Σε χιλιάδες απολυμένους οφείλονται αποζημιώσεις. Σε 800.000 εργα-
ζόμενους οφείλονται δεδουλευμένα από 3 έως 12 μήνες. Στο χώρο του
βιβλίου πολλές επιχειρήσεις οφείλουν δεδουλευμένα π.χ. Καστανιώτης,
Libro, Άγρα, Ωκεανίδα, Ελευθερουδάκης… Στους απολυμένους από Απόλ-
λωνα, Ευσταθιάδη, Modern Times, Metropolis… ακόμη οφείλονται δε-
δουλευμένα και αποζημιώσεις.
Να σταματήσει το καθεστώς του «έναντι» και η μη καταβολή του μισθού.
Στις επιχειρήσεις που οφείλονται δεδουλευμένα, οι εργαζόμενοι να ελέγ-
χουν τις εισπράξεις και να μοιράζονται μεταξύ τους τα έσοδα από τη λια-
νική και τη χονδρική πώληση. Αφού καλυφθεί η μισθοδοσία, τότε να έχει
πρόσβαση στις εισπράξεις ο εργοδότης.
Παράλληλα απαιτούμε νομοθετικές ρυθμίσεις ώστε:
• Να καταβάλει το κράτος τα οφειλόμενα από μισθούς ή/και αποζημιώσεις
και κατόπιν να κυνηγά τον εργοδότη να τα πάρει.
• Να θίγεται η προσωπική περιουσία του εργοδότη που χρωστά δεδου-
λευμένα ή/και αποζημιώσεις, ανεξάρτητα από την εταιρική μορφή της
επιχείρησης του.
• Απαγόρευση της μείωσης μισθού σε εργαζόμενο που του οφείλονται
δεδουλευμένα.
• Απαγόρευση της απόλυσης εργαζόμενου που του οφείλονται δεδου-
λευμένα.
• Επαναφορά της προτεραιότητας των εργαζομένων έναντι των χρεών
προς το δημόσιο, για τις επιχειρήσεις που κλείνουν.
• Να μην δέχεται ο ΟΑΕΔ χαρτί παραίτησης εργαζόμενου, χωρίς την υπο-
γραφή του εργαζόμενου επάνω.
ΚΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στο χώρο του βιβλίου
Τετάρτη 18 Ιουνίου
Απεργιακή συγκέντρωση: 11.30 π.μ. Πνευματικό Κέντρο (Ασκληπιο
ύ & Σόλωνος
Άρθρα ανά μήνα: Μάιος 2014
Αφίσα διοικητικών υπαλλήλων Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Οι καθαρίστριες καθάρισαν για εμάς… δικαιώθηκαν και επαναπροσλαμβάνονται!
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών διέταξε την επαναπρόσληψη των 397 καθαριστριών του υπ. Οικονομικών κάνοντας δεκτή την αγωγή για ακύρωση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης
Γιατί ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται… και αυτές οι γυναίκες επί μήνες ήταν στο δρόμο αντιμέτωπες με τις δυνάμεις καταστολής και τον εμπαιγμό. Ξυλοκοπήθηκαν, έφαγαν χημικά, κατέληξαν στα νοσοκομεία, έμειναν στους δρόμους νύχτα μέρα, αντιμετώπισαν την αδιαφορία του υπουργείου.
Τώρα μπορούν να τρίψουν τη σφουγγαρίστρα τους στα μούτρα αυτών που τόσο καιρό τις εμπαίζουν.
Ακολουθεί το βίντεο της νίκης από τον Δομογράφο που δεν έφυγε στιγμή από το πλευρό τους και κατέγραψε τον αγώνα τους. Γιατί η καταγραφή βοηθά να μην ξεχνάμε τους εργατικούς αγώνες. και εμείς αυτόν τον αγώνα δεν θα τον ξεχάσουμε!
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=r_DWRs0uolo[/youtube]
Τουρκία: Διαμαρτυρίες και γενικές απεργίες μετά το θάνατο πάνω από 270 ανθρακωρύχων (φωτο-βιντεο)
Η αγωνία γρήγορα μετατράπηκε σε οργή για την έκρηξη στο ανθρακορυχείο στη Σόμα, με διαδηλώσεις και συγκρούσεις σε μεγάλες πόλεις της Τουρκίας. Καθώς ο αριθμός των νεκρών ανεβαίνει και οι διασώστες προσπαθούν να βρουν επιζώντες στο ορυχείο της Σόμα, πολλά συνδικάτα ανακοίνωσαν γενικές απεργίες ενώ διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν έξω από την έδρα των ιδιοκτητών του ορυχείου. Αντιδράσεις οργής σημειώθηκαν όταν ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επισκέφθηκε τη Σόμα, με πέτρες να ρίχνονται στην αστυνομική προστασία του καθώς περνούσε μέσα από τα πλήθη. Έντονη οργή προκάλεσε η δήλωση του Ερντογάν για τους 30 εργάτες που σκοτώθηκαν από έκρηξη αερίου το 2010, ότι ο θάνατος ήταν το ” πεπρωμένο ” για τους ανθρακωρύχους . [youtube]http://youtu.be/KITjzN0wT1o[/youtube] Ο πρωθυπουργός αποδοκιμάστηκε από τον κόσμο που φώναζε, “Παραίτηση ! Παραίτηση !” Τουλάχιστον δέκα διαδηλωτές οδηγήθηκαν μακριά από το σημείο από την αστυνομία 
[youtube]http://youtu.be/3HH3eS9jaCI[/youtube]
Τα τελευταία χρόνια, οι επιθεωρήσεις στο ορυχείο έχουν αποκαλύψει πολλαπλές παραβιάσεις στην ασφάλεια, αλλά τα πρόστιμα δεν εκδόθηκαν ποτέ . Η πρόταση βουλευτού της αντιπολίτευσης να διερευνηθούν οι προηγούμενοι θάνατοι στο ορυχείο, απορρίφθηκε στο κοινοβούλιο της Τουρκίας μόλις τον περασμένο μήνα . “Δεν ήταν ένα ατύχημα , αυτό συνέβη επειδή ποτέ δεν έγιναν όσα έπρεπε για την προστασία των εργαζομένων”, δήλωσε ο Ercan Akkaya , συνδικαλιστής και ερευνητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Bogazici της Κωνσταντινούπολης. “Η κυβέρνηση είναι συνένοχη σε αυτούς τους θανάτους, στην τραγωδία μας . Από το 2006, περίπου 11.000 εργαζόμενοι στην Τουρκία έχασαν τη ζωή τους , ενώ δούλευαν. ” Τέσσερα συνδικάτα ανακοίνωσαν εθνική απεργία για την Πέμπτη , δηλώνοντας με οργή ότι οι κανονισμοί ασφαλείας δεν συμβαδίζουν με τη βιομηχανική ανάπτυξη της Τουρκίας. “Όσοι συμβαδίζουν με την ιδιωτικοποίηση και με πολιτικές, που απειλούν τη ζωή των