Άρθρα ανά μήνα: Μάρτιος 2014
Τσιμέντα Χαλκίδας- Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας για την ανάκληση των απολύσεων και την επαναλειτουργία του εργοστασίου- 26/3, 11.00
Αλληλεγγύη από σωματεία και συλλογικότητες στη διαδήλωση των εργαζομένων / απολυμένων Metropolis έξω από τον ελληνικό τελικό της Eurovision την Τρίτη (11/3)
ΤΡΙΤΗ 11 ΜΑΡΤΙΟΥ, 7:30 μ.μ.
Οι τεχνικοί της ραδιοφωνίας στηρίζουμε τον αγώνα των απλήρωτων εργαζομένων στα καταστήματα Metropolis
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Τεχνικών Ελληνικής Ραδιοφωνίας στηρίζει την συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην οποία καλούν οι απλήρωτοι εργαζόμενοι των καταστημάτων Metropolis έξω από τον «ελληνικό τελικό» της Eurovision (στο Acro Music Hall, Ιερά Οδός 11-13), την Τρίτη 11 Μαρτίου, στις 7:30 μ.μ.
Η ιστορία είναι γνωστή και επαναλαμβανόμενη: ο Ανδρέας Κουρής, ιδιοκτήτης των καταστημάτων Metropolis και διοργανωτής τόσο της φετινής όσο και της περσινής φιέστας της «ελληνικής» Eurovision, (άλλη μία από τις πολλές ευγενικές χορηγίες του ελληνικού δημοσίου και της αμαρτωλής ΔΤ προς το πρόσωπό του), όχι μόνο εξακολουθεί να μην καταβάλλει δεδουλευμένα και αποζημιώσεις στους εργαζόμενούς του, αλλά πλέον έχει το θράσος να τους μηνύει κιόλας επειδή… τον συκοφαντούν.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Τεχνικών Ελληνικής Ραδιοφωνίας συμπαρίσταται στον αγώνα που δίνουν εδώ και δύο χρόνια οι απλήρωτοι εργαζόμενοι των καταστημάτων Metropolis ενάντια στην εργοδοσία και την κυβέρνηση, που είναι το μακρύ της χέρι. Παρόμοιους αγώνες δίνουμε κι εμείς απέναντι σε εργοδότες των ΜΜΕ (Κυριακίδης, Λυμπέρης, Κωστόπουλος) που, πάντα με την κυβερνητική στήριξη, ακολούθησαν την ίδια ακριβώς τακτική, αφήνοντας χρόνια τώρα το προσωπικό τους απλήρωτο, ανασφάλιστο, χωρίς αποζημιώσεις, σε εργασιακή ομηρία και πλήρη οικονομικό στραγγαλισμό.
Κανείς εργαζόμενος μόνος του απέναντι σε κυβέρνηση και εργοδότες.
Στηρίζουμε την συγκέντρωση διαμαρτυρίας των απλήρωτων εργαζόμενων των καταστημάτων MetropolisAcroMusicHall(Ιερά Οδός 11-13) την Τρίτη 11 Μαρτίου στις 19.30.
ΑΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΦΡΑΓΜΟ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΣΥΔΟΣΙΑ
Εδώ και δύο χρόνια οι απολυμένοι/ες από τα καταστήματα Metropolis δίνουν ένα σκληρό, κοπιαστικό και επίμονο αγώνα προκειμένου να λάβουν τους μισθούς και τις αποζημιώσεις που τους οφείλει ο μεγαλοεπιχειρηματίας Ανδρέας Κουρής, που κατέχει τον όμιλο MAD, αφότου εξαγόρασε και διέλυσε μέσα σε τρία χρόνια την άλλοτε κραταιά αλυσίδα καταστημάτων Metropolis απολύοντας 180 εργαζόμενους και βάζοντας λουκέτο σε 13 καταστήματα.
Σε όλο αυτό το διάστημα οι συνάδελφοι αντιμετωπίζουν μια απάνθρωπη, αλαζονική, και, κυρίως, προκλητική συμπεριφορά από την πλευρά του εφήμερου πρώην εργοδότη τους ο οποίος θεωρεί ως αυτονόητο δεδομένο ότι μπορεί να κάνει μπίζνες και να πλουτίζει πάνω στις πλάτες των εργαζομένων. Και μάλιστα, με τον πιο χυδαίο τρόπο που υπάρχει, αφήνοντας απλήρωτους τους απολυμένους που έστειλε στην ανεργία και αξιοποιώντας αυτές τις οφειλές για την επέκταση των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων.
Σε αυτά τα δύο χρόνια, έχουμε αντιληφθεί ότι ο Ανδρέας Κουρής μπορεί να τα κάνει αυτά έχοντας μια βαθιά αυτοπεποίθηση και σιγουριά ότι τον παίρνει να τα κάνει. Λόγος για τον οποίο, άλλωστε, δεν θέλησε ποτέ να συναντήσει τους εργαζόμενους, δεν πτοήθηκε από τα πρόστιμα που του επιβλήθηκαν από τις Επιθεωρήσεις Εργασίας, αγνόησε προκλητικά την τριμερή συνάντηση στην οποία είχε κληθεί στο υπουργείο Εργασίας υπό την παρουσία του τότε αρμόδιου υφυπουργού και δεν πάτησε το πόδι του σε κανένα από τα δικαστήρια στα οποία οι συνάδελφοι στράφηκαν εναντίον του, αρκετές φορές ούτε καν δια του συνηγόρου του, εισπράττοντας μέχρι σήμερα την μια καταδικαστική απόφαση μετά την άλλη.
Εντούτοις, ο επιχειρηματίας Ανδρέας Κουρής, δεν ποντάρει μόνο πάνω στην ευνοϊκή για τους εργοδότες χρονοβόρα νομική διαδικασία για την επίλυση των εργατικών διαφορών, προκειμένου να τη σκαπουλάρει. Το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα ανοίγει μπίζνες με το ίδιο το Δημόσιο, το ότι η κρατική διαφήμιση ρέει απλόχερα προς το MAD, αλλά και τα γενναία «δώρα» που αποκαλύπτεται ότι του έχουν δοθεί από τις βρόμικες χορηγίες του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και του ΟΠΑΠ φανερώνουν ότι ο Ανδρέας Κουρής έχει γερές «άκρες». Που ξεκινούν από την ίδια τη στήριξη που του έχουν δώσει πολιτικά πρόσωπα που διατέλεσαν και διατελούν επιτελικούς και καταστρεπτικούς για τη χώρα ρόλους, μεταξύ των οποίων ο σημερινός πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο ανεκδιήγητος τέως υπουργός Μιχάλης Λιάπης και ο τέως υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γιώργος Aλογοσκούφης.
