«ΠΑΝΟΡΑΜΙΞ» – ΑΠΛΗΡΩΤΙΞ – ΚΑΤΑΜΑΥΡΟΕΡΓΑΤΙΞ

Η συναδέλφισσα Σ. Ν. εργάστηκε στο σουβλατζίδικο «Πανοραμίξ» στην οδό Μεσολογγίου 4 στα Εξάρχεια,  του αφεντικού Ιωάννη Γεωργατσώνα. Ξεκίνησε στις 19 Αυγούστου 2014 και απολύθηκε στις 27 Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου. Εκείνη την ημέρα, αφού την έβαλε να κάνει την αναγκαία προετοιμασία για τη λειτουργία του μαγαζιού, την απέλυσε με ένα κλασσικό τέχνασμα: «Πήγαινε σπίτι σου να ξεκουραστείς και θα σου τηλεφωνήσω νά΄ρθεις για δουλειά». Η συναδέλφισσα δούλευε καθημερινά, χωρίς ένσημα, κάτι παραπάνω από 12 ώρες κατά μέσο όρο. Οι απαιτήσεις της, που αφορούν 57 απλήρωτα μεροκάματα, βραδινά, Κυριακές, υπερωρίες, δώρα και επιδόματα, υπολογίζονται συντηρητικά στο ύψος των 4.600 ευρώ περίπου! Από μια άλλη σκοπιά, βάσει των υπολογισμών του σωματείου, το αφεντικό έχει πληρώσει μέχρι σήμερα ποσά που αντιστοιχούν σε λιγότερο από   1,5 ευρώ την ώρα!!!! Παρόλα αυτά, το αφεντικό, είχε το απύθμενο θράσος να υποτιμήσει τα λεγόμενα της εργαζόμενης, να υπονοήσει ότι ψεύδεται και παραπλανά το σωματείο και να καυχηθεί ότι της έδινε 30 έως 40 ευρώ(προφανώς όταν θυμόταν να πληρώσει για τα εξαντλητικά μεροκάματα). Όλα αυτά, την ίδια στιγμή που παραδεχόταν, μπροστά σε μέλη του σωματείου, την «κουρεμένη» οφειλή του για τα απλήρωτα μεροκάματα, ύψους 800 ευρώ.

Στο ξεκίνημα της εργασίας της δούλευε από τις 3 το μεσημέρι έως τις 11 το βράδυ και με την υπόσχεση για ένσημα.

Όμως, τα δικαιολογητικά που προσκόμισε στο αφεντικό για την πρόσληψή της παρέμεναν για 2 μήνες πάνω στον πάγκο με τις χαρτοπετσέτες. Μετά τη διαμαρτυρία της εργαζόμενης για τα ένσημά της, παραπέμφθηκε στον ΟΑΕΔ για να βγάλει κάρτα ανεργίας ώστε να προσληφθεί με κάποιο (πιθανό) επιδοτούμενο πρόγραμμα, ενώ όταν έφερε την κάρτα ανεργίας πήρε την απάντηση: «Τώρα που την έβγαλες, δεν υπάρχει το πρόγραμμα». Λες και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων ή θα είναι επιδοτούμενα ή δεν θα υπάρχουν καθόλου!

Σε ότι αφορά στο ωράριό της άλλαξε σύντομα προς το χειρότερο, εφόσον, συχνά πλέον η Σ, έπρεπε να ανοίγει το μαγαζί στις 12 το μεσημέρι και να μένει, τις περισσότερες φορές, μέχρι το μεταμεσονύχτιο κλείσιμο. Κάπως έτσι προέκυψαν για την εργαζόμενη τα 10ώρα και τα 14ώρα εργασίας, τα οποία φυσικά δεν συγκινούσαν το αφεντικό, καθώς ενίοτε, της έκανε παρατήρηση όταν καθόταν και  δυσφορούσε μαζί της όταν συζητούσε με πελάτες την πολύωρη παραμονή της στο μαγαζί. Το αποκορύφωμα της εκμετάλλευσης συνέβη μία από τις ημέρες που η εργαζόμενη έκλεινε μόνη της το μαγαζί και χάλασε το ρολό της πόρτας. Όταν έφτασε το αφεντικό και είδε ότι δεν μπορεί να φτιαχτεί, εξύβρισε την Σ. και της είπε να κάτσει να φυλάξει το μαγαζί μέχρι να φτιαχτεί η πόρτα το επόμενο πρωί! Έτσι, η εργαζόμενη εξαναγκάστηκε να παραμείνει μέχρι το επόμενο μεσημέρι στις 12 όπου και ξεκίνησε η επόμενη 16ωρη βάρδιά της. Με λίγα λόγια, η Σ. παρέμεινε στο κάτεργο «Πανοραμίξ» υπό καθεστώς «ομηρίας» επί 40,5 ώρες συνεχόμενα!

