Αναζητουνται πληροφοριες για το εικονοζομενο ασπονδυλο, το οποιο το πιθανοτερο ειναι να μην ειναι Κρητικος αλλα μπραβος του Παππα.

Συμφωνα με μαρτυρια των μεταναστων Πακιστανων που τον αναγνωρισαν απο επιδειξη των φωτογραφιων (φωτογραφιες που οι ιδιοι οι γκεσπαμπιτες ανεβασαν στο βοθρομπολογκ τους) οι οποιοι  μαχαιρωθηκαν απο χρυσαυγιτες στο Ηρακλειο Κρητης, αυτος που τους μαχαιρωσε ειναι ο εικονιζομενος μουσκαρος-μπραβος του Παππα. Στη μια φωτο η “αρια” που μιλα στα ζωα-ψηφοφορους ειναι η Ειρηνη Δημοπουλου, διευθύντρια της νεας ναζιστοφυλλαδας της ΧΑ “Εμπρος”.

Οσο για τα ζωα που πηγαν στη ταρατσα της Αλικαρνασσου κουβαλωντας μαζι και τα παιδια τους (προφανως για να τα κανουν και αυτα σαν τα μουτρα τους) να ξερουν οτι απο εδω και περα θεωρουνται ισαξιοι με τους Σουμπεριτες-γκεσταμπιτες και θα αντιμετωπιζονται  αναλογα με την επιλογη τους να ειναι στο πλευρο των ναζιδων της ΧΑ.

Το διποδο ανθρωποειδες λεγεται Μάριος Μαυράκης και είναι ηγετικό στέλεχος της τοπικής οργάνωσης της Χρυσής αυγής στο Ηράκλειο.

ΠΗΓΗ:https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1486387

Μικρό ζαπατιστικό σχολείο (τρίτη μέρα): η αντίσταση της αυτόνομης διακυβέρνησης

Τρεις άντρες και τρεις γυναίκες, οι ίδιοι που έκαναν το μάθημα τις δυο προηγούμενες μέρες, ανέπτυξαν χτες βράδυ (ώρα Ελλάδας) μέσω ίντερνετ το θέμα της αντίστασης της αυτόνομης διακυβέρνησης. Εξέθεσαν μία μία τις προκλήσεις της κυβέρνησης του Μεξικού και πώς απαντούν σ’ αυτές.

Άρχισαν το μάθημα με μια ιστορική αναδρομή. Οι μορφές διακυβέρνησης των ιθαγενών πριν την Κατάκτηση ποτέ δεν εξαλείφθηκαν εντελώς αλλά αντιστάθηκαν μέσα στο χρόνο. Ο πόλεμος της Ανεξαρτησίας και η Μεξικανική Επανάσταση δεν έφερε ανεξαρτησία στους αγροτικούς και ιθαγενικούς πληθυσμούς. Η δική τους ελευθερία ήρθε με την αυτονομία.

Η μεξικανική κυβέρνηση επιτίθεται στις κοινότητες σε πολλά επίπεδα.

Ένα επίπεδο είναι το πολιτικό, με τα ψέματα και τις υποσχέσεις των προέδρων και των βουλευτών, με τα οποία προσπαθούν να δείξουν ότι είναι κοντά στο λαό κι ενδιαφέρονται γι’ αυτόν, ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που θέλουν είναι να υπηρετήσουν τον ισχυρό και να υπηρετηθούν. Η κυβέρνηση του Μεξικού, με τα τρία επίπεδα διακυβέρνησης (ομοσπονδιακή, πολιτειακή, δημοτική) υπόκειται σε μια σειρά εξαρτήσεων που κορυφώνονται στην υποταγή στο νεοφιλελευθερισμό. Οπότε είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα καλό για το λαό. Οι ζαπατίστας δεν περιμένουν τίποτα από το κράτος, ούτε χάνουν την ενέργειά τους ασχολούμενοι με το κράτος. Επικεντρώνονται στην οικοδόμηση της αυτονομίας τους.

Σε ιδεολογικό επίπεδο τα ΜΜΕ παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο. Μεταδίδουν τα ψέματα των πολιτικών καθώς και προγράμματα για να ξεχνιέται ο κόσμος (σαπουνόπερες, ποδόσφαιρο). Απέναντι σ’ αυτά οι ζαπατίστας χρησιμοποιούν κι εκείνοι τα δικά τους μέσα: τα κοινοτικά ραδιόφωνα για ενημέρωση και ενίσχυση του αγώνα, κάνουν παραγωγές βίντεο, οργανώνουν πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες (δεν βλέπουν ποδόσφαιρο, αλλά παίζουν ποδόσφαιρο).

