Είναι η πολιτική ανόητε /7 χρόνια Omnia Sunt Communia

Banner

Αν δεχθούμε ως σωστό το αξίωμα ότι η πολιτική είναι πόλεμος με άλλα μέσα, τότε είμαστε εν μέσω ενός ανηλεούς πολέμου.

Ο βασανισμός των συντρόφων που συνελήφθησαν στο Βελβεντό, τα λευκά κελιά που ετοιμάζουν για τους ένοπλους αντάρτες, οι τρομοεισβολές στα σπίτια αγωνιστών και η δικαστική προκατάληψη κατά των ελεύθερων ιδεών και η εκ των ουκ άνευ σύνδεσή τους με το κοινό έγκλημα, η επίδειξη δύναμης από τον στρατό κατοχής στη Χαλκιδική, οι επαναπροωθήσεις που οδηγούν σε τραγωδίες όπως το Φαρμακονήσι, είναι μόνο μερικές εκφάνσεις αυτού του πολέμου.
Είναι η επιβεβαίωση ότι το κράτος και οι μηχανισμοί του είναι οι μόνοι που μπορούν τόσο ξεδιάντροπα να χρησιμοποιούν βία εναντίον του καθενός που αντιστέκεται η που εν δυνάμει μπορεί να αντισταθεί.
Από εκεί ξεκινάει και η θεωρία των δύο άκρων και τον ρόλο που θέλει να παίξει το κράτος σαν ο μόνος θεματοφύλακα της βίας και της καταστολής. Που κατέχει το αποκλειστικό προνόμιο της βίας και της καταστολής έννομα και μη·  ασκήσεις επιβολής ελέγχου επάνω στις μάζες (ασκήσεις καταστολής πλήθους και μαζικών κινητοποιήσεων) και ακόμα, πραίτορες ,στρατιωτικές και παραστρατιωτικές ομάδες, ακροδεξιά εκβράσματα, όλα στην υπηρεσία του κράτους, και το κράτος στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Κάποτε κατέβαζαν τα τανκς, τώρα έχουν τα ΜΜΕ. Κάποτε δεν δίσταζαν να πυροβολήσουν στο ψαχνό, μάλλον αυτό δεν έχει αλλάξει ακόμα και σήμερα.
Η βίαιη επιβολή του δόγματος νόμος και τάξη είχε δοκιμαστεί πρώτα σε ευάλωτες ομάδες όπως οι μετανάστες, οι χρήστες ουσιών ,οι άστεγοι, οι οροθετικοί-ές και πάει λέγοντας. Αφού έκαναν την πρόβα τζενεράλε και είδαν ότι κανείς δεν κινείται, κανείς δεν αντιδρά(τυλιγμένοι στην παγερή αδιαφορία τους για τον δίπλα, παγερά αδιάφοροι; η μήπως παγωμάρα της νεκρικής ακαμψίας),περάσανε στο επόμενο level. Η απάλειψη του όρου εργασιακά δικαιώματα από το λεξικό των σημερινών εργοδοτών, έχει γεμίσει τη χώρα με στρατιά ανέργων, επισφαλώς εργαζομένων (Κ.Ο.Χ. Voucher)· μια πρεκαροποίηση μιας ολόκληρης γενιάς τουλάχιστον.  Και το τελικό level; αυτοί που δεν υποτάσσονται. Στους αγώνες αυτών των ανθρώπων έχει αφιερωθεί το omnia sunt communia.
Η σελίδα omnia sunt communia κλείνει 7 χρόνια παρουσίας. Μία σελίδα που συνεχίζει να υπάρχει σε πείσμα των καιρών. Παρά τις συχνά αντίξοες συνθήκες προχωράει χάρις στην αλληλεγγύη την συντροφικότητα και την στήριξη, από όλους εσάς. Ακόμα και όταν αμφιταλαντευόμασταν αν πρέπει να υπάρχει αυτό το μικρό σε δυνάμεις και μέγεθος εγχείρημα, η δικιά σας πίστη και ο καλός λόγος μας έδινε δύναμη να συνεχίσουμε. Με τις λιγοστές δυνάμεις να αγωνιζόμαστε για να αλλάξει αυτό το σάπιο σκηνικό. Για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο. Όπου ο καθένας θα συνεισφέρει σύμφωνα με τις δυνατότητες του και θα ανταμείβεται σύμφωνα με τις ανάγκες του.