Το δε εξωφρενικό -και διπλά προκλητικό- είναι ότι, στην προκειμένη περίπτωση, το Δημόσιο ανοίγει μπίζνες με ένα επιχειρηματία οφειλέτη προς αυτό, που έχει φυλακιστεί προσωρινά και είναι υπόδικος γι’ αυτό. Κι όμως, ο επιχειρηματίας Ανδρέας Κουρής αναλαμβάνει για δεύτερη συνεχόμενη φορά τη διοργάνωση του ελληνικού τελικού της Eurovision, μέσω του τηλεοπτικού καναλιού MAD, με απευθείας ανάθεση (χωρίς διαγωνισμό) από τη Δημόσια Τηλεόραση και υπό εντελώς αδιαφανείς διαδικασίες, ακόμη πιο σκανδαλώδεις από αυτές με τις οποίες του δόθηκε η περσινή διοργάνωση από το ΔΣ της ΕΡΤ, λίγο πριν η κυβέρνηση βάλει το λουκέτο που πέταξε στο δρόμο 2.500 εργαζόμενους.
Και όλα αυτά συνέβησαν και συμβαίνουν ενώ ο Ανδρέας Κουρής ισχυρίζεται ότι «δεν έχει» να πληρώσει τους απολυμένους συναδέλφους και ενώ ξεφορτώνεται το ένα μετά το άλλο τα περιουσιακά του στοιχεία αντιλαμβανόμενος ότι ο χρόνος κυλάει, πλέον.
Ως Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας καθώς και ότι θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστεμε όσες δυνάμεις διαθέτουμε για τα δίκαια αιτήματα των συναδέλφων μας.
Διεκδικούμε την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων αλλά και των αποζημιώσεων απόλυσης για όλους τους συναδέλφους.
Έτσι, καλούμε και πάλι σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας
έξω από τον ελληνικό τελικό της Eurovision
στο Acro Music Hall (Ιερά Οδός 11-13)
την Τρίτη 11 Μαρτίου στις 7:30 μ.μ.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας
Ως “Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ” συνεχίζουμε να στεκόμαστε έμπρακτα αλληλέγγυοι στον εδώ και 2 χρόνια επίμονο αγώνα των Απολυμένων/εργαζομένων στα Metropolis. Τον θεωρούμε δικό μας αγώνα και θα είμαστε στο πλάι των συναδέλφων/ισσων έως την τελική τους δικαίωση. Γι’ αυτό το λόγο η καθιερωμένη συνέλευση της Τρίτης 11/03 δεν θα πραγματοποιηθεί, καθώς η συνέλευση μεταφέρεται -καλώντας και τον καθένα/μια να συμμετέχει- στη συγκέντρωση έξω από το Acro Music Hall (Ιερά Οδός 11-13), στις 19:30.
Τί λένε οι Ουκρανοί αναρχικοί σχετικά με τη Ρωσική παρέμβαση;
Στις 27 Φεβρουαρίου 2014, φιλορώσοι σοβινιστές της Κριμαίας, υποστηριζόμενοι από τα ΜΑΤ Μπερκούτ και το Ρωσικό Στόλο της Μαύρης Θάλασσας διέπραξαν στρατιωτικό πραξικόπημα στην Κριμαία. Αυτή τη στιγμή είναι ήδη προφανές ότι η κυβέρνηση του κινήματος ”Russian Unity” με επικεφαλής τον Αξιόνοφ δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια μαριονέτα του καθεστώτος του Κρεμλίνου.
Εμείς δεν θεωρούμε την εδαφική ακεραιότητα και το απαραβίαστο των συνόρων της Ουκρανίας ως αξία, είμαστε εναντίον της βίαιης ”ειρήνευσης” στην Κριμαία, αλλά πιστεύουμε ότι η κατάσταση της Κριμαίας θα έπρεπε να καθοριστεί λαμβάνοντας δεόντως υπόψη τη γνώμη της μειοψηφίας των Τατάρων της Κριμαίας.
Τα τελευταία γεγονότα δείχνουν ότι ο Πούτιν δεν πρόκειται να περιοριστεί στην προσάρτηση της Κριμαίας. Στόχος του ιμπεριαλιστικού καθεστώτος του Κρεμλίνου είναι να επεκτείνει τις Ρωσικές πρακτικές σε όλη την επικράτεια της Ουκρανίας.
Με αυτόν τον τρόπο το Ρωσικό καθεστώς αποδείχθηκε ότι είναι η κύρια απειλή για τα συμφέροντα του προλεταριάτου στο μετα-Σοβιετικό χώρο.
Είμαστε αντίπαλοι του πολέμου και του μιλιταρισμού. Αλλά πιστεύουμε ότι σε αυτή την κατάσταση οι συνειδητοί προλετάριοι δεν μπορούν να βασίζονται σε κανέναν πέρα από τους ίδιους.
Δεν υπάρχει λόγος να περιμένουμε τη “διάσωση” από το ΝΑΤΟ. Οι Ουκρανοί εθνικιστές πολιτικοί μπορούν να οργανώσουν μονάχα την άμυνα ενός τμήματος του εδάφους στην καλύτερη περίπτωση. Ο πόλεμος μπορεί να αποφευχθεί μονάχα εάν οι προλετάριοι όλων των χωρών, πρώτα και κύρια της Ουκρανίας και της Ρωσίας, από κοινού κάνουν μια στάση ενάντια στο εγκληματικό καθεστώς του Πούτιν.
Κοινή δράση του Ουκρανικού και Ρωσικού προλεταριάτου και όλων των προοδευτικών δημοκρατικών δυνάμεων που θα θέσουν τέλος στο καθεστώς του Πούτιν, θα σημάνει επίσης ένα τέλος στο σημερινό νεοφιλελεύθερα-προσανατολισμένο εθνικιστικό καθεστώς στην Ουκρανία.
Ενώ για τους αριστερούς και αναρχικούς της Δύσης είναι καιρός να κόψουν τους δεσμούς με το λεγόμενο “αντι-ιμπεριαλισμό” που καταρρέει με την υποστήριξη του καθεστώτος του Πούτιν κατά των ΗΠΑ.
Κανένας πόλεμος μεταξύ εθνών, καμιά ειρήνη μεταξύ των τάξεων!
