Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό “Μαύρο & Κόκκινο”:ΜΑΥΡΟΚΟΚΚΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ | ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2015

ΜΑΥΡΟΚΟΚΚΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

μκ1η Μάη 1886 – 80.000 εργάτες στο Σικάγο και πάνω από 400.000 σε ολόκληρες τις Η.Π.Α. απεργούν με κύριο αίτημα το 8ωρο και διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. 4 αναρχικοί οργανωτές της απεργίας εκτελούνται και ένας αυτοκτονεί μέσα στο κελί του, μια μέρα πριν την εκτέλεση του.

1η Μάη 2015 – η επέλαση του καπιταλισμού οδηγεί στην ανάσχεση των συλλογικών κεκτημένων και εδραιώνει ένα καθεστώς πληρούς απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής

129 χρόνια μετά, ο αγώνας του Σικάγο παραμένει ζωντανός. Όπως τότε, έτσι και τώρα πραγματοποιείται μια γενικευμένη επίθεση στην εργατική τάξη υπό το πρόσχημα, όμως τώρα, της οικονομικής κρίσης. Η μεθόδευση αυτής της ληστρικής στρατηγικής από την άρχουσα τάξη επιτυγχάνεται μέσω της άρσης του 8ωρου εργασίας, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, την εδραίωση της επισφαλούς εργασίας και την συνεχή μείωση του βασικού μισθού. Βασική συνθήκη λειτουργίας του καπιταλισμού είναι ,ανέκαθεν, το καθεστώς εξαίρεσης και η παρανομοποίηση της ύπαρξης και της εργασίας. Η άρχουσα τάξη, κοιτώντας πάντοτε την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της, εξασφαλίζει το φθηνότερο εργατικό δυναμικό μέσω της διατήρησης και κατά καιρούς της διόγκωσης μίας στρατιάς ανέργων.

Αυτά, σε συνδυασμό με την προώθηση της ατομικίστικης κοινωνικής ανέλιξης και τη γενίκευση της συνθήκης του κοινωνικού κανιβαλισμού, προσπαθούν να αδρανοποιήσουν το μόνο όπλο της εργατικής τάξης, την συλλογική της ταυτότητα , την ταξική της συνείδηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι, όποτε οι καταπιεσμένοι ορθώνουν το ανάστημα τους απέναντι στην εξουσία, δέχονται καταστολή απο μεριάς κράτους και παρακράτους, η οποία πραγματώνεται είτε άμεσα και βίαια, όπως στον κοινωνικό αγώνα των Σκουριών, είτε έμμεσα με πλάγιες μεθοδεύσεις, όπως στον αγώνα των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ.

Μέσα σε ένα περιβάλλον γενικότερης υποτίμησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αναδύθηκε από κομμάτι της κοινωνίας η ψευδαίσθηση της θεσμικής επίλυσης των κοινωνικών προβλημάτων, αναθέτοντας στον Σύριζα την άμβλυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και την ομαλοποίηση της έκρυθμης κοινωνικής πραγματικότητας. Παρά το ριζοσπαστικό προσωπείο, που προβάλλει η αριστερά της “ελπίδας”, η ψυχολογία της γονατισμένης κοινωνίας, που αναμένει έξωθεν τη σωτηρία, και ο εγκλεισμός της σε λογικές περιθωριοποιήσης του αυτοκαθορισμού της, δεν αποδομήθηκαν. Ως αναρχικοί ,λοιπόν, αντιλαμβανόμαστε ότι δούλος δεν ειναι αυτός που παραμένει έγκλειστος στο κελί του, αλλά αυτός που περιμένει κάποιον να τον ελευθερώσει.

Ο καπιταλισμός από τη φύση του γεννά τα δίπολα εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου, αφεντικού-εργάτη, έχοντας ως μήτρα την αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας. Η αλυσίδα της κοινωνικής εκμετάλλευσης σπάει, όταν το εργατικό κίνημα εναντιώνεται στη ρίζα του συστήματος. Η ρήξη με την πάσης φύσεως εξουσία πραγματώνεται μέσω αδιαμεσολάβητων εργατικών αγώνων. Οι προλεταριοι στην επέλαση του κεφαλαίου καλούμαστε να πιάσουμε το νήμα από το σημείο της συλλογικοποίησης των αγώνων μας με όρους ισότητας, συντροφικότητας και αλληλεγγύης.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Συγκέντρωση-Πορεία 1η Μάη 10.00 π.μ. ΚΑΜΑΡΑ

mauro-kokkino@hotmail.com
maurokokkino1936.wordpress.com

Στο 25,7% η ανεργία στην Ελλάδα τον Ιανουάριο

Συντάκτης: efsyn.gr
φωτο: EUROKINISSI/ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ

eurokinissi_anergia_oaedΣτο 25,7% ανήλθε η ανεργία στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 2015, σημειώνοντας ελαφριά πτώση σε σχέση με τον Δεκέμβριο 2014 που ήταν 26%, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat) που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα. Ωστόσο η χώρα μας συνεχίζει να κατέχει τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας στην Ε.Ε.

Τον Μάρτιο του 2015 το ποσοστό ανεργίας παρέμεινε σταθερό σε σχέση με τον Φεβρουάριο, τόσο στην Ευρωζώνη (11,3%), όσο και στην «ΕΕ των 28» (9,8%). Ένα χρόνο πριν, τον Μάρτιο του 2014 η ανεργία στην ευρωζώνη ήταν 11,7% και στην «ΕΕ των 28» ήταν 10,4%.

Δεν υπάρχουν στοιχεία για την ανεργία στην Ελλάδα τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο.

Συνολικά, τον Μάρτιο του 2015 καταγράφονται 23,7 εκατομμύρια άνεργοι στην ΕΕ και 18,1 εκατομμύρια άνεργοι στην Ευρωζώνη.

Τα υψηλότερα επίπεδα ανεργίας στην ΕΕ καταγράφονται στην Ελλάδα (25,7% τον Ιανουάριο), στην Ισπανία (23%) και στην Κύπρο (16%). Τα χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας σημειώθηκαν στη Γερμανία (4,7%) και στην Αυστρία (5,6%).

Ειδικότερα στην Ελλάδα, ο αριθμός των ανέργων τον Ιανουάριο του 2015 μειώθηκε στα 1,22 εκατομμύρια. Το ποσοστό ανεργίας στους άνδρες διαμορφώθηκε στο 22,5% και στις γυναίκες στο 29,6%.