εργαζομένων για να μειώσουν το κόστος … είναι οι ένοχοι της σφαγής στη Σόμα και πρέπει να λογοδοτήσουν», δήλωσε η Συνομοσπονδία Σωματείων Δημοσίων Υπαλλήλων της Τουρκίας (KESK) στην επίσημη της ιστοσελίδα. Η οργάνωση είναι ένα από τα σημαντικότερα εθνικά συνδικαλιστικά κέντρα της χώρας, που εκπροσωπεί 240.000 εργαζομένους.” Ο τομέας κατασκευών βοήθησε να σωθεί η οικονομία της Τουρκίας το 2008, όμως τίποτα δεν έγινε ποτέ για να μειωθεί ο αριθμός των θανάτων, δήλωσε ο Asli Odman , ερευνητής με την ομάδα ασφάλειας στις βιομηχανίες Παρατηρητήριο για την Υγεία &Ασφάλεια στην Εργασία στην Κωνσταντινούπολη. “Η Τουρκία έχει μία από τις χειρότερες επιδόσεις στον κόσμο στον τομέα των κατασκευών και των ορυχείων. Οι θάνατοι στη Σόμα ήταν εντελώς προβλέψιμοι.” Ο Holding , ο οποίος κατέχει το ορυχείο , συμμετέχει επίσης σε σημαντικά προγράμματα κατασκευών που συνδέονται με την κυβέρνηση ,συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής του δεύτερου ψηλότερου ουρανοξύστη της Κωνσταντινούπολης, συνέχισε ο Odman. Διαδηλωτές έβαψαν τα πρόσωπά τους μαύρα σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους ανθρακωρύχους, έξω από την έδρα του ιδιοκτήτη του ορυχείου Τετάρτη. Ωστόσο, ένας αναλυτής είπε ότι η «έντονη πολιτικοποίηση» της έκρηξης θα μπορούσε να γίνει ένα “δυναμικό σημείο ανάφλεξης ” σε μια χώρα που βασανίζεται από βαθιές κοινωνικές διαιρέσεις.
ΠΗΓΗ:Τιμή στο σύντροφο δάσκαλο Galeano /για τη δολοφονία του συντρόφου δασκάλου Galeano
Ο ΣΕΦΚ καταγγέλλει με οργή τη δολοφονία του συντρόφου δασκάλου Galeano από τα παραστρατιωτικά καθάρματα των καθεστωτικών κομμάτων εξουσίας του Μεξικού. Στέλνουμε από τις γειτονιές της Αθήνας την αλληλεγγύη μας στους εξεγερμένους Zapatistas. Στηρίζουμε τον αγώνα για την αξιοπρέπεια και την αυτονομία των ιθαγενών κοινοτήτων των ζαπατίστας στην Τσιάπας, οι οποίες 20 χρόνια πριν, την 1η Γενάρη 2014, με τα όπλα στο χέρι εξεγέρθηκαν ενάντια στη λεηλασία της ζωής τους.
Οι Zapatistas δεν αρκέστηκαν να καταριούνται το σκοτάδι. Κράτησαν αναμμένη τη φωτιά της αντίστασης. Διαβαίνοντας το μονοπάτι της ανατροπής του καπιταλισμού, οικοδομούν την αυτονομία. Μέσα σε 20 χρόνια, κατάφεραν να απελευθερώσουν τη γη των ιθαγενών του Μεξικού από τους τσιφλικάδες στην επαρχία Τσιάπας. Χιλιάδες ιθαγενείς έπαψαν να είναι σκλάβοι, μπόρεσαν να ορίσουν οι ίδιοι τους όρους της ζωής τους: οι ίδιοι, στις κοινότητές τους, δουλεύουν την ανακτημένη γη για να τρέφονται, έφτιαξαν νοσοκομεία, σχολεία.
Για την υπεράσπιση αυτών που ταπεινά έχτισαν οι σύντροφοι ζαπατίστας στη Ρεαλιδάδ, δολοφονήθηκε ο δάσκαλος Galeano.
Καλούμε εκπαιδευτικά και εργατικά σωματεία, συλλογικότητες και συνελεύσεις γειτονιάς, να εκφράσουν την οργή τους για τη δολοφονία του συντρόφου δασκάλου Galeano και την αλληλεγγύη τους στον αγώνα των Zapatistas, συνυπογράφοντας ή συνδιαμορφώνοντας το κείμενο αυτό, αλλά και καλώντας και συμμετέχοντας σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την πρεσβεία του Μεξικού, την Κυριακή 18 του Μάη, στην πλατεία Κολωνακίου, στις 10.00πμ., ανταποκρινόμενοι στο διεθνές κάλεσμα του EZLN για κινητοποίηση αυτήν τη μέρα.
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΔΑΣΚΑΛΟ GALEANO.
ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ, ΒΟΥΝΑ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ, ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
(ΣΕΦΚ)
Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας για Μαρινόπουλο
Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας και το Σωματείο Εργαζομένων στις επιχειρήσεις ΚΑΡΦΟΥΡ – ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ, DIA , καταγγέλλουν την προκλητική στάση της εργοδοσίας ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ που αρνείται συνάντηση με το κλαδικό και το επιχειρησιακό σωματείο για να συζητήσουν με αφορμή την εκδικητική και τρομοκρατική απόλυση εργαζόμενης στο Σ.Μ. ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ.
Σε τηλεφωνική επικοινωνία των σωματείων με εκπρόσωπο της εργοδοσίας, η απάντηση για την συνάντηση ήταν η εξής : ¨Δεν υφίσταται λόγος για συνάντηση σχετικά με την απόλυση της εργαζόμενης, άλλωστε γίνονται δεκάδες απολύσεις κάθε μέρα στην εταιρεία¨ .
Με τον ίδιο προκλητικό τρόπο απήντησαν και στην εργαζόμενη όταν ρώτησε το λόγο της απόλυσης της, ότι ο μισθός της συναδέλφισσας (200 ευρώ το μήνα) ήταν κόστος για την επιχείρηση.
Η προκλητική στάση της εργοδοσίας φανερώνει και το στόχο της.
Απολύει καθημερινά εργαζόμενους ασκώντας τρομοκρατία γιατί οι εργαζόμενοι στα Σ.Μ. ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ, με αποφάσεις γενικών συνελεύσεων που πραγματοποιήθηκαν πανελλαδικά, αρνήθηκαν την εκ περιτροπής εργασία που θέλει να τους επιβάλλει η εργοδοσία για να μειώσει ¨το εργατικό κόστος¨ .
