ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ, ΔΕ ΣΚΥΒΟΥΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ! / Κείμενο του εργαλειοφόρου για τη δίωξη 4 μελών του

.66815_10200831801094681_371672069_n

 

66815_10200831801094681_371672069_nΜετράμε ήδη την τέταρτη χρονιά υπαγωγής της ελληνικής οικονομίας στον μηχανισμό στήριξης και έχει γίνει προ πολλού φανερό ότι, σε μια προσπάθεια να διαχειριστεί ο καπιταλισμός την ίδια του την κρίση, γίνεται ένα βίαιο πέρασμα στη νεοφιλελεύθερη ατζέντα (βλ. διάλυση εργασιακών σχέσεων, ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων, μαζικές απολύσεις στο δημόσιο τομέα, ανηλεής ανταγωνισμός στον ιδιωτικό). Υπό αυτό το πρίσμα μπορούμε να ερμηνεύσουμε τη σημερινή πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Το ”κράτος πρόνοιας”, ένα προγενέστερο μοντέλο καπιταλιστικής διαχείρισης, όπου η συναίνεση των από κάτω εξαγοραζόταν με στοιχειώδεις έστω παροχές και επιδόματα προς τους εργαζόμενους, τους ανέργους και τους συνταξιούχους, τα τελευταία χρόνια έχει δώσει τη θέση του σε ένα κράτος καταστολής, ελέγχου και τρομοκράτησης των αντιστεκόμενων. Η περιβόητη ”ανάπτυξη”, που ευαγγελίζονται τα αφεντικά, είναι ξεκάθαρο πλέον πως πατάει πάνω στη διάλυση όσων εργασιακών δικαιωμάτων έχουν απομείνει, πάνω στην μετατροπή της κοινωνίας σε ένα απέραντο εργασιακό κάτεργο. Ακόμα χειρότερα, έρχεται με όρους όχι μόνο οικονομικής, αλλά και φυσικής εξόντωσης των από τα κάτω αυτής της κοινωνίας.

 

Σύμφωνα με τα παραπάνω, το κράτος και οι μηχανισμοί του (κυβέρνηση, δικαστές και αστυνομία), ως διαχειριστές αυτού του σάπιου συστήματος, κάνουν ό,τι μπορούν για να πατάξουν τις φωνές αντίστασης. Θυμόμαστε όλες τις απεργιακές πορείες που τσακίστηκαν από τους ένστολους δολοφόνους της ΕΛ.ΑΣ., τις επιστρατεύσεις των απεργών καθηγητών, των απεργών του ΜΕΤΡΟ και των λιμενεργατών το προηγούμενο διάστημα, την κρατική βία και τρομοκρατία που υφίστανται οι αγωνιζόμενοι κάτοικοι των χωριών της Β.Α. Χαλκιδικής, όπως επίσης και τις βίαιες εκκενώσεις των καταλήψεων του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου, ακριβώς διότι αυτές αποτελούν αγκάθι στα πλευρά του συστήματος. Θυμόμαστε ακόμα τις χιλιάδες απολύσεις και τις εκατοντάδες αυτοκτονίες τα τρία τελευταία χρόνια που στην ουσία όμως είναι θύματα της βίας τους κράτους . Όπως επίσης θυμόμαστε τους χιλιάδες μετανάστες που εξακολουθούν να βρίσκονται φυλακισμένοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της αστικής δημοκρατίας, σε καθεστώς εξαθλίωσης, επειδή μέσα στην ”ανάπτυξη” που οραματίζονται οι κυρίαρχοι, αυτοί περισσεύουν. Τέλος, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τους καταληψίες μαθητές σε Λαμία και Ηγουμενίτσα  που συνελήφθησαν, επειδή αντιδρούσαν στην υποβάθμιση του σχολείου τους. Όλοι θύματα της βίας κράτους και κεφαλαίου.

 

 

Σε αυτό το πλαίσιο της κρατικής βίας εντάσσουμε και τη σύλληψη τεσσάρων συντρόφων μας, μετά το τέλος της απεργιακής πορείας στην Πάτρα στις 25/9, στην οποία συμμετείχαμε ως συνέλευση με δικό μας μπλοκ. Οι τέσσερις σύντροφοί μας συνελήφθησαν με την κατηγορία της οπλοκατοχής για τις δέκα σημαίες που κουβαλούσαν στην πορεία και δικάζονται στις 6/11/13. Ως συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος, μετρώντας την τέταρτη χρονιά παρέμβασής μας στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, με στόχο την όξυνση των ταξικών αντιθέσεων, τη σύνδεση των αγώνων και των αντιστεκόμενων κομματιών μεταξύ τους, και την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση, δηλώνουμε απερίφραστα πως τέτοιες πρακτικές και μεθοδεύσεις μας εξοργίζουν. Δηλώνουμε πως τίποτε απ’ όσα έχουν σχεδιαστεί για το φίμωμα του λόγου και της δράσης των κοινωνικών αγωνιστών δεν πρόκειται να περάσει. Βρισκόμαστε συνειδητά στο δρόμο του ταξικού αγώνα, κομμάτι και οι ίδιοι του προλεταριάτου, σε ευθεία σύγκρουση με το κράτος και το κεφάλαιο, μέχρι την κοινωνική επανάσταση και τη γενικευμένη κοινωνική αυτοδιεύθυνση. Θα υπερασπιστούμε την παρουσία μας στο δρόμο και τη χρήση των μέσων που επιλέγουμε στον αγώνα αυτό είτε για αυτοάμυνα είτε για περιφρούρηση είτε για επίθεση. Μετά την ποινικοποίηση των αντιασφυξιογόνων μασκών, την ίδια στιγμή που η αστυνομία πλησιάζει ολοένα και περισσότερο το στρατό σε εξοπλισμό, τώρα φαίνεται ότι πάνε να ποινικοποιήσουν και τις σημαίες, οι οποίες αποτελούν, μαζί με τα πανώ και τα κείμενα, μια πολιτική σφραγίδα στο δρόμο. Πρώτη φορά γίνεται σύλληψη για σημαίες, και ως εκ τούτου η δίκη στις 6 Νοέμβρη έχει βαρύνουσα σημασία για την υπεράσπιση των απεργιακών (και όχι μόνο) κινητοποιήσεων.

 

 

Μέσα σε αυτό λοιπόν το κλίμα της ταξικής πόλωσης, ιδιαίτερα μετά τις αντιφασιστικές πορείες και συγκρούσεις με την αστυνομία που ακολούθησαν την πολιτική δολοφονία του εργάτη αντιφασίστα Παύλου Φύσσα (Killah P) από μαχαίρι χρυσαυγίτη, και επιπλέον σε μια περίοδο παρατεταμένων απεργιακών κινητοποιήσεων, το κράτος έρχεται να αυτοπροβληθεί ως το μέσο μεταξύ των δύο ”άκρων”. Τραβάει από τη μια το αυτί των πιστών σκυλιών του, του φασιστικού δηλαδή παρακράτους, ακριβώς επειδή ο σφιχτός εναγκαλισμός του με τους παρακρατικούς τραμπούκους , όπως συνέβαινε  σε μια προηγούμενη  χρονική περιόδο, δεν του είναι καθόλου χρήσιμος στην παρούσα συγκυρία. Από την άλλη, αντιμετωπίζει και καταστέλλει ως ”άκρο” οποιονδήποτε  αντιστέκεται και με αξιοπρέπεια παλεύει ενάντια στη λεηλασία της ζωής του. Συν τοις άλλοις, το κράτος παρουσιάζεται να στρέφεται ενάντια στη Χ.Α, προκειμένου να φανεί ότι καθαρίζει ο παρακρατικός-ακροδεξιός βραχίονάς του, ούτως ώστε να μπορέσει να τον χρησιμοποιήσει σε δεύτερο χρόνο και πάλι ενάντια στο ταξικό κίνημα. Ταυτόχρονα, αυτοπροβάλλεται ως εγγυητής της ομαλότητας, της κανονικότητας, της τάξης και της ασφάλειας, την ίδια στιγμή που σαρώνει κυριολεκτικά τη ζωή και την αξιοπρέπεια των από τα κάτω. Αυτό που φαίνεται, λοιπόν, είναι οτι δήθεν κρατάει ίσες αποστάσεις ανάμεσα στους δολοφόνους φασίστες και τον αγωνιζόμενο κόσμο, για να φανεί στην κοινωνία ως ο παντοδύναμος ρυθμιστής που μπορεί να καταστείλει οτιδήποτε ξεφεύγει από τα όρια που το ίδιο θέτει.

 

 

Παρ’όλα αυτά δεν μας προκαλεί ιδιαίτερη αίσθηση όλο αυτό το στημένο πανηγυράκι των μιντιακών αποκαλύψεων για την Χ.Α. καθώς και η σύλληψη κάποιων μελών της. Και αυτό γιατί γνωρίζουμε προφανώς την αγαστή συνεργασία κράτους και παρακράτους. Στην παρούσα φάση αυτό που υπογραμμίζουν οι κρατικοί φορείς είναι ότι η μόνη βία που είναι ανεκτή είναι η βία του κράτους. Σύμφωνα με δήλωση του Άδωνη Γεωργιάδη ”…νόμιμη βία είναι η βία των σωμάτων ασφαλείας.” Κι ενώ φαινομενικά τραβάνε το αυτί των φασιστών, διότι «ξέφυγαν», στην πραγματικότητα προειδοποιούν όσους αγωνίζονται για το τι αντιμετώπιση τους περιμένει αν αμφισβητήσουν το μονοπώλιο της κρατικής βίας, αν τολμήσουν να αντεπιτεθούν δυναμικά. Στην ουσία όμως το ίδιο το κράτος και το κεφάλαιο εξέθρεψαν όλα αυτά τα χρόνια τη δολοφονική αυτή συμμορία για να εξυπηρετήσει τα δικά τους σχέδια. Συγκεκριμένοι εφοπλιστές και βιομήχανοι χρηματοδοτούσαν τη Χ.Α., ώστε να συντηρεί τα τάγματα εφόδου της, για να στρέφονται ενάντια σε εργάτες, ντόπιους και μετανάστες.

 

 

Και ασφαλώς βόλεψε πολύ ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης και η αλλαγή της ατζέντας την παρούσα στιγμή. Οι ίδιοι που τώρα δηλώνουν «αντιφασίστες» είναι που έφεραν στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό την ακροδεξιά ρητορική και τη Χρυσή Αυγή. Είναι οι ίδιοι που εξαπέλυσαν το κρατικό πογκρόμ του Ξένιου Δία εναντίον χιλιάδων μεταναστών πέρυσι το Σεπτέμβρη και τους στοίβαξαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, και τώρα δηλώνουν σοκαρισμένοι δήθεν από τις ρατσιστικές επιθέσεις της ΧΑ. Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω, είναι ξεκάθαρο ότι το φασισμό δεν θα τον πολεμήσει το κράτος. Ίσα-ίσα που το κράτος και το κεφάλαιο θα τον χρησιμοποιήσουν ξανά, όποτε τον χρειαστούν. Τον φασισμό θα τον πολεμήσει ο κόσμος του αγώνα, πολεμώντας ταυτόχρονα το σύστημα που τον γεννά και το κράτος που τον θρέφει.

 

 

Η σύλληψη των τεσσάρων συντρόφων μας, συνεπώς, σχετίζεται και με την ολοένα εντεινόμενη ποινικοποίηση της απεργίας αλλά και το επικοινωνιακό παιχνίδι των «δύο άκρων». Συλλαμβάνοντας τους τέσσερις συντρόφους μας, χτυπάνε κάθε αναρχικό, κομμουνιστή, αντιφασίστα, απεργό, καταληψία, διαδηλωτή, την ίδια δηλαδή την εργατική τάξη.  Το κράτος μπορεί να διαμηνύει σε όλους τους τόνους πως καταδικάζει τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται και εσχάτως και τη βία της Χ.Α., αυτό όμως που δεν αποκηρύσσει είναι το πολιτικό περιεχόμενο πίσω από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα (δολοφονία ενός αντιφασίστα εργάτη και αγωνιστή), το ρατσιστικό περιεχόμενο πίσω από τη δολοφονία του Σαχζάντ Λουκμάν, δολοφονημένου από χρυσαυγίτη και αυτός πέρυσι, καθώς και τις εκατοντάδες των ρατσιστικών επιθέσεων σε βάρος μεταναστών. Πώς μπορεί άλλωστε, αφού εκεί που δεν φτάνει το μαχαίρι του χρυσαυγίτη, φτάνει το γκλομπ του μπάτσου, τα σύρματα ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης, η απόφαση ενός δικαστηρίου.

 

 

Βάσει λοιπόν όλων των παραπάνω, είναι καίριας σημασίας για τους από τα κάτω αυτής της κοινωνίας, για όλους όσους αγωνιζόμαστε, να τσακίσουμε στην πράξη τη ”θεωρία των δύο άκρων”. Ο κόσμος που παλεύει για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης δεν μπορεί να τοποθετηθεί ως το ένα άκρο μιας γραμμής, που η άλλη της απόληξη είναι οι δολοφόνοι φασίστες. Απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου, του κράτους και των φασιστικών τους συμμοριών, ο κόσμος του αγώνα πρέπει με αλληλεγγύη να υπερασπιστεί τη λαϊκή ταξική αντι-βία, ως το κύριο όπλο που διαθέτει για την άμυνα απέναντι στην καπιταλιστική, κρατική και φασιστική βαρβαρότητα. Να οξύνουμε τις ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις, να ρίξουμε τους σπόρους για την Κοινωνική Επανάσταση, την Κοινωνική Απελευθέρωση, τον Κομμουνισμό και την Αναρχία.

 

 

 

 

Υψώνουμε τη γροθιά μας σε όσους αρνούνται να υποταχθούν, σε όσους απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και το φασισμό κράτους και παρακράτους παραμένουν όρθιοι, σε όσους με αξιοπρέπεια αγωνίζονται για την ελευθερία.

 

 

    ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ!

 

    ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ!

 

 

    ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ 4 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ

 

    ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 6 ΝΟΕΜΒΡΗ 9:00 πμ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ.

 

 

                                                                                                 εργαλειοφόρος |συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά

Βραζιλία: Αλληλεγγύη στους διωκόμενους από την κρατική τρομοκρατία στο Ρίο Ντε Τζανέιρο

Μετάφραση: Athens Imc Translations Team

Εμείς από την Ομοσπονδία Αναρχικών του Ρίο Ντε Τζανέιρο απορρίπτουμε  κατηγορηματικά  τις τελευταίες πολιτικές διώξεις από την Βραζιλιάνικη κυβέρνηση στο Ρίο Ντε Τζανέιρο. Θέλουμε να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στoυς συντρόφους του Frente Independente Popular (Ανεξάρτητο Λαϊκό Μέτωπο), την Organização Anarquista Terra e Liberdade ( Αναρχική Οργάνωση για την γη και την ελευθερία-ΟΑTL) και τους πολλούς συντρόφους ( 17 εντάλματα) που ξύπνησαν από τις κλήσεις της ομοσπονδιακής αστυνομίας και της αντιτρομοκρατικής, που χτύπησαν τις πόρτες τους.