Το ποσοστό ανεργίας των νέων (κάτω των 25 ετών) μειώθηκε στο 50,1%, έναντι 50,8% το Δεκέμβριο.

Τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας των νέων στην ΕΕ καταγράφονται στην Ελλάδα και στην Ισπανία (50,1%) και ακολουθούν η Κροατία (45,5%) και η Ιταλία (43,1%). Τα χαμηλότερα ποσοστά καταγράφονται στη Γερμανία (7,2%), στην Αυστρία (10,5%) και στη Δανία και την Ολλανδία (10,8%).

Τον Μάρτιο η ανεργία των νέων στην Ευρωζώνη παρέμεινε σταθερή στο 22,7%, σε σχέση με τον Φεβρουάριο και στην ΕΕ παρέμεινε σταθερή στο 20,9%.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΧΑΡΙΣΤΕΙ, ΘΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ/ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: Α.Π. ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ – ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (IWW), 11.00 πμ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ, ΑΘΗΝΑ

air-iwwΤα τελευταία πέντε χρόνια, η εργατική τάξη γίνεται αποδέκτης μιας απίστευτα σκληρής επίθεσης από το Κεφάλαιο. Μιας επίθεσης που έχει κατακρεουργήσει τα δικαιώματα της, που έχει οδηγήσει στην φτώχεια και την εξαθλίωση χιλιάδες ανθρώπους, που έχει εκτοξεύσει σε δυσθεώρητα ύψη το ποσοστό της ανεργίας. Η έλλειψη ενός εργατικού κινήματος με σαφείς στόχους, χαρακτηριστικά και κατεύθυνση, που θα απαντούσε αποτελεσματικά σε αυτή την επίθεση, ήταν η αιτία να δημιουργηθεί στον κόσμο της Εργασίας η αυταπάτη πως η ικανοποίηση βασικών αναγκών περνάει μέσα από μια κυβερνητική αλλαγή. Από τις 25 Ιανουαρίου και μετά, «σωτήρια» ημερομηνία κατά την οποία πραγματοποιήθηκε αυτή η πολυπόθητη αλλαγή σε κυβερνητικό επίπεδο, ο κόσμος της Εργασίας έχει περάσει σε μια δεύτερη περίοδο. Σε μια περίοδο που πλέον δεν χαρακτηρίζεται απλά από την εναπόθεση των υλικών προσδοκιών της εργατικής τάξης σε μια κυβερνητική πολιτική, αλλά επίσης και από τις εξαιρετικά χαμηλές προσδοκίες όσον αφορά τα δικαιώματά της και συνολικά την ίδια την ζωή της.

 

Αυτή η νέα περίοδος, η περίοδος της «πρώτης φοράς για την Αριστερά», δεν συνοδεύεται μόνο από την αυταπάτη της κοινοβουλευτικής ελπίδας και κατ’ επέκταση την παγίδα της ανάθεσης αλλά και από έναν εξαιρετικά χαμηλομένο πήχη όσον αφορά τα δικαιώματα και τους όρους διαβίωσής μας. Πράγματα που πριν πέντε χρόνια θεωρούνταν δεδομένα και που το ταξικό μας διακύβευμα είχε να κάνει με το ξεπέρασμά τους, πλέον παρουσιάζονται σαν πραγματικές αλλαγές. Η προοπτική στην επιστροφή της προ-κρίσης εποχής παρουσιάζεται, ούτε λίγο ούτε πολύ, σαν μια ουσιαστική αλλαγή για την εργατική τάξη. Ταυτόχρονα, η έλλειψη κινηματικών και ταξικών διεργασιών και η απουσία ενός ανατρεπτικού πόλου στο εργατικό κίνημα σπρώχνει μεγάλα τμήματα των εργαζομένων στην λογική της εθνικής ενότητας, στην συγκρότηση ενός διαταξικού χυλού που λειτουργεί ως επιστέγασμα για την πορεία προς ένα αόριστο γενικό καλό. Πίσω από τις γενικολογίες περί «ελπίδας» και «σωτηρίας» κρύβεται η παγίδα της (υποτιθέμενης) συνεργασίας των τάξεων. Η πιθανότητα της επικράτησης μιας τέτοιας αντίληψης στην εργατική τάξη έχει προκαθορισμένο αποτέλεσμα: την ισχυροποίηση του Κεφαλαίου στον διαρκή πόλεμο του με την Εργασία.

 

Ορισμένα στοιχεία αυτού του κόσμου όμως δεν αλλάζουν και δεν μεταρρυθμίζονται, αντίθετα παραμένουν πεισματικά ίδια αν δεν ανατραπούν. Η ίδια η Ιστορία έχει αποδείξει πως το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί ούτε να βελτιωθεί, ούτε να αλλάξει ως προς την ουσία του. Για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, κάθε δικαίωμα και κάθε βελτίωση της ζωής πέρνανε μέσα από τους αγώνες τους στους εργασιακούς τους χώρους και τις κινητοποιήσεις τους στον δρόμο. Μέσα από την συλλογική τους οργάνωση γύρω από τα κοινά τους συμφέροντα. Σε αυτή την κατεύθυνση, την πρωτομαγιά θα είμαστε και πάλι στον δρόμο. Διότι κάθε φορά που οι καταπιεσμένοι και οι εκμεταλλευόμενοι αυτού του κόσμου βρισκόμαστε μαζί έρχεται όλο και πιο κοντά η πιθανότητα της ενότητας της εργατικής τάξης, η δύναμη της οποίας είναι ό,τι πιο δυνατό μπορεί να υπάρξει και που μπορεί να νικήσει κάθε αντίπαλο που θα βρεθεί στο διάβα της.

 

Το πνεύμα της εξέγερσης του Σικάγου, το μήνυμα της εργατικής Πρωτομαγιάς είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Αργά ή γρήγορα, η ίδια η πραγματικότητα θα μας θυμίσει κάτι που οι εργάτες του Σικάγο που διεκδικήσαν και κέρδισαν το 8ωρο, το ήξεραν καλά: τα πάντα είναι κατακτήσεις. Όλα όσα επιθυμούμε πρέπει να κατακτηθούν και η ίδια η ιστορία δείχνει πως αν δεν τα κατακτήσουμε εμείς, κανείς δεν θα μας τα δώσει. Σήμερα το δίλλημα είναι συγκεκριμένο: Ή θα οργανωθούμε ταξικά και ανεξάρτητα από Κράτος και κυβερνήσεις ή το Κεφάλαιο θα συνεχίσει να αλώνει τις ζωές μας.