Σε ιδεολογικό επίπεδο η κυβέρνηση κάνει πόλεμο και στο ίδιο το έδαφος των κοινοτήτων. Χτίζει σχολεία κοντά στα ζαπατιστικά αυτόνομα σχολεία, που είναι μεγαλύτερα και με υποδομές, λέγοντας ότι η ζαπατιστική εκπαίδευση δεν αξίζει τίποτα. Όπως είπαν οι δάσκαλοι, η ζαπατιστική εκπαίδευση είναι για να υπηρετεί την κοινότητα και όχι το σύστημα. Οι κυβερνήσεις έχουν πολυτελή κτίρια και χρήμα, αλλά δεν έχουν σχέση με το λαό. Τα γραφεία της ζαπατιστικής διακυβέρνησης είναι μικρά οικοδομήματα, κάποια χωρίς καν τοίχους. Γιατί δεν είναι εκεί η αντίσταση, αλλά μέσα στις καρδιές των ζαπατίστας.

Όσοι λαμβάνουν αρμοδιότητες δεν παίρνουν μισθό (αντίθετα μ’ ό,τι συμβαίνει στους πολιτικούς) αλλά ανάλογα με το τι έχει συμφωνηθεί σε κάθε ζώνη, μπορεί να υποστηρίζονται με φαγητό. Επίσης, αντίθετα με τους πολιτικούς, οι ζαπατιστικές αρχές κάνουν όλες τις δουλειές που τους αναλογούν, προσωπικές και κοινοτικές. Δεν τους υπηρετεί κανείς, εκείνοι υπηρετούν το λαό.

Σε οικονομικό επίπεδο η κυβέρνηση επιτίθεται με επιδόματα και προγράμματα ανάπτυξης. Είναι αλήθεια ότι κάποιοι σύντροφοι έχουν αποπλανηθεί από αυτά, αλλά σε καμία περίπτωση “δεν πρόκειται να τελειώσουν με την οργάνωση”. Ο σκοπός αυτών των προγραμμάτων (ανέφεραν τα συγκεκριμένα που υπάρχουν για την ύπαιθρο του Μεξικού) είναι ο έλεγχος των κοινοτήτων και η ενίσχυση της εξάρτησης. Η ζωή των κοινοτήτων δεν βελτιώνεται αλλά χειροτερεύει, καθώς εξαρτώνται απόλυτα από το κράτος και, για να πάρουν τα επιδόματα, υποχρεώνονται σε συγκεκριμένο τύπο ανάπτυξης και οικογενειακού προγραμματισμού. Ταυτόχρονα, μαζί, για παράδειγμα, με την Εθνική Εκστρατεία κατά της Πείνας που κήρυξε το Ενρίκε Πένια Νιέτο (σημερινός πρόεδρος του Μεξικού), ήρθε και η αύξηση της τιμής της βενζίνης, δηλαδή η αύξηση στις τιμές των τροφίμων. Η οικονομία είναι έτσι στημένη ώστε να έχει ο λαός ανάγκη τα επιδόματα.

Οι ζαπατίστας δεν ακούν τις κυβερνήσεις. Δεν ενδιαφέρονται για τις προσφορές τους καθώς γνωρίζουν ότι τίποτα καλό δεν μπορούν να φέρουν.

Συλλογικές εργασίες: Για να ενισχύσουν τους συντρόφους που αναλαμβάνουν αρμοδιότητες (π.χ. να τους πληρώσουν τα εισιτήριά τους για να πάνε σε κάποιο μέρος, ή να μείνουν κάπου για να καταρτιστούν σε κάποιο θέμα) έχουν οργανώσει συλλογικές εργασίες στις οποίες συμμετέχουν εκ περιτροπής τα μέλη της κοινότητας (συλλογικά χωράφια ή συλλογικά βοσκοτόπια).

Αυτόνομες ζαπατιστικές τράπεζες: Για να αποκλειστεί η πιθανότητα εξάρτησης από τις τράπεζες συντρόφων με σοβαρά προβλήματα υγείας που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν στις κοινότητες, έχουν ιδρύσει αυτόνομες ζαπατιστικές τράπεζες. Αυτές δίνουν στους άρρωστους συντρόφους το ποσό που χρειάζονται για τη θεραπεία, και χρεώνουν ένα μικρό τόκο (έτσι συμφωνήθηκε η λειτουργία των τραπεζών). Αν ο σύντροφος γίνει καλά, σιγά σιγά αποπληρώνει το δάνειο. Αν πάλι όχι, παραγράφεται. Τις τράπεζες διαχειρίζονται τα Συμβούλια Καλής Διακυβέρνησης με πόρους που διαθέτουν. Η διαχείρισή τους ελέγχεται από τις Επιτροπές Περιφρούρησης (βλ. τις εργασίες στην πρώτη μέρα του σχολείου).