Να υπενθυμίσουμε ότι η εταιρεία ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ αναδεικνύεται η πρώτη δύναμη στο χώρο του λιανικού εμπορίου με 14.000 εργαζόμενους πανελλαδικά μετά την εξαγορά των Σούπερ Μάρκετ ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ και ΛΑΡΙΣΑ , με παράλληλη επέκταση στην χονδρική, στην Κύπρο, στα Βαλκάνια και στο ηλεκτρονικό εμπόριο.
Η ανάπτυξη και τα τεράστια κέρδη της εταιρείας πατάνε πάνω στην εξαθλίωση και τη φτώχια για τους εργαζόμενους της εταιρείας που στην πλειοψηφία τους είναι ωρομίσθιοι, με μισθούς που δεν ξεπερνάνε τα 400 ευρώ.
Καλούμε τους εργαζόμενους στον κλάδο και στα Σούπερ Μάρκετ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ να συσπειρωθούν στα σωματεία τους και να δώσουν αγωνιστική απάντηση στην τρομοκρατία και τους εκβιασμούς της μεγαλοεργοδοσίας.
Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας
MIKEL: ΣΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΟΥΝ
Τ
ο 2014 προβάλλεται από τις ντόπιες μηντιακές, οικονομικές και πολιτικές ολιγαρχίες ως η χρονιά του “success story”, της επιστροφής στις αγορές και της επίτευξης του «εθνικού στόχου» του πρωτογενούς πλεονάσματος. Η πραγματικότητα είναι ότι η απαίτηση των ελληνικών αφεντικών για μεγαλύτερες θυσίες στο βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας καμουφλάρεται για άλλη μια φορά υπό τον μανδύα της «εθνικής σωτηρίας» και του «πατριωτικού καθήκοντος» και βρίσκει την καλύτερη εφαρμογή του στο μόνιμο, πλέον, καθεστώς έκτακτης ανάγκης και στο δόγμα της μηδενικής ανοχής απέναντι στον «εσωτερικό εχθρό». Και αυτός είναι όσοι αντιστέκονται και χτυπούν την εξουσία και το κεφάλαιο όπως απεργοί, σωματεία και συνδικάτα που δίνουν σκληρούς ταξικούς αγώνες, μαχητικοί-ριζοσπαστικοί πολιτικοί χώροι όπως οι αναρχικοί αλλά και όσοι «περισσεύουν» όπως απολυμένοι, άνεργοι, μετανάστες και αγωνιζόμενα κομμάτια στις τοπικές κοινωνίες όπως πχ στις Σκουριές και στην Κερατέα.
Το κατεξοχήν πεδίο της επίθεσης και της αυθαιρεσίας των αφεντικών είναι οι χώροι δουλειάς, με το κράτος να παράγει και να παρέχει στα αφεντικά διαχρονικά όλο το νομικό οπλοστάσιο για την επιβολή ενός εργασιακού μεσαίωνα αλλά και τη βίαιη καταστολή των απεργιών και κάθε αντίδραση ενάντια σε αυτό το καθεστώς. Σε πολλές περιπτώσεις η απαίτηση των αφεντικών για περισσότερη υποταγή και «πίστη» των εργαζομένων στις ορέξεις τους δημιουργεί νέα δεδομένα, όπως η κατάργηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τα 5μηνα προγράμματα και γενικότερα η επισφαλής εργασία, η ανασφάλιστη εργασία και τα ευέλικτα ωράρια των 180 ευρώ.
Τέτοια περίπτωση είναι και η ελληνική αλυσίδα καφετεριών “MIKEL” με 94 καταστήματα σε ελλάδα και κύπρο. Τα “MIKEL” υποχρεώνουν τους εργαζόμενους να υπογράφουν ιδιωτικό συμφωνητικό – ρήτρα με την οποία αξιώνουν απ` τους εργαζόμενους την αποζημίωση 10.000 ευρώ εάν για 1 χρόνο μετά την απόλυση ή αποχώρησή τους εργαστούν σε άλλη επισιτιστική επιχείρηση ή εάν συγγενής τους α’ βαθμού εργάζεται σε άλλη εταιρία του είδους. Δηλαδή η εταιρία υποχρεώνει τους εργαζόμενους ακόμα και μετά από ένα χρόνο μετά τη λήξη της εργασίας τους να μην δουλέψουν σε οποιαδήποτε επισιτιστική επιχείρηση, αλλά και να μην κάνουν οποιεσδήποτε ανταγωνιστικές προς την εταιρία πράξεις, χωρίς καν αναφορά στο ποιές είναι αυτές οι πράξεις. Ο εργοδότης μπορεί να απολύσει τον εργαζόμενο άμεσα και χωρίς αποζημίωση.
Εδώ να τονίσουμε, ότι ο τομέας του επισιτισμού- εστίασης ( καφετέριες, μεζεδοπωλεία, εστιατόρια, bar, πιτσαρίες κ.τ.λ.) δεν είναι μόνο οι επιχειρήσεις – αλυσίδες , αλλά η συντριπτική πλειονότητα είναι τα λεγόμενα «μικρά αφεντικά». Μέσα σε ένα κλίμα «φιλικό», «οικογενειακό» ή και κλαψιάρικο ότι δε «βγαίνουν» είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για τη μαύρη εργασία και τη μετατροπή του μισθού σε χαρτζιλίκι, σε αυτό τέλος πάντων που «μπορούν» ή «προαιρούνται» να δώσουν, χωρίς βεβαίως δώρα, επιδόματα και προσαυξήσεις, μέσα σε συνθήκες όπου η εξαρτημένη εργασία και η συνεπακόλουθη εκμετάλλευση, κρύβεται πίσω από το «να πηγαίνει καλά το μαγαζί μας» προσπαθώντας να παραμυθιάσουν τους εργαζόμενους ότι έχουν ίδια συμφέροντα με τα αφεντικά.
Εμείς, ως αναρχικοί, θεωρούμε ότι οι εργατικοί αγώνες και κάθε ταξικός-κοινωνικός αγώνας, για να είναι νικηφόροι, πρέπει να διεξάγονται πέρα και έξω από λογικές ανάθεσης, διαμεσολάβησης και επιβολής κομματικών «γραμμών», που προωθεί το συνδικαλιστικό κατεστημένο και οι «εργατοπατέρες» είτε δεξιοί είτε αριστεροί. Απέναντι στους εκφοβισμούς της εργοδοσίας, την απάθεια και την παραίτηση που προωθούν οι ατομικές λύσεις, προτάσσουμε την οργάνωση σε αυτοοργανωμένα μαχητικά σωματεία βάσης. Στα σωματεία αυτά οι αποφάσεις λαμβάνονται από την συνέλευση όλων των εργατών, αμεσοδημοκρατικά, χωρίς την διαμεσολάβηση γραφειοκρατικών μηχανισμών. Για μας, οι έννοιες της αλληλεγγύης και της ενότητας στη βάση των κοινωνικών και ταξικών συμφερόντων είναι αδιαπραγμάτευτες. Γνωρίζουμε καλά πως όπλο των καταπιεσμένων απέναντι σε κάθε είδους αυθαιρεσία κράτους και αφεντικών ήταν, είναι και θα είναι η από κοινού αντίσταση. Εναντιωνόμαστε σε κάθε λογική που προσπαθεί να αμβλύνει τις ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις για να καλλιεργήσει, έτσι, την λογική της «συνεργασίας» των τάξεων και της κοινωνικής ειρήνης.