 

Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε και οι Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου (IWW) θα συμμετάσχουν στην απεργιακή διαδήλωση της Πρωτομαγιάς με κοινό μπλοκ, στην κατεύθυνση ανάδειξης της αναγκαιότητας συγκρότησης ενός ανεξάρτητου ταξικού επαναστατικού συνδικαλιστικού πόλου.

 

-ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΙΚΑΓΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ, ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ

 

-ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΣΗ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΕΙΛΕΙ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΜΑΣ

 

-ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΟΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΓΙΑ ΚΑΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

 

-ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΧΩΡΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

 

-ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

 

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: Α.Π. ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ – ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (IWW),

11.00 πμ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ, ΑΘΗΝΑ

69084_1673779683786_1216250346_31824838_3188070_n10155534_831726933545577_6483215867891534246_n

Δίκη των βασανιστών του Ουαλίντ Τάλεμπ // Σχέση με τη Χρυσή Αυγή είχε ο βασανιστής του αδελφού μου

Αναδημοσίευση από efsyn

Photo: ΕΦ.ΣΥΝ./ ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

talemp_oualid«Όταν έμαθα ότι ο δεύτερος εκ των κατηγορουμένων, ο γιος του φούρναρη, έχει συμμετοχή στη Χρυσή Αυγή προσπάθησα να απομακρύνω τον αδερφό μου και να του πω να τον προσέχει», κατέθεσε στο δικαστήριο ο Ουέλ Ταλέμπ, αδελφός του Ουαλίντ, κατά την τρίτη ημέρα εκδίκασης της υπόθεσης του βασανισμού του Αιγύπτιου εργάτη στη Σαλαμίνα, το Νοέμβριο του 2012.

Ο ίδιος, μάλιστα, πρόσθεσε πως είχε δει το γιο του φούρναρη να φοράει μπλουζάκια της Χρυσής Αυγής. «Αφού τον απήγαγαν και τον κρέμασαν από μια αλυσίδα μέσα στο στάβλο, γελούσαν μαζί του, έκαναν προπόνηση μποξ πάνω στη μούρη του, του κατέβασαν το παντελόνι και του έβαλαν μια βέργα από πίσω» κατέθεσε ο αδελφός του θύματος, τονίζοντας πως αυτά που του έκαναν δεν συμβαίνουν ούτε στις ταινίες.

Συμπλήρωσε πως ο ίδιος και ο αδελφός του έχουν δεχθεί τους τελευταίους μήνες αρκετές απειλές κατά της ζωής του από τον πρώην εργοδότη του θύματος και έναν εκ των κατηγορουμένων.

Νωρίτερα, κατέθεσε στο δικαστήριο η ταμίας του φούρνου όπου δούλευε ο Ουαλίντ, υποπίπτοντας σε ανακρίβειες σε σχέση με την πρώτη της κατάθεση.

Σε ερώτηση της εισαγγελέως, ο κατηγορούμενος παραδέχθηκε ότι κρατούσε σε ομηρία το θύμα και ότι κατά τη διάρκεια της απαγωγής τηλεφωνούσε στον αδελφό του θύματος, αναζητώντας δήθεν τον Ουαλίντ.

Συγκλονισμένη έδειξε η εισαγγελέας αντικρίζοντας την εικόνα του αλυσοδεμένου Ουαλίντ τη στιγμή που βρέθηκε στη Σαλαμίνα, ενώ η δίκη συνεχίζεται, σε μια κατάμεστη από αλληλέγγυους αίθουσα.

Από τις καταθέσεις και των υπόλοιπων μαρτύρων επιβεβαιώνουν όλα όσα έχει καταγράψει από την πρώτη στιγμή, μέσω των ρεπορτάζ της, η Εφημερίδα των Συντακτών.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ATTACK: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ο εφιάλτης της ανεργίας και η δίνη της επισφάλειας

η Attack στην ανεργία και την επισφάλεια, διοργανώνει εκδήλωση – συζήτηση με θέμα:

 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ
 ο εφιάλτης της ανεργίας και η δίνη της επισφάλειας.
 Η γενιά μας μπορεί να ΝΙΚΗΣΕΙ !
Στην εκδήλωση θα παρευρεθούν ως ομιλητές οι :
Λούβρου Σοφιάννα, μέλος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών
Λυκούδης Αλέξης, εργαζόμενος στον επισιτισμό και μέλος της Λάντζα
εργαζόμενος σε κοινωφελές πρόγραμμα εργασίας (κατά το έτος 2013) και μέλος της ΣΚΥΑ
η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το σάββατο 02 ΜΑΗ / στις 19:00 / στο κτήριο Γκίνη

 

ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΡΟΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Τα τελευταία χρόνια, έχουν παγιωθεί οι εργασιακές σχέσεις που εξυπηρετούν το «μοντέλο» ανάπτυξης που φαντασιώνονται η κυβέρνηση, οι εργοδότες και η ΕΕ για το ξεπέρασμα της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων . Τα τεράστια ποσοστά ανεργίας, η δημιουργία μιας «γκρίζας ζώνης» ανεργίας-επισφάλειας με δυσδιάκριτα όρια μέσω της επιδοτούμενης εργασίας με προγράμματα που αποτελούν «ανακύκλωση της ανεργίας», το ξεθεμελίωμα κάθε έννοιας δικαιώματος που έχει επιβάλει το εργατικό κίνημα εδώ και δεκαετίες, τα αμέτρητα περιστατικά εργοδοτικής αυθαιρεσίας, αυταρχικότητας, απολύσεων, ορίζουν την σημερινή ταυτότητα του μοντέρνου δούλου.

Παράλληλα, ο γραφειοκρατικός συνδικαλισμός της υποταγής και της ανάθεσης, το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο για την ευέλικτη εργασία, η μη κάλυψη από τα σωματεία χιλιάδων εργαζόμενων γιατί «δεν πληρούν τα κριτήρια», έχουν γεννήσει ένα περιβάλλον «ασφυξίας» και έχουν αρχίσει να χαράζουν στη συνείδηση της νεολαίας την αίσθηση του αναπόφευκτου.

Σε αυτό το πεδίο επιχειρούμε να παρέμβουμε ώστε συλλογικά να σηκώσουμε κεφάλι απέναντι στην επίθεση που μας έχουν εξαπολύσει εργοδότες και κυβερνήσεις. Πρέπει να εκφραστεί και να οργανωθεί συλλογικά όλο το σύγχρονο κομμάτι της εργασιακής περιπλάνησης ώστε να καταφέρει να αντεπιτεθεί για να κατακτήσει πλήρη εργασιακά δικαιώματα και να καταργήσει αυτό το καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα.