Το σωματείο, με τη φυσική παρουσία πολλών μελών του, ήρθε σε επικοινωνία με το αφεντικό στο χώρο του μαγαζιού για να του εκθέσει τις νόμιμες διεκδικήσεις της εργαζόμενης(καταβολή των δεδουλευμένων και καταχώρηση ενσήμων στο ΙΚΑ). Το ίδιο βράδυ, το αφεντικό τηλεφώνησε στην συναδέλφισσα αποκαλώντας το σωματείο «νταβατζήδες» και εκφράζοντας απειλές του τύπου «θα δεις τι θα πάθεις». Έτσι, το σωματείο παρενέβη ξανά, κάνοντας ξεκάθαρο στο αφεντικό ότι η εργαζόμενη δεν είναι μόνη και δεν εκφοβίζεται από κανέναν!

Η εργαζόμενη έχει προσφύγει στην επιθεώρηση εργασίας. Στα δύο πρώτα ραντεβού δεν προσήλθε το αφεντικό και έτσι ορίστηκε νέα τριμερής συνάντηση για την Τρίτη 28 Απριλίου στις 10 πμ.

Συνάδελφοι/ισσες, η εργασιακή εμπειρία της Σ. αποτελεί την καθημερινή συνθήκη ζωής για πολλούς/ές εργαζόμενους/ες στον κλάδο του επισιτισμού. Στην «εναλλακτική» περιοχή των Εξαρχείων συμβαίνουν οι ίδιες πρακτικές εκμετάλλευσης της εργασίας όπως και αλλού: εντατικοποίηση της εργασίας, χαμηλά μεροκάματα, λειψά ή ανύπαρκτα δώρα, μισά ή καθόλου ένσημα, ατομικές συμβάσεις εργασίας. Η αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων, η αντίσταση στους χώρους δουλειάς και η συλλογικοποίηση των αγώνων μας μέσα από διαδικασίες βάσης είναι ο τρόπος που μπορούμε να αλλάξουμε την παραπάνω κατάσταση και να διεκδικήσουμε ξανά την αξιοπρέπειά μας.

Η εργαζόμενη στο «Πανοραμίξ», ενώ δούλεψε για 127 μεροκάματα, 492 ώρες βράδυ, 206 ώρες Κυριακή και 544 ώρες υπερωρία, είναι σήμερα αόρατη για τις αρμόδιες υπηρεσίες που απευθύνεται για να δικαιωθεί, αφού το αφεντικό δεν της κολλούσε ένσημα.Καλούμε τους εργάτες και τις εργάτριες του επισιτισμού της περιοχής να σταθούν έμπρακτα στο πλευρό της Σ. και να επικοινωνήσουν με το σωματείο για να θέσουν τις  μαρτυρίες τους στην διάθεση της εργαζόμενης.

Για να καταστήσουμε τη Σ. και πάλι ορατή!

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ  ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ,

 ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

http://somateioserbitoronmageiron.blogspot.gr/2015/04/k.html

Σε 32 μήνες φυλάκιση χωρίς αναστολή και χρηματικό πρόστιμο 14.600 ευρώ έκαστος, συν 10 ευρώ για κάθε ημέρα φυλάκισης και χωρίς αναστολή καταδικάστηκαν την προηγούμενη εβδομάδα ο Ανδρέας Κουρής και η μητέρα του Αγγελική για οφειλές προς τους απολυμένους των καταστημάτωνMetropolis.

Η βαριά «καμπάνα» επιβλήθηκε από το 2^ο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών στις 30/3, έπειτα από καταγγελίες απολυμένων των καταστημάτωνMetropolis κατά του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου του ομίλου καταστημάτων Metropolis Ανδρέα Κουρή και της μητέρας του Αγγελικής, ως μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου, στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) το 2012, δηλαδή σχεδόν μετά από 3 ολόκληρα χρόνια, για μη καταβολή δεδουλευμένων και αποζημιώσεων.