ΜΠΟΫΚΟΤΑΖ ΣΤΑ MIKEL
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ, ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ Τ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ Τ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά|εργαλειοφόρος
Πάτρα,14/5
ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΞΑΝΑ, ΓΙΑΤΙ / Ανακοίνωση της Απεργιακής Επιτροπής Εργαζομένων του Παν/μίου Αθηνών σχετικά την επανεκκίνηση των απεργιακών κινητοποιήσεων, λόγω της διαθεσιμότητας-απόλυσης 1158 διοικητικών υπαλλήλων-συναδέλφων σε 8 ΑΕΙ.
Μέσα στον επόμενο μήνα, 394 από εμάς και 1158 εργαζόμενοι συνολικά από 8 Πανεπιστήμια οδηγούνται στην απόλυση. Στις 24 Μαΐου απολύονται οι πρώτοι συνάδελφοι από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών χωρίς να έχει προχωρήσει στο ελάχιστο η «ενδοϊδρυματική» και η «δια-ιδρυματική» κινητικότητα που είχε παρελκυστικά υποσχεθεί ο Υπουργός Παιδείας για να σταματήσουμε τον απεργιακό μας αγώνα το Δεκέμβρη. Στις 16 Ιουνίου ακολουθούν τα υπόλοιπα 6 Πανεπιστήμια. Δεν υποκύπτουμε μπροστά στον εκβιασμό και την εξαπάτηση από την πλευρά της κυβέρνησης. Οι απολύσεις στα Πανεπιστήμια εντάσσονται στο συνολικότερο σχέδιο συρρίκνωσης και ιδιωτικοποίησης των κρατικά παρεχόμενων κοινωνικών υπηρεσιών (εκπαίδευση, υγεία, κοινωνική προστασία). Σε αυτό το πλαίσιο, από το 2009 έως το 2013 ο αριθμός των εργαζόμενων στο δημόσιο τομέα μειώθηκε κατά 25% (236.240 εργαζόμενοι), ενώ προβλέπεται περαιτέρω μείωσή του κατά 50.000 εργαζόμενους μέχρι το 2016. Τα όπλα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση ως πολιτικός εκφραστής του κεφαλαίου είναι: οι νέοι Οργανισμοί που προβλέπουν μειώσεις δομών κατά 40%, το νέο σύστημα αξιολόγησης που κατατάσσει αναγκαστικά το 15% των εργαζομένων στην κατηγορία του «ανεπαρκούς» οδηγώντας το στην απόλυση, οι καταργήσεις και συγχωνεύσεις φορέων και υπηρεσιών, ο λεγόμενος επανέλεγχος των συμβάσεων, ο νέος μηχανισμός υποχρεωτικής «κινητικότητας», η πλήρης ιδιωτικοποίηση όποιων υπηρεσιών μπορούν να αποφέρουν κέρδη στο κεφάλαιο.
Στόχος της κυβέρνησης είναι η μετακύλιση του κόστους των κοινωνικών υπηρεσιών στους χρήστες τους, δηλαδή η μείωση του κοινωνικού μισθού που παίρνουν οι εργαζόμενοι συλλογικά. Ειδικά, στην τριτοβάθμια εκπαίδευση καλούνται να αναλάβουν το κόστος οι φοιτητές και οι οικογένειές τους: η μείωση του προσωπικού συνοδεύεται από μείωση της κρατικής χρηματοδότησης των ιδρυμάτων περισσότερο από 50%. Στο Πανεπιστήμιο Αθηνών η μείωση ανέρχεται σε περίπου 70%. Το πανεπιστήμιο καλείται να λειτουργήσει με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια κόστους και οφέλους. Επόμενο βήμα είναι η επέκταση των διδάκτρων και στα προπτυχιακά προγράμματα σπουδών και η αναζήτηση χορηγών που θα κατευθύνουν την εκπαίδευση και την έρευνα. 500 εκατομμύρια ευρώ για την κάλυψη του «χρηματοδοτικού κενού» των μνημονίων θα προέλθουν από το κλείσιμο τμημάτων ή και ολόκληρων ΑΕΙ/ΤΕΙ με την υλοποίηση του «Σχεδίου Αθηνά ΙΙ».
Εναντιωνόμαστε στην εντατικοποίηση και τον αυταρχισμό που θέλουν να επιβάλλουν μέσα στα Πανεπιστήμια με διαγραφές φοιτητών, σκληρά πειθαρχικά μέτρα, καταστολή των συλλογικών διεκδικήσεων και αγώνων. Δεν θα γίνουμε πειθαρχημένοι μισθωτοί σκλάβοι.
Εναντιωνόμαστε στα μέτρα απαξίωσης της ζωής και της εργασιακής δύναμης όλων των εργαζόμενων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και την κλιμάκωση της μνημονιακής επίθεσης από την πλευρά του κεφαλαίου και του πολιτικού του προσωπικού το οποίο επιχειρεί να υπερβεί την κρίση απομυζώντας μας.
Δεν θα γίνουμε ένα ακόμα άθροισμα στο σύνολο των απολύσεων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Η κυριαρχία τους πρέπει να ανατραπεί και θα αρχίσει από εμάς!
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΛΕΗΛΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΞΑΝΑ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
e-mail: apergoi.ekpa@gmail.com
Στο πανεπιστήμιο “επιχείρηση” οι ελεύθερες φωνές καταστέλλονται – Ανακοίνωση αναφορικά με το “Στέκι ΕΜΜΕ”
Τα γεγονότα
Με μια λιτή ανακοίνωση πριν από περίπου 15 μέρες (28/04) ο πρόεδρος του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ (ΕΜΜΕ) του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Γιώργος Πλειός ανήγγειλε την αναστολή της λειτουργίας του. Έτσι, τα ΕΜΜΕ, μέσω της απόφασης του προέδρου Πλειού, η οποία πάρθηκε από την Ουγγαρία όπου βρισκόταν (!), απέκτησαν την πανελλήνια πρωτοτυπία να είναι η πρώτη σχολή στην οποία κηρύσσεται lockout λόγω της διεκδίκησης-κατάληψης χώρου στέγασης αυτο-οργανωμένων δραστηριοτήτων. Να τονίσουμε ότι τέτοιοι χώροι υπάρχουν δεκάδες στα πανεπιστήμια ανά την Ελλάδα.