AWU
ΠΗΓΗ:http://aixmi.wordpress.com/2014/03/05/%CE%BF%CE%B9-%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AF-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CE%B1/
Επίθεση από σουηδούς νεοναζί σε πάρτυ της αναρχοσυνδικαλιστικής νεολαίας στο Μάλμε της Σουηδίας
Ναζί που συνδέονται με το ναζιστικό Κόμμα των Σουηδών (Svenskarnas Parti), συνελλήφθηκαν από τους μπάτσους εχτές το βράδυ και αντιμετωπίζουν κατηγορίες για απόπειρα δολοφονίας μετά από την επίθεση με μαχαίρι και τον τραυματισμό τεσσάρων συντρόφων και συντροφισσών στον Μάλμε της Σουηδίας. Η κατάσταση του ενός συντρόφου είναι κρίσιμη.
Το περιστατικό έγινε εχτές το βράδυ στην περιοχή Möllevången, όπου θεωρείται αριστερή/αυτόνομη συνοικία με πολλά στέκια, κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους. Στο Möllevången υπήρχε πολύ κόσμος εχτές το βράδυ εξαιτιάς διαφόρων δράσεων, πάρτυ και νυχτερινής πορείας στα πλαίσια της Διεθνής Ημέρας για την Γυναίκα. Οι ναζί, που φημολογείται ότι δεν είναι από το Μάλμε, εμφανίστηκαν έξω από πάρτυ που διοργάνωνε η νεολαία της αναρχοσυνδικαλιστικής πρωτοβουλίας, πολύ κοντά στον κοινωνικό χώρο Glassfabriken, και μοίραζαν φυλλάδια ρατσιστικού περιεχομένου ενώ γέμισαν την περιοχή με αυτοκόλλητα με αναφορές στο ναζιστικό Κόμμα των Σουηδών. Όταν έγιναν αντιληπτοί από τους συντρόφους και άλλο κόσμο που βρίσκονταν έξω από το πάρτυ ξεκίνησε ολιγόλεπτη σύγκρουση με εκσφεδονισμό μπουκαλιών, ποδηλάτων κα. Οι ναζί αντέδρασαν με το να βγάλουν μαχαίρια και επιτέθηκαν σε τέσσερα άτομα, δύο γυναίκες και δύο άντρες, τραυματίζοντας σοβαρά δύο από αυτούς. Ο ένας έχει διαμπερές τραύμα στο ύψος του πνεύμονα ενώ ο άλλος βρίσκεται σε καταστολή και σε κρίσιμη κατάσταση. Ο σύντροφος, Showan Shattak, είναι γνωστός για την αντιφασιστική και αντι-ομοφοβική του δράση τόσο στους δρόμους όσο και στα γήπεδα του Μάλμε.
Δύο από τους ναζί βρίσκονται στα χέρια των μπάτσων και αντιμετωπίζουν κατηγορίες απόπειρας δολοφονίας σε πρώτο βαθμό. Να πούμε επίσης ότι τόσο οι μπάτσοι όσο και τα μίντια προσπαθούν να υποβαθμίσουν το γεγονός αναφερόμενοι σε ένα «απλό καυγά εξτρεμιστικών ομάδων», ενώ για πολλές ώρες διέρρεαν ότι τα κίνητρα των δραστών ήταν άγνωστα. Η επίθεση έγινε δίπλα σε πάρκο όπου Αφγανοί πρόσφυγες έχουν καταλάβει διαμαρτυρόμενοι για επικείμενη απελασή τους.
Από την στιγμή που το περιστατικό έγινε γνωστό, έχουν καλεστεί πορείες και συγκεντρώσεις σε όλη την Σουηδία. Στο Μάλμε στις 15.00 (ώρα σουηδίας) στο Möllevångstorget, στο Γκέτεμποργκ στις 16.00 στο Järntorget, στην Στοκχόλμη στις 18.00 στο La Mano Monumentet, στην Ουψάλα στις 18.00 στο Slottsbacken, στο Λούντ στις 19.00 στην Stortorget και αλλού.
AGAINST BOSSES’ IMMUNITY – ANDREAS KOURIS, YOU SHALL ALWAYS FIND US IN YOUR WAY!
During the last two years, we have been waging a hard, tiring and relentless struggle to take the money, wages and compensations, owed to us by big-shot entrepreneur Andreas Kouris, owner of MAD Entertainment group and former owner of the once-mighty Metropolis chain of music stores, which he took over and destroyed within three years, laying off 180 workers and closing down 13 stores.
However, Andreas Kouris does not only count on the lengthy and favourable to employers judicial process for labour conflict in order to get away with it all. The fact that recently he has been doing business with the State, that there is a steady inflow of State advertisement to his MAD channel, as well as the generous “bonuses” he has been granted through dirty donations by the Post Bank and the OPAP, reveal that Kouris has strong connections. This is proved by the support he has received by politicians that have performed and still perform major parts in the destruction of the country, including current Prime Minister Antonis Samaras, the indescribable former Minister Michalis Liapis and former Minister of National Economy and Economics Georgios Alogoskoufis.
τρυκακια EΣE για ΜΕTROPOLIS και SALADIN
ΑΓΝΟ: το σχέδιο απαξίωσης και το αδιέξοδο των εργαζομένων. Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για αυτοδιαχείριση;
γραφει η blackgcat
Δέκα χρόνια μετά την ιδιωτικοποίηση της ΑΓΝΟ, οι εργαζόμενοι της γαλακτοβιομηχανίας που είναι απλήρωτοι εδώ και 14 μήνες, βρίσκονται αντιμέτωποι με τη μεθόδευση της απαξίωσης της βιομηχανίας που εξυπηρετεί, τόσο τα σχέδια της εργοδοσίας του ομίλου ΚΟΛΙΟΣ για μονοπώληση της αγοράς γάλακτος στη Β. Ελλάδα, όσο και τα σχέδια της κυβέρνησης και τις επιταγές της ΕΕ, αναφορικά με το γάλα μακράς διάρκειας, στοχεύοντας στο κλείσιμο των ελληνικών εργοστασίων και την στροφή στις εισαγωγές.