Αυτόνομη τράπεζα των γυναικών στη ζαπατιστική διοίκηση (Banco Autónomo de Mujeres Autoridades Zapatistas, ΒΑΝΑΜΑS): η τράπεζα αυτή ιδρύθηκε από γυναίκες και σκοπός της είναι να ενισχύει συνεταιριστικές προσπάθειες γυναικών. Τα έσοδά της προέρχονται από τους συνεταιρισμούς.

Οι ζαπατίστας δεν έχουν καμία σχέση με τη μεξικανική κυβέρνηση. Όπως είπαν ούτε ζητάνε, ούτε περιμένουν τίποτα από αυτή. Υπάρχει ωστόσο πρόβλημα στις μεικτές κοινότητες όπου συνυπάρχουν ζαπατίστας και μη ζαπατίστας (τους ονομάζουν partidistas, δηλαδή οπαδούς των κομμάτων). Όταν οι μη ζαπατίστας θέλουν να συμμετάσχουν σε κάποιο πρόγραμμα, πιέζουν τους ζαπατίστας που δεν θέλουν να συμμετάσχουν. Σε ένα παράδειγμα που έφεραν οι δάσκαλοι, οι μη ζαπατίστας είχαν κόψει το νερό στους ζαπατίστας ως μέτρο πίεσης για να δεχτούν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα. Μ’ αυτόν τον τρόπο η κεντρική κυβέρνηση προκαλεί συγκρούσεις στο εσωτερικό των κοινοτήτων.

Μια άλλη πολύ σημαντική κρατική πρόκληση είναι οι στρατιωτική [τα ζαπαταστικά καρακόλ είναι περικυκλωμένα από στρατόπεδα]. Εκτός από τις οργανωμένες επιχειρήσεις του στρατού (οι δάσκαλοι ανέφεραν την επιχείρηση του 1995, που στόχο είχε να πιάσει του “επικεφαλής” των ζαπατίστας), το κράτος οργανώνει τους ιθαγενείς σε παραστρατιωτικές ομάδες που επιτίθενται στις κοινότητες. Οι δάσκαλοι ανέφεραν την επίθεση του 1997, εννοώντας πιθανότατα τη Σφαγή του Ακτεάλ (εδώ ένα παλιότερο ποστ) αν και δεν την κατονόμασαν. Οι ζαπατίστας δεν απαντούν επιθετικά σε αυτές τις προκλήσεις. Δεν στρέφονται ένοπλα κατά των παραστρατιωτικών, καθώς θεωρούν ότι τους χρησιμοποιεί το σύστημα και δεν είναι αυτοί ο εχθρός. Πριμοδοτούν το διάλογο, τις καταγγελίες, και αρκετές φορές αναγκάζονται να εκτοπιστούν για να αποφύγουν τις προκλήσεις.

Απέναντι στη προσπάθεια ελέγχου της τροφής, οι ζαπατίστας παράγουν οι ίδιοι την τροφή τους και φυλάσσουν σπόρους από παραδοσιακές ποικιλίες. Απέναντι στον έλεγχο της υγείας, απαντούν με τα αυτόνομα κέντρα υγείας αλλά και τη διαφύλαξη της γνώσης των θεραπευτικών ιδιοτήτων των φυτών.

Όπως είπαν οι δάσκαλοι, αυτό που θέλει το σύστημα είναι να τελειώσει με την κοινοτική ζωή, να μετατραπούν οι άνθρωποι σε ιδιώτες, να γίνουν τα πάντα εμπόρευμα (συμπεριλαμβανομένης και της γης). Οι ζαπατίστας απαντούν με οργάνωση, ενημέρωση, συλλογικότητα, συμμετοχή των γυναικών, και αυτοκυβέρνηση. Γιατί “ένας λαός που καθορίζει την τύχη του έχει μέλλον, ενώ ένας λαός κατευθυνόμενος δεν έχει τίποτα.

Στο διάλειμμα για την αποστολή των ερωτήσεων μέσω chat, μεταδόθηκε ηχητικό αρχείο που ενημέρωνε για την πτήση στρατιωτικών αεροσκαφών πάνω από τα καρακόλ κατά τα δύο πρώτα βράδια λειτουργίας του Μικρού Ζαπατιστικού Σχολείου.

Το σημερινό μάθημα θα έχει θέμα τη δικαιοσύνη.

ΠΗΓΗ:http://sindesimecairo.wordpress.com/

Σύντροφοι,ισσες  καλημέρα.

Πάντα εμφανιζόμαστε όταν υπάρχει κάποια επείγουσα κατάσταση.  Επιτρέψτε μου να σας διαβάσω την ανακοίνωση που πρόκειται να εκδώσουμε. Λέει:

14 Αυγούστου 2013  πρωί

Προς το λαό του Μεξικού

Προς τους λαούς του κόσμου

Προς την Έκτη

Προς τις μαθήτριες και τους μαθητές του μικρού ζαπατιστικού σχολείου απ’  όλο τον κόσμο.