Η καταδίκη αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία ως προς τη βαρύτητά της, καθώς ο Ανδρέας Κουρής καταδικάστηκε με την ιδιότητα του εργοδότη ως φυσικό πρόσωπο και όχι ως Ανώνυμη Εταιρεία και εξαιτίας του γεγονότος ότι χωρίς αναστολή θα είναι και οι τυχόν επόμενες ποινές που θα επιβληθούν από δω και πέρα στον Ανδρέα Κουρή.

Επιπλέον, αν συνυπολογιστεί η εξαγορά της ποινής φυλάκισης, τότε το συνολικό ποσό που θα  πρέπει να καταβάλουν τα δύο μέλη της οικογένειας των Κουρήδων έπειτα από αυτή την καταδίκη ανέρχεται σε περίπου 80 χιλιάδες ευρώ. Ένα σεβαστό χρηματικό ποσό που ο Ανδρέας Κουρής είναι υποχρεωμένος να καταβάλει στο κράτος, αντί να το δώσει στους απλήρωτους απολυμένους ως μέρος των οφειλών του, δεδομένου ότι τα χρέη του προς αυτούς ξεπερνούν τα 600 χιλιάδες ευρώ. Υπενθυμίζεται ότι οι απαιτήσεις των απολυμένων είναι κατοχυρωμένες με αποφάσεις που έχουν εκδοθεί από τα αστικά δικαστήρια, ερήμην του Ανδρέα Κουρή κατά δική του επιλογή.

Για εμάς παραμένει άξιο απορίας το πώς ενώ οι κατηγορίες κατά του Ανδρέα Κουρή στο συγκεκριμένο δικαστήριο αφορούσαν τη μη καταβολή δεδουλευμένων για το σύνολο των 17 απολυμένων που κλήθηκαν να καταθέσουν, μόνο για 4 από αυτούς αφορούσαν και τη μη καταβολή των αποζημιώσεων, παρόλο που αυτές δεν έχουν καταβληθεί ούτε και στους υπόλοιπους. Πως, δηλαδή, συνέβη μια τέτοια παράλειψη από τον εισαγγελέα που χειρίστηκε την υπόθεση;

Αξίζει να σημειωθεί ότι σύντομα αναμένεται και νέα «καμπάνα» για τον Ανδρέα Κουρή καθώς στις 14 Μαΐου θα διεξαχθεί ανάλογο δικαστήριο, έπειτα από καταγγελία στο ΣΕΠΕ από μια ακόμη ομάδα απολυμένων των καταστημάτων Metropolis.

Σε ότι μας αφορά, δεν έχουμε παρά να υπενθυμίσουμε ότι στις 30 Μαρτίου 2012 καλέσαμε για πρώτη φορά τον Ανδρέα Κουρή στην Επιθεώρηση Εργασίας. Τρία χρονιά μετά, αποδεικνύουμε ότι η υπόσχεση που του δώσαμε ότι στο δρόμο και τα δικαστήρια θα μας βρίσκει συνέχεια μπροστά του τηρείται στο έπακρο.

Ο αγώνας μας συνεχίζεται μέχρι την τελική του δικαίωση.

Συνέλευση Απολυμένων από τα καταστήματα Metropolis

“ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ” ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΦΟΙ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
(σε εργαζόμενο που απολύθηκε παράνομα και έχει στα χέρια του άμεσα εκτελεστή απόφαση του δικαστηρίου)

Μια απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (Τμήμα Εργατικών Διαφορών) με αρ. 3764/2014 έφερε στην επιφάνεια για άλλη μια φορά τα τραγικά αποτελέσματα των μνημονιακών πολιτικών. Απέδειξε, πως η κρίση δεν κάνει διαχωρισμούς και χτυπάει ακόμη και τους «πιο φανατικούς υποστηρικτές των μνημονίων».

Βλέποντας την απόφαση δεν μπορεί κανείς παρά να νοιώσει απέραντη θλίψη για το πώς «άνθρωποι του πνεύματος, σκαπανείς του αρχαιοελληνικού πολιτισμού» αναγκάζονται να πρωταγωνιστούν σε καταστάσεις που μόνο ο Αριστοφάνης θα μπορούσε να επινοήσει.