από την διαχειριστική ομάδα του Omnia Sunt Communia

https://omniasuntcommunia.espivblogs.net/page/7/?s=7+χρόνια+Omnia+Sunt+Communia

Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου: Ενημέρωση απο την παρέμβαση του Σαββάτου στο καφέ Σκέρτζο και τους πυροβολισμούς του εργοδότη

solidarity.fist_.finger1
Το Σάββατο 17/5 είχε καλεστεί συγκέντρωση – παρέμβαση στην καφετέρια scherzo στο Μαρούσι σχετικά με τον ξυλοδαρμό του εργαζομένου Γ. από τον εργοδότη του. Στην παρέμβαση συμμετείχαν περίπου 30-40 σύντροφοι/ισσες από συλλογικότητες, μεμονωμένοι-ες σύντροφοι-ισσες και το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων. Όταν φτάσαμε στην καφετέρια αντιληφθήκαμε την παρουσία δύο φουσκωτών (ο θεός να τους κάνει…)  που είχαν αναλάβει την ΄΄προστασία΄΄ του μαγαζιού μαζί με 3-4 φίλους τους. Πρόκειται για γνωστούς μπαγλαμάδες της γειτονιάς που μόνο η ιδέα ότι ανέλαβαν τέτοιο ρόλο μας προξενεί γέλιο. Στην συνέχεια της παρέμβασης ήρθαν καπελάκηδες λέγοντας μεταξύ άλλων πως ο ιδιοκτήτης είναι σε κακή ψυχολογική κατάσταση, να μην τον πιέζουμε και άλλες τέτοιου είδους ατάκες.

Εν τέλει η πίεση που αισθάνεται σύμφωνα με τους μπάτσους ο Τυρολόγος από την παρουσία μας βρήκε διέξοδο στην κυνηγετική του καραμπίνα με την οποία και ενώ στο μπροστινό μέρος του μαγαζιού γινόταν η παρέμβαση, πυροβόλησε 10 φορές στον αέρα, στον ακάλυπτο χώρο που βρίσκεται στην πίσω πλευρά του Σκερτζο.  Η κίνηση του αυτή δεν έγινε αντιληπτή από μέρους μας εκείνη την στιγμή καθώς η ιδέα οτι το αφεντικό έχει πάει στην πίσω πόρτα και ρίχνει στον αέρα, μας φαινόταν αστεία και παράλογη με αποτέλεσμα να αποδώσουμε τους κρότους που ακούγαμε σε κάτι άλλο. Παρόλα αυτά και ενώ είχαμε αποχωρήσει από το σημείο (συνοδεία μίας διμοιρίας δέλτα που ήρθε να διασφαλίσει την ηρεμία του Τυρολόγου) πληροφορηθήκαμε οτι ο Τυρολόγος είχε συλληφθεί και είχε οδηγηθεί στο Α.Τ Αμαρουσίου λόγο πυροβολισμών.   λίνκ με την είδηση:  http://www.efsyn.gr/?p=198861

Υ.Γ. ο ίδιο απόγεμα εθεάθει στο Μαρούσι σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, να κάνει παράπονα στο εκλογικό περίπτερο του Σύριζα σχετικά με κάποιο κείμενο που έχουν μοιράσει για την υπόθεση.

Συντροφικά,

Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου

https://athens.indymedia.org/post/1525253/

Έφυγε από τη ζωή ο αγωνιστής εκδότης Μιχάλης Πρωτοψάλτης

ΜΙΧΑΛΗΣ

Αύριο στις 5:30 στο νεκροταφείο των Αγίων Αναργύρων η κηδεία του Μιχάλη Πρωτοψάλτη.

γραφει ο   

Τον Μιχάλη τον γνώρισα στην πλατεία τελη της δεκαετίας του 70 .Τον θυμαμαι στις πορείες και τις καταλήψεις.Στην καταληψη της Βαλτετσίου

να βγάζει πύρινους λόγους.Αλλα και στις πορείες ηταν φωτιά.Μπροστάρης πάντα μαζι με τον αείμνηστο Χρήστο Κωνσταντινίδη,τον Θέμη  και πολλούς άλλους αγωνιστές του λόγου αλλά και της πραξης.Ημουν μόλις 17 χρονών,κυριολεκτικά πρώτη φορα στους δρόμους.Ηταν η χρονιά  της διπλής δολοφονίας,του Κουμή και τηςΚανελλοπούλου.Πρώτη φορά στους δρόμους και πέσανε πυροβολισμοι…

Αργότερα όταν βρέθηκα μαζι τους στου δρόμους της φωτιάς,κατά εναν περίεργο τρόπο ενοιωθα ασφαλής δίπλα  τους.

