Τα γεγονότα
Με μια λιτή ανακοίνωση πριν από περίπου 15 μέρες (28/04) ο πρόεδρος του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ (ΕΜΜΕ) του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Γιώργος Πλειός ανήγγειλε την αναστολή της λειτουργίας του. Έτσι, τα ΕΜΜΕ, μέσω της απόφασης του προέδρου Πλειού, η οποία πάρθηκε από την Ουγγαρία όπου βρισκόταν (!), απέκτησαν την πανελλήνια πρωτοτυπία να είναι η πρώτη σχολή στην οποία κηρύσσεται lockout λόγω της διεκδίκησης-κατάληψης χώρου στέγασης αυτο-οργανωμένων δραστηριοτήτων. Να τονίσουμε ότι τέτοιοι χώροι υπάρχουν δεκάδες στα πανεπιστήμια ανά την Ελλάδα.
Αυτό που εξόργισε τον πρόεδρο του τμήματος ήταν η κατάληψη μίας αίθουσας του Γρυπαρείου Μεγάρου, στο οποίο μετεγκαταστάθηκε η σχολή, ώστε να στεγαστεί το στέκι των ΕΜΜΕ, το οποίο λειτουργούσε επί 15 συναπτά έτη στο προηγούμενο κτήριο στην Καλαμιώτου 2. “Είμαστε φοιτητές/-τριες (και ενίοτε και εργαζόμενοι/-ες), που επιλέγουμε, σε μια εποχή στην οποία κυριαρχεί ο φόβος, η εργασιακή και όχι μόνο τρομοκρατία και η καταστολή, να συλλογικοποιούμε τις ανάγκες μας και να οργανώνουμε τον αγώνα μας μέσα από οριζόντιες και αντιιεραρχικές διαδικασίες, μακριά από κόμματα και παρατάξεις, σπάζοντας λογικές ανάθεσης και αντιπροσώπευσης”, αναφέρουν σε δημόσια τοποθέτησή τους οι φοιτητές οι οποίοι κατέλαβαν την αίθουσα.
Η σχέση της συνέλευσής μας με τα ΕΜΜΕ
Από τις 16/01/2009, οπότε και έληξε η κατάληψη της ΕΣΗΕΑ και δημιουργήθηκε η συλλογικότητά μας, στεγαζόμασταν αδιαλείπτως στο κτίριο των ΕΜΜΕ μέχρι τη μετακόμιση του τμήματος πριν 3 περίπου εβδομάδες. Εκεί πραγματοποιούσαμε τις εβδομαδιαίες ανοιχτές συνελεύσεις μας, καθώς και πλήθος εκδηλώσεων. Η επιλογή μας δεν ήταν τυχαία. Πολλοί από εμάς υπήρξαμε φοιτητές της συγκεκριμένης σχολής και αρκετοί από εμάς έχουμε συμμετάσχει ενεργά στο στέκι ΕΜΜΕ. Πάνω απ’ όλα, όμως, το στέκι έχει συμβάλει αποφασιστικά ώστε η φοιτητική κοινότητα της συγκεκριμένης σχολής να αποτελεί για χρόνια αναπόσπαστο κομμάτι του κινήματος, αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Τα ΕΜΜΕ αποτέλεσαν καταφύγιο κυνηγημένων διαδηλωτών1, αλλά και μεταναστών2, πλειστάκις, δεχόμενα γι’ αυτό τον λόγο την αστυνομική καταστολή με απανωτές παραβιάσεις του ασύλου3 από τα σώματα ασφαλείας4.
Από κοινού με φοιτητές των ΕΜΜΕ καταγγείλαμε έμπρακτα τις απολύσεις και τις σχέσεις εργασίας στα μιντιακά κάτεργα. Ήδη μέσα από την πολύχρονη παρουσία και δράση του Στεκιού, αλλά και του Φ.Σ ΕΜΜΕ, είχε αναδειχθεί η λειτουργία της περίφημης “πρακτικής άσκησης” και η εκμετάλλευσή της από πλείστα αφεντικά των ΜΜΕ, που βρήκαν χρυσή ευκαιρία για φθηνό προσωπικό, το οποίο δύναται να ανακυκλώνεται, καλύπτοντας θέσεις εργασίας, τις οποίες ο εργοδότης θα όφειλε να παρέχει με κανονικό μισθό και ασφάλιση. Το σημαντικότερο, όμως, συνδέοντας πραγματικά το παν/μιο με το εργασιακό τοπίο, προχωρήσαμε σε κοινές παρεμβάσεις στις σύγχρονες γαλέρες των επισφαλώς-και δη νέων-εργαζόμενων στα ΜΜΕ, τα σάιτς και τα διάφορα πόρταλς, τις συνθήκες δουλείας στα οποία, οι μαικήνες των συνδικαλιστών στα ΜΜΕ έχουν σκόπιμα εκτοπίσει στη σφαίρα της αφάνειας.5
Επίσης, στο πλάι των εργαζομένων της ΕΡΤ στάθηκε με απόφασή του ο Φ.Σ. ΕΜΜΕ καθ’ όλη τη διάρκεια του πολύμηνου αγώνα τους.