Το 2003 η ΑΓΝΟ μία από τις μεγαλύτερες συνεταιριστικές επιχειρήσεις και η πρώτη βιομηχανία παστερίωσης και εμφιάλωσης γάλακτος στη Β. Ελλάδα, πουλήθηκε στην «ΚΟΛΙΟΣ» από την ΑΤΕ καθαρή από χρέη. Η βιομηχανία βρέθηκε ξαφνικά από την αύξηση της ζήτησης και του τζίρου (2012) σε «οικονομικό αδιέξοδο» (2013) όπως υποστήριξαν οι εκπρόσωποι της διοίκησης στις δύο αποτυχημένες προσφυγές για ένταξη στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα. Τίθεται το ερώτημα πώς οι συνολικές οφειλές της ΑΓΝΟ ξεπερνούν πλέον τα 50 εκατ. ευρώ με περίπου 18 εκατ. ευρώ να οφείλονται στην άλλη εταιρεία του ιδιοκτήτη την τυροκομική «ΚΟΛΙΟΣ»!
Εργαζόμενοι, αλλά και επιτροπή αγώνα που συστήθηκε από γαλακτοπαραγωγούς της περιοχής, αντιστάθηκαν καταγγέλλοντας ότι η οικονομική δυσπραγία που επικαλείται ο όμιλος είναι εικονική και πως πίσω από τις αιτήσεις της εταιρείας για ένταξη στο άρθρο 99 βρίσκονται τα συμφέροντα της τυροκομικής εταιρείας «ΚΟΛΙΟΣ», που όχι μόνο εμφανίζεται ως ο μεγαλύτερος πιστωτής της γαλακτοβιομηχανίας, αλλά είναι επιπλέον γνωστό ότι ο βιομήχανος χρησιμοποιεί την ΑΓΝΟ για να παράγει προϊόντα της «ΚΟΛΙΟΣ»!
Οι εργαζόμενοι της ΑΓΝΟ απάντησαν στα σχέδια του κεφαλαίου με επαναλαμβανόμενες απεργίες και λοιπές κινητοποιήσεις. Η εργοδοσία απάντησε με απειλές πώς κάθε μέρα απεργίας θα σημαίνει και έναν μήνα επιπλέον καθυστέρηση στην εξόφληση των δεδουλευμένων, με απειλητικές τρίμηνες διαθεσιμότητες, με απολύσεις αλλά και με μηνύσεις / ασφαλιστικά μέτρα εναντίον συνδικαλιστών, και φυσικά με καταστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων με τη βοήθεια των ΜΑΤ.
Οι αγώνες των εργαζομένων, ενώ κατόρθωσαν να αποτρέψουν κάποια σχέδια της εργοδοσίας, όπως την καταγγελία της επιχειρησιακής σύμβασης, ωστόσο, σήμερα παραμένουν σε κατάσταση ομηρίας απλήρωτοι, σε ένα εργοστάσιο με το ρεύμα κομμένο και το μέλλον αβέβαιο. Υπό την πίεση των συνθηκών 130 εργαζόμενοι προχωρήσαν σε επίσχεση εργασίας, ενώ 190 έχουν αποδεχτεί την υπογραφή ατομικών συμβάσεων μετά την υπόσχεση του Κολιού ότι θα τους πληρώσει εντός 40 ημερών. Εννοείται ότι οι υποσχέσεις όχι μόνο δεν τηρήθηκαν, αλλά ο Κολιός ούτε έχει εμφανιστεί στους εργαζόμενους να τους ενημερώσει, ούτε τα λοιπά διευθυντικά στελέχη του εργοστασίου έχουν πατήσει στο εργοστάσιο εδώ και μήνες.
Σύμφωνα με το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και μετά τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το σπίτι του επιχειρηματία (14/2/2014) «Όλο αυτό το διάστημα η ιδιοκτησία της γαλακτοβιομηχανίας αρνείται να καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου, να συναντήσει και να ενημερώσει τους εργαζόμενους για τα σχέδια της παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες των εργαζομένων που ζουν στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα. Παράλληλα, η εργοδοσία με ανύπαρκτα επιχειρήματα, με χρονοδιαγράμματα που δεν τηρεί και με μεθόδους διάσπασης των εργαζομένων προσπαθεί να υπονομεύσει τον αγώνα τους.» (Δελτίο Τύπου ΕΚΘ, 14/2)
Στις 27/2 στη συνέντευξη τύπου που έγινε στα γραφεία του ΕΚΘ από κοινού με το ΕΚ και το σωματείο των εργαζομένων, καλούν σε βοήθεια το Υπουργείο Εργασίας, ενώ δηλώνουν ότι η λύση είναι «Ή να μπει επιχειρηματίας να λειτουργήσει το εργοστάσιο ή να πτωχεύσει η εταιρεία για να πάρουμε τα δεδουλευμένα μας. Τώρα, είμαστε εργαζόμενοι- άνεργοι, σε ένα εργοστάσιο ανοικτό- κλειστό».
Αναρωτιέται πάντως κανείς αν μετά από ένα χρόνο αγώνων, η λύση προς όφελος των εργαζομένων θα είναι το Υπουργείο Εργασίας. Η απάντηση μάλλον είναι ευνόητη. Η κατάλυση των εργατικών δικαιωμάτων είναι πλέον πανάκεια στα όποια σχέδια έχει η κυβέρνηση για την ελληνική βιομηχανία, πάντα στα πλαίσια της ολικής απαξίωσης της προς το συμφέρον του παγκόσμιου κεφαλαίου. Από την άλλη να αντικατασταθεί ο Κολιός από έναν άλλο επιχειρηματία (όπως πχ Σαββίδης ο οποίος είχε δείξει ενδιαφέρον αλλά μάλλον υπαναχώρησε) πώς μπορεί να βοηθήσει τους εργαζομένους; Από πότε τα συμφέροντα των εργαζομένων ταυτίζονται με τα επιχειρηματικά συμφέροντα; Μήπως το εγχείρημα της ΒΙΟ.ΜΕ «Δεν μπορείτε εσείς; Μπορούμε ΕΜΕΙΣ!!!» δίνει ένα μήνυμα ότι «μπορούμε χωρίς αφεντικά;» Αν η λύση δεν είναι να περάσει ο έλεγχος στο κεφάλαιο, μήπως η λύση είναι να περάσει ο έλεγχος στους εργαζόμενους;
ελευθεριακή παρέμβαση εκπαιδευτικών:κείμενο γνωριμίας
Κάποιες-κάποιοι εκπαιδευτικοί που δουλεύουμε με διαφορετικές εργασιακές σχέσεις στην εκπαίδευση διαπιστώσαμε ότι μοιραζόμαστε τους ίδιους προβληματισμούς και αγωνίες για τις αδυναμίες της συνδικαλιστικής οργάνωσης των εργαζομένων στον κλάδο αυτό. Μετά από κουβέντες πήραμε την πρωτοβουλία να συγκροτήσουμε την Ελευθεριακή Παρέμβαση Εκπαιδευτικών. Θεωρούμε ότι δεν μας αφορούν μονάχα τα στενά εργασιακά ζητήματα αλλά και η κριτική και οι προτάσεις σε σχέση με το ρόλο μας, το περιεχόμενο και τις μεθόδους διδασκαλίας.