“Ο ΚΟΚΟΡΑΣ ΠΟΥ ΛΑΛΕΙ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ” μαζι με το επίσης  ιστορικό “ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ” του Λεωνίδα Χρηστάκη,ήταν απο τα πρώτα αναρχικά περιοδικά που κυριολεκτικά κατασπάραζα καθε μήνα.Εκτοτε ακολούθησαν πολλα.Αλλά αυτά τα δύο συνέβαλλαν στις πρώτες συνειδητοποιήσεις και στην πολιτικοποίηση μου.Οφείλω πολλά.Και λυπαμαι που στο τελευταίο b-festival δεν του το είπα.ΚΑΛΟ ΤΑΞΊΔΙ ΣΥΝΤΡΟΦΕ……

 

και ενα σχόλιο απο τον Αργύρη Αργυριαδη:

Η κηδεία του Μιχάλη Πρωτοψάλτη θα γίνει αύριο στις 17.30 στο νεκροταφείο των Αγίων Αναργύρων.  Όσοι/ες θέλετε να έρθετε, μπορείτε να πάρετε το λεωφορείο Α10 από σταθμό Λαρίσης και να κατεβείτε στη στάση νεκροταφείο.

Θλιμμένη μέρα για τα αναρχικά γράμματα η σημερινή. Ο Μιχαήλ (ήθελε να τον λένε έτσι, όπως λέγαν και τον Μπακούνιν) πάντα έλεγε “διάβαζε Αναρχικά βιβλία, να γίνεις Άνθρωπος”. Σήμερα όσο ποτέ αυτό είναι όχι μόνο απαραίτητο, αλλά επιβεβλημένο. Θα μου λείψουν οι συζητήσεις μαζί σου Μιχάλη μα πιο πολύ τα βιβλία που δεν πρόλαβες να εκδόσεις. Αλλά δεν κλαίμε για τους νεκρούς μας. Φέρουμε την μνήμη τους στους αγώνες μας. Συνεχίζουμε με  πάθος για την Ελευθερία και τον Κοινωνικό Αναρχισμό.

Μια φίλη τον έλεγε βιβλιοπελαργό και του άρεσε του Μιχαήλ αυτή η παραφορά του ονόματος του εκδοτικού του οίκου. Ο βιβλιοπελαργός αν και πέταξε σήμερα, δεν θα φύγει ποτέ από κοντά μας.

ΠΗΓΗ:

———–

Ο Μιχάλης Πρωτοψάλτης έφυγε πριν λίγο αναπάντεχα από τη ζωή. Ήταν αγωνιστής, εκδότης του αντιεξουσιαστικού, εναλλακτικού περιοδικού “Ανθη του Κακού” και το «Ο Κόκκορας που Λαλεί στο Σκοτάδι», διευθυντής των εκδόσεων Βιβλιοπέλαγος.

Βιογραφικό

Ο Μιχαήλ Πρωτοψάλτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958 από γονείς φιλολόγους. Ξεκίνησε και ολοκλήρωσε τη Μέση Εκπαίδευση στη σχολή Μωραΐτη, σπούδασε Σκηνοθεσία στη σχολή Σταυράκου, Ηλεκτρονικά στα ΚΑΤΕΕ Αθήνας και Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 αναθεωρεί πολλά από τα θέσφατα του αναρχισμού (κυρίως σε θέματα βίας και μη συμμετοχής στους θεσμούς), εκδίδει το αντιεξουσιαστικό-εναλλακτικό περιοδικό «Άνθη του Κακού»anthi2 και στα τέλη της ίδιας δεκαετίας προσχωρεί στην Οικολογική Εναλλακτική Ένωση Πολιτών, γίνεται από τα ιδρυτικά μέλη των Οικολόγων Εναλλακτικών και υποψήφιος για το ευρωπαϊκό και εθνικό κοινοβούλιο στις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις του 1989-90.

Το Φεβρουάριο του 1973 βρέθηκε στα κυνηγητά γύρω από την κατάληψη της Νομικής και λίγους μήνες αργότερα, στις 4 Νοεμβρίου, στη διαδήλωση μετά το μνημόσυνο του Παπανδρέου παίρνει το βάπτισμα του πυρός. Στην εξέγερση του Νοέμβρη η συλλογική ψυχική ανάταση του μαζεμένου κόσμου έξω από το κατειλημμένο Πολυτεχνείο, η αίσθηση ότι οι ίδιοι άνθρωποι είναι οι δημιουργοί της ιστορίας τους και η μέθεξη στην εξέγερση, στη γιορτή χωρίς αρχή και τέλος, τον σημαδεύουν ανεξίτηλα. Στην ιωαννιδική δικτατορία μαζί με συμμαθητές του φτιάχνει μια μικρή αντιστασιακή ομάδα.