Αυτό που εξόργισε τον πρόεδρο του τμήματος ήταν η κατάληψη μίας αίθουσας του Γρυπαρείου Μεγάρου, στο οποίο μετεγκαταστάθηκε η σχολή, ώστε να στεγαστεί το στέκι των ΕΜΜΕ, το οποίο λειτουργούσε επί 15 συναπτά έτη στο προηγούμενο κτήριο στην Καλαμιώτου 2. “Είμαστε φοιτητές/-τριες (και ενίοτε και εργαζόμενοι/-ες), που επιλέγουμε, σε μια εποχή στην οποία κυριαρχεί ο φόβος, η εργασιακή και όχι μόνο τρομοκρατία και η καταστολή, να συλλογικοποιούμε τις ανάγκες μας και να οργανώνουμε τον αγώνα μας μέσα από οριζόντιες και αντιιεραρχικές διαδικασίες, μακριά από κόμματα και παρατάξεις, σπάζοντας λογικές ανάθεσης και αντιπροσώπευσης”, αναφέρουν σε δημόσια τοποθέτησή τους οι φοιτητές οι οποίοι κατέλαβαν την αίθουσα.
Η σχέση της συνέλευσής μας με τα ΕΜΜΕ
Από τις 16/01/2009, οπότε και έληξε η κατάληψη της ΕΣΗΕΑ και δημιουργήθηκε η συλλογικότητά μας, στεγαζόμασταν αδιαλείπτως στο κτίριο των ΕΜΜΕ μέχρι τη μετακόμιση του τμήματος πριν 3 περίπου εβδομάδες. Εκεί πραγματοποιούσαμε τις εβδομαδιαίες ανοιχτές συνελεύσεις μας, καθώς και πλήθος εκδηλώσεων. Η επιλογή μας δεν ήταν τυχαία. Πολλοί από εμάς υπήρξαμε φοιτητές της συγκεκριμένης σχολής και αρκετοί από εμάς έχουμε συμμετάσχει ενεργά στο στέκι ΕΜΜΕ. Πάνω απ’ όλα, όμως, το στέκι έχει συμβάλει αποφασιστικά ώστε η φοιτητική κοινότητα της συγκεκριμένης σχολής να αποτελεί για χρόνια αναπόσπαστο κομμάτι του κινήματος, αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Τα ΕΜΜΕ αποτέλεσαν καταφύγιο κυνηγημένων διαδηλωτών1, αλλά και μεταναστών2, πλειστάκις, δεχόμενα γι’ αυτό τον λόγο την αστυνομική καταστολή με απανωτές παραβιάσεις του ασύλου3 από τα σώματα ασφαλείας4.
Από κοινού με φοιτητές των ΕΜΜΕ καταγγείλαμε έμπρακτα τις απολύσεις και τις σχέσεις εργασίας στα μιντιακά κάτεργα. Ήδη μέσα από την πολύχρονη παρουσία και δράση του Στεκιού, αλλά και του Φ.Σ ΕΜΜΕ, είχε αναδειχθεί η λειτουργία της περίφημης “πρακτικής άσκησης” και η εκμετάλλευσή της από πλείστα αφεντικά των ΜΜΕ, που βρήκαν χρυσή ευκαιρία για φθηνό προσωπικό, το οποίο δύναται να ανακυκλώνεται, καλύπτοντας θέσεις εργασίας, τις οποίες ο εργοδότης θα όφειλε να παρέχει με κανονικό μισθό και ασφάλιση. Το σημαντικότερο, όμως, συνδέοντας πραγματικά το παν/μιο με το εργασιακό τοπίο, προχωρήσαμε σε κοινές παρεμβάσεις στις σύγχρονες γαλέρες των επισφαλώς-και δη νέων-εργαζόμενων στα ΜΜΕ, τα σάιτς και τα διάφορα πόρταλς, τις συνθήκες δουλείας στα οποία, οι μαικήνες των συνδικαλιστών στα ΜΜΕ έχουν σκόπιμα εκτοπίσει στη σφαίρα της αφάνειας.5
Επίσης, στο πλάι των εργαζομένων της ΕΡΤ στάθηκε με απόφασή του ο Φ.Σ. ΕΜΜΕ καθ’ όλη τη διάρκεια του πολύμηνου αγώνα τους.
Επίσης, στο πλάι των εργαζομένων της ΕΡΤ στάθηκε με απόφασή του ο Φ.Σ. ΕΜΜΕ καθ’ όλη τη διάρκεια του πολύμηνου αγώνα τους.
Ο πρόεδρος του τμήματος, κ. Γιώργος Πλειός
Αναφερόμενοι στον αγώνα της ΕΡΤ δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τις επανειλημμένες εμφανίσεις του κ. Πλειού στο κατειλημμένο κτήριο της Α. Παρασκευής. Δεν μπορούμε να λησμονήσουμε ότι ο πρόεδρος του τμήματος βρήκε βήμα στα μικρόφωνα και τις συχνότητες που είχαν καταλάβει οι απολυμένοι εργαζόμενοι της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά του για το κλείσιμό της. “Οι λόγοι του κλεισίματος, λοιπόν, είναι καθαρά πολιτικοί και ιδεολογικοί. (…) Η κυβέρνηση δεν είχε τον απόλυτο πολιτικό έλεγχο στην κρατική τηλεόραση, όπως θα ήθελε. Δεν αποτελούσε, τελικά, πειθήνιο όργανο για την κυβέρνηση”, ανέφερε ο κ. Πλειός σε συνέντευξή του στο left.gr. Η σύγκριση είναι αναπόφευκτη.
Αντιπαραβάλλοντας το απόσπασμα από την ανακοίνωση του Σιμου Κεδίκογλου το βράδυ που έκλεινε την ΕΡΤ (“H κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει την ΕΡΤ. Με το ισχύον νομικό πλαίσιο και με κοινή υπουργική απόφαση σταματούν οι μεταδόσεις της ΕΡΤ μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος σήμερα το βράδυ”) με το απόσπασμα της ανακοίνωσης του lockout των ΕΜΜΕ (“Λόγω της κατάληψης το Τμήμα αναστέλλει όλες τις λειτουργίες του, εκπαιδευτικές και διοικητικές, μέχρι αποκατάσταση όλων των απαραίτητων συνθηκών της εύρυθμης λειτουργίας του Τμήματος”), ελάχιστες διαφορές μπορεί να βρει κανείς.
Τουναντίον, υπάρχει η ίδια πολιτική βούληση εκ μέρους της εξουσίας, ανεξαρτήτως ιεραρχικής βαθμίδας, να κατασταλεί ιδεολογικά και πολιτικά αυτό που δεν ελέγχει απόλυτα, όπως θα ρητόρευε ο κ. Πλειός.
