήσεις σωστά μια ηθική πρέπει να τις αντιπαραθέσεις, τόσο στη θεωρία όσο και στη πράξη μια ηθική ανώτερη. Και καταλήγουν με τη βοήθεια της ιδιοσυγκρασίας τους να και των περιστάσεων να γίνουν ανήθικοι με όλη τη σημασία της λέξης, άνθρωποι χωρίς κανόνες συμπεριφοράς, χωρίς κριτήριο που να καθοδηγεί τις πράξεις τους, που υποκύπτουν παθητικά στη παρόρμηση της στιγμής. Σήμερα στερούνται το ψωμί τους για να βοηθήσουν ένα σύντροφο αύριο θα σκοτώσουν έναν άνθρωπο για να πάνε στις πουτάνες.

Η ηθική είναι το σύνολο των κανόνων συμπεριφοράς που θεωρεί καλό κάποιος άνθρωπος. Μπορεί να βρίσκει κανείς κακή την κρατούσα ηθική μιας συγκεκριμένης εποχής μιας χώρας ή μιας κοινωνίας και πράγματι η αστική ηθική είναι κάτι παραπάνω από κακή, όμως δεν μπορούμε να διανοηθούμε μια κοινωνία χωρίς καμία ηθική ούτε ένα συνειδητό άνθρωπο χωρίς κανένα κριτήριο για το τι είναι καλό και κακό για τον εαυτό του και τους άλλους.

Όταν χτυπάμε την τωρινή κοινωνία, αντιπαραθέτουμε στην ατομιστική αστική ηθική την ηθική της αλληλεγγύης και προσπαθούμε να εγκαθιδρύσουμε θεσμούς που ανταποκρίνονται στο πως εμείς κάνουμε τις σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Αν δεν κάναμε αυτό το πράγμα πως θα μπορούσαμε να βρούμε ότι τα αφεντικά εκμεταλλεύονται το λαό;

Μια άλλη απαράδεκτη άποψη που μερικοί την υποστηρίζουν ειλικρινά και άλλοι την χρησιμοποιούν σα δικαιολογία είναι ότι το σημερινό κοινωνικό περιβάλλον δεν σου επιτρέπει να είσαι ηθικός και ότι κατά συνέπεια μάταια πασχίζεις όταν οι προσπάθειες σου είναι εκ των προτέρων καταδικασμένες σε αποτυχία, το καλύτερο είναι να εκμεταλλευόμαστε όσο μπορούμε τις περιστάσεις προς όφελος μας και να μη νοιαζόμαστε για τους άλλους, θα αλλάξουμε ζωή όταν αλλάξει η οργάνωση της κοινωνίας. Βέβαια κάθε αναρχικός καταλαβαίνει σήμερα ότι η αδυσώπητη οικονομική κατάσταση επιβάλει στον άνθρωπο να παλεύει εναντίον των άλλων ανθρώπων και βλέπει σα καλός παρατηρητής πόσο ανίσχυρη είναι η προσωπική επανάσταση ενάντια στο πανίσχυρο κοινωνικό περιβάλλον. Ένα όμως είναι εξίσου αληθινό, ότι χωρίς την προσωπική επανάσταση και χωρίς την συνεργασία με άλλους ανθρώπους επαναστατημένους με σκοπό την αντίσταση στη δύναμη του κοινωνικού περιβάλλοντος και στην προσπάθεια για μετασχηματισμό του, αυτό το κοινωνικό περιβάλλον δεν θα άλλαζε ποτέ.

Είμαστε όλοι χωρίς εξαίρεση, υποχρεωμένοι να ζούμε λίγο πολύ σε αντίθεση με τις ιδέες μας είμαστε όμως αναρχικοί ακριβώς στο μέτρο που βασανιζόμαστε από αυτή την αντίθεση και προσπαθούμε όσο είναι δυνατόν να τη μικρύνουμε. Τη μέρα που δεν θα προσαρμοζόμασταν στο περιβάλλον, δεν θα είχαμε πια τη λαχτάρα να το μετασχηματίσουμε και θα γινόμασταν και εμείς αστοί.

Άφραγκοι ίσως, αλλά όχι λιγότερο αστοί στα έργα και στις επιδιώξεις μας.