Σας ενημερώνουμε ότι τις μέρες 12, 13 Αυγούστου 2013 τη νύχτα στρατιωτικά αεροπλάνα έκαναν πτήσεις πάνω από την περιοχή των 5 ζαπατιστικών καρακόλ,  χώρων όπου παραδίνονται τα μαθήματα  «Η ελευθερία σύμφωνα με τους ζαπατίστας».

Ίσως οι μεξικανοί στρατιωτικοί, υπηρετώντας το αφεντικό τους , κατασκοπεύουν  προς όφελος της  αμερικανικής κυβέρνησης.  Ίσως τα βορειοαμερικανικά αεροπλάνα προβαίνουν απευθείας σε κατασκοπευτικές δράσεις.  Ή οι στρατιωτικοί θέλουν να δουν τι διδάσκεται στις ζαπατιστικές κοινότητες εναντίον των οποίων  έχουν επιτεθεί, σε τέτοιο βαθμό, χωρίς όμως να καταφέρουν να τις καταστρέψουν. Λέμε στην κυβέρνηση του Πένια Νιέτο ότι αν οι στρατιώτες του θέλουν να διδαχθούν στο μικρό σχολείο να ζητήσουν πρόσκληση. Έτσι κι αλλιώς εμείς δεν πρόκειται να τους καλέσουμε. Αλλά θα έχουν τουλάχιστον τη δικαιολογία ότι κατασκοπεύουν επειδή δεν τους καλέσαμε. Αυτό είναι όλο.

Δημοκρατία, Ελευθερία, Δικαιοσύνη

Από το Σαν Κριστόμπαλ ντε λας Κάσας, Τσιάπας, Μεξικό

Από την Παράνομη Επαναστατική Ιθαγενική Επιτροπή-Γενική Διοίκηση του Ζαπατιστικού Στρατού για την Εθνική Απελευθέρωση

Κομαντάντε Τάτσο

Μεξικό Αύγουστος 2013

ΠΗΓΗ:http://enlacezapatista.ezln.org.mx/2013/08/14/comunicado-del-ccri-cg-del-ezln-avisande-sobrevuelos-de-aviones-militares-en-la-zona-de-los-5-caracoles

Το Αύγουστο του 2007, ο νιγηριανός μικροπωλητής Τόνυ Ονουόχα ἐχασε τη ζωή του προσπαθώντας να ξεφύγει από μπάτσους που τον καταδίωκαν, επειδή ήταν μετανάστης μικροπωλητής, πηδώντας από το παράθυρο μιας καφετέριας. Τον Αύγουστο του 2013, 19χρονος Έλληνας έχασε τη ζωή του πηδώνας από τρόλλεϋ εν κινήσει, προσπαθώντας να ξεφύγει από ελεγκτή και οδηγό που του επιτίθενται επειδή δεν έχει πάνω του εισιτήριο!

Στο πρώτο περιστατικό η αστυνομία έντρομη παρακολούθησε τις επόμενες μέρες μετανάστες και αλληλέγγυους στη Θεσσαλονίκη να επιτίθενται με δίκαιη οργή στο οικείο ΑΤ των δολοφόνων-μπάτσων στην Καλαμαριά, τις επόμενες μέρες να διαδηλώνουν στο κέντρο της πόλης. Συλλήψεις αλληλέγγυων έγιναν στην τρίτη κατά σειρά πορεία διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης, η ιστορία τράβηξε χρόνια, αλλά η κοινωνία, ό,τι έχει απομείνει εν πάση περιπτώσει από αυτήν, γνωρίζει καλά τι έγινε.

Μιλούσαμε τότε για εκφασισμό: Ο ανθρωπότυπος “όργανο καταστολής” αποκτά αυξημένες αρμοδιότητες, θράσος και άδεια να εκδιπλώνει το μίσος του προς τα πάντα και τον εαυτό του σκορπώντας τον θάνατο όπου δύναται – και όπου τύχει…Ταυτίζεται πλήρως και αποκλειστικά με το πρόσωπο του κράτους. Στόχος και θύμα πρώτα οι μετανάστες, που το 2007 στην Ελλάδα μπορούσαν  πλέον να δολοφονούνται άνετα και ατιμώρητα μόνο και μόνο επειδή τολμούσαν να υπάρχουν.