Στη Μεταπολίτευση συμμετείχε ενεργά στο αναρχικό κίνημα της εποχής. Εξέδιδε το περιοδικό «Ο Κόκκορας που Λαλεί στο Σκοτάδι», και συμμετείχε σε αναρίθμητες επιτροπές αλληλεγγύης σε κρατουμένους και υπεράσπισης πολιτικών, κοινωνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το 1978-79 συμμετείχε στις αυτόνομες ομάδες και στις φοιτητικές καταλήψεις και στις αρχές της δεκαετίας του ’80 πρωταγωνιστεί στην έκδοση της αναρχικής εφημερίδας «Αλληλεγγύη». Για τη δράση του επανειλημμένα έχει συλληφθεί, διωχθεί και φυλακιστεί ενώ έχει υποστεί 13 (!) κατ’ οίκον έρευνες από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς.

Το 1998 ίδρυσε τις εκδόσεις «Βιβλιοπέλαγος», έναν πολιτικοποιημένο εκδοτικό οίκο που εκδίδει ως επί το πλείστον ελληνική και ξένη λογοτεχνία, ιστορικά, οικολογικά και φεμινιστικά βιβλία καθώς και κόμιξ. Από το 2001 το «Βιβλιοπέλαγος» επεκτείνει τη δραστηριότητά του και στη διακίνηση βιβλίου διακινώντας τίτλους από δεκάδες ανεξάρτητους, προοδευτικούς και ποιοτικούς εκδοτικούς οίκους και πολιτικές συλλογικότητες, στην προσπάθεια να αναδειχθούν ζητήματα που η τηλεόραση και τα μεγαθήρια της πληροφόρησης υποβαθμίζουν.
Πολιτικά εμπνεύστηκε από τη θεωρία της κοινωνικής οικολογίας του Μάρεϊ Μπούκτσιν.

Εργαζόταν ως φυσικός ενώ παράλληλα διεύθυνε τις εκδόσεις«Βιβλιοπέλαγος» και το ομώνυμο πρακτορείο διακίνησης βιβλίου. Ήταν πατέρας δύο παιδιών.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://www.avgi.gr/article/2688457/efuge-apo-ti-zoi-o-agonistis-ekdotis-mixalis-protopsaltis

Διαβάστε και κατεβάστε σε PDF το έκτακτο τεύχος Μαίου του περιοδικού της ΣΒΕΟΔ “Το Ρελαντί”

Διαβάστε και κατεβάστε από ΕΔΩ το έκτακτο τεύχος Μαίου του περιοδικού της ΣΒΕΟΔ “Το Ρελαντί” για τις απολύσεις στην speedex.

Solidarity with the Workers’ Occupation of the Greif-Sanjut factory in Istanbul!

The International Solidarity Commission (ISC) of the Industrial Workers of the World (IWW) sends our solidarity to all workers occupying the Greif-Sanjut factory, a division of the US enterprise, Greif, since February 10. We condemn the police and gendarmerie raid in the early daylight hours of April 10. Due to this attack many workers have been taken into custody and abused, including, Mehmet Ali Karabulut, who was reporting for the left publication Kizil Bayrak.

The Greif factory, a manufacturer of packaging products, has been occupied by 500 workers who are members of the Confederation of Revolutionary Trade Unions in Turkey (DİSK). Workers at the Greif factory are struggling for several issues. The most urgent problems are: low wages, which are currently below the poverty line; 44 subcontractor companies working for the Greif bosses, and excessive workplace accidents. Workers, including the core workforce and subcontracted workers, decided to occupy the factory after the managers refused to negotiate concerning their problems.

The occupation process has worked through direct democracy with 14 workers’ committees inside the factory. Every decision has been discussed and made by the workers and committee decisions are discussed at the general assembly. Female and male workers alike have expressed in videos and interviews that they have gained confidence through the occupation and by taking matters into their own hands.

Shamefully, however, occupying workers at Greif, who are members of DİSK, have not been receiving solid support from the bureaucracy of the confederation. The confederation is dependent on the legal framework and negotiations with the bosses and thus the union bureaucracy turned its backs on the workers’ militant direct action. The union bureaucracy, including the so-called professionals, is aware of the fact that workers’ control and self-management are a real threat to their interests.

Since the IWW’s founding in 1905, we have striven to build unions based on the direct strength of workers on the job, through strikes and occupations such as the brave workers at Greif have done. We salute the resisting workers at Greif and encourage them in their struggle.

Industrial Workers of the World
International Solidarity Commission

SolFed chalks up another wages win with Brighton Hospitality Workers

Victory in wages dispute! Following a prolonged campaign against a high-profile Brighton grocer, a former cashier worker & BHW member has received £1,250 in owed wages and unpaid holiday entitlement. The worker, who was on a zero-hours contract, was sacked without notice following 3 weeks when the bosses refused to give her any hours. She was also owed holiday pay from the previous & current holiday year for leave she was prevented from taking.