σχετικα λινκ:

http://ngnm.vrahokipos.net/index.php/theory/725-2013-07-22-10-26-50

http://eagainst.com/articles/mal/

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1487132

Σαν σήμερα, στις 23 Αυγούστου 1927, εκτελέστηκαν δύο από τις πιο γνωστές και ηρωικές φυσιογνωμίες του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ, οι  Ιταλοί μετανάστες, Nicola Sacco και Bartolomeo Vanzetti. Οι δύο τους, γνωστές μορφές του αναρχικού ρεύματος των ΗΠΑ και αποφασισμένοι συνδικαλιστές εργάτες μέχρι τέλους, έπεσαν θύματα μιας πολιτικής στοχευμένης εκστρατείας, και εν τέλει καταδικάστηκαν για ένα έγκλημα που δεν διέπραξαν ποτέ. Στην υπεράσπιση τους έγινε ένα συγκλονιστικό παγκόσμιο ρεύμα αλληλεγγύης, ενώ συγκινητική και πρωτοφανής ήταν η ατρόμητη και ανθρώπινη ταυτόχρονα στάση που κράτησαν μέχρι την τελευταία τους ανάσα. Πολλά έχουν γραφτεί και γυριστεί για την υπόθεση. Μπορείτε να δείτε δύο σύγχρονα αφιερώματα, ένα πολύ καλό του Ριζοσπάστη, ένα σημερινό του tvxs, να ακούσετε το infowar – αφιέρωμα του Άρη Χατζηστεφάνου, ενώ με μια αναζήτηση στο internet μπορείτε να βρείτε τη γνωστή ταινία και την πασίγνωστη μπαλάντα στη μνήμη τους με τη μουσική του Ennio Morricone και την φωνή της Joan Baez. Εδώ παραθέτουμε το συγκλονιστικό γράμμα του Joe Sacco στον γιο του, λίγες ώρες πριν οδηγηθεί στην ηλεκτρική καρέκλα. 

Το Γράμμα του Nicola Sacco στον γιό του.

Αν δεν αλλάξει κάτι, θα μας εκτελέσουν στην ηλεκτρική καρέκλα, αμέσως μετά τα μεσάνυχτα,

Επομένως είμαι εδώ τώρα,  δίπλα σου, με αγάπη και ανοιχτή καρδιά,

Όπως ήμουν και εχθές.

Μην κλάψεις, Dante. Αρκετά δάκρυα ξοδεύτηκαν,

σαν της μητέρας σου τα δάκρυα που στέρεψαν εφτά χρόνια τώρα,

χωρίς να κάνουν και κανένα καλό.

Για αυτό γιέ μου, αντί να κλάψεις, στάσου δυνατός και γενναίος,

για να μπορείς να παρηγορήσεις τη μητέρα σου.

.

Κι όταν θα θες να την αποσπάς από την αποκαρδιωτική μοναξιά,

να την πηγαίνεις μια μεγάλη βόλτα στην ήρεμη εξοχή,

να μαζεύετε λουλούδια από δω και από κει.

Και να ξεκουράζεστε κάτω από τη σκιά των δέντρων, δίπλα στη μουσική του νερού,

η γαλήνη της φύσης, θα της αρέσει τόσο πολύ,

Όπως σίγουρα και σε σένα.

Αλλά γιε μου, πρέπει να θυμάσαι: Μη δώσεις όλο σου τον εαυτό.

.

Χαμήλωσε λίγο τον εαυτό σου, μόνο ένα βήμα, για να βοηθήσεις τους αδύναμους στο πλάι σου.

Τους αδύναμους, που ζητούν βοήθεια, τους διωκόμενους και τα θύματα.

Είναι φίλοι σου, φίλοι δικοί μου και δικοί σου, είναι οι σύντροφοι που παλεύουν,

Ναι και καμιά φορά πέφτουν.

Όπως ο πατέρας σου, ο πατέρας σου και ο Bartolo, έπεσαν στη μάχη.

Πάλεψαν και έχασαν τη ζωή τους μόλις χθες, στη διεκδίκηση της ευτυχίας,

και της ελευθερίας για όλους.

.

Στον αγώνα της ζωής, θα βρεις, θα βρεις περισσότερη αγάπη.

Και επίσης στον αγώνα, είναι που θα σ’ αγαπήσουν. 

.

Απόδοση- Επιμέλεια: Θάνος Ανδρίτσος

πηγή:http://ilesxi.wordpress.com/2012/08/23/%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-nicola-sacco-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF/

[youtube]http://youtu.be/QKY1o_XOqDs[/youtube]

Το γράμμα του Nicola Sacco μελοποιημένο από τον μεγάλο Pete Seeger

Πανό αλληλεγγύης αναρτήθηκαν στο antifa-live που έγινε στην Πρέβεζα στην περασμενη Παρασκευή. Το πρώτο πανό ήταν αντιφασιστικό και το δεύτερο ήταν από αλληλέγγυους για τους δυο προφυλακισμένους αναρχικούς της Θεσσαλονίκης που κατηγορούνται για το Σχέδιο Φοίνικας.

 ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

Χθες πεμπτη ομαδα συντροφων απο την πρωτοβουλια για την αυτοοργανωση εκαναν παρεμβαση στον χωρο που γινεται η λαικη αγορα με μοιρασμα κειμενων για την δολοφονια του Θ.Κ. Συνεχισαν το μοιρασμα και στο κεντρο της πολης με εκατονταδες κειμενα η ανταποκριση του κοσμου ηταν πολυ καλη ειδικα για μια μικρη επαρχιακη πολη που χρονια τωρα κοιμαται.