Πρώτο, λοιπόν, κίνητρο για τη συνάντηση μεταξύ μας ήταν ο προβληματισμός γύρω από τις αδυναμίες της συνδικαλιστικής οργάνωσης των εργαζομένων στον κλάδο.
Οι αδυναμίες αυτές κατά τη γνώμη μας οφείλονται:
Α) στον κατακερματισμό του κλάδου με βάση τις διαφορετικές σχέσεις και όρους εργασίας
Β) στον γραφειοκρατικό χαρακτήρα των μεγάλων συνδικάτων του δημοσίου
Γ) στην απαξίωση του συνδικαλισμού στον ιδιωτικό τομέα, όπου το μεγαλύτερο κομμάτι των εργαζόμενων εκπαιδευτικών δεν είναι οργανωμένο στα υπάρχοντα συνδικάτα
Δ) στην πολυδιάσπαση των συνδικαλιστικών φορέων όσων εργάζονται με σχέσεις ιδιωτικού δικαίου στη δημόσια εκπαίδευση.
Στόχοι
Στόχος της Ελευθεριακής Παρέμβασης Εκπαιδευτικών είναι η οργάνωση των εκπαιδευτικών με γνώμονα την ταξική ενότητα. Όλοι μας, ανεξάρτητα από τη σχέση εργασίας ή τον εργοδότη, έχουμε κοινές επιδιώξεις και συμφέροντα, αφού αντιλαμβανόμαστε τον κλάδο της εκπαίδευσης ως ενιαίο. Οι διαιρέσεις εξυπηρετούν μόνο την εργοδοτική πλευρά, γι’ αυτό και σκόπιμα γίνονται όλο και περισσότερες.
Στο διεκδικητικό επίπεδο μας ενώνει το αίτημα για μόνιμη, σταθερή και αξιοπρεπή εργασία για όλους σε ένα δημόσιο-όχι κρατικό- και δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα. Η προϊούσα ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες, εκτός από το αυτονόητο ότι βάζει ακόμα πιο έντονους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση, αποδομεί ακόμα περισσότερο τις εργασιακές σχέσεις της εκπαίδευση.
Δράση
Το κεντρικό διεκδικητικό αίτημα δεν παραμερίζει τη σημασία των επιμέρους διεκδικητικών αγώνων που είναι αναγκαίοι ανάλογα με τη σχέση εργασίας-εκμετάλλευσης των εργαζομένων στην εκπαίδευση. Βασική επιδίωξη μας είναι η αμοιβαία στήριξη των μελών και η οργάνωση αγώνων από κοινού.
Οι εκπαιδευτικοί που συμμετέχουν στην Ελευθεριακή Παρέμβαση Εκπαιδευτικών συμμετέχουν και παρεμβαίνουν στα σωματεία του εργασιακού τους χώρου, με σκοπό να συμβάλλουν ώστε αυτά να αποκτήσουν όσο το δυνατόν οριζόντια, αμεσοδημοκρατικά και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Δε φιλοδοξούμε να συγκροτήσουμε παρατάξεις που συμμετέχουν σε συνδικαλιστικές εκλογές αλλά μπορούμε να εισηγούμαστε «πλαίσια» και δράσεις στις γενικές συνελεύσεις των σωματείων, ωθώντας σε ριζοσπαστικές αποφάσεις.
Επιδιώκουμε να συσπειρώσουμε εκπαιδευτικούς με κριτήριο την αποδοχή του αμεσοδημοκρατικού χαρακτήρα της συνέλευσης, την άρνηση της ιεραρχίας και την καταδίκη φασιστικών, ρατσιστικών, σεξιστικών και αυταρχικών αντιλήψεων, τόσο στο εκπαιδευτικό όσο και στο ευρύτερο κοινωνικό πεδίο. Αυτονόητο είναι ότι στη συνέλευση δεν είναι αποδεκτό να συμμετέχουν εργοδότες.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό μια συλλογικότητα που δραστηριοποιείται συνδικαλιστικά στον κλάδο της εκπαίδευσης να έχει θέσεις για το είδος της εκπαίδευσης που παρέχεται από το κράτος. Όχι επειδή οι εκπαιδευτικοί είναι μια ειδική κατηγορία περιούσιων εργαζομένων/λειτουργών αλλά ακριβώς γιατί, όπως όλοι οι εργαζόμενοι, οφείλουν να έχουν λόγο για το προϊόν που παράγουν. Και επιπλέον γιατί η εκπαίδευση αποτελεί πολύτιμο μέσο στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση.
Ένα σχολείο της χειραφέτησης δεν αρκεί να καταργήσει τον καταναγκασμό. Είναι απαραίτητο να προσφέρει στα παιδιά το μορφωτικό υπόβαθρο που απαιτεί η αμφισβήτηση, να αίρει το διαχωρισμό ανάμεσα σε χειρωνακτική και πνευματική εργασία, να μάχεται ενάντια στον ανορθολογισμό, να καλλιεργεί μια ηθική που στηρίζεται στην αλληλεγγύη, τη δικαιοσύνη και την ελευθερία. Η διατύπωση σκέψεων και προτάσεων για ένα σχολείο για όλα τα παιδιά και με αυτήν την κατεύθυνση είναι μέσα στις προτεραιότητές μας.
Για το σκοπό αυτό φιλοδοξούμε να εκδίδουμε έντυπο υλικό και να οργανώνουμε δημόσιες εκδηλώσεις και παρεμβάσεις, οι οποίες απευθύνονται και σε μαθητές και στο ριζοσπαστικό κομμάτι της υπόλοιπης εργαζόμενης κοινωνίας.
Τέλος, οι περισσότερες και περισσότεροι από μας ανήκουμε ή συνδεόμαστε πολιτικά με τον ελευθεριακό χώρο, έναν πολιτικό χώρο που, ενώ έχει στους κόλπους του πολλούς εκπαιδευτικούς και τοποθετεί τους προβληματισμούς γύρω από την εκπαίδευση πολύ ψηλά στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων του, παρόλα αυτά δεν έχει καταφέρει ως τώρα να γεννήσει μια συλλογικότητα εκπαιδευτικών με συνδικαλιστική δράση και διάρκεια στο χρόνο. Η δημιουργία μιας τέτοιας συλλογικότητας, που θα έχει πανελλαδικό χαρακτήρα είναι βασική επιδίωξή μας.