Επίσης, στο πλάι των εργαζομένων της ΕΡΤ στάθηκε με απόφασή του ο Φ.Σ. ΕΜΜΕ καθ’ όλη τη διάρκεια του πολύμηνου αγώνα τους.
Ο πρόεδρος του τμήματος, κ. Γιώργος Πλειός
Αναφερόμενοι στον αγώνα της ΕΡΤ δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τις επανειλημμένες εμφανίσεις του κ. Πλειού στο κατειλημμένο κτήριο της Α. Παρασκευής. Δεν μπορούμε να λησμονήσουμε ότι ο πρόεδρος του τμήματος βρήκε βήμα στα μικρόφωνα και τις συχνότητες που είχαν καταλάβει οι απολυμένοι εργαζόμενοι της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά του για το κλείσιμό της. “Οι λόγοι του κλεισίματος, λοιπόν, είναι καθαρά πολιτικοί και ιδεολογικοί. (…) Η κυβέρνηση δεν είχε τον απόλυτο πολιτικό έλεγχο στην κρατική τηλεόραση, όπως θα ήθελε. Δεν αποτελούσε, τελικά, πειθήνιο όργανο για την κυβέρνηση”, ανέφερε ο κ. Πλειός σε συνέντευξή του στο left.gr. Η σύγκριση είναι αναπόφευκτη.
Αντιπαραβάλλοντας το απόσπασμα από την ανακοίνωση του Σιμου Κεδίκογλου το βράδυ που έκλεινε την ΕΡΤ (“H κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει την ΕΡΤ. Με το ισχύον νομικό πλαίσιο και με κοινή υπουργική απόφαση σταματούν οι μεταδόσεις της ΕΡΤ μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος σήμερα το βράδυ”) με το απόσπασμα της ανακοίνωσης του lockout των ΕΜΜΕ (“Λόγω της κατάληψης το Τμήμα αναστέλλει όλες τις λειτουργίες του, εκπαιδευτικές και διοικητικές, μέχρι αποκατάσταση όλων των απαραίτητων συνθηκών της εύρυθμης λειτουργίας του Τμήματος”), ελάχιστες διαφορές μπορεί να βρει κανείς.
Τουναντίον, υπάρχει η ίδια πολιτική βούληση εκ μέρους της εξουσίας, ανεξαρτήτως ιεραρχικής βαθμίδας, να κατασταλεί ιδεολογικά και πολιτικά αυτό που δεν ελέγχει απόλυτα, όπως θα ρητόρευε ο κ. Πλειός.
Το άσυλο
Ο νέος νόμος για την αναδιάρθρωση των πανεπιστημίων (4009/2011 για τα ΑΕΙ) εμπεριέχει, μεταξύ άλλων, δύο κρίσιμα σημεία. Το ένα αφορά την κατάργηση του ασύλου και το δεύτερο την πλήρη εφόρμηση των ιδιωτών στα πανεπιστήμια. Αναφορικά με το πρώτο, δημοσίευμα της “Καθημερινής” δύο μέρες μετά την κήρυξη του lockout το οποίο επικαλείται πανεπιστημιακές πηγές αναφέρει: “για παράδειγμα, ερώτημα είναι εάν στην ομάδα των περίπου 10 νέων που ζητούν στέκι στο νέο κτίριο υπάρχουν και εξωπανεπιστημιακοί του λεγόμενου αναρχικού χώρου”. Είναι γνωστή σε όλους η εδώ και χρόνια κυρίαρχη (ακροδεξιά) ρητορική πάνω στην οποία χτίστηκε η θεσμική κατάργηση του ασύλου και προσομοιάζει στο ακέραιο με το δημοσίευμα της “Καθημερινής”. Προσομοιάζει, όμως, επικινδύνως και με την ανακοίνωση του Συλλόγου μελών ΔΕΠ ΕΜΜΕ την 01/04. “Ο Ενιαίος Σύλλογος Μελών ΔΕΠ του Τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών καταδικάζει την κατάληψη της αίθουσας 111 του Γρυπαρείου και την καταστροφή της εισόδου της αίθουσας από μία μικρή ομάδα φοιτητών, πράξη που οδήγησε στην αναστολή λειτουργίας του Τμήματος.”