Τα εντάλματα έρευνας και κατασχέσεων που έγιναν αυτή την Παρασκευή (11 Οκτωβρίου) είναι καθαρά ένας τρόπος εκφοβισμού και απειλής ενάντια σε όσους αγωνίζονται, είτε είναι μέλη πολιτικών οργανώσεων και κοινωνικών κινημάτων είτε όχι, που διώκονται γιατί ασκούν το νόμιμο δικαίωμά τους να βγουν στους δρόμους, να διαδηλώσουν και να απαιτήσουν τα συλλογικά δικαιώματά τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι διωγμοί και το ”κυνήγι μαγισσών” στα οποία υποβάλλεται ο αναρχισμός, προωθείται από την κυβέρνηση (PT) και τους συμμάχους της στο  Rio Grande do Sul και σε άλλες πολιτείες με την υποστήριξη των αστικών μμε, τα πάντα πρόθυμα ώστε να βρουν έναν αποδοπομπιαίο τράγο για να δικαιολογήσουν την καταστολή των κοινωνικών αγώνων.

Είναι σημαντικό να προσέξουμε ότι αυτές οι απειλές από το Βραζιλιάνικο κράτος δεν άρχισαν τώρα και δεν θα σταματήσουν τώρα. Αυτό το μόνιμο κράτος τρομοκρατίας – που είναι πιο σκληρό σήμερα – είναι μια άσκηση των κυβερνόντων για την προετοιμασία του Παγκοσμίου κυπέλου και των Ολυμπιακών Αγώνων. Εφόσον η βίαιη καταστολή του κράτους στις εσωτερικές περιοχές των πόλεων, των φτωχογειτονιών και των διαδηλώσεων των εργατών δεν ήταν αρκετές, χρησιμοποιούν επιπλέον τον αισχρό ”νόμο ενάντια στις εγληματικές οργανώσεις” (που τιμωρεί τους διαδηλωτές και τους ακτιβιστές με 8 χρόνια φυλάκιση) σε μια προσπάθεια να περιορίσουν μελλοντικές διαδηλώσεις και τον λαϊκό αγώνα.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους τους συντρόφους που τώρα υποφέρουν από τις τρομοκρατικές πράξεις της Βραζιλιάνικης κυβέρνησης. Οι διώξεις από το Κόμμα των Εργατών (ΡΤ), τους συμμάχους του και τη Βραζιλιάνικη πολιτεία στους εξεγερμένους του Rio Grande do Sul, Belo Horizonte, São Paulo και Rio de Janeiro δείχνουν το πραγματικό πρόσωπο της αστικής δημοκρατίας όταν αυτή αμφισβητείται.

Η αλληλεγγύη είναι η μόνη μας απάντηση. Όπως έγινε με τις διώξεις των συντρόφων του Black Bloc, έτσι θα πρέπει να συνεχίσουμε να βγαίνουμε στους δρόμους και να διεκδικούμε με όλη τη δύναμή μας το τέλος των πολιτικών διώξεων και να αυξήσουμε τα κοινωνικά μας αιτήματα.

Το μικρό πετραδάκι που όλοι μας μπορούμε να βάλουμε σε αυτό το σημείο είναι να συνεχίσουμε να κάνουμε ό,τι κάναμε πάντα: να οργανώνουμε και να χτίζουμε δυνατά και λαϊκά, αυτόνομα και μάχιμα κινήματα. Μαζικός αγώνας και λαϊκή οργάνωση, να παλέψουμε ενάντια σε όσους μας καταστέλουν!

Ο αγώνας δεν είναι έγκλημα
Όχι άλλες διώξεις
Κάτω η κρατική τρομοκρατία

Federação Anarquista do Rio de Janeiro
Member of the Coordenação Anarquista Brasileira

Translation by FdCA – International Relations Office.

Related Link: http://www.farj.org/

Πηγή: http://www.anarkismo.net/article/26317

Πηγή:https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1497787

Ισπανία: 1000 αλληλέγγυοι αντιστέκονται στην εκκένωση κατάληψης*

 

 

 

 

 

 

Το οικοδομικό συγκρότημα Sal που εδώ και καιρό βρίσκεται υπό κατάληψη μετατρέπετε αυτές τις μέρες σε κέντρο αγώνα και αντίστασης. 1000 αλληλέγγυοι έχουν βρεθεί εκεί και διανυκτέρευσαν στον χώρο έτοιμοι να το υπερασπιστούν από την προγραμματισμένη για σήμερα εκκένωση.

ην προηγούμενη ημέρα η «Επιτροπή ενάντια στις εξώσεις» κατέλαβε ένα διπλανό άδειο κτήριο για να μπορέσουν οι αλληλέγγυοι που φτάνουν από κάθε γωνιά της χώρας να διανυκτερεύσουν δημιουργώντας στην ουσία ένα δεύτερο πυλώνα αντίστασης. Το κατειλημμένο από τον Μάρτιο κτήριο αποτελεί την αιχμή της συντονισμένης κοινωνικής επίθεσης ενάντια στις εξώσεις στην Ισπανία.

 

 

 

 

 

Τα γεγονότα

Οκτώ μήνες πριν , 16 οικογένειες που είχαν βρεθεί στον δρόμο μετά από κατάσχεση των σπιτιών τους ή εξώσεις λόγο αδυναμίας πληρωμών, με την βοήθεια της επιτροπής επανέκτησαν το δικαίωμα στην στέγαση καταλαμβάνοντας το ιδιοκτησίας της τράπεζας  Mare Nostrum κτήριο 15 διαμερισμάτων. Η τράπεζα είχε αποκτήσει το κτήριο τρία χρόνια πριν την ουσιαστική της κατάρρευση και την εν συνεχεία διάσωσή της με  δημόσια χρήματα. Το κτήριο μετά την «διάσωση» πέρασε στα χέρια της o SAREB  ( δημόσια τράπεζα που δημιουργήθηκε για να συγκεντρώσει τα κόκκινα δάνεια των ιδιωτικών τραπεζών), που αυτή την στιγμή κατέχει άλλες 60.000 κατοικίες προς «αξιοποίηση»..

Την στιγμή που σε ολόκληρη την χώρα υπάρχουν περισσότερες από 300.000 κατοικίες άδειες και χιλιάδες οικογένειες  μένουν στους δρόμους επειδή δεν έχουν να πληρώσουν ούτε το ελάχιστο, οι διευθυντές της SAREB που πληρώνονται με 500.000 ευρώ τον χρόνο αποφάσισαν να πετάξουν στο δρόμο για δεύτερη φορά αυτούς που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Η κυβέρνηση νίπτει τα χείρας της κρυβώμενη πίσω από την αυθαιρεσία μίας θολής και, υπέρ άνω των συλλογικών ανθρώπινων αναγκών, «υπεράσπιση του δικαιώματος στην ιδιοκτησία».

Στις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης προς τους καταληψίες και περιφρούρησης του κτηρίου συμμετάσχουν και 100 πυροσβέστες εκπροσωπώντας το συνδικάτο τους που έχει δηλώσει εδώ και καιρό ότι δεν πρόκειται να πειθαρχήσει  σε καμία διαταγή  έξωσης.

 

 

 

*κειμενο:rebelian

περισσότερες φωτογραφίες εδω:https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1497969

βίντεο:[youtube]http://youtu.be/Q9VjuO6WmM4[/youtube]

Γερμανία: Η κατάληψη στο δάσος Hambach απειλείται άμεσα με εκκένωση

Μετάφραση:Athens Imc Translations Team

Η κατάληψη στο δάσος Hambach βρίσκεται υπό την άμεση απειλή εκκένωσης. Για δεύτερη φορά μέσα σε ένα μήνα η αστυνομία επιτίθεται στην κατασκήνωση. Φυλασσόμενη από ματάδες, μια ιπτάμενη ομάδα εργαζομένων της RWE, εξοπλισμένοι με αλυσοπρίονα και μια μπουλντόζα, μπήκε στο χώρο της κατάληψης. Χωρίς να αναρωτηθούν για τις διαταγές που τους δόθηκαν, προωθούνε την καταστροφή του πλανήτη όπου όλοι ζούμε, βοηθώντας έτσι να σβήσει ένα από τα γηραιότερα δάση στην Ευρώπη. Η τεράστια μπουλντόζα απλά σύνθλιψε τα πάντα μπροστά της: νέα δέντρα, μυρμηγκοφωλιές και φωλιές σφήκας, όπως και σπάνια μπλε μανιτάρια που είχαν αρχίσει να αναπτύσσονται σε ορισμένα οδοφράγματα, καταστράφηκαν όλα από αυτό το τεράστιο τεχνολογικό τέρας. Ο,τιδήποτε αντιστεκόταν κόπηκε σε κομματάκια. Δεν άφησαν τίποτα άλλο εκτός από κατστροφή πίσω τους.
Στο ίδιο μέρος που είχαν επιτεθεί την τελευταία φορά, σε μια προσπάθεια να απαγορέψουν την τρίτη κατάληψη μέσα σε ένα χρόνο, βρισκόταν ένα τοίχος μεγαλύτερος των δύο μέτρων, που χτίστηκε από τα πεσμένα δέντρα της τελευταίας επίθεσης των αρχών, εξοπλισμένος με μέταλλο, χώμα και συρματόπλεγμα. Οι άλλοι δρόμοι προς την περιοχή είναι φυσικά προστατευμένοι με συστάδα οξιάς και έως 20 μέτρα ψηλές βελανιδιές.
Η αστυνομία που περιφρουρούσε την κατασκήνωση κάνει ασφαλώς την βρώμικη δουλειά της RWE. Εργάτες ντυμένοι με πορτοκαλί γιλέκα άνοιξαν το πλέγμα του σύρματος με τανάλιες. Όταν τελείωσαν το κόψιμο άρχισαν να κόβουν τους ξύλινους στύλους με αλυσοπρίονα. Υπήρχε ένας μικρός θόρυβος της μηχανής της μπουλντόζας όταν τόνοι από χάλυβα έπεφταν στα οδοφράγματα πολλές φορές. Τελικά τα οδοφράγματα έσπασαν και τελικά μπήκαν να καταστρέψουν οτιδήποτε μπορούσαν να βρουν στο έδαφος.
Αφού ο δικαστικός κλητήρας φόρτωσε τα πάντα και αντάλλαξε χειραψίες για μια προφανής επιτυχημένη επιχείρηση, έφυγαν με αυτά που είχαν φορτώσει. Ό,τι απέμεινε ήταν λίγο χώμα και κορμοί, καθώς και ακτιβιστές αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα τους μέχρι το τέλος.
Ο μη σεβασμός για το οικολογικό σύστημα και τα δάση εκφράζει την άποψη της RWE, ότι το δάσος hambach είναι μόνο ιδιοκτησία και τίποτα περισσότερο από έναν χώρο ορυχείου υπαίθριας εξόρυξης. Σίγουρα θέλουν να καθαρίσουν τα κομμένα το γρηγορότερο δυνατό, και να μετατρέψουν τα πάντα σε ένα νεκρό και σεληνιακό τοπίο, ώστε να σκάψουν για λιγνίτη και να εμποδίσυν όποιες άλλες διαμαρτυρίες ενάντια στα ύπουλα σχέδια τους.
Δεν είναι δυνατόν να μας τυφλώσουν με την αποκαλούμενη επανακαλλιέργεια του Sophienhöhe, που προφανώς δεν θα μπορούσε ποτέ να αντισταθμίσει όλες τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, καταστρέφοντας τη ζωή, το χώμα και τα φυτά που αναπτύσσονταν επί αιώνες και σχημάτισαν ένα μοναδικό οικοσύστημα.

O Χειμώνας έρχεται και η εκκένωση είναι πολύ πιθανή
Εδώ και 18 μήνες, και από διάφορες περιοχές, κρατάμε την αντίσταση στο δάσος Hambach. 547 ημέρες δημιουργικού και αποφασιστικού αγώνα όπως και η προσπάθειά μας στο να ζήσουμε μια ριζοσπαστική και αυτοοργανωμένη ζωή γεμάτη αλληλεγγύη, αυτονομία και αμοιβαίας βοήθειας.
Θα θέλαμε να σας καλέσουμε να μας επισκεφτείτε και να βοηθήσετε να προετοιμάσουμε τις 2 περιοχές (τη κατασκήνωση διαμαρτυρίας στο λιβάδι, που βρίσκεται στην άκρη του δάσους, και την κατάληψη στο δάσος) για τον γρήγορα επερχόμενο χειμώνα και την προβλεπόμενη εκκένωση, όπως και να μοιραστείτε τον αγώνα μας ενάντια στην επερχόμενη εκκαθάριση των κομμένων μεταξύ Οκτωβρίου και Μαρτίου.
Θα θέλατε να έρθετε και να ενισχύσετε για μια ημέρα; για μια εβδομάδα ή για περισσότερο; Να μαγειρέψουμε συλλογικά (βεγκαν); Να φτιάξουμε πράγματα; Να κάνουμε μουσική; Να καταλάβουμε τα δένδρα; Να φτιάξουμε οδοφράγματα και να αγωνιστούμε ενάντια στις θεριστικές μηχανές;

Απλά ελάτε!
Μπορείτε να μας βοηθήσετε με ό,τι συμβαίνει ήδη εδώ ή να εφαρμόσετε τις δικές σας ιδέες. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ενισχύσετε τον αγώνα. Δεν πειράζει αν μπορείτε να σκαρφαλώσετε ή όχι, σχεδόν κάθε μέρα μοιραζόμαστε όλες μας τις ικανοτήτες – και θα θέλαμε να μοιράστουμε όλα τα διαφορετικά ενδιαφέροντά σας και εμπειρίες επίσης! Και πάντα υπάρχουν αρκετά πράγματα να κάνουμε, να τα απολαύσουμε και να αποκτήσουμε γνώση για αυτά – πάνω και κάτω από το έδαφος!
Η χθεσινή εισβολή μας έδειξε ότι πρέπει να παραμείνουμε τουλάχιστον και αναγκαστικά το αγκάθι στην RWE και το υπάρχον σάπιο σύστημα. Θέλουμε την κατάρρευση του καπιταλισμού γενικότερα, την άρνηση της λογικής της ανάπτυξης και να σταματήσει η εκμετάλλευση της γης από όλα τα μέσα, όπως τα εργοστάσια και τους σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Ας αντισταθούμε αδυσώπητα ενάντια στην αστυνομία και την RWE.
Δεν στεκόμαστε και βλέπουμε τις μεγάλες εταιρείες, πολιτικές και άλλα συστήματα εξουσίας να καταστρέφουν τα μέσα ζωής των ανθρώπων και των άλλων ειδών. Η ζωή δεν είναι για πούλημα! Θέλουμε να ζήσουμε και θέλουμε τα πάντα.
Έτσι παλεύουμε ενάντια σε κάθε σύστημα που απειλεί μια καλή και ελεύθερη ζωή. Δεν μας νοιάζει αν είναι η RWE ή άλλη εταιρεία, πολιτικοί, αστυνομία, στρατός, δικαστήρια, οι φασίστες της διπλανής πόρτας ή ο καθημερινός σεξισμός. ο ρατσισμός, η ομοφοβία, κλπ.
Για μια ζωή με διάρκεια – αγώνας για αγάπη και αλληλεγγύη!
Για την ίδια τη ζωή!
Για την αναρχία!
Οι πειρατές του Hambi
Επί της ευκαιρίας:
Υπάρχει πάντα η ανάγκη για δωρεές για (έτοιμο) φαγητό, εξοπλισμό αναρρίχησης, κατασκευών και ξυλείας για φωτιά, μουσαμά, μονώσεις, καρφιά, σπάγκο, σχοινί κλπ

περισσότερα:the call englishspanishgerman

περισσότερα:another text by “black block forest defenders” (9.10.2013)

περισσότερα:hambachforest.blogsport.de blog in english
περισσότερα:hambacherforst.blogsport.de blog in german

περισσότερα:video from last year

video of the new forest occupation

Ρωσία: Η αστυνομία συλλαμβάνει 1600 θύματα των αντιμεταναστευτικών ταραχών στη Μόσχα

Athens Imc Translations Team Μετά τη δολοφονία της περασμένης εβδομάδας ενός νεαρού Ρώσου από κάποιον που μπορεί να ήταν μετανάστης, η Μόσχα συγκλονίστηκε από ταραχές που κλιμακώθηκαν μετά από μια μαζική ”αντιμεταναστευτική” διαμαρτυρία. Οι εθνικιστές επιτέθηκαν σε αποθήκη τροφίμων, καταστρέφοντας και κλέβοντας εμπόρευμα, και φωνάζοντας ”λευκή δύναμη”και ”Ρωσία για τους Ρώσους”. Η αστυνομία αφού καθόταν δίπλα και παρακολουθούσε τις επιθέσεις προχώρησε και συνέλαβε 1.200 μετανάστες που είχαν  δεχθεί επίθεση μέσα και γύρω από  την αποθήκη. Αυτόπτες μάρτυρες  ισχυρίζονται ότι η αστυνομία δεν έκανε τίποτα και απλά παρακολουθούσε τις βιαιότητες, και φαίνεται να συνεργάστηκε με τους επιτιθέμενους.  Μέχρι το τέλος της νύχτας 1600 άτομα είχαν συλληφθεί από την αστυνομία για να ”ελεγχθούν τα χαρτιά τους”.