Το άσυλο
Ο νέος νόμος για την αναδιάρθρωση των πανεπιστημίων (4009/2011 για τα ΑΕΙ) εμπεριέχει, μεταξύ άλλων, δύο κρίσιμα σημεία. Το ένα αφορά την κατάργηση του ασύλου και το δεύτερο την πλήρη εφόρμηση των ιδιωτών στα πανεπιστήμια. Αναφορικά με το πρώτο, δημοσίευμα της “Καθημερινής” δύο μέρες μετά την κήρυξη του lockout το οποίο επικαλείται πανεπιστημιακές πηγές αναφέρει: “για παράδειγμα, ερώτημα είναι εάν στην ομάδα των περίπου 10 νέων που ζητούν στέκι στο νέο κτίριο υπάρχουν και εξωπανεπιστημιακοί του λεγόμενου αναρχικού χώρου”. Είναι γνωστή σε όλους η εδώ και χρόνια κυρίαρχη (ακροδεξιά) ρητορική πάνω στην οποία χτίστηκε η θεσμική κατάργηση του ασύλου και προσομοιάζει στο ακέραιο με το δημοσίευμα της “Καθημερινής”. Προσομοιάζει, όμως, επικινδύνως και με την ανακοίνωση του Συλλόγου μελών ΔΕΠ ΕΜΜΕ την 01/04. “Ο Ενιαίος Σύλλογος Μελών ΔΕΠ του Τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών καταδικάζει την κατάληψη της αίθουσας 111 του Γρυπαρείου και την καταστροφή της εισόδου της αίθουσας από μία μικρή ομάδα φοιτητών, πράξη που οδήγησε στην αναστολή λειτουργίας του Τμήματος.”
Αν πιστέψουμε τις πηγές άντλησης του “ρεπορτάζ” από τον δημοσιογράφο Απόστολο Λακασά, δηλαδή τους “πανεπιστημιακούς” και αν δούμε ποιοι στέκονται επικεφαλής στην ιεραρχία του τμήματος (πρύτανης – Πελεγρίνης6, κοσμήτορας – Σπουρδαλάκης7, πρόεδρος – Πλειός8, όλοι αριστερής προέλευσης), τότε επιβεβαιώνουμε αυτό που ήδη αναμέναμε. Τίποτε το καινούριο δεν φέρνει μια πιθανή κυβέρνηση της αριστεράς, ειδικά όταν συνταυτίζεται με τις λογικές και τις πολιτικές της υπάρχουσας κυβέρνησης, πολύ περισσότερο στο ευαίσθητο ζήτημα του πανεπιστημιακού ασύλου.
Οι εταιρίες στα πανεπιστήμια
Στην παράγραφο 1α, του άρθρου 58 του 4009 αναφέρεται: “μπορεί να συνιστάται σε κάθε Α.Ε.Ι. νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου (Ν.Π.Ι.Δ.) με τη μορφή ανώνυμης εταιρείας, για την αξιοποίηση και διαχείριση του συνόλου ή μέρους των πόρων”. Και παρακάτω στην παράγραφο 5ε “μέριμνα για την προώθηση της διασύνδεσης της έρευνας με την παραγωγική διαδικασία σε συνεργασία με τα Α.Ε.Ι. της χώρας, καθώς και με άλλα ερευνητικά και τεχνολογικά ιδρύματα και φορείς της ημεδαπής ή της αλλοδαπής”. Το ρεζουμέ του συγκεκριμένου άρθρου δεν είναι άλλο από την σύνδεση των φοιτητών με την αγορά εργασίας και δη τους ιδιώτες, την παροχή δηλαδή μαύρης, άμισθης και ανασφάλιστης εργασίας από τους φοιτητές.
Διαχρονικά, τόσο το στέκι ΕΜΜΕ όσο και ο Φ.Σ ΕΜΜΕ έχουν δώσει αγώνες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων και ενάντια στη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, όπως αυτή και αν βαφτίζεται. Οι ιθύνοντες το γνωρίζουν αυτό πολύ καλά και είναι ένας από τους βασικούς λόγους της καταστολής του στεκιού.
Το κατειλημμένο στέκι ΕΜΜΕ θα μείνει
Οι καταλήψεις καθεαυτές αποτελούν μια ιστορική μορφή αγώνα. Εντός ενός πολιτικού και οικονομικού πλαισίου το οποίο περιορίζει όλο και περισσότερο το δημόσιο έναντι του ιδιωτικού, αποθεώνει την εξατομίκευση έναντι του συλλογικού, καλλιεργεί ανθρώπους φοβικούς και αδύναμους να αντισταθούν, πυκνώνει τις δυνάμεις καταστολής στους δρόμους και συρρικνώνει τα σημεία όπου κανείς μπορεί να κινείται χωρίς την επιτήρηση του “μεγάλου αδελφού”, οι καταλήψεις αποτελούν απελευθερωμένα πεδία λόγου και πράξης, σημεία συνάντησης της ατομικής με την συλλογική απελευθέρωση. Αποτελούν εν τέλει τα λίγα ζωντανά κοινωνικά κύτταρα που επιμένουν να μην καθυποτάσσονται στην επιβαλλόμενη κατάσταση εξαίρεσης, αλλά να αντιστέκονται προτάσσοντας την αξιοπρέπεια. Και είναι υπόθεση της φοιτητικής κοινότητας, των εργαζομένων και όλου του κινήματος να τις υπερασπιστεί.
Η συνέλευσή μας, η οποία και αυτή γεννήθηκε μέσα από μια κατάληψη, θα σταθεί έμπρακτα και αποφασιστικά αλληλέγγυα στο κατειλημμένο Στέκι ΕΜΜΕ.
Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις!
Κάτω τα χέρια από τους αυτο-οργανωμένους χώρους!
Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων»,
«μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
1 Αστυνομοκρατία και απειλές έξω από τα ΕΜΜΕ
2 Καταπάτηση ασύλου από αστυνομικούς στο τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Παν/μίου Αθηνών
3 Δακρυγόνα μέχρι και μέσα στη σχολή ΕΜΜΕ
4 Καταπάτηση ασύλου και βιαιοπραγία από την αστυνομία στα ΈΜΜΕ (18/11)
5 Παρέμβαση ενάντια στις απολύσεις στο sport.gr
6 Πελεγρίνης για τον νόμο 4009/2011: “Δεν σημαίνει ότι κάτι που ψηφίσθηκε από τη Βουλή είναι και σωστό!”
7 Μιχάλης Σπουρδαλάκης: “Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το ΠΑΣΟΚ του ’81”
8 Ο Πρόεδρος Γ. Πλειός είναι μέλος της “Επιτροπής διανοουμένων για αλλαγές σε Σύνταγμα, κράτος & θεσμούς” του ΣΥΡΙΖΑ.