Για ποιο πράγμα να μιλήσουμε σήμερα;

Να μιλήσουμε για τους υπαλλήλους των μέσων συγκοινωνίας που δεν είχαν ούτε ενός λεπτού τυπική σιγή να τηρήσουν πάνω από το αίμα;

Να μιλήσουμε για τον ανθρωπότυπο-“όργανο καταστολής’” που επεκτάθηκε τόσο που σήμερα αποκλείει κάθε άλλη εκδοχή κοινωνικής συμπεριφοράς; Για το επάγγελμα-αποστολή του μπάτσου που έχει πλήρως ταυτιστεί με την ιδιότητα του “νομοταγούς πολίτη”;

Να μιλήσουμε για τους τρόπους με τους οποίους εκπαιδευτήκαμε να μην μας φαίνεται και τόσο περίεργο που συλλαμβάνονται άνθρωποι επειδή είχαν επάνω τους σπρέυ σε κινητοποίηση ευαισθητοποίησης για τη δολοφονία ενός νεαρού που δεν είχε να πληρώσει εισιτήριο;

Να μιλήσουμε για την, όχι και τόσο μεταφυσική, πύκνωση των “τυχαίων περιστατικών” θανάτου σε όλες τις παραλλαγές του στο καθεστώς εξαxρείωσης και απανθρωπιάς που μας επιβάλλουν;

Η συνολική υποβάθμιση της ζωής, περνά από την εξαθλίωση και την αχρήστευση των ευάλωτων, αλλά και από την απόλυτη εξόντωση κάθε στοιχείου αντίστασης, ευαισθησίας και αλληλεγγύης. Δεν θα αποδεχτούμε τη θρησκεία των ανθρωποθυσιών της υποταγής.

Η αυτοκαταστροφή δεν είναι μοίρα, είναι επιλογή.

ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ ΑΥΡΙΟ  ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2013 για το αυτόφωρο των συντρόφων που κρατούνται από χθες.

αλληλέγγυες-οι

για τη ζαπατιστική ελευθερία όπως μεταδόθηκαν από το ίντερνετ

Μικρό ζαπατιστικό σχολείο (μέρα δεύτερη): η αυτόνομη διακυβέρνηση των γυναικών

ΠΗΓΗ:http://sindesimecairo.wordpress.com/

ΠΗΓΗ:((i)) Indymedia :: Athens :: Newswire :: Μικρό ζαπατιστικό σχολείο (μέρα δεύτερη): η αυτόνομη…

ικρό ζαπατιστικό σχολείο (μέρα πρώτη): η ζαπατιστική αυτονομία

“Μικρό ζαπατιστικό σχολείο. Η ελευθερία σύμφωνα με τους και τις ζαπατίστας”. Και μέσα στον πίνανα: “καλώς ήρθατε στο μάθημα. EZLN”

Σε μια αίθουσα από adobe (πλίνθους) με διακόσμηση μπλε, κόκκινων, κίτρινων και άσπρων καλαμποκιών, λουλούδια χαμομηλιού, τη μεξικανική και τη ζαπατιστική σημαία, πίσω από ένα τραπέζι καλυμμένο από paliacate (το παραδοσιακό μαντήλι των ιθαγενών της Τσιάπας με το οποίο καλύπτουν τα πρόσωπά τους οι βάσεις στήριξης των ζαπατίστας) και την εικόνα που σχεδιάστηκε ειδικά για το μικρό ζαπατιστικό σχολείο, άρχισε χτες το μάθημα που έδωσαν τρεις άντρες και τρεις γυναίκες ζαπατίστας με το γενικό τίτλο “Η ελευθερία σύμφωνα με τους και τις ζαπατίστας”. Τα μαθήματα θα ολοκληρωθούν στις 16 Αυγούστου και πραγματοποιούνται στα πέντε ζαπατιστικά καρακόλ (διαχειριστικά κέντρα). Ωστόσο υπήρξε πρόβλεψη για ειδική απευθείας μετάδοση των μαθημάτων μέσω διαδικτύου στις 2 το μεσημέρι και στις 9 ώρα Μεξικού (22:00 και 5 το πρωί αντίστοιχα ώρα Ελλάδας) από το CIdeCi (το Πανεπιστήμιο της Γης) που βρίσκεται λίγο έξω από το Σαν Κριστόμπαλ δε λας Κάσας. Οι ενδιαφερόμενοι έπρεπε να στείλουν μια φόρμα σε ένα συγκεκριμένο mail και τους δινόταν ένα password για να μπορούν να παρακολουθήσουν τις συνεδρίες. Το μάθημα διήρκησε λίγο παραπάνω από δυο ώρες και ακολουθούσαν ερωτήσεις μέσω chat.

Το χτεσινό μάθημα ήταν αφιερωμένο στη ζαπατιστική αυτονομία, το σημερινό θα έχει θέμα τη διακυβέρνηση των γυναικών, και τα επόμενα θα έχουν θέμα την αντίσταση, τη δικαιοσύνη, την οικονομία και τη δημοκρατία.