Μετά το μαχαίρωμα της περασμένης εβδομάδας, εθνικιστές και χούλιγκαν του ποδοσφαίρου περιόδευσαν στην πόλη σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν στήριξη για δράση, δηλώνοντας ότι η δολοφονία είναι η ”τελευταία σταγόνα”, και ότι οι μετανάστες είναι βαθιά εδραιωμένοι στην ”εγκληματική δραστηριότητα”, ζουν σε ”τρώγλες”, και παίρνουν θέσεις εργασίας από τους κοινούς Μοσχοβίτες.

Αριθμώντας περίπου 1.000 άτομα, οι εθνικιστές και οι σύμμαχοί τους κατέβηκαν σε μια περιοχή της Μόσχας η οποία σε μεγάλο βαθμό κατοικείται από μετανάστες. Επιτέθηκαν σε μια μεγάλη αποθήκη τροφίμων, η οποία είναι γνωστό κοινωνικό κέντρο για την τοπική κοινωνία, σπάζοντας μηχανήματα και προϊόντα, επιτιθέμενοι σε όποιον έμοιαζε με ”μετανάστη”, και προσπάθησαν να βάλουν φωτιά στο κτίριο. Ομάδες εθνικιστών περιπολούσαν στη Μόσχα και επιτίθονταν σε όποιον δεν είχε ”ρωσική εμφάνιση”. Η αστυνομία δεν έκανε τίποτα, προτιμώντας να λεηλατηθούν τα σπίτια και οι χώροι εργασίας του τοπικού πληθυσμού των μεταναστών – 1600 εκ των οποίων βρίσκονταν υπό κράτηση πριν από το τέλος της νύχτας.

Η αστυνομία ανέφερε ότι έχουν συλληφθεί 380 εθνικιστές για τις επιθέσεις  κατά των μεταναστών και της αποθήκης, αλλά μόνο δύο θα αντιμετωπίσουν ποινικές διώξεις.

Οι εθνικιστικές εντάσεις στη Μόσχα είναι σε άνοδο τα τελευταία χρόνια μετά από μεγάλο αριθμό ατόμων που μετακινούνται από τις διάφορες χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, πολλοί από τους οποίους δεν έχουν ”νόμιμη” κοινωνική θέση και εργάζονται για μισθούς φτώχειας. Στις εντάσεις προστέθηκε και ο θρησκευτικός διαχωρισμός. Πολλοί από τους μετανάστες έχουν μουσουλμανική καταγωγή η οποία είναι μερικές φορές σε αντίθεση με τις Ρώσικες Ορθόδοξες απόψεις πολλών Μοσχοβιτών.

Πηγή: Πηγή: http://libcom.org/blog/police-arrest-1600-victims-anti-immigration-riot-moscow-14102013

Πηγή:https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1497975

ΣΧΕΔΙΟ ΦΟΙΝΙΚΑΣ 7 πράξεις και 1 απολογισμός από Συνωμοσία Πυρήνων της φωτιάς – πυρήνας φυλακής

 

spf1

  I) Σχέδιο Φοίνικας σε εφτά κινήσεις

 

 Τους τελευταίους μήνες είχε τεθεί σε κίνηση το “Σχέδιο Φοίνικας”. Ένα σχέδιο για να δημιουργηθούν οι όροι της αναγέννησης της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς απ’ τις στάχτες που άφησε πίσω της η αστυνομική καταστολή.

 

            Δεν περιοριζόμαστε όμως μόνο σε αυτό. Μέσα από το “Σχέδιο Φοίνικας” εγκαινιάζεται μια νέα αφετηρία. Ξεκινάει η δημιουργία ενός άτυπου δικτύου αναρχομηδενιστικής δράσης στην Ελλάδα. Γι’ αυτό οι σύντροφοι του παράνομου τομέα της Συνωμοσίας στην προκήρυξή τους για την ανατίναξη του αυτοκινήτου της διευθύντριας των φυλακών Κορυδαλλού ανέφεραν χαρακτηριστικά: “Μετά από δύο χρόνια σιωπής στην ελληνική επικράτεια η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς πιστρέφει. Σε κοινό μέτωπο με τις Συμμορίες Συνείδησης, τους πυρήνες της FAI και τη Σέχτα Επαναστατών, στηρίζουμε τη διεθνή συνωμοσία της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας (FAI)-Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (IRF).”.

 

            Μετά από τέσσερις επιθέσεις του “Σχεδίου Φοίνικας” (ανατίναξη του προσωπικού οχήματος της διευθύντριας των φυλακών Κορυδαλλού, τοποθέτηση βόμβας στο αυτοκίνητο σωφρονιστικού υπαλλήλου στο Ναύπλιο, εμπρησμός πολυτελούς ξενοδοχείου στη Τζακάρτα Ινδονησίας, αποστολή παγιδευμένου δέματος στον πρώην διοικητή της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας), συλλαμβάνονται οι αναρχικοί σύντροφοι Ανδρέας Τσαβδαρίδης και Σπύρος Μάνδυλας οι οποίοι κατηγορούνται για συμμετοχή σε αυτή την αντάρτικη εκστρατεία.

 

            Παράλληλα ξεκινούν νέες διώξεις σε όλα τα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς για ηθική αυτουργία στο “Σχέδιο Φοίνικας” και καλούμαστε για απολογία μέσα στον Αύγουστο. Φυσικά το σχέδιο συνεχίζεται και η Διεθνής Συνωμοσία Εκδίκησης/FAIIRF πυρπολεί και καταστρέφει στην Ινδονησία σχολή εκπαίδευσης των μπάτσων ως ένδειξη αλληλεγγύης στον Σπύρο και στον Ανδρέα στα πλαίσια της πέμπτης πράξης του “Σχεδίου Φοίνικας”.  Ακολουθεί η αποστολή παγιδευμένου δέματος στον ειδικό εφέτη ανακριτή που ασχολείται με θέματα “τρομοκρατίας” απ’ τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς/FAI-IRF/Πυρήνας RYO ως πράξη έκτη του Φοίνικα και η πυρπόληση μηχανήματος υλοτομίας σε κυνηγετικό θέρετρο στην Ρωσία απ’ την ELF/FAI, Κομμάντο Νέστωρ Μάχνο ως πράξη έβδομη.

 

 

 

II) Καμία ανακωχή

 

            Παρά τις συνεχιζόμενες διώξεις δεν θα ξεπέσουμε στο επίπεδο της δημοκρατικής καταγγελίας μιλώντας για τις νομικές παρατυπίες που χρησιμοποιούν μπάτσοι και δικαστές. Αυτοί έχουν τους νόμους τους για να τους προστατεύσουν και η επιλογή μας είναι να τους παραβιάζουμε. Όταν λέμε ότι έχουμε πόλεμο κυριολεκτούμε και δεν ζητιανεύουμε από το “δίκαιο” των αντιπάλων καταγγέλλοντας τις νομικές αυθαιρεσίες τους. Ωστόσο θεωρούμε σκόπιμο να διαβάσουμε πίσω από τις γραμμές αυτών των διώξεων και να μοιραστούμε τα συμπεράσματά μας ως παρακαταθήκη που μπορεί να αξιοποιηθεί από συντρόφους της πράξης.

 

            Εδώ και αρκετά χρόνια το κράτος σκηνοθετεί μια αστυνομική υπερπαραγωγή για την υπόθεση της Συνωμοσίας. Δεκάδες άτομα, τα οποία συλλαμβάνονται για άσχετες υποθέσεις, εμφανίζονται από τα ΜΜΕ και τους δικαστές ως μέλη της Συνωμοσίας ενώ δεν έχουν καμία σχέση μαζί μας. Προφανώς αυτό δεν είναι τυχαίο. Από τη μία αναβαθμίζονται μέσω τρομονόμου κατηγορίες που κάτω από άλλες συνθήκες θα είχαν μία σχετικά ήπια νομική επίπτωση και από την άλλη ενισχύεται ο μύθος της άτρωτης καταστολής που ανακαλύπτει, συλλαμβάνει και τιμωρεί τους “ενόχους”.

 

            Όμως υπάρχει και κάτι ακόμα. Κάτι που επιβεβαιώνεται μέσα από τις νέες διώξεις για “ηθική αυτουργία” στο “Σχέδιο Φοίνικας” που ασκήθηκε εναντίον μας.

 

            Είναι το μήνυμα που στέλνει το κράτος στο εσωτερικό των ριζοσπαστικών κύκλων. Το μήνυμα της διαρκούς τιμωρίας και της παντοδυναμίας, που φτάνει στο σημείο να επιβάλλει μια νέα φυλακή μέσα στη φυλακή. Ένα μήνυμα με αποδέκτες όσους ακόμα και σε συνθήκες αιχμαλωσίας ούτε λύγισαν ούτε μετάνιωσαν, αντίθετα παρέμειναν όρθιοι και αμετακίνητοι στην πρώτη γραμμή της επίθεσης.

 

            Αυτό που προβάλλει λοιπόν στο αρχιπέλαγος της καταστολής, είναι η ικανότητα του κράτους να εγκαθιδρύσει το πραξικόπημα της διαρκούς αιχμαλωσίας αορίστου χρόνου. Με λίγα λόγια επιβάλλει τη δυνατότητα της ιεράς εξέτασης των δικαστών να διατάζουν νέες προφυλακίσεις και να προσθέτουν κατηγορίες σε αιχμάλωτους  αναρχικούς αντάρτες πόλης που δεν “υπέγραψαν” την κατάπαυση πυρός.

 

            Δεν είναι τυχαίο ότι οι ανακριτές, εκτός από τις δικογραφίες που μας “συνοδεύουν” για επιθέσεις που πραγματοποιήσαμε με τη Συνωμοσία, προσθέτουν νέες κατηγορίες (μία εξ αυτών από την εισαγγελία της Ιταλίας) για κείμενα και γράμματα που βγάλαμε στο διάστημα που ήμαστε ήδη κρατούμενοι.

 

            Δεν επιλέγουμε να καταφύγουμε στα μίζερα μαθηματικά της φυλακής για να μεταφράσουμε τι σημαίνουν αυτές οι νέες διώξεις σε χρόνια αιχμαλωσίας για εμάς. Έχουμε καταργήσει από καιρό την ανιαρή εξίσωση της φυλακής που μετράει την ποινή σε μέρες, μήνες, χρόνια, μεροκάματα και άδειες… Ένας αναρχικός αντάρτης πόλης δεν δηλητηριάζεται με ψευδαισθήσεις ελευθερίας. Ξέρει πως μόνο ο πόλεμος με τη φυλακή είναι το αντίδοτο στην αιχμαλωσία.

 

            Γι’ αυτό άλλωστε αρνηθήκαμε να παρουσιαστούμε στους εφέτες ανακριτές για την ολοκλήρωση της ανάκρισης για την ηθική αυτουργία στο “Σχέδιο Φοίνικας”. Δεν απολογούμαστε σε κανέναν, δεν μετανιώνουμε για τίποτα.

 

 

 

III) Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας και όχι το κόλπο μας.

 

            Παράλληλα όμως το μήνυμα της καταστολής θέλει να εξαπλωθεί σαν πανούκλα. Ακόμα κι αν δεν μπορεί να προσβάλλει την ανειρήνευτη απόφασή μας για αναρχικό πόλεμο, θέλει να δοκιμάσει τις αντοχές των ριζοσπαστικών κύκλων. Θέλει να μεταφέρει την αίσθηση της ήττας και της ματαιότητας κάτω από τη σιδερένια μπότα της καταστολής. Όμως η καταστολή σκοτώνει ένα κίνημα μόνο όταν αυτό είναι ήδη νεκρό.

 

            Δυστυχώς στη συγκεκριμένη περίπτωση εντός του αναρχικού χώρου υπάρχουν αρκετοί ιεροκήρυκες θανάτου. Η πρόταση και η κριτική τους απέναντι στην ένταση της καταστολής που βιώνουν οι αιχμάλωτοι αναρχικοί αντάρτες πόλης είναι η προσφυγή στο ιδεολογικό καταφύγιο των νομικών καταγγελιών. Έτσι προέκυψε για παράδειγμα το κίνημα αλληλεγγύης στον Σακκά με αιχμή του δόρατος τη νομική παρατυπία της παράνομης κράτησης-προφυλάκισης των 36 μηνών. Αυτή είναι λοιπόν η απάντηση στην καταστολή.

 

            Η προβολή ενός αιτήματος που στηρίζεται στον νομικό πολιτισμό. Όμως σκοπός μας σαν αναρχικοί δεν είναι, ούτε να γίνουμε δικηγόροι ούτε να διορθώσουμε την “κακή και άδικη” άσκηση εξουσίας από το κράτος. Σκοπός μας είναι να καταστρέψουμε την εξουσία, το κράτος και την κοινωνία του. Φανταστείτε η ίδια δυναμική του κινήματος Free Sakkas να εκφραζόταν με το έτσι θέλω, χωρίς προσχήματα και νομικές καταγγελίες, απλά και μόνο γιατί υπάρχουνε φυλακισμένοι σύντροφοι. Από πότε χρειάζεται δικαιολογία (και μάλιστα νομική) η αλληλεγγύη; Η αλληλεγγύη ή είναι το όπλο μας ή είναι το “κόλπο” μας. Υπάρχει πιο όμορφη, πιο δυναμική και πιο αναρχική αλληλεγγύη από αυτή που με την αγένεια της φωτιάς απαιτεί την απελευθέρωση συντρόφων, άνευ ορίων και όρων χωρίς να δίνει λογαριασμό και δικαιολογητικά σε κανέναν. Απλά και αναρχικά.