Είναι κρίσιμης σημασίας η προσπάθεια συσπείρωσης και ο συντονισμός εργατικών σωματείων και αγωνιζόμενων δυνάμεων, συλλογικοτήτων και  εργατικών λεσχών πάνω σε μια γραμμή διεκδίκησης απαιτητικά αιτημάτων βελτίωσης της θέσης των εργαζομένων, δηλαδή με βάση τις ανάγκες της εργαζόμενης πλειονότητας. Προσπάθεια που θα στοχεύει και θα συμβάλλει στην ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Ενός δικτύου που μέσα από τις νίκες που είναι τόσο δυνατές όσο και αναγκαίες στην εποχή που διανύουμε (ΜIGATO, Γκαζοχώρι κ.α.), θα ανοίγει τον δρόμο για το οριστικό τσάκισμα του σύγχρονου μοντέλου «εργασίας».

Αναγνωρίζοντας τις τεράστιες δυνατότητες που δίνει η εποχή, ως Attack στην ανεργία και την επισφάλεια, καλούμε σωματεία, εργατικές συλλογικότητες, εργατικές λέσχες, συνελεύσεις γειτονιών και κάθε μαχόμενη δύναμη και αγωνιστή του κινήματος σε εκδήλωση για να συζητήσουμε για το αχαρτογράφητο πεδίο της επισφάλειας/ανεργίας και της ειδικής πλευράς των εργαζόμενων στα προγράμματα ΕΣΠΑ.

Είναι αναγκαίο να αποκτήσει πιο μόνιμα χαρακτηριστικά ο συντονισμός όλων των συλλογικοτήτων εργατικής αναφοράς ως αναγκαία συνθήκη για την αποτελεσματική παρέμβαση και επιτυχία των μαχών που έπονται. Να σχεδιάσουμε τα άμεσα βήματα παρέμβασης στο κύμα των νέων «ωφελούμενων» των κοινωφελών των Δήμων, των απλήρωτων των voucher αλλά και όλων των «αόρατων» που βρίσκονται στα εργασιακά κάτεργα.

 

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ATTACK: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ο εφιάλτης της ανεργίας και η δίνη της επισφάλειας

1η ΜΑΗ: απεργιακή συγκέντρωση Μουσείο 10.30// attack

1μαι

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών 1η Μάη: Απεργιακή συγκέντρωση στο Μουσείο στις 10.30 πμ, πορεία στη Βουλή και στα γραφεία της ΕΕ

1η Μάη: Απεργιακή συγκέντρωση στο Μουσείο στις 10.30 πμ, πορεία στη Βουλή και στα γραφεία της ΕΕ

αρχείο λήψης1η Μάη, μέρα του εργατικού κινήματος, σύμβολο του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, βαμμένη με το αίμα των εργαζομένων στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο. Η συλλογική μνήμη επιστρέφει στην πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο, στο «ματωμένο Μάη» του 1936 στη Θεσσαλονίκη, στην Καισαριανή την 1η Μάη του 1944.

1η Μάη, μέρα που συνδέει το χτες με το σήμερα στην ιστορία των ταξικών αγώνων, ενάντια στην εξαθλίωση, την εκμετάλλευση, την τρομοκρατία του κεφαλαίου. Το κεφάλαιο, η ΕΕ, το ΔΝΤ μας δείχνουν ποιος θέλουν να πληρώσει για το ξεπέρασμα της κρίσης. Το μέλλον που μας εγγυώνται είναι η δέσμευση κάθε πόρου για την αποπληρωμή του χρέους, μισθοί πείνας, τεράστια ανεργία, απολύσεις, διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με πράξη νομοθετικού περιεχομένου, στέλνει τα διαθέσιμα των οργανισμών του δημοσίου στη μαύρη τρύπα του χρέους. Η απόφαση αυτή, είναι αποτέλεσμα της γραμμής του «έντιμου συμβιβασμού» που οδηγεί σε ένα νέο αντιλαϊκό μνημόνιο, όπως κι αν ονομαστεί.

1η Μάη, μέρα διεθνιστικής αλληλεγγύης. Η Μεσόγειος έχει μετατραπεί σε νεκροταφείο «ανθρώπινων ψυχών» αποκαλύπτοντας με τον πιο ωμό τρόπο τα αποτελέσματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Οι αντιμεταναστευτικές συνθήκες της ΕΕ, έχουν δημιουργήσει ένα σιδερόφραχτο φρούριο για τους πρόσφυγες και μετανάστες, που η ίδια δημιούργησε με την πολιτική της.

1η Μάη, μέρα μνήμης για την εκτέλεση των 200 αγωνιστών στην Καισαριανή, από τους φασίστες-ναζιστές Γερμανούς κατακτητές. Το αίμα του Παύλου Φύσσα, του Σαχτζάτ Λουκμάν, των συνδικαλιστών-εργατών στο Πέραμα και των εκατοντάδων μεταναστών που δέχτηκαν τις δολοφονικές επιθέσεις της Χρυσής Αυγής, όχι απλά είναι «νωπό» αλλά απαιτεί άμεση δικαίωση.

Καμία υποταγή, καμία αναμονή!

Οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αναζητούν άμεσες απαντήσεις ενάντια στην φτώχεια, την ανεργία και τα μνημόνια. Όμως το κλίμα αναμονής που καλλιεργεί η κυβέρνηση μπροστά στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, το μόνο που μπορεί να φέρει είναι νέες ήττες, συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής. Απάντηση στα τεράστια κοινωνικά προβλήματα δεν είναι η υποταγή, αλλά η πάλη για την ανατροπή, η ρήξη με το κεφάλαιο, την ΕΕ, τους δανειστές. Το εργατικό κίνημα μπορεί να καθορίσει τις εξελίξεις, να επιβάλει νίκες και κατακτήσεις, κόντρα στις απαιτήσεις και τα συμφέροντα της «Ιερής Συμμαχίας» της ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου. Με συντονισμένους και συλλογικούς αγώνες, μακριά από τις λογικές του συνδικαλισμού της υποταγής και της συνθηκολόγησης.