Η ελευθεριακή παρέμβαση εκπαιδευτικών καλείται να δράσει σε ένα δεδομένο πεδίο συνδικαλισμού, όπου κυριαρχεί ο κομματισμός, ο πολιτικαντισμός και οι κάθε λογής διασυνδέσεις με την κυβέρνηση. Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις που δραστηριοποιούνται στο χώρο της εκπαίδευσης προσπαθούν επιμελώς να αποκρύψουν τον ομφάλιο λώρο που τις συνδέει με τα κόμματά τους και καλλιεργούν μια θολή εικόνα απολίτικη, όπου, στο πνεύμα της συναδελφικότητας, το συνδικάτο γίνεται όχημα για τυχοδιωκτικές φιλοδοξίες και φυσικά χειραγώγηση του κλάδου. Στο πλαίσιο αυτό αποτείνουν συχνά καλέσματα για ενωτικά ψηφοδέλτια και για κοινούς αγώνες.
Είναι επίσης σαφές ότι στην κουλτούρα του ελευθεριακού συνδικαλισμού το ανακάτεμα των εργατικών διεκδικήσεων με πολιτικές επιδιώξεις, κομματισμό και πολύ περισσότερο με κυβερνητισμό αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή.
Σε παλαιότερες εποχές, όταν το ζητούμενο του συνδικαλισμού ήταν η ποιότητα των εργασιακών σχέσεων, οι δικαιότερες αμοιβές, η αξιοπρέπεια των εργαζομένων στο χώρο τους και γενικά διεκδικήσεις που δεν άγγιζαν την ουσία της κατοχής μιας εργασιακής θέσης, μπορούσε να αποκοπεί η πολιτική θέση από τη συνδικαλιστική. Σήμερα όμως η επίθεση που δέχεται ο κόσμος της εργασίας είναι καθολική. Το κεφάλαιο δημιούργησε στρατιές ανέργων, έσπασε το ταμπού της μονιμότητας και έβαλε τον πήχη της διεκδίκησης στο «έχω ή δεν έχω δουλειά», που μεταφράζεται στο έχω ή δεν έχω ζωή.
Η απάντηση στην παραπάνω επίθεση δεν μπορεί να γίνει με τα εργαλεία και τα όπλα του παρελθόντος, η σφοδρότητά της απαιτεί από μας ανάλογη απάντηση.
Με αυτή την έννοια η ελευθεριακή παρέμβαση εκπαιδευτικών έχει ξεκάθαρη πολιτική θέση και φιλοδοξεί να εκφράζεται επιθετικά, σε αντιδιαστολή με τον κρατικό, κομματικό, συμβιβασμένο συνδικαλισμό.
Η Ελ.Παρ.Εκ. είναι ανοιχτή σε όλες και όλους όσους αποδέχονται τις αρχές μας και μοιράζονται τους ίδιους προβληματισμός με μας, ενώ το πλαίσιο λειτουργίας και δράσης της είναι ανοιχτό στη συνδιαμόρφωση.
περισσότερα:http://elparek.wordpress.com/
Εργαζόμενοι / Απολυμένοι στα Metropolis – Νέο Video Kάλεσμα -> Ξαναπάμε Eurovision
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=T35FWiSnAlQ#t=27[/youtube]
Πορεία στο Μαρούσι για ξυλοδαρμό μετανάστη εργάτη
Το χέρι που σηκώθηκε απο τα αφεντικά στο μετανάστη εργάτη, αύριο θα σηκωθεί σε όλη την εργατική τάξη. Η βία στους μετανάστες εργάτες σήμερα, είναι εικόνα από το αύριο όλης της τάξης. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για μετανάστες είναι τα ίδια στρατόπεδα που θα κρατήσουν έγκλειστους τους περισευούμενους του αύριο.
Πραγματοποιήθηκε πορεία στο Μαρούσι, για την υπόθεση του ξυλοδαρμού από το αφεντικό του cafe Scherzo ενός συναδέλφου μας μετανάστη από το Πακιστάν (καθώς και της κλοπής προσωπικών του αντικειμένων αλλά και της απόλυσης του όπως και των δεδουλευμένων του), από 300 αλληλέγγυους. Τα μέλη του σωματείου προσπάθησαν να συναντηθούν με τον εργοδότη Δημήτρη Τυρολόγο αλλά αυτός χρησιμοποίησε κάθε πιθανό τρόπο διαφυγής από το ίδιο του το κατάστημα ώστε να αποφύγει αυτή τη συνάντηση.
ΠΗΓΗ:Aνταπόκριση από την πορεία στο Μαρούσι
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ LINK:Πορεία στο Μαρούσι για ξυλοδαρμό μετανάστη εργάτη
Αφίσα και προκήρυξη Συντονιστικού Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και στα «απελευθερωμένα» ωράρια
Το Συντονιστικό Δράσης συγκροτήθηκε ύστερα από σχετικό κάλεσμα του ΣΥΒΧΑ, ενώ έως τώρα έχουν πραγματοποιηθεί 4 σχετικές συναντήσεις (ενημέρωση από την 1η, τη 2η και την 3η), οι οποίες θα συνεχιστούν και (όπως και οι σχεδιαζόμενες παρεμβάσεις) είναι ανοιχτές σε όσες άλλες συλλογικότητες, συναδέλφους και αγωνιστές που επιθυμούν να αναπτύξουν / συντονίσουν δράση πάνω στο ζήτημα της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας και για τα «απελευθερωμένα» ωράρια.
Ακολουθούν η αφίσα και το κείμενο του Συντονιστικού Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και στα «απελευθερωμένα» ωράρια που κολλιέται και μοιράζεται αντίστοιχα σε εργασιακούς χώρους και γειτονιές.
Η προκήρυξη:
Το κείμενο της προκήρυξης:
ΠΟΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ
ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ – ΔΕΝ ΨΩΝΙΖΟΥΜΕ
* Συνάδελφοι και συναδέλφισσες από τον κλάδο του εμπορίου
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ!