Our demands were issued in a letter citing working time regulations & with a financial breakdown of money owed, including a demand for average pay for the 3 weeks of denied work. The grocery’s owners attempted to retain control throughout the conflict by trying to isolate and intimidate the former worker, cancelling meetings at the last moment, withdrawing offers and threatening to sack staff. However, BHW stood firm and matters recently came to a head when the worker, supported by a comrade, demanded a meeting in the bosses’ office. Meanwhile, a potential picket of 16 SolFed & BHW members made their presence felt outside, armed with leaflets informing customers about the exploitative conditions inside. Clearly anxious at the threat of direct action and the bad publicity this would create, payment was immediately made in full.

BHW currently has members among the cashier staff and they’ll be reporting on developments at the store, which has earned a reputation for bullying management, illegal contracts and a lack of dignity and respect for workers. This is the fourth successive wages victory for BHW & SolFed and testifies to the strength and effectiveness of workers’ self-organisation, solidarity & direct action.

Brighton Hospitality Workers is an initiative of Brighton SolFed and was formed in response to the widespread exploitation of workers, many of them immigrant, in Brighton’s hospitality sector. We hold weekly advice & propaganda workshops, flyposting of busy areas and a stall on Saturday afternoons where we distribute workers’ rights info and raise the profile of BHW by approaching workers in local businesses. Brighton SolFed has recently dedicated their newsletter, Direct Action Solidarity, to BHW, and a PDF is available below.

Linux και Αναρχία

Δημοσιεύτηκε από

anarchy-and-free-software2

Η πρόσβαση στους υπολογιστές -και οτιδήποτε θα μπορούσε να σε διδάξει κάτι για τον τρόπο που ο κόσμος λειτουργεί- πρέπει να είναι απεριόριστη και απόλυτη.

R. Stallman

Θα με πιστεύατε εάν σας έλεγα ότι θα μπορούσατε να κάνετε ακτιβισμό χωρίς να εργάζεστε μέσα στο «σύστημα», χωρίς να διακινδυνεύετε πως θα… κονομήσετε κάποια ποινή φυλάκισης και πως, όχι μόνον δεν θα σας κοστίσει τίποτα απολύτως μα, θα εξοικονομήσετε και πολλά χρήματα; Για σκεφτείτε το λίγο˙ έχετε την επιλογή είτε να συνεχίσετε να υποστηρίζετε εταιρείες που βασίζονται σε νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας είτε να επιλέξετε κάποιες άλλες λύσεις που αναπτύσσονται και ακμάζουν χωρίς την απειλή της βίας. Η επιλογή είναι καθαρά δική σας. Θέλετε να συμμετέχετε σε αυτό το είδος ακτιβισμού;

Ο λόγος για το λειτουργικό σύστημα που επιλέγετε να χρησιμοποιήσετε στον υπολογιστή σας. Εάν έχετε τα Windows της Microsoft (ασχέτου έκδοσης), τότε αυτό που στην πραγματικότητα κάνετε είναι να χτυπάτε την ελευθερία. Γιατί; Μα, πέραν του ότι το λέει ο Στάλλμαν ( :D ), τα Windows της Mircosoft (τα ίδια ισχύουν φυσικά και για το λογισμικό της Apple) βασίζονται σε νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας για να εμποδίσουν τόσο τους χρήστες όσο και τους προγραμματιστές να αντιγράψουν ή έστω να αλλάξουν στο παραμικρό στην αρχιτεκτονική του λογισμικού της.

Για να καταλάβετε πόσο όλη αυτή λογική καταστρατηγεί κάθε ίχνος Ελευθερίας, φανταστείτε να αγοράζατε ένα σπίτι που στους όρους του συμβολαίου θα σας απαγόρευε την οιανδήποτε τροποποίηση ή προσθήκη. Όπως το αγοράσετε, έτσι θα πρέπει να το διατηρήσετε.

Μα, αφού το αγόρασα˙ είναι δικό μου. Εγώ θα το χρησιμοποιήσω και θέλω να αλλάξω…

Τι κι αν δεν σε βολεύει και θέλεις να κάνεις κάποιες αλλαγές;

Δεν πα ’να θέλεις; Απαγορεύεται!

Και, φυσικά, απαγορεύεται και η αντιγραφή του.

Μα, το είδε ο αδερφός μου και του άρεσε˙ θέλει να φτιάξει ένα ίδιο. Τι πειράζει;

Απλούστατον (sic)˙

απαγορεύεται!