ΠΗΓΗ:http://katalipsiesiea.blogspot.gr/2014/05/blog-post_12.html
ΙΚΑ Βόλου: Πετυχημένη η στάση εργασίας αλλά ανεπαρκής
από http://ergatis.wordpress.com/
Πανελλαδική στάση εργασίας πραγματοποιήθηκε σήμερα
14/5 κατόπιν απόφασης της Ομοσπονδίας εργαζομένων στο ΙΚΑ από τις 12.30μμ έως τη λήξη του ωραρίου.
Στο κατάστημα του Βόλου η στάση εργασίας είχε μαζική συμμετοχή που πυροδοτήθηκε από τις διαθεσιμότητες εργαζομένων στα τμήματα παροχών που προέκυψαν πριν από ένα μήνα και την αδυναμία του ΕΟΠΥΥ να τους δεχτεί αν και εξέδωσε διαπιστωτικές πράξεις με τις οποίες αναλαμβάνουν υπηρεσία στον οργανισμό που υποχρεωτικά μετακινήθηκαν μετά από ένα μήνα διαθεσιμότητας.
Παράλληλα λήγουν την Παρασκευή 17/5 οι διαθεσιμότητες των 180 εργαζομένων του ΙΚΑ που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα πέρυσι και παρά τις συνεχείς διαβεβαιώσεις του υπουργείου Εργασίας για αποκατάσταση σε άλλες υπηρεσίες, επι της ουσίας απολύονται. Στις ίδιες ημερομηνίες λήγουν οι διαθεσιμότητες εργαζομένων κι άλλων δημοσίων υπηρεσιών (σχολικοί φύλακες, καθαρίστριες υπουργείου οικονομικών κλπ).
Την επόμενη περίοδο επίκειται και η αξιολόγηση των εργαζομένων σύμφωνα με το νέο νόμο που υποχρεωτικά θέτει το 15% των αξιολογούμενων κάτω από τη βάση.
Η ΠΟΣΕ-ΙΚΑ χωρίς να έχει κάποιο περαιτέρω σχεδιασμό είχε θεωρήσει τις πρόσφατες διαθεσιμότητες το μικρότερο κακό και δεν είχε προβεί σε καμιά κινητοποίηση, αν και ήταν γνωστό ότι ο ΕΟΠΥΥ δεν μπορούσε να δεχτεί τα εκατομμύρια των ασφαλισμένων με τις υπάρχουσες υποδομές. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε γήπεδο πινγκ-πονγκ μεταξύ των δυο οργανισμών, κι αποτελεί ερώτημα αν ο ΕΟΠΥΥ έχει λόγο ύπαρξης όταν δεν μπορεί να υποδεχτεί το σύνολο των ασφαλισμένων για τις παροχές υγείας, λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκε.
Το σημερινό ΔΣ του συλλόγου, σε χθεσινή (13/5) έκτακτη συνάντηση που οργάνωσε χθες το μεσημέρι για την ενημέρωση των εργαζομένων γύρω από την απεργιακή κινητοποίηση, παρά το ότι αποδέχτηκε πρόταση εργαζόμενου να αποστείλει ενημερωτικό σημείωμα προς τον τοπικό τύπο, επιχείρησε να αποκρύψει τη στάση εργασίας προφανώς κάτω από τη λογική ότι “δεν είναι καιρός προεκλογικά να προβάλλονται τα προβλήματα των εργαζομένων μέσα από στάσεις εργασίας”.
Έτσι σήμερα, οι εργαζόμενοι εξέδωσαν δικιά τους ανακοίνωση με την οποία ενημέρωναν τους ασφαλισμένους για τη στάση εργασίας.
Ανταπόκριση από την Τουρκία – Δεν είναι ατύχημα είναι δολοφονία…
Από: ο Άκρατος:
Βρισκόμαστε στην Κωνσταντινούπολη, με μέλος του Σωματείου Εργαζόμενων της ΒΙΟ.ΜΕ., προσκεκλημένοι σε εκδηλώσεις που αφορούν το εγχείρημα της ΒΙΟ.ΜΕ. και κάποια άλλα εργοστάσια της πόλης.
Η σημερινή εκδήλωση όμως αναβλήθηκε, λόγω της έκρηξης στο ορυχείο στην επαρχία Μανίσα, που προκάλεσε οργή και διαδηλώσεις.
Οι νεκροί ξεπερνούν τους 300 αλλά αναμένεται να φτάσουν μεγαλύτερο αριθμό, αφού πολλοί ανθρακωρύχοι παραμένουν εγκλωβισμένοι.
Η ομάδα που μας προσκάλεσε, η DAF (Επαναστατική Αναρχική Δράση), συμμετείχε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπροστά στα γραφεία της εταιρίας του ορυχείου (Όμιλος Soma) στην Κωνσταντινούπολη και καλεί μαζί με άλλες οργανώσεις σε διαδήλωση στην πλατεία Taxim, σήμερα το απόγευμα.
Βασικό σύνθημα που ακούγεται είναι το “δεν είναι ατύχημα, είναι δολοφονία – δολοφόνος το Κράτος”.
Με πληροφορίες από ειδησεογραφικά :
Όλοι οι νεκροί πέθαναν από ασφυξία που προκλήθηκε από την έκρηξη.
Την ώρα της έκρηξης βρίσκονταν 787 ανθρακωρύχοι στα έγκατα της γης στο ορυχείο στην πόλη Σόμα της επαρχίας της Μαγνησίας. Το δυστύχημα συνέβη την ώρα αλλαγής της βάρδιας, κάτι που σημαίνει ότι στο ορυχείο βρίσκονταν συγκεντρωμένοι πολύ περισσότεροι εργάτες από ό,τι συνήθως. Σύμφωνα με μαρτυρίες συγγενών, μεταξύ των εργατών υπάρχει αδιευκρίνιστος αριθμός ανηλίκων.
Οργή για την πολύνεκρη τραγωδία
Αυξημένη είναι και η οργή κατά της τουρκικής κυβέρνησης για την καταστροφή. Τουρκικά συνδικάτα διατυπώνουν επικρίσεις κατά της κυβέρνησης για την ανεπάρκεια των κανόνων ασφαλείας.
Η τουρκική κυβέρνηση απέρριψε τον περασμένο μήνα αίτημα της αντιπολίτευσης για διερεύνηση του θέματος της τήρησης των κανόνων ασφαλείας στα ορυχεία.
Η ιδιοκτήτρια εταιρεία του ανθρακωρυχείου της Σόμα, η Soma Komur Isletmeri, εξέδωσε ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία, η καταστροφή σημειώθηκε «παρά τα ύψιστα μέτρα ασφαλείας και τις επιθεωρήσεις».
Το συνδικάτο των μεταλλωρύχων καταγγέλλει ότι από τότε που τα ορυχεία πέρασαν σε ιδιωτικό έλεγχο, η ελλιπής τήρηση των κανονισμών ασφαλείας έχει αυξήσει τη συχνότητα των ατυχημάτων.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ 5ΜΗΝΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΗΔΙΚΑ Α.Ε.