Όπως είπαν οι δάσκαλοί μας, πολλοί λαοί στον κόσμο έχουν ως όνειρο την αυτονομία. Εκείνοι, οι ζαπατίστας, ζουν την αυτονομία, την οικοδομούν κάθε μέρα, κι έχουν ως όνειρο αυτό να μπορεί να γίνει εφικτό και σε άλλα μέρη του κόσμου. Γι’ αυτό το λόγο, στα 10 χρόνια από την επέτειο των καρακόλ (εδώ μπορείτε να δείτε φωτογραφίες από τη γιορτή για την επέτειο, που προηγήθηκε των εργασιών του σχολείου) και στα 20 χρόνια από τη ζαπατιστική εξέγερση που θα γιορταστούν το Γενάρη, οι ζαπατίστας αποφάσισαν να μοιραστούν την εμπειρία της αυτονομίας τους. “Όπως το κάναμε εμείς, μπορούν να το κάνουν κι άλλοι”, είπαν χαρακτηριστικά.

οι δάσκαλοι

Το μάθημα άρχισε με μια ιστορική αναδρομή. Η αυτοκυβέρνηση των ιθαγενικών κοινοτήτων διακόπηκε βίαια με την Κατάκτηση [που στην Ευρώπη ονομάζουμε Ανακάλυψη]. Ακολούθησαν 500 χρόνια υπαγωγής. Ο πόλεμος της ανεξαρτησίας το 1810 και η επανάσταση του 1910 έφερε πολλές κατακτήσεις για τους λαούς του Μεξικού που αναιρέθηκαν μετατρεπόμενες σε έλεγχο από το κράτος. Η ίδρυση του EZLN (Ζαπατιστικού Στρατού για την Εθνική Απελευθέρωση) έφερε μια νέα προοπτική στις κοινότητες που πλέον μπορούσαν να ορίσουν την τύχη τους.

Οι δάσκαλοι όρισαν την αυτονομία ως ακριβώς αυτό: τη δυνατότητά τους να αυτοκυβερνώνται, να αποφασίζουν οι ίδιοι τη μορφή της διακυβέρνησης και των ζωών τους, να  δυνατότητα διαμόρφωσης ενός πλαισίου όπου η γνώμη του λαού εισακούγεται και οι κυβερνώντες υπηρετούν το λαό.

Η ζαπατιστική αυτονομία διέπεται από εφτά αρχές που συνιστούν τον υπέρτατο οδηγό διακυβέρνησης και καθορίζουν τη σχέση των κάθε φορά κυβερνώντων με το λαό (στα ισπανικά οι αρχές είναι διατυπωμένες με απαρέμφατα, αλλά ελλείψη απαρεμφάτων στη νέα ελληνική τις μεταφράζω σε α΄ πληθυντικό):

1. υπακούμε και δεν διατάζουμε
2. εκπροσωπούμε και δεν υποκαθιστούμε
3. παραμένουμε χαμηλά και δεν κοιτάμε ψηλά (με την έννοια ότι οι αρχές είναι απλές και σκέφτονται το λαό)
4. υπηρετούμε και δεν υπηρετούμαστε
5. πείθουμε και δεν νικάμε
6. οικοδομούμε και δεν καταστρέφουμε
7. προτείνουμε και δεν επιβάλλουμε

Το ζαπατιστικό έδαφος είναι χωρισμένο σε πέντε ζώνες, που έχουν ως κέντρα τα πέντε ζαπατιστικά καρακόλ, και έχει τρία επίπεδα διακυβέρνησης:

1. το τοπικό, δηλαδή τις κοινότητες
2. τους αυτόνομους δήμους που συνενώνουν τις κοινότητες (υπάρχουν και αυτόνομες περιφέρειες που περιλαμβάνουν πολύ απομακρυσμένες κοινότητες)
3. τα Συμβούλια Καλής Διακυβέρνησης που εδράζονται στα καρακόλ και συντονίζουν τους δήμους κάθε ζώνης

Κάθε ζώνη έχει διαφορετικούς εσωτερικούς κανονισμούς και νόμους, αλλά όλες διέπονται από τις εφτά ζαπατιστικές αρχές διακυβέρνησης.

τα αιτήματα της ζαπατιστικής εξέγερσης το 1994: “Υγεία, δικαιοσύνη, δημοκρατία, στέγη, ειρήνη, τροφή, ελευθερία, εργασία, επικοινωνία, ανεξαρτησία, πολιτισμός”. Από πάνω, τα πέντε καρακόλ (=σαλιγκάρια) “που κινούνται αργά αλλά προχωρούν”. Πριν την έναρξη της μετάδοσης, στο 15λεπτο διάλειμμα για την αποστολή των ερωτήσεων και μετά τη λήξη της μετάδοσης, υπήρχε μουσική που συνοδευόταν από εναλλασσόμενες εικόνες. Μία ήταν και αυτή

“Ελευθερία είναι η συμμετοχή στις συνελεύσεις, η δυνατότητα να συζητάμε και έπειτα να αποφασίζουμε […] Είναι μια συλλογική ελευθερία που έχουμε κατακτήσει. Μπορούμε να αποφασίζουμε τον τρόπο ζωής μας. Κανένας δεν σκέφτεται για εμάς […] Η συλλογική διακυβέρνηση σκέφτεται αλλά δεν αποφασίζει από μόνη της […] Η υπέρτατη αρχή είναι η συνέλευση”.