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε:

Το βράδυ της 13ης Αυγούστου, σε τρόλεϊ με προορισμό το Περιστέρι γίνεται τυχαίος έλεγχος εισιτηρίου.

Ο 19χρονος Θανάσης Καναούτης δεν είχε εισιτήριο και από τη στιγμή που αυτό υπέπεσε στην αντίληψη του ελεγκτή, αρχίζει να δέχεται τις απειλές του.  Παρόλο που ο νεαρός προσπαθεί να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους δεν έχει εισιτήριο, ο ελεγκτής συνεχίζει να ξεστομίζει λογύδρια, συνοδευόμενα με  λεκτική και σωματική βία, ως ο πλέον «νομιμόφρων πολίτης» και στυγνός επαγγελματίας, στη μάχη του να πατάξει το φαινόμενο της ατιμωρησίας. Κάτω από αδιευκρίνιστες, κατά την αστυνομία, συνθήκες,  ο Θ.Κ.  ωθείται εκτός τρόλεϊ, ενώ αυτό ήταν εν κινήσει και βρίσκεται στο δρόμο με την πλάτη στο οδόστρωμα. Τα γεγονότα, οι αυτόπτες μάρτυρες αλλά και τα επίσημα πορίσματα των  ιατροδικαστών και πραγματογνωμόνων, δίνουν στοιχεία, που φαίνεται πως κάθε άλλο παρά ατύχημα ήταν.  Εν πολλοίς,  παρουσιάζονται ο ελεγκτής και ο οδηγός του τρόλεϊ,  ως συνένοχοι στη δολοφονία, ο καθένας με το ανάλογο μερίδιο ευθύνης που φέρει. Παράλληλα οι αρμόδιες αρχές, λειτουργώντας σε διατεταγμένη υπηρεσία, (αστυνομία, Η.Λ.Π.Α.Π.), παραποιούν σκόπιμα τα γεγονότα και δε ρίχνουν φως στην υπόθεση (ο θάνατος του Θ.Κ. χαρακτηρίστηκε ως τροχαίο ατύχημα!). Όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου σιγοντάρεται από τα Μ.Μ.Ε., όπως ακριβώς τους επιβάλλει το καθήκον τους, με παραπληροφόρηση και ψέματα.

Λένε πως : «Ο ελεγκτής έκανε την δουλειά του».

Απαντάμε πως: «Δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό».

Όταν οι ελεγκτές λαμβάνουν μεγάλο ποσοστό επί των προστίμων, που αποζητούν μετά μανίας ν’ αρπάξουν, δεν είναι εργαζόμενοι αλλά κυνηγοί κεφαλών και μπάτσοι των λεωφορείων. Τρέφονται από την ανικανότητα, των κοινωνικών στρωμάτων να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του κράτους. Τρέφονται από το σύστημα που βάζει την αντιστεκόμενη και δοκιμαζόμενη κοινωνία στον τοίχο. Νεκρό θα μπορούσε να είχε αφήσει τον Θανάση και τον κάθε Θανάση, ο εφοριακός, ο μπάτσος, ο τραπεζίτης, το αφεντικό, ο σεκιουριτάς, ο ελεγκτής. Άμεσα ή έμμεσα.

Όταν κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα απαιτεί την καταβολή ενός μισθώματος, το κυνήγι δεν σταματά ούτε στα αυτονόητα κοινωνικά δικαιώματα, ούτε στη μετακίνηση, στη στέγαση, στη σίτιση, στην παιδεία και στην υγεία. Η ένταξη όλων αυτών των κοινωνικών αγαθών στην σφαίρα της αγοράς και οι αυστηροί και συνεχείς έλεγχοι «τήρησης της νομιμότητας», είναι κομμάτια ενός γενικευμένου σχεδίου του αυταρχικού και ολοκληρωτικού κράτους για την επιβολή του πλήρους ελέγχου στη κοινωνία.

Αυτά τα σχέδια πρέπει να ανατρέψουμε με αδιαμεσολάβητους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες. Να διαλέξουμε την απέναντι πλευρά από λογαριασμούς, χρέη, εισιτήρια, χαράτσια, ελέγχους και κάθε είδους ελεγκτές νομιμότητας. Να προτάξουμε την αλληλεγγύη και τον κοινό μαζικό αγώνα, ενάντια στον εκβιασμό των «από τα κάτω», ενάντια στην κρατική τρομοκρατία

Να ξαναπάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.

ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΡΑΤΙΚΟ «ΑΤΥΧΗΜΑ»

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΘΑ ΓΙΓΑΝΤΩΝΟΝΤΑΙ

Πρωτοβουλία για την Αυτοοργάνωση

απο την Έδεσσα και την ευρύτερη περιοχή