ΝΑ ΑΠΕΡΓΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΑΠΡΙΛΗ
Εργοδότες, κυβερνώντες, τρόικα και οι μηχανισμοί τους μάς γυρνάνε έναν αιώνα πίσω. Το 1909 ήταν η τελευταία φορά που δούλευαν οι εμποροϋπάλληλοι Κυριακή.
Εδώ και 4 χρόνια τα αφεντικά προσπαθούν να ξεπεράσουν την κρίση τους, κάνοντας πειράματα πάνω στις πλάτες μας, με άμεση συνέπεια τη συνεχή υποτίμηση της εργασίας μας και την ολοένα αυξανόμενη όξυνση της εκμετάλλευσης του κόσμου της εργασίας. Ο στόχος τους είναι διπλός. Από τη μια, προς όφελος τόσο των μεγάλων όσο και των μικρών εργοδοτών, να τσακίσουν ό,τι έχει απομείνει από τις εργατικές κατακτήσεις και δικαιώματα για τους εργαζομένους που βρίσκονται πίσω από τις λουσάτες βιτρίνες, υπό ένα καθεστώς εκμετάλλευσης και κατατρομοκράτησης που ολοένα και εντείνεται. Και από την άλλη, να ξαναμοιραστεί η πίτα της αγοράς προς όφελος των μεγάλων εμπορικών ομίλων και πολυεθνικών.
Δεν υπάρχουν πια σταθερά ωράρια, τα ρεπό είναι είδος προς εξαφάνιση, ο μισθός μας είναι ψίχουλα, μας χρωστάνε μισθούς μηνών, μας συμπεριφέρονται σαν σκουπίδια. Τα είδαμε και τα ζούμε όλα. Εκ περιτροπής εργασία με 3ήμερα και 4ήμερα, γενίκευση του σπαστού ωραρίου, ατομικές συμβάσεις που κλέβουν το μισθό μας και μας μετατρέπουν σε εργαζόμενους «λάστιχο», με την τρομοκρατία της απόλυσης και τον εκβιασμό του κλεισίματος των επιχειρήσεων όπου δουλεύουμε και της ανεργίας να αιωρείται συνέχεια πάνω από το κεφάλι μας.
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΦΤΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΤΩΡΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ!
Δεν τους ενδιαφέρει αν φτάνουμε στα όρια της εξαθλίωσης, αν το κορμί μας δεν μας βαστάει, αν τα νεύρα μας είναι σπασμένα, αν δεν έχουμε ελεύθερο χρόνο για εμάς και για να βρισκόμαστε με τους δικούς μας ανθρώπους.
«ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΑ» ΩΡΑΡΙΑ, «ΝΥΧΤΕΣ ΛΕΥΚΕΣ», ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ | ΛΑΣΤΙΧΟ ΜΑΣ ΕΚΑΝΑΝ ΟΛΗ ΜΑΣ ΤΗ ΖΩΗ!
Τους αρκεί να κρατάνε τα μαγαζιά τους ανοιχτά για να πουλάνε συνεχώς και να κερδίζουν από τον δικό μας ιδρώτα. Ακόμα και παραβαίνοντας τις όποιες συμβατικές υποχρεώσεις τους από αυτά τα αναμφιβόλως ευνοϊκά γι’ αυτούς μέτρα. Ήδη αυτές τις 4 Κυριακές που άνοιξαν τα μαγαζιά η προσαύξηση του 75% στα περισσότερα δεν πληρώθηκε, ενώ σε πολλά δεν δόθηκε ούτε το ρεπό. Δεν είμαστε σκλάβοι της αγοράς και των εργοδοτών! Είμαστε εργαζόμενοι, άνθρωποι με ανάγκες, δικαιώματα και αξιοπρέπεια!
ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΚΛΕΨΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ
Οι αντιστάσεις, με αιχμή τα ζητήματα του ωραρίου και όχι μόνο που έχουν αναπτυχθεί στο χώρο του εμπορίου κατά τις προηγούμενες δεκαετίες (1997, 2005) αλλά και πρόσφατα τα τελευταία χρόνια και φυσικά η συνέχειά τους, πρέπει να γίνουν υπόθεση όλων. Τη λύση δεν θα μας τη δώσει κανένας «σωτήρας» ή «ειδικός του αγώνα». Τη λύση θα τη δώσουμε εμείς οι εργαζόμενοι, ντόπιοι και μετανάστες, βασιζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις. Με την «από τα κάτω» οργάνωσή μας, με την ταξική μας αλληλεγγύη και την αντίστασή μας, μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς μας, στις γειτονιές μας και παντού. Ποτέ δεν χαρίστηκε τίποτα στους εργαζομένους. Τα πάντα, όπως και η κυριακάτικη αργία, ήταν αποτέλεσμα σκληρών αγώνων. Πάντα έτσι προχωρούσε η ζωή. Αυτό πρέπει να γίνει και τώρα. Όσο δύσκολο και αν φαίνεται, μπορούμε να τους σταματήσουμε, αρκεί να είμαστε όλοι και όλες μαζί και αποφασισμένοι. Αυτό είναι που φοβούνται οι εργοδότες. Γι’ αυτό δεν θέλουν να μιλάμε μεταξύ μας για τα εργασιακά προβλήματά μας και να μη σηκώνουμε κεφάλι στη δουλειά. Τα πάντα όμως εξαρτώνται από εμάς. Αρκεί να σπάσουμε το φόβο και να παλέψουμε για τις ζωές μας. Να παλέψουμε ενάντια στα «απελευθερωμένα» ωράρια και την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων και αναγκών. Να παλέψουμε να καθορίζουμε εμείς τον εργάσιμο χρόνο μας και όχι μονομερώς τα αφεντικά.
Κανένας για δουλειά την Κυριακή!
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ μεταξύ εργαζομένων στο εμπόριο
για τα προβλήματα στη δουλειά και την οργάνωση των αντιστάσεων
Κυριακή 30 Μάρτη, στις 11:30πμ
στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής (Λόντου 6, Εξάρχεια)
* καταναλωτές, εργαζόμενοι και εργαζόμενες, άνεργοι και άνεργες
Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στο εμπόριο ανοίγει την πόρτα για κατάργησή της σε όλους τους κλάδους και την ολοκληρωτική καθυπόταξη της κοινωνίας στους νόμους της αγοράς.