Οι δάσκαλοι εξήγησαν τις αρμοδιότητες και τις λειτουργίες κάθε επιπέδου διακυβέρνησης, των επιτροπών και των συνελεύσεων, κάνοντας συνεχώς συγκρίσεις με την κρατική κυβέρνηση.

Όπως είπαν, δεν υπάρχει κάποιο βιβλίο ή κάποιος οδηγός σύμφωνα με τον οποίο οικοδομείται η αυτονομία, αλλά συνιστά ένα καθημερινό χτίσιμο που βασίζεται στην ανάγκη, καθορίζεται “από τον τρόπο που θέλει να διακυβερνηθεί ο λαός”. Οπότε διαφορετικοί λαοί θα βρουν διαφορετικούς τρόπους. Εκείνοι μάς εξήγησαν το δικό τους.

Κάθε κοινότητα έχει τη συνέλευσή της και τον εσωτερικό κανονισμό της. Όλες οι γνώμες ακούγονται και είναι σεβαστές. Αρμοδιότητα των αρχών, που ορίζονται από τη συνέλευση για συγκεκριμένη θητεία, είναι να συνοψίζουν τις προτάσεις που διατυπώνονται στη συνέλευση και “ακούγοντας τη συνέλευση” να φέρνουν μια πρόταση η οποία συζητάται εκ νέου. Η συνέλευση ορίζει τον εκπρόσωπό της στο Δημοτικό Συμβούλιο. Κάθε κοινότητα έχει το σχολείο της και το κέντρο υγείας της που λειτουργεί από μέλη της κοινόητητας που καταρτίζονται για αυτή τη δουλειά.

Η αρμοδιότητες του Δημοτικού Συμβουλίου είναι να ελέγχει το έδαφός του (με την έννοια να γνωρίζει καλά τι συμβαίνει σε αυτό), να ελέγχει τους πόρους του (φυσικούς πόρους και έσοδα) σε συνεργασία με το Συμβούλιο Καλής Διακυβέρνησης, να γνωρίζει τον αριθμό και την κατάσταση του πληθυσμού του δήμου (όπως είπαν, υπάρχει ληξιαρχείο και καθένας έχει την ταυτότητά του), να γνωρίζουν την εργασία των διαφορετικών επιτροπών: εκπαίδευσης, υγείας και αγροοικολογίας, να γνωρίζει πώς προχωρούν οι συλλογικές εργασίες, να ελέγχει (με την έννοια του ελέγχου της κατάστασης και χρήσης) τον εξοπλισμό του δήμου, να παρακολουθεί την πορεία των συνεταιρισμών και των κοινοτικών ραδιοφώνων. [Αν και δεν το ανέφερε η συντρόφισσα που εξήγησε τα επίπεδα διακυβέρνησης, υποθέτω ότι τις ίδιες αρμοδιότητες έχουν και οι αρχές των κοινοτήτων, σε μικρότερη κλίμακα.]

Στα καρακόλ ζουν για κάποιο διάστημα οι εκπρόσωποι των δήμων [θαρρώ εναλλάσσονται ανα δυο βδομάδες]. Εκεί συνεργάζονται με τα Συμβούλια Καλής Διακυβέρνησης. Τα Συμβούλια έχουν θητεία τριών χρόνων και η εναλλαγή τους καθορίζεται από τους κανονισμούς κάθε ζώνης. Για παράδειγμα σε κάποια ζώνη μπορεί τα μελλοντικά μέλη των Συμβουλίων να περνούν ένα διάστημα κατάρτισης πριν να αναλάβουν ευθύνη και να παραμένουν για ένα διάστημα μετά για να δείξουν στους επόμενους, ενώ σε άλλη ζώνη η τρίχρονη θητεία δεν λήγει για όλους το ίδιο διάστημα, οπότε πάντα υπάρχει κόσμος που ξέρει. Οι αρμοδιότητες του Συμβουλίου είναι οι ίδιες με των Συμβουλίων των Δήμων αλλά σε μεγαλύτερη κλίμακα. Επίσης έχουν ως αρμοδιότητα να εξισορροπούν τις ανάγκες μεταξύ των διαφορετικών δήμων (π.χ. αν υπάρχει μια δωρεά δεν μοιράζεται ισόποσα σε όλους τους δήμους, αλλά ανάλογα με τον πληθυσμό και τις ανάγκες).