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

1) Με την απόφαση του δικαστηρίου επιβεβαιώνονται οι καταγγελίες που είχε κάνει το σωματείο μας πριν δύο χρόνια για την κατάσταση που επικρατούσε στις επιχειρήσεις των Αφων Γεωργιάδη. Ότι δηλαδή οι εργοδότες με το «έτσι θέλω», χωρίς καν την ύπαρξη ατομικών συμβάσεων, μείωσαν τους μισθούς κατά 50%. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έβαζαν τους εργαζόμενους να υπογράφουν αποδείξεις πληρωμής που φαίνονταν ότι εισπράττουν κανονικά τους μισθούς τους.

Ερώτηση: θα κινηθεί ο κρατικός μηχανισμός εναντίον τους για φοροδιαφυγή;

2) Ο εργοδότης, για να απαλλαγεί από τον εργαζόμενο μετά από ατύχημα που του συνέβη και να μην του δώσει τη νόμιμη αποζημίωση, χρησιμοποίησε τη γνωστή πατέντα που έχουν πολλοί εργοδότες της «οικειοθελούς αποχώρησης». Δηλαδή πηγαίνει ο εργοδότης ένα χαρτί στον Ο.Α.Ε.Δ. χωρίς την υπογραφή του εργαζόμενου και δηλώνει ότι ο εργαζόμενος αποχώρησε μόνος του από τη δουλειά. Μετά από αυτό, ο εργαζόμενος πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Η μόνη διέξοδος που έχει, είναι τα δικαστήρια για μια απόφαση μετά από ένα δύο χρόνια.

Ερώτηση: θα καταργηθεί το αίσχος των «οικειοθελών αποχωρήσεων» και το νομικό καθεστώς που δίνει αυτή τη δυνατότητα στους εργοδότες;

3) Το δικαστήριο έκρινε την απόφαση προσωρινά εκτελεστή ως προς το ποσό των 10.000 ευρώ. Η απόφαση έχει βγει από τον Δεκέμβρη του 2014. Ο εργοδότης όμως αρνείται να τα δώσει. Την ίδια στιγμή συνεχίζουν απτόητοι τις δραστηριότητες τους σα να μην συμβαίνει τίποτα. Ο εργαζόμενος, αν δεν έχει τα χρήματα να προχωρήσει στην κατάσχεση, τι πρέπει να κάνει; Να πεθάνει στην ψάθα;

Ερώτηση: θα μπούνε επιτέλους ασφαλιστικές δικλείδες ώστε οι αποφάσεις των δικαστηρίων που βγαίνουν υπέρ των εργαζομένων να γίνονται εκτελεστές στρεφόμενες ενάντια στην προσωπική περιουσία του εργοδότη;

Το δικαστήριο καταδίκασε τον Λεωνίδα Γεωργιάδη, αφού η εταιρεία που φαινόταν ότι δουλεύει ο εργαζόμενος, ήταν στο όνομα του και απήλλαξε τον Άδωνι Γεωργιάδη. Όλοι βέβαια -και όχι μόνο στο χώρο του βιβλίου- ξέρουμε ότι τα δύο αδέλφια έχουν από κοινού τις εταιρείες (δεν έχουν μία). Θυμόμαστε από την αντιπαράθεση που είχαμε την προηγούμενη φορά που καταπατούσαν τα εργατικά δικαιώματα στο βιβλιοπωλείο τους, ότι ήταν στο όνομα της πρώην συζύγου του Αδώνιδος και της συζύγου του Λεωνίδα. Στην ίδια την απόφαση του δικαστηρίου φαίνεται ως διεύθυνση και των δύο η έδρα των επιχειρήσεων τους στον Κολωνό. Είναι το γνωστό κόλπο, να σπάει η δραστηριότητα σε διάφορες εταιρείες για να ξεφεύγουν από την εφορία. Δεν υποστηρίζουν την «ελεύθερη αγορά» χωρίς λόγο οι άνθρωποι.

Εμείς από την μεριά μας θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα που θέλουν να μας επιβάλλουν. Οι αφοι Γεωργιάδη όσο και αν κρύβονται στον «γυάλινο κόσμο» των καναλιών αλλά και κάθε εργοδότης που θα χτυπά τα εργατικά δικαιώματα θα μας βρίσκουν πάντα μπροστά τους.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | https://bookworker.wordpress.com