Στα πλαίσια υλοποίησης των κυβερνητικών εξαγγελιών περί «μείωσης» της επίσημης ανεργίας, δεκάδες χιλιάδες άνεργοι έχουν προσληφθεί το τελευταίο διάστημα σε δημόσιους φορείς για 5μηνη απασχόληση μέσω προγραμμάτων Κοινωφελούς Εργασίας του ΟΑΕΔ. Ανάμεσά τους περιλαμβάνεται και η Η.ΔΙ.Κ.Α Α.Ε, η οποία αναλαμβάνει έργα πληροφορικής και επικοινωνιών για φορείς κοινωνικής ασφάλισης όλης της χώρας και στην οποία εργαζόμαστε τους τελευταίους μήνες 56 άτομα.
Στο διάστημα της απασχόλησής μας, διαπιστώσαμε ότι κάτω από νομικές αοριστίες και μοίρασμα ευθυνών ανάμεσα στον ΟΑΕΔ, τον Εργοδότη και το Υπουργείο Εργασίας, κρύβεται μια νέα μορφή εργασιακής συνθήκης, απογυμνωμένη από στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα. Οι εργαζόμενοι μέσω αυτών των προγραμμάτων, παρότι επωμιζόμαστε ίδιες υποχρεώσεις και είμαστε εκτεθειμένοι σε απολύσεις, λαμβάνουμε πενιχρό μισθό 490 ευρώ μέγιστο (αν δεν απουσιάσουμε κάποια μέρα και είμαστε άνω των 25 ετών), δουλεύουμε χωρίς δικαίωμα σε οποιαδήποτε μορφή αδείας και δεν μπορούμε να θεωρήσουμε το βιβλιάριο υγείας μας ως το τέλος του προγράμματος οπότε, για όσο διάστημα εργαζόμαστε, είμαστε ανασφάλιστοι.
Επιδιώξαμε να αντιμετωπίσουμε τα παραπάνω προβλήματα μέσω συνελεύσεων και να τα επικοινωνήσουμε στους συναδέλφους του τακτικού προσωπικού και τη διοίκηση της εταιρίας για επίλυση. Δεδομένου ότι η ΗΔΙΚΑ ασχολείται με βασικά θέματα κοινωνικής πρόνοιας, θα περίμενε κανείς μεγαλύτερη ευαισθησία. Ωστόσο, τους τελευταίους 2 μήνες, με τη στήριξη του Σωματείου της ΗΔΙΚΑ, προβήκαμε σε επανειλημμένες προσπάθειες για να συναντηθούμε με τον Διευθύνοντα Σύμβουλο όπως: έγγραφη αίτηση για συνάντηση με αντιπροσωπεία εκλεγμένη από τη συνέλευση, διαμεσολάβηση του Σωματείου για να κανονιστεί κάποιο ραντεβού, παράσταση διαμαρτυρίας κατά την οποία απουσίαζε για αδιευκρίνιστους λόγους, πραγματοποίηση συμβολικής 10λεπτης κατάληψης στο γραφείο του, ολοήμερη συνέλευση/λευκή απεργία, μέχρι και αιφνιδιαστική επίσκεψη των εκπροσώπων μας στο γραφείο του. Σε όλα τα παραπάνω, η απάντηση είτε ήταν αρνητική είτε παρέπεμπε αόριστα σε μεταγενέστερη συνάντηση, η οποία εν τέλει πραγματοποιήθηκε μόλις 6 εργάσιμες μέρες προτού οι περισσότεροι απολυθούμε.
Κρίνουμε ότι η απόφαση της Διοίκησης να μας συναντήσει με τέτοια καθυστέρηση, παρότι οι «ωφελούμενοι» αντιστοιχούμε στο 1/5 του συνολικού εργατικού δυναμικού και ορισμένοι αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, δείχνει πως δεν υπήρχε κανένα ενδιαφέρον να διαπραγματευτεί βασικά μας αιτήματα, όπως: παροχή αδειών ασθενείας (ιδίως όταν δουλεύουν έγκυοι και χρόνια πάσχοντες στην εταιρία), καθώς και των αδειών που δικαιούται το τακτικό προσωπικό, με ρύθμιση εσωτερικού κανονισμού για τους ΚΟΧ, όπως πχ. πραγματοποίησε ο Δήμος Καισαριανής. Ακόμα, όταν ζητήσαμε να αποσυρθεί το πειθαρχικό μέτρο, που κλήθηκαν αρκετοί συνάδελφοι στις αρχές να υπογράψουν, πως αφαιρείται ολόκληρο το ημερομίσθιο αν απουσιάσουμε πάνω από ώρα, η Διοίκηση δήλωνε παντελή άγνοια για το εν λόγω γεγονός. Επίσης, όταν ζητήσαμε εξηγήσεις για τη συγκεκριμένη ερμηνεία εφαρμογής του προγράμματος από τον Δεκέμβρη του 2013 όσον αφορά το καθεστώς των αδειών, η δικαιολογία ήταν πως υπήρχε προφορική ενημέρωση από τον ΟΑΕΔ, η οποία επαληθεύτηκε από ένα έγγραφο του Υπουργείου που εκδόθηκε, όμως, 3 μήνες αργότερα!
Όταν αντιμετωπίζόμαστε ως αναλώσιμοι, β΄κατηγορίας εργαζόμενοι στην καρδιά της κοινωνικής ασφάλισης, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε τι πραγματικά πρεσβεύουν αυτά τα προγράμματα. Η απουσία στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων – μέσω της δημιουργίας ενός «ιδιαίτερου καθεστώτος απασχόλησης», σήμερα για εμάς τους άνεργους και αύριο πιθανόν όλων των υπόλοιπων εργαζομένων – συνιστά ωμό εκβιασμό που μας καλούν να αποδεχτούμε, εκμεταλλευόμενοι την επιτακτική ανάγκη χιλιάδων μακροχρόνια ανέργων συνανθρώπων μας να επιβιώσουν.
Καταγγέλλουμε το Υπουργείο Εργασίας και την κυβέρνηση για τον τρόπο εφαρμογής αυτών των προγραμμάτων, που δημιουργούν σύγχρονους σκλάβους και οξύνουν τη φτώχεια και την ανεργία. Επίσης, καλούμε όλους τους εργαζόμενους να δουν στην προσωρινότητα, στην αναλωσιμότητα και στην εκβιαστική περικοπή των βασικών μας δικαιωμάτων το πραγματικό πρόσωπο του νεοφιλελεύθερου εργασιακού μεσαίωνα που επιφυλάσσεται για όλους, να μας υποστηρίξουν και να διεκδικήσουν μαζί με μας ίδια εργασιακά δικαιώματα.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ, ΟΧΙ ΩΦΕΛΟΥΜΕΝΟΙ!
Συνελευση 5μηνων εργαζομενων ΗΔΙΚΑ