Για το νέο εργατικό Σικάγο του 21ου αιώνα

Η φετινή πρωτομαγιά, πρέπει να βρει τον κόσμο της εργασίας στους δρόμους του αγώνα και της αναζήτησης ενός νέου Σικάγο. Γιατί παραμένει επιτακτικός ο αγώνας για αυξήσεις στους μισθούς, Συλλογικές Συμβάσεις, μείωση των ωρών εργασίας, μόνιμη και σταθερή δουλειά, κατάργηση της εργασίας-λάστιχο, ασφαλιστικά δικαιώματα, δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες. Γιατί σήμερα, οι τρομακτικές δυνατότητες της εποχής μας, μπορούν να ικανοποιήσουν τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες, αρκεί η κοινωνία να απαλλαγεί από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της ολοκληρωτικής υπαγωγής του ανθρώπου στην κερδοφορία του κεφαλαίου.

Καλούμε όλα τα μέλη του σωματείου, να συμβάλουν αποφασιστικά ώστε να γίνει η 1η Μάη μέρα πανεργατικού αγώνα σε όλη την Ελλάδα. Να στείλουμε μήνυμα ανυπακοής και αποφασιστικού αγώνα για την ανατροπή της επίθεσης και τη νικηφόρα σύγκρουση με την πολιτική του κεφαλαίου και το σύστημά του.

 

http://somt.gr/node/5707

5 χρόνια ΣΒΕΜΚΟ – 5 χρόνια εργατικών αγώνων στις ΜΚΟ

αρχείο λήψηςΣε μια εποχή που τα εργασιακά δικαιώματα καταστρατηγούνται και οι εργασιακές σχέσεις διαλύονται, οι άνθρωποι πίσω από το έργο των ΜΚΟ είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια παραπάνω δυσκολία: να αποδείξουμε ότι είμαστε εργαζόμενοι! Για να απαντήσουμε σε αυτό και πλήθος άλλα οξύμωρα, τον Απρίλιο του 2010 ιδρύσαμε το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ (ΣΒΕΜΚΟ).

Το εργασιακό τοπίο στις περισσότερες ΜΚΟ περιελάμβανε κυρίως «συνεργάτες» ή «ωφελούμενους», «ελεύθερους επαγγελματίες» με ωράριο 9-5 και αναλώσιμους εργαζομένους που εργάζονταν μέχρι και δεκαετία με τρίμηνες συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Η μη καταβολή υπερωριών ή αποζημίωσης απόλυσης και η πρόσθετη «εθελοντική» εργασία ήταν ο κανόνας.

Παράλληλα, τα αφεντικά μάς δίδασκαν πως οι ΜΚΟ δεν έχουν χρηματικό κέρδος, άρα δεν υφίσταται εργοδοσία και εκμετάλλευση. Εάν αρνούμασταν να δουλέψουμε όντας απλήρωτοι για μήνες, ανήθικοι και αναίσθητοι ήμασταν εμείς που δεν «ενστερνιζόμασταν» τον ευγενή σκοπό της οργάνωσης. Γιατί τα αφεντικά των ΜΚΟ σέβονται και υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, αρκεί να μην είναι εργασιακά.

Τι άλλαξε τα τελευταία πέντε χρόνια; Όλα αυτά έπαψαν να θεωρούνται αυτονόητα!

Διεκδικήσαμε και σε όλες τις περιπτώσεις πετύχαμε την αναγνώριση του πραγματικού καθεστώτος εργασίας μας. Δεν είναι πια δεδομένο ότι πρέπει να περιμένουμε να πληρωθούμε όταν λάβει η ΜΚΟ τη χρηματοδότηση και πλέον απαιτούμε έγκαιρη καταβολή των δεδουλευμένων μας και υπογραφή συμβάσεων εργασίας. Καταγγέλλουμε τη «μαύρη» εργασία και επιλέγουμε εμείς πότε και αν θα εργαστούμε εθελοντικά. Αντιδράμε στις απολύσεις συναδέλφων που βαφτίζονται «μη ανανέωση σύμβασης» και πετυχαίνουμε ανάκληση απολύσεων. Οι συνάδελφοι στο ΕΣΠ απέδειξαν ότι οι εργαζόμενοι στις ΜΚΟ μπορούν και να απεργήσουν!

Και μάλλον καλά τα πάμε, αν κρίνουμε από την αυξανόμενη «ανησυχία» των εργοδοτών μας. Τα αφεντικά που χρόνια μας απειλούν ότι ο «χώρος είναι μικρός και θα φροντίσουν να μην ξαναβρούμε ποτέ δουλειά», φτάνουν πλέον στο σημείο να μας υπαγορεύουν την πολιτική μας στάση, επιβάλλοντάς μας την απάθεια για να «κρατήσουμε τη δουλειά μας».

Οι ίδιοι που «κόπτονται» για την ισότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες (στο όνομα των οποίων λαμβάνουν χρηματοδοτήσεις), θεωρούν αδιανόητη κάθε συλλογική διεκδίκηση και συνδικαλιστική δράση. Κάποιες ΜΚΟ δεν διστάζουν πλέον να στοχοποιούν συνδικαλιστές και να απειλούν, «προς παραδειγματισμό των υπολοίπων», ότι η επαφή με το Σωματείο ισοδυναμεί με απόλυση. Αλλά πάνω στον πανικό τους εκτίθενται.

Για να μην αναρωτιούνται (και χάνουν και το χρόνο τους με διερευνητικά τηλεφωνήματα σε άλλους εργοδότες), τους διαβεβαιώνουμε ότι από πλευράς μας θα φροντίσουμε στο εξής να απαντάται άμεσα και να καταγγέλλεται δημόσια η υποκρισία τους, καθώς και κάθε απειλή και απόπειρα τρομοκράτησης εργαζομένων. Επειδή ο χώρος είναι όντως μικρός.

Κι επειδή κανείς δεν θα το κάνει για εμάς, την 1η Μάη απεργούμε και διεκδικούμε:

-Σταθερή εργασία και ασφάλιση για όλους τους εργαζομένους στις ΜΚΟ

-Έγκαιρη καταβολή των δεδουλευμένων, ανεξάρτητα της ροής της χρηματοδότησης

-Να δοθεί τέλος στη «μαύρη», απλήρωτη και πρόσθετη «εθελοντική» εργασία

-Την κατάργηση των ιεραρχικών μοντέλων και των αδικαιολόγητων διακρίσεων στους όρους αμοιβής και εργασίας μας

-Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας με αγώνες στους χώρους δουλειάς και αυτο-οργανωμένες αντι-ιεραρχικές δομές

Σημείο συνάντησης στο πανό του ΣΒΕΜΚΟ,

11πμ, Πύλη Πολυτεχνείου, επί της Πατησίων

Είμαστε εργαζόμενοι, όχι εθελοντές!