Αν πιστέψουμε τις πηγές άντλησης του “ρεπορτάζ” από τον δημοσιογράφο Απόστολο Λακασά, δηλαδή τους “πανεπιστημιακούς” και αν δούμε ποιοι στέκονται επικεφαλής στην ιεραρχία του τμήματος (πρύτανης – Πελεγρίνης6, κοσμήτορας – Σπουρδαλάκης7, πρόεδρος – Πλειός8, όλοι αριστερής προέλευσης), τότε επιβεβαιώνουμε αυτό που ήδη αναμέναμε. Τίποτε το καινούριο δεν φέρνει μια πιθανή κυβέρνηση της αριστεράς, ειδικά όταν συνταυτίζεται με τις λογικές και τις πολιτικές της υπάρχουσας κυβέρνησης, πολύ περισσότερο στο ευαίσθητο ζήτημα του πανεπιστημιακού ασύλου.
Οι εταιρίες στα πανεπιστήμια
Στην παράγραφο 1α, του άρθρου 58 του 4009 αναφέρεται: “μπορεί να συνιστάται σε κάθε Α.Ε.Ι. νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου (Ν.Π.Ι.Δ.) με τη μορφή ανώνυμης εταιρείας, για την αξιοποίηση και διαχείριση του συνόλου ή μέρους των πόρων”. Και παρακάτω στην παράγραφο 5ε “μέριμνα για την προώθηση της διασύνδεσης της έρευνας με την παραγωγική διαδικασία σε συνεργασία με τα Α.Ε.Ι. της χώρας, καθώς και με άλλα ερευνητικά και τεχνολογικά ιδρύματα και φορείς της ημεδαπής ή της αλλοδαπής”. Το ρεζουμέ του συγκεκριμένου άρθρου δεν είναι άλλο από την σύνδεση των φοιτητών με την αγορά εργασίας και δη τους ιδιώτες, την παροχή δηλαδή μαύρης, άμισθης και ανασφάλιστης εργασίας από τους φοιτητές.
Διαχρονικά, τόσο το στέκι ΕΜΜΕ όσο και ο Φ.Σ ΕΜΜΕ έχουν δώσει αγώνες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων και ενάντια στη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, όπως αυτή και αν βαφτίζεται. Οι ιθύνοντες το γνωρίζουν αυτό πολύ καλά και είναι ένας από τους βασικούς λόγους της καταστολής του στεκιού.
Το κατειλημμένο στέκι ΕΜΜΕ θα μείνει
Οι καταλήψεις καθεαυτές αποτελούν μια ιστορική μορφή αγώνα. Εντός ενός πολιτικού και οικονομικού πλαισίου το οποίο περιορίζει όλο και περισσότερο το δημόσιο έναντι του ιδιωτικού, αποθεώνει την εξατομίκευση έναντι του συλλογικού, καλλιεργεί ανθρώπους φοβικούς και αδύναμους να αντισταθούν, πυκνώνει τις δυνάμεις καταστολής στους δρόμους και συρρικνώνει τα σημεία όπου κανείς μπορεί να κινείται χωρίς την επιτήρηση του “μεγάλου αδελφού”, οι καταλήψεις αποτελούν απελευθερωμένα πεδία λόγου και πράξης, σημεία συνάντησης της ατομικής με την συλλογική απελευθέρωση. Αποτελούν εν τέλει τα λίγα ζωντανά κοινωνικά κύτταρα που επιμένουν να μην καθυποτάσσονται στην επιβαλλόμενη κατάσταση εξαίρεσης, αλλά να αντιστέκονται προτάσσοντας την αξιοπρέπεια. Και είναι υπόθεση της φοιτητικής κοινότητας, των εργαζομένων και όλου του κινήματος να τις υπερασπιστεί.
Η συνέλευσή μας, η οποία και αυτή γεννήθηκε μέσα από μια κατάληψη, θα σταθεί έμπρακτα και αποφασιστικά αλληλέγγυα στο κατειλημμένο Στέκι ΕΜΜΕ.
Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις!
Κάτω τα χέρια από τους αυτο-οργανωμένους χώρους!
Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων»,
«μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
1 Αστυνομοκρατία και απειλές έξω από τα ΕΜΜΕ
2 Καταπάτηση ασύλου από αστυνομικούς στο τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Παν/μίου Αθηνών
3 Δακρυγόνα μέχρι και μέσα στη σχολή ΕΜΜΕ
4 Καταπάτηση ασύλου και βιαιοπραγία από την αστυνομία στα ΈΜΜΕ (18/11)
5 Παρέμβαση ενάντια στις απολύσεις στο sport.gr
6 Πελεγρίνης για τον νόμο 4009/2011: “Δεν σημαίνει ότι κάτι που ψηφίσθηκε από τη Βουλή είναι και σωστό!”
7 Μιχάλης Σπουρδαλάκης: “Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το ΠΑΣΟΚ του ’81”
8 Ο Πρόεδρος Γ. Πλειός είναι μέλος της “Επιτροπής διανοουμένων για αλλαγές σε Σύνταγμα, κράτος & θεσμούς” του ΣΥΡΙΖΑ.
ΠΗΓΗ:http://katalipsiesiea.blogspot.gr/2014/05/blog-post_12.html