Κανείς άλλος δεν μπορεί να φτιάξει ένα παρόμοιο˙ ούτε καν μπορεί να χρησιμοποιηθεί η ίδια δομική τέχνη για να κατασκευαστεί κάποιο άλλο σπίτι.
Μπορείτε να το διανοηθείτε; Αλήθεια, πώς θα αντιδρούσατε σε αυτήν την περίπτωση; Θα το αφήνατε να περάσει στο ντούκου και θα το αγοράζατε ένα τέτοιο σπίτι; Παρόλο που θα ήταν κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο πως δεν είστε κατ’ ουσίαν ο ιδιοκτήτης του;

Είτε το δείτε από την πλευρά της αναρχίας είτε το σκεφτείτε από την ηθική αξία του πράγματος, είναι προφανές πως η αρχή της ατομικής ιδιοκτησίας δεν συνάδει με αυτήν της πνευματικής ιδιοκτησίας. Ας μην μείνουμε όμως στην ηθική του θέματος και ας προχωρήσουμε σε κάποιους πιο πρακτικούς λόγους.
Τα Windows της Microsoft είναι γραμμένα με τέτοιο τρόπο που να μην μπορούν ούτε οι χρήστες αλλά ούτε και οι προγραμματιστές να διαβάσουν τον πηγαίο κώδικα. Φανταστείτε δηλαδή να μην μπορείτε να επιθεωρήσετε το ίδιο σας το σπίτι. Δεν θα είχατε ιδέα για το εάν και κατά πόσον τα θεμέλιά του είναι ελαττωματικά. Θα μπορούσαν κάλλιστα να υπάρχουν τερμίτες που μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές ζημιές στο κτίριο. Τα υδραυλικά και τα ηλεκτρολογικά θα μπορούσαν να είναι σε άθλια κατάσταση. Θα μπορούσαν να υπάρχουν ένα σωρό ανθυγιεινές συνθήκες για τις οποίες θα έχετε πλήρη άγνοια και που, ενδεχομένως, θα απειλούν την ασφάλειά σας.
Το λειτουργικό σύστημα των Windows ή οποιοδήποτε λογισμικό που δεν αφήνει τους χρήστες και τους προγραμματιστές να επιθεωρήσουν την αρχιτεκτονική του μπορεί να περιέχει κακόβουλο κώδικα που απειλεί την προστασία της ιδιωτικής σας ζωής. Για παράδειγμα, μπορεί να υπάρχει κώδικας στον Internet Explorer, τον browser της Microsoft, στον Outlook mail client τους ή στο σύνολο του λειτουργικού συστήματος των Windows, που στέλνει τα στοιχεία σας κατ’ ευθείαν στην NSA. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα το ξέρετε και δεν υπάρχει και κανένας τρόπος να το μάθετε.
Το μόνο που γνωρίζουμε μετά βεβαιότητας είναι ότι, στα Windows, το κακόβουλο λογισμικό επικρατεί. Είναι και θέμα τεχνικής. Με απλά λόγια, φανταστείτε το σπίτι σας να είναι εντελώς ευάλωτο στα στοιχεία της φύσης και στους εισβολείς και εσείς να μην έχετε δικαίωμα να το προστατέψετε. Ούτε να το οχυρώσετε με δομικά υλικά για υγρασία, μούχλα, πυρκαγιά αλλά ούτε και να κάνετε το πιο απλό πράγμα στον κόσμο, να βάλετε μια κλειδαριά ασφαλείας στην πόρτα σας. Ανίκανοι να αντιδράσετε και να προστατέψετε εαυτούς, να πρέπει να εξαρτιέστε πάντα από τον καιρό, από τις πυροσβεστικές και αστυνομικές υπηρεσίες.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα Windows˙ θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως η υπ’ αριθμόν ένα απειλή, για την online ασφάλειά μας, είναι το λειτουργικό μας σύστημα.
Η λύση; Το GNU/Linux. Το Ελεύθερο και open-source λογισμικό. Ό,τι μέτρα και να λάβετε με τα κλειστά ιδιοταγή λογισμικά, θα είναι απλά ημίμετρα. Για να χτυπήσετε το κακό στην ρίζα του και να προστατευθείτε online, κρίνεται απαραίτητη η μετάβαση σε Linux.
Το θεωρώ περιττό να τονίσουμε και τα πλεονεκτήματά του όπως ότι είναι πολύ πιο εύκολο στην χρήση από τα Windows και τρέχει πολύ πιο γρήγορα ο υπολογιστής.
Δεν στερείται το παραμικρό από θέμα εμφάνισης, το αντίθετο μάλιστα. Το Linux είναι το δώρο που ήρθε για να ξαναφέρει την χαρά στην τεχνολογία των υπολογιστών.
Και το κυριότερο; Μας δίνει την ευκαιρία να σταματήσουμε να υποστηρίζουμε το εταιρικό κράτος, επιλέγοντας το Ελεύθερο λογισμικό έναντι των τυραννικών ομολόγων του.
Είναι αναμενόμενο τα κράτη να έχουν μια αέναη επιθυμία να ρυθμίζουν και να ελέγχουν (ΚΑΙ) το Ιντερνέτ, αφού είναι το σύγχρονο μέτωπο της Ελευθερίας και της Ελεύθερης σκέψης. Τα κράτη και οι πολιτείες θέλουν να πολεμήσουν και αυτό το, τελευταίο ίσως, μέτωπο.
Μετατρέπουν τις ιδέες σε ιδιοκτησία.