ΣΜΕΔ: Για τα γεγονότα στην Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών (17/4/2015)

Δύο εβδομάδες μετά τα γεγονότα στην Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών, μερικά πράγματα παραμένουν απολύτως επίκαιρα:

prytaneia

Ως εργαζόμενοι βιώνουμε ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια μία άνευ προηγουμένου επίθεση. Με όπλο την τρομοκρατία του χρέους εξελίσσεται εναντίον μας μια γενικευμένη λεηλασία: δραματική μείωση μισθών, τεράστια αύξηση της φορολόγησης της εργατικής τάξης, λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων, μείωση συντάξεων, διάλυση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, απολύσεις και ανεργία…
Για την επιβολή αυτής της βίαιης απαξίωσης, κράτος και κεφάλαιο ενίσχυσαν το κατασταλτικό τους οπλοστάσιο. Οι απόπειρες συλλογικής αντίστασης σε αυτό το καθεστώς έκτακτης ανάγκης έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με τη βίαιη καταστολή και τη χυδαία συκοφάντηση: συνδικαλιστικές διώξεις, απαγόρευση απεργιών και επιστράτευση απεργών, εισβολές σε κατειλημμένους εργασιακούς χώρους, επιθέσεις της αστυνομίας σε απεργιακές φρουρές που υπερασπίζονται την κυριακάτικη αργία με αποκλεισμούς καταστημάτων, ενώ οι πανεργατικές απεργιακές διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων πνίγηκαν στα χημικά και χτυπήθηκαν άγρια από τα ΜΑΤ με αποτέλεσμα δεκάδες συλλήψεις και διώξεις που εκκρεμούν μέχρι σήμερα.
Είναι σαφές ότι οι ειδικοί κατασταλτικοί νόμοι που εφαρμόζονται σε μαζική κλίμακα εναντίον κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων αποτελούν την άλλη όψη της οικονομικής επίθεσης που δεχόμαστε. Ο «κουκουλονόμος» ο οποίος ποινικοποιεί τη χρήση μέσων αυτοπροστασίας, όπως τις μάσκες κατά των δακρυγόνων, είναι το κατεξοχήν εργαλείο με το οποίο διώκονται διαδηλωτές σε βαθμό κακουργήματος. Ο «τρομονόμος» χρησιμοποιήθηκε για να βαφτιστούν «εγκληματική οργάνωση» οι κάτοικοι της Χαλκιδικής που αγωνίζονται ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, με τρόπο ενδεικτικό για το πώς μπορεί να λειτουργήσει ως όπλο σε βάρος συλλογικών αγώνων. Στόχος αυτών των νόμων είναι η τρομοκράτηση όλων όσοι επιμένουν να αγωνίζονται ενάντια στην έρημο της καπιταλιστικής αξιοποίησης.
Από τις 2 Μαρτίου δεκάδες πολιτικοί κρατούμενοι ξεκίνησαν απεργία πείνας έχοντας τα εξής αιτήματα:
  • την κατάργηση των επονομαζόμενων «αντιτρομοκρατικών» νόμων, δηλαδή των άρθρων 187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα
  • την κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμο»)
  • την κατάργηση του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ
  • την κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA
  • την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.
Στο πλαίσιο των δράσεων αλληλεγγύης πραγματοποιήθηκε κατάληψη στο κτίριο της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ με στόχο τη δημιουργία κέντρου αγώνα και ενημέρωσης για την απεργία πείνας. Η κατάληψη αυτή συκοφαντήθηκε όσο λίγες αγωνιστικές δράσεις τα τελευταία χρόνια. Αριστερή κυβέρνηση και δεξιά αντιπολίτευση συναγωνίζονταν για το ποιος θα εκστομίσει τη ζοφερότερη καταγγελία: οι καταληψίες είναι πρεζέμποροι, είναι πράκτορες που θέλουν να υπονομεύσουν την νέα ελληνική κυβέρνηση, είναι κάτι περιθωριακοί που καταλύουν τη δημοκρατία, καμία ανοχή σε αυτούς που έχουν καταστρέψει τα πανεπιστήμιά μας, σίγουρα θα έχουμε νεκρό… Αυτή η ιδεολογική προπαγάνδα συνοδεύτηκε από ένταση της αστυνομικής καταστολής: δεκάδες προσαγωγές και συλλήψεις ανθρώπων που κινούνταν στην ευρύτερη περιοχή της Πρυτανείας ή έβγαιναν από το κατειλημμένο κτίριο (ανάμεσά τους και μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, μαζί με τον γιο του, όπως κατήγγειλε το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων WIND) και ασφυκτικός κλοιός έτσι ώστε να μην μπορούν να πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις, συζητήσεις και διαδηλώσεις που είχαν καλεστεί. Αποκορύφωμα της καταστολής ήταν η καταπάτηση του ασύλου με την εισβολή των δυνάμεων καταστολής, η εκκένωση της κατάληψης και η σύλληψη όλων όσοι βρίσκονταν μέσα στο κτίριο.
Το πανεπιστημιακό άσυλο είναι υπόθεση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια. Αφορά όλους όσοι αγωνίζονται μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια, όλους όσοι χρησιμοποιούν τους πανεπιστημιακούς χώρους ως κέντρα αγώνα, ως σημεία συνάντησης, συζήτησης και δράσης. Η «κατάλυση της έννοιας του ακαδημαϊκού ασύλου από εξωσχολικούς» είναι μια πάγια αντιδραστική θέση που απλώς επαναλαμβάνεται από την τωρινή κυβέρνηση. Όσο για την «εύρυθμη λειτουργία του πανεπιστημίου» που υποτίθεται ότι θίχτηκε από την κατάληψη της Πρυτανείας («κινδυνεύουν τα προγράμματα», ακούγαμε στα τηλεοπτικά κανάλια…), αρκεί να αναφέρουμε την άποψη των καθ’ ύλην αρμόδιων, του Συλλόγου Διοικητικών Υπαλλήλων του ΕΚΠΑ:

Σε ό,τι αφορά τις πρυτανικές αρχές (…) εμφάνιζαν το πανεπιστήμιο να λειτουργεί άψογα μέχρι την παραμονή της κατάληψης και να καταρρέει την επόμενη. Πρόκειται για το ίδιο πανεπιστήμιο όμως που υπολειτουργεί από το Σεπτέμβρη του 2013 με τις διαθεσιμότητες, που ήδη από πιο πριν είχε απολέσει μέρος των αποθεματικών του, στο όνομα της «εθνικής προσπάθειας για δημοσιονομική εξυγίανση», που υποχρηματοδοτείται σταθερά και που όλο και μεγαλύτερα τμήματα της λειτουργίας του παραδίδονται στο κεφάλαιο, αποκλείοντας όλο και μεγαλύτερο αριθμό φοιτητών από τις σπουδές τους και εξαθλιώνοντας τους εργαζόμενους του. (…) Η μετατροπή του θέματος μιας κατάληψης, που για τη λειτουργία του πανεπιστημίου ελάχιστη ως καμία σημασία είχε, σε μείζον ζήτημα ήταν επιλογή παραγόντων εντός και εκτός πανεπιστημίου που στόχευαν στην εμπέδωση μιας «κατάστασης έκτακτης ανάγκης», με θύματα τα δικαιώματα και τους αγώνες. Στην πρώτη γραμμή της εκστρατείας βρέθηκαν κάποιοι που θυμούνται τη λειτουργία του πανεπιστημίου μόνο όταν η αναφορά σ’ αυτήν μπορεί να αξιοποιηθεί για τα δικά τους συμφέροντα.

Βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον των απεργών πείνας και των αλληλέγγυων ήταν ότι αυτός ο αγώνας είναι ακατανόητος διότι η κυβέρνηση θα ικανοποιήσει, από μόνη της, τα αιτήματά τους μέσω του νομοσχεδίου για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ. Κατ’ αρχάς, δεν περιέχονταν όλα τα αιτήματα των απεργών πείνας στο νομοσχέδιο. Ακόμα και οι διατάξεις για τον «κουκουλονόμο» και τη λήψη DNA δεν υπήρχαν στο αρχικό νομοσχέδιο, μπήκαν ως τροπολογίες αποκλειστικά και μόνο λόγω της πίεσης του αγώνα και ικανοποιήθηκαν μόνο εν μέρει. Κατά δεύτερον, οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να αγωνίζονται όσο ακατανόητο κι αν φαίνεται αυτό στην οποιαδήποτε κυβέρνηση. Μια πρόχειρη απόδειξη: η συνεχιζόμενη κίνηση πολιτικής ανυπακοής στον «κουκουλονόμο» από διωκόμενους (μεταξύ των οποίων και μία συνάδελφος, μέλος του ΣΜΕΔ) που δήλωσαν ότι παύουν να τηρούν τον περιοριστικό όρο που τους έχει επιβληθεί, να παρουσιάζονται τακτικά στα αστυνομικά τμήματα της περιοχής τους.
Από την πλευρά μας, καταγγέλλουμε την απαράδεκτη εισβολή των δυνάμεων καταστολής στην κατάληψη της Πρυτανείας και την κατάλυση του ασύλου. Περιφρουρούμε μέσα από τους αγώνες μας το πανεπιστημιακό άσυλο ως αυτό που είναι: ένας ανοιχτός χώρος για όλους όσοι αγωνίζονται, ένας χώρος όπου έχουμε τη δυνατότητα να αναπτύξουμε τη δική μας δημόσια σφαίρα, τη δημόσια σφαίρα του αγώνα, ενάντια στην κυρίαρχη ιδεολογία και προπαγάνδα.
Απαιτούμε την παύση όλων των διώξεων που έχουν ασκηθεί εναντίον των συλληφθέντων της κατάληψης της Πρυτανείας και όλων όσοι διώκονται λόγω της έμπρακτης αλληλεγγύης τους στον αγώνα των απεργών πείνας.
Στηρίζουμε την πολιτική ανυπακοή στον «κουκουλονόμο», όπως εκφράζεται με τις δηλώσεις διωκόμενων να μην παρουσιάζονται στα αστυνομικά τμήματα.
Καμία ανοχή απέναντι στη λεηλασία της ζωής μας

Κυριακή 3/5 :: Απεργία στο εμπόριο | Απεργιακή συγκέντρωση: 10.30πμ, Ερμού & Κορνάρου [Συντονιστικό δράσης]

Κυριακή 3 Μάη 2015 :: Απεργία στον κλάδο του εμπορίου

ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ – ΔΕΝ ΨΩΝΙΖΟΥΜΕ

 

| Απεργιακή συγκέντρωση: 10.30πμ, Ερμού & Κορνάρου |

 

Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά!
Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά!

Απαιτούμε νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης αργίας.

 

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια |syntonistikokyriakes.espivblogs.net

 

apergia_kyr_030515_syntdr_e_afisa1

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στην ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΑ – ΤΑΧΥΔΡΟΜΗΣΗ// ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 1886….ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2015 , ¨ Όσα τα κέρδισες με τα μαρτύρια τα παζαρεύουν πάλι στα χαρτιά ¨

εστάλη στο omnia sunt communia

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ  1886….ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ  2015 ,

¨  Όσα τα κέρδισες με τα μαρτύρια τα παζαρεύουν πάλι στα χαρτιά ¨

αρχείο λήψης

Εργαζόμενε, άνεργε, συνταξιούχε, φοιτητή

Οι συνέπειες της βάρβαρης καπιταλιστικής επίθεσης που ζούμε και θέλει να μας φτάσει στην εξαθλίωση, στην απομόνωση, στην πλήρη απαξίωση της ανθρώπινης υπόστασης μας ως γονείς και ως εργαζόμενους, κάνουν  την φετινή πρωτομαγιά ως μέρα απολογισμού και αποφάσεων επίκαιρη παρά ποτέ και για έναν ακόμα λόγο.

Πολύ πείστηκαν πως με μια κυβέρνηση ¨αριστεράς¨ τα προβλήματα θα λυθούν με έναν μαγικό τρόπο ,  πείστηκαν πως η ελπίδα θα έρθει – μέσω αυτής της ¨αριστεράς¨-   και θα χτυπάει τον ζουρνά στον βάρβαρο καπιταλισμό και αυτός θα χορεύει μέχρι να  γίνει ¨ανθρώπινος¨ .