 

            Έτσι αντιλαμβανόμαστε εμείς την αλληλεγγύη. Κι όμως πόσοι θεωρητικοί τυφλοπόντικες εκτόξευσαν ιδεολογικά λογύδρια ενάντια στη στάση μας. Κάποιοι έφτασαν στο σημείο να λένε ότι παραιτηθήκαμε και δεχόμαστε την ήττα επειδή δεν καταφύγαμε στην δειλία της νομικής ικεσίας, των νομικών προσφυγών και των καταγγελιών. Το ίδιο λένε και για τις δίκες μας που εκτός απ’ τις πολιτικές δηλώσεις που κάνουμε αρνούμαστε τα ελαφρυντικά και το “δικαίωμα” της απολογίας.
Αναρχικοί είμαστε κι όχι θύματα για να καταγγείλουμε την αδικία του κράτους.

 

IV) Η πρακτική θεωρία οπλίζεται…

 

            Όμως αυτές οι αντιφάσεις προκαλούν σύγχυση και συχνά ηττοπάθεια σε νέους συντρόφους που από τη μια βλέπουν μια φαινομενική νίκη μέσω της ανάπηρης ελευθερίας του Κ.Σ. και από την άλλη την μια ποινή να προστίθεται πάνω στην άλλη για όσους διαλέξαμε το δρόμο της αξιοπρέπειας και της διαρκούς επίθεσης. Νικητής φυσικά στη σύγχυση βγαίνει το κράτος.

 

            Όμως εμείς επιμένουμε να παραμένουμε ξεροκέφαλοι και λέμε πως το μήνυμα διαβάζεται και ανάποδα. Οι νέες διώξεις για “ηθική αυτουργία” στο Σχέδιο Φοίνικας αποδεικνύουν πως κάποιοι ακόμα και μέσα από τις φυλακές αρνούνται το ρόλο του θύματος που περιμένει καρτερικά να βγάλει την ποινή του. Σε αντίθεση με αυτούς που φάνηκαν ανίκανοι να σηκώσουν το βάρος της καταστολής υπάρχουν κάποιοι που συνεχίζουν τον πόλεμο.

 

            Γνωρίζουν λοιπόν πολύ καλά οι “ηθικοί αυτουργοί” της δικαιοσύνης πως ο επιθετικός μηδενιστικός αναρχικός λόγος που εκφράζουμε ανυποχώρητα από την πρώτη στιγμή της αιχμαλωσίας μας, ανοίγει περάσματα και δραπετεύει από τις φυλακές για να συναντηθεί με όλους τους πιθανούς συνεργούς μας στο έγκλημα της αναρχικής διαρκούς εξέγερσης. Ένας λόγος που ουσιαστικά είναι σταυροδρόμι επικοινωνίας, ζύμωσης και διάχυσης νέων ιδεών, νέων θεματικών, νέων τρόπων πραγμάτωσης αναρχικών επιθέσεων. Ένας λόγος που συναντιέται με συντρόφους από όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου και γίνεται πράξη μέσα από τις φωτιές, τις ανατινάξεις, τις σφαίρες και όλη την ομορφιά της πολυμορφίας της αναρχικής άμεσης δράσης. Ένας λόγος που στόχος του δεν είναι να αναγνωριστεί ως θεωρητικό δόγμα και να καταχωρηθεί στις σκονισμένες βιβλιοθήκες των βετεράνων της διανόησης, αλλά να γίνει όπλο στα χέρια του καθενός και της καθεμιάς που έχουν επιλέξει να σηκώσουν τη σημαία της μαύρης διεθνής των αναρχικών της πράξης.

 

            Η διαρκής αναρχική εξέγερση αγνοεί την όποια νομιμότητα και δεν υπολογίζει ποινικούς κώδικες και νομικές συνέπειες όταν μετουσιώνεται σε πράξη. Πυξίδα μας έχουμε μόνο την συνείδηση μας.

 

            Η αμοιβαία και αδιαμεσολάβητη ανταλλαγή αναρχικών σκεπτικών και τεχνικών είναι η σπορά που όλοι οι νέοι σύντροφοι θα θερίσουν με τη σειρά τους ακολουθώντας το δικό τους προσωπικό μονοπάτι αναρχικού πολέμου. Για αυτό δεν είμαστε “ηθικοί αυτουργοί” σε τίποτα, πάρα μόνο συνένοχοι στα πάντα που προωθούν την αναρχική επίθεση. Χωρίς πρωτοπορίες, χωρίς πεφωτισμένους ηγέτες, χωρίς καθοδήγηση. Δεν πείθουμε, προκαλούμε, δεν συμβουλεύουμε, μοιραζόμαστε. Έτσι συλλογικοποιούμε οριζόντια τις ατομικές μας επιθυμίες μέσα από τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς και το δίκτυο FAI/IRF. Δεν είμαστε ούτε φιλόσοφοι, ούτε στρατιώτες. Είμαστε Αναρχικοί της πράξης.

 

            Το να κατηγορούμαστε για το “Σχέδιο Φοίνικας“ είναι τιμητικό για εμάς. Γιατί βρισκόμαστε απέναντι στον εχθρό διαρκώς οπλισμένοι με τα ελεύθερα αδέρφια της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, του δικτύου FAI/IRF και κάθε συντρόφου της μαύρης διεθνής των αναρχικών της πράξης σε Ελλάδα και εξωτερικό. Είμαστε συνεργοί σε κάθε πράξη επίθεσης ενάντια στο εξουσιαστικό σύμπλεγμα και στην κοινωνική μηχανή που μας γεμίζει με χαμόγελα και επιβεβαιώνει ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει. Το μόνο που μπορεί να μας στεναχωρεί από αυτή την υπόθεση είναι ότι σε όλες αυτές τις ενέργειες, σε όλες αυτές τις στιγμές πολέμου και ελευθερίας δεν μπορέσαμε να είμαστε φυσικά παρόντες. Κάτι που θέλουμε να επιδιώξουμε με κάθε τρόπο στο μέλλον…

 

 V) “Τα ίχνη του κτήνους” (Παραποιημένος μύθος του Αισώπου)

 

            “Υπήρχε κάποτε ένα κτήνος φοβερό στην όψη και ακόμα πιο τρομερό στη δύναμη. Το κτήνος κατέστρεφε τα πάντα στο πέρασμά του. Τότε κάποιοι λίγοι μαχητές αποφάσισαν να το πολεμήσουν. Η μάχη ήταν σκληρή και άνιση, όμως οι μαχητές είχαν πείσμα. Κάποιοι έχασαν τη ζωή τους και άλλοι πιάστηκαν αιχμάλωτοι του κτήνους. Όμως δεν τα παράτησαν…Τον ίδιο καιρό κυκλοφορούσε από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό μια παρέα ευγενών με χρυσοκεντημένα φορέματα που τους άρεσε να διαδίδουν φήμες.

 

            Η φήμη που είχαν φτιάξει για τον εαυτό τους έλεγε πως οι ίδιοι ήταν δεινοί πολεμιστές με μεγάλη εμπειρία και αναζητούσαν απεγνωσμένα το κτήνος για να το συντρίψουν. Επειδή ήταν μορφωμένοι και γνώριζαν το παιχνίδι με τις λέξεις συχνά θάμπωναν τους χωρικούς και τον απλό λαό που τους θεωρούσε ένδοξους και τρανούς. Έτσι η παρέα των ευγενών που γυρνούσαν από καπηλειό σε καπηλειό, διηγούνταν φανταστικές μάχες, χλεύαζαν τους μαχητές που είχαν πέσει ή είχαν πιαστεί αιχμάλωτοι και πάντα ρώταγαν με ύφος αν κάποιος είχε δει τα ίχνη του κτήνους που κυνηγούσαν. Όμως το κτήνος δεν άφηνε ίχνη. Έτυχε λοιπόν μια φορά σε ένα μικρό χωριό που είχαν κάτσει να ξεκουραστούν από την κραιπάλη της προηγούμενης νύχτας να αρχίσουν πάλι τις ίδιες ιστορίες. Ρωτούσαν από δω ρωτούσαν από κει αν είχε δει κάποιος τα ίχνη του κτήνους αποσπώντας τον θαυμασμό για τη δήθεν γενναιότητά τους και τη σοφία τους σε αντίθεση με τους αφελείς και απρόσεκτους μαχητές που έπιασε το κτήνος. Τότε εμφανίστηκε ένα μικρό παιδί που τραβώντας από το χρυσοκεντημένο φόρεμα τον πιο φωνακλά από την παρέα των ευγενών του είπε: “Ψάχνετε για τα ίχνη του κτήνους;”. Ο φωνακλάς ευγενής μη δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στο μικρό απάντησε αδιάφορα: “Ασφαλώς, αλλά δυστυχώς κανείς δεν το έχει δει…” και συνέχισε να καγχάζει και να γελάει. Τότε το μικρό παιδί με σταθερή φωνή του είπε δυνατά για να το ακούσουν όλοι: ”Δεν έχω δει τα ίχνη του κτήνους, αλλά ξέρω τα ανάκτορά του και μπορώ να σας πάω τώρα εκεί…”. Ξαφνικά επικράτησε σιωπή, κόπηκαν τα γέλια και η παρέα των ευγενών κοιτάχτηκε αμήχανα. Ο κόσμος που τους έβλεπε άρχισε να αναρωτιέται τι θα κάνουν και οι πιο αφελείς χαμογελούσαν και πίστεψαν πως η παρέα των ευγενών θα σκοτώσει το κτήνος και θα δώσει τέλος στην τυραννία τους. Όμως οι ευγενείς ζάρωσαν, τώρα τα χρυσοκεντημένα φορέματά τους έμοιαζαν με μπαλωμένα κουρέλια και αυτός που πριν φώναζε και προκαλούσε με τα λόγια σε μάχη το κτήνος απάντησε οπισθοχωρώντας με ψιθυριστή φωνή όμοια με φωνή φιδιού: “Μα εμείς δεν ψάχνουμε το κτήνος, μόνο τα ίχνη του αναζητάμε…”. Και τότε η παρέα των ευγενών που έμοιαζαν με δειλές σκιές έφυγαν και κανείς δεν ξανάκουσε για αυτούς.

 

            Αφιερωμένο σε όλους αυτούς τους δειλούς που με ύφος επαγγελματία επαναστάτη από την ασφάλεια της απραξίας τους χλευάζουν και αγανακτούν με τα “λάθη” των συντρόφων που πιάστηκαν αιχμάλωτοι του κτήνους-κράτους και της κοινωνίας του. Είναι αυτοί οι ευγενείς “επαναστάτες” της θεωρίας που αναζητούν τα ίχνη της επανάστασης όχι όμως τον ίδιο τον πόλεμο με την εξουσία της κοινωνικής μηχανής. Το ψέμα τους πάντα ξεθωριάζει…

 

 

 

VI) Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς (2008-συνεχίζεται…)

 

            Λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 21ης Γενάρη του 2008 η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς κάνει την εμφάνιση της. Μαζί της κουβαλάει τη φωτιά από τον προμηθέα και το χάος πυρπολώντας και ανατινάσσοντας δεκάδες στόχους της εξουσίας και της κοινωνικής μηχανής. Από τότε καταργήθηκαν οι μέρες ανακωχής για όλους εμάς που μέσα στην καρδιά μας κατοικεί ο μόνιμος πόλεμος ενάντια στο σύστημα. Εμπρησμοί, ληστείες, σαμποτάζ, συμπλοκές με μπάτσους, ανατινάξεις, πέρασμα στην παρανομία είναι οι δικές μας γιορτές στη ζωή που διαλέξαμε να ζούμε. Αναπόφευκτα πίσω από τις μέρες ανυποταξίας και της άγριας ύπαρξης παραμονεύει η καταστολή μαζί με τα αφεντικά της να αιχμαλωτίσει όσους δραπετεύουν απ’ την κανονικότητα μιας ήσυχης και νόμιμης ζωής. Οι πρώτες συλλήψεις, τα εντάλματα, οι φωτογραφίες των καταζητούμενων, οι νέες συλλήψεις, οι ανακρίσεις, οι προφυλακίσεις, οι μακροχρόνιες καταδίκες είναι και αυτές κομμάτια της ιστορίας της Συνωμοσίας. Όμως δεν υπάρχει επιλογή χωρίς τίμημα. Όσο πιο δύσκολη και δυνατή είναι μία επιλογή τόσο πιο βαρύ είναι το τίμημά της. Ο πόλεμος συνεχίζεται και κάθε απώλεια, κάθε αιχμαλωσία ατσαλώνει το πείσμα μας.

 

            Παίρνουμε μία καθαρή ανάσα και κοιτάμε πίσω μας. Όχι για να υποχωρήσουμε, αλλά για να κάνουμε την αυτοκριτική μας.

 

            Το γεγονός ότι αρκετοί από εμάς βρισκόμαστε αιχμάλωτοι στις φυλακές αποδεικνύει ένα πράγμα. Η δράση της Συνωμοσίας ήταν, είναι και θα είναι πάντα μια μαχαιριά στα σπλάχνα του κράτους και της κοινωνίας.

 

            Παράλληλα όμως εμφανίζονται μπροστά μας εκτεθειμένα τα λάθη που οδήγησαν στις συλλήψεις μας. Η φυλακή είναι το μέρος που η δημοκρατία εκθέτει τα τρόπαια της (προσωρινής της) νίκης. Η φυλακή είναι ο τόπος που αναμετριόμαστε με τις αδυναμίες μας. Για να βρεθούμε αιχμάλωτοι αυτό σημαίνει ότι κάτι κάναμε λάθος, σημαίνει ότι κάτι δεν υπολογίσαμε, κάτι διέφυγε της προσοχής και της συνωμοτικότητάς μας. Δεν ντρεπόμαστε για τα σφάλματα μας και ούτε παριστάνουμε τους αλάνθαστους. Άλλωστε ο μόνος σίγουρος τρόπος για να μην κάνεις λάθη είναι να μην πράττεις. Θεωρούμε πως κάθε εμπειρία επίθεσης οφείλει εκτός από το πρόταγμα της συνέχισης του πολέμου να μοιράζεται τα κενά, τα λάθη και τις αστοχίες της.

 

            Μόνο έτσι μπορούμε να δημιουργήσουμε μια ζωντανή παρακαταθήκη μνήμης και όξυνση της δράσης. Εάν παρασυρθούμε στην αυθεντία του αλάνθαστου όχι μόνο θα χάνουμε συντρόφους αλλά θα χαρίζουμε νίκες στο φαινομενικά άτρωτο της καταστολής. Εμείς είμαστε διατεθειμένοι να ξεκινήσουμε μια τέτοια συζήτηση και ήδη έχουν γίνει οι πρώτες απόπειρες.

 

            Είναι μια συζήτηση μεταξύ των αναρχικών της πράξης που θα διαλέξουμε οι ίδιοι τον τρόπο και τις συνθήκες του διαλεκτικού ξεπεράσματος του εαυτού μας. Μην ρωτάς λοιπόν τι πρέπει να κάνουμε. Σου απαντάμε: “Δεν έχουμε να σου πούμε τη λύση. Δεν ξέρουμε τον σωστό δρόμο ή την τέλεια στρατηγική. Αλλά ξέρουμε πως υπάρχουν πολλά ακόμη να κάνουμε για να γίνουμε ακόμη  πιο επικίνδυνοι…”.