Στα καρακόλ λειτουργούν οι Επιτροπές Περιφρούρησης που έχουν ως αρμοδιότητα να ελέγχουν τις εργασίες των Συμβουλίων Καλής Διακυβέρνησης και να διαπιστώνουν ότι όσα γράφουν τα Συμβούλια στις αναφορές που οφείλουν να δίνουν είναι σωστά (τόσα λεφτά μπήκαν, τόσα βγήκαν κλπ). Επίσης ελέγχουν ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει στα καρακόλ, ούτως ώστε να αποτραπεί η είσοδος σε όσους δουλεύουν για την κυβέρνηση.

Στα καρακόλ υπάρχουν επίσης οι Επιτροπές Πληροφόρησης οι οποίες έχουν ως αρμοδιότητα να συντονίζουν τα διαφορετικά επίπεδα διακυβέρνησης και να δίνουν κατευθύνσεις.

Υποχρέωση των αρχών είναι να ολοκληρώνουν τη θητεία τους (σε περίπτωση που κάποιος πρέπει να φύγει νωρίτερα, υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι που αντιμετωπίζεται αυτό ανάλογα με τη ζώνη), να κρατά και να αποδίδει λογαριασμούς των πόρων και της διαχείρησής τους, να συμμορφώνεται με τους εσωτερικούς κανονισμούς και τους νόμους (και φυσικά με τις εφτά γενικές αρχές διακυβέρνησης), να εμψυχώνει τη διενέργεια των εργασιών που έχουν αποφασιστεί να γίνουν.

Οι αρχές έχουν δικαίωμα να αποφασίζουν σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, να καλούν σε έκτακτες συνελεύσεις, να διατυπώνουν προτάσεις και να λαμβάνουν επιπλέον κατάρτιση για να φέρουν καλύτερα σε πέρας τις υποχρεώσεις τους.

“Ζήτω η Αυτονομία”. Στο κέντρο, το αστέρι της αυτονομίας, με βιβλίο, καλαμπόκι και ματσέτα (το βασικό εργαλείο για τις αγροτικές εργασίες)

Τα Συμβούλια Καλής Διακυβέρνησης παλαιότερα επικοινωνούσαν μεταξύ τους μόνο όταν χρειαζόταν να λυθεί κάποιο πρόβλημα που αφορούσε κοινότητες διαφορετικών ζωνών. Πριν την έναρξη των εργασιών του Μικρού Ζαπατιστικού Σχολείου, ωστόσο, βρέθηκαν για να μοιραστούν εμπειρίες, οπότε είναι κάτι που έχουν αρχίσει να κάνουν. [Για να το αντιληφθούμε αυτό, πρέπει να έχουμε υπόψη ότι τα καρακόλ είναι αρκετές ώρες μακριά το ένα από το άλλο και δεν έχουν δυνατότητα επικοινωνίας με τηλέφωνο ή ίντερνετ.]

Όταν περνώντας από τα διαφορετικά επίπεδα διακυβέρνησης λαμβάνεται μια απόφαση, αυτή μπορεί εκ νέου να τροποποιηθεί μετά την εφαρμογή της, αν διαπιστωθεί ότι παρουσιάζει προβλήματα. Κι έτσι η αυτονομία είναι μια δυναμική κατάσταση που διαμορφώνεται καθημερινά.

Όπως διευκρίνισαν σε ερώτηση που τους έγινε, το έδαφος των ζαπατίστας δεν είναι ιδιωτικό και ούτε μπορεί να κληροδοτηθεί. Κάποιες κοινότητες απαλλοτρίωσαν γη στην εξέγερση του 1994 και αυτή είναι συλλογική. Κάποιες παλαιότερες κοινότητες έχουν κοινοτική γη, ενώ άλλες έχουν ejidos, ένα είδος συλλογικής ιδιοκτησίας που εφαρμόστηκε μετά την επανάσταση 1910 και ανήκει σε συγκεκριμένο αριθμό οικογενειών που το διαχειρίζονται μέσα από τη συνέλευση των ejidatarios (των κατόχων, δηλαδή).

Αυτά σε γενικές γραμμές μάς είπαν μέσω διαδικτύου οι σύντροφοι ζαπατίστας κατά την πρώτη μέρα εργασιών του Μικρού Ζαπατιστικού Σχολείου. Ες αύριον τα νεώτερα…

ΠΗΓΗ:http://sindesimecairo.wordpress.com/

ΠΗΓΗ:(i)) Indymedia :: Athens :: Newswire :: Μικρό ζαπατιστικό σχολείο (μέρα πρώτη): η ζαπατιστική…