Εμείς λέμε πως καμιά κυβέρνηση δεν θα μας λύσει τα προβλήματά μας αν εμείς μένουμε απαθείς και μη ενεργοί  απέναντι σε αυτά , είναι ιστορικά αποδεδειγμένο και αποδεικνύεται και σήμερα με την σημερινή κυβέρνηση  πως με την ανάθεση  και την ¨εντολή¨ διαχείρισης του καπιταλισμού τίποτα δεν έχει κερδηθεί για την εργατική τάξη  και σίγουρα ο καπιταλισμός σαν κοινωνικοοικονομικό σύστημα δεν μπορεί να γίνει ¨ανθρώπινος¨ γιατί από την φύση του είναι καταστροφικός.

Οι εργατικοί αγώνες και τα αποτελέσματά τους  είναι αυτά  που θα καθορίζουν σε καθημερινή βάση την επόμενη μέρα της τάξης μας και  το μέλλον αυτής  .    Οι αγώνες που δόθηκαν από τις προηγούμενες γενιές εργατών – εργαζομένων και κέρδισαν σημαντικά πράγματα ( 8ώρο, μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες ,  κοινωνική περίθαλψη , δωρεάν παιδεία , δωρεάν υγεία, κλπ.)   προς όφελος όλης της εργατικής τάξης , το καπιταλιστικό σύστημα  βλέπουμε να μας τα παίρνει πίσω το ένα μετά το άλλο, για να μπορέσει να σταθεί όρθιο.  

Με το πρόσταγμα των καπιταλιστών και  κάθε λογής αφεντικού ( μικρού -μεσαίου-μεγάλου), να τελειώνουν από το βραχνά των παραπάνω κεκτημένων που κερδήθηκαν μέσο φωτιάς και σιδήρου, σήμερα μπροστά στα μάτια μας βλέπουμε την κρίση του τόσου ¨καλού και επιτυχημένου καπιταλιστικού συστήματος¨ και μέσα από αυτή να αυγατίζει τα κέρδη αυτών και να κάνει της δικές μας ζωές μίζερες και γεμάτες φόβο για το τι μας ξημερώνει αύριο.

Η φετινή εργατική πρωτομαγιά μας βρίσκει με κυβέρνηση ¨αριστεράς¨ μιας ¨αριστεράς¨ που διαβουλεύεται με τους ¨εταίρους ¨ σε εσωτερικό και εξωτερικό και τα μαντάτα δεν είναι καλά , εμείς από την μεριά μας δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι ήδη  μετράμε πάνω από ενάμιση εκατομμύριο ανέργους, ¨εργατικά ατυχήματα¨, αυτοκτονίες συνάνθρωπων μας ,δολοφονίες τα λέμε εμείς, μας βρίσκει χωρίς δωρεάν παιδεία και υγεία, μας βρίσκει με την μαύρη και απλήρωτη εργασία παρών  και την υποβάθμιση της προσωπικότητας του εργάτη – εργαζόμενου μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Μας βρίσκει με μια γενικευμένη – εναρμονισμένη κρατική και εργοδοτική  καταστολή, μας βρίσκει στο τέλος εποχής των Συλλογικών Συμβάσεων ή την αποδόμηση αυτών, που  πλέον δεν είναι όπλο του εργάτη – εργαζόμενου, αλλά των κάθε λογής αφεντικού.  

 

Συναδέλφισσες ,συνάδελφοι

Στον κλάδο της ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΑΣ-ΤΑΧΥΔΡΟΜΗΣΗΣ τα αφεντικά εναρμονισμένα στη γραμμή της τάξης τους ,συμμετέχουν στη δημιουργία του εργασιακού μεσαίωνα και της δικής μας φτωχοποίησης-εξαθλίωσης, με πρόσχημα την καπιταλιστική κρίση .

Εκμεταλλευόμενοι την απουσία ΚΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ  -στα μέτρα του να ζούμε αξιοπρεπώς και όχι να επιβιώνουμε και σίγουρα όχι για κομματικούς σκοπούς –   με συνειδητή επιλογή των ξεπουλημένων εργατοπατέρων της ΟΙΥΕ και όχι μόνο. Επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις  με μειώσεις μισθών και νέα ήθη όπως αυτά της μισθολογικής πληρωμής με κουπόνια , του ¨μερίσματος¨ των κερδών της ¨εταιρίας¨ με κουπόνια ,  της αποδοχής της ενοικιαζόμενης εργασίας , της υπογραφής σύμβασης που υπονομεύει δώρα και πληρωμή της άδειας  είναι γεγονός.

Αν πάρουμε υπόψη μας ότι τα αφεντικά κάθε λογής με τις κυβερνήσεις τους, κάνουν την δουλειά τους για τα συμφέροντα της τάξης τους,  τα ερωτήματα που μπαίνουν σε εμάς είναι:

τι έκαναν – τι κάνουν  για αυτό οι ¨ειδικοί¨ εκπρόσωποι της εργατικής τάξης ,οι ειδικοί της δημιουργικής ασάφειας, αυτοί οι εργατοπατέρες που μιλούν για την κυβέρνηση της Αριστεράς και την ιστορική ευκαιρία που έχουν τα συνδικάτα να πάρουν πίσω βήμα – βήμα τα χαμένα, αυτοί οι εργατοπατέρες που όπου δεν τους βολεύει ο ταξικός αγώνας  τον φωτογραφίζουν με λέξεις όπως¨ ψευτοεπαναστατικό – βερμπαλιστικό – απογειωμένο ¨ συνδικαλισμό.

Πρέπει όμως να δούμε  τι κάναμε – τι θα κάνουμε εμείς ως εργατική τάξη για την συνέχιση αυτών των αγώνων μέχρι την τελική χειραφέτηση της τάξης  μας ;

Εμείς λέμε πως δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από την ξεπουλημένη συνδικαλιστική – κομματική γραφειοκρατία, δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από το κάθε κοινοβουλευτικό ¨Κόμμα της εργατικής τάξης¨. Η πρόταση μας είναι πως πρέπει να βρεθούμε , να μοιραστούμε τους φόβους μας και τις αγωνίες μας για το αύριο και μέσα από αυτό να προχωρήσουμε  σε ένα κοινό δρόμο χωρίς πίσω γυρίσματα και αμήχανες λογικές , βάζοντας στόχο τα δικά μας θέλω και τα δικά μας προστάγματα για ζωή και όχι για επιβίωση.

¨πάρε τηλέφωνο τη μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς¨

ο αγώνας συνεχίζεται…

 

           ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ

 

                                                                                                                        Αθήνα 28 Απρίλη 2015

 

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στην ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΑ – ΤΑΧΥΔΡΟΜΗΣΗ