 

VII) Η διδασκαλία των δειλών

 

            Κάθε συζήτηση όμως για να μην ξεπέσει σε ψυχανάλυση και φλυαρίες, θέτει τις προϋποθέσεις της. Μια συζήτηση σχετικά με τα λάθη και τις αδυναμίες που εμφανίζονται στην περιπέτεια του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης δεν αποτελεί μία ανοιχτή διάλεξη για το κοινό του αναρχικού lifestyle που θέλει απλώς να ικανοποιήσει την περιέργεια και τα κόμπλεξ κατωτερότητας που το διακατέχουν.

 

            Γι’ αυτό δεν θα μείνουμε στη σιωπή απέναντι σε όλους αυτούς που κάνουν τον φόβο τους ιδεολογία μοιράζοντας διδαχές με το ύφος των βετεράνων “που ξέρουν πολλά…” και προφητεύουν τα “λάθη”. Όλοι αυτοί οι βετεράνοι αναρχοπατέρες θέλουν να φτιάξουν μία ωραία βιτρίνα για το προϊόν της “αναρχίας” που πουλάνε και να κρατήσουν τους “πελάτες” τους μακριά από το “ζην επικινδύνως” της νέας αναρχίας. Εμπορεύονται τον φόβο και σε συνδυασμό με τη σιγουριά που τους πρόσφεραν οι άπειρες εργατοώρες που ξοδεύουν ζεσταίνοντας με τους κώλους τους τις καρέκλες των αναρχομάγαζων, αρχίζουν τις ιστορίες και τις συμβουλές. Ανοίγουν τον οχετό που έχουν για στόμα και ξερνάνε τα κόμπλεξ και τον φθόνο τους μιλώντας για τα δήθεν ένδοξα παλιά χρόνια τότε “που τα πράγματα δεν ήταν έτσι”, ”που οι καταστάσεις ήταν πιο σοβαρές”, ”που γινόντουσαν πολλά…”.  Υπάρχουν ακόμα και οι ύαινες της ψευτοαλληλεγγύης που με χαιρέκακο ύφος θλιμμένης χήρας σχολιάζουν “πολλά λάθη…μα πώς τους έπιασαν έτσι”, “δεν πρόσεχαν…”.

 

            Φυσικά αυτός ο θρίαμβος της δειλίας και της κατωτερότητας δεν είναι ούτε σημερινό ούτε μόνο ελληνικό φαινόμενο. Διαχρονικά οι εκπρόσωποι του “ριζοσπαστικού κινήματος” επιτίθονταν λυσσαλέα σε όλες τις ένοπλες και αποφασισμένες μειοψηφίες που αμφισβητούσαν την αργοπορία τους και ξεκινούσαν την επίθεση στο εδώ και τώρα δίχως να περιμένουν ούτε τις “αντικειμενικές συνθήκες”, ούτε “την κάθοδο των μαζών”. Στην Ελλάδα η εμπειρία της Σ.Π.Φ. χαρακτηρίζεται ως η νίκη της καταστολής, στην Ιταλία η FAI θεωρείται “ύποπτη” και οι ρεφορμιστές της καταλογίζουν ότι είναι “θεαματική και την έχουν αναδείξει τα media”, στη Γαλλία πριν χρόνια μετά από μια ένοπλη επίθεση ζευγαριού αναρχικών σε μάντρα φύλαξης κατασχεμένων απ’ την αστυνομία οχημάτων με σκοπό την αρπαγή όπλων από μπάτσους, που κατέληξε σε συμπλοκή με τον θάνατο μπάτσων, αλλά και του ενός συντρόφου, η επίσημη αναρχία τύπωνε αυτοκόλλητα  που έγραφαν “είμαστε αναρχικοί και όχι δολοφόνοι…”.

 

 

 

VIII) Ο επικήδειος του “κινήματος”

 

            Πάντα λοιπόν υπάρχει ο φόβος στους εργολάβους της κοινωνικής επανάστασης μήπως μείνουν άνεργοι, χωρίς να θαμπώνουν με επαναστατικές ρητορικές το κοινό τους. Φυσικά για να είναι πιο ολοκληρωμένη η επίθεση επιστρατεύεται και αντίστοιχο ιδεολογικό καμουφλάζ.

 

            Όταν το αναρχικό αντάρτικο πόλης δεν χαρακτηρίζεται ως ήττα ή ως “λάθος και αδιέξοδη επιλογή”, αρχίζουν οι δικαιολογίες της ιδεολογίας του φόβου. Έτσι  για τους αναρχοπατέρες οι βίαιες και οι αντάρτικες επιθέσεις που αποσυντονίζουν το ρολόι του κοινωνικού λήθαργου, αποτελούν την αιτία της καταστολής. Πιο συγκεκριμένα“ ανοίγουν τον δρόμο της καταστολής απέναντι στα δημόσια εγχειρήματα, στις ανοιχτές διαδικασίες, στο κίνημα…” και επίσης “στοχοποιούν άτομα και χαρτογραφούν τον “χώρο””.

 

            Όλοι αυτοί οι κινηματικοί επικριτές μάλλον ξεχνούν πως οι βίαιες και αντάρτικες επιθέσεις λειτουργούν συχνά ως ασπίδα προστασίας για τους κύκλους τους απέναντι στην καταστολή. Η καταστολή δεν περιμένει εμάς να χτυπήσουμε, χτυπάει πρώτη αυτή. Όταν πριν καιρό οι μπάτσοι αποφάσισαν να εκκενώσουν κάποιες καταλήψεις στην Αθήνα, αυτό δεν έγινε σαν αντίποινα σε αντάρτικες επιθέσεις. Αντίθετα αυτό έγινε σε μία περίοδο απουσίας και ερήμωσης του αντάρτικου πόλης.

 

            Αν η αστυνομία θεωρήσει ότι έχει ξεμπερδέψει με το αντάρτικο πόλης που είναι το πιο βίαιο κομμάτι της αναρχίας δεν πρόκειται να παραχωρήσει ανακωχή στις υπόλοιπες εκφράσεις του ευρύτερου “κινήματος”.

 

            Η καταστολή είναι επεκτατική. Θα χτυπήσει τις καταλήψεις, τις πορείες, τα αυτοδιαχειριζόμενα ραδιόφωνα, τα αναρχικά στέκια μέχρι να λάβει “γη και ύδωρ”… Όποιος δεν το καταλαβαίνει θα ξυπνήσει με τις αρβύλες των μπάτσων στο κεφάλι του. Όμως το πιο σημαντικό δεν είναι να αναδείξουμε την αξία του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης με στρατιωτικούς όρους στη διαμόρφωση του αντίπαλου δέους απέναντι στην εξουσία.

 

            Δεν μας ταιριάζει η λογική των υπερασπιστών του κινήματος απέναντι στην καταστολή γιατί δεν είμαστε προστάτες κανενός ούτε αναζητούμε τέτοια ιδεολογική πελατεία. Η αξία του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης βρίσκεται στην πραγματοποίηση της ουσίας όλων αυτών που προπαγανδίζει το αναρχικό “κίνημα”· τον ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΗΣ ΜΟΡΦΗ. Η διαφορά είναι ότι οι γραφειοκράτες αναρχικοί του “χώρου” θέλουν να κάνουν πόλεμο ψάχνοντας τις σφαίρες στα “φλογερά” τους κείμενα ενώ εμείς είμαστε ήδη στη φωτιά της μάχης. Γι’ αυτό έχουμε απώλειες, έχουμε συλλήψεις, έχουμε αιχμαλώτους…

 

            Αυτό λέγεται συνέπεια πολέμου κι όχι ήττα. Η ήττα μας αποχαιρέτισε τη στιγμή που αποχαιρετίσαμε την κανονικότητα μίας νόμιμης ζωής.

 

 

 

IX) Η ανάληψη ευθύνης ως πράξη πολέμου

 

            Το ίδιο συμβαίνει και με την ανάληψη ευθύνης σε συνθήκες αιχμαλωσίας. Το να αναλάβει κανείς την ευθύνη για τη δράση του, δεν είναι ούτε τίτλος τιμής, ούτε παράσημο. Είναι συνέπεια του πολέμου. Είναι η οριστική απόφαση ότι έχουμε κόψει όλες τις γέφυρες με το παρελθόν μίας ήσυχης και ειρηνικής ζωής. Όμως συχνά οι επίσημοι αναρχικοί θεωρούν πως η ανάληψη ευθύνης είναι μία ακόμα ήττα, μια οσιομαρτυρική θυσία στον βωμό της αόριστης επανάστασης. Αντίθετα όμως εμείς είμαστε πολύ εγωιστές για να θυσιαστούμε στο όνομα ενός σκοπού που είναι έξω από εμάς. Για εμάς ο αναρχομηδενισμός ξεκινά με την εσωτερική ατομική εξέγερση του καθενός μας. Αρνούμαστε να σκύψουμε το κεφάλι, να πέσουμε στην ντροπή και στη σιωπή για να ζητιανέψουμε μια ανάπηρη ελευθερία ή πιο ευνοϊκές ποινές στις καταδίκες των δικαστηρίων μας. Δεν θα κάνουμε αυτά που κάποτε κοροϊδεύαμε και χλευάζαμε.

 

            Βέβαια η αντίφαση κρατάει τα σκήπτρα των επικριτών μας. Έτσι την ίδια στιγμή η “ήττα” της ανάληψης ευθύνης χρησιμοποιείται ως το βασικό άλλοθι των αθώων φυλακισμένων αναρχικών και των αλληλέγγυων τους για να αποδείξουν ότι δεν έχουν σχέση με αυτά που τους κατηγορούν οι μπάτσοι (π.χ η δίκη για τις  250 επιθέσεις της Συνωμοσίας Πυρήνων της φωτιάς που μαζί με εμάς κατηγορούνται και άλλα άσχετα άτομα). Αν δεν υπήρχε λοιπόν η “ήττα” της επιλογής της ανάληψης ευθύνης από εμάς και καταφεύγαμε στην αόριστη σιωπή, αφού άλλωστε νομικά δεν υπάρχουν στοιχεία (αποτυπώματα,DNA,αναγνωρίσεις) εναντίον μας, τότε μήπως κάποιοι “παραπονιόντουσαν”…

 

            Αλλά όπως φαίνεται οι αναρχικοί αντάρτες πόλης είναι “καλοί” για να αθωώσουν τους άλλους “αναρχικούς” και αρκετά “κακοί” για όλα τα υπόλοιπα.

 

            Έτσι λοιπόν διασχίζουμε το σήμερα, ανάμεσα στην αντίφαση και την αλαζονεία των μετρίων.

 

            Οι “αναρχικοί” έχουν ως κύρια προτεραιότητά τους την “ασφάλειά” τους, ως μία δήθεν κουλτούρα “επαναστατικού επαγγελματισμού”, την ίδια στιγμή που δεν κάνουν τίποτα παράνομο στη ζωή τους παρά μόνο διηγούνται φανταστικές ιστορίες δράσης με υπονοούμενα προσωπικής συμμετοχής, ξεσκονίζουν παλιά παράσημα και κατεβαίνουν σε καμιά σποραδική οδομαχία στα γνωστά μέρη.

 

            “Σε εσάς τους αναρχικούς που μας κατηγορείτε πως είμαστε ανεδαφικοί, τυχοδιώκτες, αυτοκτονικοί, προβοκάτορες, μάρτυρες, λέμε πως με τους δικούς σας “κοινωνικούς” αγώνες, με τον δικό σας κοινωνισμό πολιτών εργάζεστε για την ενίσχυση της δημοκρατίας. Πάντα σε αναζήτηση της συναίνεσης, χωρίς ποτέ να δρασκελίζετε τα όρια του “εφικτού” και του “ορθολογικού”, με μοναδικό μπούσουλα των πράξεών σας τον ποινικό κώδικα. Διατεθειμένοι να ρισκάρετε μόνο μέχρις ενός σημείου, πάντα έτοιμοι να βρείτε άπειρες ιδεολογικές δικαιολογίες ώστε να μην παραδεχτείτε τους ίδιους σας τους φόβους. Είμαστε σίγουροι ότι μια μέρα θα έχετε τον τελευταίο λόγο και για εμάς, όπως τον είχατε στο παρελθόν για άλλες εμπειρίες ένοπλου αγώνα. Σε μερικά χρόνια θα γράψετε ένα κάλο βιβλίο για την ιστορία μας κριτικάροντας τα λάθη και τις ανεπάρκειές μας – απ’ τα ύψη της “συνέπειάς” σας, ποτέ δεν είναι κάποιος αρκετά επαναστάτης – μα κανείς –ούτε κι εσείς– δεν θα μπορέσει να μας αποστερήσει την ευχαρίστηση που νιώθουμε σήμερα, έχοντας πραγματώσει με πληρότητα κι έχοντας βιώσει εδώ και τώρα την επανάστασή μας.”

 

 (Απόσπασμα απ’ την ανάληψη ευθύνης του Πυρήνα Όλγα FAI-IRF για τους πυροβολισμούς εναντίον μεγαλοστέλεχους πυρηνικής ενέργειας)

 

 

 

ΔΥΝΑΜΗ και ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στον αναρχικό σύντροφο Σπύρο Μάνδυλα
και στον σύντροφο της
FAI Ανδρέα Τσαβδαρίδη

 

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ 10, 100, 1000 πυρήνες της FAIIRF

 

ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΥΡΗ ΑΝΑΡΧΙΑ

 

Πυρήνας φυλακισμένων μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς / FAI – IRF

 

13/10/2013

 

Μπορείτε να κατεβάσετε το κείμενο σε PDF, εδώ

σπφ2Αναδημοσίευση απο:

http://theparabellum.squat.gr/2013/10/15/spf-sxedio-foinikas-7-prakseis-kai-1-apologismos/

Κατάληψη Σινιάλο : «Ιδιότυπη» συνεργασία φασιστών και Cosmote σε βάρος των Ασπροπυργιωτών

sinialo

Το Σάββατο 19 Οκτωβρίου στις 11 το πρωί, οι κάτοικοι της Παραλίας Ασπροπύργου κινητοποιούνται με αφορμή την τοποθέτηση κεραιών κινητής τηλεφωνίας μεγάλης εμβέλειας της Cosmote στα γραφεία της Χρυσής Αυγής.

Μετά το ιδεολογικό καρκίνωμα των γραφείων των ναζί στη γειτονιά μας, τα οποία απειλούν ούτως ή άλλως ως ορμητήριο των ταγμάτων εφόδου, την υγεία μεταναστών και αγωνιστών,  τοποθετούνται στην οροφή του κτηρίου τους, κεραίες μεγάλης εμβέλειας που απειλούν την υγεία και όλων των υπόλοιπων κατοίκων.

Η τοποθέτηση γίνεται υπό την κάλυψη των νεοναζί που περιφρουρούν τα γραφεία τους από τους κατοίκους της γειτονιάς, οι οποίοι προσπαθούν να την εμποδίσουν εδώ και 2 μέρες. Γίνεται για ακόμα μια
φορά ξεκάθαρο τι ρόλο παίζουν οι μπράβοι των αφεντικών της Χρυσής Αυγής.