Αναρχικά σκεφτόμαστε όλοι, καθημερινά.

45

Απλά, οι περισσότεροι είτε το απωθούμε είτε το ντύνουμε με πιο συμβατικά ρούχα. Παίρνουμε επιλεκτικά αυτό που μας συμφέρει και «βαφτίζουμε» ιδεολογικά την τεμπελιά μας επειδή δεν έχουμε σκεφτεί ρεαλιστικά το ενδεχόμενο μιας αναρχικής κοινωνίας. Το άλλο, το πρότυπο, το κατεστημένο, αυτό που έχουμε τόσα χρόνια είναι πιο «σίγουρο»˙ σαν τα Windows ένα πράγμα!

Μπορεί να μην υπάρχει διανομή του Linux ονόματι «Αναρχία», μα χρησιμοποιώντας Linux αντιτίθεσαι στις οιεσδήποτε κατευθυντήριες γραμμές προσπαθεί να σου επιβάλλει το εταιρικό κράτος. Δεν δέχεσαι τίποτα απριόρι και οικοδομείς/αναπτύσσεις εσύ την αρχιτεκτονική των ιδεών σου, γιατί αυτό είναι το λογισμικό˙ εφαρμογή ιδεών.
Οι περιορισμοί που τραβούν την διαχωριστική γραμμή εκεί που τελειώνει η ελευθερία του ενός και αρχίζει η ελευθερία του άλλου, δεν είναι ενεργοί στο Ελεύθερο λογισμικό. Η δική μου Ελευθερία συνεχίζεται και αναπτύσσεται παράλληλα με την δική σου.
Λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι η λέξη αναρχία, κυριολεκτικά σημαίνει την απουσία της κυβέρνησης (άνευ αρχής),

είναι το Linux/GNU η απόλυτη Αναρχία;
Αν ο Ανοιχτός Κώδικας, απελευθερωμένος από κάθε είδους πατέντα και επιβολή, δεν είναι η πλήρης έννοια της αναρχίας, τότε τι είναι;

O ελεύθερος και ανοιχτός κώδικας του Linux, όπως και ο αναρχισμός δεν είναι ουτοπία. Οι αναρχικοί «χτίζουν» τα οράματά τους για το μέλλον της κοινωνίας, παρατηρώντας την ζωή στην παρούσα στιγμή (όπως είχε πει και ο Κροπότκιν).
Η ανάπτυξη και η επέκταση κλειστών λειτουργικών συστημάτων, όπως τα Windows και το OSX, είναι καθαρά προϊόντα του καπιταλισμοί που εξυπηρετούν μια γενικότερη τακτική του συστηματικού του πλαισίου. Το ζούμε άλλωστε, καθώς με την διάδοση της ψηφιακής πρόσβασης, ολοένα και περισσότερο η κοινωνική και οικονομική πόλωση επιταχύνεται.
Οι σύγχρονες αναρχικές πρακτικές εμφανίζουν μία έντονη αμφιθυμία προς την τεχνολογία, με την ενεργό αντίσταση να συνυπάρχει με την εκτεταμένη χρήση και την ανάπτυξη. Η ευρεία αναρχική πολιτική της τεχνολογίας μπορεί να ευθύνεται γι’ αυτές τις διαφορετικές εκφράσεις, μέσα σε ένα συνεκτικό πλαίσιο. Πολλοί σύγχρονοι αναρχικοί πιστεύουν ότι η τεχνολογία δεν είναι εγγενώς καλή ή κακή, αλλά ότι πρέπει να αποτελεί αντικείμενο ενδελεχούς μελέτης και να εφαρμόζεται με έναν κοινωνικά υπεύθυνο τρόπο έτσι ώστε να εξυπηρετεί καλύτερα εκείνους που την χρησιμοποιούν καθώς και εκείνους στους οποίους επιδρά. Ο Langdon Winner αλλά και άλλοι σημαντικοί θεωρητικοί της τεχνολογίας υιοθετούν την ενύπαρξη των κοινωνικών σχέσεων στον τεχνολογικό σχεδιασμό και στην ανάπτυξη. Αυτή η οπτική δίνει στους αναρχικούς το έναυσμα να κρίνουν τις τεχνολογίες, ανάλογα με την προώθηση των ιεραρχικών ή μη ιεραρχικών κοινωνικών πρακτικών τους, οδηγώντας τους σε τρεις επιλογές δράσης: την κίνηση κατάργησης των άδικων νόμων, την συγκρατημένη έγκριση και την ενεργό προώθηση.