Με απίστευτο θράσος, αλλά και με ξεκάθαρη πολιτική στόχευση, σε μια εποχή που η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου προσπαθεί να επιβιώσει μάς λένε ότι ο κόσμος θέλει τα μαγαζιά περισσότερες μέρες και ώρες ανοιχτά για να μπορεί να ψωνίζει. Ναι, σίγουρα αυτό λείπει από το 1.500.000 ανέργους και τους 800.000 απλήρωτους εργάτες του ιδιωτικού τομέα. Δεν έχουν τον χρόνο να πάνε στα μαγαζιά! Το ίδιο πρόβλημα προφανώς έχουν και οι συνταξιούχοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι που είδαν μισθούς, συντάξεις και δώρα να πετσοκόβονται!
ΔΕ ΣΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΨΩΝΙΣΕΙΣ,
ΣΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΤΑ ΦΡΑΓΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ
Εμείς λέμε ότι ούτε στις «εποχές της αφθονίας» ούτε, πολύ περισσότερο, σήμερα χρειάζεται τα καταστήματα να λειτουργούν με ξεχειλωμένα ωράρια, εφτά ημέρες την εβδομάδα και με εξαθλιωμένους και χωρίς δικαιώματα εργαζομένους. Αυτό που επιδιώκουν είναι να δημιουργήσουν συνειδήσεις καταναλωτών, καταναλωτών εμπορευμάτων, διασκέδασης, πολιτικής κτλ. Γιατί ξέρουν καλά ότι όσο όλοι και όλες εμείς θα σκεφτόμαστε σαν πελάτες και όχι ως εργάτες, αυτοί θα συνεχίσουν να θησαυρίζουν από την εξοντωτική δουλειά μας και να αναπαράγουν την εξουσία τους με την ανοχή μας.
Ας μην υπάρχουν αυταπάτες. Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας δεν αφορά μόνο το εμπόριο. Πολύ σύντομα και άλλοι εργασιακοί κλάδοι (αποθήκες, μεταφορές, κούριερ, τράπεζες κτλ) θα κληθούν να εργαστούν Κυριακές. Η διάχυση του 40ωρου σε 6 μέρες, που ψηφίστηκε στο τελευταίο μνημόνιο, οι απαιτήσεις της τρόικας και των εργοδοτών που κρύβονται από πίσω της για 6 μέρες δουλειάς, δείχνουν ότι αυτή θα είναι η κατεύθυνση για όλους.
Στην εποχή της βαρβαρότητας θέλουν οι αγορές να αποφασίζουν για τα πάντα, οι εργαζόμενοι να γίνουν οι σύγχρονοι δούλοι και οι ζωές μας να προσαρμοστούν στις ανάγκες της αγοράς. Οι χώροι του εμπορίου, όπου πολλοί και πολλές από εμάς εργαζόμαστε, ήταν πάντα το «πειραματικό εργαστήρι» των νέων εργασιακών σχέσεων. Από εδώ ξεκίνησε το ωρομίσθιο, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τα σπαστά ωράρια και απλώνονταν σαν γάγγραινα και στους άλλους κλάδους. Σε κάθε «απελευθέρωση» του ωραρίου, υπουργοί και αφεντικά υπόσχονταν νέες θέσεις εργασίας και το μόνο που απέμενε μετά ήταν ακόμη μεγαλύτερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, ακόμη μεγαλύτερη εντατικοποίηση και χτύπημα των μισθών.
ΑΝ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ ΝΑ ΨΩΝΙΖΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΗ, ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΗ!
Η αλήθεια είναι ότι τα αφεντικά του εμπορίου και η κυβέρνηση βρήκαν κι έναν απρόσμενο σύμμαχο, πέρα από τον Τόμσεν, την τρόικα, τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τους μεγαλοδημοσιογράφους, δηλαδή πέρα από τους φυσικούς και δεδομένους συμμάχους τους. Αναφερόμαστε στους ανθρώπους που κατέβηκαν στην αγορά (τριγυρνώντας άσκοπα οι περισσότεροι, αφού δεν υπήρχε φράγκο στην τσέπη), παίζοντας ουσιαστικά το παιχνίδι αυτών που λεηλατούν τα εργατικά δικαιώματα και τις ζωές μας. Εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι δεν έδειχναν να σκέφτονται, όχι μόνο ότι στρέφονται ενάντια στους συναδέλφους τους, αλλά και ότι αυτό μπορεί να γυρίσει στους ίδιους μπούμερανγκ και να βρεθούν και αυτοί να δουλεύουν Κυριακή. Βέβαια το έργο το έχουμε ξαναδεί. Ιδιωτικοί υπάλληλοι ενάντια σε δημόσιους, άνεργοι ενάντια σε εργαζομένους, αγρότες ενάντια σε ναυτεργάτες και πάει λέγοντας. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός σε όλο του το μεγαλείο!
Τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα. Δεν μπορείς να κάθεσαι στον καναπέ και να βρίζεις τα μνημόνια, την τρόικα, το Σαμαρά, το Βενιζέλο, το MEGA και τον ΣΚΑΪ και την άλλη στιγμή να παίρνεις θέση δίπλα σε όλους αυτούς και δίπλα στα αφεντικά, ενάντια στους εργαζομένους και τα καταπιεζόμενα κομμάτια της κοινωνίας που τους διαλύουν τις ζωές.
Την επόμενη Κυριακή, στις 13 Απρίλη, να βρεθείς δίπλα στους απεργούς – εργαζόμενους στο εμπόριο και θα γευτούμε όλοι μαζί τη χαρά του ταξικού αγώνα, που οργανώνεται και διεξάγεται από εμάς τους ίδιους, και τη χαρά της αλληλεγγύης. Χαρά που είναι πραγματική και όχι κατασκευασμένη, όπως αυτή της κατανάλωσης! Η στήριξή σου στον αγώνα μας αυτό, το μποϋκοτάζ από την πλευρά σου, το μπλοκάρισμα της «εύρυθμης λειτουργίας» των καταστημάτων θα είναι καθοριστικά για να βάλουμε επιτέλους φραγμό στα σχέδιά τους.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΓΑΤΕΣ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΛΑΤΕΣ
ΚΑΙ ΣΤ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ!
Συντονιστικό Δράσης
ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας
και στα «απελευθερωμένα» ωράρια
επικοινωνία: syntonistiko_drasis@espiv.net
http://bookworker.wordpress.com/2014/03/04/syntonistiko_drasis/
——
Θυμίζουμε ότι την Παρασκευή 7/3 το Συντονιστικό Δράσης πραγματοποίησε παρέμβαση στο MetroMall στον Άγιο Δημήτριο,
βλ. σχετικά: https://omniasuntcommunia.espivblogs.net/?p=4642