Καιρός να ξεμπερδεύουμε με τα ιδεολογικά και τεχνολογικά καρκινώματα που απειλούν την υγεία και την αξιοπρέπεια μας!
Να ξηλώσουμε τους φασίστες και τις κεραίες τους!

ΌΛΟΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΙΣ 11 ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ!
ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ

Αναδημοσίευση από : sinialo.espiv.net

Ενημέρωση και κάλεσμα στην πλ. Βικτωρίας

Δεν υπάρχει περίπτωση!

[δεν παν να κατεβάσουν και τα τανκς…]

Την Τρίτη 15 Οκτώβρη, από τις 5.00 το απόγευμα, πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Βικτωρίας μικροφωνική και μοίρασμα κειμένων, σε σχέση με τις δολοφονικές συμμορίες των φασιστών και την ευρύτερη κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή. Η παρέμβαση είχε συνδιοργανωθεί από την συνέλευση μεταναστών και αλληλέγγυων της ΑΣΟΕΕ, το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΑΣΟΕΕ και την συνέλευση πλατείας Βικτωρίας.

Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης μία ομάδα δελτάδων παρέμεινε στο κάτω μέρος της πλατείας για μισή περίπου ώρα, χωρίς περαιτέρω εμπλοκή. Λίγο πριν την προγραμματισμένη λήξη της παρέμβασης, που ήταν για τις 7 μ.μ., έκπληκτος ο κόσμος είδε να εμφανίζονται 2 κλούβες από τις οποίες κατέβηκαν διμοιρίες ΜΑΤ. Καθώς η μικροφωνική παρέμβαση έφτανε στο τέλος της, κινήθηκαν προς την πλατεία και παρατάχθηκαν στην πάνω πλευρά της. Και ενώ η πολιτική παρέμβαση είχε ούτως ή άλλως τελειώσει, οι γαλονάδες ταξίαρχοι αυτό που ήρθαν να πουν, ήταν πως αν δε φύγουμε σε εύλογο(;;) χρονικό διάστημα θα αναγκαστούν να παρέμβουν. Με λίγα λόγια, κόσμος που απλά και μόνο καθόταν στην πλατεία θα έπρεπε να φύγει, αλλιώς θα επακολουθούσε η προσαγωγή του! Μετά από κάποια ώρα αποχωρήσαμε, οι διμοιρίες όμως παρέμειναν για τουλάχιστον ακόμα μία ώρα. [Σημειωτέον ότι η πλατεία αυτές τις απογευματινές ώρες, είναι γεμάτη με κόσμο που κάθεται, με παιδιά που παίζουν, με περαστικούς, και η παρουσία των ΜΑΤατζήδων απλά έτρεψε σε φυγή ακόμα και αυτούς που κάθονταν στις καφετέριες].

Αξίζει να σημειωθεί ότι για τις 7.30 ήταν προγραμματισμένη μία ομιλία του Καμίνη, για την παρουσίαση ενός βιβλίου, λίγα τετράγωνα παραπέρα, στο κτίριο της Υπατίας και ότι μιάμιση ώρα νωρίτερα ομάδα του αντιφασιστικού μετώπου που έκανε αφισοκόλληση στην Πατησίων προσήχθη και κρατήθηκε για αρκετές ώρες στη ΓΑΔΑ. Είτε η παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων ήταν τόσο προκλητική λόγω της αυτού μεγαλειότης δημάρχου –ίσως βέβαια να ήρθαν και επ’ αφορμής αυτού– είτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο, αυτό που συνέβη ήταν μια απόπειρα τρομοκράτησης-απαγόρευσης της συγκέντρωσης στην πλατεία. Στην ευρύτερη περιοχή της πλατείας Βικτωρίας, μία γειτονιά όπου έχουν γίνει φασιστικά πογκρόμ, μία περιοχή που είναι κατά βάση αστυνομοκρατούμενη, με τον «ξένιο ζευς» και τις επιχειρήσεις «σκούπα» να λαμβάνουν χώρα εδώ και πολύ καιρό, με 2 εκκενωμένες καταλήψεις, αλλά και με πλήθος κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, το κράτος έχει κάθε λόγο να προσπαθεί να καταστέλλει όποιον αγωνίζεται και να φιμώνει κάθε φωνή αντίστασης.

Ως συνέλευση πλατείας Βικτωρίας εδώ και δυόμιση χρόνια παρεμβαίνουμε στην ευρύτερη περιοχή για την υπεράσπιση των γειτονιών μας ενάντια στα μνημόνια, τις απολύσεις, την ανεργία, ενάντια στις φασιστικές συμμορίες και την αστυνομοκρατία προτάσσοντας την αλληλεγγύη των από κάτω, με εκδηλώσεις στην πλατεία –μικροφωνικές, συλλογικές κουζίνες, προβολές κτλ–, με επανασυνδέσεις ρεύματος, με συμμετοχή σε διαδηλώσεις. Η συνέχιση της δραστηριοποίησής μας στη γειτονιά είναι για εμάς αδιαπραγμάτευτη.

Μετά τα γεγονότα της Τρίτης, αποφασίσαμε, ως συνέλευση της πλ. Βικτωρίας, να καλέσουμε και εμείς το Σάββατο 19 0κτώβρη στις 4.00μ.μ. στην προγραμματισμένη εκδήλωση που θα γίνει στην πλατεία Βικτωρίας από τους αντιφασίστες –αντιφασίστριες από τις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας, με θεματική: «Να κάνουμε τις πλατείες και τις γειτονιές μας χώρους συνάντησης και αλληλεγγύης, ελευθερίας και ζωής.», όπου θα πραγματοποιηθεί παιδικό εργαστήρι, έκθεση φωτογραφίας και προβολή(https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1497586).

Δίνοντας όμως επιπλέον στην εκδήλωση, χαρακτήρα αντιπληροφόρησης και αντίστασης ενάντια στον αστυνομικό στρατό κατοχής. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να τους παραδώσουμε την πλατεία και τη γειτονιά μας. Με κανέναν τρόπο!

Η αντίσταση και ο αγώνας αλλάζουν έμπρακτα την πόλη
και μεταμορφώνουν τη ζωή

Συνέλευη πλατείας Βικτωρίας

DNA ακόμα και με το ζόρι / «ΠΡΑΣΙΝΟ ΦΩΣ» ΓΙΑ ΛΗΨΗ ΓΕΝΕΤΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΧΩΡΙΣ ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ

Σύμφωνα με πορισματική αναφορά του εισαγγελέα εφετών Θεσσαλονίκης Ηλ. Σεφερίδη προς τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας, η αρχή της προστασίας της προσωπικότητας του ατόμου δικαιολογημένα κάμπτεται όταν πρόκειται να προστατευθεί το δημόσιο συμφέρον και η δικαιοσύνη, τα οποία διασφαλίζονται με την ποινική δίωξη των εγκληματιών και παραβατών του νόμου.

Αν και ο ίδιος δέχεται ότι στην Ελλάδα έχει τύχει πολεμικής η άποψη που υιοθετεί, καθώς μερίδα της επιστήμης κρίνει ότι η εξαναγκαστική λήψη DNA προσκρούει στις διατάξεις των άρθρων 2,5 και 7 του Συντάγματος για την ελευθερία και την προστασία της προσωπικότητας του ατόμου, ωστόσο ανάβει το «πράσινο φως» στην Αστυνομία να παίρνει γενετικό υλικό χωρίς τη συναίνεση του πολίτη.

Σκουριές

Η εισαγγελική κρίση διατυπώθηκε με αφορμή δείγμα DNA που πήρε τον περασμένο Αύγουστο το Γραφείο Σήμανσης του Πολυγύρου από πολίτη-ύποπτο χωρίς τη συγκατάθεσή του, προκειμένου να διαπιστωθεί πιθανή εμπλοκή του στα επεισόδια στις Σκουριές Χαλκιδικής, στη θέση Μεγάλη Παναγιά, τον Σεπτέμβριο του 2012.

Δικηγόροι της Θεσσαλονίκης είχαν καταγγείλει τότε με αναφορά τους προς τον εισαγγελέα την πρακτική που εφαρμόζει το συγκεκριμένο Τμήμα, να παίρνει δείγμα DNA με τη βία από «υπόπτους» για την τέλεση κακουργημάτων. Τόνιζαν μάλιστα ότι οι διωκτικές αρχές δημιουργούν τεράστια τράπεζα γενετικού υλικού αποκλειστικά για το θέμα των Σκουριών, ενώ δεν έχουν καταστρέψει, όπως όφειλαν, το υλικό όσων πλέον δεν είναι κατηγορούμενοι.

Ο κ. Σεφερίδης αφού αναφέρει ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ασκήθηκε βία, υπογραμμίζει ότι η υποχώρηση της πολιτείας με την παρέμβαση των θεσμικών οργάνων της στα ευαίσθητα δεδομένα των πολιτών της δεν προσκρούει στην ελευθερία του ατόμου, αφού η παρέμβαση αυτή συντελείται για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος προς εξακρίβωση των στοιχείων του δράστη. Επικαλείται το νόμο 3783/2009 σύμφωνα με τον οποίο όταν υφίστανται ενδείξεις τέλεσης κακουργήματος ή πλημμελήματος που τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών μηνών, οι διωκτικές αρχές (αστυνομικές, τελωνειακές, λιμενικές κ.λπ.) λαμβάνουν υποχρεωτικά προς ανάλυση DNA.

Τι ίσχυε

Θυμίζουμε ότι το καθεστώς που ίσχυε πριν από το 2009 απαιτούσε τη συγκατάθεση του υπόπτου ή του κατηγορουμένου και όριζε πως το δικαίωμα να διατάξει λήψη και εξέταση DNA είχε το Δικαστικό Συμβούλιο. Σήμερα το δικαίωμα και μάλιστα της υποχρεωτικής λήψης γενετικού υλικού εκχωρείται στις διωκτικές αρχές. Ομως σύμφωνα με τον εισαγγελέα, η υποχρεωτικότητα αυτή δεν πρέπει να φθάνει σε σημείο που να προσβάλλει σοβαρά την προσωπικότητα του ατόμου, που ακόμη δεν έχει καταστεί ένοχος κάποιας αξιόλογης ποινικά πράξης και μόνον στις περιπτώσεις που τα υπόλοιπα αποδεικτικά στοιχεία δεν είναι επαρκή ή δεν είναι λιγότερο επαχθή για τον ύποπτο ή κατηγορούμενο.

Επιπλέον ο κ. Σεφερίδης εμμέσως πλην σαφώς ζητεί να αυξηθούν οι εγγυήσεις με την τροποποίηση της επίμαχης διάταξης στο μέλλον, ώστε να διασφαλιστεί η προστασία της προσωπικότητας του ατόμου. Προτείνει να επανακαθοριστεί ο τρόπος λήψης του DNA, αλλά και το πλαίσιο καθορισμού της χρήσης του. Να δοθεί, δηλαδή, η δυνατότητα στον εισαγγελέα να ορίζει εκείνος με διάταξή του το επιτρεπτό ή μη της χρήσης DNA ως αποδεικτικού στοιχείου για κάθε συγκεκριμένη περίπτωση. Επιπλέον ζητεί να περιοριοριστεί και η τεράστια γκάμα των αδικημάτων για τα οποία σήμερα επιτρέπεται η λήψη γενετικού υλικού. Να ισχύει για τα κακουργήματα, αλλά μόνον για τα πλημμελήματα που τελέστηκαν με άσκηση βίας, στρέφονται κατά ανηλίκων, ή αφορούν υποθέσεις εκμετάλλευσης γενετήσιας ελευθερίας, συμμετοχή σε συμμορία, ή στρέφονται κατά της σωματικής ακεραιότητας.

  ΠΗΓΗ:https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1498123

 

Δελτίο Τύπου συνηγόρου κατοίκων Χαλκιδικής για τη δικογραφία των Σκουριών

1987 . Un trabajador del Astillero Riera durante un enfrentamiento coΠερί της δικογραφίας «Λάκκου Καρατζά»

 

Κατόπιν των κλήσεων που δέχθηκαν οι κάτοικοι της Ιερισσού και Μ. Παναγίας για τη δικογραφία που αφορά τα γεγονότα στο «Ρέμα Καρατζά» στις 12-5-2013, πλήθος δημοσιογράφων μου τηλεφωνούν για να τους παράσχω μία στοιχειώδη ενημέρωση και είναι αδύνατον να ανταποκριθώ. Πολλά ακούγονται, πολλά βλέπουν το φως της δημοσιότητος. Ο καθένας τα αναδεικνύει κατά το δοκούν και τα ερμηνεύει ομοίως. Σχεδόν οι πάντες αγνοούν τα στοιχεία της δικογραφίας και διακατεχόμενοι εξ αγνοίας, γίνονται αίτιοι σύγχυσης της κοινής γνώμης.

 

Στο στάδιο αυτό οι συνήγοροι δεν μπορούμε να πούμε πολλά στοιχεία, με αποτέλεσμα να βασιλεύει η παραπληροφόρηση σε κάθε επίπεδο. Είναι γεγονός ότι το θέμα των Σκουριών απασχολεί πλέον όλη την Ελλάδα. Στο μέτρο που μου επιτρέπεται λοιπόν, προς ενημέρωση των ενδιαφερομένων εκδίδω το παρόν ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ διά μέσου του έγκυρου blog vasilinos.wordpress.com, δηλώνοντας πρός τους πάντες –δημοσιογράφους και μη- ότι δεν έχω να πω κάτι περισσότερο και παρακαλώ να μη τηλεφωνούν και με αναζητούν να τους μιλήσω για τις υποθέσεις που μνημονεύω στο παρόν δελτίο τύπου. Δεν έχω να τους προσθέσω κάτι περισσότερο ούτε να τους διευκρινίσω. Σημασία έχει να μιλήσει πλέον η Δικαιοσύνη.

 

Όπως είναι γνωστό, μεθοδευμένα κατά «κύματα» στους κατοίκους Ιερισσού, Μ. Παναγίας κ.λ.π., αποστέλλονται κλήσεις για απολογία για πράξεις πλημμεληματικού και κακουργηματικού χαρακτήρα. Έχω την τιμή εκ των κατοίκων να χειρίζομαι και τη δικογραφία της υπόθεσης των «Σκουριών» (17-2-2013) για τρεις εμπλεκομένους και της υπόθεσης του «ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΙΣΣΟΥ» (30 Μαρτίου 2012) πάλι για 5 κατοίκους, και τώρα της δικογραφίας που αφορά τα γεγονότα στο «Ρέμα Καρατζά (12 Μαϊου 2013) για έναν μόνο εμπλεκόμενο. Και για τις τρεις αυτές δικογραφίες πέραν των άλλων κατοίκων που μου έχουν αναθέσει την υπεράσπισή τους, και για τις τρεις αυτές δικογραφίες μου έχει αναθέσει την υπόθεσή του ο αξιότιμος Πρόεδρος του Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων, κ. Απόστολος Παπαγεωργίου. Υπάρχει μία συστηματική μεθόδευση γνωστών υπέρμαχων και συνεργών της «επένδυσης χρυσού», που με κάθε τρόπο επιχειρούν να τον καταδείξουν ως «ηθικό αυτουργό» και «εγκέφαλο ενορχήστρωσης» για ό,τι παραβατικό συμβαίνει στην περιοχή, πλημμεληματικού ή κακουργηματικού χαρακτήρα.