Στο linux υπάρχει ο root (που δίνει και το sudo su)
Στον αναρχισμό είναι η αυτοοργάνωση των κοινωνιών. Κοινώς, όλοι δίνουμε sudo su.

Είναι πολύ απλό, αν συγκρίνουμε τις δομές ανάπτυξης των συγκεκριμένων λειτουργικών συστημάτων, καθώς μέσα σε μια ιεραρχική κοινωνία (Microsoft/Apple) η τεχνολογία τείνει να επιβάλλει εκ νέου την ιεραρχία και την κυριαρχία. Οι διευθυντές/καπιταλιστές θα επιλέξουν την τεχνολογία που όχι μόνον θα προστατεύει αλλά και θα αυξάνει την εξουσία τους (και τα κέρδη τους βεβαίως-βεβαίως) και που, πάντως, σίγουρα δεν θα τους αποδυναμώνει. Έτσι, ενώ συχνά ισχυρίζονται πως η τεχνολογία είναι «ουδέτερη», αυτό δεν ισχύει και δεν μπορεί, δηλαδή, ποτέ να ισχύσει. Με απλά λόγια, η «πρόοδος» μέσα σε ένα ιεραρχικό σύστημα θα αντικατοπτρίζει τις δομές εξουσίας του συστήματος και κατά συνέπεια θα μεταδίδεται και στην κοινωνία (χρήστες).
Λαμβάνοντας υπόψη της βασικές αρχές του ελεύθερου λογισμικού, θα δούμε πως εμπεριέχουν σε αρκετά σημεία τους, μια αναρχική θεώρηση καθώς συνδυάζονται άρρηκτα με την ελευθεριακή σκέψη. Σε αρκετά σημεία της όλης φιλοσοφίας του Ελεύθερου Λογισμικού θα βρούμε στοιχεία του Προμηθεϊκού αντικαπιταλισμού (η προμηθεϊκή διάσταση ενσαρκωμένη στη μορφή του καινοτόμου βιομηχάνου που εφαρμόζει τα πορίσματα της επιστήμης και προωθεί την βιομηχανική ανάπτυξη) και της πρωτογονιστικής κριτικής του πολιτισμού. Το Ελεύθερο Λογισμικό υιοθετεί την ενύπαρξη των κοινωνικών σχέσεων στον τεχνολογικό σχεδιασμό και στην ανάπτυξη. Αυτή η οπτική δίνει στους αναρχικούς το έναυσμα να κρίνουν τις τεχνολογίες, ανάλογα με την προώθηση των ιεραρχικών ή μη ιεραρχικών κοινωνικών πρακτικών τους, οδηγώντας τους σε τρεις επιλογές δράσης: την κίνηση κατάργησης των άδικων νόμων, την συγκρατημένη έγκριση και την ενεργό προώθηση.

Kαι παραφράζοντας ελαφρώς τα λόγια του καλού φίλου αντιεξουσιαστή και πολιτικού κρατούμενου Γιάννη Μιχαηλίδη:

linux

Το άρθρο αυτό, αποτελεί συνέχεια των:
Ελεύθερο Λογισμικό Μαρξισμός και Αναρχία: Ο Πηγαίος Κώδικας
Σύγχρονη Τεχνολογία, Καπιταλισμός και Αναρχισμός!
Είναι το Διαδίκτυο, η Αναρχία σε όλο της το μεγαλείο; [Crypro Anarchy]
Computers VS Computing – Εγκαταλείποντας την ψηφιακή Ουτοπία
Mια κριτική ματιά στην τεχνολογία [Η μηχανή του ελέγχου]
>>> περισσότερα στα tags: #anarchism και #capitalism.

[το άρθρο είναι συνεργατικό]

από το osareana.net

προτεινόμενη διανομή linux από τον anarchosyndikalist

http://www.linuxmint.com/