 

Σε όλους αυτούς οφείλουμε κατ’ αρχήν να αναγνωρίσουμε ότι ξέρουν ως αντίπαλοι να αναγνωρίζουν ποιος είναι ο υπ’ αριθμόν ένα «αντίδικός τους», ξέρουν προς τα πού να εστιάζουν την σκόπευσή τους, ξέρουν ποιος συνεχώς με κάθε νόμιμο τρόπο αναδεικνύει τις παρανομίες τους, δίνει δημοσιότητα σε αυτές, τις καταγγέλλει στις αρχές κ.λ.π., τους έχει δώσει με το γνωστό «Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων» παγκόσμια διάσταση και είναι πολύ σημαντικό να έχεις την αναγνώριση από αυτόν τον ίδιο τον αντίπαλό σου, να τον βλέπεις να εστιάζει τον πόλεμο κυρίως και κατ’ εξοχήν στο πρόσωπό σου.

 

Δυστυχώς όμως ο πόλεμος εναντίον του κ. Παπαγεωργίου ως κύριο όπλο εξόντωσής του έχει την συνειδητή διαστροφή της αλήθειας και την δίχως όρια συκοφάντησή του και φυσικά επειδή η Αλήθεια και η Δικαιοσύνη είναι αδύνατον να μη λάμψουν έστω και αν προσωρινώς σκιάζονται και η υπόθεση του κ. Παπαγεωργίου είναι αδύνατον να μη λάμψει στο τέλος. Ο χρυσός δεν σκουριάζει, τα παλιοσίδερα μόνο σκουριάζουν.

 

Α΄. Υπόθεση Σκουριών (17-2-2013)

 

Επιγραμματικά, λακωνικά θέλω να σας καταστήσω γνωστό ότι όσον αφορά τη δικογραφία των Σκουριών για τα γεγονότα της 17ης Φεβρουαρίου 2013 στο τελικό πόρισμα των ανακριτικών αρχών, αναφέρεται επί λέξει: «Από το σύνολο της αστυνομικής έρευνας και της άρσης απορρήτου των επικοινωνιών, δεν προέκυψαν στοιχεία από τα οποία να στοιχειοθετείται η οποιαδήποτε μορφή συμμετοχής στις έκνομες ενέργειες που διαπράχθηκαν στο μεταλλείο στην περιοχή Σκουριές Χαλκιδικής για τον Παπαγεωργίου Απόστολο…». Υπομνήω ότι πλήθος υπαλλήλων της εταιρείας, είχαν καταθέσει ενόρκως και είχαν υποδείξει ως ηθικό αυτουργό τον κ. Παπαγεωργίου (φυσικά θα κληθούν τώρα όλοι αυτοί να πληρώσουν την τεράστια ηθική βλάβη που του προξένησαν). Για την υπόθεση αυτή των Σκουριών έχουμε καταθέσει μήνυση για ψευδορκία για τον κεντρικό μάρτυρα κατηγορίας υπάλληλο …………… αστυνομικό της Δ/νσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, που υπηρετεί στο Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος και καταγγέλλουμε άλλες παράνομες ενέργειες ανακριτικών υπαλλήλων, που διενεργούσαν την προανάκριση.

 

Στην υπόθεση αυτή ανακριτής εξέδιδε “copypaste” πανομοιότυπα κατηγορητήρια με στοιχεία που δεν ερείδοντο στα στοιχεία της δικογραφίας και ουδείς εκ των μαρτύρων κατηγορίας είχαν καταθέσει. Υπήρξαν πλήθος παραβάσεις στα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα των ανθρώπων που θεωρούντο ύποπτοι κ.λ.π. Φυσικά έχουμε πράξει για όλα αυτά ό,τι ο νόμος ορίζει.

 

Επίσης είναι χαρακτηριστικό ότι σε Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής που υπάγονται οι Σκουριές, την ημέρα των επεισοδίων στις 17-2-2013 συντάχθηκε έκθεση αυτοψίας μέσα στο Αστυνομικό Τμήμα από αστυνομικό (που πήγε μάλιστα με πολιτικά ρούχα!) και υπεγράφη από υπάλληλο της εταιρείας, και εντός της έκθεσης αυτοψίας έβαλαν αντικείμενα ενοχοποιητικά, ως δήθεν ευρεθέντα στον χώρο του εργοταξίου την ημέρα του εμπρησμού, ενώ απεδείχθη ότι τα αντικείμενα αυτά βρέθηκαν ένα μήνα πριν την ημέρα του εμπρησμού και μάλιστα σε άλλη τοποθεσία, εκτός του χώρου του εργοταξίου.

 

Ήταν αδύνατον να μη ζητήσουμε στο στάδιο της προανάκρισης έγκαιρη Δικαστική Προστασία από τα όσα συντελούντο. Καταφύγαμε και στον Άρειο Πάγο, στην Εισαγγελία Εφετών Θεσσαλονίκης και στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Χαλκιδικής. Ζητήσαμε και από το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως να προβεί σε (ΕΔΕ) ένορκη διοικητική εξέταση για τους επίορκους αστυνομικούς που ψευδόρκησαν, η οποία βρίσκεται εν εξελίξει.

 

Όπως είναι γνωστό, γι’αυτή την υπόθεση των Σκουριών παρενέβη και η Διεθνής Αμνηστία με την από 26 Μαρτίου 2013 ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΗΛΩΣΗ της, όπου κάλεσε τις ελληνικές αρχές να διεξάγουν έγκαιρη αμερόληπτη και αποτελεσματική έρευνα των ισχυρισμών για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την αστυνομία στην υπόθεση εμπρησμού του εργοταξίου της «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.» στις Σκουριές.

 

Όπως είναι πλέον γνωστό και για την υπόθεση αυτή των Σκουριών στις 8-10-2013 ο Προϊστάμενος Εισαγγελίας Εφετών Θεσσαλονίκης, με εισήγησή του και αίτησή του προς την Ολομέλεια του Συμβουλίου Εφετών Θεσσαλονίκης, ζητά την εφαρμογή του Άρθρου 29 παρ. 1, 2 ώστε να ορισθεί Εφέτης ανακριτής.

 

Αμέσως 2 ημέρες μετά, στις 10-10-2013 χωρίς να γίνει καμμία αίτηση από τους συνηγόρους των άδικα προφυλακισθέντων για αποφυλάκισή τους, το Συμβούλιο Πλημ/κων Θεσσαλονίκης αυτεπάγγελτα εξέτασε την περίπτωση και αποφάσισε να άρει την προσωρινή τους κράτηση χωρίς καν να τους θέσει χρηματική εγγύηση.

 

Οι δύο αποφυλακισθέντες στις 14-10-2013 έτυχαν μεγαλειώδους υποδοχής στην Ιερισσό από τους κατοίκους της περιοχής τους και περιμένουμε και για τους δύο άλλους Ιερισσιώτες σύντομα να τύχουν της ίδιας αντιμετωπίσεως, διότι είναι παντελώς άδικη η κράτησή τους. Φρονούμε ότι επέχει μάλλον χαρακτήρα παραδειγματισμού των άλλων διαμαρτυρομένων κατοίκων.

 

Β΄.Υπόθεση «Δημαρχείου Ιερισσού» (30 Μαρτίου 2012)

 

Όσον αφορά την υπόθεση του Δημαρχείου της Ιερισσού, και σ’αυτή την υπόθεση ο Δήμαρχος Αριστοτέλη και οι σύμβουλοι της παράταξής του υπέδειξαν ως ηθικό αυτουργό πάλι τον κ. Παπαγεωργίου και δύο ακόμα τοπικούς παράγοντες. Τα όσα «θαύματα» συντελέσθηκαν στο στάδιο της προανάκρισης, περιποιούν όνειδος για το κύρος της ελληνικής δικαιοσύνης. Για την υπόθεση αυτή έχει εκδώσει το δικηγορικό μου γραφείο το από 9-10-2013 αναλυτικό ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ (που αναρτήθηκε στο “vasilinos.wordpress.com” και φέρει τίτλο: «Αίτηση κατοίκων για εφαρμογή του άρθρ. 29 παρ. 1,2 Κ.Π.Δ. και διορισμό Εφέτη ανακριτή» ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

 

Θα ήθελα απλώς να συμπληρώσω ότι στην υπόθεση των γεγονότων της Ιερισσού, θα κληθούν όλοι όσοι μεθόδευσαν τα εις βάρος του κ. Παπαγεωργίου (είτε είναι μηνυτές είτε μάρτυρες είτε ανακριτές), να απολογηθούν στην ελληνική δικαιοσύνη και φυσικά να πληρώσουν όλη την τεράστια ηθική ζημία που του προκάλεσαν.

 

Όπως πλέον είναι γνωστό, μετά από την αίτηση του κ. Παπαγεωργίου και των άλλων 4 κατοίκων της Μ. Παναγίας, πρός 1) τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, 2) Εισαγγελέα Εφετών Θεσσαλονίκης, 3) Εισαγγελία Πρωτοδικών Χαλκιδικής, ο Προϊστάμενος Εισαγγελίας Εφετών Θεσ/νικης στις 8-10-2013 προέβη σε εισήγηση και αίτηση πρός την Ολομέλεια του Συμβουλίου Εφετών για εφαρμογή του Άρθρ. 29 παρ. 1, 2 και για ανάθεση και αυτής της υπόθεσης σε Εφέτη ανακριτή.

 

Γ΄. Υπόθεση «Ρέμα Καρατζά»

 

Στις 23-9-2013 σε 29 άτομα ήρθε κλήση για προκαταρκτική εξέταση, και τους καλούσε να προσέλθουν στις 27-9-2013 για να παρέχουν εξηγήσεις για κατηγορίες του Άρθρ. 187 παρ. 1, 3, 6 Π.Κ. για σύσταση, διεύθυνση, συμμετοχή κ.λ.π. σε εγκληματική οργάνωση κ.λ.π. βαριές κακουργηματικές πράξεις άρθρ. 310, 309, 94, 272, 382, 189 Π.Κ.

 

Θέλω να επισημάνω ότι οι δικογραφίες για το «Δημαρχείο Ιερισσού» (χιλιάδων σελίδων) και η δικογραφία για το «Ρέμα Καρατζά» ήρθαν σχεδόν ταυτόχρονα. Η δικογραφία μόνο για τον Καρατζά αποτελείται από 3.500 περίπου σελίδες και δεκάδες dvd με απομαγνητοφωνήσεις κ.λ.π. υλικό. Κατανοεί κανείς τι σημαίνει να καλείσαι να παρέχεις μέσα σε 4 ημέρες εξηγήσεις για μια δικογραφία ογκώδη, που κάποιοι επί 5 ολόκληρους μήνες τη μεθόδευσαν και κατασκεύαζαν. Είναι σαν κάποιοι να μη θέλουν να έχεις πολύ χρόνο για να μελετήσεις και να δεις τι ακριβώς έχει μεθοδευθεί. Ωστόσο εμείς σε καμμία περίπτωση δεν επιτρέπουμε να υπονομευθεί ακόμα και το στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμά μας να έχουμε στη διάθεσή μας τον χρόνο που απαιτεί η κοινή λογική, 1) για να φωτοτυπήσεις 3.500 σελίδες, 2) να τις μελετήσεις, 3) να δεις 40 dvd, 4) να συλλέξεις τα αποδεικτικά σου στοιχεία, ώστε να μην πας όπως λέει και η παροιμία (αλλά και κάποιοι το επιθυμούν): «σαν το σκυλί στ’ αμπέλι».

 

Στο πλαίσιο αυτό μέχρι σήμερα ο κ. Απ. Παπαγεωργίου έχοντας λάβει αναβολή, δεν έχει προσέλθει για να καταθέσει το υπόμνημά του με παροχή εξηγήσεων. Ωστόσο καταθέσαμε την από 13-10-2013 ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΙΤΗΣΗ, την οποία αυτούσια καταθέτω κάτωθι, απλώς για να πάρετε μια ιδέα για το τι συμβαίνει. ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

 

Το θέμα με την οικονομική χορηγία της «Ελληνικός Χρυσός» στα σώματα Ασφαλείας, είναι μείζον. Θα καταθέσουμε έγκληση με αποδεικτικά στοιχεία πλήθος παράνομων ενεργειών των αστυνομικών οργάνων εις βάρος των κατοίκων, και σας υποσχόμαστε το θέμα αυτό να πάρει παγκόσμιες διαστάσεις. Θα καταγγείλουμε το γεγονός με όλα τα αποδεικτικά στοιχεία και στους διεθνείς οργανισμούς.

 

Εντός και αυτής της δικογραφίας έχουν συντελεσθεί «θαύματα», για τα οποία αυτή την στιγμή δεν μπορούμε να ανακοινώσουμε τίποτα περισσότερο. Ανακοινώνουμε ότι και γι’ αυτή την υπόθεση ταυτόχρονα με την κατάθεση του υπομνήματος παροχής εξηγήσεων, θα καταθέσουμε και αίτηση πάλι στον Εισαγγελέα Εφετών Θεσσαλονίκης, στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πολυγύρου, για έγκαιρη δικαστική προστασία και για εφαρμογή του Άρθρ. 29 παρ. 1, 2 Κ.Π.Δ., για να αναλάβει την υπόθεση Εφέτης ανακριτής και να μη την χειρίζονται οι ανακριτικοί υπάλληλοι των Σωμάτων Ασφαλείας, που έχουν οικονομικό χορηγό τους την εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.» κατά δική της δήλωση. Φυσικά θα κατατεθούν αγωγές για όλους τους υπευθύνους, επιφυλασσόμεθα και για συγκεκριμένο blog που είναι ανώνυμοι οι χειριστές του, που είναι υπερασπιστής της εταιρείας και οι συκοφαντικού περιεχομένου αναρτήσεις τους είναι τα προσφιλή επικαλούμενα «στοιχεία» των ανδρών της Ασφάλειας. Είναι χαρακτηριστικό ότι επικαλούνται οι άνδρες της Ασφάλειας αυτές τις αναρτήσεις ανωνύμων, και δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να τους καλέσουν να καταθέσουν ενόρκως για τα όσα αναρτούν, ούτε να προσκομίσουν τα όποια αποδεικτικά στοιχεία τους. Να είναι όμως σίγουροι ότι θα κληθούν οπωσδήποτε να απολογηθούν.

 

Τελειώνοντας θέλω να απευθυνθώ στον κ. Δένδια και να του πω: «Κύριε Υπουργέ,

1) αναμφισβήτητα όλοι καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται πλην αυτής που ασκείται για νόμιμη άμυνα. Οι κάτοικοι της Ιερισσού αμύνονται νόμιμα απέναντι στο πολιτικο-δημοκρατικό έλλειμμα που τρέφει την ανομία και τη διαφθορά, η οποία απειλεί και υπονομεύει το σύστημα εγγυήσεων των ατομικών τους ελευθεριών, των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους και αυτή είναι η μορφή της θεσμικά λειτουργούσας βίας της εξουσίας, που θέλει την αστυνομία να προστατεύει τους παραβάτες του νόμου, να έχει οικονομικό χορηγό της τον παραβάτη αντίδικο και να ασκεί βία σε όσους επικαλούνται το νόμο και καταγγέλλουν τις έκνομες ενέργειες του χορηγού τους, ασκώντας βία τέτοια που προκάλεσε δύο φορές την επέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας. Η κάτωθι εικόνα είναι ένα μόνο απτό παράδειγμα της βίας που βιώνουν οι κάτοικοι της Ιερισσού και όπως γνωρίζετε, η βία γεννά βία, η ανομία γεννά τη βία.

 

2) Το ποιοι είναι «εγκληματική οργάνωση» κ. Δένδια, η οποία λήστευσε τη δημόσια περιουσία, το γνωρίζετε και από τους εκπροσώπους του κόμματός σας -και όχι μόνο- έχει καταγγελθεί κατά την κύρωση της Σύμβασης μεταβίβασης των Μεταλλείων Κασσάνδρας στη Βουλή.

 

Γνωρίζετε πολύ καλά ότι ο κ. Παπαγεωργίου και οι τίμιοι κάτοικοι της Β. Χαλκιδικής, σε καμμία περίπτωση δεν είναι «μέλη εγκληματικής οργάνωσης», και όλο αυτό το σκηνικό μεθοδεύθηκε προκειμένου να κατασταλούν οι δίκαιες αντιδράσεις των κατοίκων, ασκώντας καταχρηστικά δικονομικές δυνατότητες, σχηματίστηκαν δικογραφίες με περιεχόμενο το χειρότερο που υπάρχει στον ποινικό κώδικα, για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης με απόπειρα ανθρωποκτονίας, με κατασκευή όπλων κ.λ.π. Η αλήθεια όμως είναι μία, αυτή που κρυφά δηλώνουν οι αστυνομικοί που ασχολήθηκαν με την έρευνα και δικογραφία του «Ρέματος Καρατζά» και τη δηλώνουν στις εφημερίδες, για να το μάθει όλη η Ελλάδα. Σας αφιερώνω λοιπόν το σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας «ΝΕΑ» 16-10—2013 σελ. 3, με τίτλο: «Κατηγορώ 3.000 σελίδων για το “αντάρτικο” στις Σκουριές». Η έγκυρη δημοσιογράφος Ματίνα Ηρειώτου έχοντας κάνει σπουδαίο ρεπορτάζ, δημοσίως γνωστοποιεί στους πάντες ότι: «Δεν πρόκειται για κακοποιούς, είναι κάτοικοι οι οποίοι δηλώνουν λανθασμένα την αντίδρασή τους. Όμως αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να μείνει ανεξέλεγκτη», και αυτό η δημοσιογράφος ανακοινώνει δημοσίως ότι το «υποστηρίζουν αστυνομικοί, οι οποίοι ασχολήθηκαν με την έρευνα των υποθέσεων». Αυτή είναι η μόνη αλήθεια κ. Δένδια, και την αποκαλύπτουν στην δημοσιογράφο αυτοί που στην δικογραφία παρουσιάζουν τους τίμιους κατοίκους ως εγκληματική οργάνωση”.

 

Ιωάννης Θ. Κανελλόπουλος

Αυτή την παρασκευή 18/10 στις 21:00 στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο “σχολείο” προβάλουμε την ταινία:The Assassination Bureau, Limited. (1969) / ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

εσε_σελανικ
είδος:
μαύρη κομωδία
σκηνοθεσία:
Basil Dearden
ηθοποιοί:
Oliver Reed, Diana Rigg, Telly Savalas
διάρκεια:
1 h 50 min

*οι υπότιτλοι στα ελληνικά είναι μια δουλειά της ΕΣΕ θεσσαλονίκης

πλοκή:
Λονδίνο, στις αρχές της δεκαετίας του 1900, η επίδοξη δημοσιογράφος Sonia Winter (Diana Rigg) αποκαλύπτει μια οργάνωση που ειδικεύεται στα συμβόλαια θανάτου, το “γραφείο δολοφονιών, Ε.Π.Ε”. Προκειμένου να επιφέρει την καταστροφή του, αναθέτει τη δολοφονία του ίδιου του προέδρου του γραφείου, Ivan Dragomiloff ( Oliver Reed).
Ο Dragomiloff αντί να εξοργιστεί, φαίνεται να το διασκεδάζει αποφασίζοντας να αναλάβει τη δολοφονία του και να την κατευθύνει προς όφελός του. Η κατευθυντήρια αρχή του γραφείου του, που ιδρύθηκε από τον πατέρα του, ήταν πάντα ότι υπήρχε ένας ηθικός λόγος για τον οποίο τα θύματά τους πρέπει να σκοτωθούν κατα βάση δεσποτικοί, βασιλιάδες, επιχειρηματίες και τύραννοι. Προσφάτως όμως, οι συνάδελφοί του έχουν την τάση να σκοτώνουν περισσότερο για το οικονομικό κέρδος από ό, τι για ηθικούς λόγουςΟ Dragomiloff, λοιπόν, αποφασίζει να δεχθεί το συμβόλαιο του δικού του θανάτου του και να αμφισβητήσει τα άλλα μέλη του διοικητικού συμβουλίου: Να τον σκοτώσουν ή να τους σκοτώσει
Βασισμένη,
στο ομόνυμο βιβλίο του Jack London το
1916 (ημιτελές, καθώς πέθανε πριν το τελειώσει) και ολοκληρωμένο από τον Robert L. Fish το 1963

και εδώ ας σταθούμε λίγο…

Όπως και τα περισσότερα από τα βιβλία του Λόντον, ασχολείται με την “προσωπική ηθική”.
  Η παραδοχή: Μια ομάδα ατόμων συνειδητοποιεί ότι ο κόσμος θα ήταν ένα καλύτερο μέρος αν και μόνο αν οι διεφθαρμένοι και οι κακοί άνθρωποι μπορούσαν να εξαλειφθούν. Έτσι, δημιουργούν μία εταιρία, η οποία χρησιμοποιεί την “ηθική” για να καθορίσει ποιος είναι άξιο θύμα ή όχι.
Τι γίνεται όμως αν
ένα άτομο θα μπορούσε να πείσει τα μέλη αυτής της ένωσης, ότι οι ίδιοι είναι μια οντότητα που αξίζει να εξαλειφθεί;
   Με το Γραφείο Δολοφονιών ο Τζάκ Λόντον σατιρίζει τις ιδέες του Νίτσε, τον ατομικισμό, τον μύθο του αρχηγού, τον ολοκληρωτισμό της σκέψης, τον εξευγενισμό του θανάτου, τη μυστικιστική αντίληψη του καθήκοντος. Και εξορκίζει την ηθική στο όνομα της ζωής.
Αυτό είναι θεμιτό και αποτελεί ορθή κριτική σε περίπτωση που δεχτούμε αυτά που συνδέουν τον αναρχισμό με το Νίτσε
(το μίσος του για το κράτος, την αηδία του για την ανόητη κοινωνική συμπεριφορά της «αγέλης», του αθεισμού, την επιθυμία για ένα νέο άνθρωπο που δεν θα είναι ούτε κύριος οούτε δούλος και οποίος θα μπορούσε να πει, «ναι» στην αυτο-δημιουργία ενός νέου κόσμου με βάση το “τίποτα”, και την προώθηση του για την «επαναξιολόγηση των αξιών» ως πηγή της αλλαγής, σε αντίθεση με μια μαρξιστική αντίληψη της ταξικής πάλης και τη διαλεκτική της γραμμικής ιστορίας.) και που όμως ο ίδιος τον απεχθάνονταν…

Στα πρώτα χρόνια του εικοστού αιώνα, οι όροι αναρχία, συνωμοσία, κατασκοπεία, και επανάσταση ενώθηκαν για να δημιουργηθούν πολλά έργα μυθοπλασίας
όπως το “The Secret Agent” του Conrad, το “The Man Who Was Thursday” του Chesterton, το “The Riddle of the Sands” του 
Caldwell, το “The 39 Steps” του Buchan κ.α.
Ο Λόντον, αποτυχημένος επιχειρηματίας (περίοδος κατα την οποία δηλώνει οτι γράφει για να επεκτείνει το ήδη τεράστιο ράντσο του, το οποίο και δεν ξέρει πως να συντηρήσει) και έχοντας αποσυρθεί απο την ενεργό δράση στο αμερικάνικο σοσιαλιστικό κόμμα (για το οποίο έδινε ομιλίες και έγραψε τα έργα
“Ο Πόλεμος των Τάξεων” το 1905 και “Επανάσταση και άλλα δοκίμια” το 1910,   προωθόντας τις σοσιαλιστικές ιδέες) ακολουθεί το πνεύμα των καιρών και πολλούς απο τους συναδέλφους του ασχολούμενος με το “γραφείο δολοφονιών Ε.Π.Ε” αναπαράγοντας τον  -φαινομενικά- αστείο μύθο ότι: οι αναρχικοί είναι στην πραγματικότητα αξιότιμα και πλούσια μέλη της κοινωνίας τα οποία εμφανίζουν μια διχασμένη προσωπικότητα αποβάλλοντας τους ηθικούς φραγμούς που διέπουν την ανθρώπινη φύση, ενώ σχεδόν πάντα υπάρχει απο πάνω τους κάποιος σκιώδης ηγέτης που ανεξήγητα αρχίζει να προσπαθεί να καταστρέψει τη δική του οργάνωση του…
1.οχι και τόσο αστείο το 1880-1920 με τόσες βομβιστικές επιθέσεις που χρεώθηκαν σε ομάδες αναρχικών ανά την Ευρώπη και τη φράση “με λίγη πυρίτιδα πιστέψαμε οτι θα αλλάξουμε τον κόσμο” να προέρχεται απο το στόμα των τότε συντρόφων/ περισσότερες πληροφορίες “η ιστορία της τρομοκρατίας” του
Μπιορν Κουμ)

2. ο λόγος περί της γνωστής λάσπης οτι ο αναρχισμός αποτελεί ένα ιδεολόγημα μικροαστών και μικροιδιοκτητών γης που προασπίζονται τα συμφέροντα τους και για αυτό και δεν ακολουθούν το Μεγάλο Επαναστατικό Κομμα…

Η ανάλυση που γίνεται για να συνδιαστεί το βιβλίο με τον αναρχισμό δεν είναι τυχαία…
το βιβλίο στην εισαγωγή του και σε αντιδιαστολή με την ταινία, αναλύει τις διάφορες βομβιστικές επιθέσεις που επιδίδονταν στους αναρχικούς, ονομάζοντας τους αποδιοπομπαίους τράγους και ερασιτέχνες, ξεκινώντας έτσι την ιστορία αποκαλύπτοντας τον πραγματικό υπαίτιο, το “γραφείο δολοφονιών, Ε.Π.Ε”… ενώ επίσης τα όποια γεγονότα, λαμβάνουν χώρα στην αμερική και όχι στην ευρώπη…

επίσης,
η ταινία μας τράβηξε το ενδιαφέρον, καθώς πάνω της βασίζονται όχι μία αλλά 2 θεωρίες συνομωσίας ενάντια στον αναρχισμό και το κίνημα γενικότερα…
τις οποίες και παραθέτουμε

Η πρώτη θεωρία συνομωσίας(αν και όχι αποδεδειγμένη, γαμώτο) λέει το εξής:

«
Υπήρξε στην πραγματικότητα ένα “γραφείο δολοφονιών” , με επίκεντρο το Λονδίνο , υπό την παρασκηνιακή καθοδήγηση της μοναρχίας , της βρετανικής υπηρεσίας πληροφοριών , και της κοινότητας  των φαμπιανιστών (Fabian sociaty). Κεφάλι της επιχείρησης ήταν ο εξόριστος Ρώσος πρίγκιπας, Πέτρος Κροπότκιν, που είχε εγκαταλείψει τη Ρωσία και στη συνέχεια την Ελβετία βρίσκοντας άσυλο στην Αγγλία . Ήταν κυνηγημένος για το ρόλο του στη δολοφονία του τσάρου Αλέξανδρου Β’ (τη δολοφονία πραγματοποίησε η
Narodnaya Volya, για την ιστορία). Ήταν ο διεθνής επικεφαλής του αναρχικού κινήματος, αντικαθιστώντας το Μπακούνιν , και κατευθύνοντας την οργάνωση που δολοφόνησε 19 αρχηγούς κρατών , βασιλιάδες, βασίλισσες, πρίγκηπες, δούκες, Πρωθυπουργούς και έναν πρόεδρο , κατά τη διάρκεια των ετών που προηγήθηκαν του Α ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Οι εντολές του Κροπότκιν ήταν και ο λόγος για τον οποίο ο “μαθητής-μαριονέτα” της Emma Goldman, Czolgosz , πυροβόλησε τον πρόεδρο των Η.Π.Α. McKinley . Την ίδια περίοδο(ένα χρόνο πριν) πυροβολήθηκε ο βασιλιάς της Ιταλίας Umberto από τον Antonio Bresci , μέλος της αναρχικής ομάδας της Goldman στο Paterson του New jersey. Η Goldman συναντήθηκε με τον Bresci μερικές εβδομάδες πριν μεταβεί στην Ιταλία για να πυροβολήσει το βασιλιά, χρηματοδοτούμενος από τα μέλη της ομάδας. Το σύνολο των πολιτικών δολοφονιών κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών για τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, γίνονται από αναρχικούς , που υποτίθεται ότι ενεργούν μόνοι τους και αυτόνομα . Ήταν όλα οργανωμένα από τις Βρετανικές Μυστικές Υπηρεσίες στο Λονδίνο , σε σκηνοθεσία από τον Κροπότκιν και τα δίκτυα του και σε συνεργασία με διάφορα λόμπυ και στοές.»

Δεν τα σπάει;;;

και η δεύτερη και πιο αληθοφανής…ως προς την ταινία αυτή τη φορά (και όχι ως προς το βιβλίο) η οποία λέει:

« η paramount, ως παραγωγός της ταινίας, επέλεξε να βγάλει αυτήν την ταινία και αρκετές ακόμα του είδους σχεδόν την ίδια περίοδο με τη δολοφονεία του j.f kennedy με σκοπό να στρέψει το κοινό ενάντια στον κομμουνισμό…» και αυτή η θεωρία προέρχεται απο πιο επίσημες κριτικές

υ.γ. το μοναδικό ιστορικό γεγονός που είναι πράγματι αληθινό, σε σχέση με την ταινία, είναι η δολοφονία του Αρχιδούκα της Σλοβακίας, πριν από το ξέσπασμα του Α Παγκοσμίου Πολέμου. Η ιδέα της αυτονομίας της Σλοβακίας ήταν μέρος του σχεδίου του αρχιδούκα Franz Ferdinand για την ομοσπονδιοποίηση της μοναρχίας, που αναπτύχθηκε με τη βοήθεια του Σλοβάκου δημοσιογράφου και πολιτικόυ Milan Hodža. Η δολοφονία του πρώτου στη βιέννη και ο τρόπος που αναπτύχθηκε και αναπαραχθηκε απο τα τότε ΜΜΕ με τη σειρά τους έπαιξε ρόλο στην έναρξη του Α’ παγκοσμίου.
*στην ταινία προφανώς και παρουσιάζεται οτί επρόκειτο για απόπειρα ενάντια στο dragomiloff..